|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
13 ธันวาคม 2554 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ในที่สุดก็ได้เปิดเทอมแล้ว ดีใจมากจริงๆ
วันนี้เป็นวันที่รอคอยมานานเกือบสองเดือน เพื่อนๆหลายคนดูไม่อยากเปิดเทอม แต่เราแทบจะลงไปดิ้นทุรนทุรายอยู่แล้วที่ไม่ได้เรียนหนังสือ ร้องไห้ไปหลายครั้งมากๆ ที่ต้องเลื่อนเปิดเทอม รู้สึกตัวเองโคตรบ้าเลย แต่มันอยากเรียนหนังสือจริงๆ
เสียดายที่วันนี้วิชาภาษาจีนยังไม่เริ่มเรียนเลย เตรียมตัวเรียนเต็มที่เลยนะเนี่ย แต่ภาษาเวียดนามเรียนเต็มสามชั่วโมง
เทอมนี้เราจะขยันให้เต็มที่ อยากจะให้สมองเต็มไปด้วยเรื่องเรียน จะได้ไม่ต้องเหลือที่ว่างไปคิดเรื่องอื่นอีกแล้ว
แม้ว่าจุดประสงค์หลักที่อยากเปิดเทอมคือการเรียน แต่จุดประสงค์รองก็คือเผื่อเราจะได้คิดถึงคนๆนั้นน้อยลง หวังอย่างนั้นนะ
แต่ก็ยังเจอหน้าเค้าอยู่บ่อยๆ เจอทีไรก็เจ็บทุกที รู้สึกเหมือนเค้าเปลี่ยนไป เราอาจจะคิดไปเอง หวังว่าเราจะคิดไปเอง
เวลาเปลี่ยน คนก็เปลี่ยน
เมื่อเดือนก่อน เรายังคุยกันดีๆอยู่เลย ทำไมอยู่ๆเค้าถึงเปลี่ยนไปนะ
พูดตรงๆก็อยากได้ 4.00 อีก แต่ก็อยากให้เค้ากลับมาเหมือนเดิมด้วย
หรือว่าที่ผ่านมาตลอดสองปี มันจะไม่มีความหมายอะไรกับเค้าเลย หรือว่าเค้าไม่เคยมีความรู้สึกดีๆให้เราเลยจริงๆ หรือว่าเค้าจะมีคนอื่นแล้ว
เราเสียใจนะ ที่เราเคยตัดสินใจทำอะไรที่มันอาจจะทำให้เค้าเจ็บปวด เคยทำตัวเหินห่าง แต่ตอนนั้นมันมีอะไรหลายอย่างประเดประดังเข้ามาจนเรารับไม่ไหว เราเจอกับปัญหาหลายอย่างจริงๆ
เราก็ไม่เคยนึกเลย ว่าอยู่ๆเค้าจะเข้ามามีอิทธิพลต่อชีวิตเราได้มากขนาดนี้ เราอยากจะเลิกสนใจ เลิกชอบเค้าอยู่หลายครั้ง แต่ไม่เคยทำได้สำเร็จเลย
สิ่งต่างๆที่เค้าเคยทำให้เรา เคยดีต่อเรา เรายังคงจดจำได้เสมอ แต่คำพูดที่ทำร้ายจิตใจ เรากลับลืมเลือนไปแทบหมดสิ้น รู้สึกเหมือนว่าเค้าแทบจะไม่เคยทำอะไรไม่ดีต่อเราเลย
เราอยากจะเลิกรักเค้า แล้วใช้หัวใจไปกับการเรียนให้หมดสิ้น
ความรักของเรา มันค่อยๆก่อตัวขึ้นทีละน้อย โดยที่เราไม่รู้ตัว มารู้ตอนนี้ หัวใจของเราก็ยกให้เค้าไปแล้ว
เราอยากจะได้คืน แต่ไม่รู้จะเอากลับคืนมายังไง
บางคนก็แนะนำให้ดูๆไปก่อน(สองปีแล้วเนี่ยนะ) บางคนก็แนะนำว่าให้บอกไปตรงๆ(ไม่กล้าอะ)
เราเองนี่แหละที่ทำให้มันไม่ชัดเจนอยู่อย่างนี้ เพราะตอนนั้นเรายังไม่พร้อมจริงๆ แม้ในวันนี้เราก็ยังไม่แน่ใจว่าเราพร้อมจะเสี่ยงเริ่มต้นกับใครสักคนอีกครั้งหรือยัง เรายังคงกลัวความเจ็บปวดที่มันจะตามมา เราไม่อยากจะเจ็บอีกแล้ว
มีคนบอกว่า ในเมื่อไม่ได้เป็นอะไรกัน ก็คงไม่ได้เจ็บมาก เท่าคนที่เป็นแฟนกันแล้วเลิกกันหรอก
มันก็ไม่แน่นะ ถ้าคนที่เป็นแฟนกันแต่ไม่ได้ผูกพันกันมาก เลิกกันก็อาจจะไม่ได้เจ็บปวดอะไร
แต่เรารู้สึกผูกพันกับเค้ามาก เรารู้สึกว่าถ้าเราอยากจะเล่าอะไรสักอย่างให้ใครฟัง เค้าเป็นคนแรกที่เรานึกถึง และเรารู้สึกสนใจในทุกๆเรื่องที่เค้าเล่าให้เราฟัง ในวันที่เรามีเรื่องดีใจหรือเสียใจ เราก็นึกถึงเค้าเป็นคนแรกเสมอ
เราดีใจมาก ที่เค้านึกถึงเราในวันที่เค้ารู้สึกเครียด ดีใจที่เค้าอยากจะระบายให้เราฟัง
ทำอย่างไร เราจึงจะได้เค้าคนนั้นกลับมา ความสำเร็จของเราที่ผ่านมา เค้าก็มีส่วนอยู่มาก ถ้าไม่มีเค้าคอยช่วยเหลือเรามาตลอด เราก็คงไม่มีวันนี้
เราอยากจะเล่าให้เค้าฟังถึงความสำเร็จของเราในการเรียน อยากจะให้เค้าดีใจกับเรา เพราะเค้าเป็นคนเดียวที่เห็นพัฒนาการของเรามาตั้งแต่แรก
ช่วยกลับมายืนอยู่ข้างๆเรา ให้กำลังใจเรา ปลอบใจเรา เหมือนอย่างที่เคยเป็นได้มั้ย
Create Date : 13 ธันวาคม 2554 |
|
1 comments |
Last Update : 13 ธันวาคม 2554 23:22:03 น. |
Counter : 1029 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: bee_บี 18 ธันวาคม 2554 18:17:15 น. |
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|