กันยายน 2548
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
 
11 กันยายน 2548
 

...Until We Meet Again...

"...แล้วต่อไปนี้ตอนเช้าชั้นจะทานข้าวกับใครล่ะ?..."
"...อย่าทำเป็นเหงาเลยแก ก่อนมานั่งทานข้าวด้วยกันก็นั่งคนเดียวมาตั้งนาน..."
"...แต่มันไม่เหมือนกันว้อย เหมือนก่อนมันนั่งคนเดียว แต่เดี๋ยวนี้มีเธอนั่งด้วยจนชิน พอมันชินถ้าหายไปมันก็เหงา..."
"...เอาเถอะน่า นายยังดียังอยู่ที่เดิม ชั้นสิต่อจากนี้จะไปทานข้าวเช้าที่ไหนไม่รู้..."
จริงๆ แล้วมันคงเหงาไม่ต่างกันหรอก
ไม่ว่าจะเป็นคนที่ต้องมองเห็นที่เดิมๆ แต่ไม่มีอีกฝ่าย
หรือคนที่จะไปเผชิญกับสิ่งใหม่ๆ แต่ไม่มีใครที่คุ้นเคย
ขอบคุณสำหรับมิตรภาพ น้ำใจ ความห่วงใย และความเข้าใจ
การไม่ถามมากไป การให้กำลังใจ ทั้งสนับสนุนและคอยเตือน
รวมไปถึงชีท Lean ที่เหลือจากการไปสอนชาวบ้านมาให้เป็นความรู้ด้วย

*************************************


กลายเป็นคนเจ้าน้ำตาไปแล้วตั้งแต่ยื่นใบลาออกเมื่อห้าสัปดาห์ก่อน
เวลาร้องประจำคือตอนขับรถกลับบ้านเมื่อคิดถึง FD
เพราะ FD เป็นคนน่ารัก ทำงานด้วยสบายใจมาก เหมือนพ่อที่ทำงาน
แล้วการตัดสินใจลาออกก็หมายถึงจะไม่ได้ทำงานด้วยกันอีกต่อไปแล้ว
เวลาร้องไม่ประจำคือตอนคุยกับ FD ครั้งแล้วครั้งเล่ายืนยันว่าจะไป
บอกว่ารู้ไหม...ที่มันยากอย่างนี้เพราะชอบ FD เป็นการส่วนตัวมากๆ
แต่ก็รู้สึกว่ามีเหตุผลหลายอย่างที่ทำให้ยังตัดสินใจลาออกอยู่ดี
สงสัยเหมือนกันว่าคนที่ฝ่ายไม่สังเกตเลยเหรอ เราเข้าห้อง FD ทีไร
ปิดห้องเมื่อไหร่ โดยมากออกมาจะตาแดง จมูกแดง ตาบวมทุกที
(ปรากฏทุกคนคิดว่าปิดห้องไปมี Conference กับต่างประเทศตลอด)
ที่แย่คือวันเลี้ยงส่ง...เลี้ยงอาหารกลางวันกันที่ร้านแถวบริษัท
เป็นธรรมเนียมที่คนจะไปต้องกล่าวอำลา บังเอิญนั่งตรงข้ามกับ FD
กล่าวไปเหลือบมองหน้า FD ที่มองเราไป ว่าแล้วน้ำตาก็คลออีกจนได้
ดีที่ไม่ได้ไปกับพี่ๆ ที่ฝ่าย แต่นั่งรถไปกับสองหนุ่ม SCM ที่ต้องกลับก่อน
กล่าวเสร็จรอพี่เจ้านายกล่าวตามมารยาท เลยได้ชิ่งออกมาทั้งๆ ที่ควรอยู่จนคนสุดท้าย
เดินออกจากห้องอาหารปุ๊บน้ำตาที่คลอๆ ไหลพราก แต่ไม่มีผ้าเช็ดหน้า
ดีที่คุณพี่เจ้าของรถรู้หน้าที่ ขึ้นรถปุ๊บดึงทิชชู่เช็ดหน้าในรถให้ปั๊บ
แค่คิดว่าจะไม่ได้ทำงานกับ FD คนนี้ต่อไป ก็เศร้าจนร้องไห้ทุกทีเลย
(แต่เนื่องจากไม่ได้ทำงานกันแค่สองคนในโลก ขอยืนยันที่จะไปดีกว่า
ส่วนสองหนุ่ม SCM ที่อยากย้ายมาอยู่ฝ่ายเราเพราะอยากทำงานกัน FD คนนี้
ขอเตือนว่าพี่ๆ ไม่ได้ทำงานกับ FD คนเดียวนะเฟ้ย ยังต้องเจออีกหลายด่าน)

