Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2554
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
22 สิงหาคม 2554
 
All Blogs
 
ตอนที่ 7

“ยะฮู้” หกสาวกระโดดโพสท่าจนแม็กซี่เดรสปลิวสไหวตามลมพัดแรง
“thank จ๊ะบียอนเซ่” ไฮเดรนเยียหยิบกล้องมาเปิดดูรูปกลุ่มที่เพื่อนสาวบียอนเซ่ถ่ายให้
“ว้าว! วิวเชียงใหม่นี่สวยจริงๆ”
“อะไรวิเวียน แทบไม่เห็นวิว ในภาพพวกเราหกคนก็เต็มแล้ว แต่ก็สวยจริงๆ แหละ” พิโอนี่เอามือแนบแก้มด้วยความปลื้ม
“เด็กๆ มาถ่ายรูปรวมกันคะ” อาจารย์อีฟเจ้าของวิชา Fabric ตะโกนเรียกพลางปรับขาตั้งกล้องให้ได้มุม
เมื่อสิ้นเสียงเรียก นักเรียนแฟชั่นสี่สิบกว่าคนวิ่งเข้ามาเข้ามาหาจุดโพสท่ารอ น้องบียอนเซ่กับน้องอาโออิไปฉีกขารอหน้าสุดเรียบร้อย อาจารย์อีฟรัวกล้องเก้ารูปติดทุกนางเปลี่ยนท่าโพสอย่างมืออาชีพ
รูปที่สิบอาจารย์อีฟโผเข้ากล้องปิดด้วยท่านางพญาผีเสื้อโอบทุกคนไว้ในอ้อมแขน

โรงไม้หลังคาสูงโปรงกว้างใหญ่ อากาศอบชื้นจากหม้อต้มไหม กลิ่นของตัวไหมตลบอบอวนในอากาศ ทั้งเครื่องจักรและคนทำหน้าที่สาวกลุ่มไหมให้เป็นเส้นเดี่ยว
คุณโคมวิทยากรชาวเชียงใหม่บรรยายการผลิตอย่างไม่มีเหน็ดเหนื่อย เดินนำหน้าอาจารย์อีฟและเด็กอีกหกสิบกว่าคน
พิโอนี่ใช้ความสามารถเหนือมนุษย์จดทุกคำพูดของวิทยากรทันทุกคำ
วาซาบิรักสบายกว่านั้นด้วยการผกกล้องถ่ายวีดีโอมาตามถ่ายตลอดเวลา ส่วนเรด วิเวียน บันซ์และไฮเดรนเยีย ของลองภาคปฏิบัติจะถนัดกว่า
“การสาวไหมต้องมีจังหวะกะเจ้า” เรดพูดใส่กล้องที่วาซาบินำมาจ่อ พยายามทำท่าสาวไหมให้ยั่วยวน
บันซ์เบียดเข้ากล้องทันทีพร้อมทำท่ากินตัวไหมตายแล้วในมือ
“ยี้ บันซ์ทำอะไรน่ากลัว” วิเวียนร้องขึ้นจนได้ยินไปถึงหูวิทยากร
“ตัวไหมต้มแล้วทานได้จริงๆ นะคะ” คุณโคมไม่เพียงพูดยังหยุดเดินแล้วหยิบตัวไหมที่ลอยในหม้อขึ้นมาใส่ปากกินเข้าไปหน้าตาเฉย ยังไม่หมดแค่นั้น เธอยังส่งตัวไหมให้อาจารย์อีฟลองชิม
อาจารย์ทำหน้าลังเลเล็กน้อยแต่ด้วยสปิริสและสายตากดดันจากเด็กๆ อาจารย์จึงต้องหยิบเข้าปากด้วยสีหน้าอยากตาย
ความเงียบมาเยือน
“เอาเป็นว่าตัวไหมต้มแล้ว กินได้นะคะทุกคน” มารีตะโกนขึ้นมา
“คุณโคมอันนั้นคืออะไรคะ” หัวหน้าคลาสนามมารีรีบบอกกับเพื่อนๆ และชี้มั่วถามพี่โคม เพื่อที่จะได้ไม่ต้องมีใครกินตัวไหมโชว์อีก สมกับที่เธอเสนอตัวขึ้นรับผิดชอบหน้าที่ผู้นำ

คุณโคมพาคณะทัวของเธอไปดูโรงต่อไปที่เป็นโรงทอ แบ่งเป็นโรงเครื่องจักรและโรงทอมือ
“ทำไมใช้เครื่องได้ยังต้องทอมือคะ คุณโคม”
“เพราะเครื่องทอได้แต่ไหมเรียบมันคะ ส่วนผ้าที่มีพื้นผิวขรุขระมีเทกเจอร์เป็นปมต้องใช้คนทอ เครื่องทอไม่ได้คะ และที่สำคัญนะหนูวิเวียนถึงวันหนึ่งเครื่องจะทอได้แต่โรงของเราจะยังคงรักษาภูมิปัญญาและอาชีพของบรรพบุรุษไว้”
“ดีจังคะคุณโคม” แต่เสียงพูดของวิเวียนไม่มีใครได้ยินมัน เพราะเพื่อนๆ ได้ยินคำตอบพากันตบมือให้กับอุดมการณ์รักษาภูมิปัญญาไทยของโรงทอ

