แค่จั่วหัวก็ทำเอาตกใจ ขออภัยที่ไม่มีการวางมวยไม่มีสงครามสี เพราะ จขบ. ไม่ใส่ใจเรื่องนี้ แต่ที่กล่าวมามันคือชื่อ Theme คอนเสิร์ตหวานใจของ จขบ. นั่นเอง(ขอแอบอ้างหน้าตาเฉย) ที่ปีนี้จัดขึ้นเป็นปีที่ 3 แล้ว ปีที่แล้วเขานั่งเฝ้าอยู่ที่บ้านทนไม่ได้ปีนี้เลยขอจัดเต็มกับเขาด้วย Go to @ HK Coliseum

ทริปนี้ จขบ. วุ่นวายฉุกละหุกเล็กๆ เพราะเค้าไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย เตรียมแต่หัวใจอย่างเดียว เรียกได้ว่าทุบกระปุกหมดตัวเพื่อหวานใจ งานนี้เค้าออกเดินทางพร้อมแม่นางคุกกี้(555 เปลี่ยนชื่อให้อินเตอร์) ยาย 2 คนนี่กล้าหาชาญชัยขึ้นเครื่องด้วยกัน ปกติจะมีพี่แป๋มนำทาง งวดนี้เราตามกันไปทีหลัง ดันเกิดอยากเป็นพนักงานดีเด่นไม่ยอมลางาน(เหอะ แล้วไอ้วันศุกร์นั่น ไม่มีงานเข้าเลยนั่งแกร่วจนอยากกลับบ้านไปแพ็กกระเป๋า) งานนี้พวกเรา 4 คน จัดเต็มพิกัดประมาณว่าไม่แน่ใจว่าปีหน้าจะได้มาดูพร้อมหน้าพร้อมตาทั้งแก๊ง 4 สาวมั้ย ที่สำคัญน้องเกอร์ของเราจะกลับเมืองไทยแล้ว น้องคงไม่มีโอกาสตะลอนทัวร์ซื้อข้าวของ บัตรคอนเสิร์ตของฟงให้พวกพี่ๆ อีก ป้ายไฟ(ยืมบ้านพี่ชายจางมา ขอบคุณมากค่ะ) ป้ายผ้าแบนเนอร์ที่ออกแบบมา กะใช้เต็มที่แต่ขอโทษคร้าบบบบผม ที่เค้าไม่ได้ถ่ายภาพร่วมกันกับป้ายเหล่านั้น มัวแต่กรี๊ดปู้ชาย ลืมหมดทุกอย่าง แต่ป้ายไฟน่ะค่ะได้รับความสนใจจากแฟนคลับฮ่องกงมาก ประมาณว่า Thailand ไม่เคยเห็น ขอถ่ายรูปกันเฉยเลย

นี่เป็นรูปป้ายผ้าแบนเนอร์ที่พวกเราทำไป เอ่อ...แต่ปรากฏว่าพี่แป๋มสั่งทำขนาดบิ๊กเบิ้ม กรุณาจินตนาการอัฒจันทร์สนามบอลที่จะมีป้ายผ้าโฆษณาผูกติดรั้วขอบที่นั่ง มันใหญ่ขนาดที่เรา 4 คน คงไม่สามารถถือมันตลอดคอนเสิร์ต 3 ชั่วโมงได้ สรุปเราเลยไม่ได้นำออกไปใช้อย่างเป็นทางการ แต่มอบไว้ให้น้อง ruby เขาส่งมอบต่อให้ทาง FF ของฟงที่ฮ่องกงไว้ใช้แทน(จะได้เอาไปใช้มั้ยน้า)

