สิงโตที่ขู่ใครไม่เป็น
ครั้งหนึ่ง....ณ ดินแดนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์
ครานั้นท้าวสหัสนัยไตรตรึงษา (พระอินทร์น่ะ) ร้อนรุ่มกลุ้มพระทัยเหวยไม่ได้บรรทมไม่หลับด้วยมิ่ง มเหสีศรีสุชาดาไม่มาหาหลายเพลาราตรี ส่วนอีกสามชายาหามีใครเดาพระทัยได้เสมอเหมือน ยิ่งสนมนางในนับร้อยพันนางที่สถิตสถานวิมานกลางหาวไม่ต้องกล่าวถึงเพียงเสี้ยวเศษสายพระเนตรเชยให้ชื่นทรวง
อีกพวกเจ้าจักรๆวงศ์ๆ ทั้งหลายยังสร้างความยุ่งยากลำบากพระทัยให้ทิพยอาสน์กระด้างกระเดื่องผลักไสให้ลงจากแท่น..... แท่นบรรทมยิ่งเปลี่ยวเปล่า เหลียวหาน้องยา โอ้...มารศรีแม่สุชาดาขวัญข้าวเจ้าห่างหาย ฤาเทพองค์ใดร่ายเวทย์แปลงตนมาเสพสมน้องนาง
คิดแล้วให้เคืองขุ่น...ฤาจักเป็นเช่นที่คาด หารอช้าได้แล้วเราต้องแอบย่องไปปราสาทบนก้อนเมฆสีชมพูพราวราวอาทิตยเทพใกล้จรลี
เสียงกระซิกกระเซ้าเหย้าหยอกจากตำหนักใน ยิ่งสุมไฟแค้นให้ลุกโชน อินทราคว้าตรีศูลขึ้นมากำแล้วเงื้อง่าจะสั่งสายฟ้าฟาดลงกลางสวนสราญ พลันเงื้อมือค้าง...สุชาดามเหสีรักคลอเคลียหยอกเอินกับสัตว์เลี้ยงตัวใหม่ สิงโตจ้าวป่าที่เทพรักษาประตูปราสาทจับได้จากหิมพานต์แล้วทูลถวาย....นางสุชาดาหลงเป็นหนักหนา พามาอยู่เคียงมิห่างกาย
อ้อ..เพียงเพราะเจ้าสิงโตไม่รู้อยู่ป่า มาเกลือกกลั้วฝูงชนเป็นสัตว์บ้านกระนั้นรึ เจ้าถึงเอาใจออกห่างจากพี่ แม่สุชาดาน้องรัก องค์อินทร์กริ้ว ตวาดเสียงกร้าว......เจ้าสิงโตหนุ่มน้อยยินเสียงกัมปนาทจ้าวแห่งเทวารีบวิ่งแอบหลังนางกำบังตน
ชิชะ....เจ้าสิงโตเจ้าเล่ห์มารยาสารไถ ดูเจ้ากระทำน่าอนาถใจเป็นเจ้าป่าเจ้าเขาแอบหลังสตรีให้เป็นที่กำบัง...เจ้าจงกลับไปอยู่ป่าเขาเสียเดี๋ยวนี้
เอ๊ะ....มันจะเกินไปแล้วนะเจ้าพี่ น้องเลี้ยงของน้องแล้วไยอิจฉาตาร้อนกับสัตว์หน้าขนตัวหนึ่ง แล้วที่องค์เองยังเวียนวนอยู่กับนางสนมกำนัลนับร้อยนับพัน น้องใช่จะวิ่งไล่ตามไปหวงหึง....จะให้น้องเล่นกับสิงโตฤาพี่จะให้น้องออกจากวังไปหาเทพองค์ใหม่แต่งงาน น้องจะหาเทพที่ไม่มากเมียเช่นเจ้าพี่
