น่ารักทั้งกระต่าย..และคนอุ้มเลยจ้า..
ขอให้กระต่ายน้อยหายไวๆนะคะ..

อุ๊ย..หนูสนักเกิลจ๊ะ
ป้าอ่านในบล็อกนึกว่าหนูเป็นกระต่ายตัวเล็กๆ
พอเห็นในรูปป้าแทบเป็นลม นึกว่าหมาชิสุห์..

เอ่อ..หนูกินอะไรเป็นอาหารจ๊ะ..ถึงได้ตัวใหญ่น่ากอดขนาดนี้ ^^

น่ารักจังค่ะ

ขอให้สนักเกิ้ล หายไวไวอีกตรั้งนะคะ พี่พิม น่ารักทั้งแม่และลูกเลยคะ

หนูซื้อหนังสือของพี่พิมแล้วนะคะ หลังจากอ่านที่ร้านไป 5 รอบก็ตัดสินใจซื้อเป็นของตัวเอง สนุกมากๆ ขอบคุณหนูนักมากๆ ที่เป็นแรงบันดาลใจให้หนูมีเจ้าตัวซนถึง 5 ตัว ขอให้หนูนักหายไวๆนะคะ

อ่านแล้วก็น่ากลัวนะค่ะ ... พอเป็นทีแล้วก็ห่วงล่ะ
กลัวเค้าจะเป็นอะไร ... เฮ้อ แถมค่าหมอสิค่ะคุณพิม
แพงแสนแพงเลย ....



แม่ลูกแข่งกันน่ารัก เลยบอกไมได้เลยว่าใครน่ารักกว่ากัน

โอ๊ยโหยวนักเกิ่ลไม่สบายเหรอ
ตอนนี้คงสบายดีแล้วนะคะน้องพิม

น้องพิมดูมีเนื้อขึ้นกว่าแต่ก่อนนะ

สองแม่ลูกแข่งกันน่ารัก
เฉือนกันไม่ลงจริงๆ
ค่ารักษาทำไมแพงอย่างงี้
ขอให้เป็นตัวสุดท้ายแล้วนะจ๊ะ
แม่พิมจะได้ไม่ต้องแอบปาดเหงื่ออีก

คิดถึง และ ห่วงใยเสมอ

แวะมาเยี่ยมน้องนักค่ะ หายดีรึยังน๊อ

น่ารักทั้งแม่และทั้งลูกเลยค่ะพี่พิม
ยังงัยออกไปแล้วขอให้เป็นตัวสุดท้ายนะค่ะพี่พิม
ค่ารักษาแพงจังค่ะ