Bloggang.com : NoiseN : บันทึกจากเมลบิร์น บทที่ 8 : ผิดตัว

บันทึกจากเมลบิร์น บทที่ 8 : ผิดตัว

ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่นี่ ยังไม่เคยมีเพื่อนคนไหนกล้ามาเล่นพิเรนณ์กับเราแบบจัง ๆ เหมือนกับที่ทำกับคนอื่น ๆ ถ้าติดตามอ่านมาตลอด จะเห็นว่าเพื่อน ๆ ของเราเค้าชอบแกล้งกันเอง สารพัดวิธีที่พวกเค้าช่างสรรหามาใช้ วันก่อน ลัคกี้ หัวหน้าเรา ก็เปิดยุทธการเอาคืน หลังจากที่โดนเพื่อน ๆ คนอื่น ๆ ในกลุ่มแกล้งมาเยอะ คนที่โดน ก็ไม่ใช่ใครอื่น เป็นพ่อหนุ่มน้อยชาวศรีลังกานามว่าสมิดนั่นเอง

เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาสมิดจะต้องเดินทางไปปากีสถานกับพอลโล ด้วยความที่พวกเรามักจะวางของไว้บนโต๊ะกันเป็นนิสัย พอได้โอกาส ลัคกี้ก็จัดการกับพาสพอร์ตของสมิดที่เพิ่งเอาไปติดวีซ่ามา ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพาสพอร์ตเล่มนั้นจนกระทั่งสมิดไป Check in ที่สนามบิน เขาก็ยื่นตั๋วพร้อมพาสพอร์ตให้กับเจ้าหน้าที่ตามปกติ เจ้าหน้าที่มองพาสพอร์ตนิดนึง แล้วก็อมยิ้ม ก่อนจะถามว่า

“Are you Miss Samiya?” (คุณคือ นางสาวสมิยาเหรอ)
“Ha?? You’re kidding?” (เอ๋อ.. คุณล้อผมเล่นใช่ไหม)
“Miss Samiya, was born in Banana Island. Is that correct?” (นางสาวสมิยา เกิดที่เกาะบานานา ใช่ไหมคะ)

ว่าแล้วเธอก็ยื่นพาสพอร์ตคืนให้สมิดดู เขาถึงกะหน้าแดง เพราะบนชื่อเขา เป็นชื่อนั้นจริง ๆ ชื่อใหม่ถูกแปะติดอย่างดี ลงไปบนชื่อเดิมของเขาในพาสปอร์ต เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นบ่อย จนพวกเราต้องระวังตัวกันแจ เรียกว่าใครเผลอเป็นต้องโดนแกล้งเสมอ

ตอนที่เราไม่อยู่ที่ออสเตรเลียสองสามเดือน เราก็ฝากรถไว้กับแมททิว เค้าก็ขับรถไปกลับ และก็ดูแลรถเราอย่างดี หนึ่งวันก่อนที่เราจะกลับ แมททิว ก็บอกกับเพื่อน ๆ ว่าวันนี้จะต้องรีบกลับบ้าน เพราะต้องทำความสะอาดรถก่อนที่จะส่งคืนเรา ได้ยินเท่านั้น พอลโล เพื่อนอีกคนของเราก็ไอเดียบรรเจิด ฉกเอากุญแจรถที่แมททิววางไว้บนโต๊ะไปตอนที่แมททิวเข้าประชุม แล้วก็ขับรถไปที่ห้างที่อยู่ใกล้ ๆ ซื้อเม็ดโฟมที่เป็นถุง ๆ ที่เขาเอาไว้ใช้กับ Bean Bag (ในที่นี้หมายถึงถุงใส่เม็ดโฟมที่ใช้สำหรับนั่งเล่นเหมือนกับโซฟา) มาเทใส่หลังรถเราจนเต็มพี้นที่ สูงประมาณเกือบสิบนิ้วได้ (พอดีเป็นรถห้าประตู) ลัคกี้ก็ถ่ายรูปเก็บไว้เป็นหลักฐานด้วย ก่อนจะแอบเอากุญแจคืน แมททิว คนอื่น ๆ ที่ออฟฟิศรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มีแมททิวคนเดียวที่ไม่รู้ ตอนค่ำ ๆ พอเห็นแมททิวรีบกลับบ้าน เพื่อน ๆ ก็คุยกันใหญ่ ว่าคืนนี้ แมททิวคงจุไม่ได้นอนแน่ ๆ กว่าจะเก็บโฟมออกหมด ก็คงเหนื่อยไม่ใช่ย่อย