*************************************


พี่ฝ่าย MKT โทรหา บอกว่ามาหาพี่หน่อยมีเรื่องด่วน
เดินไปเจอบรรดาทีม Taskforce ยืนมุงกันอยู่ที่คอกนึง พี่ๆ กวักมือเรียก
พี่คนที่เป็นตัวแทนบอกว่าน้องจ๋า...พี่ให้โซฟีขอบปกป้องน้อง แล้วก็ยื่นให้
บอกว่าจะได้เอาไว้คอยปกป้องน้องเวลาไปทำงานที่ใหม่ไม่ให้ใครรังแก
คุณพี่อีกคนหยิบเทียนจากโต๊ะทำงานแถวนั้นบอกว่าคุณพี่ให้เทียนด้วย
เพื่อความสว่างไสวในชีวิตและเผื่อคุณน้องจะต้องไปนั่งเทียนในที่ใหม่
น่ารักกันจริง...งั้นหนูพกโซฟีขอบปกป้องไปทำงานวันแรกเลยแล้วกันนะพี่
ใครมาป่วนใครมากวนหยิบโซฟีออกมาฟาดมันซะ บอกว่าปกป้องชั้นด้วย
เฮฮากันได้พักใหญ่ การ์ดและของขวัญจริงซึ่งเป็นกระเป๋าน่ารักก็ถูกส่งมาให้
ทำเอาน้ำตาซึม...รับปากจะไปบอกน้องใหม่ให้ทำงานให้พวกพี่ดีๆ
เป็นการหว่านพืชเพื่อหวังผลตอนท้าย ตอนลาออกจะได้ได้ของอย่างเราไง อิอิ
(พี่ทุกคนบอกเออ...เอ็งเอาไปเดินอวดเลย ทุกคนจะได้เริ่มลงมือหว่านพืช)


** รูปจากตอนไปเลี้ยงส่งเมื่อคืน **
ได้รับเสียงชมว่าลั๊นลาได้ใจจากทั้งเพื่อนที่เรียนพิเศษและเพื่อนๆ พี่ๆ ที่ไปเลี้ยงส่ง
แถมเมื่อเช้าตอนไปหาหมอมีคุณพี่ที่ไหนไม่รู้จู่ๆ ก็บอกกระเป๋าน่ารักค่ะน้อง
(มาพบว่าจริงๆ แกก็เป็นแฟนกระเป๋าน้องลิงน้อยเหมือนกัน เพราะถือมาด้วย)
สังเกตดีๆ ข้อมือข้างนึงจะมีทั้งกำไลทั้งสร้อยข้อมือ จากผู้มีอุปการะคุณต่างๆ
ไม่ว่าจะเป็นอาเล็ก เด็กอ้วน หนูอี่ และคุณผู้หญิงที่เราไม่รู้ชื่อจากปาร์ตี้ไดฯ ฮับ

*************************************


คุณพี่ฝ่าย Sales เดินผ่านมาบอกว่าคุณน้องคะ...พี่ได้ข่าว
ยืนยันกับคุณพี่ไปแล้วว่าข่าวคุณพี่กรอง...ถูกต้องแล้วค่ะ
นี่คุณน้องยังเป็นกังวลอยู่เลยว่าไปที่ใหม่เค้าจะหยาบคายไหม
เพราะไม่แน่ใจว่าจะมี Taskforce ไหนที่รวมทุกฝ่ายเข้าด้วยกัน
แล้วประชุมไปหยาบคายขากถุยไปขนาด Taskforce ของเราแล้ว
คุณพี่ขำได้ใจ แบบว่าเห็นไหมล่ะ ไปที่ใหม่จะเจอคนแบบเดียวกันรึเปล่าไม่รู้
แต่ก็ให้กำลังใจว่าทุกที่ที่เราไปไม่ว่าจะเป็นยังไงก็จะได้เรียนอะไรใหม่ๆ เสมอ
ขอบคุณมากค่ะคุณพี่...ถ้าที่ใหม่หยาบคายไม่พอเดี๋ยวหนูโทรมาขอความหยาบคายนะคะ

