Bloggang.com : pattamon road : ตอนที่ 6

ตอนที่ 6

วันอาทิตย์ซึ่งเป็นวันหยุดวันแรกของเทอมที่สาวๆ หวังว่าจะรีบเคลียงานทุกอย่างให้เสร็จเผื่อมีเวลาเหลือจะได้ไปเดินเที่ยวกัน
แต่การปรากฏตัวของรูมเมทใหม่ของทั้งสองห้องทำให้วันหยุดแสนวิเศษที่มีอาทิตย์ละวันกลายเป็นวันที่น่าอึดอัดที่สุดตั้งแต่เข้ามาในรัชต
ทั้งหกต้องมานอนรวมกันในเตียงสองชั้นสองเตียงที่ถูกพวกเขาดึงมาติดกัน วาซาบิ เรด ไฮเดรนเยียและบันช์นอนเตียงชั้นร่างที่เคยเป็นเตียงของเรดและบันช์ ส่วนพิโอนี่ต้องถลกผ้าปูเตียงขึ้นมาปูชั้นบนข้างๆ ฟูของวิเวียนเพื่อยกเตียงเก่าชั้นล่างให้กับรูมเมทใหม่ที่ชื่อรุ้ง
ต้องถือว่ารุ้งเป็นโชคดีในโชคร้ายของพวกเขา เพราะนอกจากเธอจะไม่ร้ายกาจเธอยังเป็นสาวน้อยแสนเรียบร้อยรักสงบที่เป็นตัวแทนของกลุ่มมาเจรจากับพวกเขา ซึ่งทำให้พวกเขารู้ว่ารุ้งและเพื่อนๆ ทั้งห้าของเธอมาจากสายครุศิลป์ซึ่งเป็นสายเดียวของรัชตที่ไม่เกี่ยวกับการออกแบบโดยตรงและที่รูมเมทของทั้งสองห้องหายไปนั้นพวกเธอไปออกค่ายรับเด็กใหม่ที่ต่างจังหวัดมา วาซาบิและไฮเดรนเยียไม่มีความคิดจะกลับไปอยู่ห้องนั้นอีกแล้ว หกสาวคุ้นชินที่จะอยู่ด้วยกันตลอดเวลา เมื่อวาซาบิสงบสติอารมณ์ได้เธอก็เสนอข้อคิดแสนฉลาด โดยบอกให้รุ้งพาเอมิลี่เพื่อนของเธอไปนอนที่ห้องเก่าของวาซาบิทุกอย่างก็จะลงตัวพอดี เราก็จะได้อยู่ของเราส่วนเธอก็จะได้อยู่ส่วนที่ชอบที่ชอบของเธอ ตามสำนวนของวาซาบิ แม้สายรุ้งจะรับฟังทุกอย่างอย่างใจเย็นแต่เธอก็ยึดมั่นในกฎของหอพักจนไม่อยากย้ายจากห้องที่เธอมีรายชื่ออยู่อย่าถูกต้องส่วนเอมิลี่ ซึ่งได้สมยานามจากพวกเขาว่าสตอเบอร์รี่เน่าก็ไม่ยอมย้ายเพราะความอยากเอาชนะ
สถานการณ์ล่าสุดจึงมีความอึดอัด เวลาทำงานทักหกต้องใช้โต๊ะเพียงสี่โต๊ะร่วมกัน พยามกระซิบคุยกันให้เบาๆ แต่ยิ่งทำให้สถานการณ์ดูตลกและระเบิดเสียงหัวเราะดังกว่าเดิมเป็นผลให้เอมิลี่ส่งเสียงจิจ๊ะและสายตาไม่พอใจมาทางพวกเขา
แต่หกสาวก็ร้ายพอกัน พวกเธอข่มขู่ไม่ให้รุ้งและเอมีลี่ไปฟ้องผู้คุ้มหอเรื่องเจ้าซาฮาร่าไม่เช่นนั้นพวกเธอจะโยนสำพาระทั้งหมดของเอมิลี่ออกไปทางหน้าต่าง เอมิลี่ดูจะอึดอัดถึงที่สุดแต่เธอก็ไม่ยอมย้ายออกไปนั่งปั้นหน้าเกลียดชังใส่หกสาวได้เป็นชั่วโมงๆ
เมื่อถึงเย็นวันจันทร์เอมีลี่ถึงกับกรีดร้องออกมาด้วยความดีใจเมื่อรู้ว่าแฟชั่นทั้งหมดต้องออกต่างจังหวัดสองวัน
เธอยังแกล้งพูดกับรุ้งแบบจงใจให้พวกเขาได้ยินว่า ถ้ารถทัวที่พวกเขานั่งไปคว่ำเธอจะไม่ขออะไรอีกในชีวิต
แล้วมันก็ส่งผลให้พิโอนี่ซุ้มซ้ามสะดุดตะกร้าผ้าเอมิลี่ล้มกระจาย ทั้งๆ ที่ท่าเดินก่อนหน้านี้ก็ดูจะมั่นคงดี เอมิลี่ดูโกรธมากแต่เธอก็ไม่ได้ทำอะไรเพราะเธอถูกตาห้าคู่จ้องจิกอย่างขุ่นเคือง
ทางด้านคนกลางอย่างรุ้ง สงครามอารมณ์ที่เกิดในห้องดูจะทำอะไรรุ้งไม่ได้เลย เธออยู่เงียบๆ ในส่วนของเธอ ใจดีเป็นมิตรกับทุกคน บางทีรุ้งนี่แหละคือผู้ชนะตัวจริง

