อ่านแล้วเอ็นดูทั้งเจ้าของ และแม่หนูสนักเกิ้ล
เล่าได้เห็นภาพมากเลยค่ะ....น่ารักจริงๆ

เด็กๆ น่ารักจังเลยค่ะ เห็นแล้วอยากอุ้มนะคะ

มาดูหนูๆวิ่งเล่นกันสนุกสนานเชียวค่ะ

พี่พิม เมื่อวานกิ๊กเพิ่งจะคุยกับแฟน (ครั้งที่สิบแล้วมัง) ว่าที่นะโมเหมือนจะรู้เรื่อง รู้จักชื่อแบบนี้ ก็เพราะพี่พิมนั่นแหล่ะสอนกิ๊ก สอนตั้งแต่วันแรกที่เดินไปหาที่กรงแล้วเรียกชื่อ สอนตั้งแต่การนั่งคุกเข่าคุย จริงๆนะคะ เวลาทำแบบนี้ตั้งแต่แรกมันช่วยได้มากจริงๆเลยค่ะ กิ๊กต้องขอบคุณพี่พิมจริงๆ

เวลาเห็นลูกๆวิ่งเล่นแล้วมีความสุขจังเลยค่ะ เมื่อเช้าตื่นมาเปิดประตูให้นะโมกับสาลี่ออกไปสวน เจ้านะโมกระโดดเหยงๆ เวลามองออกไปแล้วรู้สึกว่า "มีความสุขจัง"

มาดู เด็กๆ วิ่งเล่น ^^

วันนี้ไปเจอกระต่าย ในร้าน สัตว์เลี้ยงมาจ๊ะ แต่ไม่ได้ถาม ว่า เท่าไหร่ อยากเลี้ยงเหมือนกัน แต่ บ้านนี้สายไฟเยอะ ถึงเยอะมากกก ปล่อยกระต่ายวิ่งเล่นไม่ได้แน่ๆ พิม สบายดีนะ
ที่นี่ฝนตก แต่ปานนั้น ก็ออก นอกบ้าน หนาวจัง บรื๋อออ^^

รอ ร๊อ รอ จะได้เห็นวันที่เด๊ก มาวิ่งเล่นนอกบ้านกัน วันนี้ได้ดูแล้ว รูปสวยมากๆเลย โดยเฉพาะรูปแรกค่ะ ชอบมาก มันสงสัยๆ อะไรอยู่ :))

ชอบกระต่ายมาตั้งแต่เด็ก ๆ แต่ไม่มีโอกาสเลี้ยง
หนังการ์ตูนที่เกี่ยวกับกระต่ายก็ชอบดู ขนเค้าคงนุ่มตาป๊องแป๊วจัง ทุกวันนี้เลี้ยงน้องสองปอมตัวเดียว..

น้องกระต่ายจ้ำม้ำกันหมดเลย
เห็นแล้วมันเขี้ยว
อยากฟัดด้วยจัง

อวบอ้วนน่ารักจังค่ะ รูปที่อยู่ใต้โต๊ะเหมือนลูกแกะเลย อิ อิ

(สนักเกิ้ล หายดีแล้วใช่มั๊ยคะ)

น้องกระต่ายน่ารักมากๆ ครับ แวะมาชวนไปเที่ยวที่บล็อกด้วยครับ

น่ารักมากมายค่ะคุณพิม
เหมือนมีการ์ตูน วิ่งในชีวิตจริง

ป้านวนไม่เคยมีโอกาสแม้แต่คิด ว่าจะได้เลี้ยงเพื่อนตัวเล็กแบบนี้เลยค่ะ

เห็นบ้านนี้กะบ้านคุณกิ๊ก เลี้ยงได้น่ารักน่าชัง จังเลย

น่ารักอีกแล้ว

นั่นเลี้ยงกระต่ายหรือเลี้ยงหมูคะ คนดี อ้วนพี ซะขนาดนั้น

สวัสดีค่ะ ไม่เจอกันนานจนลืมไปเลยล่ะค่ะ สบายดีนะคะ
เจ้าฟล็อบปี้น่ารักขึ้นนะคะ
มีเพื่อนแล้วด้วย

เรื่องราวน่ารักดีครับ กับครอบครัวกระต่ายของคุณพิม

ก่อนอื่นแอบขำเลยค่ะกับวีรกรรมน้องกระต่าย เพราะเหมือน
ถูกจับได้แล้วงงงวยเชียวคะ ...

แต่ว่าสัตว์เลี้ยงเราว่าทุกอย่างเค้ามี sense นะค่ะคุณพิม
ไม่ว่าจะแสดงออกยังไงเค้าก็จะรู้โดยสัญชาตญาณของมัน
อย่างตอนเราจะไม่อยู่ แล้วจะต้องเอาหมาไปฝากตอนบ่ายแก่ๆ
ช่วงเช้าทั้งเช้าเค้าจะพยายามเหมือนจะอยู่กับเรา
ให้มากที่สุด เหมือนจะรู้ว่าเดี๋ยวเค้าถูกทิ้งแล้วประมาณนี้เลยคะ 555+

ขอขำรูปหนูนัก ตอนนอนบนอิฐหน่อยนะคะพี่พิม ฮ่า ๆ ๆ ๆ ตัวกลมแทบจะกลิ้งได้แล้วนะคะเนี๊ยะ เดี๋ยวใส่บิกินี่ไม่สวยนะจ้ะหนูนัก ลดหุ่นด่วนๆ


ฟลอปซี่ก็ยังน่ากอดเหมือนเดิมเลยค่ะ


น้องมาเบิ้ลก็ตัวตันมั่กๆ ค่ะ น่าฟัดมากมายเลย


เห็นด้วยกับพี่พิมนะคะว่า เวลาเราเลี้ยงเค้าต้องอยู่กับเค้ามากๆ ต้องคุยกับเค้าบ่อยๆ ใช้น้ำเสียงพูดคุยที่แตกต่าง (โทนเสียง) เพื่อให้เค้ารู้ว่าเราสื่อถึงอะไร

การเลี้ยงกระต่ายใช้คู่มือไม่ได้จริงๆ ค่ะต้องศึกษากระต่ายของเราเท่านั้น

แหม่ วันนี้เม้นซะยาวเชียวค่ะ แหะ ๆ

เด็ก ๆ น่ารักเหมือนเดิม ไดมอนด์ ผอมลงแล้วนะ พี่นั๊ก กินแต่ฟาง ไม่กินขนมแล้ว น้องฟลอบซี่ โตขึ้นมากเลย