ฝากดวงตาแห่งความหว่งใย
ฝากความรักที่คะนึงหา
ฝากความฝันสู่ฟากฟ้า
จาก คุณลูกถึงคุณแม่

อ่านแล้วซาบซึ้งใจมากคะ
อ่านแล้วอยากกราบเท้าแม่คะ
ดีใจที่แม่อี๊ดยังอยู่ให้ดูแลคะ
จะดูแลแม่อย่างดีที่สุด

หวัดดียามเช้าจ้า ....

ท่านไปสบายแล้วล่ะ ตอนนี้ก็คงจะยิ้มอย่างมีความสุขและภูมิใจ ที่บรรดาลูกๆ หลาน ๆ ประสบความสำเร็จในชีวิตและเป็นคนดีของชาติบ้านเมือง

อากาศร้อนจังเลยเนอะ

ขำๆ "หมกหน่อไม้" ลาวไม่งง555
ตุ๊กก็ไม่รู้ นึกว่าใครๆก็รู้จัก"หมกหน่อไม้"

สบายดีนะคะ ขอบคุณที่ไปเยี่ยมบล๊อค

อ่านรักแม่เหลือเกิน...

เข้ามาเจอหน้านี่แล้วอึ้งค่ะ เพราะเมื่อ 12-13 มีนาที่ผ่านมาไปร่วมงานพระราชพิธีพระราชทานเพลิงศพของแม่ที่นักศึกษาแพทย์จัดให้อาจารย์ใหญ่ เพิ่งทำใจได้ไม่นานนี้เองค่ะ แม้แม่จะจากไปเมื่อ 2 ปีก่อน

ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทายกัน

ขอให้มีความสุขในวันปีใหม่ไทยนะค่ะ

ขอให้ทุกวันเป็นวันดีดีของคุณนะคะ

อยากจะบอกว่าพ่อป้าโซจากไปแบบเดียวกับแม่ป้าหน้าใสเลยค่ะ ของพ่อป้าโซนี่หมอไม่ว่างต้องไปต่างประเทศ นัดตอนหมอจะกลับมาอีกอาทิตย์นึง .. อาทิตย์เดียวเท่านั้น หมอจะนัดฉีดสีเพื่อดูว่ามีอาการตีบที่เส้นเลือดเข้าสู่หัวใจที่ไหนบ้าง? .. อาทิตย์เดียว ..

ไอ้โรคนี้มันไม่รอเวลาเอาซะเลยนะคะ หรือเขาเรียกว่าโรคไม่ผัดวันประกันพรุ่ง ? (แน่ะ.. ยังมีหน้ามาเล่นอีก) แต่.. คิดให้สบายใจอย่างนึงก็คือท่านไม่ต้องทรมานยาวนานเหมือนโรคอื่นๆ จะเรียกว่าคนมีบุญก็ว่าได้นะคะ ไปแบบปุบปับ

พ่อแม่เราไม่ไปไหนหรอกค่ะป้าหน้าใส ท่านยังอยู่ในใจเราตลอดกาล..

แม่เราก็เพิ่งเสียไปเมื่อ24ก.ย.53นี้เอง รู้ว่าแม่ป่วยเป็นมะเร็งเม็ดเลือด เมื่อตอนต้นเดือนหมอบอกป็นระยะสุดท้าย เราและแม่ไม่ต้องการให้คีโม แม่บอกว่าอยากอยู่กับพวกเราที่บ้านไม่ใช่ที่โรงพยาบาล ระหว่างนั้นก็หายาสมุนไพรมาให้ทาน พอรู้สึกไม่มีแรงก็จะไปให้เลือดเป็นแบบนี้อยู่เกือบ2 อาทิตย์ อาการเหมือนจะดีขึ้น จนครั้งสุดท้าย เราทำงานอยู่ต่างจังหวัดไม่ได้อยู่กับแม่แต่ก็กลับมาเยียมบ่อย ๆ ตอนกลับมาครั้งสุดท้ายลางานมา 3 วัน แม่บอกว่าไอมากอยากไปหาหมอ เราก็พาไปแต่หมอบอกว่าเกล็ดเม็ดเลือดต่ำควรให้เลือด เราเลยต้องให้แม่นอนให้เลือดอยุ่โรงพยาบาล คิดว่าคงไม่มีอะไร พรุ่งนี้คงกลับบ้านได้แล้วเหมือนทุกครั้ง เราต้องรีบกลับไปทำงานก่อน จึงให้พี่สาวเฝ้าแทน เรากลับไปทำงานได้วันเดียวพี่สาวบอกว่าอาการแม่ไม่ดี เราจึงรีบขึ้นรถ กลับมาดูอาการแม่ แม่ยังดูปกติพูดคุยกับเราได้แต่ลืมตาไม่ได้มันเวียนหัว สักพัก แม่ก็เริ่มหน้าชาตัวชา และหยุดหายใจในที่สุด ไม่รู้โชคดีหรือโชคร้าย โชคดีที่พี่น้อง ทุกคนรวมทั้ง เรามาทันดูใจแม่แต่โชคร้ายแม่ไม่อยู่กับเราแล้ว เหมือนแม่เขารอให้เรากลับมาให้ทัน อยากให้เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นความฝันมันเหมือนไม่ใช่เรื่องจริง เหมือนแม่ยังอยู่กับเรา ทุกครั้งที่โทรหาแม่ก็จะรับและบอกให้ดูแลตัวเองดี ๆ เวลาเราป่วยแม่ก็จะมานอนเฝ้าที่โรงพยาบาล เวลากลับบ้านก็จะซื้อของไปฝาก แต่ต่อไปนี้ไม่มีแม่อีกแล้ว อยากให้แม่มาหา ในความฝันก็ยังดี รักแม่มาก ค่ะ
ใคที่ยังมีแม่อยู่ขอให้ดูแลท่านให้มาก ๆ นะคะ

เป็นเรื่องราวที่ซาบซึ้งเเละน่าสนใจมากเลยค่ะ slotxo