จอมคาถาอู๋ซิน(无心法师） 無心法師 WuXin The Monster Killer อู๋ซินฝ่าซือ นำเรื่อง ชวนมาดูเรื่องใหม่ เกี่ยวกับผีสาง มาร ภูต กันสักหน่อย "อู๋ซินฝ่าซือ" เป็นเรื่องราวของนักปราบมารที่ไม่รู้จักตาย ร่างอันอมตะของเขาผ่านวันเวลามานานเท่าใดไม่มีใครรู้ เขาไม่ตาย เพียงแต่หลับไปทุก ๆ หนึ่งร้อยปี หลังจากหลับไปเขาจะลืมเรื่องทั้งหมดไปสิ้น * อู๋ซินไม่ใช่นักพรต ไม่ใช่หลวงจีน แต่เป็นนักปราบมารซึ่งเป็นอาชีพหนึ่ง แต่เมื่อเทคโนโลยีเจริญขึ้น อาชีพนี้จึงค่อย ๆ สาบสูญไป อู๋ซินหลับไปทุก ๆ ร้อยปี ไม่มีวิชาทำมาหากินอื่นนอกจากปราบมาร และร่างไม่ตายของเขาผ่านเรื่องราวต่าง ๆ มากมาย เรื่องย่อ ทางเดินเขา ฝนตกหนัก ทหารกลุ่มหนึ่งควบม้ามาอย่างรวดเร็ว พอดีกับที่นักปราบมารผู้นี้หันไปมอง ริมผาลื่นมาก เขาร่วงลงเหวไป หญิงสาวผมเปีย เดินทางผ่านมา นั่งพักใกล้ ๆ กัับที่นักปราบมารตกลงมา เธอเอาซาลาเปามากิน เขาได้กลิ่น ขอกินบ้าง เขาหิวเหลือเกิน หญิงสาวสงสารแบ่งของกินให้ นักปราบมารแนะนำตัวเองว่าชื่ออู๋ซิน เขายินดีส่งเธอกลับบ้านเพราะตัวเองทำเธอตกใจจนถูกกิ่งไม้บาดขาเป็นแผล เธอบอกว่าชื่อเยว่หยา บ้านอยู่ในตำบลเหวินเสี้ยน อู๋ซินไปส่งแต่พบว่าความจริงนี่ไม่ใช่บ้านของเธอ ทั้งสองต่างเป็นคนเร่ร่อน เพื่อตอบแทนบุญคุณ เขาจะหาที่นอนและของกินให้ อู๋ซินใช้ตาทิพย์มองเห็นว่าบ้านหลังหนึ่งมีอาถรรพ์ เขาบอกพ่อบ้านให้ไปถามกับเจ้าของบ้านว่าต้องการปราบปีศาจไหม ระหว่างรอพ่อบ้านไปแจ้งเจ้าบ้าน อู๋ซินกับเยว่หยาก็พบว่าในบ้านมีวิญญาณร้ายจริง ๆ พ่อบ้านมาตามทั้งสองไป เจ้าของบ้านเป็นนายทหารแซ่กู้ บรรพบุรุษเป็นคนขายหมู ที่บ้านเขามีปีศาจและเมื่อเห็นว่าอู๋ซินรับรู้ถึงพลังของวิญญาณและจะมาปราบจึงต้อนรับและให้ที่หลับนอนเป็นอย่างดี วันรุ่งขึ้นอู๋ซินไปตรวจบ้านหลังนั้น และบอกว่าจะลงมือในคืนนี้ ปรากฎว่าสองวันนี้ทั้งอู๋ซินและเยว่หยามีที่นอนที่กินอุดมสมบูรณ์ตลอด คืนนั้นอู๋ซินให้นายทหารกู้ไปด้วยเพื่อให้เห็นความร้ายกาจของวิญญาณในบ้านเพื่อจะได้จ่ายหนัก ๆ และก็เป็นไปดังคาด มีวิญญาณผู้หญิงผมยาวในบ่อ อู๋ซินไม่ได้ปราบวิญญาณหญิงผมยาวแต่ว่าแค่เตือนอย่ามาทำร้ายคน เขากลับไปที่บ้านนายทหารกู้ และขอเงินค่าปราบวิญญาณร้าย 1 หมื่นตำลึง นายทหารกู้ยอมตกลง วิญญาณหญิงผมยาว เสียพลังไปต้องฆ่าคนมาเพิ่มพลังตัวเอง เลยลากคนดูแลบ้านไปฆ่า พ่อเฒ๋าตายอย่างอนาถ อู๋ซินโกรธจึงลงบ่อไปเพื่อจัดการกับวิญญาณนั้น เมื่อลงไปในบ่อ ได้พบกับวิญญาณหญิงผมยาว ทั้งสองต่อสุ้กัน อู๋ซินเหนือกว่า แต่พบว่าวิญญาณหญิงผมยาวพยายามเอาตัวชนเพื่อทลายกำแพง ด้วยจุดประสงค์อะไรสักอย่าง อู๋ซินปราบวิญญาณได้ ที่แท้วิญญาณหญิงนี้เป็นตุ๊กตาไม้ที่ปลุกเสกด้วยเวทย์มนต์ เพื่อให้วิญญาณไปสู่สุคติ อู๋ซินเผาเสีย ก่อนถูกเผานางขอร้องให้ปล่อยคุณหนูด้วย นางทรมานมากแล้ว อู๋ซินปลดปล่อยวิญญาณของนางด้วยคาถาสุขาวดี อู๋ซินกลับมาที่จวนของนายทหารกู้พยายามหาจากประวัติของตำบลเหวินเสี้ยนด้วยตาทิพย์ และพบว่าวิญญาณหญิงผมยาวเกี่ยวข้องกับสาวน้อยนามเยี่ยฉีหลอ ในบันทึกบอกว่า เยี่ยฉีหลอรักกับหนุ่มต้วนซันหลาง แต่โดนกีดกันจากครอบครัวเลยว่าจะพากันไปฆ่าตัวตายบูชารัก แต่เยี่ยฉีหลอเกิดกลัวไม่ไปตามนัดปล่อยให้คนรักตายไป พ่อของต้วนซันหลางโกรธมากเลยหาทางล้างแค้น ต่อมาเยี่ยฉีหลอและคนใช้สองคนก็หายตัวไป ในบันทึกไม่ได้บอกอะไรต่อ แต่อ๋ซินคาดว่าพ่อของต้วนซันหลางคงจะล้างแค้นโดยให้ทำมนต์พิธีฝังเยี่ยฉีหลอทั้งเป็น ปีนั้นนางเพิ่งอายุ 16 แต่สาวใช้มาเจอเลยแอบหาทางช่วย นางเฝ้าอยู่รอโอกาส เฝ้ามาร้อยกว่าปีก็ไม่สามารถปลดปล่อยนายสาวได้ และตรงบริเวณที่ฝังเยี่ยฉีหลอก็คือบ้านใหญ่ของนายทหารกู้นั่นเอง จริงอยู่ที่คนของตระกูลเยี่ยก็ออกตามหา แต่พอหาไม่เจอนาน ๆ เข้าก็เลิกหาไป และตระกูลต้วนก็ล่มจมไปตามกาลเวลา นายทหารกู้โกรธคนที่ขายบ้านให้เขา มิน่าทำไมขายถูก อู๋ซินบอกว่าตอนนี้คือต้องระวังเยี่ยฉีหลอ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับนาง และทำไมต้องถูกขังไว้ในสุสานใต้บ่อ คืนนั้นอู๋ซินเอาทองคำหมื่นตำลึงให้เยี่ยหยาเก็บไว้ ตอนแรกเธอบอกว่าไม่ใช่เงินเธอ แต่อู๋ซินยิืนยันว่าให้เธอช่วยเก็บ เพราะการพบกันและร่วมทุกข์ร่วมสุขกันถือว่ามีวาสนาต่อกัน เยี่ยหยาเองก็หนีออกจาบ้านมาเพราะหลังจากแม่จากไป พ่อมีเมียใหม่ แม่เลี้ยงใจร้ายจะขายให้แต่งงานกับเจ้าที่ดินแก่หง่อมอายุ 62 ปี เธอเลยหนีออกมา เยว่หยาไม่มีที่ไป เมื่ออู๋ซินของร้องให้อยู่เป็นเพื่อนกับเขา เธอจึงตอบตกลง ทั้งสองประทับใจกันและกันอย่างเงียบ ๆ อู๋ซินข้องใจเรื่องเยี่ยฉีหลอว่าเรื่องราวของเธอเป็นอย่างไรกันแน่และเธอเป็นใคร คืนนั้นเขาลงบ่อไปอีกครั้งเพื่อตรวจดูสุสานของเยี่ยฉีหลอ แต่เมื่อเลือดของเขาซึ่งมีความศักดิ์สิทธิ์ในการปราบปีศาจ มาร และสิ่งชั่วร้ายได้แตะถูกประตูหยินหยาง พื้นดินก็สะเทือน จนอู๋ซินแทบต้านไม่อยู่ อู๋ซินเห็นกลางสุสานมีโลงศพ เมื่อพื้นดินสะเทือนโซ่ถูกกระซากหลุด เขาจึงเห็นว่าเป็นหญิงสาวในชุดแต่งงานสีแดงสด เขาชะโงกดู เห็นยันต์ปิดหน้างนางไว้สองแผ่น จึงดึงออกมาดู ไม่ทันอ่านร่างเขาก็ปลิวกระเด็นเพราะแรงสะเทือน เขาขึ้นจากบ่อและหยิบยันต์ออกมาจากสุสาน ลองพิจารณาดูและนำกลับไปบ้าน ระหว่างทางมีหญิงสาวหน้าตาน่ารักแอบอยู่ริมถนน พอเห็นเขามาก็หนีไป นางใส่รองเท้าปักแพรสีแดงสด รองเท้าแบบเจ้าสาวนั่นเอง อู๋ซินนึกถึงเยี่ยฉีหลอในโลง เรื่องราวพัวพันเริ่มต้นขึ้นแล้ว อู๋ซินหาเรื่องแท้ ๆ นายทหารกู้มีลูกน้องชื่อจางเสี่ยนจง สองคนนี้เป็นใหญ่ในตำบลเหวินเสี้ยน ได้รู้จักกับพ่อค้าแซ่ซู พ่อค้านี้ชอบกินสัตว์ป่าหายาก ในวันจัดเลี้ยงจางเสี้ยนจงแต่งเมียน้อย พ่อค้าซูได้เอามาให้ทุกคนร่วมกันกิน แต่พ่อค้าซูเกิดเห็นอาหารมีหนอนไชเต็มไปหมด อาเจียนไม่หยุด อู๋ซินพาเยว่หยาไปหาซื้อเสื้อผ้าใหม่ แต่เธอไม่เอา อู๋ซินจะซื้อให้ได้ เธอเลยบอกว่าหากอยากให้อะไร ก็ขอเป็นกำไลก็แล้วกันเพราะแม่เธอมี และเธออยากได้ แต่พ่อเธอเอาไปหลอมทำตุ้มหูกับสร้อยคอให้แม่ใหม่เสียก่อน เธอบอกว่ากำไลนี้จะเป็นของแต่งงานตกทอดให้ลูกเธอด้วยในอนาคต อู๋ซินซื้อให้ ความจริงอู่ซินเห็นแสงเรื่อง ๆ ที่ต้วเยว่หยาตั้งแต่แรกและทราบว่าเป็นวิญญาณแม่เธอที่เป็นห่วง คอยตามไม่ห่าง ผ่านไป 3 วันอาการไม่ดีขึ้น นายทหารกู้ต้องการคนสนับสนุนที่ร่ำรวยจึงพาอู๋ซินไปช่วยพ่อค้าซู พ่อค้าซูบอกเห็นของกินเป็นของเน่าไปหมด อู๋ซินเอาเลือดเขาเขียนที่ตาให้ พ่อค้าซูอาการดีขึ้น อู๋ซินเห็นว่านายทหารกู้คิดลวนลามเยว่หยาจึงคิดชวนเธอย้ายออกจากจวนไปหาบ้านใหม่อยู่ หลังจากถามว่าเยว่หยาชอบบ้านแบบไหนแล้วจึงพยายามหาให้ได้เพื่อให้เธอดีใจที่มีบ้านแล้ว และก็สำเร็จในที่สุด อู๋ซินไปบอกเธอ เยว่หยาดีใจแต่ไม่ใช่บ้านเธอ อู๋ซินบอกว่าเหมือนกันแหละ ตอนนี้ฝากโฉนดให้เธอช่วยดูแลด้วย เยว่หยาเขินอาย พ่อค้าซูอาการหนักกว่าเดิม คราวนี้ไปคุ้ยข้าวหมูข้าวหมากิน บอกว่าหิวมากห้ามใจไม่ได้ อู๋ซินได้รับเชิญมาช่วย และก็ค้นพบว่าเป็นบาปกรรมที่ผัวชอบกินสัตว์ป่า เมียเอาหนังมานุ่งห่ม กรรมตามติดให้เกิดเรื่องไม่ดีขึ้น อู๋ซินให้ปล่อยสัตว์ และเปลี่ยนมากินเจ เมียพ่อค้าซูไม่ยอม จะเอาเลือดอู๋ซินมาช่วยผัว อู๋ซินไม่ยอมจะถึงขึ้นแตกหัก นายทหารกู้มาห้ามไว้และบอกว่าอยา่มีเรื่องกับคนมีอิทธิพลเลย ให้เอาเลือกเขียนยันต์ให้ไปเถอะ อู๋ซินจำใจทำตาม และบอกว่าต่อไปนี้จะไม่ยุ่งอีก ทางใครทางมัน อู๋ซินกลับมาบ้านเห็นสาวน้อยคนหนึ่งนั่งกินข้าวต้มร้อน ๆ อยู่ มองที่เท้าเห็นรองเท้าเจ้าสาวแพรสีแดงสด ก็ทราบทันที เยว่หยาบอกว่าสาวน้อยไม่มีบ้าน ไม่มีพ่อแม่ น่าสงสารและจะพาเธอไปอยู่บ้านใหม่ด้วย อู๋ซินเครียด ไม่อยากให้เยว่หยารู้ กลัวเธอเป็นอันตรายเลยเอายันต์ที่เคยปิดหน้าเยี่ยฉีหลอในโลงให้เยว่หยาไว้ป้องกันตัว เยว่หยาทำตาม คืนนั้นเยีี่ยฉีหลอจะเล่นของใส่เยว่หยาโดยหาจังหวะที่อู๋ซินเผลอ แต่ยันต์ช่วยไว้ อู๋ซินไม่ได้หลับรู้เห็นตลอด และตัดสินใจหาทางไล่เยี่ยฉีหลอไปจากชีวิตให้ได้ เช้าวันนั้นขณะกำลังนั่งจัดโต๊ะกินข้าว เยี่ยฉีหลอมาลูบ ๆ คลำ ๆ มืออู๋ซิน และส่งสายตาหวานหยาดเยิ้ม เยว่หยามาเห็นพอดี เลยงอนบอกว่าจะไปตลาดแล้วให้อู๋ซินซักผ้าด้วย เยี่ยฉีหลอนั่งดูอู๋ซินซักผ้า และบอกว่าอยากซักบ้าง สอนให้ได้ไหม รังเกียจหรือเปล่า อู๋ซินบอกว่าไม่รังเกียจหรอก "เยี่ยฉีหลอ" นางมารหันขวับมาทันที ที่แท้อู๋ซินรู้แล้วว่านางเป็นใคร เยี่ยฉีหลอนึกไม่ถึงว่าอู๋ซินจะจำนางได้ และบอกว่าตั้งแต่ลืมตาก็เห็นอู๋ซินแล้วลืมไม่ลง อยากจะให้มาอยู่เป็นคู่กัน นางบอกว่านางเป็นคนชุบชีวิตสาวใช้ขึ้นมาเอง อู๋ซินถาว่ารู้ไหมว่าตอนนี้วิญญาณสาวใช้สลายไปแล้วเพราะต้องการช่วยนาย เยี่ยฉีหลอไม่สน นางพยายามยั่วยวน แต่อู๋ซินไม่เล่นด้วย นางโผเข้าหาแล้วนั่งตัก พอดีเยว่หยามาเห็น เกิดอาการหึงหวงจึงไล่นางออกจากบ้านไป นางมารแค้นฝังใจ จางเสี้ยนจงไม่ชอบที่นายทหารกู้ชอบบังคับจิตใจ ระหว่างกลับบ้านเห็นเยี่ยฉีหลอคนสวย แต่นางวิ่งหนึไปก่อน พอกลับบ้านมาเจอเมียน้อยชมเจ้านายก็เดือด ไล่เมียน้อยไปให้พ้นหูพ้นตา พ่อค้าซูและเมียชอบกินสัตว์ป่า และพบว่าคนที่ทำให้เรื่องแปลก ๆ เกิดในบ้านคือ ต้าเซียนคนเก่าแก่ นักเล่านิทาน นั่นเอง ความจริงต้าเซียนเป็นกึ่งเทพและชอบช่วยสัตว์ แต่ฤทธิ์ไม่แรงพอ เมื่อถูกสองผัวเมียข่มเหง แกล้งกินสัตว์ป่าให้ดูต่อหน้าก็โกรธ ใช้ฤทธิ์ควบคุมบ้านตระกูลซูเอาไว้ ในบ้านตระกูลซูมีแต่เรื่องราวในหนังสือเช่น ขุนศึกตระกูลหยาง เปาบุ้้นจิ้นประหารราชบุตรเขย ฉู่ป้าหวังจากสนม บู๊สง พานจินเหลียนจากซ้องกั๋ง ภาพลวงตาที่เกิดขึ้นในบ้านเพื่อสั่งสอนสองผัวเมียที่ชอบกิน ถลกหนังสัตว์ ทำบาปหนัก สองผัวเมียกำลังจะถูกท่านเปาตัดหัว อู๋ซินกับทหารกู้และเยว่หยามาช่วยไว้ทัน สองผัวเมียสำนึกได้ว่าไม่ควรฆ่าสัตว์ตัดชีวิต และภาพมายาในบ้านก็ทำให้พวกเขาสำนึกบาปบุญคุณโทษ จึงรับปากว่าจะทำร้ายสัตว์ป่าอีก และจะคุ้มครองสัตว์เหล่านั้นด้วย ต้าเซียพอใจ แต่ไม่มีที่ไปจึงไปอยู่กับอู๋ซินและเยว่หยาที่บ้านใหม่ บ้านใหม่ของอู๋ซินใหญ่โตและอบอุ่น มีต้าเซียนคอยอยู่เป็นเพื่อน จริง ๆ อู๋ซินไม่อยากให้อยู่เพราะอยากอยู่กับเยว่หยา 2 คน ต้าเซียนรับปากว่าหากทำเรื่องหนึ่งให้อู๋ซินสมปรารถนาได้แล้วจะไป อู๋ซินขอให้ต้าเซียนทำให้เยว่หยายอมแต่งงานกับเขา ต้าเซียนไม่ยอม หาเรื่องถ่วงเวลาอยู่บ้านของอู๋ซินนาน ๆ ทั้งสามอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข วันหนึ่งแม่เลี้ยงและของเยว่หยามาหาที่บ้าน ความจริงแม่เลี้ยงสะกดรอยมานานเพื่อจะเอาตัวลูกเลี้ยงไปแต่งให้แก่เจ้าของที่ดิน เอาเงินมาเป็นสินสอดให้ลูกชายตัวเองไปขอสาว นางแม่เลี้ยงมาโวยวายหน้าบ้านว่าเยว่หยาหนีออกมาไม่ยอมเลี้ยงดูพ่อแม่ เยว่หยาไม่รู้จะทำอย่างไร วิ่งหนึไปร้องให้ในห้อง อู๋ซินคอยปกป้องไม่ให้แม่เลี้ยงมากระชากลากเอาเยว่หยาไป แต่เรื่องในครอบครัวอู๋ซินได้แต่คอยเป็นกำลังใจให้และคอยดูสถานการณ์ ต้าเซียนบอกว่าจะช่วยให้ปรารถนาของอู๋ซินเป็นจริง ถ้าอยากให้แม่เลี้ยงกลับไป เดี๋ยวจัดการให้ และก็สำเร็จจริง ๆ นางหยุดร้องฟูมฟายประจานหน้าบ้าน และรีบกลับไปเลย เพราะต้าเซียนเสกภาพแม่เยว่หยามาทวงกำไล แม่เลี้ยงเอาสร้อยและตุ้มหูคืนให้เยว่หยา ความจริงมันทำมาจากกำไลของแม่เธอเอง พ่อบอกว่าอยู่นี่ก็ได้แต่เด็กผู้หญิงมาอยูบ้านผู้ชายแบบนี้ไม่ดี เยว่หยาบอก ตั้งแต่เจออู๋ซินเพิ่งรู้ว่าการถูกรักเป็นอย่างไร และต่อไปอาจแต่งกับอู๋ซินก็ได้ อู๋ซินแอบฟัง ยิ้มอย่างพึงใจ หลังจากพ่อไปแล้วจึงถามเยว่หยาว่าจริงหรือไม่ เยว่หยาเขินอายและไล่ตามทุบอู๋ซินวิ่งไปทั่วลานบ้าน วิญญาณแม่ของเยว่หยาเริ่มหมดพลังและฝากฝังเยว่หยากับอู๋ซิน อู๋ซินบอกว่าแม้เขาจะไม่ใช่ที่พึ่งพาที่ดีเท่าไหร่ และอนาคตไม่รู้จะได้แต่งงานกันหรือไม่ แต่หากเขามีชีิวิตอยู่จะดูแลและคุ้มครองเยว่หยาให้ดีที่สุด เขาสัญญา เพื่อบำเพ็ญเพียร ในที่สุด ต้าเซียนก็จากไป เขาจะไปที่เมืองเทียนสินเพื่อเล่านิทานให้ความรู้กับคนมากมายต่อไป เยว่หยาและอู๋ซินผ่านวันเวลาอย่างมีความสุข วันหนึ่งเยว่หยาชวนอู๋ซินไปตลาดซื้อของ พบว่าพ่อค้าซูก็ย้ายไปอยู่เทียนสินเช่นกัน ทั้งสองกำลังดูด้ายเพื่อทอเป็นเสื้อ อู๋ซินบอกว่าจะเหมาหมดแผงก็ยังได้ เขามีเงินพอ ให้เยว่หยาเลือกไปก่อน เขาจะไปดูเครื่องสำอางให้ พอคลาดสายตา เยี่ยฉีหลอทำมนต์ตุ๊กตากระดาษปะใส่คอเยี่ยหยา เพื่อให้นางหลับไปและเผชิญกับเรื่องราวอันน่ากลัวของเยี่ยฉีหลอในอดีค เยว่หยาล้มลง หลับไป อู๋ซินมาอุ้มไว้อย่างงง ๆ แต่แล้วเขาเหลือบไปเห็นเยี่ยฉีหลอ ตอนอุ้มเธอขึ้นมา อู๋ซินอุ้มเยว่หยาไปที่จวนของนายทหารกู้ และเล่าเรื่องราวให้เขาฟัง นายทหารกู้พยายามปลุก แต่เยว่หยาไม่ตื่น นายทหารกู้รีบเชิญหมอจีนแผนโบราณมารักษาให้ หมอบอกว่าเยี่ยหยาหลับไป ไม่ได้ป่วย เยว่หยาตอนนี้หลับไปแล้วอยู่ในภวังค์ฝันของชีวิตเยี่ยฉีหลอก่อนตาย ตอนที่ตื่นขึ้นมาเยว่หยาถูกสาวใช้เรียกว่าคุณหนุ และบอกว่าคืนนี้จะใส่ชุดไหนไปพบคนรัก เยว่หยางง ๆ เสียงของเยี่ยฉีหลอตามมาสะกดจิตว่าเธอคือเยี่ยฉีหลอ กำลังจะออกไปพบต้วนซันหลางชายคนรัก เยว่หยาตามสาวใช้ออกไปอย่างมึนงง และพบกับซันหลาง ซันหลางถามว่าจำเขาไม่ได้หรือ เยว่หยามีแต่หน้าอู๋ซินเต็มสมอง แต่ในที่สุดก็แพ้มนต์นางมาร นึกว่าตัวเองเป็นเยี่ยฉีหลอจริง ๆ เริ่มมีภาพความทรงจำตอนพบกันในสวนครั้งแรก และผูกสมัครรักใคร่กับซันหลาง หลังจากการนัดพบคืนนั้น สาวใช้พาเยว่าหยาซึ่งตอนนี้เข้าใจว่าตัวเองเป็นเยี่ยฉีหลอกลับบ้าน พวกอู๋ซินพยายามแกะตุ๊กตากระดาษแต่ไม่ออก อู๋ซินเริ่มเอะใจและเอาเลือดแตะตุ๊กตากระดาษที่คอเยว่หยาผู้กำลังหลับอยู่ ตุ๊กตากระดาษไหม้ ส่งเสียงดังฉี่ ๆ แต่หากไหม้หมดเยว่หยาอาจตายเพราะเธอดูทรมานมาก โชคดีที่เลือดจุดเดียวไหม้ตุ๊กตากระดาษไม่หมด เยว่หยาหลับต่อไป ในภวังค์นั้นเยว่หยากึ่งจะหมดสติระหว่าทางเดินกลับบ้าน แล้วฟื้นขึ้นมาใหม่ กลับไปที่บ้านตระกูลเยี่ย เนื่องจากเสียเวลากว่าจะถึงบ้านก็เช้า พ่อแม่จับได้ เอาสาวใช้ทำโทษโบย เยี่ยหยาสารภาพว่าเธอผิดเองที่แอบหนีไปพบชายคนรักและขอชีวิตสาวใช้ไว้ แต่พ่อแม่ให้เอาเธอไปขังในห้องเพราะโมโหลูกสาวไม่รักดีไปลอบนัดพบกับตระกูลต้วนที่ยากจน พ่อแม่ตระกูลเยี่ยสั่งให้ตีสาวใช้จนตาย เยว่หยาตื่นขึ้นมา พบสาวใช้ รู้สึกประหลาดใจ สาวใช้บอกว่าจริง ๆ เกือบตายแล้วคุณหนูมาช่วยไว้ไง จำไม่ได้หรือ เยว่หยางงงวย แต่เมื่อถามถึงซันหลาง สาวใช้เล่าว่าตอนนี้โดนนายท่านจับขังไว้ให้ห้องผ่าฟืน และถูกหลอกมาตีปางตายเช่นกัน เนื่องจากคิดกินเนื้อห่านฟ้า สาวใช้ออกอุบายสลับตัวให้เยว่หยาไปหาซันหลาง ทั้งสองหนีไปด้วยกัน ระหว่างที่หนีในฝัน ทางอู๋ซินก็เริ่มหาทางช่วยใหม่โดยไปตามหานางมารที่บ้านซึ่งมีบ่อน้ำ และใต้บ่อน้ำเป็นสุสานของเยี่ยฉีหลอ อู๋ซินดำน้ำลงไปหาแต่ไม่เจอ นายทหารกู้ไปเจอเยี่ยฉีหลอในบ้านหลังจากหาทั่วเมองไม่พบ เมื่อพบตัวเยี่ยฉีหลอทำเป็นไม่รู้เรื่อง แต่เมื่อเห็นว่านายทหารกู้รู้ว่าตัวเองเป็นใคร จึงคิดฆ่า แต่อู๋ซินมาช่วยไว้ทัน นางเสกตุ๊กตากระดาษรุมคนทั้งหมด ทหาร อู๋ซิน นายทหารกู้สู้กับตุ๊กตากระดาษยกใหญ่ เยี่ยฉีหลอสู้คนมากไม่ได้ หนีไป ด้านเยว่หยากึ่งจะตื่นกึ่งจะหลับ เรื่องราวในภวังค์ฝัน ดำเนินไปถึงตอนที่ทั้งสองหนีไปในป่าและถูกตามล่า ซันหลางบอกว่าเขาบาดเจ็บสาหัสไปไม่ไหวแล้ว มาฆ่าตัวตายบูชารักดีกว่า เยว่หยาพยายามห้าม แต่เขาไม่ฟัง จะผูกคอตาย เยว่หยามึน ๆ เพราะทางอู๋ซินพยายามช่วย เธอจึงสลบซ้อนไปอีกที เมื่อตื่นขึ้นมาพบว่าซันหลางตายแล้ว เธอตกใจมาก และได้ยินเสียงเยี่ยฉีหลอสะกดจิตให้ตายตาม เยว่หยาเห็นหน้าอู๋ซินอีกแล้ว เธอลังเล เยี่ยฉีหลอกระตุ้นอีก เยว่หยาจะผูกคอตายตาม ระหว่างลังเล เธอกรีดร้องออกมาด้วยความสับสนใจและวิ่งหนีไป ที่แท้เธอใช่เยี่ยฉีหลอหรือเปล่า พอดีเจอกับพวกคนใช้ตระกูลเยี่ยที่ออกมาตามหา เธอบอกกับทุกคนว่าซันหลางตายแล้ว ทุกคนตกใจมาก เธอสลบไป ด้านอู๋ซินกับนายทหารกู็พยายามหาทางช่วยเยว่หยา อู๋ซินพบแสงเรือง ๆ สีแดงที่ตุ๊กตากระดาษซึ่งปะติดคอเยว่หยาอยู่ มันคือมนตร์นางมารเยี่ยฉีหลอที่ทำให้คนตกอยู่ในความฝัน อู๋ซินพยายามจะเข้าไปช่วยในฝันแต่ไม่ได้ ไม่ว่าจะกิน จะแปะแสงนั้นเข้าตัวมันก็ลอยหนีหมด สุดท้ายเขาจึงขว้างใส่นายทหารกู้ให้เข้าไปในฝันของเยว่หยา และหาทางปลุกเยว่หยาให้ตื่น เมื่อลืมตาตื่นเยี่ยหยาก็มาอยู่ในบ้านแล้ว เสียงของเเยี่ยฉีหลอตัวจริงยังตามหลอกหลอนเธอให้ตายตามซันหลางไป และสอนให้เธอเอาหัวชนโลงศพซันหลางตายตามไปในฐานะคนรักกัน ห้ามทิ้งกัน ซันหลางจะได้ไม่เหงาและเพื่อพิสูจน์รักแท้ เยว่หยาเริ่มสับสนอีก ในที่สุดก็คล้อยตาม นายทหารกู้หลุดเข้ามาในฝันของเยว่หยาแล้ว เป็นยุคปลายราชวงศ์ชิง ทุกคนไว้เปีย นายทหารกู้โดนคนเดินถนนมองด้วยความประหลาดใจ เยว่หยามาขวางขบวนไว้และคิดจะเอาหัวชนโลงศพของซันหลางเพื่อตายตามกัน นายทหารกู้มาขวางเอาไว้ทัน เและบอกว่าเธอคือเยว่หยาไม่ใช่เยี่ยฉีหลอ หญิงวัยกลางคนหน้าตาเอาเรื่องคนหนึ่งได้ยิน ก็รู้ว่าเป็นนางมารที่ทำให้ลูกชายนางตาย นางกับญาติ ๆ โกรธแค้นจึงเข้ามาจะทำร้ายเยว่หยาในคราบเยี่ยฉีหลอ แต่ว่านายทหารกู้พาวิ่งหนีไปก่อน เยว่หยาได้ยินนายทหารกู้บอกว่าเธอไม่ใช่ฉีหลอ เธอเริ่มสับสนอีกแล้ว นายทหารกู้กำลังจะเลือนหายไป เขาเริ่มจะฟื้นแล้ว ก่อนหายไปทั้งตัว เขาเตือนเยว่หยาให้ฟื้นคืนสติเสียที เธอชื่อเยว่หยาไม่ใช่เยี่ยฉีหลอ พี่ชายเธอรอเธออยู่ ถ้าไม่กลับไปเขาต้องทุกข์ทรมานใจมาก ๆ เยว่หยายื่นนิ่ง ร่างของนายทหารกู้หายไป แม่ซันหลางมาจับตัวเยว่หยาไปขังในห้องเก็บฟืนพร้อมกับสาวใช้คนสนิท เยว่หยาในความจริงเริ่มรู้สึกตัวขึ้นมาอีก เพราะพวกอู๋ซินพยายามหาทางช่วย ไม่ว่าจะเอาหมอมาฝังเข็มหรือว่าพยามสังเกตอาการและหาทางเรียกให้ตื่น แต่ก็ไม่สำเร็จ อู๋ซินพบว่าจุดประสงค์ของเยี่ยฉีหลอ คือหาทางทำให้เยว่หยาตาย แต่ไม่กล้าเข้าใกล้เพราะกลัวยันต์ที่ปิดหน้าไว้ก่อนตาย และอู๋ซินเอายันต์นี้ให้เยว่หยาติดตัวไว้ นางมารจึงไม่กล้าเข้าใกล้ หากเยว่หยาสิ้นลมในฝัน เท่ากับตัวจริงก็ตายด้วย อู๋ซินไม่ยอมหรอก แต่เห็นเธอลมหายใจแผ่วเบาลงทุกทีเพราะเหตุการณ์ในฝันดำเนินไปถึงตอนที่เธอกำลังจะถูกนักพรตจับฝังแล้ว แม่ของซันหลางให้คนมาจับตัวเยว่หยาไป ให้นักพรตทำพิธีฝังทั้งเป็น เยว่หยางงว่าทำไมนักพรตโหดร้าย แต่ก็มึนหนักเข้าไปอีกเมื่อได้ยินนักพรตบอกว่าเธอทำคุณไสย สังหารคนไปมากและยังเป็นศิษย์น้องที่ถูกขับออกจากสำนักของนักพรต และยังเป็นมารสาวที่ชอบเล่นของ ปลุกเสกร่างใหม่ให้กับสาวใช้ตัวเองอีกด้วย เยว่หยาไม่รู้เรื่องพวกนี้แต่กำลังเผชิญกับเรื่องราวในอดีตของเยี่ยฉีหลอ เธอดิ้นรนไม่อยากตาย เมื่อนึกถึงอู๋ซินและชีวิตของคนเรา ไม่ว่าใคร ๆ ก็รักชีวิต เมื่อจะตายก็ต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอด ถ้าตายแล้วอะไร ๆ ก็จบสิ้น เยว่หยาดิ้นในโลง นักพรตตอกหมุด ล่ามโซ่โลง ลงยันต์ สารพัดจะทำกับนางมารร้ายผู้มีมนตร์ดำอันแกร่งกล้า เยว่หยาทุบโลงจนเหนื่อยได้ยินเสียงเยี่ยฉีหลอบอกให้หลับไป ตายไปจะสบายไม่ทุกข์ทรมานอีก เธอเริ่มหลับตา ละทิ้งความคิดมีชีวิตต่อ อู๋ซินโอบกอดร่างที่ลมหายใจรวยรินของเยี่ยหยา ใบหน้าโศกเศร้า เขาเห็นคนรักกำลังจะหมดลม เธอใกล้ตายแล้ว อู๋ซินคิดเสี่ยงช่วยโดยเอาเลือดตนเองปะไปที่ตุ๊กตากระดาษคุณไสยนั้น แต่ว่านายทหารกู้กลัวเยว่หยาจะเจ็บจะตายไปเหมือนคราวก่อน จึงห้ามไว้หลายครัง แต่อู๋ซินเห็นว่าหากไม่เสี่ยงก็ตายเหมือนกัน ไม่มีทางรอดแม้แต่น้อย เขาพบว่าเยี่ยหยาหมดลมแล้ว ในฝันเยว่หยาในโลง เริ่มละทิ้งความคิดมีชีวิต หลับตาลง ขณะเดียวกันตัวจริงก็หมดลมไป อู๋ซินกัดเลือดที่นิ้วแปะไปที่ตุ๊กตากระดาษ ในฝันเยว่หยาเริ่มฟื้น เพราะโลงสั่น แผ่นดินสั่นไหวอย่างแรง เธอมีสติขึ้นมาและ ดิ้นรนร้องให้ปล่อยออกจากโลงอีกครั้ง แผ่นดินสั่นไหว โซ่ตรึงโลงขาด เสียงใครบางคนตะโกนเรียกชื่อเธอ เขานั่นเอง เยว่หยาเริ่มจำได้ ภาพเก่า ๆ กับอู๋ซิน ความสุขความทุกข์ที่ร่วมผ่านมาด้วยกันปรากฎเป็นฉาก ๆ เธอจำได้แล้ว เขาจริง ๆ แผ่นหินยันต์แปดทิศแตกร้าวดังเปรีี๊ยะ ๆ มีใครบางคนเรียกเธอ แผ่นดินไหวหนัก เยว่หยาจะลุกจากโลง เธอเห็นสาวน้อยลอยมา และบอกให้เธอตายไป บอกว่าเธอคือเยี่ยฉีหลอ เยว่หยาไม่เชื่ออีกต่อไป เถียงว่าไม่ใช่ ในที่สุดนางมารก็ยอมรับ เยี่ยฉีหลอบอกว่านางน่าสงสารทำไมเยว่หยาไม่ช่วย ผู้ชายที่เธอรัก ฉันก็รัก ถ้าไม่มีเธอขวางไว้ ฉันก็ดูแลเขารักเขาแทนเธอได้ มีเธอ เขาไม่เหลือบมองฉันเลย เยี่ยหยาร้องไม่ ไม่ เสียงนั้นเรียกอีก ใครบางคนฝ่าทลายแผ่นหินเข้ามา เยี่ยฉีหลอกระเด็นไป เขาเดินเข้ามา เยี่ยหยาจำได้แล้ว เรียกเขาว่า "อู๋ซิน"ในความจริง เยี่ยหยาฟื้นขึ้นมา อู๋ซินดีใจมาก รักถนอมเธอกว่าเดิม คืนนั้นอู๋ซินฝากเยว่หยาไว้กับนายทหารกู้ ส่วนตัวเขาไปหาเยี่ยฉีหลอที่บ้านบ่อน้ำแต่ไม่เจอ จึงฝากกับตุ๊กตากระดาษว่าให้บอกเยี่ยฉีหลอว่าอย่ามายุ่งกับเขาและเยว่หยาอีก ไม่อย่างนั้นจะเห็นดีกัน ตุ๊กตากระดาษดิ้นจากเงื้อมมือของอู๋ซินเหมือนมีชีวิตแล้วหายไปท่ามกลางความมืดของยามราตรี อู๋ซิน พาคนรักกลับบ้าน ทั้งสองอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข นายทหารกู้มาชวนเยว่หยาไปอาบน้ำแร่ อู๋ซินไม่ยอม แต่นายทหารกู้ขอร้องจนเขายอมในที่สุด ด้วยนายทหารกู้อ้างว่าไปพักร้อน เขาจะได้พาสาว ๆ ไป อู๋ซินก็จะได้ไปเที่ยวกับเยว่หยา แท้จริงแล้ว นายทหารกู้ต้องการไหว้วานให้อู๋ซินไปดูบนเขาว่าหากเพื่อนเขาเปิดโรงแรมมีน้ำแร่ให้อาบ สถานที่จะลงทุนมันดีหรือเปล่า ดูฮวงจุ้ยให้หน่อย อู๋ซินโดนเซ้าซี้จนยอม เพื่อตอบแทนต่อความช่วยเหลือของนายทหารกู้ที่มีให้ตลอดมา นางมารไสยเวทย์เยี่ยฉีหลอเดินอย่างโดดเดี่ยวไปตามถนน ดวงตาคลั่งแค้นวาววับ พึมพำว่า "อู๋ซิน เยว่หยา แล้วจะเห็นดีกัน" นายทหารกู้ชื่อเต็มๆ ว่ากู้เสวียนอู๋ พบว่าปืนในคลังหายไป จึงให้คนส่งเยว่หยากับอู๋ซินไปที่โรงแรมน้ำแร่บนเขา ส่วนตัวเองไม่ได้ไปด้วย แต่อยู่ในเมืองเพื่อสืบเรื่องนี้ จางเสี่ยนจงอาสาหาปืนกลับมา แต่แท้จริงแล้วเป็นแผนของเขาเอง เขาให้คนแอบเอาปืนไป และฆ่าปิดปากคน ๆ นั้นเสีย เรื่องนี้ไม่มีใครรู้ แต่จังหวะที่จางเสี่ยนจงฆ่าปิดปากทหารนายนั้น เยี่ยฉีหลอปรากฎตัวขึ้นพอดี จางเสี่ยนจงไม่มีเวลาตามหาเธอว่าเป็นใครและเห็นอะไรบ้าง ต้องไปแก้ตัวกับเจ้านายก่อน จางเสี่ยนจงให้เหตุผลว่าตัวเองไม่ทันระวัง ตอนคุมตัวทหารคนนั้น มันขัดขืนเลยยิงมันตายไปแล้ว กู้เสวียนอู่เชื่อที่เล่าทั้งหมดไม่ได้สงสัยอะไร บอกให้เสี่ยนจงไปพัก เพราะที่แขนบาดเจ็บตอนต่อสู้กับทหารผู้นั้น