Bloggang.com : pattamon road : ตอนที่ 2

ตอนที่ 2

“เดี๋ยว! เสียงเหมือนมาจากห้องข้างๆ อาจจะเป็นเสียงคนก็ได้ อาจมีใครเป็นอะไร” วิเวียนผู้ดูจะตั้งตัวได้ดีที่สุดกระซิบกระซาบขึ้น
วิเวียนลุกขึ้นจะเดินออกไปแต่เพื่อนทั้งสองดูยังนั้งเป็นก้อนกลมบนพื้น เธอจึงส่งสายที่มีความหมายว่า เธอสองคนไปด้วยกันสิ เรดและพีโอนี่จึงต้องลุกขึ้นเดินตามอย่างไม่เต็มใจ แล้วขบวนของทั้งสามก็เคลื่อนออกจากห้อง โดยมีวิเวียนเป็นกองหน้าตามมาด้วยเรดที่ไม่ยอมอยู่หลังสุดปิดท้ายด้วยพีโอนี่ที่เดินจิกเท้าและเกาะหลังเรดแน่น
ก๊อก ก๊อก ก๊อก! วิเวียนเคาะประตูห้อง แทนที่จะมีเสียงคนตอบรับกลับมากลับมีเสียงดังปึงปังเหมือนมีการต่อสู้จากภายใน วิเวียนจึงตัดสินใจบิดลูกบิดประตูทันที ประตูเหวี่ยงออกทำให้ภาพห้องว่างป่าวปรากฏแก่สายตาคนทั้งสามที่ยืนขาสั่น เรดและพิโอนี่โผเข้าหากันทันที
“ไม่มีใครอยู่แล้วเสียงมาจากไหน ซวยแล้วไงวิเวียนนน” เรดเริ่มจะไม่ไหว
แต่วิเวียนยังคงทำใจดีสู้เสือเดินตามเสียงครางต่ำๆ เข้าไป
“ไม่เอาแล้ววว” พีโอนี่เตรียมย่างเท้ากลับไป
แต่วิเวียนจิกเสื้อเรดไว้แน่นพิโอนี่จึงไม่กล้ากลับไปคนเดียว ทั้งสามหยุดอยู่หน้าประตูที่เปิดออกไปสู่ระเบียง เมื่อยืนอยู่ตรงนี้เสียงสุดสยองเหมือนเป็นเสียงกระซิบที่ข้างหู
เพียงเมื่อวิเวียนสัมผัสประตู ปัง! กรีดด! มีเสียงเหมือนคนถีบประตูมาจากอีกฝั่ง ทำให้ทั้งสามกระโดดกรีดร้องถอยออกจากประตู
เมื่อวิเวียนตั้งตัวได้อีกครั้งเธอจึงบิดประตุแล้วถีบออกไป
“อ๊ากกก!” วิเวียนตัวดีเผ่นออกจากห้องเร็วกว่าสายฟ้าเล็บ ทำให้เรดและพิโอนี่เห็นภาพที่อยู่หลังประตู ในระเบียงมืดๆ หญิงสาวตัวขาวซีดขดตัวร้องไห้ ใบหน้าที่จ้องทังสองเขม็งเปื้อนไปด้วยของเหลวสีคล้ำ
“ศะๆๆๆ”
“ศพ” เรดต่อคำให้พิโอนี่อย่างไม่รู้ตัว
และด้วยความช็อคเรดก็ดึงพิโอนี่วิ่งถอยหลังออกจากห้องเหมือนภาพวีดีโอที่โดนกรอย้อนกลับ ทั้งสองตามไปสมทบกับวิเวียนที่ตั้งหลักอยู่ตรงสุดทางเดินของชั้นสาม
ในทางเดินอันมืดมิดมีเพียงแสงจากประตูห้องอาถรรพ์ที่ถูกเปิดทิ้งไว้
แต่แสงกลับมืดฉับพลันด้วยเงาที่ปรากฏขึ้นหลังประตู
พิโอนี่สวดอ้อนวอนพระเจ้าเป็นการยกใหญ่ ทั้งๆ ที่เธอไม่ได้นับถือศาสนาพุทธและไม่เชื่อในพระเจ้า
ร่างสีขาวโผล่ออกมาที่กลางทางเดิน
