ก้าวไปในเมืองไทย : เมื่อสายหมอกห่มผืนป่า .... สวรรค์บนดินที่ชัยภูมิ

ในช่วงเข้าสู่ฤดูฝนแบบนี้ ชาวเป้แบบเราๆ (เอาตัวเองไปรวมเนียนๆ)
มักจะเก็บกระเป๋าเข้ากรุ เพื่อหลบฝนสักพัก ก่อนออกไปตะลอนๆ ต่อในช่วงหน้าหนาว

ตั๊กเองหลังจากทริปโคราชกับเพื่อนๆ ก็ยังไม่ได้ออกตะลอนไหนเลย
จนเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา มีโอกาสจะได้เดินทางไปชัยภูมิ  สู่ทุ่งดอกกระเจียวที่ใหญ่ที่สุดในโลก ^^
(เราต้องพิสูจน์ค่ะว่ามันจะอลังการขนาดนั้นจริงๆ มั้ย)

ในรอบสามเดือน ในที่สุดก็มีทริปมหาโหดกว่าเนปาลซะที
ที่บอกว่ามหาโหด เพราะต้องงัดตัวเองตื่นตั้งแต่ ตี 3  สำหรับตั๊กเเล้ว นอนดึกดีกว่าตื่นเช้าเห็นๆ :P

ทริปนี้ไปกับพี่ที่ทำงานค่ะ อิอิ มีทั้งหมดแปดชีวิตด้วยกัน




พวกเราออกเดินทางจากโคราชเวลา ตีสามกว่าๆ ในสภาพงัวเงียสุดๆ
แต่ก็มีความหวังเต็มเปี่ยมว่าจะเจอหมอกและอากาศดีที่ชัยภูมิ

แต่พอเราออกมาเข้าเขตชัยภูมิปุ๊ป ฝนก็มาทักทายเลย ... ตอนนั้นหน้าหดเหลือสองนิ้ว
ทีแรกร้อนๆ หนาวๆ ว่า ฝนจะตกหนักหรือเปล่า เพราะถ้าเป็นแบบนั้น คงไม่ได้เที่ยวแน่ๆ

จุดหมายของพวกเราครั้งนี้อยู่ที่อุทยานแห่งชาติไทรทอง จังหวัดชัยภูมิค่ะ ทีแรกกะจะไปมอหินขาว
แต่มีคนบอกว่า มีที่ไทรทองจะได้อารมณ์แบบเดินป่ามากกว่า ตั๊กเลยหลอกล่อพี่ๆ เขามาทีนี่แทน ฮึฮึ

เดินทางกันประมาณสามชั่วโมงจากโคราชก็มาถึง อุทยานแล้ว
ค่าเข้าอุทยานคนละ 40 บาท จากนั้นก็เข้าไปติดต่อเพื่อซื้อตั๋วรถเพื่อเข้าสู่ภายในอุทยาน นั่นก็คือบริเวณทุ่งดอกกระเจียวค่ะ

ครั้งนี้เราได้นั่งรถเปิดประทุน รุ่นบุกเบิก พร้อมด้วยที่นั่งไม้อย่างดี เรียกอีกทีก็รถกระบะแหล่ะค่ะ เพื่อเข้าไปสู่ทุ่งดอกกระเจียว
ที่ตื่นเต้นสุดๆ คือรถวิ่งลุยน้ำด้วยค่ะ เป็นลำน้ำสั้นๆ ฮ่าๆๆๆ แต่ก็เสียวดีไม่น้อยเลย กลัวตกรถ กร๊ากก ...

พวกเรานั่งรถมาตามเส้นทางในอุทยาน โดยที่ไม่รู้ว่าต้องนั่งนานแค่ไหนเหมือนกัน ==
ลมที่มาปะทะหน้า บวกกับหมอกหนาๆ เห็นแล้วหนาวสั่นไปถึงไหนต่อไหน ...
แต่เห็นทางข้างหน้าแล้ว ให้นั่งบนรถแบบนี้ทั้งวันก็ไหว เพราะมันสวยมากกกกก .... ว่ามั้ยค่ะ ?