จางเสียนจงไปตามหาเยี่ยฉีหลอ และพาเธอไปกินข้าวแล้วหลอกถามว่าเห็นอะไรบ้าง เยี่ยฉีหลออยู่มาเป็นร้อยปีแล้ว มีเหรอจะไม่รู้แกว เลยตอบไปว่าได้ยินเสียงประทัดดัง แต่ต่อมาจึงเข้าใจว่าเป็นเสียงปืน ไม่เห็นอะไรนอกจากทหารล้มลงและคุณก็บาดเจ็บ จางเสี่ยนจงวางใจลงว่าสาวน้อยนี้จะไม่มีอันตรายต่อตน จึงให้เงินเยี่ยฉีหลอไว้ใช้ เยี่ยฉีหลอรู้ทันทีว่า ชายคนนี้มีใจให้เธอ เยี่ยฉีหลอเดินตามจางเสี่ยนจงไป และพูดอย่างไร้เดียงสาว่า ขอตามกลับบ้านได้ไหม จางเสีี่ยนจง ถามว่าทำไมล่ะ เยี่ยบอกว่า ไม่มีีที่อยู่ ด้วยประการฉะนี้ เยี่ยฉีหลอจึงตามจางเสี่ยนจงกลับบ้านไป ทางด้านอู๋ซิน ดีใจที่ได้อยู่กับเยี่ยหยาตามลำพัง เมื่อวันที่มาถึงโรงแรมน้ำแร่ ทั้งสองได้เจอเถ้าแก่ไป๋ คนนี้เป็นคนจะมาซื้อโรงแรมและเป็นเพื่อนของกู้เสวียนอู๋ ท่างทางเป็นนักศึกษา และขี้หลี พูดจาเกี้ยวพาราสีเยว่หยา เยว่หยาเข้าไปในห้อง รู้สึกว่าบรรยากาศดี เธอสำรวจห้องและเปิดหน้าต่าง มองเห็นหญิงสาวสวยกำลังหวีผมบนห้องชั้นสอง แต่พอเรียกอู๋ซินจะให้มาดู สาวสวยก็หายไป เยว่หยารู้สึกแปลกใจ ทั้งสองออกไปเดินสำรวจรอบ ๆ พร้อมเถ้าแก่ไป๋และเจ้าของโรงแรมที่ต้องการขายโรงแรมแห่งนี้ เขาแซ่หยู และพบกับเถ้าแก่อีกคนแซ่ลู่ซึ่งเป็นอีกคนหนึ่งที่อยากซื้อโรงแรมแห่งนี้ไว้ทำกำไร เถ้าแก่ทั้งสองพูดจาทับถมกัน จนเถ้าแก่หยูเจ้าของโรงแรมต้องห้ามไว้และบอกว่ามาทานอาหารเย็นด้วยกัน พรุ่งนี้ยังจะมีผู้ขอซื้ออีกสองราย กำลังจะขึ้นเขามาเจรจาเรื่องการซื้อขายกัน เมื่อทานอาหารเย็นเสร็จ ทั้งหมดนั่งดื่มน้ำชากัน เยว่หยาสังเกตเห็นภาพในบ้านเป็นรูปแต่งงานเจ้าบ่าวเจ้าสาว และมีเครื่องดนตรี จึงถามว่านี่ใช่ภรรยาของเถ้าแก่หยูไหม เถ้าแก่หยูตอบว่าใช่ และเล่าว่าความจริงตนเป็นพระเอกงิ้ว ได้เจอกับภรรยาตอนเธอมาดูงิ้ว แม้มีแฟนคลับมากร๊๊ด แต่เธอนั่งนิ่งไม่เคยมากริ๊ดด้วย ทั้งสองรักกัน แต่งงานแล้วเถ้าแก่หยูก็มาสร้างบ้านอยู่สงบ ๆ ที่นี่กับเธอสองคน แต่ว่าต่อมาภรรยาป่วยหนัก และที่โรงแรมแห่งนี้ก้ลือว่ามีผี ทุกคนเลยไม่กล้ามา เถ้าแก่หยูไม่มีเงินรักษาเมีย จึงต้องขายโรงแรมเพื่อเอาเงินมารักษา แต่มีข้อแม้ว่าผู้ซืิ้อจะไม่มารบกวนเรือนที่อยู่ของทั้งสอง โดยเถ้าแก่หยูจะดึงคนให้ด้วยการร้องงิ้ว เท่ากับว่าต่างวินวินทั้งคู่ เถ้าแก่ไป๋ตกลงและพยายามพูดข่มเถ้าแก่ลู่ตลอด ขณะทั้งหมดจะกลับห้องพัก อยู่ ๆ แผ่นเสียงก็เล่นเอง เสียงเพลงดังในความมืดอย่างน่ากลัว เถ้าแก่หยูรีบไปเอาเข็มเล่นออกจากแผ่น เถ้าแก่ลู่รู้สึกแปลก ๆ เถ้าแก่ไป๋บอกว่าทำไมขี้กลัว แล้วทุกคนก็กลับห้องไปพักผ่อน คืนนั้นอู๋ซินสังเกตเห็นเยว่าหยากลัว ๆ เลยถามว่าจะให้อยู่เป็นเพื่อนไหม เยว่หยาบอกกลับห้องไปเลย อู๋ซินเอาเลือดแตะหน้าผากเยว่หยาบอกว่าอยู่ห้องข้าง ๆ มีอะไรเรียกได้ตลอดเวลา คืนนั้นเยว่หยาเจอสิ่งประหลาดจะเข้ามาทำร้ายแต่เลือดอู๋ซินช่วยไว้ได้ด้วยอิทธิฤทธิ์ของมัน วิญญาณร้ายกระดอนออกจากห้องและหนีไป เมื่ออู๋ซินมาถึง คืนนั้นอยู่ซินจับมือเยว่หยาและนอนอยู่ข้างเตียงเธอเพื่อคุ้มครอง จนเช้า เมื่อตื่นขึ้นมา ได้ยินเสียงเคาะประตู เถ้าแก่หยูนั่นเอง เขาบอกว่าเถ้าแก่ลู่หายไป ทั้งหมดออกตามหา และพบว่าห้องของเถ้าแก่ลู่มีอะไรบางอย่างทะลวงหลังคาไปจนหลังคาทะลุ อู๋ซินเห็นว่าข้าวของในห้องไม่ได้ถูกแตะต้องเลย คงมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแน่ คงโชคร้ายมากกว่าแล้ว แต่ตามหาเท่าไหร่ก็ไมเจอเถ้าแก่ลู่ อู๋ซินเห็นเถ้าแก่ไป๋มีพิรุธจึงตามลงเขาไป ก่อนไปได้ส่งเยว่หยาใปอาบน้ำแร่ก่อนจะไมได้ไม่มาเสียเที่ยว อู๋ซินตามเถ้าแก่ไป๋ไป พบว่าเขาลงเขาไปจ้างอันธพาลมาดักทางไม่ให้ขึ้นเขามาแย่งซื้อโรงแรม ด้านเยว่หยาเข้าไปแช่ในบ่อน้ำแร่ แต่แล้วน้ำที่อุ่นกำลังดีกลับกลายเป็นเย็นเฉียบ มีบางอย่างดึงขาเธอจะให้เธอจมน้ำให้ได้ เธอตกใจมาก ดิ้นรนเอาชีวิตรอด รีบขึ้นจากบ่อ วิ่งหนีไป วิ่งมาชนกับเถ้าแก่ไป๋พอดี เธอเล่าให้เขาฟัง เขาไปตรวจดูบอกว่า ไม่มีอะไรน้ำก็ร้อนดี บางทีอาจอาบเคลิ้ม ๆ เกิดภาพหลอนได้ เขาให้เยว่หยาไปพักและบอกว่าจะลงเขาไปรับคนอีกสองคนที่จะมาซื้อโรงแรม และบอกว่าเห็นอู๋ซินลงเขาไป เเมื่อเยว่หยาถามหาอู๋ซิน อู๋ซินจะนำเรื่องกลโกงเพื่อกดราคาซื้อไปบอกแก่เถ้าแก่หยู ระหว่างทางขึ้นเขารู้สึกแปลก ๆ แต่ผ่านมาได้ เขามาหาเยว่หยาที่ห้อง เยว่หยากลัวจัด รีบโผเข้ามาหาอู๋ซิน อู๋ซินโอบเอวเธอไว้ เธอเล่าเรื่องที่เจอด้วยความหวาดกลัว แต่สุดท้ายก็เพิ่งรู้ว่าตัวเองใส่แค่เอี๊ยมและห่มผ้าห่มอยู่ มืออู๋ซินก็โอบกระหวัดเอวเธออยู่ เธออายมาก อู๋ซินก็ตกใจในปฎิกิริยาของเธอ โดนเธอไล่ออกจากห้องไป (ฉากกุ๊กกิ๊กน่ารักดี) อู๋ซินเล่าเรื่องเถ้าแก่ไป๋ต้องการตัดราคาให้ฟัง ส่วนเยว่หยาก็เคยได้ยินเถ้าแก่หยูสองผัวเมียเถียงกันเรื่องขายไม่ขาย ฝ่ายชายต้องการขายเอาเงินมารักษาฝ่ายหญิง แต่ฝ่ายหญิงผูกพันกับโรงแรมแห่งนี้ไม่อยากขาย ทั้งสองน่าสงสารยังจะมาถูกกดราคาอีก อู๋ซินและเยว่หยาไปตามหาเถ้าแก่หยูเพื่อจะเล่าเรื่องให้ฟัง แต่ว่าไม่เจอ ขณะที่จะเดินออกจากทางเข้าโรงแรมก็เห็นเถ้าแก่หยู โซซัดโซเซกลับมาหน้าซีดขาว แล้วเป็นลมล้มไป ทั้งสองเข้าไปถาม เถ้าแก่หยูบอกว่า ทางขึ้นเขามีสิ่งผิดปรกติ เป็นวิญญาณร้าย ไม่รู้ว่าเถ้าแก่ไป๋จะไปเจอหรือเปล่า อู๋ซินเป็นอาจารย์ที่พวกเขาเชิญขึ้นมาให้ปราบมาร ปราบวิญญาณร้าย เขาเลยไปดูที่เขารู้สึกผิดปรกติและพบว่า มีที่หนึ่งซึ่งมีแสงสะท้อนออกมา เขากับเยว่หยาจึงเดินไปดูพบว่าเป็นบ่อน้ำ ในบ่อมีคนแช่ร่างอยู่มากมายหลายสิบคน มีเถ้าแก่ลู่และเถ้าแก่ไป๋รวมอยู่ด้วย ทุกคนตายแล้ว อู๋ซินบอกว่านี่คือคือคนที่ตายที่โรงแรมและมาอยู่รวมกันที่นี่ อู๋ซินเยว่หยาช่วยกันเอาศพขึ้นมาตรวจสอบดู พบว่าทุกศพมีรอยเขี้ยวสองรอยที่คอ ไม่รู้เป็นปีศาจอะไร อู๋ซินตรวจโดยละเอียดพบกว่าทุกคนหมดลมหายใจแต่ว่าหัวใจยังเต้นอยู่ ทั้งสองประหลาดใจมาก พยามเรียกให้ทุกคนตื่น ไม่มีใครตื่นยกเว้นเถ้าแก่ไป๋คนเดียวที่ไม่มีรอยเขี้ยวแล้วฟื้นขึ้นมาได้ เถ้าแก่ไป๋กลัวมากบอกว่าที่นี่อยู่ไม่ได้แล้ว มีปีศาจ อู๋ซินสอบถามและพบกว่าที่เขารอดมาได้เพราะยันต์แผ่นหนึ่งหน้าตาคล้ายกับที่แปะหน้าเยี่ยฉีหลอ อู๋ซินถามจึงได้ความว่าเป็นยันต์ของอารามชิงอวิ่น(เมฆคราม) เขาขอเก็บยันต์ไว้แลกกับการพาเถ้าแก่ไป๋ลงเขา เถ้าแก่ไป๋จำใจยอม บนเขา อู๋ซินกับพวกถูกกักอยู่ในมนตร์บังตา แต่สุดท้ายก็ออกมาได้ เถ้าแก่ไป๋ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว แต่อู๋ซินพยายามช่วยให้เถ้าแก่หยูขายโรงแรมแห่งนี้ให้ได้ โดยไม่ต้องถูกกดราคามากไปนัก เพราะเห็นใจที่เขาพยายามจะเอาเงินมารักษาเมีย เถ้าแก่ไป๋ต้องทนอยู่บนเขาและรออู๋ซินปราบมารจะได้ซื้อโรงแรมได้อย่างมั่นใจว่าจะสร้างกำไรแน่ ๆ อู๋ซินแกล้งทำเป็นอาบน้ำแร่เพื่อล่อมารมา เหมือนกับที่เยว่หยาเจอมารในน้ำ หลังจากผ่านการต่อสู้ที่ดุเดือด พบว่าเป็นปีศาจงูนั่นเองที่มาแผลงฤทธิ์ อู๋ซินเผาสวดส่งวิญญาณมันไปสู่สุคติ แต่เขารู้สึกแปลก ๆ ไม่แน่ใจว่าใช่มารตัวจริงหรือไม่ คืนนั้นหลังจากส่งเยว่หยาเข้านอน เขาขึ้นไปดูที่บ่อน้ำบนเขาอีกครั้ง แต่ไม่เจอศพกึ่งตายที่แช่ร่างในบ่ออีกเลย เขายิ่งประหลาดใจขึ้นไปอีก คนทั้งหมดฉลองกันที่การซื้อขายสำเร็จ เถ้าแก่ไป๋บอกว่าจะส่งคนมารีโนเวทโรงแรมใหม่ทั้งหมด ตอนกำลังดื่มกินกัน มีเสียงโหยหวนและมีลมพัดวูบ ความรู้สึกแปลก ๆ บังเกิด เถ้าแก่ไป๋รู้ทันทีว่ายังมีปีศาจอยู่ ด่าเถ้าแก่หยูและถามว่าหลอกกันหรือเปล่า เถ้าแก่หยูบอกว่าไม่ใช่อะไรน่ากลัวแต่เป็นเสียงร้องไห้ของเมียตน ที่ไม่อยากให้ขายโรงแรมแห่งนี้ เถ้าแก่ไป๋บอกให้เถ้าแก่หยูไปบอกเมียว่าอย่าทำอะไรแบบนี้อีก เดี๋ยวก็ไล่ไปไม่ให้อยู่หรอก เยว่หยาและอู๋ซินรู้สึกไม่พอใจที่เถ้าแก่ไป๋ไร้น้ำใจ เถ้าแก่หยูบอกว่าไม่ต้องห่วงจะไปเตือนเมียเอง เถ้าแก่หยูไปหาเมียในห้อง ร้องเรียกฉูฉู่เมื่อเห็นเธอกำลังพยายามจะดิ้นรนหนีออกจากยันต์ที่คุมขัง เขาเองเป็นคนขังเธอไว้เพราะเธอพยายามห้ามเขาไม่ให้เอาพลังชีวิตคนอื่นมาต่อชีวิตให้เธอ ทั้งสองทะเลาะกันอย่างหนัก ฉูฉู่ไม่อยากมีชีวิตอยู่บนความตายของคนอื่น เถ้าแก่หยูบอกว่าจะหาทางช่วยเธอให้ได้แล้ววิ่งออกไป ฉูฉู่กลายร่างเป็นดวงแก้วแล้วตามออกไปเช่นกัน เถ้าแก่หยูล่ออู๋ซินให้ไปในห้องเก็บของแล้วเอาของหนักทับอู๋ซินไว้ เขาดิ้นไม่หลุด เถ้าแก่หยูไปที่ห้องของเยว่หยาจะดูดพลังชีวิตเธอมาช่วยคนรัก แต่ว่าอู๋ซินมาช่วยไว้ทันเพราะฉูฉู่ตามไปช่วยอู๋ซินไว้และบอกว่าเถ้าแก่หยูกำลังจะฆ่าเยว่หยา เถ้าแก่หยูกลับร่างเดิม เป็นปีศาจงูยักษ์ที่บำเพ็ญเพียรหลายร้อยปีจนกลายร่างเป็นคน ทั้งสองสู้กันอย่าดุเดือดด้วยจุดประสงค์เดียวกันคือปกป้องคนรัก เยว่หยาเห็นอู๋ซินบาดเจ็บเพราะโดนงูยักษ์กัดรู้สึกเป็นห่วง พอดีกับอู๋ซินปราบงูยักษ์จนกลายร่างมาเป็นเถ้าแก่หยู ดารางิ้วหนุ่มผู้สุภาพและอ่อนแอเหมือนเดิม ฉูฉู่กลับร่างเดิมมาได้แต่ราง ๆ เพราะโดนอู๋ซินเผลอจี้เลือดใส่ทำให้เธอบาดเจ็บสาหัส สองผัวเมียร่ำลากัน เถ้าแก่อู๋จะไม่ยอมให้เมียจากไป แต่เมียบอกว่าทำบาปทั้งคู่ตอนนี้ต้องไปแล้ว ต้องปลดปล่อยตัวเองจากความทุกข์แล้ว เถ้าแก่หยูอยากจะเจอเธออีกในชาติหน้า แต่ฉูฉู่บอกไม่มีชาติหน้าเพราะพวกเราทำบาปทำร้ายคนมากมาย คงไม่ได้เกิดอีก เถ้าแก่หยูร้องไห้ปานจะขาดใจตอนร่างเธอสลายกลายเป็นลูกไฟระยิบระยับ ปลิวไปตามลม เถ้าแก่หยูเล่าให้ฟังว่าความจริงเขาเป็นงูที่บำเพ็ญเพียรมาหลายร้อยปี และแปลงร่างเป็นมนุษย์ได้ ชอบท่องเที่ยวไปในโลกมนุษย์และได้เรียนร้องเพลงงิ้ว ใช้ชีวิตอย่างปรารถนา แต่แล้วมารักกับฉูฉู่จึงปลีกตัวมาอยู่ที่โรงแรมน้ำแร่แห่งนี้ แต่สวรรค์ไม่ปรานี ฉูฉู่ป่วยหนัก จนตาย เขาให้เวทย์เก็บวิญญาณเธอเอาไว้ เถ้าแก่หยูในร่างงูหาทางช่วยจนวันหนึ่ง เขาเจอเคล็ดวิชามารในถ้ำ มันเป็นวิธีการต่อชีวิตตัวด้วยการดูดเอาพลังชีวิตของมนุษย์มาใช้ ส่วนใหญ่มนุษย์นั้นจะตายหลังจากโดนดูดพลังชีวิตไป เขาใช้วิธีนี้ต่อชีวิตเมียตนเอง เถ้าแก่หยูเริ่มดูดชีวิตของแขกในโรงแรมมากมายโดยพยามไม่ให้มนุษย์ตายจากการโดนดูดพลังชีวิตเพราะฉูฉู๋ขอร้องไว้ เขาเอาคนเหล่านั้นไปแช่ไว้ในบ่อ แต่พอเธอรู้ และมีแรงพอจะห้ามเขาได้ ก็มักจะมาขวางไม่ให้เขาทำร้ายคนเสมอ ๆ สุดท้ายใช้อุบายทำเป็นผีไม่ให้คนขึ้นมาพักที่โรงแรมอีก เถ้าแก่หยูร้อนใจ อยากช่วยเมียด้วยวิธีเดิม จึงแก้เกมส์โดยทำทีเป็นขายโรงแรม แล้วให้คนมาซื้อเมื่อมีคนใหม่มารับช่วง โรงแรมดำเนินการต่อได้ ก็จะมีคนจำนวนมากมาพัก เขาจะได้ดูดพลังชีวิตคนเหล่านั้นได้ เมื่อเยว่หยากับอู๋ซินมา เป้าหมายคือเยว่หยา แต่ทุกครั้งฉูฉู่จะมาช่วยไว้ตลอด แม้แต่ตอนที่อู๋ซินโดนงูโจมตีในน้ำ นั่นก็เป็นเพราะเถ้าแก่หยูเสกมนตร์บงการอยู่เบี้องหลังทั้งสิ้น สามีอยากช่วยแต่ภรรยาไม่อยากรับเพราะไม่ต้องการทำบาป เธอต้องการปลดปล่อยวิญญาณตัวเอง โดยจากเขาไปตามครรลองของโลกนี้ ไม่อยากให้เขาทำบาปเพราะเธอเลยตัดสินใจจากไป เถ้าแก่หยู คร่ำครวญไม่เข้าใจ ทำไมเมียรักอยากจากไป แต่เยว่หยาบอกว่า เธอรักคุณจึงต้องจากคุณไป ไม่อยากทำร้ายคนที่คนอื่นรัก เพราะเธอเป็นต้นเหตุ เถ้าแก่หยูฟังแล้วยิ่งเศร้าและไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อโดยไม่มีเมียรัก เขาบอกว่าจะช่วยให้คนที่เคยอยู่ในบ่อกลับมามีชีวิตเหมือนเดิม พวกเขาเหล่านั้นจะฟื้นกลับมา เถ้าแก่หยูร้องเพลงงิ้วในโรงแรมของตนทิ้งท้าย คิดถึงเมียรักที่ไม่อยู่แล้ว คืนนั้นผ่านไปอย่างเศร้าสร้อย และเช้าวันนั้นเอง ทุกคนที่ไม่มีลมหายใจแต่หัวใจเต้นก็กลับมีช่ีวิตเหมือนเดิม เพราะเขาเอาพลังชีวิตที่บำเพ็ญเพียรมานานคืนชีวิตให้ทุกคน เถ้าแก่หยูสลายกลายเป็นอากาศ เยว่หยากับอู๋ซินเดินลงจากเขาพร้อมกัน อู๋ซินจับมือเยว่หยาเงียบ ๆ เยว่หยาไม่ปฎิเสธ จับตอบ เยว่หยา เรียกอู๋ซินและบอกว่า ต่อไปจะใช้ชีวิตให้คุ้มค่า การอยู่กับคนที่รักเป็นความสุขที่สุด ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้เธออายและไม่ค่อยจะตอบสนองความรู้สึกของอู๋ซินที่มักจะแสดงความรักเธอสักเท่าไหร่ อู๋ซินได้ยินแล้วก็ดีใจ ขอเธอแต่งงาน เธอยิ้มรับปาก ทั้งสองกอดกันด้วยความรัก ท่ามกลางป่าเขาอันเงียบสงบ ดูดดื่มกับความหวานชื่นแห่งคำว่ารัก ทั้งสองกลับมาที่เหวินเสี้ยนและพบว่าในเมืองยุ่งเหยิงไปด้วยไฟสงคราม เนื่องจากจางเสี่ยนจง ลูกน้องคนสนิทของกู้เสวียนอู๋ทรยศและยึดอำนาจมาเป็นของตัว อู๋ซินกับเยว่หยาไม่รู้ว่ากู้เสวียนอู๋เป็นอย่างไรบ้าง ได้แต่หลบลูกปืนไปอยู่บ้านก่อน จางเสี่ยนจงมีเมีย 8 คน เมียทุกนางไม่พอใจที่เขานำสาวน้อยหน้าสวยกว่าพวกตนเข้าบ้านและยังเอาใจกว่าใคร เมียคนหนึ่งให้คนใช้แอบตามดูว่าเยี่ยฉีหลอวัน ๆ ไปไหน ทำอะไรบ้าง ส่วนคนอื่น ๆ นิ่งเงียบไม่อยากมีเรื่องกับสามี เยว่หยากำลังสระผม สางผม เห็นหน้าต่างเปิดคิดว่าอู๋ซินมาแอบดู ก็เลยด่าว่า แต่เข้าใจผิดเพราะความจริงเป็นเยี่ยฉีหลอจะมาทำร้าย อู๋ซินมาช่วยไว้ทันและตามไป เยี่ยฉีหลอบอกว่าคิดถึงอู๋ซินเลยตามมาหา อู๋ซินบอกว่าอย่ามายุ่งกับเยว่หยา เยี่ยฉีหลอบอกว่าไม่ยุ่งไม่ได้เพราะหมายตาอู๋ซินไว้ เยว่หยาไม่สวยน่ารักเท่านางและไม่เหมาะสมกับอู๋ซิน ยังกล้ามายุ่งกับอู๋ซินอีก นางต่างหากที่เหมาะสม หน้าตาสวยและน่าสนใจ ตั้งแต่ได้ร่างนี้มา(? แสดงว่านางปีศาจนี้มีร่างเดิมด้วยเหรอ? แล้วมีร่างเป็นอะไร?)สวยงามดี ก็เลยอยากสัมผัสกับความรักแบบหญิงชายให้หวานชื่นบ้าง และอู๋ซินก็คือคนที่นางหามานาน อู๋ซินไม่เล่นด้วย ชักมีดคมกริบมาขู่ เตือนให้นางอย่ายุ่งกับเยว่หยา ไม่งั้นจะฆ่าทิ้ง เยี่ยฉีหลอแย่งมีดมาฟันหน้าอู๋ซินขาดไปครึ่งหัว ส่วนตัวนางถูกเลือดสาดใส่หน้าเป็นริ้วรอยร้อนฉ่า เลือดอู๋ซินโดนหน้านางจนไหม้เกิดรอย นางปิดหน้ากรีดร้องหนีไป อู๋ซินกลับไปบ้าน เยว่หยาค้นพบความลับของเขาพร้อมกับกู้เสวียนอู่ผู้ที่ไร้ที่พึ่งในปัจจุบัน เลยมาหาอู๋ซินที่บ้าน และบอกว่าอู๋ซินเป็นขันทีอมตะ เพราะอู๋ซินบอกว่าเขาไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร มาจากไหน และมีชีวิตมายาวนานเท่าไหร่่ รู้เพียงว่าตนเองไม่แก่ ไม่ตาย และไม่สามารถ สืบตระกูล ให้กำเนิดลูกหลานได้ ที่เยว่หยาอยากมีลูกเยอะ ๆ เต็มบ้านเขาคงทำให้ไม่ได้ และหากเธอรังเกียจเขาก็จะไปจากเธอ เยว่หยาเดินกลับเข้าบ้านไปด้วยฝีเท้าหนักอึ้งและบอกว่าไม่ได้ไปไหนแต่จะไปหาของกินให้ เธอสับสนและเสียใจที่อู๋ซินไม่ยอมบอกความจริง ทั้ง ๆ ที่จะแต่งงานกันอยู่แล้ว แต่จริง ๆ อู๋ซินเป็นใครเธอยังไม่รู้เลย เยี่ยฉีหลอกลับไปรักษาตัวที่ห้อง พอดีนางเมียอีกคนมารังควาน เยี่ยฉีหลอยิ้มอำมหิต และฆ่าสาวใช้ที่นางส่งมาเพื่อสอดแนมตาย รุ่งเช้าพบเป็นศพ นางเมียขี้อิจฉาโวยวายจะเข้าห้องเยี่ยฉีหลอไปเล่นงาน แต่ถูกจางเสี่ยนจงห้ามไว้ก่อน จางเสี่ยนจงหลงในรูปงามของนางปีศาจ จึงเอาใจตลอดเวลา และพาไปซื้อเสื้อผ้าสวยงามแบบไม่อั้น หน้าร้านขายเสื้อชาวบ้านต่างมามุงดูและบอกว่านายทหารคนนี้วางก้ามกว่าคนก่อน กู้เสวียนอู๋ในกลุ่มคนได้ยิน เดือดดาลกว่าเดิม แต่ยังสู้ไม่ได้จึงกลับบ้านไประบายอารมณ์ และค่อย ๆ หาทางแก้เผ็ดต่อไป อู๋ซินหลังจากหน้าหลุดไปครึ่งหนึ่งก็หลบอยู่ในห้องเก็บฟืนตลอด เขาไม่สนใจกู้เสวียนอู๋ เพียงถามว่าเยว่หยาหายโกรธหรือยัง เยว่หยาแม้จะงอน แต่ก็เอาอาหารมาส่งทุกมื้อ และหาเตาผิงมาวางให้อู๋ซินด้วย เธอยังรับไม่ได้ที่อู๋ซินเป็นอะไรก็ไม่รู้ ไม่กล้ามองหน้าเขา อู๋ซินก็หลบ ๆ อยู่กลัวว่าเธอจะกลัว แต่เขาไม่เคยปิดบังเธอ เยว่หยาบอกว่า นอนคิดดูแล้วรู้สึกว่าอู๋ซินเป็นอย่างนี้ก็เพราะไปช่วยเธอจากเงื้อมมือของเยว่ฉีหลอ เธอยังเอาผ้ามานั่งเย็บใกล้ ๆ กับห้องเก็บฟื้นเพื่ออยู่ใกล้กับอู๋ซิน เยี่ยฉีหลอฆ่าคนตายไปแล้ว ได้ดูดพลังชีวิต ใบหน้าเริ่มหายจากอาการไหม้และริ้วรอย จางเสี่ยนจงไม่เชื่อแม้นางเมียอิจฉาจะพยายามพูดใส่ร้าย พยายามเอาใจเยี่ยตลอด คืนนั้นนางเมียขี้อิจฉาจะมาหาเรื่องเยี่ยฉีหลออีก แต่กลับได้เจอสาวใช้ที่ตายไปแล้วในสวนหน้าห้องของเยี่ยฉีหลอ เธอตกใจกลัวมาก ล้มลุกคลุกคลานหนี สติกระเจิง เยี่ยฉีหลอสมน้ำหน้าแต่ก็ด่าว่าตุ๊กตากระดาษบริวารว่าทำจุ้นไม่เข้าเรื่อง ตุ๊กตากระดาษหนีเข้าลังเสื้อผ้าไปเพราะโดนนายด่า กู้เสวียนอู่มาส่งเกี๊ยว(คนเหนือชอบกินเกี๊ยว)ให้อู๋ซิน และเล่าให้ฟังว่า เมียคนที่เก้าของจางเสี่ยนจงก็คือเยี่ยฉีหลอ อู๋ซินตกใจ ไม่รู้เยี่ยฉีหลอจะทำอะไรอีก เขารอให้หน้าอีกซีกงอกกลับมาเหมือนเดิม ผ่านไปครึ่งเดือน หน้าอีกซีกของอู๋ซินก็งอกกลับมา เยว่หยาเห็นก็ดีใจ แต่ยังไม่หายโกรธ อู๋ซินเข้าใจว่าเธอกลัว แต่เธอบอกว่าโกรธต่างหาก มีอะไรทำไมไม่บอกกันตรง ๆ ตอนนี้เธอตกลงปลงใจรักอู๋ซินแล้วจะไม่เปลี่ยนใจอีก ไม่ว่าอู๋ซินเป็นอะไรเธอก็ยังรักไม่เปลี่ยนแปลง แต่มีอะไรต้องบอกกัน อย่าปกปิด อู๋ซินซาบซึ้งเข้าไปกอด กู้เสวียนอู่เห็นแล้วก็บอกว่าเพื่อนพลอดรักกัน ช่างเหอะ เขาจะเอาอำนาจคืนมา คืนนั้นทั้งสามร่วมวงกินข้าวด้วยกัน เสวียนอู่ให้เยว่หยาเข้าครัวไป และชวนให้อู๋ซินไปขุดสมบัติด้วยกันที่ภูเขาหมูป่า เขาซ่อนทองคำไว้ 3 หีบ เอามาฟื้นอำนาจได้ ไม่ว่าจะพูดอย่างไร อู๋ซินไม่สนใจ แต่เมื่อกู้สวียนอู่บอกว่าจะช่วยกำจัดเยี่ยฉีหลอให้ เขาเริ่มสนใจ และคิดว่าจะทำเพื่อเยว่หยา จึงตอบตกลง เยี่ยฉีหลอไม่ยอมปล่อยอู๋ซิน ตัดตุ๊กตากระดาษ สร้างบริวารเวทย์เพิ่ม ให้ไปสอดแนมอู๋ซิน ตุ๊กตากระดาษบินไปที่บ้านอู๋ซิน เมื่อทราบเยี่ยฉีหลอทราบเรื่องจีึงตามไปภูเขาหมูป่าและร่ายมนตร์มารบังตาให้ทุกคนอยู่นเขาวงกต ออกจากป่าไม่ได้ นางมารพึมพำว่า หาคนช่วยหรือ เรื่องง่าย ๆ อย่างนี้ใคร ๆ ก็ทำได้ จึงไปบอกเสี่ยนจงบ้างว่ากู้เสวียนอู๋อยู่ที่ไหน แรก ๆ เสี่ยนจงไม่เชื่อแต่ก็ไปตามที่นางมารบอก พวกอู๋ซินกำลังไปขนทองคำกับเพชรนิลจินดา แต่โดนพวกจางเสี่ยนจงมาขวาง อู๋ซินถูกยิง พริบตานั้นเรื่องประหลาดก็เกิดขึ้น รากไม้ในถ้ำรัดทุกคนบีบจนกระดูกกรอบ ขาดใจตาย พวกอู๋ซินต้องต่อสู้กับรากไม้กว่าจะหนีออกมาได้ก็แทบตาย ความจริงแล้วถ้ำนี้เป็นถ้ำอันตราย เคยกินคนเดินทางผ่านมาก่อนหน้านี้แล้ว ทหารของจางเสี่ยนจงตายหมดทั้งกอง แต่เยี่ยฉีหลอช่วยจางเสี่ยนจงออกมาได้ จางเสี่ยนจงทราบแล้วว่าเยี่ยฉีหลอ ไม่ธรรมดา นางช่วยชีวิตเขาไว้ แม้จะรู้สึกกลัวอยู่บ้างแต่ก็ยังอยากอยู่ใกล้ เมื่อกลับมาถึงจวน เยี่ยฉีหลอถามว่าไม่กลัวหรือ เสี่ยนจงบอก ชีวิตได้ฉีหลอช่วยไว้ ไม่กลัว(ตกลง บอสใหญ่กลายเป็นสาวหน้าหวาน นางมารเยี่ยไปเสียแล้ว) ด้านอู๋ซินกลับไปบ้าน คิดได้ว่ายันต์ที่ได้จากเถ้าแก่ไป๋เหมือนกับที่ปะหน้าเยี่ยฉีหลอในโลง จึงเอามาเทียบและรู้แล้วว่าเป็นยันต์ของอารามไหน รุ่งเช้าหลังจากพักผ่อนแล้ว อู๋ซินเรียกให้ทุกคนหนีไปด้วยกัน เพราะเยี่ยฉีหลอรู้ที่อยู่ของเขาแล้ว ต้องมารังควานแน่ จึงบอกว่าจะต้องไปที่ "อารามชิงอวิ๋น" เพื่อรักษาตัวให้รอดจากนางมาร และแน่นอน ต้องหาทางปราบด้วย ระหว่างทางถึงอารามชิงอวิ๋น ทั้งสามนั่งพักดื่มน้ำชา เจอนักพรตปากจัด นั่งรถฟอร์ด วิ่งเร็วจนโคลนกระเด็นใส่ กู้เสวียนอู๋เอาโคลนปาใส่รถบ้าง นักพรตเจ้าของรถท่าทางรักความสะอาดไม่กล้าเหยียบโคลนตามถนนลงมาทะเลาะกัน แล้วขึ้นรถกลับอารามไป เสี่ยวเอ้อร้านน้ำชาบอกว่าคนนี้คือเจ้าอารามชิงอวิ๋น ฉายาชูเฉินจื่อ เป็นคนมีอำนาจ ขนาดคนใหญ่คนโตยังต้องเกรงใจ ชาวบ้านอย่าไปมีเรือ่งด้วยดีกว่า พวกอู๋ซินรู้ทันทีว่านี่คือคนที่พวกเขามาหา ทั้งสามตามไปที่อารามและได้พูดคุยกัน แรก ๆ ชูเฉินจื่อจะไม่ยอมช่วย แต่แล้วเพื่อชื่อเสียงของอารามเขาต้องรับปาก และเล่าความเป็นมาของเยี่ยฉีหลอว่า แท้จริงแล้ว เยี่ยฉีหลอเป็นรุ่นอาจารย์ปรมาจารย์โน่น และเป็นศิษย์ผู้น้องของอาจารย์รุ่นร้อยกว่าปีก่อนแต่ไม่รักดีชอบเล่นคุณไสย์ ทั้งยังฝึกวิชาอำมตะ วิชามารที่เด่นคือการเอาร่างของผู้อื่นมาเป็นของตนเอง เมื่อร้อยปีก่อน เปลี่ยนร่างมาหลายร่างจนมาได้ร่างคนสวยเยี่ยฉีหลอ เพื่อหาแฟนหนุ่มมาสวีทหวานให้ซาบซ่านใจ แต่นางขี้เบื่อพอรักกันจนเบื่อแล้วก็เขี่ยทิ้ง คนล่าสุดก็คือต้วนซันหลางนั่นเอง ซันหลางโดนพ่อแม่ห้ามคบกันฉีหลอ เลยมาบอกเลิก แต่ฉีหลอกลับฆ่าเขาจนตายเพราะเรืิ่มเบื่อผู้ชายคนนี้แล้ว เยว่หยาแรก ๆ รู้สึกสงสารที่นางชะตาอาภัพแต่ตอนนี้กลับเป็นอีกเรื่องหนึ่งไม่เหมือนที่เคยรู้มาจากฝันที่เยี่ยฉีหลอพานางเข้าไปรับรู้ ชูเฉินจื่อบอกว่านั่นเป็นตำนานของหมู่บ้านที่ชาวบ้านบันทึกกันแต่ความจริงก็เป็นอีกแบบหนึ่ง อู๋ซินเกลี้ยกล่อมให้เขาไปช่วยกันปราบนางมาร แรก ๆ ชูเฉินจื่อบอกว่าฝีมือไม่ถึง และฉีหลอก็เป็นรุ่นปรมาจารย์ย่อมเก่งกว่า แต่นางทำความชั่วเสียชื่อสำนัก สิ่งที่จะหยุดนางได้คือค่ายยันต์ที่ปรมาจารย์ทำไว้เท่านั้น เขาเองก็เขียนยันต์ไม่เป็น คราวก่อนจะซื้อรถเลยเอายันต์ของปรมาจารย์มาขาย อู๋ซินบอกว่าจะไปเอาแผนภูมิของค่ายยันต์กักวิญญาณจากสุสานใต้บ่อน้ำมาเอง แต่ห้ามเยว่หยากับกู้เสวียนอู๋ไปด้วย เพราะมันอันตรายและช่วยไม่ได้รังจะเป็นภาระ แรก ๆ เยว่หยาก็ไม่ยอมแต่พอฟังเหตุผลแล้วก็ต้องยอม เพื่อกำจัดเยี่ยฉีหลอ อู๋ซินจะไปลอกแผนภูมิค่ายยันต์กักวิญญาณมาให้ อู๋ซินไปที่บ้านของกู้เสวียนอู๋อีกครั้ง ด้านเยี่ยฉีหลอ หลังจากโดนนางเมียขี้อิจฉาของจางเสี่ยนจงมารังควาน เลยรำคาญฆ่านางทิ้งเสีย จางเสี่ยนจงมาเห็นพอดีตอนจะเอาของขวัญมาให้ฉีหลอ แม้จะกลัวแต่เขาก็ตกหลุมรักเยี่ยฉีหลอไปเสียแล้ว เลยบอกว่าไม่กลัวเมื่อฉีหลอถามว่าเห็นแล้วกลัวไหม จางเสี่ยนจงยื่นของขวัญให้นางมาร นางมารรับมาและขอให้จางเส่ี่ยนจงส่งนางไปอยู่บ้านของกู้เสวียนอู๋ เพราะกลัวว่าจะฆ่าเมียของเขาตายอีกหากมายุ่มย่ามกับนางมาก ๆ เสี่ยนจงรับปากและบอกว่าจะจัดการศพเมียขี้อิจฉาให้เรียบร้อยด้วย ฉีหลอพอใจมากับการจัดการของจางเสี่ยนจง แต่พอจางเสี่ยนจงออกไปก็วางของขวัญไว้บนโต๊ะอย่างไม่ไยดี นางมารส่งตุ๊กตาเวทย์ไปที่อารามชิงอวิ๋นแต่เจอธงรายรอบอาราม พวกตุ๊กตาเวทย์เข้าไปไม่ได้เลยต้องถอยและมาแจ้งสิ่งที่พบเจอกับเจ้านาย อู๋ซินมาที่บ้านกู้เสวียนอู๋ เจอตุ๊กตาเวทย์ลาดตระเวนที่เยี่ยฉีหลอร่ายมนต์สั่งไว้ เกิดการต่อสู้กัน นางมารรู้ตัว อู๋ซินลังเล แต่กลัวว่าจะกลับมาได้ยากเพราะนางมารรู้ตัวแล้วเลยลงบ่อไปดูค่ายกลยันต์กักวิญญาณและลอกลายกลับขึ้นมา แต่เยี่ยฉีหลอเอาหินปิดปากบ่อไว้ อู๋ซินขึ้นมาไม่ได้ นางมารหัวร่อสะใจที่อู๋ซินเสียที อู๋ซินนั่งรอบนไม้ที่ขวางอยู่ปากบ่อจนเช้า ตอนเช้าจางเสี่ยนจงให้ทหารเขากรงมาปิดปากบ่อตามที่เยี่ยฉีหลอสั่ง และพบว่าคนในบ่อคืออู๋ซิน เขาเอาปื่นจ่อในบ่อให้อู๋ซินยอมบอกที่ซ่อนของกู้เสวียนอู๋ แต่อู๋ซินไม่ยอม บอกให้เยี่ยฉีหลอมาพบตนดีกว่ามาถามพร่ำเพรื่อ จางเสี่ยนจงกลับไปแจ้งกับเยี่ยฉีหลอว่าอู๋ซินไม่ยอมบอกที่อยู่ของกู้เสวี่ยนอู๋ แต่ฉีหลอไม่สนใจ บอกว่าต้องการแค่ตัวอู๋ซินเท่านั้น ยากนักที่อยากเจอเธอ เธอจึงรีบไปหาอู๋ซินทันที จางเสี่ยนจงมองตาขวางด้วยความไม่พอใจ อู๋ซินไม่ยอมจำนนแม้จะถูกกักขังไว้ในบ่อ ไม่ว่านางมารจะขู่ จะเกี้ยวอย่างไร แต่แล้วเขาก็คิดได้ว่าต้องหาทางกลับไปที่อารามชิงอวิ๋นให้ได้ จึงยอมสวามิภักดิ์ต่อนางมาร นางมารกำลังอารมณ์เสีย ไม่อยากทำอะไรไม่ว่าจะถูกเอาใจยังไง จางเสี่ยนจงหาของมาให้นางมากมาย นางมารก็ไม่สน แต่พอได้ยินว่าอู๋ซินยอมแพ้แล้ว นางก็มีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที รีบไปหาอู๋ซินที่บ่อ อู๋ซินบอกว่าหนาว หิวแล้ว ขอกินข้าวก่อน นางมารจัดอาหารชุดใหญ่มาให้ แถมแต่งตัวสวยหยาดเยิ้มมาป้อนน้ำแกงให้ทีละคำอีก จางเสี่ยนจง เห็นคาตาแต่ไม่กล้าอ้าปากพูดอะไร นางมารบอกว่าช่างถ่ายรูปกลับไปหรือยัง ความจริงจางเสี่ยนจงหาช่างภาพชื่อดังมาเอาใจนางมารให้ถ่ายรูป แต่นางกลับอยากถ่ายกับอู๋ซิน ไม่แค่ถ่ายภาพคู่แต่นั่งตัก หัวร่อคิกคัก พอใจเมื่อได้อยู่กับอู๋ซินอีกด้วย จางเสี่ยนจงเห็นทุกอากับกิริยาของเยี่ยฉีหลอที่ตนรัก แต่ไม่กล้าอ้าปากว่าสักแอะ นางบอกว่าขอไปเปลี่่ยนเสื้อผ้าเพื่อมาถ่ายรูปอีก อู๋ซินบอกว่าจะรอและก็เตรียมกรีดมือให้เลือดไหล แกล้งเดินไปดูกล้องถ่ายรูปด้วยความสนใจ พอนางมารออกมาก็เอามือเปื้อนเลือดแปะหน้านางมาร เสียงดังฉี่หน้านางไหม้เพราะฤทธิ์เลือด นางมารให้จับอู๋ซินมาให้ได้ ไม่ว่าเป็นจะตายก็ได้ขอให้เห็นตัวเป็นใช้ได้ จางเสี่ยนจงและเหล่าทหารตามจับอู๋ซิน อู๋ซินโดนยิงที่ขา หนีไม่รอด ถูกสั่งยิงเป็นร้อยนัด ตัวขาดเป็นเสี่ยง ๆ ก่อนที่จะถูกยิงมือหลุดไป เขาถอดจิตไว้และมือก็หนีไป นางมารไม่รู้ว่ามือกับจิตได้หนีไปแล้ว สั่งให้คนเก็บชิ้นส่วนของอู๋ซินใส่ถังกลับไปไว้ที่ห้องของนาง เพราะอยากรู้ว่าอู๋ซินจะฟื้นคืนชีพได้อย่างไร นางเชื่อว่าตัวนางกับอู๋ซินเหมาะสมกันที่สุดแล้ว เพราะต่างมีจุดเด่นที่มนุษย์ธรรมดาไม่มี นางเลยต้องการครอบครองอู๋ซินให้ได้ มืออู๋ซินหาทางกลับไปที่อารามชิงอวิ๋นจนได้ เนื่องจากเป็นแค่มือเลยแรงน้อยกว่าจะถึงอารามก็เป็นเวลาเช้าตรู่ที่พวกเยว่หยากำลังร้อนใจจะออกไปตามหาอู๋๋ซินที่ไร้ข่าวคราวไปหลายวันพอดี มืออู๋ซินมาถึงก็เจอชูเฉินจื่อที่ตื่นนอนตอนเช้าตรู่ พอเห็นมือก็นึกว่าเป็นปีศาจ ตกใจจนเป็นลมไปก่อน เยว่หยากับกู้เสวียนอู๋ที่กำลังจะออกเดินทางได้ยินพอดีจึงมาเห็นเข้า มืออู๋ซินเขียนว่า เขาคืออู๋ซิน เยว่หยาวิ่งหนีไป กลับมาอีกทีก็เอาตระกร้าเย็นปักถักร้อย เทเข็มด้ายออกหมดเพื่อใช้ใส่มืออู๋ซิน(ซูฮกเธอจริง ๆ ความรักที่ไม่เปลียนแปลงไม่ว่าคนรักจะกลายเป็นอะไร ตอนแรกนึกว่าตกใจวิ่งหนีเสียอีก) กู้เสวียนอู๋บอกว่าเกิดอะไรขึ้นจากที่มืออู๋ซินเขียนเล่า และบอกว่าให้ฝังมือไว้ในดิน ตอนเยว่หยามามือยังไปหลบใต้เสื้อชูเฉินจื่อที่สลบอยู่ แต่เยว่หยาดึงมาใส่ตระกร้าไว้และรับฟังเรื่องทั้งหมด ชูเฉินจื่อกำลังจะฟื้น ทั้งสองจึงต้องวิ่งหนีกลับห้องไป กู้เสวียนอู่และเยว่หยาช่วยกันดูแลมือ มือบอกว่ากินข้าวไม่ได้ ให้เอาน้ำอุ่น ๆ ไม่ใส่เกลือมาเลี้ยงมือแทนข้าว ต่อมามือสั่นเหมือนเป็นไข้ แล้วก็แตกเป็นผง ในผงมีกระดูก แล้วผงกับกระดูกก็รวมตัวกันเป็นก้อนเนื้อ เยว่หยาเสียใจที่มือเขียนบอกอะไรไม่ได้อีก ถึงเธออ่านหนังสือไม่ออก แต่กู้เสวียนอู๋ก็ช่วยสื่อสารได้ และเข้าใจว่าทำไมอู๋ซินจึงให้เอาไปฝังในดิน เพราะอู๋ซินเกรงว่าเธอจะกลวนั่นเอง แต่ตอนนี้เธอกอดก้อนเนื้อไว้อย่างถนุถนอม หลายวันต่อมาเยว่หยากำลังร้องไห้พลางหุงหาอาหาร กู้เสวียนอู่วิ่งมาบอกว่ามือกลายเป็นหนอนยักษ์ไปแล้ว ทั้งสองไม่รู้ว่าอู๋ซินกว่าจะเป็นคนต้องกลายเป็นอะไรอีก ชูเฉินจื่อมาเห็นกู้เสวียนอู๋มาหยิบหีบไป จึงรู้ว่าอู๋ซินกลายเป็นหนอนยักษ์ รู้สึกกลัวมากวิ่งหนีไป หนอนยักษ์พูดไม่ได้วัน ๆ เอาแต่เล่นน้ำในอ่างที่เยว่หยาจัดไว้ กู้เสวียนอู๋บอกว่าไม่รู้ว่าในอนาคตอะไรจะเกิดขึ้นอีก จึงต้องขยับขยายแล้ว เขาจะไปเทียนจิน เพื่อหาทางฟื้นตัว และชวนเยว่หยาไปด้วย เยว่หยาบอกว่าไม่รู้ไปดีไหม เพราะทุกทีอู๋ซินเป็นคนตัดสินใจว่าจะทำอะไรต่อไป เธอไม่รู้จะทำอย่างไรจริง ๆ กู้เสวียนอู๋หันไปถามหนอน หนอนผงกหัว เยว่หยางงไม่เข้าใจว่าอู๋ซินทำไมเห็นด้วยกับเสวียนอู่ ทางเยี่ยฉีหลอ เอาชิ้นส่วนอู๋ซินเก็บไว้ในถัง เห็นไม่มีปฎิกิริยา ไม่รู้ว่าอู๋ซินจะฟื้นคืนชีพได้อย่างไร เริ่มสงสัยว่าหรืออู๋ซินจะตายแล้ว กู้เสวียนอู๋ออกอุบายว่าจะเอาหนอนมาฝากชูเฉินจื่อและไปกับเยว่หยา แต่เขากลัวมาก กู้เสวียนอู่ขู่ว่าถ้าไม่ซื้อตั๋วรถไฟให้จะให้หนอนอยู่ที่นี่ ชูเฉินจื่อยอม แถมยังให้คนขับรถฟอร์ดสุดรักของตัวไปส่งให้เสียอีก เขาดีใจมากที่คนพวกนี้ไปจากอารามได้ ที่เทียนจิน ท่านนายพลลงโทษเมียน้อยให้ทหารเอาไปฝั้งทั้งเป็น เมียน้อยสาปแช่งเมียใหญ่เพราะเธอเข้าใจว่าเมียใหญ่เป็นคนใส่ร้ายเธอ เธอตายไปอย่างทรมานในหลุมนั่นเอง พวกกู้เสวียนอู๋มาหาเถ้าแก่ซูที่เคยชอบกินสัตว์ป่า ตอนนี้ทั้งบ้านเปลี่ยนเป็นกินเจกันหมดแล้ว เถ้าแก่ซูต้อนรับกู้เสวียนอู่และเยว่หยาเป็นอย่างดี จะให้พักที่คฤหาสน์แต่เสวียนอู๋ไม่เอา เพราะต้องดูแลหนอนยักษ์ เถ้าแก่ซูถามถึงอู๋ซิน เสวียนอู๋บอกว่าไปแสวงบุญ เดี๋ยวก็มา กู้เสวียนอู๋เห็นว่าหนอนยักษ์น่ารังเกียจมาก เอาใส่ในกระเป๋าผ้าเทออกมา หนอนก็ถ่ายเต็มถุง จึงบอกว่าจะดูแลเอง เพราะกลัวเยว่หยาทนไม่ได้ ระหว่างที่รอร่างเดิมอู๋ซินกลับมา หนอนได้มีการพัฒนาเป็นอย่างมาก อยู่ ๆ ก็มีขนขาวขึ้นเต็มตัว ไม่นานก็กลายเป็นเด็กน้อยที่มีแต่ขนขาวเต็มตัวอย่างกับลิง เยว่หยาขอดูหลายครั้ง แต่เสวียนอู๋ไม่ยอม เยว่หยาให้เหตุผลว่าเธอรักกับอู๋ซินไม่ว่าเขาจะกลายเป็นอะไรก็ไม่เปลี่ยนใจ ในที่สุดก็ได้เจอเด็กขนขาวคลุมโปงตลอดเพราะหนาว เธอดูแลเขาอย่างดี เด็กขนขาวก็อ้อนเธอมาก แล้ววันหนึ่งเยว่หยาก็พบว่าเด็กขนขาวกลายเป็นหนุ่มขนขาวแล้ว เธอดูแลเขาไม่ห่างเหมือนเดิม จนวันหนึ่งเขาอาบน้ำขนร่วงหมดกลายเป็นอู๋ซินคนเดิม อู๋ซินจูบเธออย่างดูดดื่มด้วยความรักและซาบซึ้งใจ เสวียนอู๋มาเห็นพอดี ทั้งหมดดีใจที่อู๋ซินกลับมาแล้ว ด้านเยี่ยฉีหลอที่เอาร่างเละๆ ของอู๋ซินไว้ในถังไม้ เมื่อเปิดถังไม้ขึ้นมาก็พบว่าร่างท่อน ๆ ของอู๋ซินไม่เหลืออยู่อีกแล้ว เยี่ยฉีหลอรู้สึกเว้งว้างเมื่อคิดว่าอู๋ซินตายไปแล้ว เธอบอกว่าหิว เสี่ยนจงเอาเมียคนหนึ่งมาให้เธอดูพลังชีวิตแล้วเก็บซากไป เยี่ยฉีหลอได้รับความช่วยเหลือจากจางเสี่ยนจงจึงบอกว่าจะช่วยฆ่ากู้เสวียนอู๋ให้ จงทำตามที่เธอบอก จางเสี่ยนจงไปหาสาวคนหนึ่งมาชื่อเสี่ยวชุนจือ เธอเป็นแฟนเก่าที่บ้านนอกของกู้เสวียนอู๋ ก่อนที่เขาจะเป็นทหาร สัญญาว่าจะกลับไปแต่งงานกับเธอ แต่เมื่อกลับไป ไม่เจอไม่รู้เธอหายไปไหน ฉีหลอจับนางมาฆ่าและเสกใหม่ด้วยกระดาษ จะใช้เสี่ยวชุนจื่อไปฆ่ากุู้เสวียนอู๋ กู้เสวียนอู่เจอสาวงามถูกรังแกกลางตลาด จึงเข้าไปช่วย เธอบอกว่าเธอชื่อเสี่ยวชุนจื่อ เป็นเพื่อนสมัยเด็กของเขา เสวียนอู๋จำได้ และไม่ได้รังเกียจแม้เธอจะบอกว่าแต่งงานแล้วแต่ผัวตาย และถูกเมียหลวงไล่ออกจากบ้าน เขาหาข้าวของมาให้เธอตลอด เธอตาเยิ้มเรียกเขาเข้าบ้าน และเริ่มจะสานสัมพันธ์ต่อ แต่อยู่ ๆ ก็ไล่เขาไป เสวียนอู่งงมาก คิดไม่ตกว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ กลับบ้านก็เห็นอู๋ซินกับเยว่หยารักกัน ยิ่งคิดถึงตัวเอง เลยกลับไปหาเสี่ยวชุนจื่อที่บ้าน คืนนี้เธอเรียกเขาเข้าบ้านอีกแล้ว ทีท่ายั่วยวน เสวียนอู๋กำลังเมา โยนเธอขึ้นเตียง อู๋ซินมาขวางไว้และบอกว่าเป็นคนกระดาษจากมนตร์มารเยี่ยฉีหลอ เสี่ยวชุนจื่อเล่าเรื่องให้ฟังทั้งหมดและบอกว่าต้องจากไปแล้ว ที่เล่าเรื่องได้เพราะเลือดของอู๋ซินที่มาแปะหน้าเธอทำให้มนตร์นางมารคลายออก เธอกลายเป็นกระดาษและสลายกลายเป็นดวงไฟเล็ก ๆ ลอยไป กู้เสวียนอู่เศร้ามากและอยากจะล้างแค้นแทนสาวคนรัก เยี่ยฉีหลอรู้ทันทีว่ามีคนมาคลายเวทย์มนตร์ของเธอ และรู้ว่าเป็นอู๋ซิน นางมารยิ้มอย่่างพึงใจ อู๋ซินพิเศษจริง ๆ สมกับที่เธออยากครอบครอง เสี่ยนจงมองด้วยความริษยาและเกรงกลัวฉีหลอ เสวียนอู๋ขอร้องให้อู๋ซินช่วยไปดูลูกนายพลเพราะได้ข่าวจากเถ้าแก่ซูว่าที่ท่านไม่พบตนเพราะที่บ้านมีเรื่อง นายพลเชิญหมอผีเก่ง ๆ มาดูแต่ลูกชายท่านก็ไม่หาย และใกล้ตายแล้ว ให้อู๋ซินไปดูหน่อย และถ้าช่วยสำเร็จนายพลจะช่วยพวกเขาตอบแทนเช่นกัน อู๋ซินไม่ยอมรับปาก เสวียนอู๋ทั้งง้อทั้งขอร้อง อู๋ซินเหมือนจะไม่สนใจเอาเสียเลย แม้จะทำเป็นไม่สนใจ แต่ในที่สุดอู๋ซินก็ทำตามคำขอร้อง เสวียนอู๋ซื้อชุดพระอาจารย์อย่างดีให้ใส่ อู๋ซินไปตรวจที่บ้านท่านนายพล แต่ไม่พบวิญญาณร้าย พบเพียงว่าลูกชายนายพลมีบางอย่างคอยรบกวนทำให้ป่วยลุกไม่ขึ้น แต่พอเอาเลือดแตะที่หน้าผากเด็กก็กลับมาปกติ กินได้ เดินได้เหมือนเดิม นายพลดีใจมาก รีบเชิญอู๋ซินไปปรึกษาอีกเรื่องคือเรื่องที่ตนได้ฆ่าเมียน้อยคนที่ 12 ไป เนื่องจากรักมากแต่นางเม่ียดันมีชู้เป็นผู้ช่วยของเขาเอง เขาสงสัยว่าจะเกี่ยวกับการที่เมีย 12 ถูกฝังทั้งเป็นจึงมาแก้แค้น ทำให้ลูกชายเขาป่วย นายพลอยากให้อู๋ซินกำจัดผีเมีย 12 ให้ อู๋ซินบอกว่าวันนี้ไม่ได้ พรุ่งนี้กลางวันจะจัดพิธีไล่ให้ ตั้งใจว่าจะแกล้ง ๆ หลอกเอาเงินจากนายพล คืนนั้นเมียคนที่9 ของท่านนายพลให้สาวใช้ดูต้นทาง ตัวเองแอบไปพบทหารคนสนิทของท่านนายพล เพราะมีสัมพันธ์ลับกัน แต่แล้วก็เจอเรื่องไม่คาดคิด เธอตกใจตาเบิกโพลง อู๋ซินมาทำพิธีไล่ผีเมีย 12 แต่พอขุดศพออกมาเผากลับกลายเป็นเมีย9ไปเสียนี่ เมีย 9 ร้อนทุรนทุราย ดิ้นพล่าน นายพลเห็นนางถูกเผา เลี้ยงไม่รอดอยู่แล้ว เลยยิงทิ้งเสีย อู๋ซินสังเกตว่านิ้วมือของเธอมีแต่ดินเต็มไปหมด และเริ่มเห็นความโหดร้ายของนายพล จริง ๆ แล้วเมีย 9 ถูกผีสาวเมีย 12 สะกดให้มาขุดหลุม และนอนแทนศพของตน ตอนนี้เมีย 9 ตายเพิ่ม แรงแค้นมากขึ้น อู๋ซินบอกนายพลว่า สมาชิกหญิงในบ้านตอนนี้ตกอยู่ในอันตราย ให้จัดการพาไปอยู่รวมกันในที่ปลอดภัย เมียทั้งหลายของท่านนายพล บ่นใหญ่ว่าต้องมาอยู่รวมกันอึดอัด เมียใหญ่วางก้ามและข่มเมียทุก ๆ คน นางถือดีว่าให้กำเนิดทายาทสืบสกุลจึงไม่สนใจใคร เอาแต่แสดงอำนาจอย่างเดียว อู๋ซินบอกให้เสวียนอู๋ไปรับเยว่หยามาทำพิธีด้วยกันเพราะเกรงว่าเยี่ยฉีหลอจะมาทำร้าย อู๋ซินเอายันต์ให้เยว่หยาซึ่งตอนนี้เป็นเซียนกูผู้ช่วยอู๋ซิน เยว่หยานำยันต์ไปมอบให้สมาชิกหญิงที่อยู่รวมกันในบ้านหลังหนึ่ง อู๋ซินและนายพลสอบถามสาวใช้ของเมีย 9 ได้ความว่านางเมีย 9 มีชู้จริง ๆ แต่สาวใช้ไม่รู้ว่าชายชู้นั้นเป็นใคร นายพลรู้ความจริงโกรธมาก อู๋ซินบอกให้ท่านไปรออีกห้องกับเสวียนอู๋ ไม่รู้ว่าคืนนี้จะเกิดอะไรขึ้นอีก นายพลทำตาม ทางด้านเยว่หยาโดนเมียใหญ่มองเหยียด ๆ ว่ามาทำไม เยว่หยาบอกว่ามาดูแล และเอายันต์มาให้ เมียใหญ่ไม่ยอมเอาไว้ติดตัวเพราะเห็นว่ายันต์เลือกสกปรก จะออกจากบ้านไปเอาคุ้กกี้กับช็อคโกแลตมาให้ลูกชายกิน แต่คนสนิทนายพลบอกว่าจะไปเอาให้ สมาชิกหญิงตอนนี้ต้องอยู่รวมกันที่นี่ คนสนิทนายพลเดินไปเอาของกินให้ลูกชายนายพล รู้สึกแปลก ๆ ตลอดทาง และก็เจอกับผีผู้หญิงชุดดำ นางถามว่าไหนเคยบอกว่ารักไง ตอนนี้เอาใจควักให้ดูถึงจะเชื่อ คนสนิทโดนมีดแทงหัวใจ ร้องโหยหวน ล้มลงตาย อู๋ซินได้ยินเสียง รีบวิ่งมาดู เห็นผีผู้หญิงชุดดำ หายวับไป แล้วก็ได้ยินเสียงเมียใหญ่ร้องเรียกลูกชายที่วิ่งหนีไปราวกับมีพลังเยอะมาก ท่านนายพลเห็นลูกชายวิ่งจึงสั่งคนวิ่งตาม พวกอู๋ซินวิ่งตามหลังเมียใหญ่กับสาวใช้ที่วิ่งไปเป็นกลุ่มแรก เมียใหญ่ตามไป อยู่ ๆ ก็กรีดร้องแล้วล้มลงสลบไป อู๋ซินกับเสวียนอู่ตามมาถึง ไม่เห็นเด็กแล้ว แต่ใช้เวทย์ล้างมนตร์บังตา เจอผีผู้หญิงชุดดำ ทั้งสองต่อสู้กัน ผีสาวชุดดำจับเด็กเป็นตัวประกัน นายพลวิ่งมาถึง รีบผยุงเมียใหญ่ แต่เมียใหญ่กลับหยิบปืนของนายพลยิงหัวตัวเองตายไป นางเห็นภาพลวงตาว่าลูกจมกองเลือดและเห็นเมีย 12 ที่ตนเองเคนทำร้าย ทนไม่ได้เลยระเบิดสมองตัวเองหนีความกลัว นายพลกับเหล่าทหารเห็นเมีย 12 จับลูกชายไว้ เขารีบขอร้องให้เธอปล่อย ผีสาวเห็นนายพลเริ่มใจอ่อน และถามว่าทำไมต้องฆ่าเธอด้วย เธอรักท่านนายพลมาก ความจริงเธอเป็นจิ้งจอกบำเพ็ญจนสามารถแปลร่างเป็นคน วันหนึ่งนายพลบาดเจ็บ เธอช่วยไว้และได้แต่งงานกัน ต่อมาเมีย 9 กับเมียหลวงร่วมมือกันกับคนสนิทนายพล หาทางกำจัดเธอเพราะเห็นนายพลรักเธอมาก และเมีย9 นี่เองที่เป็นชู้กับคนสนิทของนายพล นอกนั้นโดนใส่ร้ายทั้งนั้น เธอไม่ขออะไร อยากให้นายพลเชื่อว่าเธอไม่ได้มีชู้ และยอมฟังคำอธิบายก่อน นายพลบอกว่าเชื่อแล้ว ขอให้ปล่อยลูกชายก่อนแล้วส่งลูกที่สลบอยู่ให้เสวียนอู่ เขากอดผีสาว พูดจาหวานหู ผีสาวซึ้งใจและถามว่าเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหม นายพลสับปรับ เอายันตร์แปะหน้าผีสาว และบอกว่าอย่ามาขออะไร อยู่คนละโลกแล้ว ผีสาวโกรธมากที่ถูกหลอก จะฆ่านายพล อู๋ซินมาขวางไว้ สู้กันยกใหญ่ ผีสาวสู้ไม่ได้ กลายเป็นจิ้งจอก นายพลใจร้ายจะให้ทำพิธีกำจัดให้สิ้นซาก อู๋ซินรับปากว่าพรุ่งนี้จะทำให้ อู๋ซินกับพวกเห็นนายพลร้ายกาจ เลยจะหาทางช่วยจิ้งจอกน้อย โดยอู๋ซินให้ไปหา "ต้าไป๋" ที่ศาลร้างแห่งหนึ่งบอกว่าเป็นคนรู้จักเก่าก่อน โดยบอกวิธีติดต่อกับต้าไป๋ให้เยว่หยากับเสวียนอู๋ไปเชิญต้าไป๋มา ทั้งสองไปตามที่บอก ต้าไป๋เป็นสาวสวยมากจริต มองเยว่หยาเหยียด ๆ และเย้าว่าอู๋ซินไปชอบสาวจืิด ๆ อย่างเยว่หยาได้อย่างไรกัน เธอสวยกว่าเยอะ สมัยก่อนก็เคยรักกัน เยว่หยาโกรธมาก ดึงหูอู๋ซิน สอบถามทันทีเมื่อกลับมาถึง อู๋ซินบอกว่าเคยรู้จักกันเมื่อ 50 ปีก่อน เธอเคยขอความช่วยเหลือ ครั้งนี้เขาจะขอให้เธอช่วยใช้มนตร์บังตาช่วยจิ้งจอกน้อย เพื่อหนีจากเงื้อมมือนายพล เยว่หยายังไม่หายงอน แต่ก็ใจเย็นลง ตอนทำพิธี ด้วยความช่วยเหลือของต้าไป๋ จิ้งจอกน้อยรอดมาได้ ต้าไป๋พาตัวไป ก่อนไปยังทิ้งคำพูดน่าสงสัยว่าเธอกับอู๋ซินเป็นอะไรกันมาก่อน เยว่หยาเคืองมาก เริ่มมีคำถามในใจว่าแต่ก่อนอู๋ซินเคยมีใครมาก่อนหรือเปล่า อู๋ซินบอกว่าไม่เคยมี เยว่หยาหยิกเขาแรง ๆ แต่เขาไม่ร้อง เยว่หยาถามไม่เจ็บหรือ เขาบอกว่ากลัวเยว่หยาไม่พอใจ เยว่หยาบอกว่าต่อไปเขาไม่แก่ แต่เธอแก่ ห้ามทิ้งเธอ อู๋ซินบอกว่าเขาต่างหากกลัวว่าเยว่หยาจะทิ้งเขาไป ทั้งสองเข้าใจกันดีเหมือนเดิม (ฉากนี้น่ารักดี) กู้เสวียนอู๋ได้รับตำแหน่งเป็นผู้ช่วยนายพล ได้จวนหลังใหญ่ประจำตำแหน่ง เขาพาอู๋ซินและเยว่หยาเข้าไปอยู่ด้วยกัน วันหนึ่งชูเฉินจื่อมาหาพวกเขาบอกว่านายพลเชิญมาเลยมาเพื่อปรึกษาอู๋ซินเรื่องกำจัดเยี่ยฉีหลอด้วย ถือว่าผ่านทาง อู๋ซินไม่อยากยุ่งเพราะคราวก่อนลงบ่อไปลอกลายยันต์ก็เกือบเอาตัวไม่รอด แต่ชูเฉินจื่ออ้างว่าคนปล่อยเยี่ยฉีหลอออกมาอาละวาดก็คืออู๋ซินทำไมไม่มาช่วยกัน และรับปากว่าจะไปด้วยกันเพื่อหาวิธีปราบนางมาร ชูเฉินจื่อบอกว่านางมารลำเลิก ถึงกลับกล้ามาที่อารามชิงอวิ๋นและให้ฝากคำพูดมาบอกอู๋ซินว่านางรู้แล้วว่าเขาอยู่ที่ไหนแต่อย่าคิดว่าจะหนีรอด วิธีที่ชูเฉินจื่อเสนอคือ เมื่อก่อนตอนที่ปรมาจารย์ฝังและสะกดเยี่ยฉีหลอไว้ได้นั้น นอกจากวิชาพรตที่ใช้ยันต์สะกดแล้ว ยังใช้เวทย์มนต์อื่นอีกด้วย เป็นเวทย์ที่เยี่ยฉีหลอเรียนนั่นเอง ปรมาจารย์เสาะหามาด้วยความยากลำบากจึงกำราบเยี่ยฉีหลอลงได้ ชูเฉินจื่อชวนอู๋ซินไปหาที่ถ้ำโบราณแห่งนั้น เป็นถ้ำที่ปรมาจารย์เคยไปศึกษามาก่อน อู๋ซินตกลงใจจะไปกับชูเฉินจื่อโดยไม่ให้เยว่หยากับเสวียนอู๋ติดตามไป เมื่อเยว่หยาเห็นอู๋ซินเก็บเสื้อผ้าจะไปเสี่ยงภัยอีกแล้ว และไม่ฟังเธอห้าม เธองอนไปฟ้องเสวียนอู่ ทั้งสองบอกจะไปช่วย อู๋ซินหมดปัญญาทัดทาน แต่วางแผนให้เสวียนอู๋หาทางรั้งเยว่หยาไว้ เสวียนอู๋ออกอุบายให้นายพลใช้งานเยว่หยาและยกกำลังทหารกองหนึ่งไปพร้อมกับอู๋ซินและชูเฉินจื่อ ชูเฉินจื่อพาทุกคนไปถึงสถานที่ลึกลับแห่งหนึ่ง ที่นี่มีทางเข้าถ้ำโบราณ อู๋ซินกำชับให้เสวียนอู๋อยู่รอข้างบนไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม เสวียนอู๋รับปาก อู๋ซินกับเสวียนอู๋เข้าถ้ำไปนาน จนเสวียนอู๋กับกองทหารต้องค้างแรมรอที่ปากถ้ำ ในถ้ำโบราณ อู๋ซินเจอรูปสลักยักษ์มาร ตาถมึนทึง น่ากลัว ชูเฉินจื่อกลัวตลอดเวลา แต่ทั้งสองก็ผ่านเข้ามาที่ห้องหลักของถ้ำได้ แม้จะต้องผ่านซากศพนับสิบ ชูเฉินจื่อสวดส่งวิญญาณแต่พบว่าพลังชีวิตของวิญญาณหายไป แท้จริงแล้วพลังชีวิตของคนที่ตายอยู่ในห้องข้างในถ้ำเมื่อเดินสำรวจต่อมา อู๋ซินนึกถึงคำบอกเล่าของเถ้าแก่หยูที่เคยเล่าว่าเคยกลับร่างเดิมเป็นงูเลื้อยท่องโลกไปจนเจอวิชามารดูดพลังชีวิตในถ้ำประหลาดแห่งหนึ่ง อู๋ซินสัญนิษฐานว่าจะเป็นถ้ำแห่งนี้เอง ในท้องถ้ำนี้คนธรรมดาผ่านไปไม่ได้เพราะพลังวิญญาณแรงมาก แม้ชูเฉินจื่อจะมียันต์ปรมาจารย์สองแผ่นคุ้มครองแต่ก็ใช้จนไหม้ไปแผ่นหนึ่ง เหลือเพียงแผ่นเดียว สำหรับอู๋ซินเขาไม่เป็นอะไรเลย เพราะพลังเหล่านั้นไม่ได้สัมผัสว่าอู๋ซินมีลมหายใจหรือชีวิต จึงไม่มีผลอะไรกับอู๋ซิน อู๋ซินช่วยชูเฉินจื่อให้ผ่านมาจนได้ ทั้งสองจะไปหาตำราปราบมารด้วยกัน เพราะอู๋ซินไม่รู้ว่าตำราหน้าตาอย่างไร กลัวหยิบผิด ด้านปากถ้ำ ตอนนี้ใกล้ค่ำ เสวียนอู๋เห็นทหารผอมบางคนหนึ่งลับ ๆ ล่อ ๆ และนั่งฉี่ยอง ๆ ที่ชายป่า จึงตามมาดูและพบว่าเป็นเยว่หยาปลอมเป็นทหารมาด้วยความเป็นห่วงอู๋ซิน เขาได้แต่พาเธอไปในเต้นท์ที่พลทหารตั้งขึ้นไว้ค้างแรม และให้ทหารเฝ้าหน้าเต้นท์ไว้เพราะเกรงว่าเธอจะได้รับอันตราย พลหทารที่ถูกใช้ให้เฝ้าหน้าเต้นท์นินทาเสวียนอู๋ว่าทำค่ายทหารอย่างกะเป็นซ่องเอาผู้หญิงมาซุกไว้ ถือดีว่าเป็นคนโปรดท่านนายพล เสวียนอู๋ได้ยินเข้าพอดี ก็รู้ว่ามีหลายคนไม่พอใจเขา ด้านเยี่ยฉีหลอ พบว่าโต๊ะบูชาในห้องสั่นไหว นางมารรู้ทันทีว่าอู๋ซินเข้าไปในรังเก่าซึ่งเป็นที่เก็บพลังวิญญาณ ตอนที่นางมารเสียท่าจะกลับไปเลียแผลและเพิ่มพลังที่นี่ นางมารเเริ่มเคืองระคนอยากรู้ว่าอู๋ซินมีดีแค่ไหนจะมาสู้กับตน จึงร่ายเวทย์ ความปั่นป่วนและน่ากลัวบังเกิดขึ้นทั้งที่ปากถำ้และในถ้ำทันที หน้าถ้ำยันต์เก่าแก่ที่ผูกบนต้นไม้ปลิวว่อน เกาะติดที่ตัวทหาร เกาะโดนใครก็เหมือนโดนผีสิง เกิดการฆ่ากันตายเองขึ้นยกใหญ่ กู้เสวียนอุ่เป็นห่วงเยว่หยาแต่พบว่าเธอไม่เป็นอะไรเลย เพราะมียันต์ที่ชูเฉินจื่อวาดติดตัว กู้เสวียนอู๋ก็มีเช่นกัน เขาบอกให้เยว่หยาแจกยันต์ให้คนที่เหลือและหาที่หลบไว้ จากนั้นได้จัดการยิงทหารที่ถูกมนตร์ดำจากยันต์ปีศาจจนตาย บางคนที่พอช่วยได้ก็แกะยันต์ออกมา พอยันต์หลุดทุกคนก็กลับมาเป็นปกติ ทหารตายไปเยอะมาก กู้เสวียนอู๋เอายันตร์ปีศาจไปเผาเสีย ด้านเยี่ยฉีหลอ พยายามใช้เวทย์มนตร์อาละวาดอีก คราวนี้เล่นงานในถ้ำบ้าง นางมารเสกให้รูปปั้นแตกออกมาข้างในมีมัมมี่ มัมมี่มีแรงมาก สู้กับพวกอู๋ซิน กว่าจะหนีไปอีกห้องหนึ่งและกักมัมมี่ไว้นอกห้องได้ ต้องเสียแรงและเวลาไปมาก อู๋ซินและชูเฉินจื่อหาวิธีหนีออกไป เห็นกำแพงด้านหนึ่งโปร่่งเมื่อเคาะดู สงสัยว่าจะเป็นทางออก พวกเขาล่อมัมมี่เข้ามาตัวหนึ่งเพื่อกระแทกประตูเหล็กให้ทลายออก ส่วนอีกหลายตัวที่เหลืออยู่ข้างนอก มัมมี่พวกนี้จะเล่นงานสิ่งมีลมหายใจ เหมือนกับพวกพลังวิญญาณซึ่งถูกปราบไปก่อนหน้าแล้ว พอได้กลิ่นเลือดที่ชูเฉินจื่อทาที่ประตูก็ไปพังประตูอย่างบ้าคลั่ง ชูเฉินจื่อกลั้นลมหายใจไว้ อู๋ซินจัดการมัมมี่จนสิ้นฤทธิ์ เมื่อมันหันมาเล่นงานชูเฉินจื่อเนื่องจากกลั้นลมหายใจไว้ไม่ไหว เมื่อประตูแง้มออก อู๋ซินเอามีแซะและผลักประตูไปเห็นเป็นกระโถนไม้เต็มไปหมด ชูเฉินจื่อรังเกียจของสกปรกมาก เมื่อเห็นหน้าก็เบ้ทันที แต่มัมมี่ด้านนอกกระแทกประตูหินจนพังเข้ามาแล้ว อู๋ซินต้องรีบผลักชูเฉินจื่อให้หนีไป ชูเฉินจือล้มหน้ากระแทกพื้นดิน เหม็นอาจมที่ปรามาจารย์ตนทิ้งไว้ แต่เดิมท่านปรมาจารย์เคยมากักตัวฝึกวิชาเพื่อหาทางปราบเยี่ยฉีหลอที่นี่และประสบความสำเร็จในการบวกมนตร์ดำเข้ากับวิชาพรต จนได้ค่ายกลวิเศษที่กักเยี่ยฉีหลอไว้ได้เป็นร้อยปี ห้องหลังประตูเหล็กเป็นส้วมของปรมาจารย์นั่นเอง ชูเฉินจื่อและอู๋ซินว่ิงหนี มัมมี่ตามมาเป็นพรวน ทั้งสองใช้ระเบิดขว้างระเบิดมัมมี่กระจายหัวหลุดกลิ้งไปมา ทั้งสองวิ่งหนีออกมาจนใกล้ถึงปากถ้ำ อู๋ซินได้ยินเสียงประหลาด มองกลับไปเห็นกลุ่มควันดำ อู๋ซินบอกว่าเป็นสิ่งมีชีวิต ให้เอาระเบิดปาใส่ ชูเฉินจื่อทำตาม ทั้งสองหนีออกมาได้ในที่สุด แต่ไม่รู้ว่ากลุ่มควันดำเป็นอะไรกันแน่ กู้เสวียนอู๋รอรับอยู่ที่หน้าถ้ำ พอเห็นคนของตนออกมาก็สั่งให้ถมดินปิดตายประตูเข้าถ้ำ ตามที่อู๋ซินบอกทันที ชูเฉินจื่อร้องแต่อยากจะอาบน้ำอย่างเดียว กลับถึงจวน ทั้งสองอาบไปคุยไป กู้เสวียนอู๋เอาเสื้อผ้าไปทิ้ง ส่วนเยว่หยามารับเสื้อผ้าของอู๋ซินไปซัก ขณะที่รับจากกู้เสวียอู๋มีบางอย่างตกลงจากเสื้อผ้าของทั้งสอง กู้เสวียนอู๋เห็นแล้วยิ้มหวาน กู้เสวียนอู๋เอาหินนั้นไปเล่าให้อู๋ซินฟังว่ามันคือแร่ทองคำ เขาจะเอาไปแลกอำนาจมาโดยยืมมือนายพล เพื่อให้ตัวเองกลับมาผงาดอีกครั้ง นายพลเมื่อเห็นแร่ทองคำ ดีใจมาก สั่งให้กู้เสวียนอู่ไปขุด และแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าค่ายทหาร มีเงินใช้ไม่ขาดมือ เขาบอกว่าอู๋ซินกับเยว่หยาดีกับเขามากจะจัดงานแต่งงานให้เพื่อตอบแทน เพราะตอนนี้รวยแล้ว อู๋ซินและเยว่หยาไปเลือกชุด เลือกโรงแรม เลือกบัตรเชิญงานแต่งงาน ทั้งหมดกู้เสวียนอู๋ให้เลือกที่แพงที่สุด ในวันแต่งงานเขาเชิญคนใหญ่คนโตมามากมายเพื่อประกาศงานมงคลนี้ให้ทุกคนทราบ กู้เสวียนอู๋ร้องแต่คำว่าดีใจ ๆ ๆ ตลอดเวลาและประกาศต่อหน้าทุกคนว่าสองคนนี้คือคนที่เขารักและโชคดีที่ได้มาเจอ และจะดูแลทั้งสองอย่างดี เยว่หยาอู๋ซินซึ้งใจมาก เสวียนอู่เมาเละ ต้องให้สองบ่าวสาวดูแลจนหลับไป ด้านเยี่ยฉีหลอ เมื่อถ้ำระเบิด โต๊ะบูชาของนางก็ระเบิดด้วย วันนี้นางแพ้หมดรูป กระเด็นเพราะแรงระเบิดของโต๊ะบูชาที่นางต่อสู้กับพวกอู๋ซิน นางเสียพลังไปมาก และโกรธแค้นสุดใจ จางเสี่ยนจงเป็นเพื่อนนางตลอดเวลาโดยรออยุ่นอกห้อง เพราะนางบอกว่าหากไม่เรียกไม่ต้องเข้ามา แต่ครั้งนี้จางเสี่ยนจงมาพร้อมบรรดาเมียและคนใช้ เยี่ยฉีหลอเสียพลังไปมาก จางเสี่ยนจงนำอาหารมาให้แล้ว นางมารยิ้มพึงใจ ดูดพลังคนกลุ่มใหญ่ คนเหล่านี้ล้มลงตายหมดสิ้น นางมารยิ้มให้จางเสี่ยนจงและบอกว่าให้ไปเทียนจินกับนาง จางเสี่ยนจงตอบรับอย่างว่าง่าย เครดิต ภาพมาจากเวยป๋อของหนังเรื่องนี้ อ่่านต่อข้างล่างค่ะ ตรงนี้ยาวเกินจะเขียนได้แล้วค่ะ   Create Date : 06 กรกฎาคม 2558 88 comments Last Update : 9 กันยายน 2558 21:55:03 น. Counter : 25683 Pageviews. Share Tweet

