Bloggang.com : weblog for you and your gang
Group Blog
ใต้ร่มพุทธศาสนา
เมืองไทยวันนี้
บทกวีเล็กๆ
พระในบ้าน
วรรณกรรมคู่ชาติ
สุขภาพพื้นฐาน
ท่องเที่ยวต่างแดน
โรงเรียนเล็กกลางกรุง
เพลินเพลงยุคโบราณ
<<
กรกฏาคม 2553
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
23 กรกฏาคม 2553
ความรู้สึกครั้งแรกเมื่อรู้ว่าเป็นโรคที่ร้ายแรง 2
All Blogs
น้ำผึ้ง บำรุงสุขภาพที่ไม่ควรลืม
ความรู้สึกครั้งแรกเมื่อรู้ว่าเป็นโรคที่ร้ายแรง 3
ความรู้สึกครั้งแรกเมื่อรู้ว่าเป็นโรคที่ร้ายแรง 2
ความรู้สึกครั้งแรกเมื่อรู้ว่าเป็นโรคที่ร้ายแรง 1
ข้อเข่าเสื่อม ทำอะไรไม่เหมือนเดิม
ความรู้สึกครั้งแรกเมื่อรู้ว่าเป็นโรคที่ร้ายแรง 2
เกิดอะไรขึ้นกับชีวิต ..............
สร้างบาปไว้แต่ชาติปางไหน ...............
ผู้เขียนรู้ตัวว่าหายไปจากbloggang หลายเดือนทีเดียว เพราะต้องเข้าผ่าตัดที่โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ และพักฟื้นนานหลายวัน ทุกวันนี้ก็ยังคงต้องเข้ารับการรักษาอย่างต่อเนื่อง
จำได้ว่าใกล้วันเข้าผ่าตัดกลัวมาก นอนไม่หลับกระสับกระส่ายหลายวัน จะหนีก็หนีไม่ได้เพราะมีแต่ตายกับตาย ไม่มีทางเลือก คืนก่อนผ่าตัดหนึ่งคืนนอนตาค้าง พยาบาลต้องเอายานอนหลับให้ทาน เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากทำความสะอาดร่างกายแล้ว ใจตึกตัก ๆ สวดมนต์ไหว้พระในใจ แล้วสร้างมโนภาพว่ามันจะเป็นยังไงหนอ สักครู่ไม่นานเกินรอ เจ้าหน้าที่ก็เข็นเตียงมารับ เอา...อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด สวดมนต์ไปตลอดทางจนถึงห้องผ่าตัด ทุกคนที่นั่นให้กำลังใจดีมาก น่ารักทั้งนั้น ความกลัวเลยลดลงไปเยอะเลย ย้ายตัวเองไปนอนบนเตียงผ่าตัดซึ่งกว้างแค่ 2 คืบเห็นจะได้ พอดีตัวจริงๆ ร่างกายถูกคลุมด้วยผ้าสีเขียว ค่อนข้างหนาวเพราะเปิดแอร์เย็นฉ่ำจนนิสิตแพทย์ต้องนำผ้าอีกหนึ่งผืนมาคลุมให้ ผู้เขียนพึมพำกับตัวเองว่า"กลัว กลัว" วิสัญญีแพทย์ก็ปลอบใจข้างๆหูว่า "ไม่ต้องกลัวค่ะ อยู่ใกล้หมอ ปลอดภัยที่สุดแล้ว" แล้วก็เข้ามาบีบมือผู้เขียนเบาๆ พูดอีกว่า "มือเย็นจัง เดี๋ยวหมอจะทำให้อุ่นนะคะ" ชวนคุยนั่น ชวนคุยนี่ ตื่นมาอีกทีกลับมาอยู่ห้องคนไข้เรียบร้อยแล้ว ขวดน้ำเกลือ สายอ๊อกซิเย่นระโยงระยาง หลับไปเมื่อไรไม่รู้ตัว
