Singapore 1 : ควายไทยไปขึ้นเครื่อง

หลังจากสอยตั๋วฟรีแอร์เอเชียมาจากผู้ชายได้
14 มิถุนายน 51 ฤกษ์งามยามดี
สองสาวจะบินลัดฟ้า ไปตามล่าหาความหฤหรรษ์ที่สิงคโปร์



ตีสี่ แหกขี้หูขี้ตาตื่นมาอาบน้ำ อาบท่า ฉาบหน้ากัน
ตีห้าถึงสนามบิน ไปเช็คอินที่เค้าเตอร์แอร์เอเชีย
จ่ายค่าโหลดกระเป๋าไปใบละห้าสิบบาทแบบงง งง
จากนั้นเม้าน้ำลายแตกฟองไปตรวจหนังสือเดินทาง

ด้วยความที่ไม่เคยนั่งเครื่องบินไปเมืองนอกเมืองนา
เลยไม่ได้สนใจว่าที่เค้าเตอร์สายการบินเค้าให้ใบอิมมิเกรชั่นมากรอก
เดินปั้นจิ้มปั้นเจอไปต่อแถวตรวจหนังสือเดินทางกันหน้าตาเฉย
ถึงคิว ก็เดินหน้าเข้าไปอย่างมาดมั่น ยื่นพาสปอตให้อย่างมั่นใจ
ยังไงฉันก็ผ่านออกไปได้ หน้าตาออกจะสวยสคราญกันขนาดนี้

แต่แล้ว..ความมั่นใจดิ่งลงเป็นกราฟหุ้นตกสุดกระดาน
เมื่อเจ้าหน้าที่ส่งหนังสือเดินทางกลับมาให้พร้อมสายตาเหยียดหยาม
ไปกรอกใบอิมมิเกรชั่นก่อนนะคะ (เดี๋ยวค่อยมาเสนอหน้าใหม่)

เวรกรรม ไม่ได้ดูอะไรเล๊ยย เอาแต่เม้าอย่างเมามัน
อายเค้าไหมล่ะมึง (อันนี้สาดขี้กันเองค่ะ)

หลังจากหน้าแตกรอบแรกไปแล้ว (แปลว่ามีรอบต่อ ๆ ไป)
สองควายสาว ก็เดินแบกเขาเข้าไปสำรวจราคาสินค้าในดิวตี้ฟรี
ก่อนจะค่อย ๆ เอ้อระเหย ไปรอขึ้นเครื่องที่เกท

หลังจากผ่านเครื่องเครื่องเอ็กซ์เรย์มาได้
อิชั้นก็ต้องยืนรอเพื่อนสาวอยู่นานสองนาน
ก็ชีขี้ร้อน แถมเหงื่อออกง่าย ข้างกายก็เลยมีน้ำตลอด
ก็เจอยึดน้ำไปก่อนเลย เพราะเค้าไม่ให้เอาของเหลวขึ้นเครื่อง
ภายหลังชีก็มาบ่นว่า..
ไม่รู้จะยึดทำไมน้ำธรรมดาจริง ๆ รู้งี้กูแดกให้มันดูทั้งขวดซะเลยก็ดี
นั่นแน่ เอากะหล่อนค่ะ เจ๋งโคตร

และเมื่อแสกนกระเป๋า ก็พบว่าชีพกอาวุธค่ะ
ขอโทษครับ ผมขอคัตเตอร์ที่อยู่ในกระเป๋าด้วยครับ
เนื่องจากคนพูดเป็นชายหนุ่มหน้าตาดี อ้อมใจก็เลยมือไม้อ่อนควักอาวุธคู่กายมอบให้ไป
แล้วก็บ่นเสียดายมาตลอดทาง เพราะไม่มีอะไรไว้ป้องกันตัว
(ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ก็งี้แหละค่ะ กลัวถูกรังแก)

ระหว่างรอขึ้นเครื่อง ควายสองตัวก็นั่งเม้ากันถึงเรื่องการเดินทางด้วยเครื่องบิน
เรามีความเห็นตรงกันว่า บขส. เจ๋งกว่าเยอะ
ออกเจ็ดโมงเช้า ก็มาเจ็ดโมงเช้าได้
นี่ออกเจ็ดโมงเช้า ต้องแหกขี้ตามาตั้งแต่ตีห้า เชอะ !!
เสียดายที่ไม่มี บขส. ไปสิงคโปร์ ไม่งั้นแอร์เอเชียไม่ได้เงินเราสองคนหร๊อกก

