เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา
มีอยู่วันหนึ่ง คุณครูของปูนปั้นแจ้งว่า ปูนปั้นผลักเพื่อน 3 คน และไม่ยอมขอโทษ จังหวะแรกเราตกใจ เพราะไม่ใช่ธรรมชาติของปูนปั้นที่จะแกล้งเพื่อน (อย่างน้อย ที่เราเข้าใจก็เป็นเช่นนั้น)
แต่หม่ามี๊ปะป๊าเคยคุยกันไว้แล้วว่า เมื่อไปโรงเรียน โลกใบที่ใหญ่ขึ้นของปูนปั้น คงจะมีอะไรอีกเยอะ ที่เราต้องเปิดใจรับฟัง ดังนั้นสิ่งแรกที่ทำคือ เราตั้งสติ ว่าจะคุยยังไงกับลูกให้เป็นธรรมชาติ เพราะเรายังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ต้องไม่ใช่ ไปพูดกับปูนปั้นว่า คุณครูฟ้องว่า
เราตะล่อมถามปูนปั้นว่า วันนี้ได้เล่นอะไร เล่นกับเพื่อนคนไหนบ้างสนุกมั้ย (เป็นบทสนทนาทุกวัน เมื่อเจอกันที่บ้านเป็นปกติ) พูดคุยตะล่อมไปเรื่อยๆ เพราะเราต้องการให้ปูนปั้นบอกเราเอง ดังนั้นก็ต้องสนุกไปกับบทสนทนาแต่ละช่วง อย่าไปพยายามจับผิดอะไร จนเมื่อเรื่องราวมา เกี่ยวพันถึงเพื่อนคนที่เราทราบจากคุณครูว่าปูนปั้นผลัก เราถึงจะเริ่มวนเข้าเรื่องว่า ได้ผลักเพื่อนคนไหนมั้ยเอ่ย ปูนปั้นก็ตอบ ว่าทำครับ (แม้จะรู้แล้วแต่เราต้องระวังอย่าให้เขาตกใจ เพราะเรายังไม่รู้สาเหตุ) เราก็คุยกันไปสนุกสนานแล้วก็วกมาถามว่า ทำไมถึงผลักเพื่อนหละ I just want to play ตรงนี้โป๊ะเชะ
เราตะล่อมคุยโน่นนี่ คุยกันแบบสนุกสนาน
แล้วกับมาตะล่อมถามอีกที ได้คำตอบเดิม (เป็นการยืนยันระดับหนึ่งว่าไม่มั่ว) โดยปูนปั้นตอบแบบผ่อนคลาย
เราจึงเริ่มสอน ผ่านการถามความคิดเห็นของปูนปั้น ว่าเล่นแรงๆดีมั้ย ปูนปั้นตอบว่า ไม่ดีครับ แต่ใบหน้างงเล็กน้อย (เราเดาว่า ปูนปั้นไม่ได้ผลักอะไรแรง ปูนปั้นเลยงง) เราถามต่อว่า ถ้าเพื่อนผลักปูนปั้นแรงๆ ปูนปั้นชอบมั้ยครับ ปูนปั้นก็บอก ไม่ชอบครับ แล้วเราก็สอนให้เขาเข้าใจว่าอะไรควรไม่ควร
จากนั้นหม่ามี๊ได้โทรขอโทษคุณแม่ของน้องๆที่ปูนปั้นผลัก (การขอโทษ ประเด็นอาจจะได้อยู่ที่ลูกผิดไม่ผิด แต่การที่ทำให้ครอบครัวอื่นไม่สบายใจก็เป็นเหตุผลที่ขอโทษได้) พอปูนปั้นได้เห็น ได้ยิน หม่ามี๊ โทรขอโทษ โดยไม่ต้องสอนหรือบอกอะไร ปูนปั้นก็บอกว่า พรุ่งนี้ ปูนปั้นจะไปขอโทษเพื่อนๆนะครับ เราก็ชมเขาที่น่ารักรู้จักคิดเอง แล้วพอวันไปโรงเรียน ตื่นเช้ามา แต่งตัวเสร็จ อยู่ดีๆปูนปั้นก็พูดออกมาว่า วันนี้ปูนปั้นจะไปขอโทษเพื่อนๆครับ แค่นี้ก็ชื่นใจ
สติ การสื่อสาร การพูดคุย ความเข้าอกเข้าใจลูก รวมไปถึงความเข้าอกเข้าใจครอบครัวอื่น มีความสำคัญมากๆในการเลี้ยงลูก
ไม่ว่าจะทำอะไร เราจบขั้นตอนด้วยการกอดเสมอ ทุกเช้าหน้าโรงเรียนจะมีเด็กชายตัวป้อม เขินอยู่ในอ้อมกอดปะป๊า ก่อนจะวิ่งหัวเราะเข้าโรงเรียนไปทุกวัน
ปล. วันต่อมาคุณครูแจ้งว่า น้องไม่ได้ผลักแรง น้องแค่อยากเล่น (คุณครูเกรงว่า ปะป๊าหม่ามี๊จะไปดุ ปูนปั้น)
| Create Date : 29 พฤศจิกายน 2559 |
| Last Update : 29 พฤศจิกายน 2559 17:57:07 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 940 Pageviews. |
 |
|