ดูที่ลิงก์นี้จ้า ตอนที่ 1 https://www.youtube.com/watch?v=_JMGaBlYjaw ตอนที่ 2 https://www.youtube.com/watch?v=ki1VmyQvLB4&index=2&list=PLc1X7jqXBll_PMVdBcRb5jR6l_kkOTjpj   โดย: mamiya 7 กรกฎาคม 2558 22:45:00 น.

ช่วยกันดูหน่อยค่ะ แฟนจีนเขาบอกว่าพระเอกติดแผ่นทำตาสองชั้น   โดย: mamiya 9 กรกฎาคม 2558 22:04:38 น.

ชอบเลย 4 ตอนแล้ว สนุกดีอยู่ 1.พระเอกทำเพื่อนางเอกตลอด ไม่ปกปิดมีอะไรก็บอก คอยคุ้มครอง เป็นผู้นำ แต่บางทีก็งอนเป็น 2.มีเนื้อเรื่องที่สอนบาปบุญคุณโทษ 4.มีเรื่องตลกแทรก 5.มีเรื่องน่ากลัว 6.มีเรื่องที่นำเสนอศิลปะพื้นบ้านของจีน 7.เพิ่่งเคยเห็นพระเอกซักผ้า ชอบมาก ซักจริงจัง โดนสั่งให้ซัก 8.ฉากอยู่ที่เมืองเทียนสิน(เทียนจิน) เป็นทางเหนือของจีนได้เห็นอะไรแบบภาคเหนือ บ้านมีเตากันหนาว เสื้อผ้าที่แต่ง ลักษณะของถิ่นที่อยู่ 9.มีจินตนาการเรื่องเวทย์มนต์ พระเอกไม่หล่อตลอด มีโดนต่อยด้วย สู้มารไม่เป็นไร โดนนางเอกเผลอต่อย ตาบวมเลย ชอบ ชอบ ชอบ   โดย: mamiya 14 กรกฎาคม 2558 22:45:58 น.

ชอบหนังแบบนี้ค่ะสนุกดี   โดย: sakuntala IP: 114.109.150.206 20 กรกฎาคม 2558 20:03:05 น.

ดีจังค่ะ มาสนุกไปพร้อมกัน อู๋ซินเป็นคนอบอุ่นดีค่ะ มีอะไรก็บอกคนรักหมด แต่ว่าเรื่องอะไรที่จะทำให้กลัวก็ไม่บอก เยว่หยาร้องแอะเดียว รีบวิ่งเข้าไปดูเลย สั่งให้ซักผ้าก็ซัก ชวนไปตลาดก็ไป น่ารักจัง ชอบค่ะ ส่วนนางมารร้ายก็ทั้งสวยทั้งร้าย จะแย่งอู๋ซินมาให้ได้ มนต์มารสาวก็รุนแรง อาถรรพ์ใช่เล่น นายทหารกู้แม้จะเป็นคนโผงผาง เอาแต่ใจ แต่ก็รักเพื่อนดี พยายามช่วยตลอด เยว่หยาก็น่ารักดีค่ะ   โดย: mamiya 20 กรกฎาคม 2558 21:20:56 น.

พระเอกชื่ออะไรหรอค่ะ อยากติดตามผลงานมากเลย   โดย: ดด IP: 49.49.251.1 21 กรกฎาคม 2558 2:30:21 น.

พระเอกชื่อ "หานตงจวิน" ดาราใหม่ เคยเล่นเป็นบู๊ซิวบุ้นในมังกรหยก ภาคเฉินเสี่ยว และขณะนี้มีผลงานใหม่เรื่อง "เซียนกระบี่พิชิตมาร5" เพิ่งเปิดกล้องไปค่ะ เป็นนักเรียนการแสดงจากเซี่ยงไฮ้ พ่อเป็นนักแข่งรถ(ตอนแรกแข่งมอร์เตอร์ไซค์มาก่อน) จึงส่งอิทธิพลให้เขาชอบรถไปด้วย เคยเล่นหนังมาแล้ว 2-3 เรื่องค่ะ มีคนบอกว่าหน้าคล้าย หวังลี่หง + จิ่งป๋อหราน+เอ็ดดี้เผิง+ใครอีกหลาย ๆ คน ไม่รู้เป็นการโปรโมทหรือเปล่า ในเครื่องหน้าของเขาสิ่งที่ทำให้สะดุดคือหน้าผาก ที่หน้าผากจะมีเส้นเลือด เวลาหน้าแสดงอารมณ์จะปูดขึ้นมา ทำให้เห็นเป็นเงา ๆ ดูไม่เรียบ และที่การยิ้ม จริง ๆ ก็ดูดี แต่ว่าเหงือกเยอะไปทำให้ยิ้มแล้วดูแปลกไปนิดหนึ่งค่ะ สืบอยู่ ๆ สนใจติดตามเช่นกันค่ะ หานตงจวินเกิดวันนี้ค่ะ วันเกิด 21/7/1992 ปีนี้อายุ 23 ค่ะ   โดย: mamiya 21 กรกฎาคม 2558 22:02:49 น.

แรก ๆ ที่เห็นธีมเรื่องนี้ รู้สึกว่าแปลกใหม่มาก แต่พอดูเนื้อหาจริง ๆ เรื่องราวล้วนแต่ได้แรงบันดาลใจมาจากนิยายปรัมปรา อย่างเช่นเรื่อง "นางพญางูขาว" "เหลียวไจจื้ออี๋(โปเยโปโลเย)" แต่เกิดการดัดแปลงและผสมผสาน และนำเสนอในอีกมุมมองหนึ่งจากจินตนาการของนักเขียน เห็นได้ชัดจากตอนที่ 7-8 หยูเหลาป่าน หรือเถ้าแก่หยูผู้ขายโรงแรมน้ำแร่เพื่อรักษาเมีย เรื่องราวทำให้นึกถึงไป๋ซู่เจินกับ สวี่เซียน ทันที พอเปิดเข้าไปในเวยป๋อของนีหลอผู้เขียน เธอบอกเองว่า เถ้าแก่หยูคือไป๋ซู่เจินเวอร์ชั่นชาย แต่ที่ชอบมากคือเรื่องนี้สอนว่า ความดีชนะความชั่ว ตั้งแต่ตอนที่กินสัตว์ แล้วได้รับผลกรรม ปัจจุบันเทคโนโลยีก้าวไป ไวกระโดด ศึลธรรมความดีงาม ถูกลืมเลือนบ้าง ความแรง ความสะใจเป็นความสนุกเมื่อเสพบันเทิง   โดย: มามิยะ IP: 61.90.9.90 29 กรกฎาคม 2558 8:56:55 น.

หานตงจวิน(นักแสดงที่เล่นเป็นอู๋ซิน) แม้จะทาปากแต่ปากดำ สงสัยว่าอาจสูบบุหรี่จัด (ตั้งข้อสังเกตไว้ก่อน แล้วไปตามทีหลัง) ตามไปดูต่อใน "เซียนกระบี่พิชิตมาร5" เขาว่ามาแบบหูเกอเลย แต่ว่าเราว่าไม่เหมือนอ่ะ หูเกอก็หูเกอ ตำแหน่งในความทรงจำที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ ส่วนน้อง ๆ สาว ๆ ยังไม่มีข่าวคราวว่าไปเล่นอะไรต่อ พวกดารารับเชิญในแต่ละตอน ก็เล่นดี ดูแล้วสนุก ตอนแรกเป็นตอนคนบาปกินสัตว์ ตอนสองเป็นตอนคนรักทำบาป ขณะเดียวกันเรื่องราวของตัวเอกทั้ง 5 ที่เป็นแกนหลักก็ดำเนินไป หลังจากเรื่องงักฮูยแล้ว ชอบเรื่องนี้ที่สุดเลย แม้"หัวซวีอ่ิ่น" จะฉายแล้วด้วยฟอร์มดารา แต่ดูไปตอนครึ่งก็ต้องหยุดเสียแล้ว   โดย: mamiya 1 สิงหาคม 2558 20:13:04 น.

สังเกตดูเรื่องนี้ ผู้กำกับ กำกับสีหน้าการแสดงอารมณ์เก่งทีเดียว อู๋ซิน มีอารมณ์ที่เหมือนรู้เยอะ เหมือนไม่รู้ ค่อย ๆ คลำทางไป มีอารมณ์ขัน และเคร่งขรึม ร้อนรน ใจเย็น กุ๊กกิ๊ก เยอะมาก เยว่หยา ดูใส ๆ ซื่อ ๆ เด็กสาวบ้านนอก แต่เด็ดเดี่ยว ตลอดเวลาจะดูหน้าสวย งามแบบสาวโบราณ แต่ตอนที่โดนมนตร์มาร ดูแล้วน่ากลัวกว่าเยี่ยฉีหลออีก บรื๋อ....... จางเสี่ยนจง หน้าตาไว้ใจไม่ได้ตลอดเวลา เจ้าคิดเจ้าแค้น พยายามเหนือกว่าคนอื่น เป็นคนข่มกลั้นความรู้สึก และผยองลำพองในขณะเดียวกัน กู้เสวียนอู๋ ขี้โวยวาย ชอบด่า ชอบสั่ง แต่จริง ๆ เป็นคนมีน้ำใจ คนแบบนี้คบได้ แต่มักจะไม่รู้ตัวว่าหากทำบุญกับคนถ่อยมักจะเจ็บตัวเอง ติดโง่นิด ๆ แต่จริงใจ ชอบทำปากเบี้ยวเวลาพูด ดูแล้วเป็นคนขี้คุย เยี่ยฉีหลอ (จริง ๆ จะได้ยินว่าเยี่ยฉี่หลอ แต่ว่าฉี่ไม่เพราะเอาฉีไปแล้วกันนะคะ อิ อิ )ชอบทำหน้าตาน่ารัก กุ๊กกิ๊ก แบบหนูไม่รู้ หนูใส ๆ ตลอด แต่แท้จริง ไม่ใช่เลย มีแผนและชอบรังควาน ไม่อยากให้ใครได้ดีกว่า ภูมิใจว่าตัวเองเป็นสิ่งมีชีวิตพิเศษ นางชอบทำหน้าแบ๊ว ๆ ไม่ว่าจะกิน จะพูด จะเชิด จะดูน่ารัก เสียงยิ่งน่ารัก ดูแล้วไม่มีพิษมีภัย แต่แสบที่สุดล่ะ นักแสดงใหม่ทำได้ดี รอดูไมค์ของไทยเรา ว่าจะเป็นยังไง   โดย: mamiya 3 สิงหาคม 2558 22:36:10 น.

ชอบตอนนางมารเกี้ยวอู๋ซิน เจอกันทีไร ต้องสักนิดสิ ลองคิดภาพสาวน้อยหน้าตาไร้เดียงสาน่ารัก แต่พูดจาเกี้ยวชายหนุ่ม ฟังแล้วขัด ๆ กับบุคคลิกชอบกล มีคนบอกว่าเยี่ยฉีหลอ ในนิยายร่างเดิมเป็นผู้ชายและมาอยู่ในร่างผู้หญิง อยู่มาหลายร่างแล้ว อันนี้อาจเป็นจริงหรือไม่ ไม่มีใครรู้จนกว่าจะได้อ่านนิยายเอง (ติดไว้ก่อน) เพลงนำของเรื่องนี้ชื่อเพลง "เป่ยเจียเอ่อหูพ่าน"（貝加爾湖畔） แปลว่า "ริมทะเลสาบไบข่าน" ก็อยู่ตั้งไกล ไม่รู้ไปเกี่ยวได้อย่างไร วันนี้ดูเหมือนในเวยป๋อบอกว่าจะมาเฉลยเมื่อถึงตอนที่ 20 (เรื่องนี้มี 20 ตอน) จากที่อ่านดู มันน่าจะเป็นเพราะทะเลสาบแห่งนี้มีทรงเป็นรูปจันทร์เสี้ยว ซึ่งเหมือนกับชื่อของเยว่หยา ที่แปลว่า จันทร์เสี้ยวนั่นเอง รอดูเฉลยกันก่อนว่าใช่หรือเปล่า   โดย: mamiya 4 สิงหาคม 2558 22:40:15 น.

贝加尔湖畔 ริมทะเลสาบไบคาล https://www.youtube.com/watch?v=VZLQyi5iaZo นักร้อง หลี่เจี้ยน เนื้อร้อง หลี่เจี้ยน ทำนอง ถานอีเจ๋อ 在我的怀里 在你的眼里 ในดวงตาของเธอ ในอ้อมกอดของฉัน 那里春风沉醉 那里绿草如茵 ที่นั่นสายลมชวนดื่มด่ำ ที่นั่นเขียวขจีดุจพรม 月光把爱恋 洒满了湖面 แสงจันทร์โลมไล้กวาดความรักอาบทั่วพื้นผิวทะเลสาบ 两个人的篝火 照亮整个夜晚 กองไฟเบื้องหน้าของเราสอง ส่องสว่างตลอดทั้งคืน 多少年以后 如云般游走 หลังจากนั้นกี่ปีที่ผ่านไปดุจเมฆหมอก 那变换的脚步 让我们难牵手 จังหวะฝีเท้าที่ก้าวไป ยากจะปล่อยให้เรากลับมาจับมือกันเช่นเดิม 这一生一世 有多少你我 ในชีวิตหนึ่ง มีเธอกับฉันกี่ครั้งกี่ครา 被吞没在月光如水的夜里 ที่จะถูกกลืนอยู่ภายใต้คืนที่แสงจันทร์อาบไล้ประดุจสายน้ำ 多想某一天 往日又重现 หวนหาว่าสักวัน อดีตจะกลับมา 我们流连忘返 在贝加尔湖畔 ริมทะเลสาบไบคาลอันน่าหลงใหลยากจะลืม 多少年以后 往事随云走 หลังจากนั้นกี่ปี เรื่องราวเก่า ๆ ลอยไปกับเมฆหมอก 那纷飞的冰雪容不下那温柔 หิมะที่ปลิวปราย มิอาจผนึกแข็งความอ่อนโยนแห่งรักนั้นได้ 这一生一世 这时间太少 ภพนี้ ชาตินี้ วันเวลาช่างน้อยเกินไป 不够证明融化冰雪的深情 ไม่สามารถพิสูจน์ถึงรักแท้ที่ละลายหิมะได้ 就在某一天 你忽然出现 คงมีสักวัน เธอจะพลันปรากฏตัว 你清澈又神秘 在贝加尔湖畔 เธอทั้งชัดเจนทั้งรางเลือน ที่ริมทะเลสาบไบคาล 你清澈又神秘 像贝加尔湖畔 เธอทั้งชัดเจนทั้งรางเลือน ที่ริมทะเลสาบไบคาล (ประโยคสุดท้ายคือ คน ๆ นี้ก็รอผู้หญิงที่คิดถึงเสมอ ๆ ที่เคยเจอที่ริมทะเลสาบให้ปรากฎตัวอีกครั้ง เขาก็เหมือนแน่ใจและเหมือนไม่แน่ใจว่าจะมาหรือเปล่า ก็เลย ชิงเช่อ ชัดเจน และขณะเดียวกันก็เสินมี่ ลึกลับด้วยว่าจะมาไม่มา จะมีไม่มี จะเจอไม่เจอ อารมณ์แบบว่าความมุ่งหวังไม่รู้จะเป็นจริงไหม คืนนี้ก็ดื่มด่ำกับเพลงนี้ไป แหม หลี่เจี้ยนร้องเพราะจริง ๆ ผับผ่าสิ )   โดย: mamiya 5 สิงหาคม 2558 9:00:20 น.

มานั่งคิดอยู่ตั้งหลายวันว่าทำไม จึงบอกว่า 你清澈又神秘 在贝加尔湖畔 ชิงเช่อ ชัดเจน เสินมี่ลึกลับ ทำไมเลือกใช้คุณศัพท์สองตัวนี้ และใช้ ไจ้ บ่งบอกสถานที่ เพื่อชี้ชัดประธานนั้นว่าเป็นเธอหรือเปล่า ทำไมไม่ใช่เซี่ยง ที่แปลว่าเหมือน เป็นการเปรียบเธอกับทะเลสาบ มันจะดูเข้าท่ากว่าไหม วันนี้ ไปนั่งฟังเพลงใหม่และดูท่อนสุดท้าย จึงเห็นว่าเขาใช้ เซียงจริง ๆ ด้วยในบรรทัดสุดท้าย ใช่แล้วเป็นตามข้อสันนิษฐานเลยว่า ต้องการจะบอกว่าเธอเหมือนทะเลสาบนั่นแหละ เลยใช้คุณศัพท์สองคำนี้ ในคืนที่แปลนั้น เราดันไม่เห็น ต้องขออภัยด้วย บรรทัดสุดท้ายต้องเปลี่ยนแล้ว ขอเปลี่ยนคำแปลใหม่ ในส่วนสุดท้ายดังนี้ 就在某一天 你忽然出现 คงมีสักวัน เธอจะพลันปรากฏตัว 你清澈又神秘 在贝加尔湖畔 เธอทั้งชัดเจนทั้งรางเลือน ที่ริมทะเลสาบไบคาล 你清澈又神秘 像贝加尔湖畔 เธอทั้งชัดเจนทั้งลึกลับ เหมือนบริเวณริมทะเลสาบไบคาล   โดย: มามิยะ IP: 58.8.148.40 10 สิงหาคม 2558 0:30:39 น.

นักแสดงน้องใหม่แก้งค์นี้ได้รับงานใหม่ แยก ๆ กันไป 1.หานตงจวิน(อู๋ซิน) ไปเล่นเรื่อง "เซียนเจี้ยน5" 2.เฉินเหยา (เยี่ยฉีหลอ) ไปเล่นเรื่อง "ชิงเยี่ยหูฉวนซัว" 3.จินเฉิน(เยว่หยา) ไปเล่นเรื่อง "ชิงเยี่ยหูฉวนซัว" 4.ไมค์ (ไป๋หลิวหลี) ไปเล่นเรื่อง "ชิงเยี่ยหูฉวนซัว" ทั้งสองเรื่องเป็นหนังโบราณหมดเลยจ้า   โดย: มามิยะ IP: 58.8.148.40 10 สิงหาคม 2558 0:34:12 น.

คิดดูก่อนตอนที่ 11 คิดว่าอู๋ซินเป็นตัวอะไรกันแน่ คิดว่าเป็นพวกไม่แก่ไม่ตาย ก็คนนี่แหละ แต่พอถึง ตอนที่ 12 มึนไปเลย อู๋ซินโดนยิงเละ ขาดเป็นท่อน ๆ ถอดจิตใว้ในมือ แล้วหนีนางมารไป มือที่เหลือ กลายเป็นก้อนเนื้อ และกลายเป็นหนอนอ้วนยักษ์? โอย...แปลกใหม่ แล้วจากนั้นจะกลายเป็นตัวอู๋ซินเหมือนเดิมขึ้นมาได้อย่างไร คอยดูกันต่อไป อู๋ซินเป็นอะไรกันแน่?   โดย: mamiya 12 สิงหาคม 2558 19:10:10 น.

อ้าว ดูในเวยป๋อของหนัง เขาบอกว่าไม่ใช่ก้อนเนื้อแต่เป็น "มันฝรั่ง" อ่ะค่ะ อึ๋ย ...อูซินเป็นมันฝรั่ง   โดย: mamiya 12 สิงหาคม 2558 22:06:28 น.

วันนี้้หยุดดูตามข่าระเบิดก่อน เศร้า   โดย: mamiya IP: 58.8.156.103 17 สิงหาคม 2558 22:20:04 น.

แปลกดี จากมือที่มีดวงจิต ---->ก้อนเนื้อ(มันฝรั่ง) ---->หนอนยักษ์----> หนอนขน ---->ลิงน้อยขนขาว----> ลิงหนุ่มขนขาว----> อู๋ซิน ใช้เวลาไม่ถึงเดือน โอว ดีจัง อยากเลี้ยงบ้าง หนอนแบบนี้ โตมากลายเป็นอู๋ซินฝ่าซือ   โดย: mamiya 18 สิงหาคม 2558 21:37:11 น.

สนุกมาก 14 ตอนไมค์ยังไม่ออกเลย เรื่องนี้ถ้าไม่มีอู๋ซินจะเซ็ง ๆ เป็นตัวละครหลักดำเนินเรื่องตลอดเลย เช่นกันถ้าไม่มีเยี่ยฉีหลอก็จะไม่สนุก หลงรักเลย   โดย: mamiya 18 สิงหาคม 2558 22:37:07 น.

แรก ๆ เยี่ยฉีหลอคงอยากรู้ว่าอู๋ซินเป็นอะไรกันแน่ และอยากลองมีความรักดู รู้สึกว่าอู๋ซินเหมาะสมเพราะเขามีร่างอมตะ ส่วนเธอก็วิญญาณไม่สลาย น่าจะอยู่ด้วยกันชั่วฟ้าดินสลาย แต่ หลังจากตอนที่อู๋ซินโดนยิงเละ และไปฟักตัวใหม่จากมือกลายเป็นก้อนเนื้อกลายเป็นหนอนและกลายเป็นคนเหมือนเดิม กลับมาทำลายเวทย์ของเธอได้ เธอเริ่มรู้สึกว่า น่าสนใจกว่าเดิม อยากรู้ว่าอู๋ซินยังมีอะไรดีอีกที่จะสู้กับเธอได้ กับนางปีศาจที่ไม่เคยมีใครเหนือกว่า และถูกขังมาร้อยปี จึงกระตือรือร้นสนใจอู๋ซินเป็นพิเศษ   โดย: mamiya 20 สิงหาคม 2558 22:35:48 น.

ตอนที่ 15 การต่อสู้ของอู๋ซินและเยี่ยฉีหลอ เริ่มขึ้นแล้ว ผจญภัยนิด ๆ ตื่นเต้นหน่อย ๆ กำลังกลมกล่อม   โดย: mamiya 25 สิงหาคม 2558 0:18:24 น.

กลับไปดูทบทวนฉากในถ้ำโบราณอีกที อู๋ซินท่าทางเท่และแมนมาก บวกกับเสียงพากย์ของเปียนเจียง ที่เข้ากันได้ดีจริง ๆ ถ้าใช้เสียงตัวเองผลคงออกมาอีกแบบ เกิดความคิดว่า ท่าทางของอู๋ซินต้องมีคนสอนหานตงจวินแน่เลย เดิน ยืน นั่ง กรอกตา หันซ้าย หันขวา ยิ้ม และอื่น ๆ คือการออกแบบ เอ ...เราสงสัยมากไปหรือเปล่า?   โดย: mamiya 25 สิงหาคม 2558 1:27:22 น.

พี่มามิที่ร้าก ไม่ได้เข้าบล็อกมาชาติหนึ่งเพราะติดงาน วันนี้แวบมาดู อัยย่ะ เจออู๋ซินฝ่าซือ หลงเม่ยก็ตามดูเรื่องนี้อยู่เหมือนกันค่ะ ชักจะชอบหานต่งจวินแล้วล่ะ เล่นเรื่องนี้ได้เหมาะมาก นี่เห็นตัวอย่างเรื่องต่อไปของหานต่งจวิน เล่นเป็นพระเอกเรื่องเซียนกระบี่5 ผลงานค่ายถังเหรินเหมือนเดิม แต่ดูคอสตู้ม ๆ แล้ว ไม่หล่อเท่าอู๋ซินนะคะ พี่มามิลองแวะไปดูตัวอย่างเซียนกระบี่ 5 ดูจิคะ   โดย: หลงเม่ย IP: 27.130.71.44 30 สิงหาคม 2558 16:47:28 น.

ดีจ้า หลงเม่ย พี่เห็นแล้วหล่ะ เซียน5 หานตงจวินอิมเมจอู๋ซินดีกว่าค่ะ ตัดผมสั้น ๆ น่ารักดี ตามเนื้อเรื่อง อู๋ซินผมไม่เคยยาวเกินขนตาค่ะ เรื่องนี้ติดมาก ตอนที่ 17 อืด ๆ หน่อย ตอนที่ 18 ไมค์ออกค่ะ แต่พรุ่งนี้คงได้ดู วันนี้รีวิวไม่ไหวต้องรีบนอนก่อนจ้า เรื่องนี้สนุกมากค่ะ เซียน5 หานก็เป็นพระเอกอีก กำลังมาแรง อิ อิ มาเยี่ยมอีกนะคะ   โดย: mamiya 1 กันยายน 2558 0:08:50 น.

แวะมาเยี่ยมกลางดึกสงัด คุณพี่มามิยะ เยวี่ยหยาไปซะแล้ว โธ่เอ๋ย.... ว่าแต่ ไมค์ออกมานิดเดียว แต่หล่อกระชากใจมาก ลุคไป๋หลิวหลีนี่ เหมาะกับไมค์เป็นที่สุด ดูดี มีมาดขึ้นมากเลยทีเดียว สงสัยจัง ว่าตอนเล่นเรื่องนี้ ไมค์พูดจีนหรือไทยกัน พยายามอ่านปาก ดูเหมือนจะพูดจีนผสมกับไทยนะคะ รอดูตอนจบวันพรุ่งนี้ค่ะ ว่าเยี่ยฉี่หลัว จะตายแบบไหน....   โดย: หลงเม่ย IP: 14.207.130.16 7 กันยายน 2558 1:59:02 น.

เพิ่งดูจบตอน 19 พรุ่งนี้ค่อยมาเขียนค่ะ นางมารแสบจริง ๆ พรุ่งนี้จะลากพระเอกลงหลุมไปด้วย คาดว่าไมค์พูดไทยผสมจีนค่ะ ดูจากปากแล้ว แต่คุ้มครองนางเอกไม่ได้เลย โดนตุ๊กตากระดาษล่อไป ตามไปติดเลย ปล่อยเยว่หยาให้เจอกับผีดิบจางเสี่ยนจง เรื่องนี้ดรอปไปช่วงตอนที่ 17 -18 พอมาตอน 19 เริ่มงวด ขมวดปมจบ ตอนที่ 20 จะสรุปแล้ว ต้องดูก่อนว่าควรสร้างภาคยุคปัจจุบันไหม อู๋ซินตลอดทั้งเรื่องก็ดูฉลาดดี กลัวแต่สร้างเพิ่มแล้วจะเรียกว่า ฉลาดจนไม่ฉลาด หรือเปล่า ทำอะไรประหลาด ๆ ไป เอาแค่เก็บความประทับใจไว้ก็พอ (เห็นมีนักอ่านมาบอกว่าภาคหลัง ๆ เริ่มมึน ๆ ) เสร็จแล้วตามน้องหานไปดู เซียน 5 ตามน้องนางเอกกับนางมารไปดูชิงชิวหูฉวนซัว เยว่หยาบทดูใส ๆ จะเป็นอย่างไรถ้าเป็นมารจิ้งจอกเก้าหาง เจ้าเล่ห์ ยั่วยวน มันน่าติดตาม น้องหานก็จะไปเป็นอวิ๋นฝานในเรื่องเซียน 5 แต่งตัวแปลก ๆ ไปอีก จริง ๆ แต่งชุดผ้านวมแบบคนเหนือนี่ดูดีมาก ตัดผมสั้น ๆ นี่แหละค่ะ น่ารักดี จางเสี่ยนจงพูดซึ้งมาก ๆ ขนาดรู้ว่านางเป็นปีศาจยังไม่กลัวเลย คอยดูแลช่วยเหลือตลอด ส่วนลูกน้องจางเสี่ยนจงเห็นภาพควักไส้เอาหญ้าใส่ อาเจียนกันเป็นแถบ คอยดูจุดจบนางมารกันค่ะ แวะมาคุยยามดึกสงัดเช่นกันค่ะ   โดย: มามิยะ IP: 58.8.148.99 8 กันยายน 2558 1:07:47 น.

สายัณห์สวัสดิ์ค่ะ พี่มามิยะ มาชวนพี่มามิดูเรื่องนี้ค่ะ 偽裝者 หูเกอแสดงนำ เนื้อเรื่องเป้นไงไม่รู้ เพิ่งดูไปสองตอน แต่ดูเหมือนจะเกี่ยวกับพวกสายลับ และขบวนการใต้ดินต่อต้านญี่ปุ่นค่ะ สนุกดีค่ะพี่ ดูด้วยกัน ๆ จะได้มีคนมาเม้าท์มอยกันได้ ดูคนเดียวมันเหงา 55555 อู๋ซิน หลงเม่ยดูตอนจบไปแล้ว เศร้าจัง.... แต่ ทุกอย่างก็ต้องผ่านไป....ความทุกข์ก็เช่นกัน พี่มามิยะพูดถูก หานตงจวินดูดีในลุคของอู๋ซิน แม้แต่ตอนห่มจีวรสีขาวๆ นั่นก็ยังดูดีกว่าชุดคอสตูมของเซียนเจี้ยน 5 คอสตู้ของเจี้ยน 5 ไม่ค่อยเข้าตากรรมการอย่างหลงเม่ยเท่าไรนัก   โดย: หลงเม่ย IP: 27.130.30.233 8 กันยายน 2558 17:30:04 น.

พี่มามิยะคะ เพลงปิดท้ายของเรื่องอู๋ซินฝ่าซือ เพราะมากเลย พี่ไม่แปลบ้างหรือ? https://www.youtube.com/watch?v=QydxoGxXNI4 ร้องโดยหลี่ฉี นักร้องคนนี้เพิ่งได้รางวัลรองชนะเลิศจากเดอะว้อยซ์จีนเมื่อปีกลายนี้เอง เสียงนุ่มมาก ขัดกับใบหน้าอย่างรุนแรง 555 ฟังทีไรเคลิ้มมาก มีเรืองถามพี่มามิอีกอย่างค่ะ คำว่า 不负 ทำไมถึงแปลออกมาเป็นภาษาไทยว่าศรัทธา/เลื่อมใส ได้ล่ะคะ หลงเม่ยเป็นเง็ง รบกวนด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะพี่   โดย: หลงเม่ย IP: 27.130.30.233 8 กันยายน 2558 22:29:10 น.