แล้วถ้าจะว่าไปนั่งแอร์เอเชียเนี่ย คล้าย ๆ ขึ้นรถเมล์เหมือนกันนะ
พอเกทเปิดป๊าบบบ .. ที่นั่ง ๆ รอกันอยู่ต่างก็หูตาเหลือกวิ่งไปแย่งกันไปก่อน
โถ โถ คะเนด้วยสายตาก็น่าจะรู้ว่า ที่นั่งน่ะเหลือเฟือ
แถมเครื่องบินเค้ามียืนซะที่ไหนเล่า ไม่รู้จะแย่งกันไปทำไม ม่ายเข้าจายย

เครื่องออก 7.05 ตรงเวลาเป๊ะ
หลังจากสาธิตวิธีการเอาตัวรอดบนเครื่องแล้ว
กระเป๋า เอ๊ยย แอร์ก็เข็นอาหารมาขาย หิวค่ะ อุดหนุนน้องเค้าหน่อย
อิชั้นเลือกแซนวิสแฮมชีส + น้ำตะไคร้
อ้อมใจเลือกแซนวิสหมูอบในขนมปังฝรั่ง + น้ำตะไคร้
คนละ 90 บาท เบ็ดเสร็จ 180 บาท โอเค รสชาติใช้ได้ ดีกว่าเลียกระดาน

อิ่มแล้ว จะนอน อีเพื่อนบ้าก็ไม่ยอมให้นอน
กูขึ้นเครื่องบินครั้งแรก ถ้าเจออะไรตื่นตากูจะบอกใคร มึงไม่ต้องนอนเลย
อ้าว ซะงั้นอีนี่ เลยเอาใบอิมมิเกรชั่นของสิงคโปร์มากรอกแก้เบื่อ
อย่างไรก็ตามขณะที่อ้อมใจกำลังอินกับปุยเมฆและวิวเบื้องล่าง
อิชั้นก็แอบนอนจนได้แหละค่ะ คร่อก..

ปู ดูดิสวยจังเลย ที่ไหนวะ
เสียงอ้อมใจปลุกให้ตื่นจากฝัน ชะโงกหน้ามองตามมันไป
เออว่ะ สวยจริง ๆ ทะเลกับเกาะสวยมาก ๆ เห็นทรายขาวสะท้อนแดดขึ้นมาเลย
มาเลเซียนะ สิปาดันไง ที่เราอยากมากันน่ะ
(พี่เจี๊ยบเคยสอนว่า ถ้ามันถามแปลว่ามันไม่รู้ ถ้าเรามั่วยังไงมันก็ไม่รู้อยู่ดี อิอิ)

จากนั้นนั่งเม้าต่อกันอีกแป๊บเดียว ก็ถึงสิงคโปร์
มองจากข้างบน รู้สึกเลยว่าบ้านเมืองเค้าเป็นระเบียบ
บ้าน อาคารที่พัก ถูกจัดเป็นหมวดหมู่ ผังเมืองเค้าดีนั่นแหละเน๊อะ

และแล้วเราก็มาถึงสนามบินชางงีแล้ว
สนามบินที่เค้าว่ากันว่าติดอันดับโลก
แอบเห็นหลังคารั่ว น้ำหยดติ๋ง ๆ ในสนามบินด้วยแหละ ฮิฮิ รู้สึกพอใจไงไม่รู้ (เลวเน๊อะ)
จะว่าไปถ้าพูดถึงความอลังการของสถานที่แล้ว สุวรรณภูมิของเราอลังกว่าเยอะ
แต่ก็นั่นแหละ ใหญ่โตไม่ได้หมายถึงคุณภาพเสมอไป
อุ๊ย อันนี้รวม ๆ นะค๊า ไม่ได้ว่าสุวรรณภูมิ เพราะที่ผ่านมาก็ราบรื่นทุกครั้งที่ใช้บริการ

ที่ชางงี แวะสูบบุหรี่ก่อน อัดไปเลยสองตัวโลด
เพราะไม่รู้ว่าที่นี่เค้าสูบกันตรงไหน ยังไง เตรียมพร้อมไปก่อน
ระหว่างที่ปูจุดธูปเซ่นปอด เอาฤกษ์เอาชัยในสิงคโปร์
อ้อมใจก็แอบเข้าไฮไฟ ไปเช็คเรตติ้ง
จากนั้นเราก็ส่งเมลหาเพื่อน ๆ บอกให้มันทราบว่า ง่าว ๆ โง่ ๆ อย่าเราก็มาถึงได้เว๊ย ไม่ต้องห่วง
ผ่าน ตม. ก็สบาย ๆ ไม่เห็นน่ากลัวอย่างที่คิด ซ้อมตอบซะแทบแย่
Bangkok?? Your's holiday?
ก็เยส เยส ไปตามเรื่องตามราว ชีก็ปั๊มให้ผ่านเข้าประเทศชีปร๋อเลย
จากนั้นก็ไปรับกระเป๋า แม่เจ้ากระเป๋าของเราสองใบสุดท้ายตั้งโดดเด่นเป็นสง่าอยู่หน้าสายพาน
คนยกลงมันคงนึกนะว่าเจ้าของมันไม่ห่วงกระเป๋าเลยหรือไงฟระ