แต่แล้ว แผนการอันชั่วร้ายมันก็ไม่ได้เป็นไปตามที่วางไว้ เพราะวันนั้น แมททิวกลับค่ำ เขาก็เลยทำความสะอาดเฉพาะตัวรถกับเช็ดถูในห้องโดยสาร ไม่ได้เปิดกระโปรงหลังรถดูเลย (ความซวย มันก็เลยมาตกกับสาวสวยตาดำ ๆ อย่างเรา (หุหุหุ))

เช้าวันที่เรากลับมา แมททิวก็ขับรถมาจอดไว้ที่หน้าอพาตเมนต์เราแล้วหละ สภาพก็เนี๊ยบทุกอย่าง พอเก็บกระเป๋าเสร็จ ด้วยความหิวก็ขับรถไปหาอะไรกิน พอดี ออฟฟิศก็อยู่ไม่ไกล กินเสร็จก็แวะไปหาเพื่อน ๆ ตอนที่เจอกัน ก็ไม่มีใครพูดถึงเรื่องนี้เลย มีแต่ลัคกี้ที่ถามว่ารถอยู่ในสภาพเรียบร้อยดีไหม เราก็ตอบว่า

“Perfect !!” (เรียบร้อยดี)

เรามารู้ตอนหลัง ว่าพวกนี้เขาคิดว่าแมททิวจัดการกับเม็ดโฟมเหล่านั้นเรียบร้อยแล้ว เพราะแมททิวไม่ได้มาทำงานในวันนั้น ไม่มีใครรู้สักคนว่าแมททิวยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น เราเองก็รู้สึกสะกิดใจนิดหนึ่ง ตอนที่ลัคกี้แนะนำให้เรารู้จักกับสมาชิกใหม่คนนึง พอเขาได้ยินชื่อเรา เขาก็พูดยิ้ม ๆ ว่า
“Ah, the car owner” (อ๊ะ เจ้าของรถคันนั้นเอง)

ตอนค่ำ แจนิช แวะไปที่บ้านเราด้วย เราก็เลยไปด้วยกัน ก่อนกลับก็แวะซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้ ๆ นั้น พอดีเราเอา Laptop ไปด้วย (Laptop หมายถึงเครืองคอมพิวเตอร์ขนาดที่ใส่ในกระเป๋าหิ้วได้) ก่อนจะเข้าไปในร้านเราก็ต้องเอาไปเก็บที่หลังรถตามปกติ ตอนนั้นมันมืดแล้ว และไฟแถว ๆ ที่จอดรถก็ไม่ได้สว่างมากเท่าไหร่ พอเปิดประตูหลังรถเราก็นึกแปลกใจ ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมแมททิวถึงได้เปลี่ยนพรมให้เราใหม่

‘แหม... สีขาวซะด้วย สงสัยจะเมา ทำพรมเก่าเราเลอะแน่ ๆ‘
แต่พอวาง Laptop ลงไป ก็ได้ยินเสียง
“ซู๊บบบบ” แล้ว Laptop ก็หายวับไปกับตา
“เฮ้ย Laptop ตรูหายไปไหนฟะ”

พอเอามือล้วงลงไปก็ถึงบางอ้อ ....

“อ๋อ มันไม่ใช่พรมใหม่นี่หว่า โฟมชัด ๆ” หันไปมองหน้าแจนิช เห็นยืนหน้าซีดอยู่ตรงนั้น
“Oh my God. Matthew hasn’t fixed it.” (พระเจ้าช่วย นี่แมททิวยังไม่ได้จัดการกับมันรึนี่)

นั่นแน่!!!! เจอตัวบงการจนได้ มารูปนี้เราก็ถึงบางอ้ออีกรอบ ว่าพวกนี้ตั้งใจแกล้งแมททิวแน่ ๆ พอเห็นว่าเราเริ่มจะเดาเรื่องออก แจนิชก็ยิ้มเจื่อน ๆ

“You know who did it, right?” (รู้ใช่ไหม ใครเป็นคนทำ บอกมาเดี๋ยวนี้)
“Yes, I know. Definitely, it’s Paulo” (ของมันแน่อยู่แล้วว่าต้องเป็น พอลโล)

Create Date : 21 มิถุนายน 2551

Last Update : 22 มิถุนายน 2551 1:50:25 น.

1 comments

Counter : 384 Pageviews.

555 อ่านไปหัวเราะไป เขียนเรื่องราวในชีวิต
ได้ออกมาสนุกมากๆเลย อ่านเกือบครบทุกบล็อกแล้วละค่ะ
ดีจังเลยค่ะ ดูสนิทกันดีจังเลย
มีแต่หนุ่มๆ งั้นก็มีแต่คนดูแลนะสิค่ะ น่าอิจฉาจังเลย

เอ๊ะ หรือว่าจะโดนแกล้งมากกว่า ดูแลนะเนี่ย

โดย: fordear

วันที่: 19 กรกฎาคม 2551 เวลา:20:53:28 น.