ตอนจบ ใจสลายเลยพี่ ได้ข้อคิดหลายอย่างจากหนังเรื่องนี้ มือไม้อ่อน เขียนไม่ออก ทำใจก่อนค่ะ หานตงจวิน แม้จะหล่อแต่ก็มีข้ออ่อนด้อยหลายอย่าง การแสดงทำได้ดีทีเดียว อารมณ์ที่ส่งบนหน้า ความรู้สึกต่าง ๆ บนหน้าผากมีเส้นเลือดที่ลากนูนขึ้นมา ทำให้ดูประหลาดในบางแวบที่แสดงอารมณ์ อู๋ซินดูแล้วเป็นผู้ชายดี เดี๋ยวนี้นิยมลุคอ้อนแอ้น แต่ประหลาดที่หานตงจวินตัวจริงได้ลุคแบบนั้น อู๋ซินบู๊ใช้ได้เป็นอย่างมาก เด็กฝึกใหม่คนนี้ไปได้ไกล แม้แต่เหล่ากู้ ในเรื่องก็เล่นดี เรื่องนี้ดูไมค์ แสดงความรู้สึกได้น้อยกว่าพวกเขา ทั้ง ๆ ที่ก็ไม่ได้เพิ่งเล่นหนัง บอกตรง ๆ ว่าอยากได้ภาคยุคใหม่ ตอนสุดท้ายอู๋ซินเปลี่ยนชุดแล้ว เป็นยุคใหม่แล้ว เหล่ากู้น่าสงสารมาก ร้องตะโกนเรียกยังไง อู๋ซินก็ไม่ได้ยิน แม้ได้ยินก็จำไม่ได้ แต่อีกใจพี่ไม่อยากให้อู๋ซินกลับมาเจอคนเก่า ๆ อีกต่อไป ควาทรงจำบางครั้งหวานชื่นแต่ก็เจ็บปวด ความไม่รู้ และการลืมบางที่ก็ประเสริฐนัก ไก่ขาวไป๋หลิวหลี เล่นจนไก่ช้ำ หรือยังไง สุดท้ายกลายเป็นแมวเผือกไปเน้อ ตอนอู๋ซินอุ้มอยู่ยังงง ว่าอุ้มใคร ไม่ใช่ไป๋หลิวหลีหรือ ต้าไป๋เป็นจิ้งจอกนี่นา สุดท้ายอ้าวไป๋หลิวหลีกลายเป็นแมวไปเสีย ไม่อธิบายเหตุผลด้วย แต่ พี่สั่งหนังสือไว้แล้วค่ะ เอามาอ่าน ลิ้มรสของนิยายเสียหน่อย ลุคนี้ของอู๋ซินจัดได้เยี่ยมมาก ผมสั้นเต่อแบบนี้ดูน่ารักดี "เหว่ยจวงเจอะ" ใช่หนังทหารหรือเปล่า พี่ดูตัวอย่างหนังทหารของหูเกอแล้ว น่าสนใจค่ะ (รู้สึกเหมือนไม่ไช่นะคะเนี่ย) ตอนนี้ไปทำใจก่อน เรื่องนี้หานตงจวิน เกิดแล้วค่ะ เด่นมาก ๆ   โดย: มามิยะ IP: 58.8.148.164 8 กันยายน 2558 22:33:32 น.

無心法師 WuXin The Monster Killer อู๋ซินฝ่าซือ เรื่องย่อต่อจากข้างบน 2 อวสาน จางเสี่ยนจงได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้กับพวกทหารของกู้กั๋วเฉียง พ่ายแพ้ไปเลียแผลอยู่ที่บ้านร้างแห่งหนึ่งและฝันไปว่าเยี่ยฉีหลอรักษาด้วยเวทย์มนตร์โดยยัดฟางเข้าตัว แม้จะตกใจแต่ก็ยังดีที่เป็นความฝัน ตื่นมาเห็นเยี่ยฉีหลอนอนหลับด้วยความเหนื่ยออ่อน เขารู้สึกว่าตัวเองไม่ได้เรื่องที่ปกป้องเธอไม่ได้ คืนนั้นเขากับลูกน้องแอบเข้าไปที่บ้านอู๋ซินเพื่อล้างแค้น กู้กั๋วเฉียงถึงแม้จะมีบ้านใหญ่โตตามตำแหน่ง แต่ก็ชอบมาคลุกคลีกับสองสามีภรรยาเสมอ ทำให้จางเสี่ยนจงสืบได้ว่าที่นี่จะเป็นจุดลงมือได้ดีที่สุด คืนนั้นเองกู้กั๋วเฉียงเมาหลับไปที่บ้านของอู๋ซินกับเยว่หยา จางเสี่ยนจงพาพวกเข้ามากระหน่ำยิง อู๋ซินต่อสู้เอาตัวปังกระสุนให้กู้กั๋วเฉียง ขณะที่ต่อสู้กับจางเสี่ยนจง เยว่หยาเห็นปืนที่หลุดมือ จึงยิงจางเสี่ยนจงเพื่อช่วยอู๋ซิน คนทั้งสามรีบหนีเอาชีวิตรอด จางเสี่ยนจงล้มลง ลูกน้องพากลับไปที่บ้านร้าง เยี่ยฉีหลอโกรธว่าไปหาพวกอู๋ซินทำไมไม่บอกนาง เสี่ยนจงบอกว่าเพื่อช่วยฉีหลอกำจัดหอกข้างแคร่ แต่ตัวเองกลับไม่ประเมินกำลัง ปกป้องคนที่รักไม่ได้ ยังต้องเสียกำลังคนและตัวเองต้องบาดเจ็บขนาดนี้ ฉีหลอบอกว่า จางเสี่ยนจงไม่ต้องกลัว เขาจะไม่ตาย เธอจะจัดการร่างกายเขาก่อน แล้วควักไส้จางเสี่ยนจงออกมา แล้วเอาหญ้ายัดเข้าไปแทน พวกทหารแอบเห็นอาเจียนกันเป็นแถบ ๆ และเริ่มรู้ว่าเมียน้อยคนที่เก้าของเจ้านายไม่ใช่คน ส่วนเจ้านายของตนก็กลายเป็นผีดิบไปแล้ว พวกเขาพากันหนี แต่ไม่รอดเพราะจางเสี่ยนจง ออกมาจับลูกน้องเอาไปให้ฉีหลอดูดพลังชีวิต ทหารคนหนึ่งโชคดีเล็ดลอดออกมาได้ ปิดปากตัวเองไม่ให้ร้องเสียงดังออกมา แล้ววิ่งหนีไปในความมืด กู้กั๋วเฉียงโกรธมากสั่งคนตามล่าพวกจางเสี่ยนจงให้พลิกแผ่นดิน หลังจากหนีรอดชีวิตมาได้ กู้กั๋วเฉียงก็ดีใจที่จะได้อยู่ร่วมกับอู๋ซินและเยว่หยาในบ้านเดียวกัน เพราะบ้านของพวกเขาถูกถล่มไปแล้ว อู๋ซินเกรงว่าเยี่ยฉีหลอจะมาทำร้ายเยว่หยาอีก เพราะเธอยิงจางเสี่ยนจงคนของนาง ตามนิสัยแล้วนางมารต้องมาล้างแค้นแน่ และเป็นจริงเช่นนั้น เยี่ยฉีหลอหลังจากกักวิญญาณของเสี่ยนจงให้อยู่ในร่างทั้ง ๆ ที่เขาโดนยิงที่สำคัญจนตายไปแล้ว ศพกับจิตยังอยู่ด้วยกัน แต่ร่างก็เน่าเปื่อยไปทุกวัน เยี่ยฉีหลอ ต้องการให้จางเสี่ยนจงได้แก้แค้นเยว่หยา คนที่แย่งคนที่นางรัก และฆ่าคนที่รักนาง กู้กั๋วเฉียงได้รับสารจากท่านนายพลว่าจะมาดูว่าตำบลเหวินเสี้ยนที่ตนเองยึดได้เป็นอย่างไร กั๋วเฉียงจัดพรมแดงและมโหรีต้อนรับยกใหญ่ ท่านนายพลมาพร้อมกับลูกชายและเมียคนที่ 5 และบรรดาเมีย ๆ คนอื่น ๆ เหมือนมาพักร้อน กู้กั๋วเฉียงจัดงานเลี้ยงต้อนรับ เอาเหล้าฝรั่งชั้นดีมาดื่มกับท่านนายพล ลูกชายท่านนายพลบอกว่าง่วงจะขอไปนอนก่อน นายพลจึงให้เมียคนที่ 5 พาไป แต่ระหว่างทาง เมียคนที่ 5 มีทีท่าประหลาด นายพลคุยกับกู้กั๋วเฉียงอย่างสนุกสนาน แต่แล้วก็เกิดเรื่องขึ้น เมื่อทหารวิ่งเข้ามาแจ้งว่า ลูกชายนายพลเป็นอะไรก็ไม่รู้ ไล่กัดคนไปทั่ว พูดจบคำ ลูกชายนายพลก็วิ่งเข้ามากัดทุกคนโดยเฉพาะพ่อของตัวเอง กู้กั๋วเฉียงรีบไปตามอู๋ซินมาช่วย อู๋ซินกำลังคุยกับเยว่หยาเมื่อทราบเรื่อง ก็สั่งให้ไป๋หลิวหลีช่วยดูแลเยว่หยาด้วย ก่อนที่จะวิ่งไปหากู้กั๋วเเฉียงและท่านนายพล อู๋ซินใช้เลือดศักดิ์สิทธิ์แปะใส่ลูกชายนายพล จนสลบไป อาถรรพ์หลุดไปแล้ว แต่เมีย 5 เกิดอาการประหลาด ตาขวาง เอามีดไล่แทงอู๋ซินและทุกคน นายพลเอาปืนยิง เธอก็ไม่ตาย เหมือนผีดิบที่วิ่งไล่แทงคนไปทั่ว อู๋ซินใช้เลือดแปะไปที่ร่างของเมีย 5 จึงได้รู้ว่าแท้จริงแล้ว เป็นตุ๊กตากระดาษถูกปลุกเสกเป็นร่างเมียสาวคนที่ 5 นั่นเอง อู๋ซินทราบทันทีว่า คู่ปรับเก่าตามมาล้างแค้นถึงที่แล้ว รีบวิ่งกลับไป หาเยว่หยาทันที เยว่หยากอดไป๋หลิวหลีในร่างไก่ขนขาวไว้ พวกตุ๊กตากระดาษมารังควาน ไป๋หลิวหลีแปลงร่างเป็นคนออกไปไล่ หรืออีกนัยก็คือถูกล่อไปทางอื่นนั่นเอง หลังจากลับตาไป๋หลิวหลี เยว่หยากำลังจะตามออกไป เห็นที่ประตูมีเงาคน เข้าใจว่าเป็นอู๋ซิน จึงวิ่งไปเปิดประตู แต่กลับเห็นเป็นนางมารเยี่ยฉีหลอกับผีดิบจางเสี่ยนจงที่หน้าเริ่มเละแล้ว เยี่ยฉีหลอบอกให้จางเสี่ยนจงแก้แค้น จางเสี่ยนจงชักมีดออกมา แทงใส่เยว่หยา เมื่ออู๋ซินกับกู้กั๋วเฉียงมาถึงก็เห็นเยว่หยาจมกองเลือดอยู่แล้ว อู๋ซินรีบเข้าไปประคองและร้องเรียก เยว่หยาใกล้สิ้นลม แม้กู้กั๋วเฉียงจะพาไปหาหมอ แต่ก็ไม่ทันแล้ว เธอบอกอู๋ซินว่าให้มีชีวิตต่อไป และแก้แค้นให้เธอด้วย กำจัดเยี่ยฉีหลอให้ได้ หลังจากที่เธอไม่อยู่แล้วต้องดูแลตัวเอง และฝากให้กู้กั๋วเฉียงช่วยดูแลอู๋ซินด้วย อู๋ซินร้องไห้ เยว่หยาบอกว่า ยังอยู่กับอู๋ซินไม่พออย่างที่ใจอยากจะอยู่เลย และนี่เป็นคำพูดสุดท้ายจากปากเมียรักของอู๋ซินฝ่าซือ เธอจากไปแล้วตลอดกาล อู๋ซินทำศพให้เมียรัก เหมือนกับสูญเสียวิญญาณไป เขาร้องไห้เฝ้าศพเยว่หยา ไม่กิน ไม่นอน ไม่ทำอะไรนอกจากหลั่งน้ำตา จนน้ำตากลายเป็นผลึกแก้ว เกลื่อนกลาดทั่วพื้น อู๋ซินเป็นสิ่งมีชิวิตประหลาดในโลกนี้จริง ๆ เขาไม่ออกจากห้อง ไม่พูดกับใคร นั่งเศร้าและทบทวนถึงเรื่องราวของเขากับเธอ มองดูสมุดภาพที่เธอเขียนไว้ในสมุดบันทึก เธอบอกว่าเธออ่านหนังสือไม่ออก เขียนไม่ได้ จึงได้แต่วาดรูปเพื่อฟื้นความทรงจำให้อู๋ซินหลังจากที่เขาตื่นขึ้นมาเธอจะเล่าให้เขาฟัง แต่ตอนนี้กลับเป็นบันทึกความทรงจำให้เขาระลึกถึงเธอเสียนี่ อู๋ซินร้องไห้ ร้องไห้ และร้องไห้เท่านั้น ผ่านไปหลายวัน กู้กั๋วเฉียงเป็นห่วงอู๋ซินมาก เมื่อเห็นว่าสหายที่รักกันประดุจพี่น้องไม่แตะต้องอาหารเลย จึงเฝ้าเตือนให้ฝังเยว่หยาได้แล้ว อู๋ซินได้บอกกับกู้กั๋วเฉียงว่า ในร้อยปีมานี้ ได้เจอกับเยว่หยา และกู้กั๋วเฉียงนับเป็นคนที่ห่วงใยและรักเขาที่สุด แต่ก่อนใคร ๆ ก็ไม่รักและมองว่าเขาเป็นปีศาจ ด้วยเหตุนี้เขาจึงไม่ยึดอาชีพอื่น เป็นแต่ฝ่าซือ(พระอาจารย์)ปราบมาร เพื่อไม่ใกล้ชิดใคร และไม่ให้ใครมาใกล้ชิดกับเขา แต่ไม่ถึงหนึ่งปีที่ได้ใช้ชีวิตร่วมกับเยว่หยา เขารู้สึกอบอุ่นมาก และดีใจที่มีเพื่อนอย่างเหล่ากู้ คนทั้งคู่ฝังศพเยว่หยาและตั้งป้าย อู๋ซินเคยสวดมนต์สุขาวดีให้ทุกคน แต่กลับไม่สวดให้คนรัก เพราะเขายังรู้สึกอาลัย ไม่อยากให้เธอจากไปเลย อู๋ซินอกว่าจะไปแก้แค้นเยี่ยฉีหลอบนเขาหัวหมู และบอกให้กู้กั๋วเฉียง ไป๋หลิวหลีไม่ต้องตามไป ให้ไปรับตอนเผด็จศึกนางมารจะดีกว่า อู๋ซินตามไปที่เขาหัวหมู อย่างที่ไป๋หลิวหลีใช้เวทย์มนต์บอกตำแหน่ง และได้พบกับจางเสี่ยนจงที่ตอนนี้ร่างกายเน่าเละมาก นางมารใช้เวทย์มนตร์พยายามรักษาร่างของเขาไว้และบอกว่ารู้อย่างนี้ให้พาไปหาหมอฟันตั้งนานก็ดีแล้ว เวลาที่นางใช้พลังไสย์เวทย์ทีไร หน้าก็จะเปลี่ยนไปและปวดฟันทุกที อู๋ซินฆ่าจางเสี่ยนจงจนตายอีกครั้ง ก่อนตายจางเสี่ยนจงยังไม่วายห่วงนางมาร และบอกให้เยี่ยฉีหลอหนีไป อู๋ซินถูกจางเสี่ยนจงถึงไว้จึงตามนางมารไปไม่ได้ คืนนั้นเขาเผาศพจางเสี่ยนจงให้ไปสู่สุคติ นางมารแอบดูและกุมแก้ม พึมพำว่า “จางเสี่ยนจง ข้าปวดฟัน” (คำนี้เป็นคำที่นางมารพูดกับจางเสี่ยนจงบ่อยมากที่สุดตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน แต่คำสุดท้ายที่นางพูดเมื่อเห็นจางเสี่ยนจงจากไป ทำให้เห็นได้ว่า นางก็รับรู้สิ่งที่เขาทำให้ และระลึกถึงเขาเหมือนกัน) อู๋ซินออกตามหานางมาร เช้าแล้ว การต่อสู้ของทั้งสองเริ่มขึ้นอย่างดุเดือด นางมารใช้ตุ๊กตากระดาษรวมกันเป็นมารยักษ์ จู่โจมใส่อู๋ซินไม่ยอมให้หยุดพัก อู๋ซินใช้เลือดศักดิ์สิทธิ์ทำลายเวทย์นางไปได้ และต่อสู้กับนาง อู๋ซินดูเหมือนจะแพ้ และวิ่งหนี นางมารตามไป อู๋ซินล่อนางมาถึงกับดักที่ร่างจากค่ายกลเวทย์มนตร์ที่เคยขังนางไว้เมื่อร้อยกว่าปีก่อนของสำนักชิงอวิ๋น เอาลิ่มเวทย์แทงหน้าอก นางมารหลงกล โดนลิ่มแทงเข้าอย่างจัง และยังถูกเวทย์มนตร์กักขังไว้ในค่ายกล อู๋ซินยืนดู นางมารบอกว่ามาตายด้วยกันและใช้พลังดูดอู๋ซินให้เข้ามาในค่ายกล ทั้งสองหล่นลงไปในหลุมดินด้วยกัน ในหลุมนั้นมีต้นไม้กินคน พอตกลงไปต้นไม้ก็ตามมารัด ทั้งเยี่ยฉีหลอและอู๋ซินตกอยู่ในภาวะคับขัน เยี่ยฉีหลอ ถูกรัดและดึงเข้าไปในส่วนลึกของถ้ำที่อยู่ในหลุมดิน แต่อู๋ซินว่องไว ใช้เลือดศักดิ์สิทธิ์หนีการพันธนาการของรากไม้ไปได้ เยี่ยฉีหลอมีหรือจะยอม ดึงขาอู๋ซินไว้ ทั้งสองถูกลากไปด้วยกัน อู๋ซินคว้ามีดที่ติดตัวมาแต่ไหนไม่มีใครรู้ ฟันขาตัวเองขาด ขาหลุดติดมือนางมารไป นางมารร้องโหยหวนและหายไปในส่วนลึกของถ้ำ นางมารพ่ายแล้ว อู๋ซินสะบักสะบอม ลากตัวเองไปตามทาง เพื่อให้เห็นปากหลุม แล้วหยิบพลุไฟออกมายิงขึ้นไปบนท้องฟ้า กู้กั๋วเฉียง ชูเฉินจื่อตามมาถึงที่เกิดเหตุ อู๋ซินถูกหามขึ้นเปล ชูเฉินจื่อนำคนมาสวดมนตร์ล้างมาร และปิดปากหลุมไว้ ตลอดกาล อู๋ซินกลับไปพักรักษาตัวที่บ้านของกู้กั๋วเฉียง เขายังเศร้าไม่คลาย และเปล่าเปลี่ยวเมื่อไม่มีเยว่หยา เขานึกถึงเยว่หยา เธอมักจะเตือนเขาทานอาหารให้ตรงเวลาเสมอ แต่ตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว กู้กั๋วเฉียงเห็นอู๋ซินจมอยู่ในความเศร้าและนิ่งเงียบ จึงมาชวนให้ออกไปข้างนอก อู๋ซินปฎิเสธ จนวันหนึ่ง กู้กั๋วเฉียงทนไม่ได้ ตะโกนอยู่หน้าห้องว่าจะพาไปหาสาว แต่ไม่มีเสียงตอบ เมื่อผลักประตูเข้าไป พบว่าห้องว่างเปล่า ข้าวของทุกอย่างของอู๋ซินหายไปหมด เขารีบสั่งทหารให้ออกตามหา “พระอาจารย์อู๋ซิน” หาให้เจอ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม อู๋ซินเก็บบันทึกของเยว่หยาไปหาที่สงบแห่งหนึ่ง โดยอุ้มไป๋หลิวหลีซึ่งขณะนี้กลายเป็นแมวขาว(อยู่ ๆ ก็กลายเป็นแมวเฉย สงสัยเล่นจนไก่ช้ำตายมั๊ง เข้าฉากไม่ได้) เข้าไปด้วย เขาสั่งไป๋หลิวหลีก่อนที่จะหลับไปอีกครั้งว่า สมุดบันทึกและแหวนแต่งงานที่สวมอยู่มีความสำคัญมาก เพราะเป็นสิ่งเดียวที่จะทำให้เขาจดจำเรื่องของเยว่หยาได้ ให้ไป๋หลิวหลีเก็บให้เขาแล้วเอาให้เขาเป็นสิ่งแรกเมื่อฟื้นขึ้นมา ไป๋หลิวหลีรู้สึกว่าอู๋ซินทรมารใจกับประสบการณ์ครั้งนี้มาก จะจำไปทำไม ไป๋หลิวหลี ： “จะจำไปทำไม ในเมื่อทุกครั้งที่ตื่นขึ้นมา เจ้าก็เหลือของเพียงไม่กี่อย่างนี้ ต่อให้ค้นหาความทรงจำจากสิ่งของพวกนี้ แล้วเป็นไง? เรื่องต่าง ๆ ล้วนแต่ผ่านไปแล้ว” อู๋ซิน : “ไป๋หลิวหลี เรื่องบางเรื่องเจ้าไม่เข้าใจ แม้จะผ่านไปแล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามันไม่ได้เกิดขึ้น คนจำนวนหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนผ่านเรื่องราวเดียวกับข้า แม้จะตายไปหมดแล้ว แต่หากข้าจำได้ พวกเขาทุกคนล้วนแต่ยังมีชีวิตอยู่” (ตอนนี้อู๋ซินจะบอกว่า หว่อจือเต้า (ฉันรู้) ตรงข้ามกับตอนเปิดเรื่อง ที่พูดว่า “หว่อปู้จือเต้า” (ฉันไม่รู้)ซึ่งเป็นประโยคแรกของเรื่องเลย ชอบมากตรงนี้ทำให้คิดไปถึงต้นเรื่องอะไรก็ไม่รู้ ท้ายเรื่องอะไรก็รับรู้ เกิดความเปลี่ยนแปลง จากต้นไปท้าย ) อู๋ซินหลับตาลง และหลับใหลไป นาน................ในขณะที่กู้กั๋วเฉียงพยายามตามหา ไม่ว่านานแค่ไหน เขาก็ไม่เคยเจอ “อู๋ซินฝ่าซือ” เขาหวังว่าสักวัน ต้องมีสักวัน ไป๋หลิวหลีปรากฏตัวในห้องของอู๋ซินอีกครั้ง อู๋ซินตื่นขึ้นมาแล้ว ถามว่าของที่ฝากอยู่ทีไหน ไป๋หลิวหลีเปิดกระเป๋าให้ดู ข้างในมีทุกอย่างยกเว้นของสองอย่างคือสมุดบันทึกของเยว่หยาและแหวนแต่งงาน อู๋ซินถามว่าครบแล้วหรือ ไป๋หลิวหลีบอกว่าครบแล้ว ของก็มีเพียงแค่นี้แหละ อู๋ซินเหมือนรู้สึกขาดอะไรไป แต่ก็ไม่ได้ถามต่อ เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นสมัยใหม่ และชี่จักรยานไป ไปตามทางของเขาหลังการฟืั้นจากการหลับไหลอันยาวนาน (คาดว่าเกือบสิบปี) หลายปีผ่านไป กู้กั๋วเฉียงอุ้มลูกคะเนอายุ 5-7 ปี(ไม่แน่ใจ) กับภรรยากำลังเดินดูของ เธอเห็นตุ้มหูสวยมากและบอกว่าอยากได้ กู้กั๋วเฉียงเห็นทำให้นึกถึงเยว่หยากับอู๋ซิน ตอนที่เยว่หยาตาย และนอนอยู่ในโลงรอฝัง เขาไปซื้อตุ้มหูคู่นี้มาให้อู๋ซินสวมให้ศพ แต่อู๋ซินไม่ได้สวมให้ เขาจำได้ จึงบอกเมียว่าอย่าขอให้ซื้อของชิ้นนี้ แต่จะซื้ออะไรก็ซื้อได้ เขาอุ้มลูก และคุยกับเมีย แต่สายตาเหลือบไปเห็น ชายหนุ่มขี่จักรยาน ผ่านไป อู๋ซิน! หนุ่มน้อยหน้าตาหล่อเหลา อู๋ซินนี่นา กู้กั๋วฉียงร้องเรียกอย่างบ้าคลั่ง ปล่อยลูกในอ้อมกอดลง และวิ่ง วิ่ง วิ่ง ตามสหายรักที่เขาเฝ้าตามหาไป คนที่เคยผ่านวันเวลาอันเลวร้ายมาด้วยกัน คนที่เคยช่วยเหลือแม้ชีวิตก็ไม่เห็นสำคัญ คนที่แปลกประหลาดที่สุดเท่าที่เคยพบมา แต่เขาคือสหายรักที่กู้กั๋วเฉียงไว้ใจที่สุด "อู๋ซินฝ่าซือ" หนุ่มน้อยไม่หันมา กู้กั๋วเฉียงร้องเรียกจนเสียงแหบ ร้องเรียกจนคนหันมอง แต่อู๋ซินที่เขาอยากให้หยุดจักรยานและหันมา หายลับไปบนถนนสายยาว และคับคั่งไปด้วยรถและผู้คน เขาร้องไห้ เรียกชื่อ "อู๋ซิน" และรู้ว่า ชีวิตนี้จะไม่มีวันได้เจอสหายรักอีกแล้ว เด็กหนุ่มในชุดสมัยใหม่ เหมือนได้ยินเสียงร้องเรียกนั้นแว่ว ๆ เขาหยุดจักรยาน มองไปข้างหลังตามเสียงนั้น สีหน้าของเขาทุกข์ใจ รอยยิ้มของเขาประหลาดนัก แต่เขาก็ไม่หันกลับไป เขาขี่จักรยานต่อไป มุ่งไปสู่ดวงอาทิตย์อันเจิดจ้าด้านหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง ------------------------อวสาน ------------------------------------- พระเอกลืมทุกอย่าง หลังจากหลับไปเกือบสิบปี ตื่นขึ้นมาก็จำเรื่องราวที่ผ่านมาไม่ได้ สวรรค์ช่างดีต่อพระเอกนัก เพราะคนที่จำไม่ได้ ไม่มีความทุกข์ ไม่มีควาทรงจำ ไม่มีความคิดถึง ไม่มีความโหยหา และไม่ทรมาน แต่คนที่จำได้ คนที่ยังคิดถึงคนที่ตนเคยผ่านเรื่องราวมาด้วยกันนั้น "ทรมาน" ไม่ว่าจะในฐานะของสหาย หรือคนรัก บทจบของ"อู๋ซินฝ่าซือ" สอนให้รู้ว่าจำได้มิใช่หมายถึงความสุขเสมอไป ข้อสงสัย 1.อู๋ซินลืมจริงหรือ? 2.ทำไมไก่ขาวเปลี่ยนเป็นแมวขาว 3.อู๋ซินหลับไปกี่ปี 4.ชูเฉินจื่อเป็นไงบ้าง(เดาว่าคงเสพสุขอยู่สำนักเมฆคราม) 5.เยี่ยฉีหลอตายจริงหรือ หรือแค่ถูกขังไว้ 6.ลูกท่านนายพล โตแล้วจะมีบทบาทในภาคต่อไปหรือไม่ 7.อู๋ซินจะไปไหน 8.ไป๋หลิวหลีหายไปไหน ทั้งหมดไปหาคำตอบในนิยายจ้า สวัสดีและพบกันในเรื่องต่อไป   โดย: mamiya 9 กันยายน 2558 22:16:48 น.

หากมีสะกดผิด ขออภัยด้วย วันนี้เริ่มง่วง ไปนอนก่อนแล้ว   โดย: mamiya 9 กันยายน 2558 22:19:40 น.

เที่ยงคืนสวัสดิ์ค่ะพี่มามิ อู๋ซินฝ่าซือ จบแบบนั้น เหมือน ๆ จะมีภาคต่อไหมคะ? อุ๋ซินเป็นเรื่องที่สนุกนะคะ นักแสดงก็เล่นดีทุกคน ชอบอีตาผู้พันกู้ (ยศนายพันหรือเปล่านะ หลงเม่ยก็มั่ว ๆ เห็นเรียกแต่กู้ต้าเหริน) คนนี้เล่นดี หน้าตายียวนกวนประสาทได้เข้าท่าดี แต่่...น่าเสียดายที่อู๋ซินดันมาฉายช่วงเวลาเดียวกันกับ "ฮวาเชียนกู่" เลยโดนกระแสฮวาเชียนกู่กลบจนมิดเลยมั้ง ฮวาเชียนกู่นี่มาแรงมาก ๆ น่าจะเป็นซีรี่ส์ดังที่สุดในรอบปีนี้เลยละมั้ง หลังจากนี้ที่หลงเม่ยรอดูอยู่คื่อเรื่อง หลางหยาปาง ที่หูเกอเล่น แต่ดูทรงแล้ว กระแสคงสู้ฮวาเชียนกู่ไม่ได้ อ่อ เกือบลืมลำนำทะเลทรายอีกเรื่อง ที่ฉายผ่านไปแล้ว กระแสเรื่องนี้ก็แรงมาก ๆ เหมือนกัน แต่ในความเห้นหลงเม่ยเอง ดูเหมือนฮวาเชียนกู่จะแรงกว่าหน่อย เพราะนางเอกอย่างจ้าวลี่อิ๋งน่ารักเกินห้ามใจ ส่วนไป๋จื่อฮว่า ฮั่วเจี้ยนหัวนั่น ไม่ต้องพูดถึงละ สาว ๆ หายใจเป็นซือฝุกันเป็นทิวแถว วกกลับมาเรื่องอู๋ซิน พี่มามิว่า ไป๋หลิวหลีทำถูกไหม ที่เอาสมุดภาพบันทึกกับแหวนแต่งงานของอู๋ซินไป มองในแง่เพื่อนสนิทกันมานับหลายร้อยปี ไป๋หลิวหลีไม่น่าถือวิสาสะทำกับของรักของเพื่อนแบบนี้ แต่อีกแง่ ไป๋หลิวหลีก็คงไม่อยากเห็นอู๋ซินต้องทุกข์ใจกับอดีตที่แก้ไขอะไรไม่ได้แล้วละมั้ง ในเมื่อมันเป็นทุกข์ แล้วจะไปกอดมันไว้ทำไม จริงไหมคะ? หานตงจวินเล่นบทบู๊ดูเข้าตาดีอย่างที่พี่มามิว่าค่ะ ไม่ขัดเขิน แล้วดูท่วงท่ามีสง่าดี เขาคงฝึกมาดี เคยได้ยินมาว่าโรงเรียนนักแสดงของจีนนี่จะต้องฝึกพวกมวยจีน พวกการขี่ม้า รำดาบ อะไรเทือกนี้ เวลาไปเข้าฉากจะได้ไม่ขัดตา จริงหรือเปล่าไม่รู้นะพี่ ว่าแต่ อู๋ซินหลับแต่ละครั้งนานกี่ปีล่ะคะ พี่มามิว่าเป็นสิบปีเลยเหรอ แล้วโรงเตี๊ยมที่อู๋ซินไปเปิดห้องนอนนั้น เขาจะยอมให้ลูกค้ามาเช่าห้องเป็นสิบปีเชียวเหรอ? เย่ฉีหลัว หลงเม่ยว่าเธอไม่ตายนะ น่าจะโดนต้นไม้ประหลาดนั้นลากไปขังไว้ใต้ส่วนลึกของถ้ำ คงออกมาไม่ได้อีกง่าย ๆ ต้นไม้นี่เจ๋งกว่ายันต์โป๊ยข่วยที่ปรมาจารย์สำนักเมฆเขียวเคยขังเย่ฉีหลัวไว้เสียอีกนะคะ ไป๋หลิวหลีหายไปไหน ก็กลับมาเมืองไทยไงคะ...แฮ่ ๆ ๆ พี่มามิอ่านนิยายแล้วมาเม้าท์ต่อให้ฟังนะคะ ว่าอู๋ซินเป็นอย่างไร อยากรู้เหมือนกัน ราตรีสวัสดิ์ค่ะ   โดย: หลงเม่ย IP: 27.130.30.233 11 กันยายน 2558 0:50:29 น.

ดีจ้า ยามค่ำ ๆ ค่ะ หลงเม่ย พี่คิดว่าหลายคนคงอยากให้มีภาคต่อ และหนังเรื่องนี้ก็เรตติ้งดีค่ะ เพียงแต่ออกมาไม่เหมาะเวลา และฉายผิดจังหวะ ส่วนจำนวนตอนกำลังดีเลยทีเดียว หนังยาวมาก ๆ จะมีช่วงเบื่อ ขนาดอู๋ซิน 20 ตอน ตอนที่ 17 -18 พี่ก็รู้สึกว่าเบื่อ ๆ เลย แต่จบเร็วดี กู้ต้าเหริน คนชอบเยอะนะคะ คนนี้เป็นศิษย์พี่ของน้องหาน สนิทสนมกันดี ไปแนวตลกท่าจะเวิร์ค แต่เรื่องนี้นับเป็นตัวละครที่น่าสงสารที่สุด ต้องทุกข์ใจอยู่คนเดียวตลอดชีวิต ฮวาเชียนกู่ดังมาก แต่พี่ดูไม่จบ สาเหตุอย่าได้บอกเลย เพราะจะทวนกระแสเกินไป จริตใครจริตมันว่ากันไป ปีหน้าจะมีฮวาเชียนกู่ภาคสอง และกู่เจี้ยนภาคสองด้วย (ทางเหิงเตี้ยนเขาเคยประกาศออกมาค่ะ) หลางหยาป่าง ไม่ใช่แนวหนังเหมือนฮวาเชียนกู่ แต่คงได้รับความนิยมเช่นกัน เพียงแต่ไม่สุขนิยม สำหรับพวกไม่ชอบโศกนาฎกรรม คงร้องกันเป็นแถว ๆ เรื่องลำนำฯ พี่ก็ดูไม่จบ จบเท่าที่เขียนนั่นเอง ดูไปแล้วเกิดรู้สึกบางประการ เลยไม่ได้ต่อ ก็เหตุเดิม คนเราย่อมไม่เหมือนกัน เรื่องฮวาเชียนกู่ทำไม่รู้สึกไม่ชอบไป๋จื่อฮว่าซั่งเซียนเลยก็ไม่ทราบนะคะ ทั้ง ๆ ที่ชอบฮั่วเจี้ยนหัว เรื่องนี้ขนาดเพื่อนที่ไม่เคยแตะหนังจีนยังไลน์มาถามเลย และเขาดูจบ 50 ตอนเสียด้วย และยังแต่งหน้ามารเทพมาให้ดูอีก ของเขาดังจริง ๆ สำหรับไป๋หลิวหลี พี่คิดว่าทำถูกต้องแล้วค่ะ ลองสมมุติว่าไป๋หลิวหลีทำตามที่อู๋ซินสั่งอะไรจะเกิดขึ้น อู๋ซินก็จมอยู่ในอดีตอย่างนั้นหรือ อย่าลืมว่าอู๋ซินไม่ตาย เขาจะต้องมีชีวิตอยู่อีกร้อยปี พันปี คนเราหากต้องอยู่ในความขมขื่น ชีวิตทุกข์ทรมานมาก ดังนั้นเรื่องนี้จึงดีที่ทำให้พระเอกลืม แต่การที่ภาคใหม่พระเอกจะเปลี่ยนคนรักไปเรื่อย ๆ ให้เราลุ้นมันจะดีหรือเปล่า ภาคสองอาจยังโอเค ภาคต่อไปจะยังสนุกหรือเปล่า? บางครั้งความทรงจำมันก็ทรมานเหมือนกัน ไป๋หลิวหลี เอาของสองอย่างนั้นไป อู๋ซินจะมีชีวิตที่สุขสบายกว่า และได้ทำตามที่เยว่หยาบอกคือ ให้อู๋ซินมีชีวิตต่อไป เชื่อว่าเยว่หยาคงอยากให้อู๋ซินมีความสุขมากกว่าระทมทุกข์ในความทรงจำเป็นแน่ ความทรงจำที่ดี มีค่า ควรแก่การระลึกถึง เชื่อว่าสำหรับเยว่หยา เป็นสิ่งที่เพียงพอและงดงามที่สุดในชีว่ิตแล้ว ปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินไปตามกาลเวลาเถิิด ไม่ว่าเหตุการณ์ไหน ๆ ก็ต้องผ่านไป ดี หรือ ร้าย ทุกอย่างต้องมีวันพรุ่งนี้ ดังนั้นในฐานะเพื่อน พี่คิดว่าไป๋หลิวหลีทำถูกแล้วค่ะ เพราะทำเช่นนี้เป็นความหวังดีต่ออู๋ซิน และไม่ทำร้ายเพื่อน ถึงจะขัดต่อคำสั่งของอู๋ซินก็ตาม ผลดีมากกว่าผลเสีย ของพวกนี้ต้องฝึกค่ะ เรื่องน้องหาน ทุกอย่างเลยที่น้องหลงเม่ยว่า ท่าเดิน สีหน้า ท่าทาง ใบหน้าหันซ้ายขวา ดาราที่ขยัน ๆ เขาจะฝึกเพิ่มทุกอย่าง และผลก็จะออกมาดี อยู่ในวงการนาน ๆ และเก่งขึ้นเรื่อย ๆ ไว้ได้อ่านแล้วจะเม้าท์ให้ฟังค่ะ หนีหลอผู้แต่งมาเขียนเรื่องคลายข้อสงสัยไว้หลายประการ แต่พี่สองวันนี้โหลดไม่ได้เลย รู้อะไรเพิ่มจะมาเม้าท์นะคะ วันนี้มีเรื่องหนึ่งจะมาเล่าค่ะ หลังจากจบอู๋ซิน ก็ลองเชิร์ชไปเรื่อย ๆ ว่าหลางหยาป่างฉายยัง เสิร์ชไปเสิร์ชมา เจอหนังเรื่อง "ฉิงติ้งซันเซิง" (รักสามชาติ) แหม ไอ้เราก็ไม่ได้ชอบหนังรักเสียหน่อย ดูชื่อคนเล่น หยางหรง เพื่อนร่วมโรงเรียนหยูมา ดูคราวก่อน ศิษย์น้องเล็กก้ไม่ได้ประทับใจอะไร ดูเรื่องต่อมาเล่นรับเชิญในเอี้ยก้วย เฉินเสี่ยวก็ไม่ได้ติดใจอะไร ไม่ได้ชอบเสียด้วยซ้ำ ตัวก็เล็ก หน้าตาก็ไม่ใช่ว่าสวย ดูคนเล่นต่อไปอีก ทังเจิ้นเยี่ย อืมม์ก็เล่นเป็นเสด็จพ่อมาหลายเรื่องแล้ว เฉย ๆ ผู่ปาเจี่ย เฮ้ย เล่นด้วยเหรอ เล่นเมื่อไหร่ หันไปดูวันอัพโหลด อ้าวปีที่แล้วนี่ ฉันไม่รู้เลย จำได้ว่า ผู่ปาเจี่ยบ้านจนมาก ชีวิตจริงต้องเลี้ยงดูทางบ้าน เรื่องแรกเล่นเป็นเจ้าชาย คนที่จนมากต้องเล่นเป็นถึงเจ้าาชาย เรื่อง "ซีมาลายาหวังจื่อ" (เจ้าชายหิมาลัย) บังเอิญเห็นบนรถทัวร์ตอนไปเที่ยวจีน และมาดูในเรื่อง "ไข่มุกวิเศษ" อะไรสักอย่างที่เป็นครึ่งคนครึ่งปีศาจ ที่เคยเขียนในบล็อคนี้ เลยพอรู้ประวัติอยู่บ้าง ทีมงานต้องขอให้ผู้สร้างช่วยกันจ้าง หากจะหานักแสดง จงให้โอกาสผู่ปาเจี่ย คนนี้สะดุดเลย เขาจะพัฒนาการแสดงไปได้แค่ไหนนะ อยากรู้ คนต่อมา "จางเหมิง" เอ่อ คนนี้เคยเล่นเรื่อง "เสินฮว่า" กับ หูเกอ เธอสวยแบบเฮี้ยว ๆ และเมื่อเห็นชื่อจางเหมิงต่อมากลับกลายเป็นจางเหมิงอีกคน แล้วเธอหายไปไหน สงสัยมานานเหมือนกัน เธอเล่นเรื่องนี้ค่ะ สนใจ ๆ อยากดูว่าเล่นบทอะไร คนอื่น เจิ้งเพ่ยเพ่ย ท่านเล่นเรื่องนี้ด้วย น่าสน ดูสิลองดุ พระเอกหรือตัวเอก ท่าทางคุณชาย แข็ง ๆ เย็น ๆ ช่างเถอะ ไม่ได้สนใจสักเท่าไหร่ ผอมแห้ง ดูท่าจะเล่นเรื่องแรก ไม่เช็ค ๆ เมื่อคืน ถึงตี 5 เลยค่ะ ดูรวดเดียว 10 ตอน แม้ดูอย่างผ่าน ๆ มันก็ยังสนุกค่ะ ความน่าสนใจอยู่ที่ 1.ตัวละครดีเหมือนร้าย ตัวร้ายเหมือนดี 2.ความสัมพันธ์ของตัวละครซับซ้อน แต่จับมาพัวพันกันจนได้ 3. สร้างความอยากรู้ว่าตัวละครอยู๋กันคนละที่จะเอามาพัวพันกันได้อย่างไร ดูต่อไป ๆๆ ๆ ๆ เอ่อ อี้ง หยางหรง นี่คือเธอเหรอ เธอคุมโทนของตัวละครตัวนี้ได้นิ่งเป็นเส้นเดียวเลย เธอเป็นนางเอก สีหน้าไม่หลุดจากความนิ่ง สงบ เงียบ อ่อนนอกแข็งใจเลย เอ๊ะ ฝีมือเธอไม่เลวนี่ หน้าตาก็สะสวยดีนะ ฉันดูเธอผิดไปเหรอ ได้ดูเธอจริง ๆ เสียดายทิชชู่ฉันเหมือนกันนะ ผู่ปาเจี่ย จากวันนั้นจนวันนี้ อยากรู้ว่าครอบครัวคุณเป็นอย่างไร เงยหน้าอ้าปากได้แล้วหรือยัง? คุณเล่นหนังเรื่องนี้ ยังไม่เห็นความก้าวหน้าเท่าไหร่ คอสตูมไม่ดีเลย แต่ไม่แย่จนต้องยี้ รองเท้าบูทไม่เข้าขา กางเกง เสื้อ ไม่เข้ากันเลย หรือคุณผอมไป จางเหมิง ฝีมือดีอย่างไร เรื่องนี้ใช่ด้วย เธอเล่นดีมาก จากบทคราวก่อน บทคราวนี้ ในฐานะนักแสดงคนหนึ่ง เธอทำได้ดีมาก บทแซ่บมาก เสียดายทิชชู่ค่ะ นั่งน้ำตาตกหน้าจอ จริง ๆ ก็ไม่ได้เศร้าขนาดนั้น จริง ๆ ก็ไม่ได้ถึงขนาดต้องร้องไห้ แต่ทำไมร้องนะ "ฉิงติ้งซันเซิง" ที่นี่ค่ะ สนใจลองไล่ดู https://www.youtube.com/watch?v=v4RuEuLFIlo มีความแปลกอีกอย่างคือ เหมือนหนังเรื่องนี้ไม่ได้พากย์ เสียงเบามาก คล้ายว่าใช้เสียงจริง และบรรยากาศมันจะแปลกไปแบบหนึ่ง ชีวิตคนสมัยนั้น หาดูได้ ในเรื่องนี้ บทพูด เขียนแล้วเกิดคลื่นกระทบในใจไม่น้อย หากเปรียบเทียบกับบทพูดเรื่องอู๋ซิน คมกว่า แต่ยังไม่ถึงระดับบาด เพียงเข้าขั้นใช้ได้อยู่ แสงสีของหนัง ไม่สร้างความอึดอัดจนเกินไป มีคนหนึ่งที่บุคคลิกน่าอึดอัดคือพ่อบุญธรรมของพระเอก ขณะนี้ดูถึงตอนที่ 12 เข้าใจว่ากุมความลับบางอย่าง ต้องดูต่อไป มีความไม่สมจริงอยู่บ้าง ก็ผ่าน ๆ ไปเสีย อุตส่าห์ตั้งใจทำ ดีบ้าง มีตำหนิบ้าง หาเอาเถิดข้อคิดแห่งชีวิต เท่านี้ก็รู้สึกเพียงพอแก่ใจ   โดย: mamiya 12 กันยายน 2558 21:56:36 น.