รับกระเป๋า ผ่านเครื่องเอ็กซ์เรย์ฉลุย
เราก็เดินดุ่ย ๆ แบกเขาและกระเป๋าไปหารถไฟฟ้าเพื่อไป T2
ก็หาไม่ยาก ป้ายเค้าบอกได้ชัดเจน แจ่มแจ้งแดงแจ๋มาก
นั่งรถไฟฟ้าประมาณสองนาที ก็มาถึง T2
ตามหาสถานีรถไฟฟ้าเข้าเมืองกันไป เช่นเดิม หาไม่ยากเลย ฉิว ฉิวค่ะพี่น้อง

มาถึงขนาดนี้ ความมั่นใจของเราสองคนพุ่งขึ้นเรื่อย ๆ
แหม ดูสิ ไม่ต้องง้อใคร สวย เริ่ม เชิด หยิ่ง กันมาได้ตลอดทาง
สงสัยสบายมากทริปสิงคโปร์ครั้งนี้ โง่ภาษาก็มาเที่ยวได้ว๊อยยย
เรามั่นใจเช่นนั้นจนกระทั่งลงบันไดเลื่อนมาถึงสถานีรถไฟฟ้า อาเมน

เอาแล้วเว๊ยเฮ๊ยยย มันซื้อตั๋วกันยังไงล่ะวะเนี่ย คงเหมือนเมืองไทยแหละ ไม่ยากหรอกน่า
ก่อนอื่นเราคงต้องแลกเหรียญก่อน นั่นไง passenger office

Hi sir, coin please
##@#$%**$@@#!#

I want coin for buy MRT ticket
##@#$%**$@@#!#%$#$!!##$

แม่มมม พูดอะไรวะ ฟังไม่ออกเว๊ยย
เอาใหม่อีกที Slowly please my english is too bad
เจ้าหน้าที่ถอนใจหนึ่งทีพร้อมกับพูดช้า ๆ จับใจความได้ว่า
เครื่องสามารถใช้แบ๊งได้เลย ไม่ต้องสาระแนมาแลกเหรียญ อีควาย

OH !! Thank you 555
เดินขำ ๆ กันมากดซื้อตั๋ว MRT ที่ตู้
แหม มันน่าจะให้เจอตู้ขายตั๋วก่อนเจอออฟฟิศนะ จะได้สำรวจตู้ก่อน
เพราะตู้เค้ามีวิธีการบอกไว้อย่างชัดเจน เป็นวีดีโอเลย
ถ้าได้ดูแต่แรก ไม่เดินไปหาเจ้าหน้าที่ให้เสียฟอร์มหรอกย่ะ
นี่เล่นเอาออฟฟิศเจ้าหน้าที่มาดักตรงบันไดทางลงก่อนทำไมล่ะ ชิ !!!

เราเลือกซื้อตั๋วแบบ standard เพราะมั่นใจว่าเราจะใช้สองขาเป็นพาหนะชมเมือง
และที่พักของเราก็อยู่ในย่านใจกลางเมือง ไม่น่าจะนั่งรถเยอะ
อะไรประหยัดได้ก็ประหยัด ตั้งใจไว้เช่นนั้น
ตั๋วแบบ standard จะมีการมัดจำการใช้บัตรไว้ด้วย 1 เหรียญ
ขึ้นที่สถานีไหน คืนตั๋วซะ ก็จะได้เงินคืน

การขึ้น MRT ครั้งแรกของเรานั้นไปลงที่สถานีบูกิด
โดยผ่านสถานนีเอ็กซ์โปแล้วต้องเปลี่ยนรถที่สถานีทานามาร่า
รถไฟฟ้าจากสนามบินวิ่งไปกลับระหว่างชางงีกับทานามาร่าเท่านั้น
การนั่งรถไฟฟ้าก็ฉลุย ไม่มีปัญหาอะไร เพราะมีแผนผังการเดินรถให้ดูตลอด
และรถไฟฟ้าของสิงคโปร์ไม่แบ่งแยกระหว่างชั้นสูงและชั้นต่ำ
เอิ่ม..หมายถึงลอยฟ้าและใต้ดินเจ้าค่ะ

สุวรรณภูมิถึงชางงี
สรุปได้ว่าขลุกขลักพอขำ ๆ ไม่มีอะไรซีเรียส
เจ๋งอยู่แล้วเรา ฮี่ ฮี่

Create Date : 18 มิถุนายน 2551 Last Update : 29 กรกฎาคม 2551 10:46:09 น. Counter : 1282 Pageviews.		8 comments
Share Tweet