ลูกไม่ได้เป็นหมอ นี่มันแย่มากเลยใช่ปะ นี่นึกว่าอยู่ปีสามแล้ว ปัญหาแบบนี้มันจะหมดๆไปสักทีนะ เรารึก็อุตส่าห์เรียนได้ 4.00 มันก็น่าจะแสดงให้เห็นแล้วปะ ว่าเรามาทางนี้มันถูกแล้ว มันเหมาะกับเราที่สุดแล้ว ทำไมยังไม่เลิกความคิดบ้าๆแบบนี้ไปสักที ขอบอกว่าอึดอัดมาก คุยอะไรกับแม่ก็ปวดหัว เหนื่อยใจ แม่ไม่เคยเห็นความสามารถด้านภาษาของเราเลย ความจริง คงไม่เคยสนใจเลยด้วยซ้ำ เราก็สอบหมอตามความต้องการของพ่อแม่แล้ว แต่เราสอบไม่ติด จะให้ทำยังไง หัวมันไม่ให้ แล้วจะบังคับกันได้ยังไง ไม่ใช่หุ่นยนต์นะ เลิกพูดคำว่าอยากให้ลูกเป็นหมอ ให้เราได้ยินได้ปะ ฟังแล้วมันเสียใจ ทำไมพ่อแม่ไม่ไปสอบเอง เรียนเอง เป็นหมอเองล่ะ ยังไงก็ไม่เคยภูมิใจในตัวเรา ไม่เคยชื่นชมอะไรในตัวเราอยู่แล้วนิ เรามันไม่เคยมีอะไรดีในสายตาพ่อแม่เลยสักอย่าง ยิ่งเป็นอย่างนี้ เรายิ่งรู้สึกว่าตัดสินใจผิดพลาดสุดๆ ที่เคยพยายามทำในสิ่งที่พ่อแม่ต้องการ เราไม่เคยมีความสุขในครอบครัวนี้เลย ไม่เคยมีใครเข้าใจเรา อยากจะมีพ่อแม่ที่เข้าใจลูก เหมือนคนอื่นๆเขาบ้าง บางคนบอกว่าเราเกิดมาสบายแล้ว ไม่ต้องไปทำงานพิเศษหาเงิน แล้วยังไง คนที่สบายกว่าเรามีอีกมากมายนับไม่ถ้วน แล้วแม่เราก็อยากให้เราไปทำงานหาเงินเองมากๆๆๆ พูดบ่อยเหลือเกิน ราวกับว่าไม่อยากจะส่งเสียเราเรียนอีกแล้ว ยังไงก็จะส่งเราจบแค่ปริญญาตรีอยู่แล้วนี่ ส่งให้มันครบๆไม่ได้หรือไง เราก็แค่อยากจะใช้เวลาไปกับการเรียนอย่างเต็มที่ อยากจะได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง ไม่อยากจะเสียใจภายหลังที่มัวแต่เอาเวลาไปสอนพิเศษเหมือนคนอื่น แล้วเกรดตก ขอเรื่องเรียนไว้สักเรื่องให้เราได้มีความสุขได้มั้ย มันเป็นเรื่องเดียวในตอนนี้จริงๆ ที่ทำให้เรารู้สึกอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไป แม่ไม่ชอบเรียนหนังสือก็เรื่องของแม่ แต่เราชอบ เรารักการเรียนในคณะของเรา แล้วเราก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันเว่อเกินไปที่เราร้องไห้เพราะน้ำท่วมแล้วเราไม่ได้เปิดเทอมตามกำหนด แล้วแม่ก็รู้อยู่ว่าเราไม่ต้องการนั่งร่วมโต๊ะกับพ่อ ยังจะพยายามไปเพื่ออะไร รอยร้าวมันลึกเกินกว่าจะแก้ไขได้แล้วล่ะ เราไม่ต้องการพูดอะไรกับพ่อทั้งนั้น จะหาว่าอตัญญูก็ช่าง คนไม่เคยเจออะไรเลวร้ายแบบเรา ไม่มีวันเข้าใจ แม่บอกว่าคิดว่าตัวเองจะหาเงินได้มากกว่าแม่ เลี้ยงลูกตัวเองได้สุขสบายกว่าที่แม่เลี้ยงหรือ เงินอีกและ เบื่อโคตร จะให้พูดกี่ครั้ง แม่บูชาเงินเป็นพระเจ้า แต่เราไม่ใช่ เห็นแม่ก็พยายามหาเงินมาตลอดชีวิตแม่ เราก็ไม่เห็นแม่จะเคยใช้ชีวิตสุขสบายเมื่อไร เรายอมอยู่แบบจนๆ ถ้าเราได้มีแม่ที่เข้าใจเรา สนับสนุนเราในทางที่เราชอบ ที่พูดนี่ก็ไม่ใช่จะรวยเลย หนี้สินเยอะแยะ ยังบอกจะมายืมตังที่เราได้ทุนไปแล้วเหลืออีก แค่มีชีวิตอยู่ยังไม่ค่อยอยากจะมีเลย ถ้าเราไม่ได้เรียนในคณะที่เราชอบ ป่านนี้เราก็คงรู้สึกชีวิตมันไร้ค่า แล้วก็ฆ่าตัวตายไปนานแล้ว อย่าเพิ่งไปพูดถึงว่าจะมีลูก เลี้ยงลูกยังไงเลย ว่าไปเราก็ไม่อยากมีลูกนะ ไม่อยากให้ลูกเราต้องเกิดมาลำบาก ไม่อยากให้ลูกเราต้องเป็นแบบเรา เราคิดอยากตาย อยากหนีออกจากบ้านตั้งแต่จำความได้แล้ว บางคนบอกว่าก็อย่าทำแบบที่พ่อแม่ทำกับเราสิ แหม มันก็แน่อยู่แล้วล่ะ แต่ถ้าฐานะทางการเงินไม่พร้อม มีลูกออกมาก็รังแต่ทำให้ลูกลำบากเปล่าๆ เพราะยังไงชีวิตเรา มันไม่มีทางร่ำรวยอยู่แล้ว เงินไม่ใช่เป้าหมายของเรา อยากตายตอนอายุสัก30 จะได้ไม่ต้องมาห่วงพะวงว่าแก่ไปแล้วจะไม่มีคนดูแล อีกอย่าง ถ้ามีลูกเพื่อหวังว่าลูกจะเลี้ยงตอนแก่ ก็ดูเห็นแก่ตัวว่ะ มีลูกหวังผลนี่หว่า ไม่ได้รักลูกแบบไร้เงื่อนไข(อย่างที่ชอบกล่าวอ้างกัน) เรานี่มันไม่น่าเกิดมาเลยนะ เกิดมาเป็นภาระให้พ่อแม่ ไม่ได้ดั่งใจพ่อแม่สักอย่าง สมควรเอาขี้เถ้ายัดปากให้ตายไปตั้งแต่เด็กซะให้สิ้นเรื่อง อย่างที่พ่อเคยพูดนั่นแหละ เหอๆ เรายังจำได้ว่าพ่อเคยพูดว่าถ้าฆ่าเราแล้วตำรวจไม่จับ ก็คงฆ่าไปแล้ว กะอีแค่อยากเรียนอย่างอื่นที่มันไม่ใช่หมอเนี่ย ถึงขั้นอยากจะฆ่าจะแกงกันขนาดนี้เลยนะ หลายๆเรื่องเราก็อยากลืมนะ แต่ไม่เคยลืมได้ ทำได้เพียงพยายามไม่นึกถึง แต่กลับมาบ้านมันก็หลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆ ที่จะต้องนึกถึงเรื่องราวแย่ๆที่เกิดขึ้นกับเรา มีบ้านอยู่ มีข้าวกิน แต่ไม่มีความสุข มันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับอยู่ในคุกหรอกนะ ช่วงนี้เครียดหนัก อยากไปเรียนหนังสือ ไม่อยากจมปลักอยู่ในบ้านหลังนี้ จังหวัดนี้ อยากเรียนโว้ยยย แม้ว่าจะไม่ใช่ผู้ประสบภัยน้ำท่วม แต่เราก็ถือว่าตัวเองเป็นผู้ได้รับความเดือดร้อนจากเหตุการณ์น้ำท่วมนี่เหมือนกัน ก็แค่อยากจะมีความสุขบ้าง เสพความทุกข์มากไปแล้ว   Create Date : 20 พฤศจิกายน 2554 12 comments Last Update : 20 พฤศจิกายน 2554 4:28:01 น. Counter : 3033 Pageviews. Share Tweet

เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ อย่าคิดมาก ลองคิดใหม่ ทำใหม่ดู ไม่มีพ่อแม่คนไหนที่ไม่รักลูก เพียงแต่การแสดงออกอาจจะไม่เหมือนกัน ท่านอาจจะเหนื่อยกับการทำงานและหาเงิน และผิดหวังที่เราไม่ได้เรียนหมอ อย่างที่ท่านต้องการ ทำวันนี้ของเราให้ดีที่สุด เพื่อพิสูจน์ให้ท่านเห็นว่า ถึงเราไม่ได้เรียนหมอ แต่เราก็สามารถประสบความสำเร็จในชีวิตในสาขาอื่นที่ เราเรียนมาได้ ที่เม้นต์มานี่ ในฐานะของคนเป็นแม่ที่กำลังส่งลูกเรียนมหาลัยเหมือนกัน แต่ว่าไม่ได้บังคับลูกเรื่องเรียน เค้าอยากเรียนอะไรก็เรื่องของเค้า ตอนนี้เค้าเรียนสาขาเทคนิคการแพทย์อยู่ ปี 2 เรียนอยู่ที่มหาลัยของเอดินเบอระห์ ที่สก็อตแลนด์ค่ะ อย่าคิดมากน่ะคะ พ่อแม่เลี้ยงดูเรามา เค้ารักเรามาก เค้าก็เลยหวังมาก สักวันนึงเรามีลูกของเราเอง เราจะเข้าใจความรักความห่วงที่พ่อแม่มีต่อเราคะ แต่เราจะเรียนรู้ว่าพ่อแม่ทำยังไงกะเรา แล้วเราจะไม่ทำอย่างนั้นกะลูกเรา มีประสบการณ์เรื่องพ่อแม่ไม่เข้าใจมาก่อนเหมือนกันค่ะ แต่ตอนนี้ พอเราเป็นแม่ ต้องทำมาหาเงินมาเลี้ยงครอบครัว ชักหน้าไม่ถึงหลัง ย้อนกลับไปคิดถึงอดีตตอนตัวเองยังเด็ก แล้วเสียใจค่ะ ที่ไม่เชื่อฟังพ่อแม่ เสียใจที่งอนพ่อแม่ ไม่พูดกะท่านเป็นอาทิตย์ เสียใจค่ะ ที่ตอนนี้ไม่มีโอกาศได้ดูแลท่าน ตอบแทนคุณท่านทั้งสองที่ดูแล เลี้ยงเรามา คิดถึงตอนที่ท่านต้องตื่นกลางดึก มาดูเราตอนเราไม่สบาย จำได้ว่าพ่อต้องอุ้มเราไปหาหมอไม่รู้กี่ครั้ง เวลาโกรธท่านก็อย่าเก็บเอาไปเครียด หรือแค้นท่านนะคะ มันจะเป็นบาปค่ะ ลองหาเวปธรรมมะอ่านดูน่ะคะ อาจจะช่วยให้สบายใจขึ้น และเข้าใจท่านมากขึ้นค่ะ อย่าโกรธน่ะคะ แค่หวังดีเท่านั้น   โดย: Bopeep 20 พฤศจิกายน 2554 5:46:25 น.

