ตอนที่ 1

เรดทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวยักษ์อย่างหมดแรงกับการเดินทาง เธอปล่อยให้เสื้อโค้ทขนสัตว์ลายเสือหนักๆ ไหลลงที่พื้นขณะจ้องมองไปรอบๆ ห้องพักที่เธอต้องอยู่ตลอดจนจบการศึกษา มันเป็นห้องพักเรียบๆ ที่ดูไร้ชีวิตชีวาแต่ก็กว้างขวางพอควร เธอมาถึงที่นี่เป็นคนแรก ยังไม่มีรูมเมทคนไหนมาถึงที่นี่ฉะนั้นกระเป๋าของเธอก็ยังไม่ต้องรีบจัดปล่อยให้มันนอนอยู่หน้าประตูไปก่อนขณะที่เธอก็จะนอนพักซักงีบ เรดคิดวกวนและรู้สึกตื่นเต้นน้อยๆ กับรูมเมททั้งหกคนที่เธอยังไม่เคยเจอและจะต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยอีกนานแสนนาน เธอจินตนาการรูมเมทในรูปแบบต่างๆ ก่อนที่เธอจะเข้าสู่ห้วงนิทรา
พิโอนี่เบิกตากลมโตขณะก้มมองร่างรูมเมทของเธอที่นอนหลับอยู่บนโซฟา ผู้หญิงคนนี้ช่างมีรูปร่างที่สวยงามเธอวิเคราะห์ ความผอมเกินพอดีถูกลบล้างด้ายความอวบอิ่มของเนินอก ขาของผู้หญิงคนนี้แม้จะเล็กไปหน่อยแต่ก็เรียวยาวได้รูป ใบหน้าที่ออกแนวเอเชียก็ดูเก๋ภายใต้การเมคอัพโฉบเฉี่ยวและทรงผมบ๊อบสีน้ำตาลเข้ม สิ่งเหล่านี้ทำให้พีโอนี่รู้สึกพอใจและให้อภัยกับความไม่เรียบร้อยของรูมเมทของเธอ ในตอนแรกที่พีโอนี่เปิดประตูเข้ามาเธอรู้สึกขุนเคืองกับกองกระเป๋าที่ถูกวางขวางทางประตูจนเกือบทำเธอสะดุดล้ม พีโอนี่รวบโค้ทลายเสื้อของรูมเมทมาพาดบนโซฟาให้ พลางคิดอย่างพอใจว่าถ้ารูมเมทคนนี้ยอม เธออาจมีนางแบบส่วนตัวไว้ฟิตติงเสื้อผ้าคลอเลคชั่นใหม่ของเธอ
เรดลืมตาขึ้นเพราะได้ยินเสียงเพลงดังมาจากในห้องนอน รองเท้าส้นแบนตกแต่งด้วยดอกเดซี่บอบบางและเสื้อโค้ทที่วางพาดอยู่บนโซฟาเป็นเครื่องยืนยันถึงการมาถึงของคนอีกคน เรดเอามือมาประสานที่อกด้วยความตื้นตันในน้ำใจของเพื่อนใหม่ที่เก็บเสื้อโค้ทของเธอขึ้นมาจากพื้นก่อนจะเดินย่องไปแอบมองรูมเมทคนใหม่จากประตูห้องนอน เรดแอบมองรูมเมทของเธอจัดของเขาตู้เสื้อผ้าตู้หนึ่ง เธอหยิบเสื้อผ้าและของกระจุกกระจิกขึ้นมาทีละชิ้นอย่างใจเย็น รูปร่างแบบนี้การแต่งตัวแบบนี้กับผมสีส้มแดงพองฟูดูนุ่มนวล รูมเมทของเธอคนนี้ดูคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก รูมเมทคนใหม่เหมือนจะจัดกระเป๋านั้นเสร็จจึงหันมาจัดกระเป๋าอีกใบ เมื่อคนนั้นหันมาทำให้เรดรู้ทันทีว่าทำไมเธอจึงคุ้นกับคนคนนี้นัก