ผ่าตัดเอาเฉพาะเนื้อร้ายออกไป ดังนั้นอวัยวะทุกสัดส่วนยังสมบูรIณ์ปกติเหมือนเดิม แต่ด้วยเหตุอันใดไม่ทราบ วันรุ่งขึ้นแผลที่ผ่าตัดบวมเปล่ง ออกสีแดงเรื่อๆแถมปวดอีกต่างหาก เล่นเอานิสิตแพทย์ทั้งหลายวิ่งกันวุ่น ผู้เขียนถูกบีบเลือดเค้นเลือดออกมาซะนองที่นอนไปหมด เขาบอกว่าเลือดค้างอยู่ข้างใน ทำเช่นนี้ 4 วัน คือประมาณ 8 โมงเช้าหมอจะมาบีบเค้นเลือดที่แผลออก แดงฉานเต็มไปหมด เมื่อเรียบร้อยแล้วพยาบาลต้องมาช่วยเช็ดหลังที่เลอะเทอะด้วยเลือด ช่วยทำความสะอาดเปลี่ยนเสื้อตัวใหม่ให้ ญาติที่มาเยี่ยมและเห็นพอดีแอบบอกว่า "สยดสยอง" ผู้เขียนได้แต่ยิ้มๆตอบว่า "ไม่เจ็บเลย คุณหมอทั้งหลายเก่ง มือเบา และมีความตั้งใจอย่างยิ่งในการรักษา" เป็นอันว่าอยู่โรงพยาบาลครั้งนี้เป็นเวลา 10 วันก็กลับบ้าน
อ่านต่อคราวหน้า
ครูแอ๊ว
BYE BYE
Create Date : 23 กรกฎาคม 2553
Last Update : 23 กรกฎาคม 2553 15:48:02 น.
10 comments
Counter : 484 Pageviews.
Share
Tweet
เป็นกำลังใจให้ค่ะ อ่านย่อหน้าสุดท้ายแล้วน้ำตาซึมเลยค่ะ
"ไม่เจ็บเลย คุณหมอทั้งหลายเก่ง มือเบา และมีความตั้งใจอย่างยิ่งในการรักษา"
เป็นกำลังใจให้ทั้งครูแอ๊ว คุณหมอ และพยาบาลด้วยค่ะ
โดย:
คุณอาผู้น่ารัก
วันที่: 23 กรกฎาคม 2553 เวลา:17:19:38 น.
สู้ๆครับ เดี๋ยวก็หายหนะครับไม่ต้องกังวลไปเนอะ
โดย:
Nokkao
วันที่: 23 กรกฎาคม 2553 เวลา:17:49:50 น.
ขอให้หายเร็ว ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ ๆ
โดย:
lilly~tree
วันที่: 23 กรกฎาคม 2553 เวลา:17:54:55 น.
สวัสดีค่ะ..
แวะมาถามว่า..
รู้ไหมว่า "เห็บเกาะขา" ทำให้คนเรามีสุขภาพดีดี ?
แอบดูคำเฉลยได้ที่บล็อคของอ้อมแอ้มนะค่ะ..ฮิๆ
แวะมาให้กำลังใจกันค่ะ..สู้สู้
โดย:
คนผ่านทางมาเจอ
วันที่: 23 กรกฎาคม 2553 เวลา:23:56:23 น.
สวัสดีค่ะคุณครู..
"เห็บเกาะขา"เป็นโครงการณ์เฉพาะบุคลลากรค่ะ
ไม่แน่ใจว่าจะมีการซื้อ-ขายเห็บหรือเปล่า?
แต่ยังไง..ก็ขอเป็นกำลังใจให้นะค่ะ..สู้สู้
โดย:
คนผ่านทางมาเจอ
วันที่: 24 กรกฎาคม 2553 เวลา:6:01:33 น.
สู้ๆค่ะ
โดย:
นาฬิกาสีชมพู
วันที่: 24 กรกฎาคม 2553 เวลา:13:40:16 น.
