Bloggang.com : ไม้ยมก&แหนมมัด : รถเมล์ นานา อารมณ์

รถเมล์ นานา อารมณ์

รถเมล์กับเพลง

ในวันนี้ถามใจตัวเองว่าอยากอยากจะไปถึงที่แห่งใด
โลกใบนี้เหมือนดูยิ่งกว้างใหญ่แล้วเวลาก็หมุนไป
อีกวันที่ต้องเจอจะร้ายหรือจะดีไม่รู้ชั้นต้องพบกันสิ่งใด

เสียงเพลงเพลงนี้ ดังขณะที่ชั้นนั่งรถเมล์
การนั่งรถเมล์กลับบ้านตอนกลางคืนเริ่มเป็นสิ่งที่ชั้นชอบ
กลางวันที่ร้อนอบอ้าวของกทมทำให้ชั้นไม่คิดจะนั่งเลยรถเมล์
ช่วงเวลาสั้นๆไม่กี่ป้ายรถเมล์จนถึงบ้าน
เป็นช่วงเวลาที่ชั้นสงบและจิตใจเย็นที่สุดของวัน
ลมเย็นๆเอื่อยๆพัดผ่านหน้าต่างรถ
มันทำให้ใจของชั้นเย็นลงและยิ้มได้ว่า
ในที่สุดเราก็ผ่านมันไปได้อีกหนึ่งวัน
และวันที่เราผ่านมาได้นั้นเรามีแต่รอยยิ้ม และความสุข
เราไม่ได้ทุกข์ เหมือนวันก่อนๆมาลมที่พัดวันนี้
เย็นกว่าช่วงวันก่อนๆในหลายเดือนที่ผ่านมาของชั้น

รถเมล์กับคนมีน้ำใจ

คืนนี้เป็นคืนแรกที่ชั้นวิ่งขึ้นรถเมล์ เป็นคนท้ายๆ ทำไงได้ชั้นจะไปวิ่งทัน พนักงาน ห้างหรือใครๆหลายคนที่วิ่งขึ้นรถเมล์กันทุกวันได้อย่างไรชั้นเลย

จำใจต้องยืนกลับบ้านไม่ได้ ที่นั่งริมหน้าต่างอย่างเคยรถเมล์ค่อนข้างเต็มเพราะว่ายังเป็นเวลาค่อนข้าง

หัวค่ำอยู่ชั้นยืนติดกับที่นั่งเีดี่ยว ทางฝั่งขวา ลมเย็นๆพัดผ่านหน้าต่างเข้ามาเป็นระรอก หูชั้นก็เสียบหูฟัง Ipod ไปตามปกติ เสียงเพลงทำให้ชั้นเพลิดเพลิน ไปจนไม่ได้สนใจคนรอบข้างเท่าไหร่ จนชั้นก้มลงหาเครื่อง Ipod ในกระเป๋าเพื่อจะเปลี่ยนเพลง ทำให้ชั้นได้ สบตากับ คนที่นั่งอยู่ เค้าเป็น ผู้หญิงวัยกลางคน ท่าทางใจดี ส่งยิ้มมาให้ชั้นเหมือนเค้าจะรอ ให้ ชั้นก้มหน้าสบตาหรือหันมามองเค้านานพอสมควร เค้าพูดกับชั้น ว่า " น้องคะ พี่ช่วยถือกระเป๋าให้ไหม" กระเป๋าออกกำลังกายชั้นค่อนข้างใหญ่ ชั้นเพียงแค่สะพายเอาไว้บนบ่าอย่างหลวมๆ

" ไม่เป็นไรค่ะพี่ เดี๋ยวหนูลงป้ายหน้าแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะ" ชั้นหันไปยิ้มอย่างหวานหยด พร้อมคำขอบคุณ
หญิงกลางคนนั้นส่งยิ้มกลับมาให้ชั้น

ลงจากรถเมล์ ชั้นเดินกลับบ้าน ทางเดิมๆที่เดินทุกวัน ระยะทางเพียงแค่ ไม่ถึง 5 นาที ทำให้ชั้นมีเรื่องราวให้คิดแตกต่างกันไปในแต่ละวัน