พวกเราแตกตื่นกันมาก ฮ่าๆๆๆ ไม่ได้ใช้คำเว่อร์นะค่ะ
มันเป็นอะไรที่ไม่เคยเห็นจริงๆ มีหมอกหนาอยู่รอบตัวเราเต็มไปหมด
นั่งรถมาสักพัก อากาศก็เริ่มหนาวขึ้นเรื่อยๆ และหมอกก็เริ่มหนาขึ้นด้วย 
ด้วยทางที่ขดเคี้ยวและเราก็มองไม่เห็นอะไรข้างหน้า แอบเสียวๆ เหมือนกัน ฮ่าๆๆ ตกเขาไป คงได้กลายสภาพตอนกลับบ้านแน่ๆ
แต่สุดท้ายก็มาถึงโดยสวัสดิภาพ ^^




พวกเรานั่งทานข้าวกันก่อน ซึ่งจะมีร้านอาหารอยู่ข้างบน แค่ไม่กี่ร้านเองค่ะ
ส่วนเมนูอาหารก็มีให้เลือกไม่มากนัก จะดีมากหากพกอาหารมาเองค่ะ


พออิ่มท้องแล้ว จากนั้นก็เริ่มออกเดินค่ะ
ทางเดินวันนี้ค่อยข้างแฉะ อาจจะเป็นเพราะฝนเพิ่งหยุดตกใหม่ๆ
แอบจินตนาการถึงทากดูดเลือกอะไรประมาณนั้น ฮ่าๆๆๆ แต่ว่าเสียใจด้วย มันไม่มี




บรรยากาศสองข้างทาง  แวบแรกนึกว่าเข้ามาอยู่ในป่าอาถรรพ์ ....
อาจจะดี ถ้ามีเจ้าชายโผล่มา ....




เดินมายังไม่ทันเหนื่อย เราก็มาโผล่ที่จุดชมวิวแรกแล้ววว ...
ผาพ่อเมือง ... ณ จุดนี้ต้องมองอยู่ห่างๆ เพราะยิ่งใกล้เข้าไป ยิ่งใจสั่น ถ้าเกิดพลาดพลั้ง
อาจจะได้เจอกันข้างล่างก็เป็นได้ == 




จุดต่อมาเป็น อีกหนึ่งจุดชมวิวที่เสียวมากเช่นกัน ฮ่าๆๆ ผาห...... หด (โปรดเติมคำในช่องว่าง)
ตรงนี้เป็นจุดที่มีหน้าผายื่นออกไป ... ไว้ให้เราถ่ายรูปสวยๆ เสียวๆ :P
แต่ถ้าไม่เปรี้ยวพอ อย่าไปยืนนะค่ะ อาจจะเป็นลมล้มพับได้ (เตือนไว้เฉยๆ นะ ^^)
แต่ถ้ากล้าไม่หวั่นสิ่งใดๆ ก็เข้าไปถ่ายรูปเก็บความประทับใจปนเสียวได้ (แต่ตั๊กไม่ไหวจริงๆ อิอิ)




จากผาห(ำ)หด ... พวกเราเดินทางกันต่อไป เพื่อไปตามหาทุ่งดอกกระเจียว คุคุ
แต่เดินไปเรื่อยๆ น้องฝนมาทักทายซะงั้น  แต่ก็ไม่หวั่นค่ะ :) ตั๊กก็ยังชิวๆ ถ่ายรูปต่อ
(แต่กล้องในมือมันอาจจะบ่นก็ได้แฮะ ลืมคิดถึงมันไปเลย)

และแล้วเราก็มาหยุดกันที่ทุ่งแรก ^^
เนื่องจากพวกเรามาในช่วงปลายกรกฎาคมแล้ว เรียกง่ายๆ ว่าตลาดวาย เพราะน้องดอกกระเจียวแบกกระเป๋ากลับบ้านกันเกือบหมด
เหลือไว้หน่อย ก็คือดอกที่บานแล้วไม่ก็เริ่มเหี่ยวแห้งแล้ว
ทำให้เก็บภาพสวยๆ มาได้ไม่มากนัก แต่ที่เหลือๆ อยู่เธอก็สวยใช่ย่อยนะค่ะ แชะภาพจนเมมแทบเต็ม






บรรยากาศภายในอุทยาน มันงามจับใจค่ะ ตลอดเวลาที่เดิน เราจะเห็นสายหมอกที่พัดไปตามลม
แอบนึกเล่นๆ นี่เราอยู่ บนสวรรค์หรือเปล่านะ ... (ความเว่อร์ของดิฉันวัดได้ตรงนี้จริงๆ)
อารมณ์คล้ายๆ เดินเล่นในป่าโบราณเลยหล่ะ ฮาาา .. อยากเอากลับไปไว้หลังบ้านจริงๆ ให้ตาย




