-๐ ซากอารยะ ๐-
๑.
ไร้ร่องรอยบอกว่าข้าบินผ่าน
ไร้หลักฐานใดใดให้ปรากฏ
ห้วงอากาศว่างเปล่าร้าวระทด
ไม่จารจดสิ่งใดไว้ยืนยัน
มีแค่สาบอักษรที่ว่อนฟ้า
แล้วลับหายในเวลาที่บิดผัน
คล้ายน้ำค้างยามเช้าที่ผ่านวัน
เพียงแค่นั้น นะ ที่มี.. แค่นี้เอง ๚
๒.
รุ่งอรุณวันใหม่ยังไม่ถึง
ห้วงคำนึงในจิตคิดโหวงเหวง
เหมือนหลงทางกลางค่ำร่ำบรรเลง
ดุ่มคว้างเคว้งความมืดอย่างชืดชิน
ฟากผืนฟ้าดารายังอ่าแสง
ยังแจ่มแจ้งจำรูญมิสูญสิ้น
พยักเพยิดหยอกล้อต่อชาวดิน
ให้ถวิลเอื้อมหยิบวิบแวมวอม
จึงกางปีกโผผินบินอีกหน
แหวกว่ายวนสายลมที่ห่มห้อม
แม้นชีพดับลับสิ้นก็ยินยอม
จักพลีพร้อมเพื่อฝันอันพริ้งพราว ๚
๓.
ไม่มีดอกดาราที่อ่าแสง
อย่ามาย้ำย้อนแย้งยังแกล้งกล่าว
ฟ้ายังหม่นเมฆบังทุกครั้งคราว
ที่วับวาวคือซาก.. แห่งจินตนา ๚ะ๛
.
.
ที่ยังเห็นวับวิบกระพริบพราว
คือเศษร้าวความคิด.. ภาพบิดเบือน
:
.
- Black Sword -
(มยุรธุชบูรพา)
.
ขอบคุณรูปภาพต้นแบบจาก Internet