บทความนี้มาจาก Credit : //blog.sina.com.cn/u/489bdc77010007qx (哆啦A梦 )ซึ่งผู้แปลคิดว่าน่าจะเป็นบุคคลที่เป็นเพื่อนกับครบครัวนี้และรู้รายละเอียดเกี่ยวกับอดีตความเป็นมาของหลี่เชี่ยน

การเดินทางสู่ดวงดาวของหลี่เชี่ยน

พ่อเปรียบเหมือนประภาคารที่ส่องสว่างให้เห็นแต่ละก้าวของเส้นทาง แล้แม้ว่าแสงนั้นจะหม่นมัวและดับแสงลง พ่อก็ยังคงปกป้องฉันจากแรงลมและสายฝน

วันที่ 5 เมษายน ค.ศ. 2005 เป็นวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส ระหว่างเทศกาล Qing Ming คนเป็นแม่และลูกสาวมาถึงสุสานที่ยังดูใหม่ สุสานนี้เป็นของพ่อของหลี่เชี่ยน ชื่อว่า Li Zhujiang (อันนี้มามิไม่แน่ใจว่าจะสะกดว่าหลี่ซู่เจียงหรือหลี่ซื่อเจียง เลยขอสะกดเป็นภาษาอังกฤษตามคนแปลอีกทีละกันนะคะ)

บ้านเกิดของหลี่เชี่ยนอยู่ที่ Huajiang เป็นสถานที่ที่เธอจดจำด้วยความรักและมีความทรงจำมากมายเกี่ยวกับพ่อของเธอ หลี่เชี่ยนเกิดวันที่ 6 มีนาคม ค.ศ. 1984(เป็นน้องเราตั้ง 7 ปี) เป็นคนหูหนาน(Hunan )โดยกำเนิด Hunan เป็นเมืองที่มีทัศนียภาพที่สวยงามและก็มีธรรมเนียมปฏิบัติที่เรียบง่ายมีทั้งความเรียบง่ายและภูมิใจในศักดิ์ศรีของตัวเอง Hunan ขึ้นชื่อในเรื่องของน้ำที่สะอาด เพราะเหตุนี้ เด็กสาวที่มาจาก Hunan ส่วนใหญ่จะสังเกตได้จากผิวพรรณที่ขาวละเอียด (เห็นสีผิวหนูหลี่แล้วคงรู้ว่าเป็นเรื่องจริงแน่ๆ) ทั้งพ่อและแม่ (Li Zhujiang และ Zhang Pingdu) ทำงานโรงงานทั้งคู่ หลี่เชี่ยนเป็นเด็กสาวที่มีชีวิชีวาและเป็นเด็กที่ฉลาดน่ารัก เป็นเด็กสาวที่นำความสนุกสนานและเสียงหัวเราะมาสู่ครอบครัวเสมอ ทุกวันหลังจากกลับมาจากที่ทำงาน พ่อของเธอจะเข้ามากอดและเล่นกับเธออย่างสนุกสนาน หลี่เชี่ยนในวัย 4 ขวบ เป็นเด็กที่มีความกระตือรือร้นอย่างมาก เธอมักจะเต้นรำเสมอๆเมื่อได้ยินเสียงเพลงจากวิทยุ ปีนั้นครอบครัวของเธอย้ายไปอยู่ที่ Changsha Li Zhujiang ผู้เป็นพ่อและแม่ตกลงใจให้ลูกสาวเข้าเรียนด้านการเต้นรำ เพราะเห็นว่าลูกสาวรักเสียงเพลงและการเต้นเป็นอย่างยิ่ง หลี่เชี่ยนในวัย 5 ขวบ เริ่มเข้าเรียนด้านการเต้นรำ ทุกๆวันในตอนเช้า พ่อของเธอจะขี่มอเตอร์ไซค์ไปส่งและรับเธอที่โรงเรียน ปีต่อมา หลี่เชี่ยนเริ่มเข้าเรียนชั้นประถมแต่เธอก็ยังคงเรียนเต้นรำอย่างต่อเนื่องในช่วงวันหยุดเสาร์อาทิตย์และวันหยุดเทศกาล แม้ว่าบทเรียนเต้นรำจะยากและหนักแค่ไหน แต่ Li Zhujiang ก็สนับสนุนลูกสาวของเขาให้ไล่ตามความฝันของตัวเธอและต้องไม่ยอมแพ้หรือเลิกกลางคัน เวลานั้นหลี่เชี่ยนรับรู้ในคำแนะนำขอพ่อ แม้ง่าเธอเองจะไม่เข้าใจความหมายที่แท้จริงในคำพูดของคนเป็นพ่อนัก แต่เพราะพ่อของเธอเป็นฮีโร่ในดวงใจ เป็นคนที่เยี่ยมที่สุดในโลกสำหรับเธอ ดังนั้นเธอจึงรู้ดีว่าไม่ว่าพ่อจะพูดอะไร เธอเชื่อว่าพ่อพูดถูกเสมอ

