การมีน้องให้ปูนปั้น ถือเป็นความงดงามในครอบครัว แต่ถ้าเราไม่โรแมนติกจนเกินไป เราก็ต้องยอมรับว่า  อาจจะไม่ใช่เรื่องง่ายนักของปูนปั้น แม้ปูนปั้นจะดีใจ โม้ไปทั่วว่าหม่ามี๊จะมีเบบี๋ แล้วปูนปั้นจะมีน้อง แต่เด็กชายที่เป็นศูนย์กลางของโลกใบนี้ กำลังต้องปรับตัว  หม่ามี๊และปะป๊าระมัดระวังเรื่องความรู้สึกของปูนปั้นมาก ในระหว่างตั้งท้องเราคุยกันเสมอว่า ควรทำตัวอย่างไรกับปูนปั้น ให้ปูนปั้นมีความสุขกับการมีน้องจริงๆ ไม่ใช่แค่เห่อ แต่ต้องสุขและอยากดูแลน้อง รักน้อง อยากแบ่งปันน้อง  โดยทั้งหมด ... มาจากข้างในของเขา ไม่ใช่จากที่เราบอก หม่ามี๊อ่าน จิตวิทยาเด็ก โน่นนี่นั่นเยอะเเยะ  แล้วก็แบ่งมาให้ปะป๊าอ่าน และเราก็จะถกกันเสมอ จนคิดว่าตกผลึก และตกลงร่วมกัน เราจะไม่บอกปูนปั้นว่า  'ปูนปั้นต้องรักน้องนะ' 'ปูนปั้นต้องแบ่งปันน้องนะ' 'ปูนปั้นต้องเสียสละนะ' มันไม่ง่ายที่อยู่ดีๆ ศูนย์กลางโลกกำลังถูกเจ้าตัวจิ๋วดึงออกไป แล้วเขายังจะมายัดเยียดให้ปูนปั้น ต้องแบ่งสารพัดสิ่งที่เป็นของเขาให้เจ้าตัวจิ๋วอีก เขาต้องทำเพราะพ่อแม่บอก เช่นนั้นหรือ "ไม่หละ เราไม่คิดว่าจะให้เจ้าปูนปั้นต้องแบกความรักน้องไว้ แต่เราจะให้เขาปลูกมันขึ้นมาเอง" สิ่งที่เราทำคือ เราจะเล่าให้ปูนปั้นฟังเรื่อยๆว่า ตอนเป็นเบบี๋ เราดูแลเขาอย่างไร  เพื่อให้เขาค่อยๆทำความเข้าใจว่า  ปะป๊าหม่ามี๊ จะต้องคอยดูและเบบี๋ แต่ไม่ใช่ลดความรักพี่ปูนปั้นลงไป เพียงแต่เบบี๋ยังช่วยตัวเองไม่ได้ เล่าให้ฟังและให้เขามีส่วนร่วมในการเล่าเรื่อง แล้วปูนปั้นก็จะค่อยๆแทรกตัวเองเข้าใมาในเรื่อง ค่อยๆเรียนรู้และซึมซับ ให้รู้ว่าตอนที่พี่ปูนปั้นเป็นเบบี๋ พี่ปูนปั้นยังทำโน่นนี่นั่นไม่ได้ ปะป๊าหม่ามี๊ก็จะคอยสอน คอยช่วยให้พี่ปูนปั้นทำ เช่น เล่าเรื่องการหัดเดิน ตอนที่พี่ปูนปั้นเป็นเด็กๆ เดินยังไม่เป็น ปะป๊าหม่ามี๊ก็จะอุ้มพี่ปูนปั้นตลอดเลย แล้วก็ค่อยๆสอนให้พี่ปูนปั้นค่อยๆลุกขึ้นยืน  จากนั้นก็ค่อยๆก้าวเดิน แล้วเดี๋ยวตอนเบบี๋กลับมาบ้านแรกๆ  เบบี๋จะเหมือนพี่ปูนปั้นตอนเป็นเบบี๋นะ ปะป๊าหม่ามี๊ก็ต้องอุ้มทำโน่นนี่ให้ เพราะเบบี๋ยังช่วยตัวเองไม่ได้ แล้วปะป๊าหม่ามี๊ก็จะค่อยๆสอนให้เบบี๋ เดินเก่งๆแบบพี่ปูนปั้น ซึ่งพอเล่ามาถึงตรงนี้ ส่วนใหญ่ปูนปั้นก็จะมาเเระ 'เดี๋ยวพี่ปูนปั้นจะช่วยสอนเบบี๋นะ ... จะสอนให้เบบี๋ เตะบอลเลย' หรือ เล่าเรื่องนมแม่ เบบี๋กลับมาบ้านใหม่ๆ เบบี๋จะกินข้าวยังไม่เป็นนะ เบบี๋จะกินแต่ นมเต้าของหม่ามี๊ พี่ปูนปั้นจำได้มั้ย ตอนเบบี๋ พี่ปูนปั้นดื่มนมเต้าหม่ามี๊เกาะเป็นลิงจ๋อเลย พอมีชื่อปูนปั้นเข้ามาในเรื่อง ปูนปั้นก็มักจะต่อความ 'แล้วเอานมเต้าพี่ปูนปั้นให้เบบี๋ได้มั้ย' หรือไม่ก็ 'เดี๋ยวปูนปั้นจะช่วยป้อนนมเบบี๋นะ' เราเล่าเรื่องราวแบบนี้ไปเรื่อยๆ แทนที่จะสอนสั่งให้เขาต้องทำอะไรให้เบบี๋ กลับกลายเป็นพี่ปูนปั้นรู้สึกสนุก มีความสุข ที่สำคัญ เขารู้สึกว่าเขาเป็นคนสำคัญที่จะได้ช่วยปกป้องดูแลเจ้าตัวจิ๋ว มันคงทำให้เขาภูมิใจ และเมื่อพูดถึงบ่อยๆ คุยกันบ่อยๆ ความรักความผูกพันก็จะก่อตัวในหัวใจดวงน้อยๆ ภาพที่เห็น พี่ปูนปั้นพยายามสอนน้องปั้นแป้งให้ชันคอ ผมว่ามันเป็นภาพที่สวยงาม การที่พี่เข้าไปเล่นกับน้อง แรงนิดเบาหน่อย เราอย่าไปห้ามเขา อธิบายได้ สอนได้ แต่อย่าไปสร้างกำแพง มีคืนหนึ่งเบบี๋ร้องแล้วพี่ปูนปั้นบังเอิญตืน (ปกติไม่ตื่น เพราะปั้นแป้งร้องสั้น เข้าเต้าก็เงียบ) พอตื่น ปูนปั้นไม่หงุดหงิด อมยิ้มแล้วพูดกับปะป๊าว่า 'ปะป๊าาาา เบบี๋ร้องไห้งอแงใหญ่เลย' ถ้าคุณได้ยินน้ำเสียงที่แสนอ่อนโยนของปูนปั้นคืนนั้น คุณจะรู้สึกเหมือนผม น้ำตาเหมือนจะรื้นๆ ดอกไม้เริ่มบานแล้วสินะ   Create Date : 14 มิถุนายน 2559 2 comments Last Update : 22 กรกฎาคม 2559 12:23:53 น. Counter : 1520 Pageviews. Share Tweet

น่ารักทั้งคู่เลยค่ะ   โดย: ออมอำพัน 15 มิถุนายน 2559 0:46:38 น.

ติดตามอ่านอยู่ตลอดค่ะ อยากมีน้องให้ลูกคนโตเหมือนกันค่ะ   โดย: kobachi 17 มิถุนายน 2559 10:32:25 น.