มีความสุขกับเรื่องเล็กๆ....++ คอลัมน์ ทุ่งหญ้าX (บอ.บู๋)

เคยดูโฆษณา "เบียร์เชียร์" กันบ้างรึเปล่าครับ? เคยครับ-เคยค่ะ-เคยฮะ-เคยฮ่า-เคยจ้า-เคยจ่ะ-เคยโว้ย...ฮั่นแน่ ถามเอง ตอบเองมันซะเลยเพราะคงไม่มีใครไม่เคยดูโฆษณาชุดนี้ ผมชอบมากครับ โดยเฉพาะอันที่วนหาที่จอดรถจนเจอ แล้วทั้งคนขับและผู้โดยสารก็ลงไปแสดงความดีใจกันอย่างกับถูกหวยรางวัลที่หนึ่งของรัฐบาล แล้วสังเกตหรือเปล่าว่าจากนั้นพี่แว่นดำ ผู้ขับรถออกมาจนมีที่ว่างยังอุตส่าห์ชะลอรถเปิดกระจกโผล่หน้าหันกลับมามองพลางพยักหน้าช้าๆ พร้อมรอยยิ้มแห่งความภาคภูมิที่เห็นคนอื่นประสบความสำเร็จในชีวิต ที่ชอบโฆษณานี้ เพราะมันดูสนุก ทั้งที่เป็นโฆษณา แต่ดูกี่ครั้งก็ยังสนุกระดับกระชากเสียงหัวเราะออกมาจากลำคอ แถมมีคติสอนใจอีกต่างหาก เพราะสโลแกนของ "เบียร์เชียร์" ในหนังโฆษณาคือ "มีความสุขกับเรื่องเล็กๆ" โฆษณาชุดนี้สอนให้รู้ว่า...ถ้ารู้จักมีความสุขกับเรื่องเล็กๆ ชีวิตก็มีเรื่องดีดี ตั้งเยอะ ถึงวันศุกร์ก็ดีใจแบบสุดๆ เจอก้ามปูก็ดีใจแบบสุดๆ หาที่จอดรถได้ก็ดีใจแบบสุดๆ ว่าแล้วก็แสดงความสะใจแบบสุดๆ ไปเลย ถ้าคนเรารู้จักมีความสุขกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เหมือนในหนังโฆษณาเบียร์เชียร์ ชีวิตประชาชนชาวไทยในยุคมารครองเมือง (โดยเฉพาะชนชั้นกลางที่ถูกขูดรีดภาษีให้ใครบางคนมันขนโคตรเหง้าขึ้นเครื่อง ซี-130 ไปงานขึ้นบ้านใหม่น้องสาว) คงมีความสุขสนุกสนานขึ้นอีกเยอะ ตอนนี้นอกจากผมจะมีความสุขกับเรื่องเล็กๆ แล้ว ผมยังพยายามมีความสุขกับเรื่องที่ไม่น่าจะมีความสุขสักเท่าไหร่อีกต่างหาก ยกตัวอย่าง เช่น ตอน แมนฯ ยูไนเต็ด โดนถีบตกรอบแบ่งกลุ่มแชมเปี้ยนส์ ลีก ผมไม่เสียใจอะไรเลย แถมยังลงไปชูกำปั้นอย่างสะใจกับพื้นพลางคำรามว่า..."แมนฯ ยูไนเต็ด ตกรอบแล้วโว้ย!" เพราะในขณะที่คู่แข่งจากประเทศเดียวกันอย่าง เชลซี, ลิเวอร์พูล และอาร์เซน่อล ต่างทะยานเข้ารอบถ้วนหน้า เห็นไหมครับว่ามี แมนฯ ยูไนเต็ด ทีมเดียวที่ตกรอบอย่างน่าทุเรศ นั่นแสดงให้เห็นถึงความเป็น...