ในระหว่างขึ้นปีที่ 2 ที่โรงเรียน มอเตอร์ไซค์ของพ่อเธอถูกขโมย แม่ของเธอก็ไม่สามารภหางานทำที่ Changsha ดังนั้นครอบครัวของเธอจึงยังคงอยู่ที่นี่ เนื่องจากรายได้ครอบครัวที่น้อย เป็นไปได้ยากที่ Li Zhujiang จะหาเงินซื้อมอเตอร์ไซค์คันใหม่ เขาจึงซื้อจักรยานมาใช้แทน ดังนั้นปีต่อมาหลังจากนั้น เขาก็ใช้จักรยานเป็นพาหนะรับส่งลูกสาวไปโรงเรียน แม้ Li Zhujiang จะรักลูกสาวมากแค่ไหน แต่เขาก็ไม่เคยตามใจลูกเลย เรายังคงพร่าสอนลูกสาวให้เป็นคนที่แข้.แกร่งและยืนหยัดได้ด้วยตัวของตัวเอง ครั้งหนึ่งในวันเกิดของเธอ หลี่เชี่ยนไม่อยากไปเรียนเต้นรำ พ่อของเธอห้ามเธอไม่ให้โดดเรียน และกล่าวว่า “ลูกไม่ควรทำแบบนี้เพราะมันจะกลายเป็นนิสัย วันนี้คุณอาจบอกว่าฝนตก พรุ่งนี้คุณก็มีเหตุผลอื่นมาอ้างอีก ต่อไปมันก็จะกลายเป็นนิสัยที่หาข้ออ้างจนเคยชิน” หลังจากที่หลี่เชี่ยนได้ฟังที่พ่อของเธอพูด เธอก็ร้องไห้ และตัดสินใจนั่งซ้อนท้ายจักรยานเพื่อไปเรียน ทั้งๆที่วันนั้นฝนตก แต่พ่อของเธอก็ปั่นจักรยานไปส่ง แม้ว่า Li Zhujiang จะตัวเปียกชุ่ม เขาก็ยังคงเตรียมทำขนมเค้กวันเกิดให้ลูกสาวของเขา หลังจากทานขนมเค้กเสร็จ Li Zhujiang ก็ลูบศีรษะลูกสาวและกล่าวว่า “เสี่ยวเชี่ยน อย่าตำหนิพ่อที่พูดจาไม่ดีกับลูก แต่ลูกต้องไม่คิดว่าการที่ลูกเป็นเด็กผู้หญิงจะใช้เป็นข้ออ้างง่ายๆที่ใช้กับผู้อื่น เด็กผู้หญิงจะต้องมีความพยายามมุ่งมั่นในการพัฒนาก้าวไปข้างหน้าและจะต้องแข็งแกร่ง” หลี่เชี่ยนพยักหน้าและเข้าใจในความหมายลึกซึ้งที่พ่อของเธอพูด จากวันนั้น หลี่เชี่ยนไม่เคยบ่นอะไรอีกเลย

เมื่อหลี่เชี่ยนอายุได้ 11 ปี มีโรงเรียนการเต้นรำที่มีชื่อเสียงที่สุดในปักกิ่งที่ชื่อว่า Irene Chen Dancing ประกาศรับนักเรียนใหม่จาก Changsha เมื่อ Li Zhujiang ได้ยินข่าวนี้ เขาก็รีบไปที่สถานีรถไฟทันทีและซื้อตั๋วรถไฟไปปักกิ่ง คุณครู Chen เห็นดวงตากลมโตของเด็กหญิงก็พอใจจึงตกลงรับเธอเข้าเป็นนักเรียน แต่ค่าครองชีพและค่าเล่าเรียนในปักกิ่งทำให้ Li Zhujiang หนักใจเพราะรายได้ฐานะของเขานั้นปานกลาง แต่ Li Zhujiang และภรรยาตัดสินใจทำสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูกสาว ส่วนค่าใช้จ่ายอื่นๆ เขาและภรรยาจะใช้เท่าที่จำเป็น