ติดขอบเวที

เหอะๆ ก็ไม่ได้นั่งติดชิดขอบขนาดนั้น แต่พี่แป๋มกะน้องเกอร์นั่งดูวันแรกในระยะประชิดนะคะ(อิจฉา...แต่พวกเราก็เป็นแฟนคลับประหลาด ส่งยิ้มและมองห่างๆ มิได้พยายามวิ่งไปยืนออหน้าเวที คุณชายฟงคงคิดว่า ยายพวกนี้มาแปลก มายืนนิ่งๆ ทำไมเนี่ย) ส่วนวันที่ 2 ที่นั่งเราก็ไม่ขี้เหร่นักหรอกค่ะ มองภาพมุมสูงได้ชัดและเห็นเวทีทั้งหมดเลย งานนี้เห็นบั้นท้ายฟงตลอดเวลา ส่วนใบหน้าก็แหงนดูจอมอนิเตอร์ข้างบนสลับกับมองจ้องเวลาคุณชายแกวิ่งเฉียดผ่านมาทางที่เรานั่ง

สรุปว่าเค้ารับหน้าที่ถือป้ายไฟตลอดงาน (คุณชายฟงจะเห็นป้ายเรามั้ยเนี่ย ==”) หลังจากที่จัดการเตรียมป้ายไฟใช้งานเรียบร้อย แสงไฟในฮอลล์ก็ดับลงค่ะ เสียงกรี๊ดมาเป็นระยะ งานนี้มีโค้ดลับดาวินซี เฮ้ย...ไม่ใช่ค่ะ โค้ดรัก LF ตะโกนเรียกกันเข้าไป มองไปยังเวทีเบื้องล่าง เห็นตู้คอนเทนเนอร์ขนาดใหญ่ลอยอยู่แล้วมันก็หล่นตุ้บกลางเวที กล่องแพนโดร่าเปิดออกมาให้เห็น LF (จะตายกันหมดฮอลล์ก็คราวนี้)กับชุดที่ข้าน้อยเรียกมันว่า หนามทุเรียน LF ออกมาสวมแว่นดำ กับมาดกวนๆ แล้วก็เพลงเปิดที่ทำเอาขยับแข้งขยับขาอยากเต้นแต่กลัวบังคนข้างหลัง 555 สุดยอดๆ ค่ะ พวกเราใจตรงกันชอบชุดสูทของฟง ถ้ามีหมวกนี่ครบเซตเลย LF เต้นเพลง Come2me เหมือนแนวละครบรอดเวย์ เสื้อพลิ้ว แล้วลีลาตอนยืนเต้นกับไมค์เรืองแสง มันแจ่มมาก ออร่าคุณชาย LF พุ่งกระฉูด ขอเวลากรี๊ดดด หล่อดูดี ไม่มีใครเกิน

จากนั้นคอนเสิร์ตก็ดำเนินไปเรื่อยๆ พร้อมกับเพลงเก่าเพลงใหม่ที่ฟงเลือกสรรมาร้อง ชอบๆ ซะเหลือเกิน รายละเอียดแขกรับเชิญมากมายไปอ่านต่อในบล็อกของท่านข้าน้อยละกัน จะได้ไม่ซ้ำซ้อน ตามไปที่ลิงค์นี้เลยนะคะ ผลัดกันทำงาน อิอิ 'Light Up My Live 2011 - ข้าน้อย'
โชว์ที่ชอบมีหลายโชว์มากที่ชอบมากคือ เพลง Broken ชอบเพลงนี้เป็นการส่วนตัวด้วยทันทีที่ได้ฟังครั้งแรก ท่าเต้นฟง เอ่อ อะไรมันจะไหลลื่นสมูท(อี ครีม)ขนาดนี้ ใครคิดท่าเต้น ยิ่งตอนกรีดนิ้วก่อนจบเพลง (ทำไมเค้านึกถึงการเล่นโขนตอนฉากโกรธเคืองนะ) ยิ่งกว่าตกใจ เสียงกระจกแตกดังก้องตรงหน้าฟง ไอเดียเลิศมาก(แต่เสียวแทนฟงจริงๆ) อ่ะ มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นในวันสุดท้ายด้วย ฟงโดนกระจกบาดมือ แต่ก็ยังมีสปิริตแรงกล้าร้องเล่นเต้นจนจบคอนเสิร์ต อาการเจ็บปวดไม่มีผลต่อการแสดงคอนเลย นายยอดมาก