อย่ามาขึ้นเสียงกับพี่นะ...แม่สุชาดา เพียงเพราะสัตว์หน้าขนตัวเดียวทำน้องเจ้าแปรเปลี่ยน น้องเป็นของพี่คนเดียวเท่านั้น...เจ้าสิงโตเจ้าเล่ห์ข้าจะฉีกทึ้งเจ้านับหมื่นๆชิ้นจะได้ไม่เหลือซากใดให้เมียข้าคร่ำครวญ อินทรเงื้อตรีศูลขึ้นเหนือเกศ ชูพลังสายฟ้าเตรียมฟาดฟันสิงโตหนุ่มที่สั่นงันงกอยู่หลังนางสุชาดา สายฟ้าฟาดเปรี้ยงแล้วเบี่ยงสาย...องค์นารายณ์เหาะผ่านมาประสบเหตุจึงรีบงัดจักรออกมาขว้างกั้นสายอสุนีบาต
นารายะ...นี่เป็นเรื่องในครัวเรือนท่านจักเข้าขวางด้วยเหตุใด ไม่เกรงรึว่าเทพทั้งสวรรค์จักติเตียนกล่าวหาว่าท่านยุ่งเรื่องผัวเมียเขา องค์อินทร์ชี้นิ้ว กระทืบบาทปึงปัง ฟ้าคำรามเลื่อน สายฟ้าที่สะท้อนกลับตวัดเอาปลายเส้นผมพระอินทร์ปลิวละอองลงสู่โลกมนุษย์....ละอองเกาะกิ่งไม้แล้วแตกตัวกลายเป็นกล้วยไม้ในป่าเมืองเหนือคือ กุหลาบอินทจักร
โธ๋..อินทร เทพองค์ใดจะอยากยุ่งเรื่องของท่านกันเล่า แค่ท่านยุ่งเรื่องชาวบ้านไปสามภพ ทั้งสวรรค์ นรก มนุษยภูมิ...เราก็รำคาญเรื่องท่านเต็มแก่แล้ว เราแค่ผ่านมาสายฟ้าของท่านนั้นรบกวนเส้นทางการบินครุฑาของข้าจึงต้องขวางไว้ ทำอะไรก็ทำไปสิ...จะเป็นพยานให้ว่าท่านฆ่ามเหสีเพราะหึงสิงโตตัวหนึ่ง...น่าอายนัก หึงแม้กระทั่งสัตว์ ฤาว่าเทพเยี่ยงท่านหาดีในตนไม่ได้แล้วจึงสู้สัตว์ตัวหนึ่งไม่ได้
หนอย...หนอย...วาจาสามหาวก้าวร้าวนักองค์นารายะ มเหสีท่านไม่หึงหวงบ้างให้รู้ไป เจ้าสิงโตหนุ่มเห็นที่พึ่งใหม่รีบกระโจนไปหาองค์นารายณ์ แต่ไม่ได้ไวกว่าอินทรเทพที่ฟาดฟ้าลงกลางตน ร่างสิงโตหนุ่มแตกสลายเป็นผุยผง.....นางสุชาดาหวีดร้องร่ำไห้ ยังไม่หนำใจอินทรากำเถ้าร่างสิงโตซัดลงพื้นโลก
ไสหัวไป...ไอ้สิงโตเจ้าเล่ห์ เจ้าจงลงไปยังโลกมนุษย์อย่าให้ผู้ใดพบเห็นเจ้า อยู่ป่าโปร่งหาเหยื่อง่ายใช่ไหม ไปเลย...จงไปอยู่ป่าชื้นๆอยู่ในที่ๆไม่มีใครอยากเข้าไปพานพบ...ต้องเพ่งหา ส่องกล้องสอดจึงเห็นกายเจ้า...
ใจร้าย....เจ้าพี่ใจร้ายนัก นางสุชาดาร่ำไห้หยดลงผืนโลกตามเถ้าละอองของสิงโตหนุ่ม องค์นารายณ์ส่ายหน้าระอาใจแล้วขึ้นหลังครุฑบินจาก
ไป...
นับแต่นั้นมา...เถ้ากระดูกสิงโตปลิวลงมาสู่ป่าดิบชื้นเขตร้อนกลายเป็นกล้วยไม้เล็กๆซุกซ่อนอยู่ในป่าใหญ่....ยากที่ใครจะแลเห็นด้วยดอกนั้นเล็กจ้อยจนยากชำเลือง ฝ่ายน้ำตานางสุชาดาหยดลงมาแพร่เชื้อในตัวมนุษย์กลายเป็นผู้หลงใหลในกล้วยไม้สกุลสิงโตออกตะเวนตามหามาสะสม.
