ตะวันบนพื้นน้ำ ตอนที่ 12.1 ข้าเล่นได้คนเดียว

          ล๊อกเกอร์สีเงินวางติดผนังบริการพิเศษสำหรับเหล่านักเรียนของโรงเรียนอันเก่าแก่ มีมาหลายรุ่นหลายสมัยบางคนใช้เก็บของและบางคนใช้เป็นที่สารภาพความในใจ⁞แทนสื่อกลางของคนสองคน

 "แอ๊ด" หญิงสาวหยิบซองจดหมายภายในล๊อกเกอร์ดูด้วยความแปลกใจก่อนแกะเปิดผนึกกาวออกดูเนื้อหาภายใน

พลัน!!!  ใบมีดหักครึ่งหลายชิ้นล่วงกราวบาดเข้าเนื้อเป็นทางยาวเลือดแดงสาดกระจายเปื้อนบนมือขาวเรียกความเจ็บปวดมุ่งตรงเข้าจู่โจมอย่างไม่คาดคิด

"ออกห่างนากิมซะ" จดหมายลายกระดาษสมุดเรียนเขียนด้วยตัวหนังสือสีดำ
ส่งภาษาถ่ายทอดข่มขู่

………………………………………………………………………………………………….

         ตะวันยามเย็นทอดแสงอ่อนลงจนจางหายไปในที่สุดเงาสีดำทอดตามทางลาดยาวบนพื้นคอนกรีตปรากฎเป็นร่างของหญิงสาวในสภาพไม่ปกตินัก อาการสั่นและหนาวเข้าจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัวขนกายลุกชันและขาสองข้างไร้เรี่ยวแรง 

เรือนแหวนบนนิ้วชี้เริ่มออกฤทธิ์นรกเยือกแข็ง !!!ซึ่งเปรียบได้กับ
คำสั่งกักบริเวณของอสูรหนุ่ม   (ถ้าเจ้าไม่ขึ้นรถก่อนมืดเจ้าจะได้เห็นนรก!!!)

"ทำไมไม่รอ" มือบางถูกกุมกระชับดึงรั้งเข้าหาตัว

"ปล่อย" แรงน้อยนิดพยายามบิดออกจากมือหนา

"กลับ" ร่างบางถูกลากไปยังพาหนะสีดำสนิทกลมกลืมไปกับความมืดยามค่ำคืน

"เลิกยุ่งกับฉันซักที" ตวาดห้วนอยากหนีไปให้พ้นจากอมนุษย์ตรงหน้าเหลือเกิน

           แววตาสีน้ำตาลแดงแปรเปลี่ยนเป็นมรกตลุกติดไฟ แรงบีบแน่น และรุนแรง

ร่างบางถูกเหวี่ยงลงบนเบาะนุ่ม รถคันงามออกตัวเร็วแรงตามแรงอารมณ์ของคนขับ

ทางกลับไม่ใช่หอ หนทางออกนอกตัวเมืองขึ้นเรื่อยๆ

         ร่างบอบบางถูกโยนลงท้องน้ำสีเข้มความเค็มเปียกแฉะทั่วลิ้นเพราะไม่ทันตั้งตัว

สำลักน้ำทะเลอึกใหญ่เข้าเต็มรัก บาดแผลบนนิ้วยิ่งกระตุ้นความเจ็บแสบบวกกับอากาศยามมืด

ยิ่งพาขนกายลุกชัน เป็นการ ทรมานดีๆนี่เอง

"หัวเย็นลงไหม" กระชากแขนและตะคอกถามดวงตาวาบวับเขียวสว่างเรืองรอง
สะท้อนแวววาวบนพื้นน้ำดำสนิท

"ปล่อย" แรงคลายมือไม่กระดิกสักนิดเดียว

"ฉันจะกลับหอ" แรงอารมณ์ของหญิงสาวรุนแรงไม่แพ้กัน

"อ้าว เมื่อกี้ไม่อยากกลับไม่ใช่หรอครับ"  ยิ้มเยาะกวาดสายตาลากเยาะเย้ยจากหัวจรดเท้า

