รถเมล์ นานา อารมณ์ รถเมล์กับเพลง ในวันนี้ถามใจตัวเองว่าอยากอยากจะไปถึงที่แห่งใด โลกใบนี้เหมือนดูยิ่งกว้างใหญ่แล้วเวลาก็หมุนไป อีกวันที่ต้องเจอจะร้ายหรือจะดีไม่รู้ชั้นต้องพบกันสิ่งใด เสียงเพลงเพลงนี้ ดังขณะที่ชั้นนั่งรถเมล์ การนั่งรถเมล์กลับบ้านตอนกลางคืนเริ่มเป็นสิ่งที่ชั้นชอบ กลางวันที่ร้อนอบอ้าวของกทมทำให้ชั้นไม่คิดจะนั่งเลยรถเมล์ ช่วงเวลาสั้นๆไม่กี่ป้ายรถเมล์จนถึงบ้าน เป็นช่วงเวลาที่ชั้นสงบและจิตใจเย็นที่สุดของวัน ลมเย็นๆเอื่อยๆพัดผ่านหน้าต่างรถ มันทำให้ใจของชั้นเย็นลงและยิ้มได้ว่า ในที่สุดเราก็ผ่านมันไปได้อีกหนึ่งวัน และวันที่เราผ่านมาได้นั้นเรามีแต่รอยยิ้ม และความสุข เราไม่ได้ทุกข์ เหมือนวันก่อนๆมาลมที่พัดวันนี้ เย็นกว่าช่วงวันก่อนๆในหลายเดือนที่ผ่านมาของชั้น รถเมล์กับคนมีน้ำใจ คืนนี้เป็นคืนแรกที่ชั้นวิ่งขึ้นรถเมล์ เป็นคนท้ายๆ ทำไงได้ชั้นจะไปวิ่งทัน พนักงาน ห้างหรือใครๆหลายคนที่วิ่งขึ้นรถเมล์กันทุกวันได้อย่างไรชั้นเลย จำใจต้องยืนกลับบ้านไม่ได้ ที่นั่งริมหน้าต่างอย่างเคยรถเมล์ค่อนข้างเต็มเพราะว่ายังเป็นเวลาค่อนข้าง หัวค่ำอยู่ชั้นยืนติดกับที่นั่งเีดี่ยว ทางฝั่งขวา ลมเย็นๆพัดผ่านหน้าต่างเข้ามาเป็นระรอก หูชั้นก็เสียบหูฟัง Ipod ไปตามปกติ เสียงเพลงทำให้ชั้นเพลิดเพลิน ไปจนไม่ได้สนใจคนรอบข้างเท่าไหร่ จนชั้นก้มลงหาเครื่อง Ipod ในกระเป๋าเพื่อจะเปลี่ยนเพลง ทำให้ชั้นได้ สบตากับ คนที่นั่งอยู่ เค้าเป็น ผู้หญิงวัยกลางคน ท่าทางใจดี ส่งยิ้มมาให้ชั้นเหมือนเค้าจะรอ ให้ ชั้นก้มหน้าสบตาหรือหันมามองเค้านานพอสมควร เค้าพูดกับชั้น ว่า " น้องคะ พี่ช่วยถือกระเป๋าให้ไหม" กระเป๋าออกกำลังกายชั้นค่อนข้างใหญ่ ชั้นเพียงแค่สะพายเอาไว้บนบ่าอย่างหลวมๆ " ไม่เป็นไรค่ะพี่ เดี๋ยวหนูลงป้ายหน้าแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะ" ชั้นหันไปยิ้มอย่างหวานหยด พร้อมคำขอบคุณ หญิงกลางคนนั้นส่งยิ้มกลับมาให้ชั้น ลงจากรถเมล์ ชั้นเดินกลับบ้าน ทางเดิมๆที่เดินทุกวัน ระยะทางเพียงแค่ ไม่ถึง 5 นาที ทำให้ชั้นมีเรื่องราวให้คิดแตกต่างกันไปในแต่ละวัน วันนี้ ชั้นก็ได้ความคิดว่า ความจริง น้ำใจของคนเรายังมี อยู่ทั่ว และหาได้ในคนหมู่มากมันไม่ได้สูญหายหรือแห้งแล้งไปหมด ร้อยเปอร์เซ็นอย่างที่ชั้นคิดในตอนแรก น้ำใจกับคนแปลกหน้ามันก็คงยังมีอยู่ในสังคมรอบตัวของเรา เพียงแค่ว่า เราจะมีโอกาศได้พบเจอหรือไม่เท่านั้นเอง สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ ชั้น เดินยิ้มกลับบ้าน ด้วยอารมณ์แจ่มใสและช่วยให้วัน สีเทาๆของชั้นกลับมี สีสันขึ้นมาทันใด ตราบใดที่น้ำใจไม่เหือดหาย โลกยังมีคนดีและความสดใสรื่นรมณ์ อยู่ ชั้นเชื่อเช่นนั้น อย่าสงสัย ว่าทำไม ชั้นดูเปลี่ยน ไป ชั้นเปลี่ยนไปเพียงแค่ คำพูด การเขียนแสดงความรู้สึก ชั้นยังเป็นชั้น ที่เหมือนเดิม เพียง แค่ เย็น ลง ตามกาลเวลา ที่ผันไป   Create Date : 25 เมษายน 2551 6 comments Last Update : 8 พฤษภาคม 2551 0:55:51 น. Counter : 438 Pageviews. Share Tweet

