|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
รถเมล์ นานา อารมณ์
รถเมล์กับเพลง
ในวันนี้ถามใจตัวเองว่าอยากอยากจะไปถึงที่แห่งใด โลกใบนี้เหมือนดูยิ่งกว้างใหญ่แล้วเวลาก็หมุนไป อีกวันที่ต้องเจอจะร้ายหรือจะดีไม่รู้ชั้นต้องพบกันสิ่งใด
เสียงเพลงเพลงนี้ ดังขณะที่ชั้นนั่งรถเมล์ การนั่งรถเมล์กลับบ้านตอนกลางคืนเริ่มเป็นสิ่งที่ชั้นชอบ กลางวันที่ร้อนอบอ้าวของกทมทำให้ชั้นไม่คิดจะนั่งเลยรถเมล์ ช่วงเวลาสั้นๆไม่กี่ป้ายรถเมล์จนถึงบ้าน เป็นช่วงเวลาที่ชั้นสงบและจิตใจเย็นที่สุดของวัน ลมเย็นๆเอื่อยๆพัดผ่านหน้าต่างรถ มันทำให้ใจของชั้นเย็นลงและยิ้มได้ว่า ในที่สุดเราก็ผ่านมันไปได้อีกหนึ่งวัน และวันที่เราผ่านมาได้นั้นเรามีแต่รอยยิ้ม และความสุข เราไม่ได้ทุกข์ เหมือนวันก่อนๆมาลมที่พัดวันนี้ เย็นกว่าช่วงวันก่อนๆในหลายเดือนที่ผ่านมาของชั้น
รถเมล์กับคนมีน้ำใจ
คืนนี้เป็นคืนแรกที่ชั้นวิ่งขึ้นรถเมล์ เป็นคนท้ายๆ ทำไงได้ชั้นจะไปวิ่งทัน พนักงาน ห้างหรือใครๆหลายคนที่วิ่งขึ้นรถเมล์กันทุกวันได้อย่างไรชั้นเลย
จำใจต้องยืนกลับบ้านไม่ได้ ที่นั่งริมหน้าต่างอย่างเคยรถเมล์ค่อนข้างเต็มเพราะว่ายังเป็นเวลาค่อนข้าง
หัวค่ำอยู่ชั้นยืนติดกับที่นั่งเีดี่ยว ทางฝั่งขวา ลมเย็นๆพัดผ่านหน้าต่างเข้ามาเป็นระรอก หูชั้นก็เสียบหูฟัง Ipod ไปตามปกติ เสียงเพลงทำให้ชั้นเพลิดเพลิน ไปจนไม่ได้สนใจคนรอบข้างเท่าไหร่ จนชั้นก้มลงหาเครื่อง Ipod ในกระเป๋าเพื่อจะเปลี่ยนเพลง ทำให้ชั้นได้ สบตากับ คนที่นั่งอยู่ เค้าเป็น ผู้หญิงวัยกลางคน ท่าทางใจดี ส่งยิ้มมาให้ชั้นเหมือนเค้าจะรอ ให้ ชั้นก้มหน้าสบตาหรือหันมามองเค้านานพอสมควร เค้าพูดกับชั้น ว่า " น้องคะ พี่ช่วยถือกระเป๋าให้ไหม" กระเป๋าออกกำลังกายชั้นค่อนข้างใหญ่ ชั้นเพียงแค่สะพายเอาไว้บนบ่าอย่างหลวมๆ
" ไม่เป็นไรค่ะพี่ เดี๋ยวหนูลงป้ายหน้าแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะ" ชั้นหันไปยิ้มอย่างหวานหยด พร้อมคำขอบคุณ หญิงกลางคนนั้นส่งยิ้มกลับมาให้ชั้น
ลงจากรถเมล์ ชั้นเดินกลับบ้าน ทางเดิมๆที่เดินทุกวัน ระยะทางเพียงแค่ ไม่ถึง 5 นาที ทำให้ชั้นมีเรื่องราวให้คิดแตกต่างกันไปในแต่ละวัน
วันนี้ ชั้นก็ได้ความคิดว่า ความจริง น้ำใจของคนเรายังมี อยู่ทั่ว
และหาได้ในคนหมู่มากมันไม่ได้สูญหายหรือแห้งแล้งไปหมด ร้อยเปอร์เซ็นอย่างที่ชั้นคิดในตอนแรก น้ำใจกับคนแปลกหน้ามันก็คงยังมีอยู่ในสังคมรอบตัวของเรา
เพียงแค่ว่า เราจะมีโอกาศได้พบเจอหรือไม่เท่านั้นเอง สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ ชั้น เดินยิ้มกลับบ้าน ด้วยอารมณ์แจ่มใสและช่วยให้วัน สีเทาๆของชั้นกลับมี สีสันขึ้นมาทันใด ตราบใดที่น้ำใจไม่เหือดหาย โลกยังมีคนดีและความสดใสรื่นรมณ์ อยู่ ชั้นเชื่อเช่นนั้น
อย่าสงสัย ว่าทำไม ชั้นดูเปลี่ยน ไป ชั้นเปลี่ยนไปเพียงแค่ คำพูด การเขียนแสดงความรู้สึก ชั้นยังเป็นชั้น ที่เหมือนเดิม เพียง แค่ เย็น ลง ตามกาลเวลา ที่ผันไป
Create Date : 25 เมษายน 2551 |
|
6 comments |
Last Update : 8 พฤษภาคม 2551 0:55:51 น. |
Counter : 664 Pageviews. |
|
 |
|
|
| |
โดย: CTL IP: 58.8.65.157 27 เมษายน 2551 23:31:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: ห่วงใย 1 พฤษภาคม 2551 2:50:34 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
Newcastle upon Tyne United Kingdom
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

|
เมื่อคนเราไม่ใช่คนวิเศษ แต่เราทำตัวเราให้มีคุณค่าโดย การที่รู้จักตัวตนที่แท้จริง และก็ยอมรับมันโดยไม่ละอาย แล้วเราจะสามารถเชิดหน้า ได้อย่างสบายใจ
|
|
|
|
|
|
|
ดูแลตัวเองดีๆ ด้วย ล่ะ