1 ปีแล้วเหรอคะนี่...เร็วจัง

ทำไมปีนึงๆเดี๋ยวนี้มันไวจังนะคะ

ถ้าคุณยุ้ย เบื่อเขียนบล็อก อ๋อก็ขาดเพื่อนดีๆจะคุยด้วยไปอีกคนซีคะ

เขียนไปเรื่อยๆ เป็นเพื่อนกันอย่างนี้ล่ะค่ะ

ปีนึงแล้วเหรอคะ เร็วเนอะ
ถ้าดูอายุการทำบล๊อค ถือว่าเอ๊าะมาก
อายุอย่างอื่นไม่พูดถึงเน๊าะ(โดนเตะปากแน่)

ตอนเบือหนูคิดว่ามันก็เป็นทุกคนแหละ
บางทีเบื่อกระทั่งเม้นท์อะไรไม่ออกก็มี
ตัวหนูเองก็เป็น หนูว่าเป็นทุกคนแหละ

ไม่ต้องไปปิดแบบถาวรหรอกค่า
ก็ดองบล๊อคมั่ง เขียนลาหยุด ลาป่วยไปตามเรื่องตามราว
วันที่สนุกกับการทำบล๊อคก็เยอะอ่ะนะ
ของหนู สรุปว่าวันที่สนุกมากกว่าวันที่เบื่อค่ะ

ทำกับข้าว ทำขนม ไหนจะมาเรื่องคอมพ์
หนูได้จากบล๊อค ได้จากพันทิพทั้งนั้นเลยพี่

เริ่มต้นนะ ได้กล้องดิจิตอลมาตัวนึง
ก็ถ่ายรูปเล่นไปเรื่อยเปื่อย เวลาดูรูปก็เปิดกล้องดูเอา
ก็มันโหลดลงเครื่องไม่เป็นอ่ะนะ แหะๆ
ดูไปดูมาเบื่อ ก็ลบรูปทิ้งซะงั้น
มาถึงวันนี้มานั่งเสียดาย ไม่น่าไปลบทิ้งเลยเนอะ

เมื่อก่อนมีคอมพ์ไว้เล่นเกมส์ พูดเหมือนรวยเลยเนอะ
ก็มันกดอย่างอื่นก็ไม่เป็นอ่ะ แล้วก็นึกเจียมหนังหน้าอยู่เสมอ
ว่าแก่แล้ว จะเรียนได้เหร๊อออออออ
แต่มันก็ได้จริงๆ ได้แบบ"ไก่ๆ"อ่ะนะ ไม่ได้เริ่ดอะไร

กับข้าวเมื่อก่อนก็ทำแบบซ้ำซาก ทำเป็นอยู่ไม่กี่อย่าง
แล้วก็อย่ามาถามถึงความอร่อย แค่พอแหล่กล่ายแค่นั้นก็ปลื้มแร๊ว
เด๋วนี้มีเมนูอยู่เต็มหัว แต่ด้วย"สังขาร"กินมากก็ไม่ได้อีก>
ยิ่งขนมนะ ไม่ต้องพูดถึง
ไม่เคยคิดว่าชาตินี้จะทำกะเค้าได้อ่ะ
เรื่องจริงเลยพี่ ไม่ได้โม้(ไม่ได้เงินค่าโม้ เลยไม่โม้ 55)

วันนี้มาสารภาพซะหมดเรย แหะๆ
อย่าเพิ่งปิดแบบถาวรเลยพี่ คิดถึงน่ะ บอกตรงๆ
ถึงจะไม่เคยเห็นหน้า ไม่เคยได้ยินเสียง
แค่คุยกันผ่านตัวหนังสือ มันก็สื่ออะไรได้มากมาย

เมื่อคืนนี้เพิ่งไอน้อยลงไปเยอะ แทบไม่ไอเลย
เอ๊ะ..หรือง่วงจัด ไอแบบไม่รู้เรื่องก็ได้นะ อดนอนมาหลายคืนจร๊า
ต้องรีบขอวีซ่าเข้าห้องนอนแระ
ลุงจะได้ไม่ว่าง กร๊ากกกกกก