สิงโตลินเลย์ *** องค์อินทรเรียกเจ้าสิงโตว่าสิงโตเจ้าเล่ห์หลอกลวงเมียแกอยู่ตลอดเวลา พอเกิดมาบนโลก สิงโตเจ้าเล่ห์ก็เลยเพี้ยนเป็นสิงโตลินเลย์
สิงโตร่ม*** นางสุชาดาร่ำไห้อยู่หลายวัน จนนางกำนัลต้องเอาร่มมากางไว้รอบก้อนเมฆกั้นแดดให้นางเล็งหาเถ้าสิงโต ร่มเป็นสี
เหลืองสิงโตนี้เลยเป็นสิงโตร่มโดยปริยาย
สิงโตพัดโบก**** นางสุชาดาอยากใช้กล้องทิพย์ขององค์อินทร์เพื่อเล็งหาเจ้าสิงโต นางต้องมาปรนนิบัติพัดวีเจ้าพี่ของนางให้พอใจถึงจะได้เห็นสิงโตดอกนี้
สิงโตแดนใต้****เถ้าสวนหนึ่งปลิวมาแถวๆภาคใต้ของเมืองไทยนานมาแล้วล่ะตั้งกะยังเป็นสุวรรณภูมิ
สิงโตก็ตัวไม่ใช่น้อยๆนะ..เลยกลายเป็นกล้วยไม้ร้อยๆพันธุ์เลยเชียว เอามาให้ดูเท่าที่มีอยู่แถวบ้านก็แล้วกันนะ
สิงโตพู่รัศมี
 สิงโตรวงข้าว
ตัวนี้ไม่รู้จริงๆจ้า..หาตำราแล้วยังไม่เจอตัวพี่แกเลย
ส่วนน้ำตานางสุชาดาที่แพร่เชื้อเข้าไปในสายเลือดมนุษย์นั้นไม่สามารถหาภาพมาสำแดงได้เกรงว่าเจ้าตัวจะรู้ว่าได้รับเชื้อนี้มาแล้วกลายร่างเป็นหยดน้ำตากลับไปหานางสุชาดา...เราก็จะไม่มีใครแสวงหามาให้เราเชยชมได้อีก.
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า.....อย่าเชื่อเชียวนะ ไอ้เรื่องที่เล่ามาขี้โม้ทั้งเพ แต่กล้วยไม้สิงโตน่ะของแท้แน่นอน..จริงๆนะ
++++++++++ ++++++++++ ++++++++
กล้วยไม้สกุลสิงโตใบพัด Cirrhopetalum Lindi.
ตั้งขึ้นในปี ค.ศ.1830 โดยนักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษ John Lindley ชื่อสกุลมาจากรากศัพท์ภาษาละติน cirrho แปลว่า ม้วนพัน และ petalum แปลว่ากลีบดอก หมายถึงกลีบดอกที่โค้ง ยังไม่แน่ชัดว่าทั่วโลกมีกี่ชนิด ประเทศไทยพบ 13 ชนิด
กล้วยไม้สกุลสิงโตกลอกตา BulboPhyllum Thou.
ตั้งขึ้นในปี ค.ศ.1822 โดยนักพฤกษศาสตร์ชาวฝรั่งเศส Louis MarieAubert du Petit Thouars ชื่อสกุลมาจากรากศัพท์ภาษากรีกคือ bulbos และ phyllon แปลว่า ใบ เป็นการอ่างถึงลักษณะที่ก้านใบพองคล้ายหัว ทั่วโลกมี 1.000 ฃนิดกระจายพันธุ์ในเขตร้อนทวีปเอเชีย ประเทศไทยพบ 140 ชนิด
ที่มา: คู่มือกล้วยไม้ เขียนโดย สลิล สิทธิสัจจธรรม และ นฤมล กฤษณชาญดี โดยสนพ.สารคดี
| Create Date : 23 มิถุนายน 2550 |
| Last Update : 30 สิงหาคม 2550 9:08:20 น. |
|
11 comments
|
| Counter : 2206 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
พอวิญญาณกลับมาก็งัดเอาของรักของพ่อพี่นุมาเขียนเลยนะ(แหมเสียดายนี่ถ้าก๊อบไปลงนิตยสารด้วยได้กะตังค์นะ) ก๊อปหรือเปล่า
วันก่อนอาพาอุเทน พรมแดง และแสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า ไปเยี่ยมพ่อตานุ ทั้งอุเทนกับแสงศรัทธา หายเข้าไปในสวนพ่อเธอ ๒ ชั่วโมง พอกลับมามีภาพดอกไม้เป็นกะตั๊ก
งั้นก็เอาใจพ่อไว้ดี ๆ นะ ให้แกทำสวนสวย ๆ ไว้ ให้เราได้เก็บบบรรยากาศมาเขียน แกไม่เขียนก็ไม่เป็นไร แต่ช่วยสร้างบรรยากาศให้นี่เยี่ยมที่สุดเลยนะ
อ้อ ว่าจะถามหลายครั้ง ลืมทุกที ตาสู่กับยายหมอน เอาสวนมังคุดทำโฮมสเตย์ ได้ผลมากน้อยแค่ไหน มีแขกไปพักกินมังคุดหน้านี้มั้ย ถามเท่านี้แหละ กลับก่อน...