ระหว่างทางหญิงสาวจึงสำนึกได้ว่าชายหนุ่มก็ป๊อปเหมือนกัน

สาวๆพากันยื่นขนมนมเนย มีทั้งพุดดิ้ง ซ็อกโกแลต โดนัท โอ๊ยเยอะ

เยอะไปหมดและแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิด

"สวัสดีครับพี่สาว ผมเดียวครับ นี่ครับให้พี่" จดหมายฉบับเล็กถูกยัดใส่มือ มือบางค่อยๆคลี่ออกตามรอยพับแต่ยังไม่ทันอ่าน

"ไหน ดูซิ อืม.." ชายหนุ่มกลับฉกไปถือหน้าตาเฉย

"อ้าว ถึงผมนี่" หญิงสาวชะโงกไปดู ของอีตานี่จริงๆด้วย

(แน่ล่ะสิข้าเปลี่ยนเนื้อความในจดหมายเมื่อห้านาทีที่แล้วก่อนเจ้าจะเปิดดูด้วยซ้ำ  เหยื่อเช่นเจ้าต้องอยู่ในกรอบที่ข้าวางไว้เท่านั้น)

ชั้นห้านี่ช่างลำบากจริง หญิงสาวเริ่มหมดแรงตั้งแต่ชั้นสาม

ชายหนุ่มอาสาจะแบกแต่อีกฝ่ายกลับไม่ยอมยังขยาดความอำมหิตไม่หายภาพเหตุการณ์ยังคงตอกย้ำ

"ฝันดีนะครับ" หน้าผากถูกสัมผัสแผ่วเบา ไร้การต่อต้าน ร่างกายอ่อนล้าเกินไป

เดินสะโหลสะเหล่ไปที่เตียงและหมดสภาพอยู่ตรงนั้น

ร่างนอกประตูค่อยๆจางหาย กลมกลืนกับความมืดยามค่ำคืน

…………………………………………………………………………………………..

"อา นากิม อา" เสียงสุขสมดังก้องไม่ขาดสาย

"นากิม  เดินกับใครค่ะ กิ๊กใหม่เหรอค่ะ พีชไม่ยอมนะ"ร่างขาวนวล

ทุบบ่าคนข้างเคียง

"พี่สาวผมครับ โธ่พีชผมจะมีใครได้นอกจากคุณ" ปะเหลาะคำหวานเข้าไปหลอกง่ายจะตาย แม่พีชหวานลูกนี้

"งั้นอีกรอบนะค่ะ" เสียงเว้าวอน

"ตามใจสิครับ" และแล้วความสุขยามค่ำคืนก็ได้บรรเลงขึ้นอีกครั้ง

............................................................................................................

แสงแดดเริ่มสาดส่อง ร่างบนเตียงขยับเปลี่ยนท่าทางแต่ยังไม่ตื่น

"พรึบ สายแล้วๆๆๆ" วิ่งลนลานไปรอบห้อง ผ้าห่มผืนนุ่มกองอยู่ปลายเตียงไร้การเอาใจใส่

"เอ๊ะเดี๋ยว" เริ่มใช้นิ้วทั้งสิบให้เป็นประโยชน์

"หนึ่ง สอง สาม สี่"

"อีกสี่วันเปิดเรียนนี่" รอยยิ้มฉาบเต็มดวงหน้า ขาพาไปยังเป้าหมาย

"คร่อก" ความง่วงเข้าครอบครองอีกครั้งเตียงนุ่มยุบลงตามแรงกด

ชายหนุ่มมองร่างบนเตียงอย่างสังเวช

"น้ำไม่อาบ แม่คนนี้"

"หิวไหม" ริมฝีปากเคลียข้างหู งับเล่นเบาๆ

ผลคนหลับสะดุ้งตื่นทันที มือบางปิดหูทั้งสองข้างมองคนปลุกอย่างเอาเรื่อง

"ลงไปจากเตียงฉัน" แววตาวาบวับทีเดียว

……………………………….

"อะไรกัน นี่ก็เตียงข้าเหมือนกัน" เหตุผลเข้าข้างตัวเองสุดกู่

"ได้ ฉันจะไปซื้อเตียงใหม่ก็ได้" ว่าพลางลุกออกจากที่นอน

"เปลืองเงินออก นอนกันสองคนดีกว่า"

"อุ่นดี" ยิ้มประจบ

"ใครจะไปนอนกับนาย" ยืนเท้าสะเอวตั้งหลัก ถอยห่างจากเตียงให้มากที่สุด ยังคงไม่ลืมเหตุการณ์เมื่อวาน เพราะมันยากจะลืม

"เจ้าไง" ชี้นิ้วมายังหญิงสาว

"ดูนะ" ชายหนุ่มลุกขึ้นก่อนวาดมือหนากรีดเตียงออกเป็นสองฝั่ง

เตียงขนาดคิงไซท์ถูกแยกออกสองส่วนปรับเปลี่ยนรูปร่างเป็นเตียงขนาด

เล็กสองเตียงวางติดกัน

"เลือกสิ ซ้ายหรือขวา" ผายมือให้กับสุภาพสตรีเพียงคนเดียวในห้อง

หญิงสาวลากเตียงฝั่งหนึ่งวางด้านมุมห้อง อีกฝ่ายไม่ขัดข้อง

แต่

"ข้าว่าอยู่ใกล้กันดีกว่านะ" นิ้วชี้กระดิกเพียงครั้งเดียวเตียงหลังเล็กก็กลับมาอยู่ที่เดิม

"ไม่เอา " หญิงสาวออกแรงยกเตียง แต่มันไม่เขยือนแม้แต่น้อย

"หยุดเถอะ ไปอาบน้ำซะ"  ถือวิสาสะจับแขน

แรงอันน้อยนิดพยายามขัดขืนแต่ไม่อาจสู้แรงมหาศาลของอีกฝ่ายได้

ยิ่งหนีแรงกดยิ่งเพิ่มขึ้น

"ปล่อ..ย" เสียงในลำคอขาดหายเมื่อสบตาคู่กรณี


สังหรณ์บ่งบอกอย่าขัดใจเป็นดีที่สุด

หากได้อ่านมาแต่แรกทุกคนคงรู้ว่า สามไม่เคยเชื่อในลางสังหรณ์เลย

"ปล่อยฉันนะ ปล่อย" ร่างบางยังคงขัดขืน

รอยยิ้มเริ่มจางหาย แววตาเข้มขึ้นจนน่าอึดอัด

"สาม ไปอาบน้ำ เดี๋ยวนี้" ราบเรียบกระแสเสียงราบเรียบจริงๆ

"มายุ่งอะไรด้วย"

"จะถอดเองหรือจะให้ถอดให้" มือเริ่มปลดซิบด้านหลังชุดกระโปรงตัวนุ่มกำลังจะหล่นกองกับพื้น

ปึง!!ร่างบางรีบวิ่งเข้าห้องน้ำในทันที

ชายหนุ่มพลิ้วร่างออกด้านนอกแววตาฉายแสงยิ่งขึ้น

………………………………………….5