ปีหน้าเรามาฉลองตรงนี้กันใหม่นะพี่นะ
อย่าปิดบล๊อคแบบถาวรล่ะ มีเคือง

ติดใจ พี่ชอบเลยมาโม้ใหม่ อิอิ

ปีนึงแระ ที่พี่ทำบล๊อค พี่ต้องรู้ถึงการพัฒนาของตัวพี่เองมั่งล่ะ
ตัวหนูก็รู้สึกค่ะ
เมื่อก่อนนี้น่ะเหรอ หนูคงได้แต่นั่งปากหวอ
ตาค้างๆ แล้วก็ส่ายหัว ถ้าฟังคนพูดเรื่องคอมพ์
ประมาณพวกเอ๋อเหรอน่ะ

วันนี้..พอพูดกะเค้ารู้เรื่องมั่งน่ะ
บราวเซอร์เอย ไฟล์เอย กับสารพัดตัวย่อ อิอิ

แล้วก็ปลื้มมมมมสุดๆด้วย ตอนมีเด็กเดินมาถามว่า
แบบนี้ทำไงอ่ะป้า.....
ให้มันรู้ซะมั่ง ว่ารุ่นป้าก็ทำได้ว๊อย ไม่ใช่ทำได้แต่รุ่นเอ็ง

เรามาเป็นกล้วยไม้ไฮเทคกัน อิอิ
อยากได้อะไรอีก ถ้าหนูทำได้จะรีบช่วยเลย
บอกมาโลดคุณพี่

ชีวิตในบล๊อคมันก็เหมือนชีวิตจริงนั่นแหละ
มีคนที่เราถูกใจมากมั่ง น้อยมั่ง
แล้วก็พวกมากวนประสาท เช่นแปะโฆษณาไรเงี้ย
เราก็เลือกคบไป

ถึงจะไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้ยินเสียงกัน
แต่เราใช้ใจสัมผัสกันเนอะ สัมผัสได้จริงๆนา

แต่ตอนนี้กล่องตัวอีโมมันหายไปไหนอ่ะ
สงสัยกำลังทำแน่ๆเลย

ป๊าดดดด

ทันใจวัยสะรุ่นดีแท้
น่ารักกว่าที่มันไม่ดุ๊กดิ๊กเนอะ
จริงๆคนที่หามาฝากคือคุณอ๋อค่ะ แหะๆ

พยายามหาบล๊อคที่เค้าแจก แต่หาไม่เจอจร๊า
เลยไปถามคนที่ใช้อยู่ คือคุณอ๋อ

แปะไปก่อนค่ะ วันไหนมีอารมณ์ค่อยๆนั่งบรรจงหาใหม่
ฮี่ๆมันดุ๊กดิ๊ก น่ารักเนอะ

มาแร๊วคุณพี่

หนูชอบเดินตลาดสด ตลาดนัดอ่ะ
เข้าห้าง ก็ชอบหมกตัวอยู่แผนกเครื่องครัวมั่ง แผนกอาหารมั่ง
แผนกเสื้อผ้า รองเท้านั่น ถ้าจำเป็นถึงจะไปดูค่ะ

ตลาดสด ตลาดนัด มันเป็นวิถีชาวบ้านจริงๆ
เอางี๊ม๊า ไม่ต้องเก็บเงินใหม่หรอก
งัดเงินเก่าเอามาใช้มั่ง
มาหาหนูซิ แล้วจะพาเที่ยวให้ฉ่ำใจเลย
เอาพวกวิถีชาวบ้านนี่แหละ ได้อารมณ์ที่ซู๊ด

ต่อรองราคากันได้ค่ะ ต่อให้สนั่นไปเลย
ถ้าอยากได้ของถูก ต้องไปประมาณเที่ยง
เพราะใกล้จะเก็บร้านกันแล้วค่ะ
แต่ก็เสี่ยงอีกนั่นแหละ เสี่ยงว่าของที่เราอยากได้มันหมดแล้ว
ถ้าไปตอนเช้า ของจะยังมีให้เลือกเยอะ แต่ราคาก็ต้องสูงนิดนึง

ว่าจะไปใหม่ๆหลายรอบแระ ไม่ได้ไปซะที
เที่ยวนี้ไปเดินคนเดียวดีกว่า
ไม่ได้ซื้อนี่ไม่เคืองค่ะ เพราะไม่มีที่เก็บจริงๆ
แต่เคืองตอนไม่ได้คลำน่ะ และก็ต้องให้ไปชื่นชมนานๆด้วย

โรคจิตนิดๆน่ะ ชอบคลำ คลำได้ทั้งวัน เอิ๊กกกก