อืมมม...น่าเห็นใจทั้งพ่อแม่และลูกอ่ะครับ..ยังไงก็ค่อยคุยกับท่านหบอกเหตุผลให้ฟังท่านก็น่าจะเข้าใจ..ถ้าเป็นลูกผม ขอแค่เป็นคนดีของสังคมก็คงเพียงพอ...เป็นกำลังใจให้ครับ..   โดย: Kaxrus 20 พฤศจิกายน 2554 8:13:04 น.

ปัญหาในช่วงชีวิตหนึ่งอาจดูหนักหนา แต่เมื่อเวลาผ่านไป กลับรู้สึกว่าโชคดีที่มีบททดสอบยากๆมาแต่เนินๆ จะทำให้ชีวิตแข็งแกร่งยิ่งขึ้น และไปปรับใช้ในอนาตดได้ พ่อแม่เป็นมนุษย์ธรรมดา ความคาดหวังย่อมสูงเหมือนครอบครัวอื่นๆ ต่างกันแต่ว่าจะแสดงออกมากน้อยแค่ไหน แต่ที่เหมือนกันคือความรักที่มีต่อลูกครับ   โดย: Insignia_Museum 20 พฤศจิกายน 2554 9:40:05 น.

`ถ้าคุญมีเพื่อนสนิทสัก3/4คนที่เป็นแพทย์หรือบุคคลากรทางแพทย์เช่นเภสัชกร หมอฟัน พยาบาล ก็เพียงพอแล้วครับเพราะเมื่อพ่อแม่มีปัญหาสามารถปรึกษาได้ว่าควรไปพบแพทย์ท่านใด ชีวิตแพทย์ดูใช่ว่าจะดีนักงานก็หนักเกินไปเวลาก็แทบจะไม่มีปัญหาเรื่องความคาดหมายจากคนป่วยก็สูงเกิน ฟ้องร้องก็มาก ผมมีลูกก็ไม่คิดจะให้เขาต้องลำบากหนักหนามาเรียนแพทย์เลยแม้ว่ามีลูกเป็นหมอก็ใช่ว่าจะพึ่งอะไรได้เพราะไม่มีใครที่เก่งไปทุกอย่างที่จะได้ก็เป็นเพียงแค่คำแนะนำว่าจะไปพบหมอคนใดที่ถูกทาง   โดย: kkk2006bbb IP: 58.8.108.64 20 พฤศจิกายน 2554 10:18:24 น.

แวะมาเยี่ยมในวันหยุด...เป็นกำลังใจให้ครับ   โดย: **mp5** 20 พฤศจิกายน 2554 11:35:48 น.

เข้าเป็นกำลังใจ นะค่ะ เราเป็นทั้งลูกและเป็นแม่ค่ะตอนนี้ รู้ซึ้งเลยว่า พ่อ-แม่เรารักเราแค่ไหน เห็นใจค่ะ แต่อยากแชร์ไอเดียว่า เราต้องเรียนรู้ที่จะคุยกัน เหมือน หยิน-หยางค่ะ เรียนรู้ที่อยู่ร่วมกับคนอื่นยังงัย ไม่ว่าจะเป็น พ่อ-แม่ อย่าคิดแต่เรื่องอดีตค่ะ มองไปข้างหน้า ปัญหาคือสิ่งที่ำแก้ไขได้ สิ่งใดแ้ไขไม่ได้ สิ่งนั้นไม่ใช่ปัญหา เราเป็นเหมือนคุณค่ะ ที่ไม่อยากมีลูกเลย ไม่อยากให้ลูกลำบากไม่ว่าเรื่องใดทั้งนั้น เพราะเราคิดว่าการเกิดเป็นทุกข์ แต่มีสิ่งหนึ่งที่อยากบอกคุณ จากเหตุการณ์ที่ตอนนี้เรากำลังเป็นแม่คน ... คนแรกที่หอมเท้าและจูบเท้าคุณคือ พ่อ-แม่ของคุณ... ที่เหลือ คุณเรียน มหาวิทยาลัยแล้ว คิดต่อเองค่ะ   โดย: nuning trang IP: 118.175.86.50 20 พฤศจิกายน 2554 14:19:48 น.