หนึ่งเดียวที่ทุเรศไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน แล้วเราจะเศร้าใจไปทำไม ถัดมาเมื่อ แมนฯ ยูไนเต็ด เสมอกับ เอฟเวอร์ตัน ในถิ่นตัวเองเมื่อวันอาทิตย์-ผมก็ไม่ลืมที่จะแสดงความสะใจแบบสุดๆ โทษฐานที่ทีมรักของตัวเองได้หนึ่งแต้มอันมีค่าเช่นกัน คือแทนที่จะแพ้คาบ้าน อย่างน้อยก็ตีเสมอและเก็บหนึ่งแต้มได้สำเร็จ ว่าแล้วก็ลงไปคุกเข่ากับพื้นพลางชูสองแขนและเงยหน้าขึ้นฟ้าพร้อมตะโกนอย่างสะใจว่า "เสมอได้สำเร็จแล้วโว้ย!" ในจังหวะเดียวกัน คนข่าวรุ่นน้องอย่าง "ยักษ์ ดอยแดง" กองเชียร์ลิเวอร์พูล(ที่ชนะ 7 นัดรวด) ซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ ก็โผล่หน้ามาดูพร้อมแสดงแววตาและสีหน้าแบบ "ดีใจด้วยนะ" ก่อนพยักหน้าช้าๆ ด้วยความภาคภูมิใจที่เห็นความสำเร็จของคนอื่น ส่วนท่านที่ทะลึ่งถือหางปีศาจแดงไว้ (ในราคาลูกควบลูกครึ่ง) แนะนำให้ตะโกนอย่างสะใจไปเลยว่า "กูโดนแดกส์เต็มๆ เลยโว้ย" เพราะโดนกินสองมุมแถมเสียน้ำบานอีกต่างหาก เผื่อมันจะสอนใจอะไรได้บ้าง ลองเอาไปทำกันดูนะครับ รับรองว่าจะช่วยให้ท่านหายเครียดได้ไม่มากก็น้อย ฉะนั้น บรรดา "เรด อาร์มี่" ที่กำลังหมดอารมณ์กับความตกต่ำของ แมนฯ ยูไนเต็ด ในยุคนี้ ควรหัดมีความสุขกับช่วง "ขาลง" ของพลพรรคปีศาจแดงบ้างนะครับ เพราะนานๆ มันจะเกิดขึ้นสักที เชื่อไหม? ผมเคยมีรุ่นน้องคนหนึ่ง ขนาด "พ่อตาย" มันยังดีใจได้เลย คือพอรู้ว่าพ่อตัวเองตายเท่านั้นแหละ ก็กำหมัดสะใจพลางระบายความปลาบปลื้ม "พ่อกูตายแล้วโว้ย!" อันนี้ไม่แนะนำนะครับ แค่เอามาเล่าสู่กันฟังเฉยๆ วันก่อนครับ ผมกำลังจะเลี้ยวรถเข้าซอยลาดพร้าว 48 ซึ่งเป็นที่ตั้งของกองบัญชาการซอคเก้อร์ ปรากฏว่าเลี้ยวเข้าไม่ได้ครับ เพราะมีคนเอาป้ายมาขวางทางแล้วเขียนว่า "ห้ามเข้า" (กำลังซ่อมถนน) ถนนในซอยลาดพร้าว48 นี่มันขุดหาอะไรไม่ทราบมาตั้งแต่หน้าฝนใหม่ๆ แล้วครับ หลายเดือนผ่านไปก็ไม่เห็นมันหาเจอสักทีจนชาวบ้านแถวนั้นเดือดร้อนไปทั่ว คาดว่าวั้นนั้นคงเป็นวันขุดครั้งยิ่งใหญ่ประจำปีเลยปิดถนนซะงั้น ตอนแรกเข้าใจว่าคงเป็นการขุดหาตวักกะตะบวย ตอนหลังทราบว่าเป็นการขุดหาโคตรพ่อกับโคตรแม่เพราะผมเคยได้ยินคนในซอยนั้นบ่นว่า "ขุดหาพ่องหาแม่มึงเหรอ?" ในเมื่อเป็นการขุดหาพ่อกับกาแม่ มันจึงเป็นเรื่องน่าเห็นใจในความกตัญญูครับ ผมจึงต้องขับรถเลยไปเลี้ยวซ้ายตรงแยกลาดพร้าวฝ่าการจราจรที่ติดขัดเพื่ออ้อมเข้าไปทางสุทธิสารซึ่งเปลืองทั้งเวลาและพลังงานของชาติเป็นอย่างยิ่ง แต่แทนที่จะหงุดหงิดผมกลับดีใจที่มีส่วนช่วยให้คนอื่นหาพ่อหาแม่ของตัวเอง โดยภาวนาให้มันหาพ่อกับแม่ตัวเองเจอสักทีเถิดหลังจากค่อยๆ ขุด ค่อยๆ หา ทำงานด้วยความเชื่องช้ามานานหลายเดือน ถ้าหา (พ่อ& แม่) เจอเมื่อไหร่ ช่วยแจ้งให้ทราบจักเป็นพระคุณอย่างสูง ผมจะเข้าไปดีใจด้วยเหมือนในโฆษณาเบียร์เชียร์ พร้อมประกาศให้ชาวบ้านละแวกนั้นรับทราบทั่วกันว่า "มันหาพ่อหาแม่ของตัวเองเจอแล้วโว้ย!" คาดว่าชาวบ้านหลายคนแถวนั้นคงจะออกมาแสดงความดีใจด้วย เผลอๆ อาจมีการปิดซอยเลี้ยงฉลอง เพราะเห็นมันขุดหาบุพการีของตัวเองอย่างยืดเยื้อมานานเกินไปแล้ว ยังไงก็ขอเอาใจช่วยนะครับ ย้อนกลับมาที่เรื่องของ แมนฯ ยูไนเต็ด ดีกว่า หลังจากตกรอบแชมเปี้ยนส์ ลีก ชนิดที่แม้กระทั่ง ยูฟ่า คัพ ก็ยังอดเล่น ก่อนเสมอกับเอฟเวอร์ตันในพรีเมียร์ชิพนั่นทำให้พวกเขาหมดลุ้นถ้วยใหญ่ในฤดูกาลนี้ไปเรียบร้อย ความหวังจึงอาจจะตกไปอยู่ที่ถ้วยใบเล็กๆ ที่ตัวเองเคยหมางเมินเห็นเป็นสิ่งไม่มีค่าอย่าง คาร์ลิ่ง คัพ สถานการณ์เช่นนี้ผมว่า แมนฯ ยูไนเต็ด ควรเอาจริงเอาจังกับคาร์ลิ่ง คัพ ให้จงหนัก เพราะตัวเองเดินทางไปถึงรอบ 8 ทีมสุดท้าย แถมเหลือคู่เล่นอันตราบระดับก้างขวางคอเพียงทีมเดียวคืออาร์เซน่อล (ที่ไม่รู้ว่าจะเอาจริงขนาดไหน) โอกาสเป็นเจ้าของถ้วยเล็กๆ ใบนี้จึงมีสูง ลองเอาจริงเสียอย่าง และหากไม่ไปเจอพวกปืนโตเสียก่อนในรอบตัดเชือก-แมนฯ ยูไนเต็ด ควรจะได้เข้าไปชิงชนะเลิศเป็นอย่างต่ำ พวกเขาไม่เคยเป็นแชมป์รายการนี้มานาน 14 ปีแล้วครับ โดยครั้งแรกและครั้งเดียวที่เคยชนะเลิศเกิดขึ้นเมื่อปี 1992 หลังจากพ่าย แอสตันวิลล่า ในรอบชิงฯ เมื่อปี 1994 แมนฯ ยูไนเต็ด ก็แทบจะไม่ให้ความสำคัญกับถ้วยใบนี้ แถมยังทำตัวเป็นผู้นำแฟชั่นส่งผลให้พวกยักษ์ใหญ่หลายทีม (ยกเว้นลิเวอร์พูล) พยายามลอกเลียนแบบกันอย่างแพร่หลายด้วยการส่งผู้เล่นสำรองกับนักเตะเยาวชนลงไปหาประสบการณ์ประมาณตกรอบก็ช่างหัวมัน