ลืมตอบ เรื่องหลับไปกี่ปี เดาว่าเกือบสิบปีค่ะ เพราะหลังจากอู๋ซินไปแล้ว กู้กั๋วเฉียงก็หาเขาอยู่หลายปีเลย เห็นฤดูกาลที่แปรเปลี่ยนตรงป้ายประกาศจับ และต่อมาเขาแต่งงานมีลูก อายุ 5-7 ขวบ(มองเด็กไม่เก่ง) คาดว่า บวกกันแล้ว น่าจะเกือบสิบปีค่ะ(เดาว่า) ส่วนโรงเตี้ยมให้นอนนานขนาดนั้นเลยเหรอ กิจการยาวนานขนาดนั้นเลยเหรอ นั่นแหละค่ะ ไม่สมจริง เขาก็ต้องเอาห้องไปทำมาหากิน หรือไม่อู๋ซินอาจจ่ายทองคำมากมายที่ได้จากกู้กั๋วเฉียงมาเช่ายาว โดยไม่กลัวโรงเตี้ยมเจ๊งไปก่อน เอาน่า ๆ ปล่อยไป ณ จุด ๆ นี้ 5555   โดย: mamiya 12 กันยายน 2558 22:25:33 น.

ฉินติ้งซานเซิง ชื่อจีนคือเขียนอย่างไรคะ จะได้ไปเสิร์ชดูบ้าง ถ้าพี่มามิแนะนำ คงต้องไปลอง ๆ ดูสักหน่อย ระหว่างนี้ไหน ๆ หลางหยาป่างยังไม่เข้าฉาย ก็ดูเรื่องอื่นไปก่อน ตอนนี้หลงเม่ยกำลังติดใจจ้าวลี่อิ๋ง เลยไปดูซานซานไหลเลอ เธอน่ารักดีค่ะ ยิ่งดูยิ่งชอบจ้าวลี่อิ๋งมากขึ้น วกมาเรื่องอู๋ซิน พี่มามิคะ ในหนังสือเขาไม่ยอมบอกเลยเหรอ ว่าอู๋ซินมีความเป็นมายังไง ทำไมถึงเป็นอมตะแบบนั้นได้ แล้วไป๋หลิวหลีมาเกี่ยวกับอู๋ซินได้ไง น่าจะมีที่มาที่ไปหรือเปล่าคะ ถ้าบังเอิญพี่มามิอ่านหนังสือเรื่องนี้แล้วเจออะไรสนุก ๆ ก็มาเล่าให้ฟังกันบ้างนะคะ ส่วนเรื่องใหม่ที่มาแทนฮวาเชียนกู่ หลงเม่ยไม่ดูล่ะ รับไม่ไหวกับความรันทด ดราม่าขนาดหนักแบบนั้น อีกอย่าง ตัวแสดงก็ยังไม่ถูกใจเราเท่าไรนัก คือไม่รู้เป็นไงนะพี่มามิ หลงเม่ยดูเฉินเสี้ยวมาหลายเรื่องแล้ว ไม่ติดใจสักที เหมือนกับที่ดูเฝิงเส้าเฟิงเล่นมาหลายเรื่อง เราก็ไม่ติดใจ ไม่รู้เป็นไง ดันไปชอบฮั่วเจี้ยนหัว ชอบหูเกอ แล้วก็พระเอกใหม่ที่ชอบตอนนี้คือเจี่ยงจิ้งฟู ค่ะ นี่ว่าจะรอดู ฉินสือหมิงเยว่ เจี่ยงจิ้งฟูเล่น อ่อ อีกคนทีี่เข้าตาตอนนี้ ก็หานตงจวินนี่แหละ คงต้องรอดูเซียนเจี้ยน 5 ว่าจะยังครองความนิยมในใจหลงเม่ยได้ไหม แล้วจะแวะเข้ามาคุยกะพี่มามิอีกนะคะ ดูแลสุขภาพด้วยค่ะ   โดย: หลงเม่ย IP: 171.6.26.164 16 กันยายน 2558 21:06:20 น.

พี่มามิยะคะ หลางหยาป่างฉายแล้ว รีบดูกันเร็ว แล้วมาเม้าท์กัน เรื่องนี้หูเกอดูดี๊ดี เหมาะกับคาแรคเตอร์ตัวละครม๊ากมาก เรื่องเหว่ยจวงเจอะ ก็กำลังสนุกเลย หวังว่าพี่มามิจะเข้าไปดู ราตรีสวัสดิ์ค่ะ รักษาสุขภาพด้วยยยยย   โดย: หลงเม่ย IP: 27.130.60.116 20 กันยายน 2558 0:37:38 น.

ดูแล้วค่ะ สองตอนเมื่อคืน หนังออกแนวทึมๆ เปิดเรื่องมาก็เห็นตอนท้ายของพระเอกเลย อยู่ได้แค่ 2 ปี จะเข้ามาแจ้งว่าเฉินเหว่ยถิงประกาศแยยกทางกับอาซาแล้ว   โดย: mamiya IP: 1.46.8.52 20 กันยายน 2558 7:55:35 น.

มาตอบข้างบน "ฉินติ้งซันเซิง" ดูจากลิงค์ข้างบนเลยค่ะ ซาน ๆ พี่ดูไปแล้วค่ะ สนุกดี เจ้าลี่อิ่งมีการพัฒนาของตัวซาน ๆ จากเด็กฝึกงานจนมีฐานนะเท่าเทียม เพื่อจะเรียกชื่อบอสตรง ๆ ได้ เรื่องอู๋ซินเหมือนไม่ได้บอกว่าอู๋ซินเป็นใครมาจากไหนนะคะ เรื่องนี้คนเขียนเขาได้แรงบันดาลใจมาจากเรื่อง "จูออน" เพราะว่าดูแล้วปีศาจสาวที่อาละวาดน่าจะมี "ฝ่าซือ" มากำราบเลยเป็นที่มาของเรื่องอู๋ซินฝ่าซือนี่แหละค่ะ ถ้ามีข้อมูลเพิ่มจะมาเล่าให้ฟังค่ะ เรื่องฮวาเชียนกู่พี่ก็ดูไม่จบ แต่เรืิ่องนี้เรตติ้งดีมาก เข้าใจว่าเด็ก ๆ วัยรุ่นดูกันเยอะเลย เป็นหนังที่ออกมาตอนเหมาะ เพราะเป็นวันหยุดภาคฤดูร้อน และอยู่สถานีหูหนาน และยังมีดาราแม่เหล็กอีก เขาว่ามันมีเรตสูงมาก ๆ จนพูดกันหนาหูเลยล่ะค่ะ เปรียบเทียบได้กับเซียนเจี้ยน 1 ที่หูเกอเล่น ตอนนั้นก็มีเรตติ้งสูงปริ๊ดเหมือนกันค่ะ น้องหานมาแรง ภาษาอังกฤษก็เก่งค่ะ เห็นพูดแล้ว สำเนียงดีที่เดียว มาดูหูเกอกันต่อค่ะ   โดย: mamiya 21 กันยายน 2558 0:58:46 น.

รอคุณมามิตั้งเรื่องหลางหย่าปางค่ะ ดูแล้วสนุกดี หูเกอเหมาะกับบทนี้มาก   โดย: meilee IP: 125.24.79.226 21 กันยายน 2558 11:50:55 น.

เรื่องนี้คนจับตาดูเยอะ อีกไม่นานน่าจะมีคนทำซับนะคะ ระหว่างยังไม่มีคนทำ มาคุยกันในนี้ก็ได้ค่ะ จริง ๆ ซื้อหนังสือไว้นานแล้ว แต่อ่านไม่ได้ ตัวหนังสือมันเล็กไป ดูแล้วชอบเฟยหลิวค่ะ หูเกอชอบอยู่แล้ว แต่เฟยหลิวนี่เห็นแว๊บ ๆ ก็ชอบแล้ว น้องอู๋เหล่ย พลิกจากบทเอี้ยก้วยน้อยพูดมาก มาเป็นเฟยหลิว คนที่สติไม่เต็ม ไม่ได้บ้า ไม่ได้สติปัญญาต่ำ แต่ถูกกรอกยา แล้วเลย เกิดความบกพร่องขึ้น ไปดูตอน 3 4 ก่อนนะคะ   โดย: มามิยะ (mamiya ) 21 กันยายน 2558 21:50:33 น.

ิเอิ่ม หนังฉายเร็วมาก วันนี้คงถึงตอน 10 แล้ว มั๊ง รัศมีม่วงเปล่งประกาย ไม่อยากจะคิด แต่ทำไมคิด มีข้อสงสัยหรือตั้งเป็นข้อสังเกตุไว้แลกเปลี่ยนกันนะคะ 1.ไอ้ยาในเหล้านั่นมันยาอะไร จะแค่ยาสลบหรือ? จริง ๆ ตอนที่เอ่ยถึงยา(หรือเหล้า)ชนิดนี้ฟังดูแล้ว ผลของมันไม่น่าจะแค่สลบ แต่ตอนนางเอกโดนสลบไปแป๊บเดียว ส่วนองค์หญิงใหญ่เมื่อก่อนถึงกับต้องจำใจมาเป็นเมียคนที่ไม่ได้รัก 2.จวิ้นจู่ หรือองค์หญิง เป็นแม่ทัพใหญ่ ตระกูลหนึ่งทางยุนนาน สมัยก่อนผู้หญิงมีบทบาทได้ถึงขนาดนี้เลยหรือ? กับตัวละครอีกตัวก็เป็นผู้หญิงที่ออกมาผาดโผน หากเป็นชาวยุทธจะเข้าใจ แต่นี่เป็นชาววัง ผุู้หญิงสถานภาพขนาดนั้นเลยหรือ? 3.แน่นอน ตามท้องเรื่องสมัยนั้นมีศัลยกรรมแล้ว? เพราะตัวพระเอกเปลี่ยนหน้าเลย เหรอ? 4. มีการเสนอราคาก่อนให้ข้อมูลด้วย หลางหยาองค์กรขายความลับเพราะรู้เรื่องทั่วแผ่นดิน ใครอยากรู้เรื่องอะไรเอาใส่ในกล่อง (คล้าย ๆ ตู้ยา) เสร็จแล้วก็จะมีการเอาเรื่องนั้นไปดูว่าราคาเท่าไหร่หากจะตอบ ได้ราคาแล้วเอาใส่กล่อง คนอยากรู้ก็เอาเงินตามจำนวนที่ว่ามาใส่(อาจล้นกล่อง) แล้วเรื่องที่อยากรู้ก็จะส่งให้ภายให้ และที่สำคัญ เรื่องเกิดในวังแต่มาถามในยุทธจักร อือม์.....องค์กรนี้รุ้มากจริง ๆ   โดย: มามิยะ IP: 61.90.10.71 22 กันยายน 2558 8:58:06 น.

สังเกตุ เขียนผิดจ้า ที่ถูกคือ สังเกต   โดย: มามิยะ IP: 61.90.10.71 22 กันยายน 2558 9:37:48 น.

ดีค่ะคุณมามิ ยอมรับเลยค่ะเราไม่ค่อยชอบหูเกอซักเท่าไหร่เพราะส่วนใหญ่จะได้รับบทแบบเซียนกระบี่เราว่าไม่เหมาะ แต่พอมาเห็นเรื่องนี้แล้วใช่เลย หูเกอเหมาะกับบทดูเรียบร้อย ฉลาดลึกแบบนี้ ส่วนเด็กที่ชื่ออู๋เหล่ยเรื่องนี้ก็ได้รับบทที่ดี ตอนเล่นเป็นเอี้ยก้วยดูแล้วไม่ชอบเพราะรู้สึกเหมือนแสดงเกิน แต่นั่นอาจจะเพราะบทที่เขียนสู้ของเก่าๆไม่ได้ด้วย ก็เลยทำให้ดูน่ารำคาญเกินไป ส่วนเรื่องของหลางหย่าปางการเปลี่ยนหน้าอาจเพราะเป็นนิยายสมัยใหม่ เพื่อเนื้อเรื่องที่แปลกใหม่ เราก็มองได้ว่าเรื่องนี้เป็นรูปแบบแฟนตาซีอิงประวัตินิดหน่อยประมาณนั้นก็ได้ ด้านผู้หญิงสมัยก่อนผู้หญิงเป็นใหญ่ก็มีบ้าง แต่อาจหลังม่าน พอยุคใหม่ก็อาจจะอยากให้มาหน้าม่าน บวกกับสมัยนี้เท่าเทียมกัน การเขียนนิยายก็อาจจะอยากสอดแทรกเข้าไปบ้าง อันนี้พอรับได้ เพราะไม่ใช่นิยายประวัตศาสตร์โดยตรง ส่วนเรื่องความลับในวังมาถามยุทธจักร เราคิดว่าอาจเพราะคนในยุทธจักรมีวรยุทธ์ความเก่งกาจ พูดง่ายๆคือทำได้ทุกอย่าง ส่งคนลอบเข้าสืบ ส่งสายลับ ซื้อข่าวคนในวัง อะไรแบบนี้ละมั้งคะ ส่วนเรื่องยาตอนนี้เราดูไป 4 ตอน แถมแปลไม่ออกด้วยรายละเอียดเลยไม่ค่อยเข้าใจอ่ะคุณมามิ   โดย: meilee IP: 125.24.79.67 22 กันยายน 2558 10:11:19 น.

ว่ากันจริง ๆ ไห่เยี่ยน(ผู้แต่ง)ได้รับคำชมมากสำหรับเรื่อง "หลางหยาฯ" ในหมู่นักเขียนที่เกิดหลังปี 80 ซึ่งนักเขียนเหล่านี้ส่วนใหญ่จะเน้นจิตนาการมากกว่าความสมเหตุสมผล และผู้อ่านร่วมสมัยก็จะสนุกสนานไปกับมัน เพราะมีภูมิหลังที่ใกล้เคียงกัน เหมือนกับเราทุกคน ไม่ได้ตำหนินะคะ เพียงแต่จะบอกว่ามันไม่ใช่โบราณ บางทีเราดูหนังบางเรื่อง มันคือฉากหลังโบราณแต่ข้างในเขียนแบบสมัยใหม่หมด คนดูรับได้เพราะร่วมสมัย แต่หากโบราณจริง ๆ แล้วขาดความสมเหตุสมผลไป หากเน้นประเด็นนี้คงมีคนมาบอกให้ดูสารคดีแน่ เพียงแต่อยากบอกว่าเรื่องนี้มีพื้นหลังเป็นโบราณที่ไม่ใช่โบราณเท่านั้นเอง เหมือนกับหลาย ๆ เรื่องที่ผ่านมา ผู้หญิงเก่งสมัยโบราณก็มีได้ แต่ส่วนใหญ่แล้วสถานภาพผู้หญิงจะถูกกดในสังคม คนที่ผงาดได้ก็ใหญ่สุดในแผ่นดินนั่นเอง จะมีฮัวมู่หลานก็อยู่ในแนวนิทานพื้นบ้านมาเป็นแม่ทัพหญิง หูเกอ ได้รับการยอมรับมาก และเป็นอาร์ตติสคนหนึ่งที่นิสัยดี หลาย ๆ ครั้ง ที่ฟังคำพูด ทีท่า ความคิด จึงได้รับความนิยมมาก แม้ตอนที่เป็นก๊วยเจ๋ง จะเกิดปัญหาขึ้น แต่ทุกคนยอมรอ หูเกอเป็นปี หมดเวลาพักแล้ว ไว้มาเม้าท์ต่อค่ะ   โดย: มามิยะ IP: 171.96.148.87 22 กันยายน 2558 12:59:03 น.

เห็นด้วยกับถ้าหากเป็นหนังโบราณบอกเล่าประวัติศาสตร์ ถ้าสร้างตัวแบบนางเอกขึ้นมาจะทำให้ประวัติศาสตร์เปลี่ยนแปลง คนดูยุคใหม่อาจสับสนได้ เพราะงั้นคนแต่งนิยายก็ต้องมีการคิดให้มาก ถ้าจะเล่นแบบนี้ ก็ต้องลดความเป็นประวัติจริงๆให้น้อยที่สุด สร้างโลกของตัวเองขึ้นมาเท่านั้น ส่วนการสร้างแนวประวัติถ้าสร้างดีๆไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไรมากก็สนุกได้ เพียงแต่ต้องเจอกลุ่มคนที่มีความสามารถจริง เช่น คนเขียนบท ยกตัวอย่างเรื่องสามก๊กสมัยก่อนสนุกกว่าปี 2010 มาก (สำหรับเรานะคะ) เพราะดูคนสมัยนั้นเค้าตั้งใจ ใส่ใจรายละเอียด ไม่ได้เน้นอลังการณ์แต่เน้นความเป็นจริง และสามารถเข้าถึงนิสัยตัวละครได้จริง ยกตัวอย่างบ้านขงเบ้ง ของเก่าแสดงให้เห็นเป็นคนสมถะ รู้หลักการสร้างบ้าน แต่ของ2010 เล่นไปสร้างกลางน้ำตกเลย ผิดหลักของปราชญ์อย่างขงเบ้งสุดๆ ส่วนเรื่องหูเกอเราใช้คำผิดไปหน่อย ตัวจริงเค้าเราไม่ได้ไม่ชอบหรือเกลียดนะคะ ที่เราพูดหมายถึงในบทบาทที่เค้าได้รับเท่านั้น เราว่าไม่เหมาะกับบทบ้าๆบวมๆแบบเซียนกระบี่ อีกอย่างที่ไม่เหมาะคือซื่อบื้อแบบก๊วยเจ๋ง แต่เค้าเหมาะกับบทแบบหลางหย่าปาง หรือ ลำนำทะเลทรายอ่ะค่ะ แบบฉลาดๆร้ายนิดๆ เหมือนลี่อิงที่เราบอกในเม้นก่อนว่าไม่เหมาะกับบทแบ็วแต่เหมาะกับบทฉลาดร้ายๆ เพราะตาลี่อิงดุมาก บทแบ๊วสำหรับเราเลยว่าไม่ค่อยเหมาะ ในซูซานนี่ใช่เลย หรือไม่ก็มารเทพตอนหลังของเชียนกู่ แบบเห็นแล้วชอบมากกกก หลงงงงง 555   โดย: meilee IP: 125.24.79.67 22 กันยายน 2558 13:34:09 น.

ดีจ้า พี่มามิยะ แวะมาทักทายยามดึก มาอ่านเม้นท์พี่มามิ และคุณเม่ยลี่ ที่เข้ามาร่วมแจม (ขออภัยหากสะกดชื่อผิดนะคะ) ย้อนกลับไปเรื่องฮวาเชียนกู่ เรทติ้งของถล่มทลายจริง ๆ นะคะพี่ ได้ตั้ง สามกว่า ๆ แต่ไม่รู้ว่ากว่าเท่าไร ยินมาว่าา 3.6 หรือไรนี่แหละ ซึ่งถือว่าสูงมากเป็นประว้้ติการณ์ ถึงกะทีมงานต้องฉลองกันเลยทีเดียว ทั้งที่หนังเรื่องนี้ปิดกล้องไปตั้งนานแล้ว ทีมงานทุกคนก็ยอมมารวมตัวกันใหม่เพื่อฉลองเรทติ้ง แล้วยังมียอดคลิกดูผ่านไอฉีอี้ รวมแล้ว 6800 ล้านครั้ง แม่จ้าว อ่านข่าวแล้ว ตะลึงพรึงเพริด อะไรจะฮอททั่วโลกขนาดนี้ เอาล่ะค่ะ กลับมาหลางหยาปาง ตอนนี้ดูไป 6 ตอนล่ะ เริ่มสนุกเข้มข้นขึ้น ชอบหูเกออยู่แล้ว ตั้งกะพี่มามิแนะให้ดูThe Myth หลังจากนั้นก็ตามงานเขามาทุกเรื่องเท่าที่หาดูได้ ลำนำไม่ต้องพูดถึงเลย แทบจะเอาหน้าแทรกเข้าไปในจอคอมพ์ตอนที่ท่านเก้าออกทุกฉาก (55555555) หลางหยาป่างนี่ เห็นแล้ว ต้องทอดถอนใจในความงามสง่า ยิ่งฉากที่ยืนอยู่กลางทะเลสาป เป่าขลุ่ย สยบกองเรือที่รุกล้ำเข้ามา โห....เท่มากกกกกกก หูเกอเล่นได้ดีอยู่ตัวแล้วล่ะ ไม่มีอะไรจะชมมากไปกว่านี้ ตอนนี้ดูหูเกอพร้อมกันสองเรื่อง ยอมรับว่าเขาตีบทแตกกระเจิงทั้งสองเรื่องเลย ชอบ ๆ (อีกเรื่องคือเว่ยจวงเจอะ ที่กำลังไคลแม็กซ์) น้องอู๋เหลย น่ารักค่ะ ชอบ เล่นบทบู๊ทะมัดทะแมงดีมาก ๆ ไม่ขัดตาเลย เห็นแล้วรู้สึกเอ็นดูเด็กขึ้นมาทันที แอบอยากรู้ค่ะพี่มามิ เฟยหลิวเป็นใคร มีความเป็นมายังไง ทำไมต้องโดนจับกรอกยาด้วยคะ พอจะเฉลยได้ไหม? ส่วนที่ดูไปเมื่อคืน ตอนที่ท่านหญิงมู่โดนวางยานั่น เข้าใจว่านั่นคงไม่ใช่แค่เหล้านะคะ แต่น่าจะเป็นยาปลุกกำหนัด ทำให้คนที่กินลงไปอย่างองค์หญิงใหญ่ ถึงต้องเสียท่าให้กับเซี่ยโหวสมัยหนุ่ม แล้วเลยต้องตกกระไดพลอยโจน จำยอมแต่งกะเซี่ยโหวอย่างขมชื่น ว่าด้วยเรื่องขายข่าว อย่างหลางหยาเก๋อ เคยสงสัยมาตั้งแต่สมัยอ่านนิยายของโก้วเล้ง อย่างเล็กเซียวหงส์ จะพูดถึงองค์กรลับที่มีอิทธิพลทั่วหล้า ที่มีอาชีพขายข่าวอย่างเดียว ยิ่งลับราคายิ่งแพง ตอนนั้นอ่านก็สนุกมาก แล้วก็เลยเชื่อมาตั้งแต่บัดนั้นว่าประเทศจีนในยุคโบราณคงมีการขายข่าวเป้นอาชีพกันจริง ๆ แต่จะถึงระดับจัดตั้งองค์การ มีโครงสร้างใหญ่โตแบบหลางหยาป่างหรือเปล่านี่ ก็ไม่ทราบได้ แต่จีนมีประวัติศาสตร์ยาวนานมาก ๆ อาจจะมีบางเรื่องที่มีจริง ๆ ก็ได้นะคะ อย่างเช่นองค์การขายข่าวแบบหลางหยาป่าง หรือหอเสื้อเขียว(ในเรือ่งเล็กเซียวหงส์) เป็นต้น ตอนนี้จับตาดูจิ้งอ๋อง อยู่ค่ะ ว่าเมื่อไรจะรู้ความจริงว่าเหมยฉางซู คือเพื่อนสมัยวัยเยาว์ หลินซู ซักที ท่าทางแข็งกร้าวแบบจิ้งอ๋อง ไม่น่าจะครองบัลลังก์ได้ราบรื่นนะคะ แข็งขนาดนั้น คงโดนขุนนางต่อต้านไม่หยุด ก็ต้องดูว่า บุรุษอันดับหนึ่งเหมยฉางซู จะช่วยจ้ิงอ๋องได้อย่างไร คืนนี้ว่าจะดูต่อค่ะ ได้ยินมาว่าเขาจะฉายทุกวันจนกว่าจะจบ จริงเปล่าไม่รู้ พี่มามิยะดูแลสุขภาพด้วยนะคะ แล้วจะแวะเข้ามาอีกจ้า   โดย: หลงเม่ย IP: 27.130.81.146 22 กันยายน 2558 23:14:15 น.

ดีจ้า หลงเม่ย วันนี้กลับมาดึก เวลาน้อยไว้มาเม้าท์อีกที ถูกต้องแล้วค่ะ ยานั้นคือยาปลุกกำหนัด พี่เข้าใจว่าอย่างนั้นเหมือนกันค่ะ แต่องค์หญิงหายเร็วจัง อย่างประหลาดใจ ในเรื่องมีคนเป็นซาดิสต์ด้วยนะคะ แม้พูดถึงไม่กี่คำ แต่ก็พอเดาได้ หลงเม่ยว่าไหม? อือ.... เป็นข้าราชการไปเที่ยวหอนางโลมไม่ได้ จึงไปบ้านลับแห่งหนึ่ง บ้านนี้เลี้ยงเด็กสาวไว้คอยให้บริการ แล้วแขกหลายคนในนั้นทำหญิงสาวตายไป เจ้าของบ้านลัับ เลยเอาไปโยนทิ้งบ่อ พอพระเอกมาซื้อบ้านหลังนี้ เรื่องเลยแดง   โดย: mamiya 23 กันยายน 2558 0:46:18 น.

โอย หนีหลอผู้แต่งอู๋ซินฝ่าซือ บอกว่าเล่ม 2 จะออกแล้ว แสดงว่าเล่ม ที่เราสั่งไปเป็นเล่ม 1 น่ะสิ ตอนนี้อู๋ซินจะไปอยู่ปักกิ่งเป็นเรื่องราว ในปี ค.ศ 1943ซึ่งเกี่ยวกับไป๋หลิวหลี นางเอกคนใหม่ การหาขุมทรัพย์ อ้าว ๆ ๆ ๆ จนกันล่ะสิงานเนี้ย   โดย: mamiya 23 กันยายน 2558 21:55:50 น.

อู๋ซินเล่ม 2 เขาจะมาสร้างภาคต่อไหมคะ อยากดูอีก โดยเฉพาะไป๋หลิวหลีนี่ อยากรู้มาก ๆ ว่าเป็นมายังไง ทำไมต้องมาเป็นองครักษ์ให้อู๋ซิน (แล้วที่จริงแอบหวังว่าให้ไมค์เล่นอีก อยากดูไมค์เล่นเยอะกว่านี้หน่อย) พี่มามิยะไม่เปิดเอนทรี่ใหม่เรื่องหลางหยาปางหรือคะ อยากรู้ความเป้นมาของเหมยฉางซู ว่าทำไมถึงมาเป็นเหมยฉางซูของหลางหยาป่างได้ แล้วเขากับประมุขของหอข่าวหลางหยา เป้นอะไรกันทำไมสนิทสนมกันขนาดนั้น อ่อ....ที่พี่มามิว่า เห็นสีม่วงลอยมารำไร อันนั้นระหว่างใครคะ มันมีหลายคู่ใหัจิ้นเหลือเกิน ตอนนี้ชอบเฟยหลิวมาก ๆ น่ารักดี เล่นได้น่ารักน่าหยิก ตอนนีัหลางหยาป่าง กับเว่ยจวงเจอะ ฉายทั้งคู่ ฉายทุกวันด้วย เลือกดูไม่ถูกเลย ชอบ ๆ ทั้งสองเรื่อง ทีมนักแสดงตัวเอกแทบจะเป็นทีมเดียวกัน นี่แสดงว่าสองเรื่องนี้ของบริษัทเดียวกันหรือเปล่านะคะ ฝนตก ๆ หยุด ๆ พี่มามิยะดูแลสุขภาพด้วยเน้อ ไว้จะแว่บเข้ามาใหม่ค่ะ   โดย: หลงเม่ย IP: 27.130.81.146 24 กันยายน 2558 17:21:50 น.

น้องหลงเม่ย เตือนได้ถูกต้อง ขณะนี้ป่วยเสียแล้ว คงดูช้าลงกว่าเดิม เนื่องจากเรื่องนี้อยู่ในกระแส ยังไงก็มีคนทำอยู่ดี ไม่เหมือนอู๋ซิน คนสนใจน้อย แต่พีว่าหนังดี ข่าวเพิ่มเติม มีคนถามหนีหลอว่า เยี่ยฉีหลอตายไหม? ตอบ ในถ้ำแห่งนั้น วิญญาณของเธอถูกเลือดของอู๋ซิน เลยแยกออกจากร่างแล้ว ดวงวิญญาณมาให้อู๋ซินเห็นและต่อสู้กัน สุดท้ายวิญญาณแตกสลาย ในถ้ำมีอะไร? ถ้านั้นมีปีศาจชายที่ร้ายกาจมาก จะโผล่มาในเล่ม 3 เฮือก.... เอามาให้อู๋ซินปราบอีกมั๊ง ตอนที่สั่งซื้อเขาบอกว่ามีเล่มเดียวก็สังหรณ์ใจอยู่ แต่ก็เชื่อถือ เลยซื้อมา อ้าวหลายเล่มจบเสียนี่ ในเล่ม 2 เขาบอกว่าไป๋หลิวหลีจะมีบทบาทมาก สวัสดีสำหรับคืนนี้ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ ทุกคน   โดย: mamiya 24 กันยายน 2558 21:22:58 น.

อ้าว พี่มามิยะ ป่วยซะแล้ว ดูแลตัวเองดี ๆ นะคะ หายไว ๆ จ้า เพราะเอนทรี่นี้เป็นเอนทรี่ของอู๋ซิน มาเม้าท์มอยอู๋ซินก่อน อู๋ซิน พี่มามิว่าเขาจะทำภาคสองไหมนะ ? เรตติ้งภาคแรกเห็นว่าไม่เลว น่าจะมีโปรเจ็คภาคสองนะคะพี่ ในถ้ำนั่น ถ้าเป็นอย่างที่พี่มามิยะว่า ก็แสดงว่าเยี่ยฉี่หลัวตายแล้วตายอีก สรุปคือไม่มีโอกาสโผล่มาอีกแล้วใช่ไหมคะเนี่ย แล้วในเล่มสองนี่เฉลยไว้ หรือจริงๆ เฉลยมาตั้งกะเล่มหนึ่งแล้ว แต่ในหนังไม่ได้บอกไว้หรือเปล่า? ตอนนี้ถ้ามีแนวโน้มว่าจะออกเล่มสามมาอีก พี่มามิจะสั่งมาอ่านต่อไหม ยังไงหลงเม่ยก็ตามฟังนะคะ ว่าภาคสองเป็นไง ภาคสามเป็นไง อยากรู้ อู๋ซินจะไม่มีวันพบจุดจบเลยจริง ๆ หรือ ชีวิตที่ต้องเป็นแบบนั้น ไร้ราก ไร้ตัวตน ไร้ความสัมพันธ์ มันคืออะไรกัน คนแต่งเขาเก่งนะคะ คิดได้ยังไง สำหรับตัวละครที่มีที่มาแบบนี้ มาเรื่องหลางหยาป่างบ้าง รอคนทำซับนี่แหละค่ะ จะได้ดูอีกรอบแบบรู้เรื่องหน่อย ตอนนี้อาศัยถังออกซิเจน กะชุดประดาน้ำอยู่ 55555555 ในหลางหยาป่าง ท่านหญิงหนีหวงเธอฉลาดดีนะคะ บทเขาดีจัง ไม่เขียนให้ตัวละครหญิงโง่งมโข่ง เธอบอกชัดเจน ถึงแม้หลินซุจะหน้าตาเปลี่ยนไปจนหมด แม้แต่รอยแผลเป็นที่เคยมีก็หายไป แต่เธอก็ยังเชื่อด้วยความรู้สึกทั้งหมดว่านี่คือพี่หลินซุูของเธอ ว้าว....คม.... หลิวเทาเล่นเก่งอ่ะ ไอ้หน้าที่ยิ้มทั้งน้ำตาแบบนั้น ทั้งดูอาลัยอาวรณ์ แต่ก็ต้องพยายามตัดอารมณ์เพื่อแผนการของพี่หลินซุูนี่ แสดงออกมาได้ยังไง ทำการบ้านมาดีมาก ๆ ส่วนพี่หลินซู เห็นแววมาไร ๆ ว่าคงจะแย่ แค่โดนหนีหวงจี้ติดเข้าหน่อยเดียว กระทบกระเทือนจนกระอักเลือดแล้ว มิน่า ขอเวลาแค่สองปีสำหรับสะสางหนี้เลือด กะว่าพอจบก็สะบัดแขนเสื้อทิ้งทุกอย่างไปเลยสินะ แล้วหนีหวงล่ะ แล้วเฟยหลิวล่ะ จะอยู่ต่ออย่างไร? ตอนนี้ติดทั้งเว่ยจวงเจอะ กับหลางหยาป่าง แบบหนึบหนับ ทีมงานนักแสดงชุดเดียวกันเลย รู้สึกเหมือนกับกำลังดูแบบกลับชาติมาเกิดยังไงยังงั้น คืนนี้ดูเว่ยจวงเจอะต่อ เห็นว่าถึงตอนจบแล้วล่ะค่ะ กำลังเข้มข้นสุด ๆ จะดูว่ายัยวังมั่นชุนอันแสนร้ายกาจจะพบจุดจบยังไง พี่มามิหายไว ๆ นะคะ ดูแลตัวเองดี ๆ ช่วงนั้เขาว่าพายุจะเข้าอีกลูก รอรับน้ำฝนได้เลย   โดย: หลงเม่ย IP: 27.130.81.146 25 กันยายน 2558 9:58:57 น.

