คงจะมีรักจริงรออยู่ที่ดินแดนใดสักแห่ง คงมีใครสักคนรออยู่ตรงนั้น
Group Blog
 
<<
เมษายน 2549
 
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
19 เมษายน 2549
 
All Blogs
 
เมื่อกัปตันหนีออกจากบ้าน

รู้สึกเหมือนกรรมสนองยังไงไม่รู้ เวลากัปตันหนีออกจากบ้านทีไร มันทำให้เรานึกถึงตอนที่เราเรียนมหาลัย แล้วขอป๊ากะม๊าไปเที่ยวกลางคืนกะเพื่อนๆ แน่นอนอยู่แล้วว่าป๊ากะม๊าต้องไม่อยากให้ไป แต่สุดท้ายก็ตื้อจนป๊ากะม๊าใจอ่อนจนได้ แต่สิ่งที่ทำให้เรารู้สึกแย่ทุกครั้งที่ไปเที่ยวก็คือ..........พอดึกๆ เปิดประตูเข้ามาบ้านปุ๊ป คนแรกที่เห็นก็คือปะป๊า ป๊าจะไม่ยอมขึ้นไปนอนจนกว่าจะเห็นว่าเรากลับมาบ้านเรียบร้อยแล้ว ป๊าทำให้เราไม่อยากเที่ยวกลางคืน เพราะทุกครั้งที่เราไปเที่ยว เราสนุกสนาน เฮฮา ไร้สาระ แต่ป๊าต้องมานั่งทรมานรอเรา โดนยุงกัดไปทั้งตัว นอนก็ไม่ได้นอน ทั้งที่ป๊าแสนจะง่วง จะเหนื่อย แต่เพราะห่วงเรา ........ พอเดินขึ้นบ้านมาก็เจอมะม๊านั่งรออยู่อีกคน มันทำให้ความอยากเที่ยวในครั้งต่อไปมันหายไปเลย

ป๊ากะม๊า มักจะห่วง คิดว่าข้างนอกมันอันตราย น่ากลัว แต่เราเองก็อาจจะคิดว่า ไม่เห็นมีอะไรเลย คิดมากไปได้ ไม่ได้เป็นเหมือนที่เค้าดูในละครซะหน่อย ว่าวัยรุ่นที่ไปเที่ยวกลางคืนมักไปมั่วสุมกัน กินเหล้า ดูดบุหรี่ พี้กัญชา

.......มองในมุมกลับกัน ทุกทีที่กัปตันแอบหนีไปเที่ยว เราจะกังวลมากๆ เฝ้ารอเมื่อไหร่จะกลับมาสักที นั่งรอนั่งเรียก เพราะเรามักจะรู้สึกว่าข้างนอกมันอันตราย ถ้าขึ้นไปดาดฟ้าก็กลัวจะโดนแมวตัวอื่นไล่กัด กลัวมันหลงทางกลับบ้านไม่ถูก กลัวว่ามันจะเจองู เจอสัตว์มีพิษทำร้ายเอา กลัวโดนวางยา กลัว กลัว กลัว กลัวไปซะทุกอย่าง ทั้งที่จริงๆ ข้างนอกอาจไม่ได้น่ากลัวเหมือนที่เราคิด แล้วเจ้ากัปตันก็อาจจะนึกในใจว่า เจ๊ทำไมติงต๊องส์จัง แค่กัปตันอยากออกไปดูโลกภายนอกบ้างก็เท่านั้นเอง เดี๋ยวเที่ยวเบื่อแล้วก็กลับบ้านเองแหละน่า.......................


สดๆ ร้อนๆ วันจันทร์ที่ผ่านมา มะม๊า เปิดประตูเลี้ยงแมวที่ระเบียงแล้วปิดไม่สนิท กัปตันมันก็เลยเปิดประตูแล้วหนีออกไป เรียก เรียก เรียก เรียกยังไง มันก็ไม่ยอมกลับ ยิ่งตามก็ยิ่งวิ่งหนีเตลิด เครียด เครียด เครียด เครียดมากๆ ทำให้นึกถึง ซูชิ น้องคนละพ่อของกัปตันกะแม่ตัวเล็ก ที่หนีออกจากบ้านไปแล้วก็โดนแมวจรกัดจนตาย ทำให้เรายิ่งกลัว กลัวว่ามันจะไม่กลับมาอีก สิ่งที่คิดได้ตอนนั้น คือปิ้งปลาหมึก ปิ้งทำไมเหรอ เหอ เหอ.....ก็กัปตันชอบปลาหมึกมากๆ เลยคิดว่าถ้ามันได้กลิ่นมันจะรีบกลับมาเหมือนทุกครั้ง ปรากฏว่าหายจ้อยสนิทไปเลย เรานั่งรอมันทั้งคืน เรียก ยังไงมันก็ไม่เข้าบ้าน กัปตันใจร้ายไม่สนใจเสียงเรียกเราเลย มัวแต่สนใจจิ้งจก ตุ๊กแก สุดท้ายเราก็เครียดจนไมเกรนขึ้น เลยต้องกินยาแล้วไปนอน แต่ก็นอนไม่หลับอยู่ดี ต้องคอยมาเปิดประตูดูเป็นระยะ เผื่อกัปตันกลับมาแล้วเดี๋ยวไม่มีคนเปิดประตูให้ รอจนเช้า ไม่ได้นอนเลย ลองเปิดประตูไปเรียกใหม่ คราวนี้เห็นมันแล้ว มันไปนอนอยู่ใต้หลังคาบ้านข้างๆ หลังจากเรียกมันอยู่พักหนึง มันก็วิ่งมาที่กำแพง ทำท่าจะกลับเข้าบ้าน แต่.....ไอ้เจ้าสีเทาที่เคยกัดโวยวายตาย กระโจนมาอย่างรวดเร็ว กัปตันตกใจวิ่งกลับไปตั้งหลักใต้หลังคาเหมือนเดิม สุดท้ายกัปตันก็หายไปอีกเป็นวัน ยิ่งทำให้เรากินไม่ได้ นอนไม่หลับ ปวดไมเกรนหนักขึ้นอีก ห่วงว่ามันจะโดนไอ้เจ้าเทากัดเอา สิ่งที่ทำได้คือไหว้ขอพระ ขอเจ้าที่คุ้มครองพากัปตันกลับมาบ้านอย่างปลอดภัยด้วยเถอะ สุดท้ายก็ต้องไปนอนอีกแล้ว ปวดหัวมากๆ