เมื่อก่อนเวลาใครได้ถ้วยนี้ไปครอง-พวก แมนฯ ยูไนเต็ด มักจะมองด้วยสายคาดูถูกและเหยียดหยาม หาว่าเป็นพวกสามล้อถูกหวยบ้างหาว่าเป็นถ้วย มิคกี้ เม้าส์ คัพ (สำหรับ มิคกี้ เม้าส์ ทีม) บ้าง ประหนึ่งมึงจะดีใจอะไรนักหนากับรางวัลที่ไม่คุณค่าควรแก่การภาคภูมิใจ แต่อย่าลืมครับ...ถ้ารู้จักมีความสุขกับเรื่องเล็กๆ ชีวิตก็มีเรื่องดีดีอีกเยอะ...เอ้า เชียร์! ยิ่งอารมณ์นี้ ฝูงแฟนผีควรหัดที่จะมีความสุขกับถ้วยเล็กๆ ไปพลางๆ ก่อน ดังนั้น ผมจึงวางแผนล่วงหน้าเอาไว้เรียบร้อยแล้วครับว่าถ้าฤดูกาลนี้ แมนฯ ยูไนเต็ด ได้แชมป์ คาร์ลิ่ง คัพ ผมจะแสดงความสะใจให้มันสุดๆ ไปเลย นอกจากจะมีการเลี้ยงฉลองประมาณสามวันสามคืน ผมยังจอขอเจ้านายทำนิตยสารฉบับพิเศษสำหรับสาวกปีศาจแดงโดยเฉพาะ เพื่อเฉลิมฉลองความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ของ แมนฯ ยูไนเต็ด เหมือนตอนที่พี่แจ๊คกี้เขาออกนิตยสารฉบับพิเศษให้ลิเวอร์พูลตอนได้แชมป์ยุโรปอย่างยิ่งใหญ่อลังการดาวล้านดวงนั่นแหละ ตั้งชื่อว่า " 14 ปี ที่รอคอย " กับแชมป์ ลีก คัพ ครั้งที่ 2 โปสเตอร์หน้ากลางเป็นรูป เซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน กำลังบีบน้ำตาแห่งความตื้นตัน ซึ่งชิมแล้วให้รสชาติของความสำเร็จที่ไม่เคยสัมผัสมานาน ของเขามีแถม "วีซีดี" บันทึกเส้นทางสู่ความสำเร็จที่อิสตันบูล ของผมจะแถมวีซีดี "น้องแนท" ชุดบันทึกเส้นทางสู่ความเป็นนางเอกหนังเอ็กซ์ กรุณาสั่งจองล่วงหน้าได้ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป "บอ.บู๋" ................................. ^^ไม่ทราบว่า...ถ้าแมนยูฯ แห้วทุกถ้วยล่ะคะ...จะเปนแบบว่า...งั้นก้อตัวใครตัวมันแร้วกันป่าวคะ...อิ อิ อัพให้แฟนผีแดงได้อ่านกันก่อนจะได้ลุ้นคืนนี้กะวีแกน...อ่ะเชียร์ๆๆๆๆ >> ขอบคุณพี่บู๋และนสพ.สตาร์ซอคเก้อร์นะคะ เพลงประกอบบล๊อก True True จากซีรี่ย์ เลิฟเจนฯ ภาพประกอบ จากคนที่มาอวยพรวันเกิดค่ะ..อิ อิ จำชื่อม่ะด้ายค่ะ...ขอบคุณนะคะ   Create Date : 14 ธันวาคม 2548 76 comments Last Update : 14 ธันวาคม 2548 23:27:22 น. Counter : 1696 Pageviews. Share Tweet