อู๋ซินพี่คิดว่ามีสิทธิ์ทำภาค 2 ค่ะ เพราะเรตติ้งถังเหรินเขาพอใจมาก แต่ไป๋หลิวหลีนี่น่ากังวล หากเป็นคัวเอก ตัวประกอบยังพอไหว เพราะเท่าที่ดูการแสดงของไมค์ยังห่างไกลจากน้อง ๆ นักเรียนการแสดงเหล่านั้นมาก (ความเห็นส่วนตัว) เยี่ยฉีหลอตายแล้วค่ะ เท่าที่หนีหลอผู้แต่งมาบอก ตายแล้ววิญญาณแตกสลาย แต่ในหนังยังไม่ถึงตรงนั้น ในเล่มสองคงมีบอกเอาไว้ เรื่องนี้มีแรงบันดาลใจมาจากคนแต่งดูเรื่อง "จูออน" แล้วอยากได้ฝ่าซือมาปราบมาร จึงแต่งเรื่อง "อู๋ซินฝ่าซือ" ขึ้นน่ะค่ะ หลิวเทาพี่ว่าเธอไม่สวย แต่เป็นนักแสดงที่ทำการบ้าน ดูในเรื่องสามารถตัดความรู้สึกไม่สวยนั้นไปได้ค่ะ รู้สึกอินไปกับเธอด้วย เก่งค่ะ นักแสดงคนนี้ พี่น่าจะสั่งทั้งชุดค่ะ อยากเก็บ ชอบอู๋ซินค่ะ ส่วนเรื่องหลางหยาป่าง มีอยู่ตอนหนึ่งที่ฟังแล้ว ใจสลายเลย ตอนที่พระเอกพูดว่าฮ่องเต้ไม่รักจิ้งหวัง ไม่สนใจอยู่แล้วว่าสืบคดีจะเจออุปสรรคแค่ไหน เลยมอบงานหิน ๆ ให้ ลูกที่พ่อไม่รัก เศร้าจริง ๆ สังเกตดูหนังเรื่องนี้ชอบโชว์เปียข้างหลัง โชว์เปียทุกคนเลย พี่ชอบดูสีหน้าแม่นางกงอวี่ตอนหาทางจะไปเจอพระเอก ดูกระตือรือร้นดีจังเลย เชียร์ว่าเมื่อไหร่จะได้ไปเจอเสียที ดูเรื่องนี้โดยที่รู้ตอนจบแล้ว กับคำถามของหลงเม่ยจึงไม่สามารถสปอยด์ได้ พี่ชอบท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนของหูเกอจังเลย ใช้เสียงจริงเสียด้วย อยากให้มาเล่านิทานให้ฟังจังเลย เสียงเพราะ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรและข่าวสาร   โดย: mamiya 25 กันยายน 2558 22:47:24 น.

คุณพี่มามิยะ เว่ยจวงเจอะ กำลังดุเดือด คืนนี้อวสารแล้ววว มันมากเลย เรื่องนี้ มิน่าล่ะตอนนี้ติดอันดับหนึ่งในจีน ส่วนเรื่องอุ๋ซิน เห้นด้วยนะคะที่ไมค์ยังเล่นหนังดูแข็ง ๆ อยู่ดีแม้จะเล่นมาหลายเรื่องแล้ว อย่างในเรื่องอู๋ซิน ยังดีที่ไม่ต้องออกมาหลายฉากนัก แล้วก็ไม่ใช่ตัวเดินเรื่องสำคัญ แต่ถ้าเอาฝีมือการแสดงไปเทียบกับหานต่งจวิน หรือแม้กระทั่งตาคนที่เล่นเป็นผู้พันกู้ คงต้องไปฝึกอีกเยอะ โดยเฉพาะพวกการแสดงอารมณ์ผ่านทางสายตา ชนิดที่แอคติ้งน้อย ๆ แต่แสดงออกได้เยอะ ๆ นั่นแล เพราะงั้นถ้าเล่นไป๋หลิวหลีอีก ไมค์ต้องไปเทรนนิ่งการแสดงให้ดีกว่านี้จริง ๆ จะได้จับใจคนดูได้มากกว่านี้ แต่...คอสตูมแบบไป๋หลิวหลีนี่เหมาะกับไมค์จริง ๆ ไปเห็นในอีกเรื่อง หูชิวจ้วนฉี หรืออะไรเนี่ยค่ะ คอสตูมในเรื่องนั้น ทำร้ายความน่ารักของไมค์มากเลย หลางหยาป่าง กำลังเข้มข้นขึ้นทุกขณะ เดินเรื่องเร็วดี ไม่มีอืดอาดยืดยาด ตอนนี้มีคนใจดีทำซับแล้วนะคะ แตศัพท์ในเรื่องหลางหยาป่างนี่มันยากเหมือนกันนะคะ ดำน้ำดูนาน ๆ นี่ถึงกับหายใจไม่ออก ต้องหยุดไว้แล้วเอาดิคมาเปิดกันหน้าจอเลยทีเดียว 5555 ไว้จะเข้ามาคุยใหม่นะคะพี่ หายเร็ว ๆ นะคะ ปล. หลังวันที่ 5 ตุลานี้ เขาว่าพายุใหญ่จะเข้าอีก พี่มามิเตรียมตัวเลย ดูแลสุขภาพตัวเองดี ๆ นะคะ   โดย: หลงเม่ย IP: 14.207.156.178 28 กันยายน 2558 12:33:49 น.

ชอบข่าวพายุ จากน้องหลงเม่ย เมื่อเช้าหยุดทำงาน นั่งมองสายลม และเม็ดฝน นึกถึงข่าวพายุของหลงเม่ย "อืม...จริงสินะ เตรียมตัวได้เลย" จากแรงเชียร์ ไปดูแว๊บ ๆ แล้ว เหว่ยจวงเจอะ เอ๊ะ มีจิ้งหวังเล่นด้้วยรึ? ไว้ก่อน ตอนนี้เวลามีน้อยต้องเลือกดู หลางหยาป่าง กำลังสนุกจริง ๆ ค่ะ พี่คิดว่าหนังโทนแบบนี้ควรจัดฉายทุกวันอย่างที่ทำน่ะถูกต้องแล้ว ไม่งั้นเดี๋ยวลืมโน่นลืมนี่คนดูจะไม่สนุกเอา เชียร์กงอวี่ให้เจอพระเอกเร็ว ๆ   โดย: mamiya 28 กันยายน 2558 20:21:03 น.

พี่มามิยะ หลงเม่ยมีข้อข้องใจอย่างมาก เรื่องตัวละครตัวหนึ่งในหลางหยาป่าง คือตัวของเซียวจิ่งรุ่ย ไม่เข้าใจเลย ทำไมเซียวจิ่งรุ่ย ถึงได้ใช้แซ่เซียว ไม่แซ่เซี่ย ตามพ่อเขา (เซี่ยอวี้ หนิงกั๋วโหว) หรือไม่ก็แซ่จั๋ว ตามพ่ออีกคน ทำไมใช้แซ่เซียวตามแม่ล่ะคะ ตรงนี้งงมาก แล้วความสัมพันธ์ของเซียวจิ่งรุ่ยกับสองตระกูลคือเซี่ย กับจั๋ว ก็ซับซ้อนมาก สรุปว่าเป้นลูกชายตระกูลไหนก้ไม่แน่ใจ งง...งง มากค่ะพี่ ถ้าพี่มามิพอจะอธิบายให้หลงเม่ยได้ จะดีใจมาก ๆ ส่วนเรื่องจิ้งหวางไม่เป็นที่โปรดปรานของพ่อนี่ หลายฉากดูแล้วเสียใจแทนนะ ทำไมตาพ่อลำเอียงกระเท่เร่ขนาดนี้ อีตาไท่จื่อก็หน้าตาเหมือนปลาบู่ชนเขื่อน พ่อก็ยังรักพิสวาสอยู่นั่นแหละ ทำผิดใหญ่แค่ไหนก็อภัยจังเลย ส่วนจิ้งหวาง ทั้งหล่อ ทั้งบู๊เก่ง แค่เลียไม่เก่งหน่อยเดียว พ่อทำท่าราวกับไม่ใช่ลูกในไส้แน่ะ วิสัยทัศน์แบบนี้ ไม่น่าเป็นฮ่องเต้ได้เลย สมควรแล้วที่จะโดนเหมยฉางซูโค่นทิ้งไปเร็ว ๆ น่ารังเกียจมาก   โดย: หลงเม่ย IP: 14.207.156.178 28 กันยายน 2558 21:57:20 น.

มาเวิ่นเว้อต่อ หลังจากได้ดูเว่ยจวงเจอะ จบลงไป อยากจิร้องไห้ สงสารต้าเจี่ยสุด ๆ ทำไมต้องสังเวยชีวิตด้วย แล้วที่ช็อคไปอีกหลายชั้น คือหมิงโหลว ดูทีแรก นึกว่าเป็นศัตรูกับอาจารย์พระเอก เพราะไปเป็นพวกญี่ปุ่น ดูต่อมา อ้าว เอ้ย...อยู่ก๊กมินตั๋งเหมือนกัน พอดู ๆ ไป เอ๊ะชักไงกัน แถมพระเอกยังโดนชักใยโดยพี่ชายโดยไม่รู้ตัว พอดูต่อถึงตอนจบ อ้าวเฮ้ย....พี่หมิงโหลวเป็นพวกกงฉางตั่ง หงายเงิบครับท่าน ถ้าเราเป็นหมิงไถ เราก็สับสนเหมือนกัน คงจะงงว่า ตอนนี้ตรูทำงานให้ใครฟระ พวกก๊กมินตั่ง หรือกงฉางตั่งกันแน่ เขียนบทได้สนุกมากค่ะพี่มามิ สำหรับเรื่องเว่ยจวงเจอะนี่ ดาราก็เล่นกันได้ถึงพริกถึงขิงทุกคนเลย จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ย มาเรื่องเว่ยจวงเจอะ เป็นหมิงอาเฉิง ที่สมาร์ท และเท่ไม่หยอก ดูถึงตอนที่พี่สาวใหญ่ หมิงจิ้ง ตาย แล้วหมิงไถร้องไห้โฮ ๆ ๆ เลย โอ้โห ...เราเกือบร้องไห้แน่ะค่ะ สงสารน้องชายทั้งสามคนเลย เจ๊หมิงจิ้งถึงจะขี้บ่น จุกจิกกะน้องชายสามคน แต่ชีก็รักน้อง ๆ ทุกคนเสมอกัน ไม่ว่าจะน้องแท้ หรือน้องเลี้ยง เธอก็ดุด่าเสมอหน้ากันหมด เธอเล่นเก่งค่ะ ยิ่งบทที่เธอดุด่าหมิงไถ แล้วหมิงไถพยายามทำหน้าออดอ้อน เห็นแล้วอดใจอ่อนไม่ได้ หูเกอเล่นได้ดีจัง หน้าตาออดอ้อนผู้ใหญ่เนี่ย มิน่าล่ะ เจ๊หมิงจิ้งถึงใจอ่อนทุกครั้ง พี่มามิไปดูเว่ยจวงเจอะด้วยนะคะ ของเขาดีจริง ๆ ส่วนหลางหยาป่าง กำลังมันมาก ๆ คืนนี้ห้ามพลาดเลยทีเดียว เหมยฉางซูกำลังจะจัดการเซี่ยอวี้แล้ว น่าสงสารที่สุดก็เซียวจิ้งรุ่ย ตอนนี้ชาติกำเนิดถูกเปิดเผย กลายเป็นว่า ไม่ใช่ลูกของเซี่ย และไม่ใช่ลูกของตระกูลจั๋ว ทำเอาเราที่นั่งลุ้น อึ้งไปเลยเหมือนกัน ช่วงนี้อากาศแปรปรวน พายุชื่อไพเราะว่าตู้เจวียน ส่งผลถึง กรุงเทพด้วย จำได้พี่มามิเคยบอกว่าบ้านเราสองคนอยู่ใกล้กัน ถ้าแถวบ้านหลงเม่ยฝนตก บ้านพี่มามิก็คงหนีไม่พ้นแหละเนอะ รักษาสุขภาพนะคะ ยังจะตก ๆ หยุด ๆ ไปอีกหลายเพลา แต่หลัง 5 ตุลานี้ เขาว่าระดับพายุเข้านะ เตรียมตัวเน้อ คิดถึงจ้า   โดย: หลงเม่ย IP: 14.207.156.178 29 กันยายน 2558 14:43:09 น.

หลังจากป่วยไปหลายวัน ก็ได้กลับมาดูหลางหยาป่างเหมือนเดิม ตอน 38 เริ่มเข้าใจเรื่องราวขึ้นแล้ว จึงมาคุยถึงประเด็นนี้ได้ค่ะ ส่วนจิ้งหวาง ทั้งหล่อ ทั้งบู๊เก่ง แค่เลียไม่เก่งหน่อยเดียว พ่อทำท่าราวกับไม่ใช่ลูกในไส้แน่ะ วิสัยทัศน์แบบนี้ ไม่น่าเป็นฮ่องเต้ได้เลย สมควรแล้วที่จะโดนเหมยฉางซูโค่นทิ้งไปเร็ว ๆ น่ารังเกียจมาก จริง ๆ เหลียงตี้ก็เก่งที่รู้เท่าทันหลายเรื่อง แต่มีบางเรื่องที่คนชั่ว ๆ มันทำแล้วเหลียงตี้ก็เลยตามเลย เพราะตัวเองก็ผิด อย่างเรื่องตระกูลหลิน ร่วมกับฉีหวัง ก่อกบฎ แล้วก็ถูกเซี่ยอวี้กับเซี่ยเจียงฆ่าตายทั้งกองทัพ ที่เหมยหลิ่ง การนี้ทำให้ขุนพลน้อย หลินซู(พระเอกต่อมาเป็นเหมยฉางซู) ต้องกลับมาล้างมนทิลให้กับตัวเองและฉีหวัง ในขณะเดียวกันก็ช่วยเหลือจิ้งหวังให้เป็นกษัตริ์ที่มีคุณธรรมน้ำใจ ซึ่งดีกว่าทั้งรัชทายาท และยู่หวัง ฮ่องเต้ต้องเกลียดจิ้งหวัง เพราะจิ้งหวังเป็นข้างเดียวกับพระเชษฐาคือฉีหวัง และยังเข้าข้างหลินซูและตระกูลหลิน เหลียงตี้เป็นคนขี้ระแวงจึงส่งจิ้งหวังไปไกล ๆ จากวังและตัวเองเพราะกลัวว่าจะสืบทอดเจตนารมณ์พี่ชาย ตัวจิ้งหวังเองก็นิสัยมุทะลุไม่รอบคอบ แต่ใจจริง ๆ คือ เลือดระอุและรักเพื่อนรักความยุติธรรม มีอะไรไม่ดีไม่งามก็ต้องพูด ซึ่งการเอาตัวรอดในวัง มันทำอย่างนั้นไม่ได้ ทำแล้วก็อาจถูกเสือใหญ่ ซึ่งก็คือฮ่องเต้ประหารตายก่อนก็ไมทันทำอะไรกันพอดี ดังนั้นคนที่เข้าใจหลักการนี้จะอยู่รอด อย่างเหมยฉางซูทีเข้ามาช่วยด้วยปัญญาและทราบสถานการณ์อย่างดีเยี่ยม ไม่งั้นลำพังจิ้งหวัง เอาตัวไม่รอดในหมู่คนเจ้าเล่ห์แน่นอน ทั้งยู่หวัง ฮองเฮา ปานนั่ว เซี่ยอวี้ เซี่ยเจียง ตัวเบ้ง ๆ ทั้งนั้น และตัวที่่ร้ายกาจต้นเรื่องที่ต้องการรักษาอำนาจของตัว พยายามใส่ร้ายฉีหวังและตระกูลหลิน ก็คือหัวหน้า เสวียนจิ้งซือ เซี่ยเจียง คนที่ทำได้ทุกอย่าง ไม่เห็นแก่น้ำใจหรือความผูกพัน เหลียงตี้ เสียแต่มีตัวร้ายเยอะไป หูตาบอด และทำผิดพลาด ดังนั้นเรื่องนี้ ก็มีส่วนผิดแต่ไม่รับผิด จนพระเอกต้องมาโค่น กล้ามากกับการโค่นคนที่ใหญ่ที่สุดที่เป็นฮ่องเต้ของต้าเหลียง ดูต่อไป บทสนทนามันส์มาก ๆ   โดย: mamiya 11 ตุลาคม 2558 22:45:16 น.

เซียวจิ่งรุ่ยเป็นลูกติดท้องขององค์หญิงใหญ่ที่เกิดจากเจ้าต่างเผ่าค่ะ ต่อมาองค์หญิงใหญ่ถูกแผนหุงเป็นข้าวสุกของเซี่ยอวี้จจึงต้องแต่งเข้าตระกูลเซี่ย ตอนท้อง คลอดพร้อมจั๋่วฮูหยิน แต่พ่อของกงอวี่ฆ่าผิดตัวไปฆ่าลูกตระกูลจั่วแทนจิ่งรุุ่ย เขาจึงเป็นลูก2ตระกูลซึ่งเป็นแผนผูกสัมพันธ์ของเซี่ยอวี่ ต่อมาจิ่งรุ่ยรู้ความจริงจึงไปอยู่ต่างแดน   โดย: มามิยะ IP: 1.47.202.106 12 ตุลาคม 2558 7:16:34 น.

ไล่อ่านจากมือถือที่แท้หลงเม่ยทราบแล้วว่าจิ่งรุ่ยลูกใคร   โดย: มามิยะ IP: 1.47.202.106 12 ตุลาคม 2558 7:20:09 น.

กำลังชื่นชมหนังเรื่องนี้เลย บังเอิญมาเจออันนี้ โอว อันที่ 10 ผิดพลาดมากๆ https://www.youtube.com/watch?v=aRP3d1HjwrI   โดย: mamiya 12 ตุลาคม 2558 20:59:57 น.

ดูมา 40 กว่าตอนแล้ว "หลางหยาป่าง" ทำดีจริง ๆ แม้จะมีข้อเสียอย่างข้างบนบ้าง แต่ก็รับได้ แทบมองไม่เห็นเลย มีเรื่องขัดใจไม่เล่าไม่สบายใจ คือเซี่ยอวี้ ตัวละครตัวนี้ อยากได้อะไรไม่คำนึงถึงวิธีการ อยากได้องค์หญิงใหญ่เป็นเมีย ก็เล่นแผนชั่วใช้ยาปลุกกำหนัด เลยทำให้องค์หญิงใหญ่ต้องแต่งเข้าตระกูลเซี่ย อยากได้ตระกูลจั๋วมาเป็นฐานอำนาจก็วางแผนซับซ้อนผูกเป็นทองแผ่นเดียวกันเอาลูกสาวไปแต่งกับลูกชาย สุดท้ายความจริงปรากฎลุก ๆ เจ็บปวดกันไป ที่ไม่เข้าใจที่สุดคือ คนโบราณอย่างเซี่ยอวี้แม้จะเสี่ยงต่อการเป็นสาเหตุทำให้ตระกูลเสื่อมเสีย จนต้องโดนด่าไปชั่วกาลนาน ยังไม่ยอมฆ่าตัวตายในจุดที่น่าฆ่าตัวตายที่สุดในเรื่องมันน่าแปลกใจมาก ฉากที่เซี่ยอวี้โดนจับได้ว่าทำผิด และคุกเข่าสำนึกความผิดอยู่ เมีย(องค์หญิงใหญ่)มาบอกว่าเพื่อรักษาชื่อเสียงวงศ์ตระกูล ฆ่าตัวตายไปเถอะ แล้วจะตายตามไปเป็นเพื่อนหากกลัวเหงา พร้อมทั้งส่งมีดให้ เซี่ยอวี้ฟังแล้ว รู้ว่าตัวเองทำตระกูลเสีื่อมเสีย แต่ไม่ยอมฆ่าตัวตาย "死了什么都没了” เพราะตายไปแล้วก็ไม่มีอะไรเหลือ คิดอย่างนี้ไม่ใช่แนวคิดคนโบราณ เพราะคนโบราณกลัวการโดนด่าไปชั่วกาลนาน “千古骂名” เลยรู้สึกขัดใจตัวละครตัวนี้มาก แต่คนเล่นก็เล่นเก่งนะคะ และนักแสดงคนนี้ชื่นชมพี่หูเกอมาก   โดย: มามิยะ IP: 61.90.35.29 13 ตุลาคม 2558 8:59:17 น.

พี่มามิยะหายดีแล้วหรือยังคะ อากาศช่วงนี้เปลี่ยนแปลงบ่อยมาก นี่ก็ลมหนาวเริ่มโชยมาล่ะ กลางคืนนี้นอนสบายดีจริง ๆ แต่อย่าประมาทเรื่องฟ้าฝนนะคะ ได้ยินว่ายังจะมีมาอีกราว ๆ ช่วงวันที่ 20 นี่ ก็หวังแต่ว่า น้ำจะเข้าเหนือเขื่อนให้มากพอ ฤดูแล้งปีหน้าจะได้เดือดร้อนกันน้อยหน่อย (แต่เดือดร้อนแน่ ๆ ยังไงก็หนีไม่พ้น นี่หลงเม่ยเตรียมสำรองน้ำไว้แล้วนะคะ ปีหน้าจะได้ไม่ต้องทนกินน้ำประปากร่อย ๆ อีก) มาเรื่องหลางหยาป่าง ที่ฮิตกันไปทั้งบ้านทั้งเมือง(จีน) ในไทยเราดูเหมือนกระแสจะไม่แรงเท่าฮวาเชียนกุ่ อาจจะเพราะซับไทยทำออกมาไม่ทันกับหนังฉาย เพราะเล่นฉายทุกคืน คืนละ 2 ตอน คนใจดีที่ทำซับอาจจะทำไม่ทัน ไม่เหมือนฮวาเชียนกู่ อันนั้นสัปดาห์ละ 4 ตอน คนทำซับพอทำไล่กันทันกับที่ฉายที่จีนได้ แต่...แต่...แต๋... เราชอบหลางหยาป่างมากกว่าค่ะ ถ้าเทียบกับฮวาเชียนกู่ ที่เราชอบดารานำทั้งสอง คือฮั่วเจี้ยนหัว และจ้าวลี่อิ๋ง ที่เขาเล่นดี๊ดี แต่ว่าเนื้อเรื่อง เรายังไม่เท่าไรนะ ส่วนหลางหยาป่าง อันนี้เราชอบมากเนี๊ยบตั้งแต่บท เสื้อผ้า ความสมจริง ซีจี แล้วตัวแสดงนำก็เล่นดี๊ดีทุกคนเลย ดูแล้วสมจริงสมจังมาก ๆ และที่สำคัญ หลงเม่ยชอบหูเกอม๊ากมาก ยิ่งเล่นยิ่งตีบทแตก ชอบการชิงไหวชิงพริบ การต่อสู้โดยใช้สมองอันปราดเปรื่องของเหมยฉางซู วางแผนเอาชัยทีละขั้น ๆ แม้ว่าโทนหนังจะดราม่ามาก แต่ว่ามีบทน่ารัก ๆ ที่คนเขียนบทแทรกเข้าไปทำให้เนื้อเรื่องดูน่ากุ๊กกิ๊ก น่ารัก น่าติดตาม โดยเฉพาะเฟยหลิว องครักษ์ที่แสนน่ารักของเหมยฉางซู แล้วก็บทที่เหมยฉางซู ชอบขัดใจท่านหมอเอี้ยน แทนที่จะพักรักษาตัวให้ดี ๆ ก็ดันไปทำโน่นทำนี่ แล้วโรคก็กำเริบป่วยหนัก จนท่านหมอเอี้ยนทั้งดุทั้งว่าทั้งขู่ แต่บุรุษเหมยจะกลัวก็หาไม่ ถึงขนาดขู่ว่าจะฝังเข็มให้เป็นใบ้ไปเลย 555555 อันนี้ชอบ ๆ ท่านหมอเอี้ยนมาก เหมยฉางซูรึจะสู้ท่านหมอเอี้ยน 555555 เซี่ยอวี้ กับเซี่ยเจียง ทีแรกหลงเม่ยได้ยินแต่ชื่อ นึกว่าสองคนนี้เป้นญาติกันเสียอีก แต่สองคนนี้ก็เลวร้ายพอ ๆ กัน ที่พี่มามิยะบอกว่า ความคิดของเซี่ยอวี้กับเซี่ยเจียง เหมือนกันเลยนะคะ "ตายแล้ว อะไรก็ไม่เหลือ" นี่แสดงว่าสองคนนี้ คิดแบบไม่เผื่อคนที่อยู่ข้างหลังเลย ว่าต้องโดนสังคมประณามขนาดไหน ซึ่งก็ผิดไปจากขนบในยุคโบราณจริงๆ นั่นแหละ แต่ว่า เซี่ยเจียงนี่เขาไม่มีทายาท เลยคิดแบบนั้นได้ว่าลูกหลานไม่ต้องมารับภาระโดนด่าจากสังคม แต่เซี่ยอวี้ที่กล้าคิดแบบนั้น คงเป็นเพราะเห็นว่าเมียเป็นองค์หญิง สังคมไม่กล้าประณามต่อหน้าหรอกมั้ง แต่ก็คงก่นด่าลับหลังแหละ ซึ่งเซี่ยอวี้คงไม่สนใจ น่าสงสารก็จิ่งรุ่ยน่ะค่ะ กับตระกูลจั๋ว โดนเซี่ยอวี้หลอกใช้เป็นเครื่องมือมาตลอด เห็นด้วยค่ะว่าคนเล่นเป็นเซี่ยอวี้เล่นเก่งจริง ๆ ทำให้เราเกลียดอีตาเซี่ยอวี้ม๊ากกกก ทั้งที่เพิ่งจะชอบมาแหม็บ ๆ จากเว่ยจวงเจอะ 555555 หลางหยาป่างนี่ หลงเม่ยดูแล้วอดนึกไม่ได้ว่า คนที่รู้ตัวว่ากำลังจะตาย แล้วเหลือเวลานิดเดียวอย่างเหมยฉางซู ต้องทรมานใจแค่ไหน เขาคงกลัวที่จะตายก่อนงานจะสำเร็จ มันทุกข์ทรมานมากกว่าจิ้งอ๋องที่ไม่รู้อะไรเลยไหม จิ้งอ๋องนั้นทุกข์เพราะไม่รู้ อะไร ๆ ก็ไม่รู้ เลยทุกข์ใจ ส่วนเหมยฉางซู ทุกข์เพราะรู้ อันไหนมันแย่กว่ากัน พี่มามิยะมีความเห็นว่าไงคะ? ยังมีเรื่องอยากเม้าท์มอยเกี่ยวกับหลางหยาป่างเยอะเลยค่ะ ไว้จะมาเม้ามอยกะพี่มามิใหม่ พี่มามิดูแลสุขภาพด้วยค่ะ อากาศเปลี่ยนแปร   โดย: หลงเม่ย IP: 171.6.204.15 13 ตุลาคม 2558 17:27:31 น.

พี่เกือบหายดีแล้วค่ะ ป่วยทีลากนานมาก ขอบคุณสำหรับข่าวนะคะ พี่จะเตรียมตัวให้ดี ก่อนไปทำงานทั้งร่ม ผ้าห่มกันหนาว เสื้อผ้าไว้เปลี่ยน ทิชชู่ซับน้ำฝน ยาแก้ไอ ยาแก้ไข้ คือว่าพร้อมรับฝนเต็มที่ค่ะ กระเป๋าหนักมาก มีรองเท้าแตะไว้ที่ทำงานด้วย เมื่อเช้าตื่นขึ้นมาสัมผัสได้ถึงลมหนาวแล้วค่ะ คุยเรื่องอารมณ์ก่อน เรื่องนี้หูเกอเล่นได้ดี เพราะมีประสบการณ์ร่วม จำปี 2006 ได้ไหมคะเขาประสบอุบัติเหตุ เกือบตาย เกือบเสียตา ตรงนีช่วยให้เเขาอินได้มาก เลยเล่นดีมาก ๆ อย่างที่สังเกตคือเวลาหนังเอาไมค์ใส่ในเสื้อผ้าและใช้เสียงจริง มันจะฟังแล้วได้ยินบรรยากาศรอบ ๆ แต่นี่ไม่มีเลย พี่คิดว่าเขาตั้งใจพากย์ใหม่ด้วยตัวละครเอง หูเกอ กับ จิ้งเฟย จิ่งเหยียนเป็นเสียงจริง จำได้ว่าหนังจบนานกว่าจะได้ออนแอร์ อันนี้ตั้งข้อสังเกตไว้ก่อนค่ะ อ้าวนอกประเด็น เรื่องอารมณ์ เหมยฉางซูก็รู้อยู่แล้วอยู่ได้แค่ 2 ปี ต้องมาล้างมนทิลให้พ่อ ตระกูลตนและฉีหวัง พี่ว่าได้แค่นี้เขาก็พอใจที่สุดแล้ว เพราะคนที่ทำเป็นพวกคนใหญ่คนโตในราชวงศ์นี้ เรื่องทำให้ยอมรับและพลิกคดีไม่ใช่เรื่องง่าย ตอนที่หลินซูตกเขาไป ต้องเจอกับอะไรบ้าง คงสุด ๆ เรียกได้ว่านรกเลย ตอนนั้นคงสิ้นหวังแล้ว แต่ถ้าตายตอนนั้นไม่ได้ทำอะไรที่ช่วยล้างความผิดเลย ความตายที่ใกล้ขนาดนั้น เขาต้องดิ้นรนอยู่ต่อ เพื่อเป้าหมายสำคัญ ดังนั้นรอดมาได้ และแม้จะรู้ว่าอยู่ได้เพียงไม่นานก็ยังจะดีกว่าตายไปตอนนั้น เมื่อเวลาสุดท้ายมาถึง คงเป็นเรื่องที่อับจนปัญญา จะมีอาลัยและห่วงก็คือท่านหญิงและคนทั้งหลายทั้งปวงในพรรคเจียงจั่ว แต่หัวใจเขาอยู่กับชื่อเยี่ยนจวิน(กองทัพแดงอัคคี) เมื่อตายไปคงได้เจอสหายเก่า พี่เชื่อว่าหลินซูทรมานมาก ดีกว่าจิ้งหวัง แต่ตอนท้ายเมื่อหลินซูตายไปแล้วจิ้งหวังก็จะทรมานต่อไปว่าทำไมตอนนั้นถึงไม่รู้นะว่าเหมยฉางซูคือหลินซู คงทรมานใจไปตลอดชีวิตและตั้งใจเป็นเจ้าชีวิตที่ดี ตามที่เหมยฉางซูปูทางให้ อ้อ แต่เหมยฉางซูเคยบอกว่า อะไรที่จิ้งหวังทำไม่ได้ ให้เขาทำแทน อะไรที่จิ้งหวังทนไม่ได้ให้เขาทนแทน แสดงว่าเตรียมใจมาสู้เต็มที่ ไม่ชนะไม่เลิกรา เตรียมการมาเป็นอย่างดี วันสุดท้ายคงอยู่ในจิตนาการแล้ว เขาเป็นคนเด็ดขาด และมุ่งมั่น เพียบพร้อมด้วยสติปัญญาและเข้าใจสถานการณ์ นี่แหละพระเอกของเรื่อง สรุปว่าพี่ว่าเขาทรมาน แต่ก็ต้องเดินไปยังจุดนั้นค่ะ หลงเม่ยว่าอย่างไรคะ? ลองบอกมาฟังดู   โดย: mamiya 14 ตุลาคม 2558 0:47:29 น.

มาพูดถึงประเด็นที่ถามพี่มามิไปก่อนนี้ เรื่องว่าระหว่างเหมยฉางซู กับจิ่งเหยียน ใครทุกข์กว่ากัน จิ้งอ๋อง เพราะไม่รู้ความจริงว่าเหมยฉางซูเป็นใคร มีจุดประสงค์อะไรกันแน่ ก็มีแต่ความสงสัยอัดอก แต่เพราะไม่รู้นี่ก็ถือเป็นความสบายใจอย่างหนึ่ง อีกอย่างจิ้งอ๋องนี่ ไม่ใช่พวกวางแผนการณ์ล่วงหน้า เป็นพวก "น้ามาก่อทำนบกั้น" เพราะงั้น แค่รับมือกับสถานการณ์เฉพาะหน้าให้ดี ไม่ต้องคิดมาก ส่วนอื่น ๆ ที่เหลือมีกุนซือสมองเพชรอย่างเหมยฉางซูวางแผนเลี่ยงทางน้ำให้แล้ว ส่วนเหมยฉางซู ทุกข์เพราะรู้อยู่เต็มอก แต่ต้องเดินต่อไปทั้งที่ไม่รู้ว่าจะตายวันตายพรุ่ง มันมีความบีบคั้นทั้งสองทาง ทั้งพยายามดำเนินแผนให้สำเร็จโดยเร็วก่อนที่ตัวจะตาย ทั้งยังกังวลด้วยว่าจะตายก่อนแผนจะสำเร็จ ถึงขนาดขอให้ลิ่นเฉินพยายามยืดอายุต่อไปอีกปีหนึ่ง รอจนกว่าจะเห็นทุกอย่างสำเร็จตามเป้าหมาย จึงจะตายตาหลับ มองอย่างนี้ หลงเม่ยว่า เหมยฉางซูนั้นทุกข์หนักหนากว่าหลายเท่านัก ต้องพยายามถางทางให้จิ้งอ๋องเดินไปให้สะดุดน้อยสุด ปูทางในอนาคตให้อีก เพื่อให้เพื่อนไม่ลำบากจะได้เป็นฮ่องเต้ที่เปรื่องปราดได้ แล้วก็คงจะจริงอย่างที่พี่มามิว่าแหละ ลองนึกว่าหลังจากเหมยฉางซูตายไปแล้ว จิ้งอ๋อง ถ้าไม่รู้ว่าเหมยฉางซูคือหลินซู ก็คงเสียใจ เสียดายในระดับหนึ่ง แต่พอรู้ว่านี่คือหลินซู ความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลมันจะทวีขึ้นหลายร้อยเท่า แล้วก็คงจะจมอยู่กับทุกข์ และความเศร้าเสียดายไปอีกนาน แต่นี่อาจเป็นแผนสุดท้ายที่เหมยฉางซูวางไว้ เพื่อจะกระตุ้นให้จิ้งหวังคอยทำตัวให้เป็นฮ่องเต้ที่ดี โดยใช้ชีวิตตัวเองนี่แหละ เป็นส่วนผลักดัน(รึเปล่านะ....ก็พี่เหมยเธอเจ้าแผนการขนาดนั้น) เฮ้อ....หนังดี บทดี เรื่องนี้สนุกสุดในรอบปีที่ดูมาเลยค่ะ ปีนี้ดูซีรี่ส์จีนไปหลายเรื่อง ไล่ตั้งแต่ลำนำทะเลทราย ฮวาเชียนกู่ หวาซวีอิ่น อู๋ซิน มาพีคสุดก็เรื่องนี้ ชอบจริง ๆ ชอบมากกว่าลำนำทะเลทรายเสียอีก ทั้งที่หูเกอเล่นทั้งสองเรื่อง แต่เรื่องนี้ บอกได้เลย บทเริ่ดมาก หูเกอก็เล่นได้อินมาก ๆ คงจะเป็นจากประสบการณ์เฉียดตายอย่างที่พี่มามิว่าไว้นะคะ เลยทำให้เล่นบทนี้แบบคนที่กลับมาจากความตายจริง ๆ แบบเข้าถึงมาก ๆ คาดว่า เรื่องนี้คงกวาดรางวัลซีรี่ส์จีนปีนี้แน่ ๆ เลย เพราะบทเหนือชั้นกว่าฮวาเชียนกู่มาก ในความเห็นของหลงเม่ยนะ อ่อ...เพิ่งได้ดูไอ้ที่เขาจับผิดที่พี่มามิแปะไว้ ที่่ว่ามีคนถือร่มหลุดเข้าไปในเฟรม ทำเอาหลงเม่ยต้องย้อนกลับไปดูเลย แล้วก็พบว่า มีจริง ๆ อ่า 55555555555 ผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงก็จริง แต่ตอนดูทีแรกไม่เห็นเลยนะคะ คงเพราะเราเพ่งสมาธิกับเนื้อเรื่อง ไม่ได้สังเกตตรงจุดนั้น ตอนนี้ชอบลิ่นเฉินมาก ๆ (ความจริงก็ชอบมาตั้งแต่พี่แกเล่นเป็นหมิงโหลวแล้ว) ดูยียวนกวนประสาท แล้วเหมยฉางซูก็ตอบโต้แบบไม่มีใครยอมใคร ดูผูกพันกันอีกแบบ ไม่เหมือนแบบจิ้งเหยี่ยนกะหลินซู ลิ่นเฉินมานี่ทำให้เหมยฉางซูดูผ่อนคลายไปเยอะ ที่สำคัญชอบแกล้งเฟยหลิวมาก ทำเอาเฟยหลิวหนีเตลิดเปิดเปิงไปทั่วบ้าน ฮาดีค่ะ พรุ่งนี้ เหมยฉางซูก็อวสานแล้ว ทีนี้จะดูอะไรต่อล่ะ รอดู 他来了，请闭眼 ของสุดหล่อฮั่วเจี้ยนหัวต่อแล้วกัน ดีไหมคะ จะฉายวันที่ 15 นี้แล้วนี่ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: หลงเม่ย IP: 171.6.204.15 14 ตุลาคม 2558 11:17:03 น.