ใจเย็นๆนะค่ะ เราต้องให้เวลากับพ่อแม่ด้วยให้เวลากับตัวเองด้วยพิสูจน์ให้ท่านเห็นว่าเราเรียนคณะนี้ก็ประสพความสำเร็จในชีวิตได้ สามีพี่ก็เคยเจอแบบนี้นะมีพ่อแม่เป็นหมอก็อยากให้ลูกเรียนหมอ แต่ตอนนี้ท่านยอมรับในสิ่งที่ลูกเลือกแล้วแถมภูมิใจในทางเดินที่ลูกเลือกด้วยค่ะ สู้ๆนะคะพี่เป็นกำลังใจให้   โดย: ปูนปั้น IP: 182.52.114.62 21 พฤศจิกายน 2554 12:21:22 น.

พี่คะ หนูมาเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไป... สู้ๆค่ะพี่ เค้าคงอยากเห็นเรามีความมั่นคง หนูไม่รู้จะพูดอะไร แต่รู้สึกว่าเห็นใจพี่มากๆ และขอส่งกำลังใจไปให้พี่ หนูจะพยายามเข้ามาอ่าน รอดูวันที่พี่ประสบความสำเร็จเรียนจบในคณะที่รักที่ชื่นชอบนะคะ หนูก็อยากเรียนที่นี่เหมือนกัน TT ขอให้พี่ผ่านมันไปให้ได้ เอาใจช่วยค่ะ   โดย: JB IP: 192.168.200.46, 110.168.97.209 3 ธันวาคม 2554 6:04:44 น.

เห็นใจพี่นะคะ สู้ๆนะคะพี่หนูเป็นกำลังใจให้ หนูก็เคยคิดเเบบพี่ ไม่มีพ่อแม่คนไหนไม่รักเราหรอกค่ะ ท่านอาจจะไม่แสดงออกก็ได้ ก็พี่เรียนเก่งไงค่ะ ท่านถึงหวังว่าอยากให้พี่เป็นหมอ หนูยังอิจฉาพี่เลยได้ตั้งเกรดสี่ สู้ๆนะคะพี่ หนูเชื่อว่าพี่ต้องประสบความสำเร็จในชีวิต กับสิ่งที่พี่ชอบ พี่เรียน พิสูจน์ให้พ่อแม่ดูนะคะว่าพี่ก็ทำได้ อย่าคิดมากนะคะ   โดย: น้องมอสี่ IP: 118.172.46.109 8 มกราคม 2555 0:18:01 น.

เราก็กำลังเจอปัญหาเหมือนกับ เจ้าของกระทู้นี้ล่ะ เครียส ว่ะ อยากเรียนในสิ่งที่ตัวเองรักที่ตัวเองชอบ แต่ทางบ้านก็ไม่ให้ และข้างบ้านก็ยังมากรอกหูพ่อแม่เราอีกว่า เรียนที่นี่ไม่ดี (เราได้ 2 ที่คือ ม.ศรีปทุม คณะนิเทศ กับ ม.หัวเฉียว คณะสาธารณะสุข) ที่แรกไม่ให้ไม่่เป็นไรเราก็แค่เผื่อเลือก แต่อันที่2 เราอยากเข้าจิงๆนะ เครียส มาก   โดย: เตย IP: 118.172.234.81 23 มีนาคม 2555 22:22:23 น.

แม่ฉลาด   โดย: ... IP: 71.227.187.18 13 กรกฎาคม 2556 9:37:29 น.

จิงอ่ะ เบื่ออ่ะ อยากให้เป็นหมออะไรนักหนา แม่เราด้วยค่ะ อยากย้ายบ้านนนนนนนน   โดย: -_- IP: 171.96.138.66 12 พฤษภาคม 2565 12:58:40 น.

• เซฟคุง
• ปอน
• พี่ต้นกล้า
• พี่Jobby
• พี่ภพ
• Bloggang.com