ก้าวไปในเมืองไทย : กาลครั้งหนึ่ง ที่ Veranda Resort & Spa Hua Hin

สวัสดีค่ะ ทุกๆ คน ^^
หลังจากห่างหายจากการอัพบล็อกไปสักพัก
วันนี้ ตั๊ก จะเอาภาพเก่ามาเล่าใหม่ ฮาาา ห่างไปนาน เดี๋ยวแฟนขับหาย (เธอมีเมื่อไหร่กันแม่นาง -*-
บล็อกนี้ อาจจะเป็นอะไที่โอเว่อร์ และบ้านนอกเข้ากรุงสุดๆ ฮ่าๆๆ

สำหรับทริปนี้ คงต้องเรียกว่าหรูที่สุดในชีวิตก็ว่าได้
และก็คิดว่า ทั้งชีวิตนี้ น่าจะไม่ได้อยู่หรูเท่านี้อีกแล้ว

จริงๆ จะเรียกว่าไปเที่ยวคงไม่ถูกนัก เพราะการเดินทางครั้งนี้เป็นการเดินทางเพื่อไปนำเสนองาน อิอิ
ซึ่งจะเรียกว่า เป็นการเดินทางที่สำคัญครั้งหนึ่งของชีวิตตั๊กก็ได้ค่ะ

ย้อนกลับไป ตอนเรียนมหาวิทยาลัยปี 4 น้องรหัสตั๊กมาชวนเข้าร่วมโครงการประกวดของ Acer
ตอนนั้น เป็นช่วงปิดเทอม ตั๊กคิดว่า ไม่มีอะไรเสียหายเลยตอบตกลงน้องไป

เราใช้เวลาประมาณเดือนกว่าๆ แล้วงานของเราก็ผ่านเข้ารอบสุดท้าย
(เพราะน้องๆ เก่งมาก จริงๆ ส่วนตั๊ก เหรอออ ฮึฮึ ....)
เราก็เลยได้มีโอกาสเข้ามานำเสนองานที่กรุงเทพ
แต่จุดประสงค์ที่สำคัญกว่านั้น ตอนก่อนจะส่งงาน ที่กึ่งเสร็จกึ่งไม่เสร็จของเรามาคือ

เด็กชาย A : พี่ๆ ดูสิ รอบสุดท้ายเราได้ไปหัวหินนะพี่ ผมยังไม่เคยไปทะเลเลยอ่ะตั้งแต่เกิดมา

เด็กชาย B : จริงด้วยพี่ เราลองเข้าไปนำเสนองานเหอะ ผมว่าไม่น่ามีอะไรเสียหาย

ตั๊กแตน : ป่ะ ไปไหนไปกัน ฮาาาา (คือนางมีใจ อยากไปทะเล กร๊ากกก)

สุดท้ายท้ายสุด กะเหรี่ยงขอนแก่น สามคน เลยได้เข้ากรุงมานำเสนองาน
แล้วก็เป็นเรื่องราว ของการเดินทางครั้งนี้

เราเข้ากรุงเทพกันมา ตั้งแต่ไก่โห่ (หมายถึงก่อนวันนำเสนอ หนึ่งสัปดาห์)
เพื่อมาเซ็ทงาน และจัดการงานเราให้เรียบร้อย
จากนั้นก็ไปนำเสนอไอเดียให้ท่านกรรมการ ได้รับทราบ ซึ่งเราได้ไปนำเสนองานที่โรงเเรม Renaissance
โบ้ยยยยย อลังการงานสร้างมาก ฮาาาาาา ตั้งแต่เกิดมา เพิ่งได้ก้าวเท้าเข้ามาโรงแรมใหญ่ขนาดนี้ ฮ่าๆๆ
วันรุ่งขึ้น ก็เก็บกระเป๋าขึ้นรถ เพื่อไป ยัง Veranda Resort & Spa Hua Hin
บนรถ ก็ฮาฮาปาจิงโกะกันไป น่าจะอารมณ์ประมาณ ไปแต่ตัวทัวร์ยกแก๊งค์ อิอิ

