Bloggang.com : I_am_Nin : No matter what your name is!!!!

No matter what your name is!!!!

เป็นเรื่องราวต่อเนื่อง จากการไปเข้าเรียนซาลซ่า และได้ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนเต้นเป็นหญิงบ้าง ชายบ้าง แล้วแต่สถานการณ์จะอำนวย (คือ ถ้าวันไหนชายมาน้อย เราก็เต้นเป็นชาย) ถ้ามองโลกในแง่ดีก็คือ จ่ายหนึ่ง เรียนสอง เหอๆๆๆ เพราะได้เรียนรู้วิธีการใช้มือเพื่อบังคับให้ฝ่ายหญิงเต้นตาม หรือที่เรียกกันแบบเท่ๆ ว่า lead นั่นเอง

เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เราเริ่มเซ็งๆ เพราะว่าเกิดความรู้สึกไม่ประทับใจหนุ่มกิ๊กของเราแล้ว ไม่รู้ว่าเรารู้สึกไปเองหรือเปล่าว่าเค้าดูเชิดๆ ก็เลยกะว่าจะเลิกกิ๊ก( ไม่ได้หาเรื่องเลิกกิ๊กคนนี้แล้วหันไปหาคนอื่นหรอกนะ) อาทิตย์นี้ก็เลยไม่สนใจแล้ว จะเต้นเป็นหญิงหรือชาย มันก็ไม่ได้แตกต่างอะไรมากหรอก

ซาลซ่าเนี่ยะ จะเต้นเป็นหญิงหรือชายนั้น ไม่แตกต่างกันมาก เป็นหญิงรู้สึกจะง่ายกว่า เพราะไม่ต้องคิดอะไรมาก แค่ขอให้เข้าใจสัญญาณที่ฝ่ายชายจะส่งผ่านสัมผัส (ทางมือ ก็ประมาณผลัก บิด ที่มือ อะไรทำนองนั้นแหละ อย่าคิดมากเป็นอื่นไปล่ะ) ก็เพียงพอแล้ว ดังนั้นได้เต้นเป็นชายบ้างหญิงบ้างเนี่ยะ คุ้มสุดๆ แล้ว แต่ถ้าต้องเปลี่ยนบทบาทสลับไปมาในวันเดียวเนี่ยะ ก็เดี้ยงได้เหมือนกันแหละ เพราะลืมว่าต้องหมุนตอนไหน...

วันนี้ก็เป็นเหมือนวันอื่นๆ ที่ไปเรียน ผิดแต่ว่าลดความคาดหวังว่าจะได้เต้นเป็นหญิงลงไปเยอะ เพราะว่าความบึกบึนเกินหญิง แล้วก็ประมาณว่า เป็นอะไรที่ไม่เข้าพวก (อันนี้เราไม่ได้คิดไปเองหรอกนะ ไม่รู้เหมือนกัน...สงสัยว่าหน้าเราแปลก... แต่ว่าเวลาเค้ามีชายไม่ครบ เราได้เต้นเป็นชายทุกที) วันนี้ก็เหมือนเดิม ชายน้อยกว่าหญิง เราก็เลยเต้นเป็นผู้ชายคู่กับรุ่นน้องคนไทยที่เรียนด้วยกัน มันดี เพราะน้องเค้าตัวเล็กๆ เหมือนตุ๊กตา ลากไปลากมาง่าย เหอๆๆๆ

เต้นไปได้ซักพัก ก็เปลี่ยนคู่เป็นเต้นกับครูผู้หญิง เพราะมีผู้ชายมาเพิ่มอีกหนึ่งคน ทำให้ผู้หญิงขาดแคลน โชคดีที่ได้เต้นกับครู เพราะทำให้เราเรียนรู้ได้เร็วขึ้น จากนั้น ครูก็ต้องไปเต้นสาธิตให้ทั้งห้องดู เราก็เลยไม่มีคู่ พอเค้าให้เปลี่ยนคู่อีกครั้ง เราก็ยืนรอผู้หญิงมาหา แต่ก็ไม่มี สุดท้ายกิ๊กเราก็หันมาคู่กับเรา เราก็เลยได้เต้นเป็นผู้หญิง แต่ดันเต้นเป็นแบบมิเรงเก้ (อันนี้ไม่รู้จริงๆ ว่าภาษาอังกฤษสะกดว่ายังไง พอดีฟังมาจากครูอีกที) เป็นการรวบจังหวะของซาลซ่า ในกรณีที่เพลงเร็วมาก แต่กิ๊กเรานำเก่งมาก ขอชมจากใจเลยว่าเต้นได้พลิ้วมาก เวลาส่งสัญญาณมาเนี่ยะ รู้เลยทันทีว่าจะต้องทำอะไรซักอย่าง แต่เราเป็นคนอ่านที่ไม่ดี เพราะหลงๆ อยู่เหมือนกันว่าจะต้องหมุนหรือว่าทำอะไร วันนี้เค้าดูไม่เก๊ก ไม่เชิดแล้ว... สงสัยจะสัมผัสได้ว่าเราเลิกสนใจแล้ว เลยไม่รู้สึกกลัวเกรง... ก็ดีเหมือนกัน สบายใจดี

แล้วสุดท้าย เราก็ไม่ได้ถามชื่อ เพราะเราไม่อยากให้เค้ารู้สึกไม่ดีเวลาที่เราถามชื่อ เราไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเราถึงกลัวไปก่อน ... อาจจะเป็นเพราะว่าเราไม่อยากเสียความรู้สึกเหมือนเมื่อสัปดาห์ที่แล้วก็ได้มั้ง ไม่อยากทำให้เค้ารู้สึกว่าทำไมเราถึงอยากรู้ชื่อ...

รู้ชื่อไปก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น ... เพราะถึงยังไงเราก็ได้รู้จักกันแล้ว ไม่เห็นแปลกเลย ที่คนเรารู้จักกัน เป็นเพื่อนกัน โดยที่ไม่รู้จักชื่อ ... แค่ได้รู้ในสิ่งที่เค้าอยากให้รู้ แค่นั้นก็น่าจะพอที่ทำให้ชีวิตมีความสุขแล้ว... ไม่ใช่เหรอ

Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2549

Last Update : 23 เมษายน 2554 14:29:53 น.

0 comments

Counter : 772 Pageviews.