ประโยคที่ว่า เวลาผ่านไปเร็วยังกะเวลาในโรงลิเก เป็นประโยคที่ฮามากสำหรับเรา......(มันน่ารักดี)

พี่วิสกี้แวะมาเยี่ยมน้องมดค่ะ ได้อ่านบันทึกก็เหมือนได้คอยติดตามความเคลื่อนไหวน้องมดไปในตัวนะคะ

เดี๋ยวนี้สมาชิกบล๊อกแกงค์ไปอยู่ใน FB กันซะเยอะ แอบสงสารบล๊อกแกงค์นะคะโดนตีจากไปซ๊าเยอะเลย แต่สำหรับพี่วิสกี้ถ้าหายไปแสดงว่าหมดมุขล่ะค่ะ FB ไม่ได้กินพี่วิสกี้หรอก คิคิ

ปล ปลอบคนอกหักเนี่ยถึงเค้าไม่ทำอย่างที่เราแนะ แต่อย่างน้อยมีเราอยู่ให้เค้าอุ่นใจก็ดีไม่ใช่น้อย ชิมิคะ

สวัสดียามเช้าครับพี่มด


จากประสบการณ์ของผมเอง
คนอกหักไม่ค่อยต้องการคำปลอบ
แต่อยากได้คนรับฟังครับ

หวัดดีวันเสาร์จ้ะมดเล็ก
นั่นสิ...นับวันดูเหมือนจะห่างเหินจากบล็อกแก็งไปทุกที
พี่เองก็มีอะไรที่อยากเขียนและอัพบล็อกเหมือนกัน
บางทีเห็นบล็อกอ้างว้างและหยากใย่จับมันก็แป้ว ๆ พิกลอยู่
แต่มันก็เป็นแบบมดนั่นแหละ(นอกจากเธอจะแก้ตัวแล้วเธอยังเลียนแบบน้องนุ่ง)
เมื่อเช้ามีละครเกี่ยวกับชีวประวัติของการ์ตูนนิสต์ญี่ปุ่นคนนึง
เขาเอ่ยว่า สิ่งต่าง ๆ หากไม่มีจิตวิญญานในนั้นแล้ว ไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็น สมบัติบ้า
(แหม พี่แปลไม่เก่งเลย มันฟังไม่อินเหมือนเวลาฟังภาษาญี่ปุ่นง้า แต่ตอนนี้นึกคำไม่ออก)
เขาพูดถึงพวกสมบัติจิปาถะที่เขามีน่ะจ้ะ
พี่หันมามองสิ่งต่าง ๆ ที่ตนเองเห็นว่าสำคัญ
บางวูบอาจจะเห็นว่ามันงั้น ๆ ไม่ต้องรักษาก็ได้..
อย่างพวกของเล่น ตุ๊กตุ่นตุ๊กตาของพี่...บล็อกนี้ก็เหมือนกัน..
บางทีทำเฉยชานะ ช่างมัน...ก็แค่ของนอกกาย
แต่ตอนนี้(ณ นาทีนี้) พี่เห็นความสำคัญของมันเหมือนกันนะ...
คงเป็นอย่างที่การ์ตูนนิสต์นั่นบอกแหละ..
มันไม่ใช่แค่ซากของเล่น หรือ บล็อกร้าง ๆ
มันมีอะไรที่อัดแน่นอยู่ในนั้นมากมาย...
พี่แวะมาคุยกับมด เพราะว่า คิดถึง
และที่คุยยาว ๆ เพราะว่า คิดถึงมาก
เชื่อพี่มั้ยล่ะ :D

หมิงหมิงเล่นจระเข้จริงครับพี่มด
แต่ว่ามันตายแล้วครับ อิอิิอิ

ใจเย็นๆนะคะพี่

"...เวลาผ่านไปเร็วยังกะเวลาในโรงลิเก"
ชอบตรงนี้อ่ะค่ะ อิอิ แต่แอบสงสัยว่าจริงเหรอคะ เราไม่เคยเข้าไปในโรงลิเกเลย