เนื่องจากสมัยนั้น ตั๊กยังไม่รู้จักกับห้องบลูพลาเน็ต
จึงได้คิดเอาเองว่า ถ่ายรูปไว้ดูคนเดียว เห็นรูปแล้วก็เข้าใจคนเดียว
เพราะงั้น ไม่ต้องถ่ายสวยมากก็ได้ (นี่มันแถ เข้าข้างตัวเองชัดๆ)
สภาพรูปถ่ายเลยออกมาอย่างที่เห็นค่ะ
เรื่องสภาพห้อง ห้องน้ำ ก็ถ่ายมานะค่ะ มันหรูดูดีมาก
แต่พอตั๊กถ่าย มันแบบว่า เกินบรรยาย ฮาาาา เอาเป็นว่าเละ

ประมาณบ่ายกว่าๆ เราก็มาถึงที่พักกันค่ะ
เนื่องจากทีมตั๊กมีสามคน และตั๊กเป็นผู้หญิงคนเดียว เลยได้อยู่ห้องคนเดียวว บร๊ะ นึกว่าราชา



พอน้องรู้ว่า ตั๊กอยู่ห้องคนเดียว ประโยคแรกที่บอกคือ
ระวังมีคนมานอน เตียงข้างๆ นะพี่ เง้อออออ ... ดูมันพูด ฮ่าๆ

พอมาถึง กิจกรรมแรกของเราก็คือ มาฟังพวกพี่ๆ ที่มีประสบการณ์เกี่ยวกับงานด้าน IT มาให้ความรู้ค่ะ
จากนั้นก็เป็นกิจกรรม Walk Rally
แต่มันไม่ใช่สาระ สำคัญแต่อย่างใด เราจะข้ามไปตอนเย็นกันเลย



ทะแด่มมมม งานเลี้ยงริมทะเล
ว๊ายยย จะได้กินกุ้งฟรี .... (นี่คือสาระสำคัญสินะ)



กุ้งใหญ่มากกกกกกกกกกก ปูใหญ่มากกกกกกกกกก :)
แต่พอตั๊ก เอาลูกชิ้นมากิน คำแรกที่น้องๆ ถามคือ ที่ขอนแก่น ไม่มีลูกชิ้นขายเหรอพี่ -*-
เพล้งงงงงงง ฮ่าๆๆ



แล้วก็มีเสียงเพลงเพราะๆ ขับกล่อม ไปพลางๆ ด้วย ระหว่างทานอาหาร :)



หลังจากนั้น ช่วงเวลาระทึกใจ ปน ขวัญผวาก็มาถึง
การประกาศผล รางวัล ครุคริ
ปรากฏว่า ....... ตามภาพค่ะ ฮ่าๆ (ตอนนั้นโล่งใจ อย่างน้อย ก็มีใบประกาศไปเบิกงบกับภาควิชาได้ - ดูมันคิด)



นั่งทานข้าว ล่วงเลยมาสักพัก คุณนักร้องประจำเวทีก็ได้บอกว่า
ฝนกำลังจะมานะครับ ตอนนั้น กะเหรี่ยงขอนแก่นเราก็ไม่ค่อยเชื่อ
เพราะไม่เห็นมันจะมีเค้าอะไรเล๊ยยย จากนั้นประมาณสิบนาที ฝนมาจากไหนไม่รู้
วิ่งหนีกันแทบไม่ทัน .... อื้มมมม คนท้องถิ่น เขาเชื่อได้ จริงๆ

เราจบงานเลี้ยงไว้แค่นั้น แล้วแยกย้ายไปนอนคะ

รุ่งเช้า .. ตามลักษณะของคนที่บ้าถ่ายรูป
ตั๊กตื่นมา ตั้งแต่ก่อนชาวบ้าน ชาวเมืองเขา เพื่อมาถ่ายรูป

พระอาทิตย์ขึ้นที่ริมทะเล ว้าววววว



อีกภาพ ทะเลสีดำ .... ขอให้มองเป็นศิลปะนะคะ ไม่งั้นทุกคนจะรู้ความลับที่ว่า ตั๊กตั้งค่าผิด เอิ๊กกกๆ