หลี่เชี่ยนใช้เวลาเรียนในปักกิ่งได้ไม่นาน ครูของเธอก็เห็นพรสวรรค์ของเธอ เธอได้รับบทในอุปรากรเรื่อง "The Horse Orchid" และแม้บทที่เธอได้รับจะเป็นนกซึ่งเป็นเพียงบทเล็กๆ แต่เธอก็แสดงออกมาได้อย่างสนุกสนานและมีชีวิตชีวา การแสดงนั้นประสบความสำเร็จและได้รับการชื่นชมจากมืออาชีพอย่างมาก หลังจากนั้นก็มีบริษัททีวีเข้ามาที่โรงเรียนเพื่อคัดเลือกนักแสดงหญิงหน้าใหม่ หลี่เชี่ยนได้รับเลือกและเซ็นสัญญาเป็นนักแสดงกับบริษัท เวลานั้น หลี่เชี่ยนอายุ 16 ปี ก็ได้เล่นละครโบราณเรื่อง "Mission of Warriors" เล่นเป็น "Xiao Ni Ba"

ความรักของพ่อเป็นเหมือนตะเกียง แสงสว่างที่เป็นเหมือนรอยเท้าที่ให้ลูกสาวดำเนินรอยตาม Li Zhujiang มีความสุขอย่างเงียบๆ เมื่อได้เห็นลูกสาวของเขาประสบความสำเร็จ

ในปี ค.ศ. 1988 Li Zhujiang ลาออกจากโรงงานส่งออกเหล็กที่ Changsha และไปทำธุรกิจค้าขายและหลี่เชี่ยนก็ย้ายไปปักกิ่ง วันหนึ่ง Li Zhujiangเข้าไปเกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุทางรถยนต์ทำให้มีผู้เสียชีวิต คนตายนั้นมาจากครอบครัวที่ยากจนและมีลูกๆอีก 3 คน แม้คำตัดสินจะบอกว่าเป็นการตายที่เกิดจากอุบัติเหตุ แต่ Li Zhujiang ก็รู้สึกผิด และเขาก็จ่ายเงินชดเชยให้กับครอบครัวผู้ตายไป หลังจากนั้นไม่นาน บริษัทที่ Li Zhujiang ทำงานอยู่ต้องถูกสอบสวน และเขาก็หยุดพักงานชั่วคราวจนกระทั่งคดีสิ้นสุดลง ในช่วงนั้น Li Zhujiangกลับมาบ้าบ้านทั้งๆที่มีเงินไม่มาก บางครั้งเขาต้องยืมเงินเพื่อนบ้านมาใช้ซื้ออาหาร เพราะ Li Zhujiang เป็นคนที่ภาคภูมิใจในเกียรติและศักดิ์ศรีของตัวเอง เขาจึงรู้สึกละอายใจกับสภาพสานะของเขา ในที่สุดทางบริษํทก็ได้ย้ายเขาไปทำงานที่ใหม่ที่
GuangXi North Sea ด้วยระยะทางที่ห่างไกลจากครอบครัวและความเครียดที่เกิดจากงาน ทำให้เริ่มสูบบุหรี่
ตุลาคม ปี ค.ศ. 2001 ระหว่างตรวจร่างกายประจำปี เขาพบว่าเขาเป้นมะเร็งในตับ เขาจึงตัดสินใจไม่บอกเรื่องสุขภาพของเขากับภรรยาและลูกสาว เพราะไม่ต้องการให้เรื่องเจ็บป่วยของเขาเป็นอุปสรรคต่อการทำงานของคนเป็นลูก เขาส่งภรรยาของเขาให้ไปดูแลลูกสาวที่ปักกิ่ง ส่วนตัวเขากลับไป Hunan เพื่อตรวจร่างกายและทำการรักษาด้วยเคมีบำบัด หลายคนที่รู้จักแนะนำเขาให้ไปรักษาตัวที่ปักกิ่งด่วน เพราะทั้งภรรยาและลูกสาวก็อยู่ที่นั่น แต่ Li Zhujiang ไม่ต้องการเป็นภาระและไม่ยอมเข้าการักษาที่โรงพยาบาลในปักกิ่งเพราะเห็นว่าภรรยาของตนไม่มีงานทำและงานของลูกสาวก็เพิ่งเริ่มต้น ในปี ค.ศ. 2002 ในเทศกาลปีใหม่ เพื่อนๆและครอบครัวได้กลับมารวมตัวกันที่บ้าน ด้วยความกลัวว่าภรรยาและลูกสาวจะสงสัย Li Zhujiang บังคับตัวเองให้ทานอาหารเป็นปกติ แต่เขาก็อาเจียนมันออกมาเมื่ออยู่ในห้องน้ำ ต่อหน้าภรรยาและลูกสาว เขาทำเป็นมีความสุข และซ่อนอาการเจ็บปวดไว้