จ๊ะ ฝากเชียร์ แมนฯยู ด้วยนะ ดูแลตัวเองดีๆ ด้วย ล่ะ   โดย: บ้าได้ถ้วย 25 เมษายน 2551 8:52:58 น.

โดย: joblovenuk 25 เมษายน 2551 10:05:11 น.

โย่ว โย่ว.. แหนมมมมมม ยินดีต้อนรับกลับบ้านเรา (รักรออยู่จ้า)   โดย: CTL IP: 58.8.65.157 27 เมษายน 2551 23:31:13 น.

คุณ บ้าได้ ถ้วย เอิ๊กๆๆๆ เชียร์ นิวคาสเซิล อ่าๆๆ ทำไง ดี คุณ Joblovenuk ขอบคุณที่แวะมาค่าๆๆ CTLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLL คิดถึงๆๆๆๆ   โดย: ไม้ยมก&แหนมมัด 30 เมษายน 2551 1:31:15 น.

ผมอ่านเรื่องของคุณแล้วรู้สึกดีตามไปด้วย บางเรื่อง บางสิ่ง เล็กๆ แต่ผมว่าบางที ก็เป็นการต่อเติมรอยยิ้มให้กับหัวใจหลายๆ ดวง ผมเคยเอาร่มในรถส่งให้แม่ที่ขับรถมอเตอร์ไซด์ พาลูกสาวตัวเล็กๆ ไปโรงเรียน ถ้าถามผมว่าบ้านอยู่ที่ไหนคะ ขอบคุณเหลือเกินจะเอาร่มไปคืนให้ ผมบอกเค้าว่า ไม่เป็นไรครับ รับไว้เถอะครับ ไม่เอาคืน ผมเห็นแม่หนูตัวเล็กๆ ยิ้ม สดใสดีใจไม่เปียก แล้วผมมีความสุขในหัวใจเหลือเกินน่ะครับ เช่นกันครับ ไม่ว่าความดีเล็กหรือใหญ่ ผมเชื่อว่า ถ้าเราทำทำแล้วหัวใจเราเองด้วยครับที่จะพองโต แล้วคนรอบๆ ข้างเราจะยิ้ม โลกของเราจะน่าอยู่ขึ้นครับ ขอบคุณเช่นกันครับเรื่องดีๆ ที่อ่านแล้วหัวใจยิ้มได้   โดย: ห่วงใย 1 พฤษภาคม 2551 2:50:34 น.

คุณห่วงใย ขอบคุณ ที่มาเยี่ยมชมค่ะ อิชั้นเห็นด้วยกับคุณ ค่ะ เรื่องดีๆบางเรื่องทำให้หัวใจ ของเรากลับเหมือนมีน้ำชุ่มชื่น ขึ้นมาได้ เหมือนกันนะคะ   โดย: ไม้ยมก&แหนมมัด 1 พฤษภาคม 2551 3:05:02 น.