ในระหว่างที่สาวๆ กำลังเจอกับสงครามกลางเมืองหรือเรียกว่าสงครามกลางห้องจะตรงประเด็นมากกว่า
ดาเรน ดอน เจ็ทโชและเดป ก็กำลังเจอศึกใหญ่บนกลางสนามเรซชิง
ฮืมมม เสียงนักแข่งนับสิบเร่งรถข่มกัน ยังไม่ถึงเวลาปล่อยรถ
ดอนหันไปมองดาเรนที่มีสีหน้ามั่นใจในชัยชนะที่จะตามมา เจ็ทโชที่ดูหงุดหงิดเพราะเขาไม่ชอบรอคอยอะไร BMWconcept6 สีเหลืองเปล่งประกายส่งเสียงกลบรัสมีมอเตอร์ไซร์คันอื่นๆ เดปที่มีสีหน้าเฉยๆ ยกนิ้วโป้งมากให้เขา การแข่งนี้คงไม่ได้น่าตื่นเต้นไปกว่าการขับเครื่องบิน
และแล้วสัญญาณนับถอยหลังก็ดังขึ้น ดอนรีบหันกลับมารวบรวมสมาธิมองไปข้างหน้าอีกครั้ง
เมื่อพริตตี้สาวหน้าเชื้อชาติไทยจมูกสัญชาติรัสเชียโปกธง
นักแข่งพร้อมใจปล่อยเบรก รถพุ่งออกไปเหมือนลูกกระสุนหลากสี ด้วยกำลังรถที่มาพร้อมกับกำลังเงินที่เหนือกว่า BMW สีเหลืองของเจ็ทโชพุ่งนำรถคันอื่นๆ ออกไป แม้พวกเขาจะเตรียมตัวฝึกก่อนลงแข่งมาหลายรอบแต่ดอนอดใจหายวูบกับความเร็วของรถที่ทำให้ทุกสิ่งรอบกายกลายเป็นโลกที่พร่าเลือนไม่ได้ เขารู้ว่าเดปยังอยู่เสมอๆ กับเขา เจ็ทโชยังคงนำโด่งจนกระทั่งถึงทางหักโค้ง
แต่ด้วยความเชี่ยวชาญที่เหนือกว่า ดูคาติสีน้ำเงินของดาเรนเข้าโค้งวงในเข่าแนบพื้นแซงเจ็ทโชขึ้นเป็นอันดับหนึ่ง
ดอนรู้สึกว่าเดปจะไปเร็วกว่านี้ก็ได้แต่มีอะไรบางอย่างที่ทำให้เดปเปลี่ยนเลนไปมาอย่างน่าหวาดเสียว เขานำเดปมาประมาณหนึ่งช่วงแขน แล้วเขาก็เข้าใจในสิ่งที่เดปทำ ฮายาบูสะสีเงินกับสีดำของเขาและเดปวิ่งไข้วกัน กันทางนักแข่งคนอื่นก่อนจะเข้าโค้งสุดท้ายแล้วดาเรนก็เข้าเส้นชัยเป็นอันดับหนึ่งตามด้วยเจ็ทโช และที่สามเหมือนฝันคือเขา ตามติดมาด้วยเดป
พริตตี้สาววิ่งแข่งกันเขามาลากตัวทั้งสามขึ้นไปบนแท่นรับรางวัล ถ้วยและป้ายรางวัล สองแสน ห้าหมื่นและสองหมื่นถูกยัดใส่มือของดาเรน เจ็ทโชและดอน
เดปสังเกตุเห็นพริตตี้สาวเสยผมสีทองของดาเรนขึ้นให้ให้เมื่อช่างภาพเข้ามาถ่ายรูป เธอยังเอามือของดาเรนโอบไว้ที่สะโพกของเธอ เดปต้องยิ้มออกมาเมื่อดาเรนมีสีห้ารำคาญและขืนตัวออกมาเหมือนเด็กที่โดนแม่จับถ่ายรูป
ผิดกับเจ็ทโชที่โอบสาวๆ ได้อย่างธรรมชาติ ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มกลุ้มกลิ่มที่ทำให้สาวๆ มองอย่างมอบกายถวายชีวิต หนีจากมาเก๊ามาก็ไม่พ้นสาวไทยอยู่ดีเดปคิด