อาการนั้นทำให้แววตาเขียวสว่างพบสิ่งผิดปกติ

"เจ้าเป็นอะไร" มือหนาจับต้นแขนทั้งสองข้างลากเข้าหาตัวแรงกระแทกปะทะบนรอยบาด

ร่างบางสะดุ้ง เจ็บ แสบพยายามชักมือหนี

ดวงตาสีมรกตจ้องเพ่งเล็งมือบางถูกยกชูขึ้นก่อนเปล่งเสียงสบถสองสามคำ

"โดนอะไรมา" หันหน้าหนีหลีกเลี่ยงคำตอบฝ่ายคนถามฉุนจัด

แผลสดถูกกดจนแสบแทบน้ำตาเล็ดแค่น้ำทะเลก็แสบจะแย่อยู่แล้วยังต้องเจอ

กับแรงมือจากชายหนุ่มอีก แน่นอนความเจ็บปวดยิ่งเพิ่มขึ้นกว่าเดิม

"ปล่อย"สะบัดหนี แต่ไร้ผล

"เจ็บ" แรงกดไม่คลายลง

"สาม ใครทำเจ้า" คลายแรงและ น้ำเสียงเริ่มปลอมประโลม

"ไม่มี" โกหกคำโต

"อย่ามาโกหก" แววตาจับจ้องบีบคั้น

"รอยแผลจากของมีคมชัดๆ อย่าบอกนะว่าเจ้ากรีดนิ้วตัวเองเล่น" เริ่มประชดประชัน

"ใช่ สนุกดีออก" กวนประสาทไม่แพ้กัน

"สาม" สะเทือนเลื่อนลั่นทีเดียว

"จดหมายมีดโกน" คำสารภาพ

"เจ็บไหม" มือบางถูกกุม ชายหนุ่มกัดปากล่างมุมขวาเรียกเลือดสีดำสนิทก่อนใช้ปากประกบลงบนรอยบาดแนบลึก

รอยแผลและความเจ็บเลือนหาย เรียกความร้อนวาบบนแก้มสาวขึ้นมาแทนที่

เพียงไม่นานนิ้วเรียวไร้รอยบาดเลือดสีแดงแห้งเหือดจนลับหาย........นิ้วขวากลับมา

ขาวนวลดังเดิม

"ขอบคุณ" ชักแขนกลับใบหน้าร้อนชู่

       ไม่นานนัก มือบางจึงถูกลากขึ้นพาหนะสีดำสนิทที่มีบรรยากาศเย็นเฉียบ
เยือกเย็นพอๆกับน้ำเสียงของปีศาจหนุ่ม

"จดหมายอยู่ไหน"

        พาหนะสีดำสนิทจอดเทียบตรงหน้าหอพัก มือซ้ายละจากพวงมาลัยบีบมือคนข้างเคียง สัมผัสก่อกวนความรู้สึกแปลกปลอมเข้าปะทะก่อนหลบเร้น
ก่อนกลับลงสู่ที่มืด....ลึกลงในใจของอสูรหนุ่ม

"สาม" กดกระชับแน่นทั้งไม่ยอมปลดล๊อกเปิดประตู

"ล็อกเกอร์ที่โรงเรียน" หากไม่ตอบมือขวาคงต้องบอบช้ำ

"พรุ่งนี้อยู่หอ ไม่ต้องไปโรงเรียน" คำบัญชาก่อนคนสั่งลับหาย

"ทำไม" คนสั่งไม่รอรับการตอบรับ ทำได้เพียงปฏิบัติตาม

อีกครั้งเตียงสีขาวอีกฝั่งไร้ผู้ใช้งาน

……………………………………………………………………………………………………

"นากิม" เสียงหวานไพเราะลอยเรื่อยมาเคลียหู

"เวร่า ข้าไม่ว่าง" มือหนาโบกปัดความว่างเปล่าข้างกาย สายตาคนธรรมดาคงเห็นเพียง
ความว่างเปล่าแต่จริงแท้ นั้นร่างในชุดชมพูนุ่มละมุนถูกสะบัดปัดออกห่าง

"ท่านจะไปที่ใด" มือบางเกาะแขนเหนี่ยวรั้ง

ไม่มีการสะบัดหนี แต่กระนั้น
คนเกาะต้องรีบปล่อยแขนหนาอย่างฉับพลันด้วยควันสีดำสนิทพุ่งกระจายโอบล้อมบนข้อมือบางอย่างไม่ทันตั้งตัว ไอร้อนแผ่กระจายลวกผิวเนื้อจนแทบสุกประกอบกับแววตาสีมรกต
มองจ้องกดดันยิ่งทำให้ต้องรีบปล่อยแขนหนาเร็วขึ้น

"นากิม เรื่องของเหยื่อ เหตุใดต้องยุ่งเกี่ยว" คนหลังพยายามรั้งร่างสูง

"หาใช่เรื่องของเจ้าเวร่า หุบปาก" ฟังแล้วดุจเสียงตะคอกผิดเสียแล้วน้ำเสียงเรียบเรื่อย
ไร้อารมณ์ ราวกับคุยเรื่องสัพเพเหระธรรมดาหาใช่คำสั่งประหัตประหารอย่างที่เป็นอยู่

"ท่านดุข้าเพราะมัน"  ร่างของหญิงสาวสลายหายไปกับสามลมยามค่ำคืนพร้อมกับความน้อยใจที่อสูรตรงหน้าไม่สนแม้แต่นิดเดียว

"เหยื่อ ใช่มันเป็นเพียงแค่ เหยื่อ" ทวนคำ แววตาครุ่นคิด

 .............................................................