“ว้าว! เธอคือ พีโอนี่ Young designers idol ฉันฝันไปหรือป่าว” เรดร้องขึ้นและถลาไปจับมือ พีโอนี่ที่ตกใจเล็กน้อยกับการมาอย่างไม่ให้สุ้มให้เสียงของเรด
“เราชื่อเรดนะ ไม่น่าเชื่อเลยอะว่าจะได้พีโอนี่คนดังเป็นรูมเมท” เรดพูดปาวๆ ต่ออย่างไม่สนใจอาการเขิลอายของพีโอนี่จากการชื่นชมของเธอ
“คนอื่นยังไม่มีใครมาเลยหรอ” พีโอนี่หาเรื่องชวนคุย
“ใช่มีเรามาคนเดียวเอง ดีจังที่พีโอนี่มาวันนี้คิดว่าต้องนอนคนเดียวซะแล้ว”
เรดถลาออกไปจากห้องแล้วกลับมาพร้อมกับกองกระเป๋าของเธอ เสื้อผ้าและของกระจุกกระจิกต่างๆ ถูกว่างเข้าที่ของมันที่ละอันๆ ผ้าปูที่นอนสองผืนถูกปูลงเป็นการจับจองเตียงชั้นล่างสองเตียง เรดและพีโอนี่เห็นพ้องต้องกันว่าชอบนอนตียงล่างมากกว่า เมื่อเสื้อผ้าของใช้ถูกจัดเขาที่ของมันทั้งสองก็ยังเหลืออีกกระเป๋าหนึ่งเต็มเปี่ยมอีกใบซึ่งเมื่อเปิดออกมาแล้วถึงกับต้องหัวเราะให้กันเพราะในนั้นเป็นของตกแต่งที่ไร้สาระไม่ได้มีประโยชน์อื่นนอกจากความสวยงาม และแล้วกระเป๋าทั้งทุกใบของสองสาวก็ว่างเปล่าจริงๆ เสียที เรดทิ้งตัวลงบนโซฟาด้วยความหมดแรงอีกครั้ง พีโอนี่ตามมาที่โซฟากับน้ำองุ่นเย็นเจียบในแก้วไวท์ทรงสูงสองใบเธอยัดแก้วใบหนึ่งใส่มือเรดก่อนจะทิ้งตัวลงตาม
“ดื่มให้กับมิตรภาพและชัยชนะในการทำสงครามกับข้าวของของเรา” พีโอนี่พูดและชูแก้วขึ้นเล็กน้อย
ทั้งสองชนแก้วกับเบาๆ ซึมซับความหวานสดชื่นและสัมผัสชวนขี้เกียจของโซฟา
มีเสียงกรุ้งกริ่งดังขึ้นมาตามความยาวของทางเดินและเหมือนจะหยุดลงที่หน้าประตูห้อง 302 คือห้องของสองสาว เรดและพีโอนี่มองหน้ากันอย่ารับรู้ถึงการมาถึงของรูมเมทอีกคน ประตูเหวี่ยงออกจนสุดเพราะถูกดันสะโพกของใครบางคน ภาพรูมเมทคนใหม่ที่ปรากฏนั้นเป็นภาพที่ชวนประหลาดใจและแสนจะน่าประทับใจในเวลาเดียวกัน หญิงสาวที่เหมือนหลุดออกมาจากตะเกียงแก้วยืนอยู่ท่ามกลางกองสำภาระที่ขนาดใหญ่พอๆ กับของเรดและพีโอนี่ เธอมีผิวสีแทนงดงาม ใส่เสื่อครอบ*ปักลายวิจิตรสีสดที่ตัวยาวกว่าบราเพียงนิดเดียวกับกางเกงเอวต่ำขาเดรปสีสนิมซีดๆ และรองเท้าส้นสูงปรีด แต่ที่ทำให้เธอยิ่งเหมือนเจ้าหญิงแห่งแดนภารตะที่สุดคือการเขียนขอบตาหนาหนักและผมยาวสีคาราเมลที่ถูกถักเป็นเปียเดียวและถูกปัดมาไว้ด้านหน้า ในมือข้องหนึ่งของเธออุ้มแมวดำที่ใส่สร้อยคอเพรชเปล่งประกายส่วนอีกมือหนึ่งมีกำไลเล็กๆ หลายวงที่เป็นต้นเสียงกรุ้งกริ่งที่สองสาวได้ยินเมื่อครู่
