เลี้ยงลูกให้ทะเล้นท์ พี่ปูนปั้นกะน้องปั้นแป้ง (Poonpun & Punpang)
space
space
space
<<
ตุลาคม 2559
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
space
space
19 ตุลาคม 2559
space
space
space

021 ปะป๊าครับ เราชนะพร้อมกันก็ได้นะ









เช้าวันหยุดหรือวันธรรมดา

ก็ไม่ต่างกันสำหรับผม

เพราะเด็กชายปูนปั้นจะปลุกปะป๊าให้ตื่นก่อน 6 โมง

เพื่อมาเล่นด้วยกัน ไม่ว่าจะเล่นต่อรางรถไฟ ต่อเลโก้

ออกไปเล่นกับพี่โมโม่ พี่มีมี่ (พี่สาวสี่ขา 2 ตัว)

หรือรดน้ำต้นไม้จนตัวเปียกไปหมด

ก่อนจะกลับมาอาบน้ำกินข้าว




เช้าวันเสาร์ที่ผ่านมา

ป๊ากับปูนปั้นหม่ำโจ๊กด้วยกัน

(ในขณะที่หม่ามี๊กะสาวน้อยปั้นแป้งยังหลับอยู่)

ยุทธการหลอกล่อให้เจ้ตัวป่วนหม่ำหมดเร็วๆ

ก็มีตั้งแต่ หม่ำเสร็จจะไปเล่น …

หม่ำเสร็จจะได้กินขนม …

หรือมาแข่งกัน ใครหม่ำหมดก่อน




เช้านั้น ปะป๊าใช้มุก

'โห พี่ปูนปั้นหม่ำเร็วขนาดนี้ ปะป๊าแพ้แน่ๆเลย'

รอยยิ้มฉีกกว้าง บนหน้าเด็กชาย แล้วสำทับด้วย

'Poonpun will empty before Papa for sure'

จากนั้นเจ้าตัวป่วนก็หม่ำไป อมยิ้มมองชามปะป๊าไปด้วย

ในใจคงคิดว่า - ทำไมช่างหม่ำต้วมเตี้ยมแบบนี้น้อ

แล้วเสียงประกาศชัยชนะ ก็ดังขึ้น พร้อมฉีกยิ้มหวาน

'Empty แล้วครับ'

'Ohhhh Poonpun win and Papa lose' … ปะป๊าว่างั้น

แต่แล้วปูนปั้นก็บอกว่า


'ปะป๊าครับ เราชนะพร้อมกันก็ได้นะครับ'


แล้วก็พูดต่อว่า


'เดี๋ยวกินใหม่ แล้วปูนปั้นจะกินเสร็จพร้อมปะป๊านะครับ 

… แล้วชนะพร้อมกัน'




จากนั้นสายๆปะป๊าก็ออกไปอาบน้ำหมาทั้ง 2 ตัว

พออาบเสร็จก็จะคล้องโซ่ไว้กับรั้วบ้านเพื่อรอให้ตัวและขนแห้ง

ปะป๊าก็จะวางชามอาหาร และชามน้ำของพี่โม่ พี่มี่

ไว้ใกล้ๆตัวใครตัวมัน เผื่อหิวตอนยืนตากขน

ขณะที่ปะป๊าเดินไปรดน้ำต้นไม้ ก็ได้ยินเสียงปูนปั้นไปเล่นกับพี่โม่พี่มี่

'พี่มี่หม่ำสิจะได้อิ่มๆ' (แล้วก็ยกชามให้พี่โม่หม่ำ)

จากนั้นก็หันไปหาพี่โม่

'พี่โม่กินสิ พี่มี่กินจะหมดแล้วนะ' (แล้วก็ยกชามให้พี่โม่หม่ำ)


'เร็วๆกินเร็วๆ จะได้ทันพี่มี่ จะได้ชนะพร้อมกัน'




เช้านี้นอกจาก ปูนปั้นจะสอนอะไรบางอย่างปะป๊าแล้ว

ก็ได้เอาสิ่งนั้นไปสอนหมาด้วย … อื้มมมปะป๊าดีใจจริงๆ




เราไม่เคยสอนปูนปั้นตรงๆแบบนี้

แต่มักจะบอกในเชิงว่า ทำอะไรให้เต็มที่

แล้วพอใจ ภูมิใจ ว่าจะออกมาอย่างไร

ซึ่งปูนปั้นเขาก็ไปตีความเองว่า


แพ้ชนะคงไม่สำคัญ แต่คงดีกว่า ถ้าเราชนะไปพร้อมๆกัน


ผมนึกถึงท่อนโปรดท่อนนึงในหนังสือ Tuesday with Morries ขึ้นมาทันที




“It is 1979 , a basketball game in the Brandies gym.

The team is doing well, and the student section begins a chant,

"We're number one! We're number one!" Morrie is sitting nearby.

He is puzzled by the cheer.

At one point, in the midst of "We're number one!"he rises and yells,

"What's wrong with being number two?"

The students look at him. They stop chanting.

He sits down, smiling and triumphant.”




ผมหวังว่า ปูนปั้นจะเติบโตขึ้นมาด้วย

ปรัชญาในใจว่า 'เราชนะพร้อมกันได้นะ'

โลกเราคงจะดีกว่านี้ ถ้าเราเชื่อในแนวคิดนี้



ใครว่างๆช่วยแปลเรื่องนี้ ให้ ประธานาธิบดี หน้าโง่ 2 คน

ที่อยากรบกันใจจะขาด อ่านด้วยนะครับ


แวะไปเจอกันได้ทุกวันที่ https://www.facebook.com/Poonpun.Poonpoon/





Create Date : 19 ตุลาคม 2559
Last Update : 19 ตุลาคม 2559 23:00:21 น. 1 comments
Counter : 1005 Pageviews.

 
น้องปูนปั้นน่ารักมากๆค่ะ


โดย: รินทร์ปภัส IP: 124.122.132.144 วันที่: 19 ตุลาคม 2559 เวลา:23:48:56 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
space

สมาชิกหมายเลข 3087443
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]






space
space
[Add สมาชิกหมายเลข 3087443's blog to your web]
space
space
space
space
space