คือว่าบล็อกเก่ามีคนเข้ามาดู
ตั้ง 200 แล้ว
เกรงใจมากเลย
เอาเรื่องเบาๆ มาคั่นเวลาก่อนนะคะ
ไว้หาสาระดีๆ มาอ่านวันหลัง
ช่วงนี้งานยุ่งนิดๆ
เมื่อเช้านั่งรถไปทำงาน
และคุยกับบางคน
พอคุยเสร็จ
ก็รู้สึกว่า
คำว่า "คิดถึง" เนี่ย
มันไม่ใช่แค่ตัวอักษร
ค. สระอิ ด. ถ. สระอึ ง.
เท่านั้น
แต่มันคือความรู้สึก
ที่สลัดยังไงก็ไม่ออก
ความรู้สึกที่มีเงาของคน
หรือเงาของเรื่องราวต่างๆ
วกวนวนเวียนอยู่ในมโนความคิด
ตลอดเวลา
ยิ่งพยายามไม่คิดถึง
ยิ่งเหมือนโผล่ออกมาเรื่อยๆ
ตลกดี...
เป็นอะไรที่...
โหดร้ายดี
ถ้าสิ่งที่เราคิดถึง
เรื่องราวที่เราคิดถึง
คนที่เราคิดถึง
มันทำให้เราทุกข์...
มากกว่า...สุข
แต่ถ้ามันตรงข้าม
อันนี้มันก็คงทำให้สุข
มากกว่าทุกข์สิ...เนอะ
ไม่คิดถึง..ไม่ได้เหรอ
อยากอยู่เฉยๆ
แบบไม่ต้องสุขหรือทุกข์น่ะ
ได้หรือเปล่า
สวัสดีนะจ้ะ เราแวะมาเยี่ยมนะจ้ะ ^____^ 
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
"ขว้างงูไม่พ้นคอ"
ขออนุญาตระบายอะไรนิดนึง
หลายวันก่อนลูกน้องรับโทรศัพท์เกี่ยวกับงาน
ฟังเธอคุยแล้วประมาณว่าปฏิเสธที่จะรับงานนั้น
แต่พอถามไถ่ก็รู้ว่า
มันต้องกลับมาหาตัวเองแน่ๆ
แล้ววันนี้มันก็กลับมาจริงๆ
ถ้าวันนั้นให้ลูกน้องรับงานไว้
วันนี้คงไม่ปวดหัว
เฮ้อ...