แต่ละทุ่งจะมีป้ายติดไว้บอกค่ะ ว่าตอนนี้เราอยู่ทุ่งไหนแล้ว :)
ในแต่ละทุ่งก็จะมีความสวยงามแตกต่างกันออกไป ที่สำคัญอุทยานแห่งชาติไทรทองนี้ มีความพิเศษคือมีทุ่งดอกกระเจียวขาวเพียงหนึ่งเดียวในโลก ....
คิดดูสิ มันเลอค่าขนาดไหน คริคริ (คนเลือกมานี่ตาถึงสุดๆอ่ะ)




การมาเที่ยวในเส้นทางธรรมชาติแบบนี้ สิ่งหนึ่งที่เราต้องใส่ใจมากๆ ก็คือการรักษาความสวยงามเหล่านี้ไว้
เพราะฉะนั้นนักเดินทางแบบเราอย่าลืมใส่ใจและปฏิบัติตามคำเตือนและกฎข้อห้ามของสถานที่ที่เราไปนะค่ะ
เพื่อลูกหลานของเราภายหน้า จะได้มีโอกาสได้เห็นภาพที่สวยงามแบบนี้ไปอีกนานๆ




สิ่งที่ตั๊กชอบมากที่สุดของทีนี่ นอกจากทุ่งดอกกระเจียวกับสายหมอกแล้ว ก็คือรั้วไม้ค่ะ
มันดูสวยคลาสสิกดี ... เห็นแล้วได้บรรยากาศป่าๆ ฮาาาา ....




หากจะว่ากันจริงๆ ที่แห่งนี้เป็นที่ที่ไม่ควรมาคนเดียวเป็นอย่างยิ่ง
เพราะบรรยากาศรอบตัว ทุกๆ อย่าง มันทำให้เหงาจับจิตจริงๆ ค่ะ
ดังนั้นขอเตือนนะค่ะว่า "อย่ามาคนเดียวนะจ๊ะ" ถ้าหาใครไม่ได้จริงๆ ก็หลอกเพื่อนมาด้วยสักคนก็ได้ ฮ่าๆๆ




เนื่องจากที่นี่มีทุ่งดอกกระเจียวอยู่ทั้งหมดถึง 5 ทุ่ง
เพราะฉะนั้นมันจึงเหมาะมากๆ กับคนบ้าพลังแบบตั๊ก เพราะมันเหมือนการเดินทางไกลย่อมๆ เลยทีเดียว ขาดก็แต่ เต๊นท์ หม้อ จาน ชาม กับอุปกรณ์เดินทางไกลเท่านั้น
แล้วพอไป แล้วกลับไม่ได้นะค่ะ ต้องเดินให้สุดทาง ถึงจะได้เจอทางออก ฮ่าๆๆๆ ความสุขมันอยู่กับตั๊ก สว่นพี่อีกหลายๆ คน หอบแฮ่กๆ เลย อิอิ




ป่าที่นี่มีความสวยงามมากๆ เนื่องจากมีต้นไม้หลายแบบ มีกองหิน ทุ่งหญ้าและม่านหมอก
แล้วทุ่งนั้นจะดูสวยขึ้นมาก หากมีดอกไม้สีชมพูน่ารักๆ มาแซมบ้าง
พร้อมกับทางเดินที่ทอดยาวไปไกล ทางที่เราก็เดาไม่ได้ว่าจะไปอีกไกลแค่ไหน
ความสนุกของการเดินทางมันอยู่ตรงนี้แหล่ะ ... เราไม่รู้ว่าต้องไปอีกไกลแค่ไหน แต่ที่มั่นใจได้คือมันมีปลายทางแน่นอน ...