.......ในที่สุดการรอคอยก็สิ้นสุดลง วันต่อมา กัปตันก็กลับมาพร้อมกะตัวมอมแมมและ แผลที่ปาก 2 แผล ขาหน้า 1 แผล โล่งใจไปที หายเครียดเป็นปลิดทิ้ง รีบจับมันมากอดให้หายคิดถึง ป๊ากะม๊าก็บอกเราว่า นี่อะแค่แมวน๊ะ ลองคิดสิว่าลูกสาวมันหนีไปเที่ยวป๊ากะม๊าจะเครียดแค่ไหน เราก็ยังเถียงข้างๆ คูๆ ว่าป๊ากะม๊ายังโทรถามเราได้ว่าเราอยู่ไหน เมื่อไหร่จะกลับ แต่เราโทรหากัปตันไม่ได้นี่นา



Create Date : 19 เมษายน 2549
Last Update : 20 เมษายน 2549 16:40:05 น. 10 comments
Counter : 810 Pageviews.

 
555 อ่านตอนแรกคิดว่าจะสำนึกแล้วเชียวคุงแน๊ต ไฉนลงท้ายยังเป็นแบบนั้นอีกล่ะเนี่ย... อิ อิ

ยินดีด้วยฮะที่เจ้ากัปตันกลับมาฮับ ว่าแต่อย่าลืมพาเค้าไปฉีดวัคซีนด้วยนะ แบบว่าเคยมีหมอเค้าแนะนำมาว่าเวลาแมวที่เราเลี้ยงไปกัดไปฟัดกับแมวตัวอื่น ควรจะฉีดวัคซีนกระตุ้นอีกครั้งน่ะฮับ ยินดีด้วยฮะ


โดย: numman IP: 124.157.178.245 วันที่: 20 เมษายน 2549 เวลา:23:19:42 น.  

 


โดย: leejaa (อรัญมาภา ) วันที่: 21 เมษายน 2549 เวลา:17:03:46 น.  

 
อืมม์ ทำไมโพสข้อความแล้วมันถึงไม่ยอมขึ้นหล่ะ


โดย: leejaa (อรัญมาภา ) วันที่: 21 เมษายน 2549 เวลา:17:05:52 น.  

 
แปลกจังแฮะ คือจะบอกว่า ดีใจด้วยจ้า ที่กัปตันยอมกลับเข้าบ้านแล้ว แต่อย่าเผลอเปิดประตูทิ้งไว้อีกนะจ๊ะ ไม่งั้นคราวนี้แม่แน๊ตอาจจะต้องหมดค่ายาแก้ไมเกรนอีกหลายตังค์


โดย: อรัญมาภา วันที่: 21 เมษายน 2549 เวลา:17:08:14 น.  

 
โอ้ววว ตกใจหมดเลย แต่กลับมาแล้วก็ดีใจด้วยนะ

เลี้ยงมาตั้งนานทำไมเพิ่ง คิดหนีออกจากบ้านหล่ะ กัปตันเอ้ย
เห็นไหมว่าแม่เป็นห่วงขนาดไหน

สวัสดีน้องหลีด้วยนะจ๊ะ อ้อคุณหนุ่มแมนด้วย


โดย: Jookjik วันที่: 23 เมษายน 2549 เวลา:23:06:34 น.  

 
ดีใจด้วยค่ะ จะได้ไม่เครียดอีกเนอะ


โดย: P A T IP: 203.144.169.3 วันที่: 24 เมษายน 2549 เวลา:13:36:28 น.  

 
กลับบ้านเรา...ป๊ารออยู่


โดย: zMee วันที่: 16 พฤษภาคม 2549 เวลา:16:19:48 น.  

 
อาการเหมือนกันเลยพี่ ตอนแมวเราหนีเที่ยวน่ะ...ไม่เช้าไม่กลับด้วย....

รู้ไหมเนี่ยว่าแม่มันห่วงมันมากแค่ไหน....


โดย: MelodyX IP: 203.151.53.107 วันที่: 9 ตุลาคม 2549 เวลา:16:18:35 น.  

 


โดย: mindคนรักแมว IP: 58.8.154.86 วันที่: 26 มกราคม 2551 เวลา:18:42:57 น.  

 
แมวหนูก็หายหายไปตั้ง 5ตัวยิ่งเป็นลูกแมวด้วยหาเท่าไหรก็หาไม่เจอทำไงดีคะพี่


โดย: พั้นซ์ IP: 27.55.9.174 วันที่: 9 มิถุนายน 2555 เวลา:14:52:06 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Natty717
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Love has its own time, its own seasons, and its own reasons for coming and going. You cannot bribe it or coerce it, or reason it into staying. You can only embrace it when it arrives and give it away when it comes to you.

But if it choose to leave from your heart or from the heart of your lover, there is nothing you can do and there is nothing you should do.

Love always has been and always will be a mystery. Be glad that it came to live for a moment in your life. If you keep your heart open, it will come again.

from "Letters To My Son" by Kent Nerburn
Google
Friends' blogs
[Add Natty717's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.