ลูกสาวคุณพิมน่ารักจัง

น่ารัก จุ๊บๆๆ

เห็นแล้วคิดถึงเด็กๆที่บ้านเหมือนกันค่ะ

น่ารักจริงๆ ล่ะค่ะคุณพิม .. วิ่งกระโดด หูเด้งดึ๋งดั๋งเลย
น่ารักมาก ... เค้าเลี้ยงยากไม๊ค่ะ...
เอ หรือว่าต้องรอไปอ่านหนังสือที่คุณพิมเขียนเอาไว้
น๊อ


// ที่คุณพิมเม้นท์เอาไว้เรื่องของเดินเล่นคนเดียว แบบว่า
นิดไม่ค่อยอยากรออ่ะค่ะ คือไปก็ไปเลยถ้าสะดวก เพราะ
อย่างคนข้างๆ กว่าจะว่างก็อีกนาน ว่างตอนอากาศไม่เป็น
ใจ เพื่อนก็ว่างมั่ง ไม่ว่างมั่ง ชวนก็ไปบ้างไม่ไปบ่อย เราก็เลย
ประมาณว่ารำคาญอ่ะค่ะ ไปมันเองเลยดีกว่า .. ถ้าอยากมา
ก็ค่อยโทรตามกันช่วงนั้นเลยอ่ะค่ะ เพราะว่าไม่ต้องชวน
กันล่วงหน้านานๆ

สวนเรื่องระเบิดของน้องตูบนั้น ทางนี้ไม่เหมือนกับฝั่งกระ
โน้นเลยค่ะ อยากให้มีกฏมั่งเหมือนกันค่ะว่า เจ้าของต้อง
เก็บเอง เพราะบ้านเมืองจะได้สะอาด ... นี่ถ้าไปเมืองใหญ่
หน่อยก็ยังเห็นนะค่ะเจ้าระเบิดกลางเมือง เดินต้องระวังเลยค่ะ

น่ารักจังค่ะ
แต่คงไม่มีปัญญาเลี้ยง
แบบว่าเป็นคนที่รักสัตว์ไม่คงเส้นคงวาค่ะ

หนูสนักเกิ้ลมีแอบแวะส่องกระจกด้วย รักสวยรักงามเหมือนคุณแม่เลยเนอะ

(หน้านี้จำได้ว่าเคยเมนท์ไปครั้งหนึ่งแล้วนี่นา พันติ๊บเอาเมนท์เค้าไปทิ้งที่ไหนเนี๊ย )

ได้หนังสือสนักเกิ้ลมาครอบครองแล้วค่ะ แต่เล่มใหม่เค้าบอกว่าเรียกกลับไป จะวางแผงเมื่อไหร่อีกค่ะ

ตัดสินใจเลี้ยงลูกชายเพราะเห็นความน่ารักของสนักเกิ้ลเลยนะค่ะเนี้ย

ตอนนี้เลยหลงรักกระต่ายเข้าไปเต็มๆ