ตอนที่ 3

คาสิโนพัสเซอร์ / มาเก๊า
เจ็ทโชหนุ่มผู้โชดดีที่สุดในมาเก๊า พ่อเขาครอบครองธุรกิจคาสิโนและโรงแรมหลายแห่ง ซึ่งเป็นแหล่งแห่งความบันเทิงสูงสุดของใครหลายๆ คน แต่ความบันเทิงราคาแพงของคนเหล่านั้นกลับเป็นเรื่องแสนปกติธรรมดาของเขา หลังจากเจ็ทโชสั่งลูกน้องให้ลากอันธพาลสองคนออกไปจากคาสิโนของเขาแล้ว เขาก็จะเข้าไปพักผ่อนในห้องส่วนตัวที่บรรจุเทคโนโลยีให้ความบันเทิงสุดไฮเทคและสาวงามชั้นนำนับสิบแห่งมาเก๊า แต่เมื่อเข้าเปิดประตูเขาไปภาพที่สาวๆ ที่วิ่งมาหา ภาพห้องที่คุ้นเคยขนาดหลับเดินตาได้ สิ่งเหล่านี้กำลังบอกอะไรบางอย่างกับเขา แม้มันจะเกิดขึ้นในหัวของเขาเพียงเสียงวินาทีแต่ก็ชัดเจนและเข้าก็มั่นใจในสารที่มันส่งมา
“Hello! I’m going to Thailand tomorrow.” เจ็ทโชต้องตะโกนใส่โทสับเพราะเสียงสาวๆ ในชุดกี่เพ้าข้างกายที่กำลังร้องคาราโอเกะกันอย่างสนุกสนาน
“ที่ไทยคาสิโนผิดกฎหมาย” ดาเรนก็ตะโกนกลับเพราะเสียงกระหึ่มในดงบิ๊กไบค์
“I knoww”
“อะไรนะ”
“ฉันรู้”
“หืม”
“กูรู้!”
“งั้นมาทำไม”
ดาเรนเร่งบิ๊กไบท์คันงามออกมาให้พ้นระยะเสียงดัง พร้อมกับเจ็ทโชที่ผลักสาวๆ ที่เกาะเกี่ยวบนตัวเข้าออกแล้วเดินออกมาที่ระเบียงเรือสำราญเพื่อรับลม
“ไม่คิดถึงกันเลยหรอวะ”
“มาทำไม”
“เซ็งวะ”
“มารับรองหายเซ็ง เล่นกับความเร็วกันหน่อยไหมเพื่อน” ดาเรนเร่งเครื่องดังกระหึ่มให้เพื่อนเขาได้ยิน
“ยิ่งเซ็งวะ”
“งั้นไม่ต้องมา”
“เจอกัน บายย”

บนความสูงระดับ 70000 ฟุตเหนือระดับน้ำทะเล เดปไม่ได้หลับไม่ได้นอนเพราะเจ็ทโชเพื่อนมหาเศรษฐีขี้เอาแต่ใจของเขา เรียกร้องให้เขาขับเครื่องบินไปรับด่วน
“อยู่บนนี้แล้วปลอกโปร่งวะ” เจ็ทโชมองผ่านพื้นเมฆสู่แผ่นดินประเทศไทย
“แกก็ปลอดโปร่งตลอดเวลา ไม่มีไรในสมองไงเพื่อน”
เดปละสายตาจากแผงควบคุมเครื่องบินหันไปมองเจ้าพ่อคาสิโน เพราะการที่เจ็ทโชไม่สบถหยาบคายตอบโต้เขานับเป็นเรื่องผิดปกติอย่างมาก เจ็ทโชเอนหลังลงเบาะอย่างเหนื่อยอ่อน คนเพียบพร้อมอย่างเจ้าพ่อเจ็ทโชความเหนื่อยแบบนี้ต้องมีสาเหตุมาจากทางใจเท่านั้น
“มาไทยครั้งนี้มีอะไร ถ้าอยากบอกนะ”
“ตามหารักแท้”
เดปแทบพ่นกาแฟในปากออกมาเมื่อได้ยินคำตอบที่ไม่คิดว่าจะได้ยิน
“อยู่ๆ ฉันก็รู้สึกเหนื่อยๆ เหมือนชีวิตไร้ค่า ผู้หญิงกี่คนก็ไม่สามารถจะเติมเต็ม บางทีฉันจะทิ้งไพ่แต้มต่ำหลายใบที่มีในมือ หันไปจั่วไพ่แต้มสูงมาถือไว้เพียงเดียว”
เจ็ทโชกล้าพูดทุกอย่างกับเดปเพราะรู้ว่ารู้ว่าเดปต้องเข้าใจเขา
“ของอย่างงี้มันเกี่ยวกับดวงด้วยเพื่อน”
เดปเริ่มลดระดับเครื่องบินต่ำลง
“แล้วพักที่ไหนวะ”
“ฉันให้ดอนจัดการแล้ว เรือที่ฉันซื้อไว้จอดรออยู่ที่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา”
“เฮ้ยเจ๋ง เราจะได้รวมตัวกันอีกครั้ง แล้วนี่กะอยู่นานเลยหรอวะ”
“ภารกิจครั้งนี้ดูไม่ง่ายนะเพื่อน”

 

Create Date : 04 สิงหาคม 2554		0 comments
Last Update : 4 สิงหาคม 2554 11:10:31 น.
Counter : 339 Pageviews.
Share Tweet