พฤษภาคม ปี ค.ศ. 2002 หลี่เชี่ยนได้เล่นละครทีวียาว 30 ตอน เรื่อง "Country's Granary" โดยจับคู่กับนักแสดงชายมืออาชีพอย่าง Wang Yanan ในระหว่างการแสดง หลี่เชี่ยนได้แผลถลอกและเจ็บตัวไม่น้อย แต่โชคดีที่เธอมีแม่คอยดูแลเป็นเพื่อน แม้ว่าอาการของ Li Zhujiang จะไม่ดีขึ้น แต่เขาก็เดินทางมา Hengdian เพื่อดูการแสดงของลูกสาว Li Zhujiang มีความสุขและพอใจมากที่ได้ยินนักแสดงและผู้กำกับชื่นชมในพรสวรรค์ของลูกสาว ช่วงนี้เอง หลี่เชี่ยนได้เล่นละครทีวีเรื่อง "Shi Yi Liang" ซึ่งละครเรื่องนี้ถ่ายทำเร็ว ทำให้เธอมีเวลาส่วนตัวที่จะอยู่กับพ่อของเธอที่เดินทางมาเยี่ยม เมื่อเห็นลูกสาวของเขาเติบโตและไล่ตามความฝันของเธอ เขาก็ยังคงยิ้มด้วยความภาคภูมิใจแม้ว่าสุขภาพของเขาจะทรุดลงก็ตาม

กันยายน ปี ค.ศ. 2002 หลี่เชี่ยน ถ่ายละครเรื่อง"Country's Granary" จบในที่สุด และเธอก็พบว่าพ่อของเธอป่วย แม่และเธอกลับไปที่ Changsha เพื่อเยี่ยมพ่อ ธันวาคม ปี ค.ศ. 2002 อากาศใน Changsha ยังคงอบอุ่น และหลี่เชี่ยนก็ได้เล่นละคร 2 เรื่อง คือ "Happy Princess" และ "Five Girls ดังนั้นเธอจึงมาสามารถกลับมาฉลองปีใหม่กับครอบครัว สุขภาพของ Li Zhujiang แย่ลงเรื่อยๆ แต่เขาก็ไม่ได้บอกภรรยาและลูกสาว Li Zhujiang เดินทางเป็นครั้งสุดท้ายด้วยรถไฟไปปักกิ่งเพื่อเยี่ยมภรรยาและลูก ก่อนเดินทางกลับไป Changsha อีกครั้ง

มีนาคม ปี ค.ศ. 2003 อาการของ Li Zhujiang หนักมาก และเพื่อนของเขาได้โทรแจ้งกับครอบครัว ขณะที่หลี่เชี่ยนถ่ายละครอยู่นั้น เธอได้รับโทรศัพท์ให้กลับบ้านด่วน หลังจากได้เห็นหน้าลูกสาวครั้งสุดท้าย แม้ว่าเขาจะไม่สามารถพูดอะไรได้ก็ตามแต่ Li Zhujiang ก็พอใจที่ได้จับมือภรรยาและลูกสาว และในวันที่ 7 มีนาคม ก็เสียชีวิต(เศร้ามากเลยอ่ะ หลังวันเกิดหนูหลี่วันหนึ่งเลยนะเนี่ย)

เพื่อนๆ และเพื่อนร่วมงานต่างพยายามติดต่อกับหลี่เชี่ยน แต่เธอไม่ยอมรับโทรศัพท์ เธอไม่อยากเชื่อว่าพ่อของเธอตายแล้ว