เจ็ดวันที่แล้วบนเรือของเจ็ทโช
“แล้วพี่จะได้กลับมาจากเชียงใหม่เมื่อไหร่” ดอนพูดกับภาพคุณหมอหนุ่มที่มีใบหน้าเคร่งขรึม ให้ความอบอุ่นกับผู้มอง ที่ปรากฏอยู่บนทีวีของเจ็ทโช หมอลาพิญพี่ใหญ่ของกลุ่มเขา
“อีกไม่นานก็กลับได้แต่ยังไม่ยากกลับวะ คนที่นี่ต้องการหมอดีๆ มากกว่ากรุงเทพ” ลาพิญตอบคำถามผ่านหน้าจอแล็ปท็อปของเขา
“เห้ย ไม่ได้ต้องกลับมา เจ็ทมันอยากอวดเรือลำใหม่ของมัน ซื้อเงินสดแล้วสั่งดอนตกแต่งงบไม่อั้นจะมีใครทำได้นอกจากเจ้าพ่อเจ็ทโช” ดาเรนโผล่เข้ากล้องมาพูดบ้าง
“อยู่กันหมดเลยหรอวะ เดปมันอยู่ไทยหรือป่าว”
“มันยังไม่กลับมาจากฮาวายเลย สงสัยเครื่องบินมันจะตกตายกลางทะเล” เดปโผล่เขามาอีกคนเมื่อได้ยินชื่อเขา
“ไปฮาวายมาถึงว่า แกดำขึ้นเยอะเลยนี่หว่า”
“ป่าวผมไปอียิปต์มา หลายล้านอยู่จอบนี้แต่ไม่เหลือ ผมต้องใช้หนี้พ่อเจ็ท แต่ต้องนี้เครื่องบินเป็นของผมแล้วนะ”
เมื่อเจ้าของเรือรู้ว่าเพื่อนๆ กำลังคุยอยู่กับลาพิญเขาจึงรีบเบียดเขามาในกล้องอีกคน “ตอนนี้ผมจนมากไม่มีรายได้ ที่ไทยคาซิโนผิดกฎหมาย ผมคงต้องให้ดอนหาเลี้ยงเพราะมันพึ่งได้เงินค่าแต่งเรือไปสิบกว่าล้านจากผม”
“ตอนนี้ผมเลยกะพักผ่อนทำอะไรที่อยากทำ อาจไปตระเวณรอบโลกกับเดปมันแต่มันดันงานไม่เข้า”
“ไม่มีงาน ผมเลยมากเกาะเสี่ยกิน อยู่เรือของเจ็ทมาหลายวันแล้ว”
“ไอบอกมันแล้วว่าไม่ต้องรีบใช้ มันให้มายแด๊ดหมดแล้วก็มาอยู่กับไอ”
“เดียวถ้าผมไม่มีเงินผ่อนคอนโดก็จะมาอยู่กับเจ็ทเหมือนกัน ครั้งนี้มันอยู่นาน เรือหลายสิบล้านอยู่คนเดียวไม่คุ้มแน่” ดาเรนพูดพลางกระโดดขึ้นเกาะหลังเจ็ทโชแน่นอยากจะบอกว่ากูเกาะมึงกินแน่
ลาพิญส่ายหัวให้กับความขี้เล่นของน้องๆ ตัวแสบของเขา
“ต้องโทษดวงพวกเราที่ไม่เกิดมาในท้องแม่เจ็ทมัน”
“เห้ย พูดงี้ได้ไงคนมันก็มีความสามารถนะ ผมคิดหางานทำอยู่แล้วยิ่งเจอเพื่อนจนๆ มาเกาะกินเลยยิ่งคิดออก”
แล้วสิ่งที่เจ็ทโชถนัดที่สุดคือการเป็นนายทุนก็เริ่มขึ้น เจ็ทโชรู้วิธีที่ดาเรนได้เงินมาเลี้ยงตัวเองจนเลิกขอเงินแม่ได้ตั่งแต่สิบสอง เขายี่สิบกว่ายังเลิกขอไม่ได้ เจ็ทโชกู้เงินจากธนาคารที่รีบอนุมัติอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง เขาถอยบิ๊กไบท์ใหม่เอี่ยมสามคันสำหรับเขาเดปและดอนที่ต้องเข้าร่วมแผนการอย่างงงๆ
เขาเช่าสนามฝึกซ้อมอย่างเอาเป็นเอาตาย โดยมีนโยบายของแผ่นการว่าแข่งกันเองไม่ว่าใครชนะก็ได้เงินเข้ากระเป๋าอยู่ดี
ดาเรนโต้เถียงถึงการซื้อบิ๊กไบท์BMWของเจ็ทโชว่าเป็นการลงทุนที่มากเกินไปโดยไม่จำเป็น แต่เถียงได้ไม่เต็มปากเต็มคำเพราะตั้งแต่เจ็ทโชถอยมาดาเรนแทบไม่ออกห่างจากมันเลย
เจ็ทโชยังพูดเป็นนัยๆ ว่าเงินจากการแข่งไม่พอยาใส้แน่ๆ ดูจากดาเรนเป็นตัวอย่างและเป็นผลที่ไม่คุ้มค่า เขามีแผนจะทำอย่างอื่นด้วยเพราะคนอย่างเข้าไม่ลงทุนที่ได้ผลกำไลต่ำแน่นอน

