เมื่อคืนนั่งดูข่าวบันเทิง
เป็นข่าวเกี่ยวกับคุณพิม ซาซ่า หรือ
คุณ พิมพ์มาดา บริรักษ์ศุภกร ดาราและนักร้อง
ทราบข่าวเธออยู่บ้างตอนที่เธอป่วยเป็นมะเร็งรังไข่
และรักษาตัวอยู่ ตอนนี้เหมือนเธอจะหายดีแล้วมั้ง
กำลังใจเธอดีมาก แล้วเธอเลือกทางธรรมในการรักษา
ควบคู่กับการรักษาทางโลก
นักข่าวถามเธอเกี่ยวกับวันคล้ายวันเกิดเธอปีนี้
ว่าเธออยากได้อะไรพิเศษหรือไม่
เธอตอบว่า " เราไม่อยากได้อะไรไปมากกว่าที่ทุกวันมีอยู่"
เธอขยายความว่าช่วงเวลาที่ป่วยนั้น เธอรู้สึกว่าชีวิตมันหนักหนาสาหัส
เมื่อเธอผ่านมาแล้ว เธอรู้สึกว่า ชีวิตเธอไม่ได้ต้องการอะไร
มากกว่าที่มีอยู่ทุกวันนี้ แล้วเธอก็เลือกที่จะไปปฏิบัติธรรมมากขึ้น
นั่งฟังเธอให้สัมภาษณ์แล้วคิดตาม
นั่นสินะ คนเราจะต้องการอะไรไปนักหนา
คนเราจะอยากอะไรกันนักหนา
เมื่อถึงเวลาจากลา ก็นำสิ่งที่อยากไปไม่ได้สักอย่าง
บางคนแม้ไม่ได้จากลาก็ยังไม่สามารถ
ครอบครองหรือมีความสุขกับความอยาก
ที่พยายามจะได้สิ่งต่างๆ มานั้นเลย
แล้วจะอยากกันไปทำไมเนี่ย...
ลดความอยากลงแล้วพอใจกับสิ่งที่มีอยู่ดีมั้ย
หรือหากยังมีความอยากก็ขอเป็นแค่ความอยากที่ไม่ฟุ่มเฟือย
ความอยากที่ช่วยทำให้ชีวิตที่มีอยู่เป็นสุข
ความอยากที่จำเป็นแก่การดำรงชีวิต
หรือทำให้ชีวิตอยู่แบบไม่ลำบาก
เป็นความอยากที่ไม่ต้องแสวงหา ไขว่คว้า ดิ้นรน
จนทำให้เป็นความทุกข์ทั้งกายและใจ
ลดความอยากและเพิ่มความสุข...ให้กับชีวิตตัวเอง
น่าจะดีกว่า
ส่วนตัวก็รู้สึกว่าชีวิตตัวเองยังไม่สมบูรณ์
ขาดบางสิ่งบางอย่างในชีวิต
และพยายามไขว่คว้าแสวงหา
แต่เมื่อพยายามมากเท่าใด
ทำไมชีวิตยิ่งเหนื่อยมากขึ้นเท่านั้น
ต่อเมื่อทบทวนชีวิตตัวเองใหม่
สิ่งที่ขาดไปนั้น ไม่ใช่ออกซิเจน
สิ่งที่ขาดไปนั้น ไม่ใช่ปัจจัยสี่
สิ่งที่ขาดไปนั้น ไม่ได้ทำให้ชีวิตตัวเองไร้ค่า
สิ่งที่ขาดไปนั้น ไม่มีผลใดใดกับชีวิตตัวเองเลย
สิ่งที่ขาดไปนั้น...จึงไม่มีความจำเป็นกับชีวิต
ชีวิตที่ไม่สมบูรณ์ตอนนี้...
เป็นชีวิตที่เพียงพอแล้ว
ความอยาก...ไม่มีอีกต่อไปแล้ว...
เพราะแค่มี..คนนี้ๆ เคียงข้าง
ความสุขก็บังเกิด..ทุกเวลา
พอใจในสิ่งที่มี...สุขก็จะเกิดขึ้นทันทีเช่นกัน
VIDEO
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
อุ้มสี Travel Blog ดู Blog
กาบริเอล Travel Blog ดู Blog
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog
Max Bulliboo Klaibann Blog ดู Blog
Mitsubachi Food Blog ดู Blog
แมวเหมียวก้อย Book Blog ดู Blog
sunny-low Diarist ดู Blog