...Always...

เป็นการนัดดูหนังที่แบบว่า...เอ่อ...

นัดกันรอบห้าโมงครึ่ง ไม่รู้ว่าหนังยาวสองชั่วโมงกว่า

เปลี่ยนมานัดกันรอบสามโมง คิดว่าคงไปทันพอดี

อีกสิบห้านาทีสามโมง เริ่มกดโทรศัพท์

เอ่อ...คุณแฟนจ๊ะ คงไปช้าประมาณสิบนาที

ซื้อตั๋วแล้วเจอกันหน้าโรงหนังนะจ๊ะ

ก่อนหนังฉายไม่เท่าไหร่ กดโทรศัพท์อีกครั้ง

เอ่อ...คุณแฟนจ๊ะ คงไปช้าประมาณสิบห้านาที

ซื้อตั๋วแล้วบอกที่นั่งมา จะได้ซื้อตั๋วไปนั่งใกล้ๆ

จากนั้นก็ยุติการกดโทรศัพท์แต่เพียงเท่านั้น

หนังฉายสามโมง ไปซื้อตั๋วตอนสามโมงสี่สิบ

ยืนยันว่าจะดูรอบบ่ายสามโมงอย่างมั่นใจ

ได้ตั๋วแบบไม่ระบุที่นั่งมา เพราะผังที่นั่งส่งไปแล้ว

เข้าไปหน้าโรงหนัง คุณคนตรวจตั๋วถึงกับงงไป

"ดูรอบไหนครับ"..."รอบบ่ายสามนี่แหละค่ะ"

แหวกม่านสีเหลืองสุดหนักเข้าไปในโรงหนังที่มืดตื๋อ

มีหนูนิดเป็นหน่วยกล้าตายค่อยๆ เดินนำไปในความมืด

ก่อนตัดสินใจนั่งแถวบนๆ ที่ไม่มีคนนั่ง

สงสัยเพราะเป็นที่นั่งที่แพงกว่าที่อื่นๆ ยี่สิบบาทแหงมเลย

และแล้ว...ก็ได้ดู Always แบบพลาดไปครึ่งชั่วโมงแรก

แต่ถึงจะพลาดไปก็ยังมีโอกาสเสียน้ำตาให้กับหลายตอน

ไม่ใช่เพราะว่าหนังมันเศร้ารันทดจับจิต

แต่เพราะความอิ่มใจและความซึ้งของหนังต่างหาก

หนังจบ...ลุกขึ้นมองหาคุณแฟนท่ามกลางแสงอันจำกัด

นั่นไง...คุณแฟนกำลังกดโทรศัพท์อยู่

ใจเย็นฮ่ะ...ใจเย็น...เพิ่งเปิดโทรศัพท์เอง

รีบไปดักคุณแฟนก่อนเดินออกมาด้วยกัน

แล้วก็ขำ...ต่างคนต่างกำทิชชู่ ตาแดง จมูกแดง

แล้วก็ออกมาเม้าท์ๆๆ แบบว่าร้องไห้กระจายด้วยความซึ้ง

งานนี้มีหนูนิดไม่เข้าพวก(ไม่เข้ากับพวกเรา แต่เข้ากับคนอื่นๆ)

เพราะหน้าตายังเฉยมาก แบบว่าไม่ร้องไห้เลยสักนิด

ในที่สุดก็ได้ดูสักที แล้วก็ดีสมคำร่ำลือที่ได้ยินมาพักใหญ่แล้วด้วย

Always: Sunset on Third Street






* ชอบฉากเปิดกล่องแหวนและใส่แหวน...น่ารักดี :-)




** โปรแกรมต่อไป The Da Vinci Code
และ X-Men: The Last Stand
แต่ขอรออีกพักนึง แบบให้คนน้อยลงก่อนก็แล้วกันนะ

Create Date : 20 พฤษภาคม 2549		4 comments
Last Update : 20 พฤษภาคม 2549 20:17:20 น.
Counter : 468 Pageviews.
Share Tweet