โรงพยาบาลแม่ปิง
“หมอรถกับเครื่องมือพร้อมแล้วคะ แต่คนขับไม่มีทำไงดีคะหมอ”
“หมอขับเองครับ”
ลาพิญกระโดดขึ้นประจำตำแหน่งคนขับโดยไม่ลังเล
หมอลาพิญมาเป็นหมอที่เชียงใหม่ได้หลายปีแล้ว และอีกไม่นานเขาก็จะใช้ทุนหลวงหมดได้กลับไปทำงานที่กรุงเทพตามที่ครองครัวเข้าเรียกร้องมาตลอด แต่เขาจะทิ้งที่นี่ไปได้หรือไม่
ใครจะรู้เมืองท่องเที่ยวที่เจริญไม่แพ้กรุงเทพอย่างเชียงใหม่ โรงพยาบาลที่ดูดีอย่างที่ที่เขาทำงานอยู่ กลับมีระบบที่หละหลวมจนมีคนไขหลายๆ ตายไปอย่างไม่จำเป็น
กับแค่คนขับรถยังมีไม่พอ
ลาพิญปาดหน้ารถคันหนึ่งที่บิดแตร์ใส่เขาดังลั่น ลาพิญถอนหายใจ เขาพึ่งขาดสติไปมันต้องไม่เกิดขึ้นอีก
ลาพิญกระทืบเบรกเมื่อถึงที่หมาย เขาและบุรุษพยาบาลอีกสองคนวิ่งไปที่หน้าลิฟท์ที่เปิดรออยู่แล้วคนไข้อยู่ชั้นสิบ
ยังไม่ทันที่ลิฟท์จะปิด
“รอด้วยคะๆๆๆ”
“ไม่ได้ครับพวกเรารีบอยู่” บุรุษพยาบาลข้างเข้าตะโกนออกไป
แต่ไม่ทันเสียแล้ว หญิงสาวตัวเปียกโชกไปทั้งตัวพุ่งเข้ามาได้ทันก่อนลิฟท์ปิด
เธอหันมาค้อนใส่พวกเขา “นี่กดเปิดก่อนสิคะ เพื่อนชั้นยังไม่ได้เข้าพวกคุณรีบกดปิดทำไมไม่มีน้ำใจเลยจริงๆ”
หญิงสาวคนนั้นเอือมมือจะกดชั้นเจ็ด หมอลาพิญกันมือเธอไว้
“ไม่ได้ครับมีคนไข้หัวใจวายรอผมอยู่ชั้นสิบ น้องคงต้องกลับลงมาอีกที”
เธอคนนั้นทำหน้าเหวอเล็กน้อยเหมือนพึ่งจะเข้าใจสถานการณ์ เธอหันมองไปยังเปลที่หามคนไข้และชุดเครื่องมือในมือของบุรุษพยาบาล
“เออ ขอโทษนะคะคือเรารีบไปหน่อย คืออย่างที่เห็น เราจะรีบขึ้นมาเปลื่ยนชุดนะคะ” เธอมองลงไปที่ชุดยาวสีขาวของเธอที่เปียกปอนจนบางเฉียบแนบเนื้อของเธอ
หมอลาพิญรู้สึกเลือดสูบฉีดมาที่หน้าจนต้องเบือนหน้าไปทางอื่นไม่กล้ามองเธอตรงๆ
“งั้นรีบไปอาบน้ำอุ่นนะครับ เสื้อผ้าเปียกแบบนี้ทำให้เป็นปอดบวมได้”
เธอไม่ได้ตอบรับอะไรเพียงแต่หันมามองเขาสองสามครั้ง
เมื่อประตูชั้นสิบเปิด บุรุษพยาบาลหิ้วเปลวิ่งออกไปตามด้วยหมอลาพิญ หมอหันกลับมามองหญิงสาวในลิฟวูบหนึ่ง และถ้าหมอไม่ได้รู้สึกไปเอง
เธอมองเขาด้วยสายตาที่เหมือนสายตาของแมวจ้องตะครุบเหยื่อในความมืด





Create Date : 22 สิงหาคม 2554
Last Update : 22 สิงหาคม 2554 10:33:53 น. 0 comments
Counter : 396 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

pattamon road
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




แน็ต
fashion design SWU
pattamon(facebook)
Friends' blogs
[Add pattamon road's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.