*************************************


วันสุดท้ายแต่ทำงานเหมือนปกติเลย เหมือนว่าอาทิตย์หน้าจะมาที่นี่อีก
ไปเป็น trainer ให้ฝ่ายอื่น 3 งาน มี teleconference อีก 2 งาน
แล้วก็มีสรุปงานครั้งสุดท้ายให้กับพี่ในทีม ที่เพิ่งมานัดเวลาวันนี้
ทั้งๆ ที่รู้กันมาตั้งแต่ 4 อาทิตย์ที่แล้วแล้วว่าเราจะไม่อยู่
วิ่งไปวิ่งมา ก็ปาเข้าไปทุ่มนึง ตัดสินใจหยุดแล้วเริ่มเก็บข้าวของ
เพราะว่าโต๊ะทำงานนี่แบบว่า...เหมือนจะไม่ได้ย้ายไปไหนเลย
เก็บอยู่ชั่วโมงครึ่งกว่าจะเสร็จ ได้ข้าวของมาหนึ่งลัง
รบกวนพี่ข้างล่างที่ยังอยู่ช่วยยกไปที่รถ พี่แกก็ดีใจหายทำงานเสร็จแล้วอยู่รอ
ยกจากโต๊ะทำงานเราลงไปลานจอดรถด้านล่าง ยกไปก็บอกว่าเหมือนในหนังเนอะ
ในหนังฝรั่งเวลาย้ายบ้านเค้าจะใส่กล่องแบบนี้ถือๆ กัน เท่ดี (ตรงไหนฟะ?)


*************************************


ตั้งใจจะไปใบไม้ร่าเริงเพราะไม่ได้ไปคาราโอเกะนานแล้ว (ทั้งแบบหมู่คณะและคนเดียว)
ปรากฏว่าคนโน้นติดธุระ คนนี้ติดทางบ้าน เหมือนจะเหลือคนมาน้อย
ได้คอนเฟิร์มจากลูกวีว่าอาหารมันไม่อร่อยมากค่ะ เลยย้ายที่นัดหมายกะทันหัน
ไปเฮฮากันอยู่ที่ Basilico แทน (จริงๆ สุดท้ายคนก็มาเกือบครบแหละ อดร้องเพลงเลย)
กลุ่มเราที่ไปก่อนเห็นเมนูแล้วรีบสั่งพิซซ่า Erotica ด้วยความอยากรู้ว่าเป็นยังไง
พอพนักงานยกมาสามคนจ้องพิซซ่าแบบงงๆ ว่า Erotic ตรงไหนฟะ?
น่าสงสารคุณพนักงานเสริฟแสนซื่อ ยืนหน้าตากลุ้มใจพยายามหาเหตุผล
ได้แต่ขำกันบอกคุณพนักงานว่าล้อเล่นค้าบ แต่พอคล้อยหลังก็ยังงงว่าตรงไหนที่มัน Erotic หว่า
นั่งทานกันไประหว่างรอแต่ละคนทยอยกันมา จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ดังเห็นชื่อคนโทรแล้วงงๆ
เพื่อนตูจะกลับจากอิตาลีพรุ่งนี้ โทรทางไกลมาเลยรึไงหว่า? (รับแล้วก็กลัวว่าจะคิดตังค์เราไหม)
ที่แท้มีการเลื่อนไฟลท์ กลับมาถึงกรุงเทพฯ เป็นที่เรียบร้อยแต่ไม่มีใครโทรบอกว่าย้ายที่
โชคดีที่ย้ายมาไม่ไกลจากที่นัดเดิมเท่าไหร่ ไม่นานก็เลยบึ่งฝ่ารถติด(จากฝนตก) มาทัน
เจ็ดคน...นั่งคุยไป ทานไป เผาชาวบ้านไป จนคนในร้านหมุนเวียนเปลี่ยนหน้าไปเรื่อยๆ
ห้าชั่วโมงนับแต่กลุ่มแรกเข้ามาลั๊นลาสั่งอาหารในร้าน ทุกคนก็แยกย้าย(เพราะเริ่มหาวกันแล้ว)
พี่สาวคนสวยให้หนังสือมาเล่มนึงเป็นที่ระลึก ขออนุญาตไปอ่านและหาทางทำตาม
กราบขอโทษคุณพี่คณะที่หลุดปากเรื่องสำคัญของเราไป แต่คนฟังเค้าไม่ปากโป้งแน่ๆ
บอกเพื่อนที่ทานข้าวเช้าด้วยกันทุกวันว่า เช้าวันจันทร์ที่จะถึงนี่ไม่มีเราแล้วนะเฟ้ย
ไม่ลืมบอกกับคู่หูในฝ่ายว่าเดี๋ยววันจันทร์จะโทรติดตาม ว่าสถานการณ์เป็นยังไง
กลับมาถึงบ้านเที่ยงคืน(อย่างกับซินเดอเรลล่า -__-" ) ยังมีอารมณ์โหลดรูปส่งให้ The Gang
ขอบคุณฮับ...สำหรับทุกคนที่ไปเฮฮากันเมื่อคืน
ขอโทษฮับ...สำหรับทุกคนที่ไม่ได้เชิญ เอาไว้ไปเฮกันวันหลัง
คิดถึงนะฮับ...สำหรับบรรดาคนที่อยู่ใน List แต่ติดเหตุการณ์ต่างๆ ทำให้ไม่ได้ไป
ไว้เจอกันนะฮับ...ที่แน่ๆ กะว่าถ้าผ่านหน้าฝนไป เป้าหมายต่อไปคือตะลุยถนนพระอาทิตย์
(เตรียมกล้องกับพื้นที่ในพุงไว้ให้ดี จะไปถ่ายรูปสลับกับชิมอาหาร + ขนมแถวนั้น)
ปล. รอนะฮับ...อีกสองปีกลับมาเลี้ยงด้วยเฟ้ย!!! (เรื่องกินฟรี มีน้ำใจรออยู่แล้ว)