“โอ้! สวัดดีคะเราชื่อวิเวียนและนี่ซาฮาร่า เธอสองคนคงเป็นรูมเมทเราสินะ” วิเวียนส่งยิ้มพร้อมแนะนำตัวเธอกับแมวของเธอ
สองสาวรู้สึกโล่งใจเล็กน้อยที่ไม่ต้องค้นหาคำทักทายเป็นภาษาอินเดียหรือตูรกี
“ยินดีต้อนรับสู่ห้องของพวกเราคะ เราเรดและนี่พีโอนี่ พีโอนี่ Young designers idol” เรดลุกขึ้นไปจะช่วยรูมเมทคนใหม่ขนของเข้าห้อง
วิเวียนเหมือนจะเห็นพีโอนี่ชัดๆ เป็นครั้งแรกและมีท่าทางชื่นชมไม่ต่างกับที่เรดในตอนแรกเลย เรดและพีโอนี่ช่วยกันขนของเข้าห้องระหว่างที่วิเวียนสาละวนกับการถอดรองเท้าที่ดูซับซ้อน เจ้าซาฮาร่าเมื่อถูกปล่อยลงพื้นก็ถือวิสาสะกระโดดขึ้นโซฟาและนอนชูคอหันมองตานคนนั้นคนนี้ เมื่อวิเวียนสามารถถอดรองเท้าสำเร็จเธอก็เดินตามเข้าไปในห้องนอน
“ขอบคุณนะ ดีจังที่ได้เรดกับพีโอนี่เป็นรูมเมท” วิเวียนส่งสายตาซาบซึ้งจริงใจให้สองสาว
เธอเปิดกระเป๋าค้นหาอะไรบางอย่าง
“ชอกโกแลตใส่คาราเมลจากกรุงเดลีของขวัญสำหรับรูมเมทมีวิเศษอย่างเธอสองคน”
เรดยื่นกล่องชอกโกแลตสีทองให้สองสาวที่ตาลูกวาว ชอกโกแลตย่อมชนะใจหญิงสาวทุกคน
“วิเวียนมากจากอินเดียหรอทำไมพูดภาษาไทยชัดจัง” เรดถามในสิ่งที่พีโอนี่ก็สงสัย
แต่ไม่ได้ก็ไม่ได้รับคำตอบจากวิเวียน เธอเพียงแต่หัวเราะอย่ามีลับลมคมใน
“วิเวียนเธอคงมาเหนื่อยๆ มานั่งพักก่อนดีกว่า” พีโอนี่บอกแล้วดีแขนวิเวียนออกมานอกห้องนอน
“วิเวียนแมวของเธอเริ่ดมากก” เรดอุทานแล้วเข้าไปคลุกคลีกับเจ้าซาฮาร่าทันที
“เรดชอบแมวของเราหรอ”
“วิเวียน เรารักสัตว์ทุกชนิดเราอยากเลี้ยงหมามากเลย”
วิเวียนรู้สึกโล่งใจที่เรดชอบเจ้าซาฮาร่าแล้วพีโอนี่ก็ดูไม่มีปัญหาอะไรเพราะถ้ารูมเมทไม่เห็นด้วยเธอก็คงต้องเอาเจ้าซาฮาร่าไว้บ้าน เธอคงต้องคิดถึงมันมากๆ
พีโอนี่เดินกลับมาพร้อมกับน้ำองุ่นของวิเวียน
“เธอน่ารักจังพีโอนี่” วิเวียนจิบน้ำองุ่นอย่างรู้สึกอบอุ่นกับความใจกว้างและความเป็นมิตรของรูมเมททั้งสองของเธอ
