ตะวันบนพื้นน้ำ ตอนที่ 3 รูมเมท

         หญิงสาวเริ่มสำรวจร่างตรงหน้าอีกครั้งใบหน้างดงามราวรูปสลักและผิวขาวนวลทุกระเบียดนิ้วแต่ส่วนที่ถูกทำร้ายไปเมื่อสักครู่มีสีแดงทาบทับเด่นชัด

        ทุกอย่างล้วนงดงามเว้น ดวงตาสีมรกตที่หญิงสาวรู้สึกว่าน่าสะพรึงกลัวแม้ปากจะยิ้มแต่ดวงตาไม่ยิ้มแม้สักนิด

"ต้องการอะไร" เว้นระยะห่างจากอีกฝ่ายพอสมควร

รู้ดีว่าสิ่งตรงหน้าไม่ใช่คนแน่นอนใบหูที่เรียวยาว ผมยาวจรดแผ่นหลัง

ชุดสีดำยิ่งเพิ่มความน่าสะพรึงกลัวเข้าไปอีก

"ตอนนี้ คงต้องพาเจ้าไปกินข้าว"ยิ้มเชิญชวน

"ไม่เป็นไร ฉันไปเองได้" หญิงสาวรีบวิ่งไปที่ประตู

(ออกไปจากห้องนี้ก่อน อย่างอื่นค่อยคิดทีหลัง) 

        วางเป้าหมายไว้ในใจรวมรวมความกลัวกดลงให้ต่ำที่สุดดันความกล้าขึ้นมาเผชิญหน้า 

        อากาศด้านนอกค่อนข้างเย็นทีเดียว พยายามห่อตัวบรรเทาความหนาว ร้านอาหารตั้งเรียงรายใต้หอ แม้จะเป็นช่วงปิดเทอมแต่ทุกร้านยังคงเปิดตามปกติ หญิงสาวเลือกข้าวคลุกกะปิเป็นอาหารมื้อแรก รสชาติไม่เลวทีเดียว

"ว้า ใจร้ายจังใจคอจะกินคนเดียวไม่เรียกผมเลยนะ" สำเนียงที่ฟังดูสนิทสนมแว่วมาเคลียข้างหู

"นาย" สภาพของสิ่งตรงหน้าทำให้หญิงสาวเผลอมองอย่างจดจ้อง


        หูเรียวยาวถูกปรับสภาพให้เป็นหูคนปกติ ตาสีมรกตกลับเป็นสีน้ำตาลเข้ม เสื้อเชิ้ตสีขาวกาวเกงขายาวสีเทาและรองเท้าแตะโดยรวมแล้วชายหนุ่มกลับเป็นหนุ่มอ่อนโยนขึ้นทันตา

"อย่าจ้องแบบนั้นสิ ผมเขินเป็นนะ" ยิ้มกรุมกริ่มหากสาวใดมาเห็นต้องหลงไหลเป็นแน่แท้

"ป้าครับ เย็นตาโฟชาม" หันไปสั่งอาหารอย่างคุ้นเคย

"นายเป็นอะไรกันแน่ ตามฉันมาทำไม"

"แหม เจอกันไม่กี่วัน ซักซะยาวเชียว" น้ำเสียงขี้เล่น

"ตอบฉันมา" แววตารอคอย

"ผมชื่อนากิม ไม่ใช่...คน"

"นายเป็นปีศาจ" หญิงสาวถามเสียงตะกุกตะกัก

.............................

          อะไรกันมันห่างไปนานแล้วไม่ใช่เรอะการมองเห็น

ปีศาจเมื่อสมัยเด็กทำไมจะต้องตามมาหลอกหลอนกันตอนโตด้วย

"นายต้องการอะไร" รวบรวมสติ

"ป่าวครับ แค่มาแนะนำตัวในฐานะรูมเมทเท่านั้นเอง"รอยยิ้มยังคงปรากฎบนริมฝีปากเช่นเคย

"รูมเมท" หญิงสาวพึมพำอีกครั้ง ย้ำให้แน่ชัดว่าฟังไม่ผิด

"ครับ ยินดีที่รู้จักครับคุณสาม"

"รู้จักชื่อฉัน"

         จะบ้าตาย คุณแม่ขาคุณแม่รู้ไหมว่าสามต้องอยู่ร่วมห้องกับปีศาจแถมเป็นผู้ชาย

เอ๋.......หรือต้องเรียกว่าตัวผู้ดี ช่างเถอะ โอ๊ย คุณแม่ขา

"ฉันจะย้ายออกแล้วกัน" หญิงสาวเริ่มวางแผนอย่างเงียบเชียบ

เรื่องอะไรจะอยู่กันสองต่อสองกับ...ปีศาจ

"อย่าแม้แต่จะคิด" แววตาสีน้ำตาลไม่มีวี่แววล้อเล่นแม้แต่น้อย

อากาศรอบข้างแปรสภาพเป็นกระจกบอบบางครอบคลุมร่างทั้งสอง

ส่วนวงจรชีวิตด้านนอกยังคงดำเนินไปอย่างปกติ

"เจ้ารู้ว่าข้าเป็นอะไร คิดรึว่าข้าจะปล่อยเจ้าไปง่ายๆ " น้ำเสียงข่มขู่ขึ้นเรื่อยๆ

"เป็นรูมเมทข้ากับ" ยิ้มเหี้ยมเกรียมปรากฎขึ้น

"ตาย เจ้าเลือกเอา" ไม่มีแล้วชายหนุ่มคนเมื่อครู่ รังสีอำมหิตแผ่กระจาย

"เลือก" ตะคอก

"รูมเมท" หญิงสาวเพิ่งหาเสียงตัวเองเจอ

น้ำตาเจ้ากรรมซึมออกจากเบ้าตา

(เกิดมายังไม่เคยถูกข่มขู่แม้ซักครั้ง)

        แรงกดดันทำให้ความอ่อนแอที่พยายามซ่อนไว้ปริแยกเป็นเผาเต่ากันเลยทีเดียว

"ก็แค่นั้น" รอยยิ้มกลับมาอีกครั้งส่งผลให้ใบหน้าชายหนุ่มดูอ่อนโยนยิ่ง

"โอ๋ ใครทำร้ายคุณเหรอครับ" ใบหน้าหญิงสาวถูกจับกดลงบนอกกว้าง

แม้เจ้าตัวพยายามหลีกหนีเพียงไรก็ไม่เป็นผล กระจกรอบกายแตกสลาย สองร่างกลับมาสู่วงจรชีวิตปัจจุบันอีกครั้ง 

"หนู ใครรังแกจ๊ะ" แม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยวถามด้วยความเป็นห่วง

"คุณพ่อเขาป่วยนะครับ" หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มปากเม้มขัดใจ


        พยายามกระชากตัวหนีแต่คราวนี้ชายหนุ่มกลับปล่อยอย่างง่ายดาย ฝ่ายหญิงสาวรีบคว้ากระเป๋าควักเงินจ่ายค่าอาหาร และรีบหนีให้เร็วที่สุด

"ไม่เข้าหอเรอะคุณ" ชายหนุ่มเดินมาเคียงข้าง

หญิงสาวเริ่มท้อเสียแล้ว ทำยังไงถึงจะหนีพ้น

"ต่อให้ตายเจ้าก็หนีข้าไม่พ้น สาม" ขนกายตั้งชันคำประกาศดังคำมั่นสัญญา

 ...........................................................3

Create Date : 31 กรกฎาคม 2557 Last Update : 31 กรกฎาคม 2557 17:41:37 น. Counter : 600 Pageviews.		0 comments
Share Tweet