งานนี้เราคิดว่าฟงเล่นคอนเสิร์ตได้เป็นตัวของตัวเองมากขึ้น ไม่เกร็ง เล่นกะคนดู ดูมีความสุขมากๆ กับการให้ความสุขกับแฟนเพลง และรู้สึกดีที่ได้ฟังเสียงฟงร้องสดอีกครั้ง ช่างเป็นเสียงสวรรค์จริงๆ ไม่มีลิปซิงค์แน่ๆ เพราะพี่แกร้องเนื้อผิด ลืมเนื้อ อะไรบ้างตามประสาของฟงในบางเพลง เพลง chok สุดยอดมาก เวทียกเล่นระดับแยกออกจากกัน แต่แม่ยกก็ลุ้นตลอดเวลากลัวคุณชายหล่นลงมาเพราะตอนที่ดู มีนะคะตอนเต้นทักทายแฟนๆ หน้าเวที เกือบจะหล่นลงไปแน่ะ ดีที่เบรกทัน

อีกเพลงที่ชอบ Let Me Love You For One Hour แม้ชุดจะดูแปลกๆ แต่สวยดีนะคะเวลาอยู่บนเวที ชุดยาวคลุมตัวที่ดูเหมือนตอนดูสตาร์วอร์ส แล้วมีแสงเลเซอร์ส่องออกมาจากตัวฟง เป็นแสงสีเขียวๆ เหมือนกระบี่เลเซอร์แทงที่หน้าหัวใจ ฟงก็ยืนร้องนิ่งๆ พื้นเวทีก็หมุนรอบ 360 องศา จนใกล้จบเพลงแสงสีเขียวกลายเป็นสีแดงกะพริบๆ เข้ากับเพลงเศร้านี่ดีจัง

ในที่สุดคอนเสิร์ตก็จบงานเลี้ยงต้องมีวันเลิกรา แต่เหล่าแฟนคลับที่ไปดูในฮอลล์วันนั้นคงรู้สึกอิ่มเอม มีความสุขกับความบันเทิงที่ไอดอลของเราตั้งใจมอบให้(สมราคาที่เราถ่อมาถึงฮ่องกง) ก็ไม่รู้ว่าปีหน้าฟงจะจัดคอนอีกมั้ย เห็นว่าจะไปทัวร์ประเทศอื่นๆ เอาไว้ถึงเวลาแม่ยกค่อยว่าอีกทีละกันว่าจะแพ็กกระเป๋าชิ่งหนีไปดูฟงอีกรอบมั้ย

ของที่มาขายหน้างานค่ะ มีทั้ง ซีดี ดีวีดี หนังสือรวมภาพ และปีนี้มีทั้งเสื้อ หมวก ผ้าขนหนู รูปภาพจากในงานคอนเสิร์ต มาขายกันเพียบ

ส่วนหนึ่งในหนังสือค่ะ แฟนคลับเขาถ่ายมาให้ดู สนใจซื้อก็สั่งที่เว็บ yesasia ค่ะ

แม่ยกเสียตังค์อีกละ ได้มาอย่างที่เห็น ถ่ายพร้อมป้ายไฟที่ได้รับมาจากอาซ้อบ้านพี่ชาย(จางจื้อหลิน)ขอบคุณนะคะที่ให้พวกเราแม่ยกแก๊งฟงยืมใช้ 555 มีลายเซ็นพี่ชายด้วย พวกเราประหยัด ลดภาวะโลกร้อน

จบละความประทับใจของ จขบ. ขอให้อ่านกันสนุกๆ ขำๆ เนอะ