ที่สระว่ายน้ำของโรงแรม น่าลงไปเล่นมากๆ ^^
แต่ ณ ตอนนั้น ว่ายน้ำไม่เป็น อดเลย



เช้าๆ แบบนี้ ยังไม่ค่อยมีคนตื่น ตั๊กเลยถ่ายรูปเพลินเลยยย



ถ่ายแนวย้อนแสง ซะหน่อยย ... มันเป็นศิลปะ
ในบรรดา การถ่ายรูป หลายๆ แบบ การถ่ายภาพย้อนแสง เป็นแบบที่ตั๊กชอบที่สุดคะ
เพราะว่า เราใช้แสงเงา เพื่อให้คนที่ดูภาพ จินตนาการ ถึงอะไรบางอย่าง
แบบนั้น สนุกดี ว่ามั้ยคะ





แสงแดดสีทอง กับแสงเงา :)





ตั๊กชอบที่นี่ เพราะว่า เป็นที่พักที่ร่มรื่นมากคะ มองไปทางไหนก็เจอสีเขียวของต้นไม้



บริเวณหน้าที่พัก





แอบส่องระเบียงชาวบ้าน



ตรงนั้นเป็นล็อบบี้ค่ะ มองจากสระว่ายน้ำ



ส่วนตรงนี้เป็นโซนที่ตั๊กพักคะ



มองจากระเบียง จะเห็นห้องอาหารของทางโรงแรมอยู่ ^^



ว่าแล้วก็ไปดูบรรยากาศห้องอาหารกันสักหน่อย
มีโต๊ะเยอะมากคะ อาหารมีทั้งอาหารไทย และอาหารเทศ ๕๕๕ (เรียกถูกมั้ยเนี่ย)



ตกแต่งได้สวยน่านั่ง ทีเดียวคะ
ตั๊กกินไปซะอิ่มแปร่เลย ฮรี่ฮรี๋ ...



พอทานอาหารเสร็จ เราก็เดินไปที่สระว่ายน้ำกันอีกที
คุณน้องๆ ของตั๊ก อยากไปเล่นน้ำกัน บอกเลยว่า ตั๊กอิจฉาาาาาา
สะพานไม้ ที่พาเราไป อิอิ ...



มองไปข้างๆ เห็นไห ว่าจะขูดขอหวยซะหน่อยยย เอิ๊กกก



บรรยากาศริมสระ น่านอนที่สุด ตั๊กชอบที่เป็นพื้นไม้นี่แหล่ะค่ะ



ที่นั่ง ริมสระ สีแสบบบบบสันมากกกก



เรียงราย สวยงามมมมม ....



นั่งคนเดียว ก็เก๋



รับเครื่องดื่มมั้ยคะ



แอบดู ชาวบ้าน เล่นน้ำกัน



ดูเด็กน้อย สองคนหนีไปเล่นน้ำ ๕๕๕
ปล่อยให้ป้า นั่งเล่นคนเดียว



ปิดท้ายด้วยรูปนี้ .....



สิ้นสุดการโม้ รำพึง รำพัน ความหลังเพียงเท่านี้
การเดินทางครั้งนี้ ต้องขอบคุณน้องๆ ทั้งสองคนจริงๆ ที่มาชวนตั๊กร่วมโปรเจ็คด้วย
เพราะมันเป็นประสบการณ์ที่ดีมากๆ อย่างนึงในชีวิตตั๊กเลยคะ
ถึงเราจะไม่ได้ที่หนึ่ง แต่สิ่งที่ตั๊กเรียนรู้ ก็คือ "แค่เราพยายาม ก็เหมือนเราชนะเเล้วหล่ะคะ"

ครั้งนี้ ตั๊กชนะใจตัวเอง ที่กล้าเข้ามาร่วมงานกับน้องๆ เขา
เพราะตลอด ระยะเวลาในการเรียนของตั๊ก ตั๊กไม่เคยเข้าแข่งอะไรเลย เพราะว่ากลัว ไม่มั่นใจ ไม่คิดว่าเราจะทำได้
แต่พอได้ลองทำดู ก็รู้สึกทั้งสนุก ทั้งกดดัน แต่ก็ผ่านมาได้ในที่สุด

ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ :))

Create Date : 20 มีนาคม 2556 Last Update : 30 พฤษภาคม 2557 11:16:39 น. Counter : 1748 Pageviews.		24 comments
Share Tweet