*************************************


พรุ่งนี้เปิดเทอมใหม่ที่โรงเรียนใหม่แล้ว...อดตื่นเต้นไม่ได้แฮะ





Create Date : 11 กันยายน 2548
Last Update : 11 กันยายน 2548 15:07:26 น. 6 comments
Counter : 457 Pageviews.  
Share
 
 
 
 
วันนี้เขียนยาวจังวุ้ย(ดีใจได้มาอยู่หน้าเขา...เลยเขียนซะยาว )
 
 

โดย: nurin (Nontagorn ) วันที่: 11 กันยายน 2548 เวลา:9:11:12 น.  

 
 
 
หุหุหุ ชีวิตก็งี้แหละ
 
 

โดย: Le petit garcon IP: 193.11.235.71 วันที่: 11 กันยายน 2548 เวลา:17:55:11 น.  

 
 
 
ทำงานมาตั้งนาน..เจอกันทุกวัน..พอจะไม่ได้เจอกันก็น่าใจหายเนอะ...
เพื่ออนาคตที่ดีกว่า..
 
 

โดย: bess IP: 58.136.68.89 วันที่: 11 กันยายน 2548 เวลา:21:41:46 น.  

 
 
 
เป็นกำลังใจให้ ชีวิตมันก็ต้องก้าวไปข้างหน้าเสมอนี่เนอะ
 
 

โดย: เด็กทะเล (ลิปิการ์ ) วันที่: 12 กันยายน 2548 เวลา:13:23:21 น.  

 
 
 
เรื่องราวเยอะจังเลย

ส้มอยากไปร้องเกะจัง แต่ไม่มีเวลา
(แต่ก็เพิ่งไปมานี่นา แฮะๆ)
 
 

โดย: ส้ม* IP: 203.113.86.156 วันที่: 12 กันยายน 2548 เวลา:13:33:19 น.  

 
 
 
ยินดีกะบ้านใหม่นะคะ คุณแม่

สีสวยน่ารัก หวานแหววเชียวน้า

อิอิ
 
 

โดย: ลูกน.ต. IP: 203.149.54.36 วันที่: 15 กันยายน 2548 เวลา:22:59:53 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

Nontagorn
 
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

[Add Nontagorn's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com