เราเห็นด้วยค่ะว่าปลอบใจคนอกหักมันยากจริงๆ ส่วนมากพูดอะไรไปเค้าจะไม่ค่อยรับ ต้องใช้เวลาเนอะของแบบนี้

เราเองก็เป็นคนใจร้อนเหมือนกันค่ะ แถมเก็บความรู้สึกไม่ค่อยจะอยู่อีก ก็มีเรื่องไปผิดใจกับคนอื่นบ่อยเหมือนกัน แต่โชคดีในขณะเดียวกันเราก็เป็นคนไม่ยึดติด ไม่มีทิฐิสูงเท่าไหร่ ถ้าเวลาผ่านไปซักพัก ใจเย็นลงแล้ว ก็ไม่ติดใจอะไร กลับมาคุยกันเหมือนเดิม นี่เราก็พึ่งกลับไปคืนดีกับเพื่อนที่คบกันมาตั้งแต่มัธยม หลังจากทะเลาะกันเมื่อสองปีก่อนและไม่คุยกันอีกเลยหลังจากนั้น เค้าเป็นคนตรงๆ ส่วนเราใจร้อน ตอนเราส่งข้อความไปหา เค้าดีใจมากและบอกว่าเค้าเองก็คิดถึงเรามากๆๆๆเหมือนกัน ดูสิ เราปล่อยให้สองปีผ่านไปอย่างเปล่าประโยชน์จริงๆเนอะ

เดี๋ยววันไหนอกหัก จะแวะพักบล็อคนี้ดีก่า

สวัสดียามเช้าครับพี่มด

คิดถึงพี่มดเอ็กซ์มากๆ ค่ะ

ใช่ครับพี่มด

ที่เชียงใหม่ทุกวันที่ 3 กันยา
มีการจัดงานรำลึกถึงครูแน่นอนครับ

55 ดีใจจัง จังค่ะ

การมาเขียนไดอะรี่ในนี้
ให้ได้ครบเดือน เป็นเรื่องหินเอาการ
ยิ่งเวลาผ่านไปมากขึ้นเท่าไหร่ ก็ยิ่งยากขึ้นไปอีก
อาการเดียวกันเลย :-)

วันสุดท้ายนั่น-- เหมือนที่เรากำลังเป็นเลยค่ะ

อารมณ์ประมาณใจร้อน
หลุดคำออกไปแล้วนึกได้ทุกที..
ว่า "ไม่ควรเล้ยยยยย"



เฮ้อ

เราก็เก็บตังค์ จาเอารถใหม่อยู่เหมือนกัน....แงๆๆๆ

สวัสดียามเช้าครับพี่มด

55 โทร.ไปต่อว่าเพื่อนว่าทำไมให้ข้าวมาเยอะจัง เห็นว่าเราเป็นกรรมการ เอ๊ย! กรรมกรหรือไงยะ ชิชะ

อื้อหือ ปากหวานนะเนี่ย ใครสอนเนี่ย

แวะเข้ามาอ่านบันทึกของพี่มดค่ะ

เวลามันผ่านไปเร็วจริง ๆ ด้วยอ่ะนะ (เราแก่ลงทุกวัน ๆ แต่เราก็ต้องไม่ทำตัวแก่ตามอ่ะเนอะ)

ช่วงนี้อ่านหนังสือได้แบบไม่ปะติดปะต่อ เพราะทำอะไรหลายอย่างมาก ๆ แถมไม่ได้บันทึกไว้ด้วยว่าอ่านเล่มไหนไปแล้วบ้าง ก็เลยไม่ได้ up blog เรื่องนี้ซักที หุๆๆ

พี่มดอยากได้รถใหม่ ๆ ก็ซื้อคันใหม่เลยซิ อ่ะเนอะ

เห็นพี่มดเล่าเรื่องคุณแม่พี่มดทำอาหารแล้ว อยากไปลองชิมมั่งจัง

สวัสดียามเช้าครับพี่มด