วันที่ 9 มีนาคม ในวันที่อากาศเย็น พิธีฝังศพจัดขึ้นที่ Changsha

หลังจากนั้น หลี่เชี่ยนได้รับบทภาพยนตร์ จาก ดาราที่มีชื่ออย่าง หลิวเปย บทภาพยนตร์เรื่อง called "Late Loving You / Without Enough Time To Love You" มันเป็นเรื่องราวของพ่อที่ป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หายและลูกสาวที่อยู่ในช่วงวัยรุ่น หลี่เชี่ยนที่กำลังอยู่ในช่วงเศร้าโศก แทบจะไม่อยากเชื่อว่าบทละครนั้นจะเหมือนกับชีวิตของเธอ เธอจึงตกลงรับเล่นหนังเรื่องนี้ด้วยอารมณ์และความรู้สึกของเธอจริงๆ เธอหวังว่าหนังเรื่องนี้จะทำให้วัยรุ่นคิดเหมือนกับเธอว่าให้ตระหนักและซาบซึ้งถึงความรักของผู้เป็นพ่อแม่ ก่อนที่มันจะสายเกินไป เธอหวังว่าหนังเรื่องนี้จะกลายเป็นความทรงจำทุกครั้งยามที่เธอนึกถึงพ่อ- บุคคลที่เป็นเป็นผู้รับภาระของครอบครัวให้กับแม่ของฉันและความสุขของฉัน-ซึ่งก็คือ พ่อของฉันเอง

ต้นปี ค.ศ. 2003 นิตยสาร Shanghai Weekly ในบทความ “ดาวรุ่งดวงใหม่” ซึ่งเป็นการพูดถึง นักแสดงหญิงดาวรุ่งหน้าใหม่ ได้แก่ หลี่เชี่ยน หลิวอี้เฟย และ Shu Chang โดยกล่าวว่า หาก หลิวอี้เฟยคือใบหน้าของความสดชื่นและบริสุทธิ์ และ Shu Chang คือความสงบและเรียบง่าย ดังนั้นหลี่เชี่ยนก็เป็นใบหน้าของความมีชีวิตชีวาที่เปี่ยมไปด้วยจิตวิญญาณ ในเรื่องมังกรคู่สู้สิบทิศ(Twin of Brothers) แม้ว่าหลี่เชี่ยนจะเป็นนักแสดงหญิงคนเดียวที่มาจากจีนแผ่นดินใหญ่ แต่บทบาทซ่งอี้จื้อของเธอก็โดดเด่นยิ่งกว่าหลี่ซิ่วหนิงและซือเฟยซวนเสียอีก

ไม่จำเป็นต้องอาศัยข่าวลือ ข่าวอื้อฉาวเหมือนอย่างนักแสดงหญิงหลายคนในปัจจุบัน จุดเด่นของหลี่เชี่ยนที่มีก็คือพรสวรรค์ที่เป็นธรรมชาติของเธอ บุคลิกลักษณะส่วนตัวที่น่ารักและแความสวยแบบเรียบง่าย ในปี ค.ศ. 2005 ทีวีบีได้ชักชวนหลี่เชี่ยนร่วมงานอีกครั้งในเรื่อง จอมดาบพเนจร (You Jiang Jian Hu) ในการคัดเลือกครั้งนี้ หลี่เชี่ยนได้รับพิจารณาจากการเป็นดาราที่ มีการเคลื่อนไหวที่งดงาม(ประโยคนี้เราค่อนข้างงงๆนะ แต่ไม่เห็นภาษาจีน และก็ไม่รู้ว่าคนแปลเขาถอดความมาถูกรึเปล่า)

วันที่ 5 เมษายน ปี 2005 หลี่เชี่ยนกลับ Hunan เธอนำรูปภาพการแสดงและของที่ระลึกต่างๆไปที่สุสานของพ่อ –ซึ่งเป็นเหมือนตัวแทนความสำเร็จของเธอ เธอยืนที่หน้าหลุมฝังศพของพ่อ หลี่เชี่ยนพึมพำเบาๆว่า พ่อจ๊ะ ตอนนี้พ่อหลับให้สบายเถอะนะ ปีกของความฝันที่พ่อให้ฉันตอนนี้ มันเริ่มคลี่ขยายออกและฉันพร้อมที่จะบินไปตามความฝันนั้นแล้ว

ถอดความภาษาไทย : Midori

วันนี้ขอโหมโรงเกี่ยวกับบทความที่เกี่ยวกับชีวิตของสาวน้อยคนนี้ก่อนละกัน ในฐานะประธานชมรมเรารัก RayQian ใครชื่นชอบความน่ารักของสาวน้อยคนนี้แวะเข้ามาคุยมาเยี่ยมได้นะคะ ส่วนความเป้นมาของชมรมนี้ไว้จะมาเล่าสู่กันฟัง