วันแรก ณ ห้องหมายเลข 302 มิตรภาพของสามสาวนักเรียนแฟชั่นดูจะเป็นไปด้วยดี ระหว่างที่วิเวียนจัดของ เรดได้โชว์ฝีมือทำอาหาร ในเมนูสุกี้มาม่ารสเด็ด เรดในชุดผ้ากันเปื้อนดูเซ็กซี่จนวิเวียนต้องโผล่หน้าจากห้องนอนออกมาแซว ในระหว่างกินสุกี้เกิดสิ่งที่ต้องเรียกว่า มหกรรมการเมาส์ เมื่อวิเวียนผู้คลั่งไคล้โลกตะวันออกเล่าเรื่อง วิถีชีวิต ศิลปะและปรัชญา ที่เธอประทับใจในการทัวร์แถบอาหรับ ทั้งสามก็เห็นพวกต้องกันว่าเป็นเรื่องที่น่าสนใจแล้วควรจะนำมาผสมผสานกับความร้อนแรงของแฟชั่น ต่อด้วยการสำภาษณ์รายละเอียดยิบย่อยในคอลเลคชั่นต่างๆ ของพีโอนี่ยังดีไซเนอร์ที่โดดเด่นอยู่ในขณะนี้ เหมือนการถกเรื่องศิลปะและแฟชั่นจะทำให้เลือดในตัวของสามสาวสูบฉีดรุนแรงจนการเมาส์เลยเถิดไปยังเรื่องการแพทย์สเต็มเซลล์จรดข่าวฉาวดารา เมื่อน้ำลายแตกฟองได้ที่ ก็ถึงเวลาที่ทั้งสามทยอยกันไปอาบน้ำ พีโอนี่ก็ลุกขึ้นไปเอาคัพเค้กของโปรดเธอมาต้อนรับค่ำคืนแรก พีโอนี่เริ่มเปิดเพลงเบาๆ และจัดการกับคัพเค้ก เรดพยามจะป้อนคัพเค้กให้กับเจ้าซาฮาร่าที่เชิดใส่ ส่วนวิเวียนเริ่มดัดตัวในท่าโยคะขันสูงเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอโชว์เอวฟิตแอนด์เฟิร์มได้ตลอดแม้จะคาบคัพเค้กสีหวานอยู่ในปาก ทุกอย่างดูจะดำเนินไปตามปกติสุขในยามหัวค่ำจนกระทั่ง
“เธอสองคนได้ยินเสียงอะไรหรือป่าว” พีโอนี่เอ่ยขึ้นเพราะรู้สึกเหมือนมีเสียงบางอย่างรบกวนบทเพลงที่กำลังดำเนินไปอย่างนุ่มนวล พีโอนี่เอือมมือไปปิดเพลงทันที
เกิดความเงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเอง เรดและวิเวียนพยายามเงี่ยหูฟังเสียงที่พีโอนี่พูดถึง แล้วทั้งสองก็เหมือนจะได้ยิน
“ฮือออ” เป็นเสียงร้องไห้ของผู้หญิงที่ดังเหมือนมาจากที่ห่างไกล ตามมาด้วยเสียงครางต่ำๆ สุดสยองที่ดังขึ้น ขนคอของเรดเริ่มลุกซู่
ปัง! เป็นเสียงเหมือนลมกระแทกประตูปิดอย่างรุนแรง
“กรีดด!” เรดกรีดร้องและกระโดดไปนั่งระหว่างวิเวียนและพีโอนี่ที่สะดุงสุดตัว
“กรีดด!” เรดร้องอีกครั้งเมื่อหันไปเจอหน้าแมวดำของวิเวียนที่จะตามมาเล่นกับเธอ
เสียงปริศนาเหมือนจะดังต่อไปไม่หยุดแต่เริ่มแทรกด้วยเสียงต่ำพูดงืมงำจับใจความไม่ได้เหมือนผู้พูดกำลังร้องไห้ด้วยความทุกข์โศก หญิงสาวทั้งสามมองหน้ากันเลิ่กลั่ก

 

Create Date : 29 กรกฎาคม 2554		1 comments
Last Update : 2 สิงหาคม 2554 22:27:15 น.
Counter : 349 Pageviews.
Share Tweet