RopMyDi 038 - ช่วงชีวิตที่ต่างพาหนะ

สมัยวัยรุ่นมีเพื่อนบางคนชอบแต่งจักรยานยนต์ ชวนผมออกไปซิ่ง ผมบอกเสียใจที่บ้านไม่ยอม

ให้ขี่จักรยานยนต์เด็ดขาด คือเค้ามีเรื่องฝังใจเลยไม่อนุญาตแม้แต่ให้ผมลองหัด ผมเลยขี่ไม่เป็น

มาจนบัดนี้ผมก็ยังไม่เคยหัด คิดว่าไม่จำเป็นแล้วล่ะ เวลาไปเที่ยวต่างจังหวัดให้เพื่อนผมเช่าและ

ขี่จักรยานยนต์ตัวผมซ้อนท้ายแทน ปกติอยู่ กทม. ผมก็ไม่จำเป็นต้องมี บางทีนี่อาจกลายเป็นดี

เพราะถ้าตอนนั้นผมขี่จักรยานยนต์เป็น อาจไปลองรถเพื่อนหรือไปทำอะไรประมาทจนตายก็ได้


แต่ถ้าเป็นอย่างอื่น เช่น จักรยาน ผมขี่เป็นตั้งแต่ 6-7 ขวบ จากนั้นพอโตอีกหน่อยชอบหนีเที่ยว

ไปไกลๆบ้านกับเพื่อน บางทีกลับช้า เห็นพ่อแม่เพื่อนบางคนรวมทั้งบ้านผมด้วยยืนรอหน้าซอย

ตั้งแต่ไกลๆ หันมามองหน้ากัน ขอให้โชคดีนะพวก พอเข้าบ้านใครบ้านมันก็โดนตีทุกคน 5555

คือบ้านอยู่ห่างกันแค่ไม่กี่ซอย มาจับกลุ่มคุยกันตอนเย็นวันต่อมา อ้าว โดนเหมือนกันเรอะ

การที่กลุ่มเด็กน้อยขี่จักรยานบนถนนโล่งๆในหมู่บ้าน ชมนกชมไม้คุยกันก็มีความสุขแล้วครับ


พอมีใบขับขี่ ผมก็สนุกสนานกับการขับขี่รถ มันอาจจะมีความเห่อปนอยู่ด้วยมั้ง แต่ตอนแรกขับ

รถเกียร์ธรรมดา [ เพราะแม่ผมไม่ชอบขับรถเกียร์ออโต้ครับ ] จนแม่เลิกขับถาวรบ้านผมเลย

เปลี่ยนเป็นรถเกียร์ออโต้มาตลอด อย่างน้อยก็สบายกว่าเวลาออกตัวบนทางชัน ขี้เกียจเปลี่ยน

เกียร์เวลารถติดขยับทีละนิดด้วย ผมเป็นคนขับรถไม่ค่อยเร็ว ไม่เน้นสับเกียร์ไวออกตัวพุ่ง


เวลาขับรถตอนกลางคืนบนถนนโล่งๆ อย่างกลับจากร้านข้าวต้มรอบดึก งานแต่งหรืองานเลี้ยง

ขับไปเรื่อยๆไม่ต้องเร่งรีบคือช่วงที่ผมรู้สึกดี ถ้าตอนกลางวันถนนโล่งผมก็ชอบเหมือนกันนะ

Create Date : 18 สิงหาคม 2561		0 comments
Last Update : 18 สิงหาคม 2561 0:32:57 น.
Counter : 504 Pageviews.
Share Tweet