...The first wedding party...

เริ่มต้นปีด้วยงานแต่งงานของพี่ที่ทำงาน
แต่ว่าป่วย...นอนซมอยู่กับบ้าน เลยไม่ได้ไป
งานที่ไปจริงๆ ก็คือเมื่อคืนของพี่ที่ทำงานเก่า
หลังจากใช้แรงงานเป็นตากล้องที่อกาลิโก
หัวหิน และมหาวิทยาลัยของเจ้าสาวมาแล้ว
ก็มาใช้แรงงานต่อนั่งรับซองหน้างาน
(ดีที่เจ้าบ่าวทำ Presentation เสร็จก่อน
ไม่งั้นโดนใช้แรงงานทำ Present ด้วยแหงม)

เริ่มงานแต่งงานด้วยความฮาจากคนกันเอง
คือบรรดาอาสาสมัครช่วยงานแต่งงาน
อย่างเรา น้องตู่ พี่เก๋ เด็กชายแกงจืด
ว่าที่คุณพ่อคุณแม่ และพี่คณะ
ไปถึงกันก่อนเวลา นั่งกันไปสักพักแขกยังไม่มา
อืม...แกงจืดหิว พี่คณะหิว พี่เก๋หิว
ว่าที่คุณพ่อกลัวว่าที่คุณแม่หิว ต้องไปหาของกิน
ว่าแล้วสามหนุ่มสามมุมก็หายไป 7-Eleven
ก่อนจะกลับมาพร้อมชาเขียวรสข้าวญี่ปุ่น
ตามออเดอร์ที่เราสั่งไว้เด๊ะๆ แต่ 5 ขวด!
ยังไม่พอนอกจากแซนวิชและมาม่าที่ตั้งใจไปซื้อ
ยังมีกลิ่นหมูปิ้ง โอ้...ถือหมูปิ้งข้าวเหนียวมาด้วย
อาศัยช่วงยังไม่ถึงเวลางานเริ่มจริง แขกมาน้อย
สามหนุ่มสามมุมและว่าที่คุณแม่ก็จัดการหันหลัง
เป้าหมายอยู่ที่ข้าวเหนียวหมูปิ้ง กลิ่นแรงจริงๆ
ก่อนจะหันกลับมาเริ่มรับแขกที่ทยอยเข้ามา
แขกจากบริษัทเก่าที่เป็นรุ่นๆ เดียวกัน
เกิดอาการไม่ยอมเข้าไปนั่ง ยืนเม้าท์หน้างาน
เพราะเพื่อนๆ โดยมากกลายเป็นอาสาสมัครด้านหน้า
ส่วนแขกผู้ใหญ่ที่จะให้พาไปนั่งที่โต๊ะก็ยังมาน้อย
ว่าแล้ว...กาต้มน้ำร้อนมาจากไหนไม่รู้
เสียบปลั๊กตั้งอยู่ด้านหลัง ต้มน้ำอย่างเมามัน
ก่อนพี่คณะและแกงจืดจะเปิดมาม่าคัพ
หันหลังโซ้ยกันอย่างเมามัน...เหมือนแขกไม่เห็น ^ ^"

คนที่ต้องตระเวนหลายงานอย่างพี่คณะและน้องตู่กลับก่อน
เหลือเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ไว้ที่งาน หลายคนเข้าไปนั่งโต๊ะ
ทิ้งอาสาสมัครตั้งแต่เริ่มต้นรับหน้าสวัสดีแขกเหรื่อต่อไป
จนเกือบๆ สองทุ่ม คุณแม่เจ้าสาวเลยมาไล่ให้เข้างาน
บอกว่าไม่ต้องเฝ้าแล้วลูก เดี๋ยวหาคนมาเฝ้าแทนให้
เข้าไปในงานกับน้องจุ๊บเป็นสองคนสุดท้าย
เพื่อจะพบว่าพนักงานไม่ยอมเสริฟโต๊ะ Staff
กรี๊ด...แต่ละคนมาก่อนทำงานตลอดทั้งนั้นนะยะ
กำลังจะไปฟ้องคุณแม่เจ้าสาว พนักงานรู้ชะตาเลยมาเสริฟ
แต่ทานไปได้ไม่เท่าไหร่ก็ได้เวลา Presentation
จากนั้นก็เป็นการยินดีกับบ่าวสาว รวมถึงสัมภาษณ์
ระหว่างงานบนเวที เฮ้ย...สามทุ่มแล้วเหรอเนี่ย
ได้ข่าวว่าจองคาราโอเกะไว้ตอนสามทุ่ม โทรเลื่อนด่วน
เฮฮากับงานก่อนเม้าท์กระจายอารมณ์ Reunion
ก่อนสี่ทุ่มได้สิบห้านาที...แกงจืดกับเราก็ออกมาก่อน
ฝ่ารถติด(ดีที่มันใกล้กัน) ไปถึงห้องคาราโอเกะตรงเวลา
แล้วก็ใช้อภิสิทธิ์ของคนไปถึงก่อนเริ่มร้องเพลง 55
ไม่นานนักบรรดาแก๊งค์คาราโอเกะขาประจำก็ตามมา
ตั้งใจจะกลับบ้านห้าทุ่มหรือเที่ยงคืน ไม่อยากกลับดึก
แต่ไปถึงตอนสี่ทุ่ม...จะให้กลับห้าทุ่มก็กระไรอยู่
พอจะกลับเที่ยงคืน แกงจืดดันติดลมอยากร้องอยู่
กว่าจะออกจากคาราโอเกะก็เที่ยงคืนสี่สิบ
ให้แกงจืดเดินไปเป็นเพื่อน ก่อนขับไปส่งที่รถ
ในขณะที่เพื่อนๆ พี่ๆ ที่เหลือยังคงร้องต่อไป
แบบใช้เวลายี่สิบนาทีที่เหลือให้มีคุณค่าที่สุด :-)


Congratulations to พี่ๆ ทั้งสองคน
8 ปีที่ผ่านมาคงพิสูจน์ได้แล้วว่า
การเดินร่วมทางไปกับใครสักคนนั้น
ไม่ง่าย...แต่ก็ไม่เกินความสามารถ
ขอให้มีความสุขมากๆ ในการก้าวเดินค่ะ

Create Date : 28 มกราคม 2550		4 comments
Last Update : 28 มกราคม 2550 17:32:14 น.
Counter : 673 Pageviews.
Share Tweet