เนื่องจากพวกเรามากันช้าไป มุมถ่ายรูปเลยเหลือไม่มากเท่าไหร่ แต่ถึงกระนั้นก็ใส่ไม่ยั้งอยู่ดี
เดินไปตามรั้ว เราก็เจอครอบครัวดอกกระเจียว อิอิ อยู่กันเป็นพุ่มเลยค่ะ
น่ารักดี เหมือนเราจับเขาไปรวมใส่ในแจกันอย่างนั้นเลย




แล้วพวกเราก็เดินกันต่อไป น้ำค้างยอดหญ้าสิ่งที่ช่วยยืนยันว่า อากาศเย็นและชื้นจริงๆ




ความน่ารักอีกอย่างของทีนี่คือ จะมีทางเดินสั้นๆ ที่นำไม้มาวางไว้ให้
ถ้าเดินต่อๆ กันไป นี่จะได้ความรู้สึกเหมือนไปเดินทางไกลสมัยประถมจริงๆ
เส้นทางยังอีกยาวไกล :) สู้ต่อไป ทาเคชิ ^^V




เราเดินไปเรื่อยๆ ค่ะ เหนื่อยมั๊กมากกกกก
แล้วในที่สุด ก็กลับมาที่ผาหำหดจนได้ ฮ่าๆๆๆๆ
เหมือนลมเขาจะสงสารเรา ก็เลยช่วยพัดหมอกออกไปให้
พื้นข้างล่าง มันสวยงามจริงๆ ค่ะ แต่ถ้าตกลงไปนี่ตัวใครตัวมัน ฮ่าๆๆ



พอเราออกจากทุ่งดอกกระเจียว ก็เดินทางไปน้ำตกไทรทองกันต่อ
พูดเหมือนจะไกลเนาะ แต่ก็อยู่ใกล้ๆ กันนั่นแหล่ะค่ะ ห่างออกไปประมาณ 1 กิโลเมตรเท่านั้น


ตั๊กคิดว่าธรรมชาติยิ่งใหญ่เสมอค่ะ
ที่นี่มีต้นไม้สูงใหญ่อยู่เยอะมากค่ะ ยิ่งมองยิ่งรู้สึกดี




จากทางเข้าเราต้องเดินมาอีกประมาณ 500 เมตรก็จะเจอน้ำตกไทรทอง
(แต่เอาเข้าจริง ตอนเดินไม่รู้สึกงั้นแฮะ ฮึฮึ ....)




เสียดายที่น้ำไม่ค่อยใส คิดว่าน่าจะเป็นเพราะเป็นช่วงหน้าฝน
น้ำตกไทรทองเป็นน้ำตกที่ไม่ค่อยสูง จะออกไปทางกว้างมากกว่า
เนื่องจากไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามา เราเลย ไม่ได้เล่นน้ำกันค่ะ แต่ก็นะ อากาศเย็นเล่นน้ำสงสัยช็อคแน่ๆ




อยู่ที่น้ำตกสักพักเราก็ออกมาเพื่อดูต้นไม้พันปีค่ะ
สะพานที่เดินไปดูต้นไม้ ระหว่างทางต้นไม้เขียวเต็มไปหมด ชื่นใจจริงๆ
ไม่แน่ใจว่าที่นี่มีตำนานอะไรมั้ย ... แต่ที่แน่ๆ คือเดินนาน อันนี้ของจริง ฮ่าๆๆๆ




ต้นไม้ต้นนี้กี่คนโอบไม่รู้ค่ะ รู้แต่ว่าใหญ่มากกก
จริงๆ ถ้ารู้ว่ามีต้นไม้แบบนี้ ตั๊กอาจจะพกแป้งมาด้วย อิอิ ... เผื่อจะได้อะไรกลับไปบ้าง



เราจบทริปนี้กันที่นี่ค่ะ เป็นทริปที่ประทับใจอีกหนึ่งทริป
เวลาได้อยู่ท่ามกลางต้นไม้กับภูเขา รู้สึกดีมากๆ ค่ะ
ระหว่างทางที่เดิน เหมือนเราได้กลับมาอยู่กับธรรมชาติจริงๆ
แล้วโดยเฉพาะอย่างยิ่ง มีเพื่อนร่วมทางดีๆ ไปด้วย
เป็นทริปที่มีเสียงหัวเราะตลอดทางเลยค่ะ

สนุก สนาน ประทับใจมากค่ะ ถ้าเพื่อนๆ ว่างอย่าลืมไปกันนะค่ะ
แล้วจะรู้ว่าสวรรค์บนดินมันมีอยู่จริงๆ นะ ....

Create Date : 29 กรกฎาคม 2555 Last Update : 30 พฤษภาคม 2557 11:17:02 น. Counter : 2821 Pageviews.		13 comments
Share Tweet