วันนี้ ชั้นก็ได้ความคิดว่า ความจริง น้ำใจของคนเรายังมี อยู่ทั่ว

และหาได้ในคนหมู่มากมันไม่ได้สูญหายหรือแห้งแล้งไปหมด ร้อยเปอร์เซ็นอย่างที่ชั้นคิดในตอนแรก น้ำใจกับคนแปลกหน้ามันก็คงยังมีอยู่ในสังคมรอบตัวของเรา

เพียงแค่ว่า เราจะมีโอกาศได้พบเจอหรือไม่เท่านั้นเอง สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ ชั้น เดินยิ้มกลับบ้าน ด้วยอารมณ์แจ่มใสและช่วยให้วัน สีเทาๆของชั้นกลับมี สีสันขึ้นมาทันใด ตราบใดที่น้ำใจไม่เหือดหาย โลกยังมีคนดีและความสดใสรื่นรมณ์ อยู่ ชั้นเชื่อเช่นนั้น

อย่าสงสัย ว่าทำไม ชั้นดูเปลี่ยน ไป
ชั้นเปลี่ยนไปเพียงแค่ คำพูด การเขียนแสดงความรู้สึก
ชั้นยังเป็นชั้น ที่เหมือนเดิม เพียง แค่ เย็น ลง ตามกาลเวลา ที่ผันไป

Create Date : 25 เมษายน 2551

Last Update : 8 พฤษภาคม 2551 0:55:51 น.

6 comments

Counter : 552 Pageviews.

จ๊ะ ฝากเชียร์ แมนฯยู ด้วยนะ

ดูแลตัวเองดีๆ ด้วย ล่ะ

โดย: บ้าได้ถ้วย

วันที่: 25 เมษายน 2551 เวลา:8:52:58 น.

โดย: joblovenuk

วันที่: 25 เมษายน 2551 เวลา:10:05:11 น.

โย่ว โย่ว.. แหนมมมมมม

ยินดีต้อนรับกลับบ้านเรา (รักรออยู่จ้า)

โดย: CTL IP: 58.8.65.157 วันที่: 27 เมษายน 2551 เวลา:23:31:13 น.

คุณ บ้าได้ ถ้วย เอิ๊กๆๆๆ เชียร์ นิวคาสเซิล อ่าๆๆ ทำไง ดี

คุณ Joblovenuk ขอบคุณที่แวะมาค่าๆๆ

CTLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLL คิดถึงๆๆๆๆ

โดย: ไม้ยมก&แหนมมัด

วันที่: 30 เมษายน 2551 เวลา:1:31:15 น.

ผมอ่านเรื่องของคุณแล้วรู้สึกดีตามไปด้วย

บางเรื่อง บางสิ่ง เล็กๆ แต่ผมว่าบางที

ก็เป็นการต่อเติมรอยยิ้มให้กับหัวใจหลายๆ ดวง

ผมเคยเอาร่มในรถส่งให้แม่ที่ขับรถมอเตอร์ไซด์

พาลูกสาวตัวเล็กๆ ไปโรงเรียน ถ้าถามผมว่าบ้านอยู่ที่ไหนคะ

ขอบคุณเหลือเกินจะเอาร่มไปคืนให้

ผมบอกเค้าว่า ไม่เป็นไรครับ รับไว้เถอะครับ ไม่เอาคืน

ผมเห็นแม่หนูตัวเล็กๆ ยิ้ม สดใสดีใจไม่เปียก

แล้วผมมีความสุขในหัวใจเหลือเกินน่ะครับ

เช่นกันครับ ไม่ว่าความดีเล็กหรือใหญ่

ผมเชื่อว่า ถ้าเราทำทำแล้วหัวใจเราเองด้วยครับที่จะพองโต

แล้วคนรอบๆ ข้างเราจะยิ้ม โลกของเราจะน่าอยู่ขึ้นครับ

ขอบคุณเช่นกันครับเรื่องดีๆ ที่อ่านแล้วหัวใจยิ้มได้

โดย: ห่วงใย

วันที่: 1 พฤษภาคม 2551 เวลา:2:50:34 น.

คุณห่วงใย ขอบคุณ ที่มาเยี่ยมชมค่ะ
อิชั้นเห็นด้วยกับคุณ ค่ะ เรื่องดีๆบางเรื่องทำให้หัวใจ
ของเรากลับเหมือนมีน้ำชุ่มชื่น ขึ้นมาได้ เหมือนกันนะคะ

โดย: ไม้ยมก&แหนมมัด

วันที่: 1 พฤษภาคม 2551 เวลา:3:05:02 น.