ห้องพักของดาเรน
“เห้ย แบ่งเงินกันดีกว่าจะได้เอาไปจ่ายค่าห้อง” ดาเรนหยิบบึกเงินสดสองแสนเจ็ดหมื่นออกมา แบ่งได้ซองละสามหมื่นหลังหักค่าใช้จ่ายแล้ว
“คราวหน้านายเข้าเป็นที่สามละกัน” ดอนหันไปบอกกับเดป
“ยังไงก็ได้วะ ได้เงินเท่ากัน”
“ต้องยกความดีให้เจ็ทที่คิดวิธีนี้ได้” ดอนตบไหล่เจ็ทโชที่ดูภูมิใจกับตัวเอง
“เดียวอีกสองวันจะมีการแข่งขันคู่เงินรางวัลทั้งหมดพวกเราก็กวาดอีก” เจ็ทโชมองเงินก้อนแรกทีเขาหาได้ด้วยตนเองโดยไม่พึ่งบารมีพ่ออย่างภูมิใจ มันจะเป็นเงินก้อนแรกของอีกหลายๆ ก้อนที่จะตามมา เขาบอกกับตัวเอง

Create Date : 18 สิงหาคม 2554

Last Update : 18 สิงหาคม 2554 10:17:37 น.

0 comments

Counter : 448 Pageviews.