อ่านที่พี่แอ๊วเล่าแล้ว เข้าใจเลยคะ
แค่ขวัญต้องไปเฝ้าเพื่อนที่ต้องสอดกล้องตรวจทางเดินอาหาร ก็เสียวแทนแล้ว
เจออย่างพี่ ขวัญคงบอกหมอว่า "หมอค่ะ พี่ขอสลบตั้งแต่อยู่ห้องพิเศษเลยได้มั้ย...แบบว่าพี่กลัวบรรยากาศห้องผ่าตัดอะ"
แต่ว่าทุกอย่างก็เรียบร้อยดีนะคะ หลังจากที่ต้องยืดเวลาออกไปซะนาน
ให้กำลังใจตัวเองเยอะๆนะคะพี่....ทุกอย่างอยู่ที่ตัวเรา พี่จำที่ขวัญบอกได้ใช่มั้ยค่ะ
สถานการณ์ของพี่ไม่ถือว่าร้ายแรง เพียงแต่เราต้องมีกำลังใจที่ดี
สุดท้ายนี้ ขวัญขอให้พี่แอ๊วมีสุขภาพที่ดีขึ้นไวๆนะ จะได้เที่ยวฉลองรูหนูใหม่ของขวัญ
โดย:
NuHring
วันที่: 24 กรกฎาคม 2553 เวลา:18:09:34 น.
แซลลี่ยังไม่เคยผ่าตัดเลย แค่คิดก็กลัวแล้ววว
เป็นกำลังใจให้หายเป็นปกติไวๆเลยนะคะ
โดย: แซลลี่ (
lazypiggy
) วันที่: 24 กรกฎาคม 2553 เวลา:19:57:35 น.
สวัสดีค่ะ..
เดือนนี้เป็นเดือนที่ดีดีของอ้อมแอ้มค่ะ
เลยจะมาชวนทำสิ่งดีดีในชีวิตค่ะ
ขอให้มีความสุข-ความเจริญตลอดไปนะค่ะ
โดย:
คนผ่านทางมาเจอ
วันที่: 25 กรกฎาคม 2553 เวลา:21:50:48 น.
เข้าพรรษาแล้ว มาชวน ไปถวายเทียนพรรษา ผ้าอาบน้ำฝนด้วยกันครับผม
...
โดย:
หมึกสีดำ
วันที่: 27 กรกฎาคม 2553 เวลา:0:59:59 น.
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
nathanon
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
?
]
เราหรือชื่อครูแอ๊ว
สอนเด็กแนวแถวกลางเมือง
ศิษย์เด่นดังรุ่งเรือง
เกียรติฟูเฟื่องครูชื่นชม
ตกอับครูเศร้าสร้อย
โอ้..ศิษย์น้อยช่างขื่นขม
เธอทุกข์ครูระทม
อย่าโศกตรมมาหาครู
HOME SWEET HOME
แต่ละคนย่อมเดินไปตามทางชีวิตของตนเอง ดังนั้นควรมองตัวเอง สังเกตตัวเอง เรื่องคนอื่นตัดทิ้งได้
Color Codes ป้ามด
Friends' blogs
majoreenu
` FLuFFybY~ KeLLy ^
Insignia_Museum
ร่มไม้เย็น
บ้านอุ่นรัก
กิ่งลีลาวดี
NuHring
จันทร์ไพลิน
YUCCA
a_music
ป้ามด
ลุงแว่น
jinjung
อัสติสะ
พ่อระนาด
หมึกสีดำ
มินทิวา
ผู้หญิงราศีพิจิก
อาคุงกล่อง
kittyzee
ชญาลี
ขุนยวม
กะว่าก๋า
Sweety-around-the-world
lozocat
sirivinit
คนผ่านทางมาเจอ
Great_opal
yyswim
ลุงแอ๊ด
หน่อยอิง
คนตาพิการ
wicsir
ชาวมหาวิหาร
blue-mercury
Webmaster - BlogGang
[Add nathanon's blog to your web]
Links
ภาษามือ 1
ภาษามือ 2
ประวัติศาสตร์ชาติไทย
oknation
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
"ไม่เจ็บเลย คุณหมอทั้งหลายเก่ง มือเบา และมีความตั้งใจอย่างยิ่งในการรักษา"
เป็นกำลังใจให้ทั้งครูแอ๊ว คุณหมอ และพยาบาลด้วยค่ะ