ก๊อกๆๆ

ประตูบานขาวเปิดกว้าง

"พี่นากิม มาได้ไงค่ะ" หญิงสาวผมยาวมองคนตรงหน้าด้วยความชื่นชม

ชายหนุ่มตอบรับการเรียกอย่างสนิทสนมด้วยรอยยิ้ม

"ใจสั่งมา" ร่างหนาหายลับเข้าหลังบานประตู

"เหล้านะค่ะ" แขนบางถูกยึด มือหนากุมรอบข้อมือจนมิด

"กุ๊กไก่ พี่ว่านะใบมีดยังน้อยไป ต้องเล่นให้หนักกว่านี้สิครับ

แอบถ่ายก็แจ๋ว รุมโทรมก็ดี " คนฟังหน้าซีดลงเรื่อยๆ

"ดีไหมครับ" รอยยิ้มพิมพ์ใจ ในช่วงเวลาอันไม่เหมาะสม

"พี่นากิม" พยายามดิ้นรน

"ครับ" ใบหน้าไร้เดียงสาส่วนเหยื่อมือสั่นจนตรอก

"พี่นากิม" มือไขว้คว้าหาหลักยึด

"ไก่ครับ กรุณาอย่าเสนอหน้ามาให้ผมเห็นคุณอีกเป็นครั้งที่สอง!!!"

"ตกลง รุมโทรมดีไหมครับ อยากลองพี่จะหามาสนองให้ "

       มือหนาตบแแก้มเหยื่อราวเย้าเอ็นดูเสียเต็มประดา ส่งยิ้มลาชวนขนลุกก่อนปากประกบแนบสนิท เหยื่อทรุดกองหน้าประตูแววตาหวาดกลัวราวสัตว์บาดเจ็บ

แสงไฟทางตามทางสาดฉายใบหน้าด้านข้างของขายหนุ่ม บึ้งตึงและขรึมเครียด

"ฮึ้ย" เสียงสบทของร่างหนา ไม่สบอารมณ์อย่างสุดขีด

"เหยื่อของข้า ข้าเล่นได้คนเดียว!!!" รอยยิ้มอำมหิตผุดขึ้นบนริมฝีปาก

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

      เช้าวันรุ่งขึ้นที่บอร์ดสีครีมติดป้ายแดงสด ข่าวใหญ่เด่นหราพาดโจ่งแจ้ง
ภาพถ่ายโพลารอยด์ฉากหวานดูดดื่มปากประกบปาก  ประกอบกับคำบรรยายด้านล่าง 
เป็นหลักฐานอันแน่นหนา

+รักร้อน ของหนุ่ม น กับ นาวสาว ก

………………………………………………………………………………………………………….

ป้ายหน้าห้องน้ำหญิงแขวนคล่องกับลูกบิด

<ทำความสะอาด>

"ด้าน กล้าแย่งแฟนชาวบ้าน" ร่างในเสื้อขาวเปียกปอนตั้งแต่หัวจรดเท้า

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสะท้อน

"นากิม เป็นของฉัน" แรงดึงกระชากเส้นผมเป็นการส่งท้าย การทำร้ายครั้งสุดท้าย

ก่อนประตูบานหนาจะถูกกระชากเปิดกระแทกผนังและปิดสนิท

"เจ็บไหม" เสียงปลอมประโลมเคลียข้างหู

      พี่นากิมเข้ามาทางไหนในเมื่อประตูถูกปิดสนิท !!! ความคิดทำให้คนคิดตื่นตระหนก

"พี่จะช่วยให้หายเจ็บ"



บทรักเร่งร้อนในเวลาจำกัดกระดุมเม็ดสุดท้ายเข้าล็อก ซิบกางเกงรูดติดดังเก่า

ผละจากร่างเปลือยเปล่าบนพื้นใส่คำพูดตอกย้ำ

"จืดชืด"

ป้ายทำความสะอาดถูกถอดออกพร้อมกับการสลายหายไปของร่างชายหนุ่ม!!!

.......................................................

Create Date : 03 สิงหาคม 2557 Last Update : 3 สิงหาคม 2557 15:58:40 น. Counter : 735 Pageviews.		0 comments
Share Tweet