วิเวียนเริ่มสวดมนต์เป็นภาษาอินเดียที่ทำให้บรรยากาศน่ากลัวมากขึ้น
ร่างสีขาวกำลังพุ่งเข้าหาหญิงสาวทั้งสามที่ไม่มีทางหนี
เรดตัดสินใจกลั่นหายใจฆ่าตัวตายเพราะคิดว่าศพคงสวยกว่าโดนผีกิน
“พวกเธอเป็นบ้าอะไรอยู่ๆ ก็เข้าไปโวยวายในห้องคนอื่น ทำเอาตกใจหมด พวกไม่มีมารยาท” ผีศพยืนเท้าเอวด่าทั้งสามฉอดๆ
ณ ห้อง 302
“อะไรนะ แมลงวันบี้หรอ”
“วาซาบิต่างหาก” ผีตัวซีดส่งสายตาค้อนไปยังพิโอนี่ที่ฟังชื่อเธอผิด
“ก็เธอหยุดร้องไห้ก่อนสิพวกเราจะได้ฟังเธอรู้เรื่อง” พีโอนี่ตอบโต้
“คือพวกเราได้ยินเสียงร้องไห้เลยเข้าไปดูว่ามีใครเป็นอะไรหรือป่าว แล้วเธอตัวขาวจั๊วแถมร้องไห้ตนมาสคาร่าเลอะไปทั้งหน้าเป็นใครก็ต้องคิดว่าวาซาบิเป็นผี” วิเวียนบอกกับวาซาบิ
สามสาวนั้งล้อมวาซาบิบนพื้นช่วยกันเช็ดหน้าเช็ดตาและปลอบอยู่นานกว่าที่วาซาบิจะหยุดร้องไห้ได้
“คือเราทะเลอะกับไอ้ธีนัทแฟนเราน่ะ ไม่มีอะไรแต่แต๊งกิ้วมากที่เป็นห่วง”
“โห่! คิดว่าเรื่องใหญ่” สามสาวร้องออกมาพร้อมกันและทิ้งตัวอย่าหมดแรง
“ทำไม มันดังขนาดนั้นเลยหรอ” วาซาบิถามสีหน้าจริงจัง
แต่ไม่มีใครมีแก่ใจตอบคำถามนี้
“แล้วรูมเมทวาซาบิยังไม่มาหรอ” เรดถาม
“อืม”
“งั้นมาอยู่กับพวกเราสิ เธออยู่คนเดียวๆ คิดมาก”
“ใช่ห้องเราก็ยังมาไม่ครบ” พีโอนี่กับวิเวียนเห็นด้วย
“จริงหรอ ดีจังพรุ่งนี้จะได้เข้าคลาสด้วยกัน”
เมื่อวาซาบิอยู่ในชุดนอนหลังจากอาบน้ำแล้วสามสาวก็คิดว่าเธอก็ดูไม่น่ากลัวอีกต่อไป ตรงกันข้ามเธอน่ารักมากต่างหาก ใบหน้าที่แสดงถึงเลือดชนชาติญี่ปุ่นที่ผสมอยู่ในตัว ผิวขาวราวเซรามิกส์กับผมสั้นสีทองจัดทรงสวยที่ดูก็รู้ว่าคงออกมาจากร้านชั้นนำ มันทำให้เธอดูเหมือนหลุดออกมาจากการ์ตูนซักเรื่อง

“เรดมาอาบได้แล้วเราอาบเสร็จแล้ว” วิเวียนโผล่มาในชุดคลุมอาบน้ำผ้าซาตินสีแดงเพื่อเรียกเรดให้ไปอาบน้ำต่อเธอ
“เดี๋ยว วิเวียน” เรดตามวิเวียนเข้าห้องนอนไป
“มาดูหน้าสิ” เรดเชยคางของสาวภารตะที่ตอนนี้แปลงร่างมาเป็นซูฉีลูกครึ่งไทยจีน
“มนต์วิเศษจากการเมคอัพจ๊ะ ถ้าคุณมีตาที่ไม่ตี่มากเธอก็กลายเป็นลูกครึ่งอินเดียได้ภายในสามสิบนาที”
แล้วทั้งสองก็หัวเราะให้กัน

Create Date : 02 สิงหาคม 2554

Last Update : 4 สิงหาคม 2554 10:51:33 น.

1 comments

Counter : 458 Pageviews.

โดย: papisong

วันที่: 2 สิงหาคม 2554 เวลา:22:44:30 น.