ลืมบอกไปค่ะ ว่าที่ชอบอีกเรื่องคือ เว่ยจวงเจอะ (มีคนแปลไทยแล้วด้วย ดีจังเรย) รหัสลับจารกรรมเซี่ยงไฮ้ แม้ว่านักแสดงจะแทบเป็นเซํตเดียวกะหลางหยาป่าง จนดูแล้วรู้สึกเหมือนกับกำลังดูเรื่องระลึกชาติยังไงยังงั้นเลย แต่ชอบทั้งสองเรื่อง แต่ชอบหลางหยาป่างมากกว่านิดหนึ่ง ว่าจะไปหาหนังสือเรื่องนี้มาอ่านนะคะ ได้ยินว่าเขาสร้างแบบไม่ดัดแปลงบทประพันธ์จนออกอ่าวตกทะเลไปอินเตอร์เสตลล่า ซึ่งหลัง ๆ นี้ ซีรี่ส์จีนดัดแปลงบทประพันธ์ดั้งเดิมของเขาซ้าาาาา พอ ๆ กันกับละครไทยเลย อย่างตอนนี้มีข่าวดราม่าใหญ่โตก็ของช่องวัน ที่ทำเอาผู้ประพันธ์อดไม่ไหว ต้องลุกมาตอบโต้กันนั่นแหละค่ะ (พี่มามิดูเรื่องที่ว่านี้ป่าว)   โดย: หลงเม่ย IP: 171.6.204.15 14 ตุลาคม 2558 16:22:20 น.

ยังไม่ได้ดูเหว่ยจวงเจอะค่ะ ดูที่ละเรื่องเวลามีจำกัดค่ะ ไว้ว่าจะค่อยตามดูค่ะ หลางหยาป่าง คนเขียนบทคือไห่เยี่ยน คนรุ่นใหม่ค่ะ เขียนได้ดี อีกเรื่องของเธอคือ "ทาไหลเลอ ฉิ่งปี้เหยี่ยนจิง" (เขามาแล้ว โปรดหลับตา) เขียนได้ดีค่ะ นวนิยายของตนเองไม่กล้าทำเละหรอกนะคะ โชคดีไป เรื่องนี้ทำได้ดีมากจริง ๆ ค่ะ ดูภาพนิ่งหลิวเทาไม่ค่อยสวยแต่ในเรื่องดูสวยมากเลยค่ะ งานหนังสือจะถึงแล้ว หลงเม่ยอยากเก็บอะไรบ้างคะ?   โดย: mamiya 14 ตุลาคม 2558 22:24:20 น.

เหว่ยจวงเจอะ คุณค่าที่คุณคู่ควรเลยค่ะ ต้องดูนะคะ หูเกอเล่นได้น่ารักน่าชัง ออดอ้อน ผสมโหด และดราม่า กำลังอร่อย ไม่แปลกใจว่าทำไมตอนออกฉายถึงเรทติ้งดีมาก ทำเอาดาราที่แสดงในเรื่องนี้แจ้งเกิดไปตาม ๆ กัน ทั้งจิ้นตง หวังข่าย ทาไหลเลอฯ ก็ของไห่เยี่ยนเขียนหรือคะ งั้นยิ่งต้องดูเลยสินะคะ ตอนนี้ยังไม่ทันฉาย ก็ได้ข่าวว่าคนกล่าวขวัญถึงมากมาย อีกอย่างเราก็ชอบฮั่วเจี้ยนหัวอยู่แล้ว ยังไงคงต้องดู แม้ว่าจะติดงานมหกรรมหนังสือก็เหอะ 555555 หนังสือที่ตั้งใจอยากจะเก็บ ทีแรกไม่มีนะคะ แต่ตอนนี้คิดว่าจะซื้อหลางหยาป่าง บุรุษบูรพา ทำเนียบหลางหยา ล่ะ หลงเม่ยป่าวซื้อเพราะหน้าปกน้าาาาา(เสียงสูงงงงง) เค้าซื้อเพราะเนื้อใน อยากทราบว่าที่ดูมาในซีรี่ส์ กะในบทประพันธ์ จะต่างกันมากแค่ไหน อย่างไร ในเมื่อคนเขียนบท กะเจ้าของบทประพันธ์เป็นคนเดียวกัน มันก็น่าจะหายรายละเอียดเกี่ยวกับตัวละครเพิ่มเติมได้จากในหนังสืออ่ะเนอะพี่ ส่วนเรื่องอื่นตอนนี้ยังไม่มีอะไรพิเศษในใจ พี่มามิล่ะคะ เล็งเรื่องไหนไว้บ้าง   โดย: หลงเม่ย IP: 171.6.204.15 15 ตุลาคม 2558 13:05:57 น.

จ้า ไว้พี่จะตามดู "เหว่ยจวงเจอะ" นะคะ ถึงตอนนั้นหลงเม่ยคงจะไปดูเรื่องอื่นไม่ฟินกับพี่แล้ว รู้สึกแปลกใจที่ฉากสู้กันของจิ้งหวังถูกตัดไป ไม่เห็นความเก่งกล้านั้นเลย เขาอาจไม่อยากให้เราเห็นด้านนั้นของจิ้งหวัง นักแสดงอีกคนที่พี่ดูมาหลายเรื่อง เรื่องแรกชอบมาก ยังเขียนถึงในบล็อคนี้ นั่นก็คือ หวงเวยเต๋อ ในบทของยู่หวัง ปีนี้แก่ไปมาก จากบทพระเอก เปลียนไป ความจริงแรก ๆ ชอบมากเพราะกังฟูเก่ง แต่อ่านข่าวไป ๆ มา ๆ รู้สึกว่านิสัยชักไม่ได้ ทั้งทิ้งแฟนที่ขายแมคโดนัลมาด้วยกันตอนจน ทั้งควงอีเหนิงจิ้งยามดึกทั้ง ๆ ตัวเองและอีเหนิงจิ้งก็มีสามีแล้ว จนสุดท้ายอีเหนิงจิ้งก็หย่า เลิกตามค่ะ แม้จะแสดงเก่งแค่ไหน แต่นิสัยก็สำคัญ พี่หูเกอนี่สิน่ายกย่อง มีแต่คนชม ตามพี่หูเกอมานานแล้วยิ่งอ่านเรื่องของเขายิ่งรู้สึกดี ดังนั้นต้องอุดหนุนหูเกอ(พี่ไม่ใช่ติ่งเขานะคะ แต่รู้สึกว่าดี) พี่ชอบจิ้งเฟย เล่นได้ดีจัง เด่นเลย และก็ใช้น้ำเสียงเป็นจังหวะจะโคนได้ดีมากค่ะ เรื่องหลางหยาป่างออกมาได้จังหวะสนับสนุนกันพอดี น่าจะขายดีมาก ยังไงอ่านแล้วมาเล่าให้ฟังด้วยนะคะ อ้อ พี่ได้อู๋ซินมาแล้วค่ะ เล่ม 2 อีก 1 เดือนคงได้เหมือนกัน ไม่รู้ว่าจะมีกี่เล่มจบ หนังสือที่พี่ตามเก็บ หลงเม่ยคงนึกไม่ถึงแน่ ๆ เลยนะคะ จะลองเดาดูไหมคะ?   โดย: mamiya 15 ตุลาคม 2558 21:41:02 น.

หลางหยาป่าง เดินทางมาสุดปลายทางแล้ว ซีรี่ส์เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความตายไม่ได้เป็นการสิ้นสุดของทุกสิ่ง ตอนจะดู ก็เตรียมใจไว้ว่า เดี๋ยวหลินซูต้องตาย มันจะต้องเศร้าโศกน้ำตาปริ่มแน่ ๆ แต่...แต่อีกแล้ว ทุกซีนทุกฉากที่ค่อย ๆ นำพาคนดูอย่างเราไปจนถึงตอนจบ กลับทำให้เราพบว่า แท้ที่จริงแล้วการพลัดพราก็ไม่ได้น่าหวาดกลัวอะไร แล้วการตายหลินซู ก็ถือเป็นการตายที่งามสง่า เรียกได้ว่าจบได้อย่างสวยงาม ไม่ได้โศกเศร้าอาดูรพูนเทวษอะไรแบบนั้น มันให้ความรู้สึกว่า หลินซู ต้องจบแบบนี้แหละ ถึงจะเหมาะ ความตาย บ้างหนักดั่งขุนเขา บ้างเบาดั่งขนนก การจากไปชองหลินซู แลกมาซึ่งสันติสุขอีกหลายปีของอาณาจักรต้าเหลียง แลกมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงโฉมหน้าใหม่ของราชสำนัก แลกมาซึ่งฮ่องเต้ที่รักใคร่ห่วงใยราษฎร ถือว่าคุ้มแสนคุ้มแล้วล่ะ ฉากที่สะเทือนใจหลงเม่ยที่สุด ไม่ใช่ฉากสุดท้ายที่แยกจากท่านหญิงหนีหวง แต่เป็นฉากที่หลินซูทะเลาะกับลิ่นเฉิน หลินซูรู้ว่าไม่ว่าจะยืดอายุออกไปได้สักแค่ไหน ก็ไม่ได้ยืนยาวอะไร อาจจะได้ครึ่งปี หรือปีหนึ่ง มิสู้เอาชีวิตที่เหลือไปช่วยอาณาจักรต้าเหลียงให้พ้นภัยจะดีกว่า นี่คือลูกผู้ชายของทัพชื่อเยี่ยน นี่คือแม่ทัพน้อย หลินซู นี่คือทีซึ่งหลินซู ควรจะอยู่ และจบลงตรงสมรภมิ โอย...ซึ้งอ่ะ ใครเขียนบทเนี่ย.... สองคนนี้เล่นดีจริง ๆ เลย ทั้งหูเกอ และจิ้นตง แล้วตอนที่จิ้นตงเดินจากมา บอกว่าจะไปสมัครทหาร เห็นสีหน้าจิ้นตงแล้ว...โอ้ หลินซูมีเพื่อนแท้แบบนี้ ตายไปไม่เสียดายแล้ว "เจ้าผิดคำพูดกับข้าได้ แต่ข้าจะไม่ผิดคำพูดกับเจ้า ข้าจะอยู่เป็นเพื่อนกับเจ้าไปจนวันสุดท้าย" ประโยคนี้...สุดกินใจ โอ้...พร้ำพรรณนามานี่ ไม่ได้เศร้านะคะพี่มามิ แต่ซึ้งอ่ะ เยี่ยม.... บทเยี่ยมจริง ๆ อยากให้ละครไทย เขียนบทได้แบบนี้บ้างจังงงงงง   โดย: หลงเม่ย IP: 171.6.204.15 16 ตุลาคม 2558 2:16:03 น.

ยังประทับใจกับหลางหยาป่างไม่หาย เมื่อคืนเลยเวิ่นเว้อเพ้อพรรณนาซะ นี่ถ้ามีดีวีดีแบบพากย์ไทยขาย คงต้องซื้อมาเก้บไว้ชื่นชมบ้าง หวงเว่ยเต๋อ ที่เล่นเป็นวี่หวาง นึกอยู่พักหนึ่งว่าเคยเห็นหน้าที่เรื่องไหน มานึกได้เลยเรื่อง The Myth ก็เล่นกะหูเกออีกแหละ เป็นฉุ่ป้าหวาง เซี่ยงหวี่่ ตอนนั้นไม่อ้วนเท่านี้ พออ้วนขึ้นมาเลยจำไม่ได้ แต่หน้าตาร่วงโรยไปมากเลย มีริ้วรอยกรากกรำเยอะ ไม่เหมือนหูเกอเนอะพี่เนอะ ยังดูหนุ่มอยู่เรยยยย (อร๊ายยยไม่ได้หลงเรยยยจิงจิ๊งงงง) หูเกอขี่ม้าได้เท่มาก ๆ เลยนะคะพี่ ได้ยินเขาว่าเรื่องไหนเรื่องนั้นสิน่ะ เขาต้องมีฉากชี่ม้าให้หูเกอเล่นตลอดเลย ไม่รู้ว่าเพราะอะไร อย่างเรื่องใหม่ล่าสุดที่กำลังจะออกอากาศคืนนี้ ก็มีบทขี่ม้าอีกเหมือนกัน ทำนองว่าเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวในฝันของนางเอกอะไรเนี่ยแหละค่ะ มีฉากขี่ม้าสีขาวจริง ๆ ด้วย ไปดูเบื้องพลังกองถ่ายหลางหยาป่าง เห็นชัดเลยหูเกอรั่วมาก ถึงขนาดคนจีนเขาบอกว่า หูเกอกับจิ้นตงนี่ พอกันเลยคือเป็นพวกไม่กินยาแล้วอาการกำเริบ (คือบ๊อง ๆ ในกองถ่าย) ดูแล้วก็เห็นจริง สองคนนี้พอกันจริง ๆ หวังข่ายก็มีหลุด ๆ บ้างเหมือนกันนะคะ เห็นขรึม ๆ อย่างนั้นเหอะ มีคลิปหนึ่ง เป้นวันเปิดตัวฉายหลางหยาป่าง ดูเหมือนจะจัดแถลงข่าวที่โรงถ่ายเหิงเตี้ยนนั่นแหละค่ะ แฟนคลับทำป้ายสีแดงมาติด ถามว่าเมื่อไรเสี่ยวซูจะแต่งงานกับจิ้งหวางเสียที ข่าวจีนเอามาออกหลายช่องเลย ดูแล้วก็ฮาดีค่ะ เรื่องเหว่ยจวงเจอะ ถ้าพี่มามิดูแล้ว เปิดเอนทรี่ใหม่สิคะ แล้วหลงเม่ยจะเข้ามาฟินกะพี่มามิอีก ในแวดวงคนที่หลงเม่่ยรู้จัก ไม่ค่อยมีใครดูเว่ยจวงเจอะเท่าไร มีแต่ดูฮวาเชียนกู่ แล้วตอนนี้เขาก็ไปตามฮั่วเจี้ยนหัวต่อ ใน Love me If you Dare หนังสือที่พี่มามิตามเก็บ บอกใบ้หน่อยสิคะ ว่าเป็นแนวไหน เรื่องแปล หรือนิยายไทยหรืออะไร มันกว้างมากเลยน้าาาาา เดายากอ่าาาา ถ้าเป็นนิยายจีน พี่มามิน่าจะเก็บพวกกำลังภายใน ใช่รึเปล่าคะ หลางหยาป่าง ตอนนี้เพิ่งออกแค่เล่ม 2 เขาว่ากว่าจะออกครบต้องต้นปีหน้าแน่ะค่ะ แต่ไม่เป้นไร ซื้อมาตุนไว้ก่อน ลมหนาวหายไปแล้ว ตอนนี้ร้อนจังเลยอ่ะค่ะ ดูแลตัวเองดี ๆ นะคะ   โดย: หลงเม่ย IP: 171.6.204.15 16 ตุลาคม 2558 16:09:34 น.

วันนี้มีแต่กิจธุระ ได้เข้าเน็ตมาก็รุ่งสางของวันใหม่ ยังไม่ได้ดูหลางหยาป่างต่อเลยจ้า หนังสือที่พี่ตามเก็บคือบทเรียนภาษาไทยสมัยโบราณค่ะ นึกออกไหมว่าหนังสืออะไรคะ มันเป็นการช่วยให้มีพื้นภาษาที่ดีวิธีหนึ่ง ตอนนี้ "ทาไหลเลอ ฉิ่งปี้เหยี่ยนจิง" ฉายแล้วนะคะ แต่พี่ก็ยังไม่ได้ดูเช่นกัน ยังไม่ว่างเลยค่ะ หูเกอ เขาเก่งหลายอย่าง โดยเฉพาะความสามารถทางภาษา พูดอะไรคมตลอด อ้อ บอกยังคะ ว่าจิ้งหวัง(หลิวข่าย) เคยเล่นเป็นตุ๊ดด้วย ในเรื่อง "โฉวหนี่อู๋ตี๋" เขาบอกว่าดูกิริยาอาการของคนร้อยคนแล้วจดบันทึกไว้ จึงสามารถเล่นออกมาได้อย่างนั้น วันนี้ต้องไปนอนก่อน พรุ่งนี้มีธุระแต่เช้า ไว้พี่จะเข้ามาคุยกับหลงเม่ยใหม่นะคะ   โดย: mamiya 18 ตุลาคม 2558 1:37:43 น.

ทาไหลเลอฯ หลงเม่ยก็ยังไม่ดู กลัวติดอีกอ่ะพี่มามิ เด๋วไม่เป็นอันทำอะไร งานท่วมหัวเลยเนี่ย T_T หนังสือภาษาไทยสมัยโบราณ พวกตำราท่านเจ้าพระยาอุปกิตฯ อะไรเทือก ๆ นี้หรือเปล่าคะ ของหลงเม่ยมีแนว ๆ นี้หลายเล่มนะ อย่างของ อ.ตำรา ณ เมืองใต้ ของ อ.วิสุทธิ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ แต่คงมีไม่เยอะเท่าพี่มามิหรอกนะคะ นึกถึงภาษาไทยแล้ว ตอนนี้ต้องเป็นติวเตอร์วิชาภาษาไทยให้หลานสาวค่ะ หลานสาวได้คะแนนภาษาไทยอ่อนมาก จนต้องติวพิเศษให้ เผื่อว่าภาษาไทยเขาจะดีขึ้นหน่อย แต่ก็งง ๆ นะคะ ว่าสมัยนี้เขาเรียนภาษาไทยอะไรกันนี่ ดูมันอิเหละเขละขละยังไงชอบกล อย่างหลานสาวอยู่ ป.6 เรียนเรื่องการเขียนโฆษณา? เราอ่านดูแล้วก็...ฮะ? นี่ใช่เหรอ มันไม่ใช่อ่ะ ต้องบอกเขาว่านี่เรียกว่าการประชาสัมพันธ์ มิใช่โฆษณา เด็กก็งง เขาบอก ก็ครูสอนอย่างเนี้ย ต้องเถียงกันวุ่นวาย ว่ามันมิใช่ โฆษณามันต้องอย่างนี้ ๆ ๆ ๆ สรุปคือ ไม่รู้ว่าเขาจะยัดเยียดอะไรให้เด็กเกินจำเป็น ทีไอ้ที่พื้นฐานยังเงี้ยไม่สอน อย่างพวกอ่านวรรณคดีแล้ววิเคราะห์นี่ สมัยนี้ไม่มีนะคะ เด็กไม่ได้อ่านวรรณดคีที่เป็นร้อยกรองจริง ๆ ทีอ่่านคือเป็นการถ่ายทอดออกมาเป็นความเรียงเรื่องรามเกียรติ์ เป็นตอน ๆ พอให้รู้เนื้อเรื่อง แต่อรรถรสทางภาษานี่ไม่มีเลย ถามหลานว่าเคยท่องไหม หลานบอกไม่มี เราบอกไปเอาแบบเล่ม ๆ ของเราอ่านสิ มีสองเล่มจบ มันส่ายหัว ไม่อ่านอ่ะค่ะ บอกว่ายาก.... เราก็ได้บ่นเพ้อไปอ่ะนะพี่ ไม่แปลกใจที่ความสามารถด้านภาษาของเด็กยุคนี้อ่อนด้อย ตกต่ำลง อ่านก็ไม่แตก เจอภาษาทางวรรณคดีเข้าไปหน่อย ก็เหวอแล้ว แค่จะเขียนเรียงความยังเขียนไม่เป็นเลย นี่แค่นจะให้เด็กเรียนเขียนโฆษณา...เฮ้อ.... บ่นพร่ำเพ้อยืดยาว เด๋วพี่มามิจะเบื่อ ขอจบคำบ่นไว้แค่นี้ค่ะ ไว้เด๋วจะเข้ามาชื่นชมหูเกอต่อ คนอะไร พูดจาดีมีความคิดตลอดเลย นี่แสดงว่าเขาเป็นคนคิดอะไรลุ่มลึกมากเลยนะคะ ถึงจะพูดออกมาได้แบบนี้ ชอบคนแบบนี้อ่ะ ยิ่งพี่มามิบอกเขาวางตัวดี ก็ยิ่งชอบ ร่ำ ๆ จะไปเป็นติ่งหูเกอแล้วเนี่ย อ่า...จิ้งหวัง เป็นตุ๊ด อันนี้เห็นตัวอย่างในข่าวแวบ ๆ แต่ยังไม่เคยดูเรื่องนั้น ถ้าพี่มามิมีลิงค์ จะเป็นพระคุณ อิ ๆ ๆ ๆ พี่มามิพักผ่อนเยอะ ๆ อย่าหักโหมมาก เด๋วไม่สบายค่ะ   โดย: หลงเม่ย IP: 14.207.231.223 19 ตุลาคม 2558 14:07:43 น.

ขอบคุณคำอวยพรของหลงเม่ย ตอนนี้หายดีแล้วค่ะ เย้ เพิ่งเห็นข้อความนี้ที่อยู่ข้างบน ของหลงเม่ยจริง ๆ ค่ะ มีเรืองถามพี่มามิอีกอย่างค่ะ คำว่า 不负 ทำไมถึงแปลออกมาเป็นภาษาไทยว่าศรัทธา/เลื่อมใส ได้ล่ะคะ หลงเม่ยเป็นเง็ง รบกวนด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะพี่ หลงเม่ยเห็นตรงไหนคะ? ขอตัวอย่างประโยคหน่อยค่ะ และข้างบน ขอ แก้คำผิดค่ะ 2.เฉินเหยา (เยี่ยฉีหลอ) ไปเล่นเรื่อง "ชิงเยี่ยหูฉวนซัว" 3.จินเฉิน(เยว่หยา) ไปเล่นเรื่อง "ชิงเยี่ยหูฉวนซัว" 4.ไมค์ (ไป๋หลิวหลี) ไปเล่นเรื่อง "ชิงเยี่ยหูฉวนซัว" มันอ่านว่า "ชิวชิวหูฉวนซัว" ชิงชิว เป็นชื่อสถานที่ ว่ากันว่าเป็นที่อยู่ของจิ้งจอก 9หางค่ะ ตาพี่มามิลาย อ่านผิดต้องขออภัยด้วยค่ะ อีกเรื่อง ในเรื่องย่อ เมียคนสุดท้ายของท่านนายพล ในเรื่องอู๋ซินที่ออกมาแล้วเป็นบ้า เขียนว่าเมียคนที่ 5 จริง เอ่อ สงสัยตัวเองว่าเขียนผิดหรือเปล่า จะแก้ตอนนี้ก็ลืมเสียแล้วว่าเมียคนที่เท่าไหร่ ตรงนี้ต้องขออภัยเอาไว้อีกจุดค่ะ เรื่องถัดมาที่ดีจริง ๆ เขียนบทเก่งมาก ก็หลางหยาป่าง น้ำตาแทบไหลตอนสุดท้าย สงสารหนีหวงจริง ๆ เลย รอมาตั้ง 12 ปี พอได้เจอคนรัก ยังไม่ตายและกลับมา นึกว่าจะได้อยู่ด้วยกัน ผู้หญิงสมัยนั้นรอถึงอายุสามสิบ โอย น่ากลัวมากนะคะ ส่วนเรื่อง เฟยหลิว พี่ก็ข้องใจเหมือนกัน ตามข้อมูลมันบอกว่าถูกองค์กรมือสังหารลึกลับกรอกยาเพื่อบังคับเอามาใช้งานทำให้สมองกระทบกระเทือนกลายเป็นคนไม่เต็ม แต่ในเรื่องไม่ได้บอกถึงตรงนี้เลย เอาเป็นว่ารับรู้แต่ยังอยู่ในความสงสัยว่าจริงหรือไม่ อันนี้ต้องบอก เพราะตั้งแต่วันที่เขียนก็ข้องใจเหมือนกัน เดี๋ยวจะบอกว่าพี่มามิเพี้ยนเปล่า วันนี้กลับบ้านมาเร็วหน่อย เลยได้เข้ามาเขียนต่อ พี่ว่าจะดูสูซาน แต่เห็นเสื้อผ้าแล้ว สงสัยจะไม่โดน เบื่อเรื่องโบราณแนว ๆ หยูเจิ้ง เอาคนหล่อคนสวยมาเล่น เหมือนเรื่องมังกรหยกเฉินเสี่ยว จะป้า ปู่ แม่ พ่อ ตัวละครไม่เข้ากับวัยเลย เอาสวยเอาหล่อเข้าว่า ดูแล้วไม่มีอะไรจะจดจำ ความซาบซี้งไม่มี ทิ้งอะไรในใจก็ไม่เห็น ดูแล้วเสียเวลาจริง ๆ ฉากบู๊ก็ทำอลังการ ซีจีแสบตา สู้กันโลกแทบถล่ม แต่ต้นไม้ไม่ร่วงแม้แต่ใบ แผ่นดินหนักแน่นมั่นคงเหมือนเดิม เฮ้อ ใครชอบหนังหยูเจิ้งก็ขออภัยด้วย เขาดีเฉพาะแรก ๆ ตอนนี้ไป หาเด็กวัยรุ่นมาเล่นหนัง 10 ขวบขึ้น เอิ่ม อะไรของเขาหนอ หวังว่าหยูเจิ้งจะไม่เอานิยายของปู่กิมมาทำอีก   โดย: mamiya 3 พฤศจิกายน 2558 22:58:01 น.

พี่มามิไปดูคลิปนี้สิ หูเกอน่ารักอ่ะ พูดจาฉลาดมีความคิดอีกแล้ว ฟังแล้วชวนลุ่มหลง ....เฮ้อออออ https://www.youtube.com/watch?v=WzAAHJ4VpuQ เรื่องภาษาจีนที่ถามพี่มามิ มาจากชื่อนิยายเรื่องหนึ่ง 不负如来，不负卿。 ภาษาอังกฤษ เขาแปลว่า ศรัทธาในพระพุทธ ศรัทธาในรัก หลงเม่ยก็เลยสงสัยคำว่า 不负 คำนี้ ทำไมแปลว่าศรัทธาได้น่ะค่ะ ส่วนเรื่องหลางหยา ตอนนี้ซื้อหนังสือมาครอบครองแล้ว แต่ยังไม่ได้อ่านเลยยยยย คงจะดองไว้ก่อนจนกว่าจะมีเวลา เรื่องซูซัน ของเจ๊หยูหรือคะ? แต่ซีรี่ส์เจ๊หยู เธอขายแต่เสื้อผ้า กะความหล่อความสวยจริง ๆ ดูแล้วเป็นอย่างพี่มามิบอกอ่ะค่ะ มันแทบไม่มีอะไรค้างในใจ นอกจากความหล่อของพระเอก(บางเรื่อง) กะความสวยของนางเอก (บางเรื่อง) เท่านั้นเอง ขนาดเรื่องหวินจงเกอ ของเจ๊หยู แม้เราจะชอบลำนำทะเลทราย แต่เราก็ไม่ได้ดูหวินจงเกอเลยแม้แต่ตอนเดียว คงเพราะไม่ถูกใจกับตัวแสดงด้วยละมั้งคะ ตอนนี้ไม่ได้เสพย์ซีรี่ส์เลย ขอสางงานที่คั่งค้างก่อน ค่อยกลับมาลุยใหม่ดีกว่าค่ะ ดองไว้ก่อน ทั้งทาไหลเลอฯ และเรื่องใหม่ของหูเกอ ต๊ะไว้ก่อนนะ พี่มามิหายดีก็ดีแล้ว เตรียมรับมืออากาศหนาวไว้นะคะ   โดย: หลงเม่ย IP: 14.207.236.5 6 พฤศจิกายน 2558 15:38:44 น.

ตอบเรื่อง 不负如来，不负卿。 ก่อนค่ะ จากที่ไปค้นมา คำนี้อยู่ในกลอนของดาไลลามะ องค์ที่ 6 ซึ่งไม่คอ่ยเคร่งครัดในวินัยสักเท่าไหร่ ใช้ชีวิตตามปรกติโลกียวิสัย มักจะแต่งกลอนรัก แต่งเพลง ตามที่ท่านชอบ คำว่า 不负如来，不负卿。 มาจากหนึ่งในกลอนของท่าน พูดเกี่ยวกับว่า จะพยายามทำให้ไม่ผิดต่อศาสนา(ทางธรรม)ด้วย ไม่ผิดต่อความรัก(ทางโลก)ด้วย ดังนั้น 不负 ที่แปลว่า ไม่ผิดต่อ คงจะยาวไป ไม่ว่าจะแปลอย่างไร เขาเลยแปลตีความว่า "ศรัทธา" กระมังคะ ซึ่งดูตามความแล้ว ก็คงทำได้ แต่ก็ต้องดูตามเนื้อเรื่องอีกที ว่ามันใช่หรือเปล่า พี่เดาว่าตัวเอกในเรื่องคงมีความขัดแย้งทางจิตใจ การแปลแบบนี้ทำให้คนที่เรียนจีนสงสัย ดังนั้นการเรียนแปล คนที่ได้คะแนนดีมักเป็นคนที่แปลตรง ๆ ที่ฟังแล้ว โอ .... มันใช่เรอะ เพราะครูเขาจะไม่รู้เลยว่าเราเข้าใจภาษาหรือเปล่าถ้าไม่แปลตรง ๆ สรุปความคือจะแปลแบบซื่อแต่ไม่สวย หรือ สวยแต่ไม่ซื่อ หลงเม่ยพอเข้าใจที่พี่กำลังบอกใช่ไหมคะ เพียงแต่บอกความคิดให้ฟังค่ะ จริง ๆ หลงเม่ยถามนิดเดียวไม่น่าเวิ่นเว้อขนาดนี้เลยเนอะ ส่วนเรื่องสูซาน ของอู๋ฉีหลงค่ะ ยังไม่ได้ดูแต่เหมือนว่า วูบวาบด้วยแสงสีซีจีไม่น้อย และเรื่องหนึ่งที่หลงเม่ยเหมือนพี่คือ ไม่กล้าแตะ อวิ๋นจงเกอเลย เห็นฉากจูบ มาก่อน เบื่อมาก เบื่อตั้งแต่เรื่องลำนำ บางทีมันเยอะเกินไป เอาแต่พอดีก็สวยงามแล้ว สมัยนี้เรียกเรตติ้งกันด้วยฉากแบบนี้้ คนโบราณก็ร้อนแรงเหมือนคนปัจจุบันไม่มีผิด ส่วนลิ้งค์ข้างบน คืนนี้ค่อยดูนะจ๊ะ งานท่วมหัวเหมือนกัน ไปเคลียร์ก่อน   โดย: mamiya 8 พฤศจิกายน 2558 12:43:39 น.

อร๊ายยยยยยย ขอบคุณพี่มามิค่ะ ที่กรุณาตอบเรื่องภาษาจีนให้ ก็สงสัยมาพักหนึ่งแลัว เราก็เปิดคิค มันก็ไม่เห็นจะแปลได้ว่าศรัทธาตรงไหน เข้าใจแล้วล่ะค่ะ แปลนี่ บางทีก็ต้องดูเนื้อเรื่องเลย ว่ามันพูดถึงอะไร บริบทมันเป็นอะไร บางทีก็แปลออกมาตรง ๆ ทื่อ ๆ มันไม่เพราะ ไม่สวย ก็ต้องหาคำที่สละสลวย แต่บางทีก็ไม่ตรงกะความหมายดั้งเดิมในภาษาซะทีเดียว มันยากเหมือนกันนะเนี่ย เอาคลิปมาให้พี่มามิอีกคลิป https://www.youtube.com/watch?v=Dt7N7eCLjqs ไม่คิดเลยว่าภาษาอังกฤษของหูเกอจะพูดได้ชัดและดีขนาดนี้ ชอบ ๆ พูดก็ดี (ไม่เห็นมีโพยนะคะ หรือว่าจะท่องให้ขึ้นใจไว้ก่อนขึ้นเวทีล่ะมั้ง) ขอจิ้ม ๆ เรื่องเจ๊ป้าหยูหน่อยหนึ่ง ดูเหมือนชีไม่แคร์เรื่องเอาบทประพันธ์ปรมาจารย์กิมย้งมาปู้ยี่ปี้ยำนะคะ หลงเม่ยสยองตั้งกะเรื่องเซี่ยวอ้าวเจียงหูแล้ว ที่ดูเรื่องนั้นเพราะฮั่วเจี้ยนหัวคนเดียวเลยแหละ พอมาเรื่องมังกรหยกภาคเอี้ยก้วย.... โอ้ บระเจ้า....ท่านอาเซียวเหล่งนึ่งของช้าน....เธอ...เธอ... ขอบอกว่า ศิษย์พี่ลี้มกโช้ว สวยกว่าเป็นไหน ๆ ไม่เอาล่ะ ตัดสินใจว่าไม่ดูสักตอนเลยจะดีกว่า ทั้งตัวเอีั้ยกีวยก็ไม่ใชนักแสดงที่เราสนใจอีกต่ะหาก จะหนาวแล้ว(มั้ง) ไว้จะเข้ามาเม้าท์มอยต่อกะพี่มามินะคะ ขอตัวไปสางงานก่อน   โดย: หลงเม่ย IP: 14.207.236.5 10 พฤศจิกายน 2558 14:33:53 น.

โอว คือว่ากรุณาคงไม่กล้า พี่บอกเท่าที่ตัวเองรู้ค่ะ แปลเนี่ยบางทีเล่นเอาเหนื่อย เช็คเน็ตอย่างเดียวไม่ได้ด้วย ต้องหาแหล่งอ้างอิงเชื่อถือได้ ข้างบนพี่เช็คหลาย ๆ แหล่งเลย ลิงค์ไปลิงค์มา เอาเป็นว่าเราก็รับรู้ไว้จะผิดหรือถูกอย่างไร ค่อย ๆ สางกันไป คนเราไม่ผิดก็คือไม่ทำสินะ อิ อิ ลิงค์แรก ดูแล้ว หูเกอ บอกว่า รับง่ายกว่ารุก อืมม์มันคงจะจริง วันนี้ดูคลิปหนึ่ง เป็นฉากสงคราม ฝากรุกดายเป็นเบือ ฝ่ายรับตั้งปราการมั่นคง คิดถึงคำพูดหูเกอเลยล่ะค่ะ (อาจพูดคนละเรื่องแต่ความคิดมันโยงถึงได้ไงก็ไม่รู้สิคะ) ลิงค์ต่อมาไม่ต้องเปิดก็รู้ เพราะพี่ดูแล้ว พี่ชอบหูเกอพูดนะคะ น้ำเสียงใช่เลย ประมาณนี้เลย ถูกใจฉันเลย เนื้อหา น่าฟังมีสาระ ความหมายดี สรุป ชอบพี่หูเกอ ตอนพูดขอบคุณก็ดี รางวัลน่ะของเขา แต่ผลงานน่ะของคนเบื้องหลัง พี่คะ พี่พูดดีจัง ชอบ ชอบพี่ค่ะ (เห็นประกายนิยมของพี่แผ่ของมาไหมคะ? 55555) ป้าหยูบ้าง เข็ดซะที่ไหน โดนฉงเหยาฟ้องชนะคดีไปแล้ว ยังซ่าส์อีก เงียบไปพักใหญ่ ๆ กลับมาซ่าส์อีกแล้ว ไม่รู้เคยเล่าเรื่องนี้ไปแล้วหรือยังคะ เรื่องก๊อปงานป้าเขาน่ะ แล้วยังไม่ยอมรับอีก พอปิดคดีบอกว่าการเลียนแบบคือการให้เกียรติ ไรของเธ้อ ป้าหยู.... (ขึ้นเสียงสูงค่ะ) ก๊วยยี้ เป็นหนุ่มหล่อระกำใจ มีเสน่ห์ชวนมอง ชวนหลงใหล แต่ของป้ากลายเป็นเด็กเกรียนไป ตะโกนโหวกเหวกดูน่ารำคาญ น้องหลงเม่ย พี่ไม่กล้าดู"เหว่ยจวงเจอะ" เลย กลัวทำงานไม่เสร็จ กลัวจัง คืนนี้หลับฝันดีนะคะ ว่างจากกิจการงานเราก็เข้าสู่โลกแห่งนิยายและหนังจีนกัน ตอนนี้พี่สั่งอู๋ซินฝ่าซือถึงเล่ม 3 แล้วค่ะ แต่ยังไม่ได้อ่านสักเล่มเลย ฮือ ฮือ อ้อ ลืมบอก ตอนนี้หนีหลอผู้แต่ง ตั้งท้องแล้วค่ะ   โดย: mamiya 10 พฤศจิกายน 2558 23:44:39 น.

พี่มามิคะ ที่พี่บอกว่าเช็คเนตอย่างเดียวยังไม่ได้ ถ้างั้นช่วยบอกหลงเม่ยที ว่าจะหาแหล่งอ้างอิงที่เชื่อถือได้จากไหน หลงเม่ยไม่มีเพื่อนที่เป็นคนจีนจริง ๆ เลยสักคนอ่า ส่วนเรื่อง "เหว่ยจวงเจอะ" ขออภัยที่ต้องบอกพี่มามิว่า พี่จงดูเถอะ จงดู โอม...จงดู ๆ ๆ ๆ แต่ดูแล้วทำงานไม่เสร็จนี่เรื่องจริง ดูแล้วจะหลงวนอยู่ในเซี่ยงไฮ้กะตระกูลหมิง หาทางออกไม่เจอเลยทีเดียว 555555 คลิปพูดขอบคุณเป็นภาษาอังกฤษนั่น ประทับใจจริง ๆ แบบเดียวกับพี่มามิแหละ รางวัลเป็นของผม แต่เกียรติยศ เป็นของทุกคนในทีม เจ๋งอ่ะ คิดได้ไงเนี่ย...คนฉลาด ๆ อย่างนี้สิ น่าสมัครไปเป็นแฟนคลับด้วย (ประกายนิยมของพี่มามิน่ะหรือคะ ไม่เห็นหรอก เห็นแต่ออร่าวิ๊ง ๆ ๆ มาแต่ไกลเลยค่า ....) ป้าหยูโดนฟ้องเหรอคะ เรื่องนี้ไม่รู้มาก่อนเลย ก้อปงานอะไรคะ? จริง ๆ ไอ้เรื่องก็อปนี้ ป้าหยูเธอคงทำมาหลายหนแล้วมั้ง ก็อปปี้ เป็นการให้เกียรติ...ตรรกะป่วยมาก ไม่น่าจะรอดมาได้จนทุกวันนี้เลยนะคะ มาเรื่องก๊วยยี้ พี่มามิได้ดูลูกมังกรหยกฉบับป้าหยูด้วยเหรอ หลงเม่ยไม่สามารถทำใจให้ดูได้เลย ตั้งกะเห็นตัวแสดงแล้ว เลยไม่รู้ว่าก๊วยยี้มีบุคลิกเด็กเกรียนขนาดไหน แต่ก็รุ้สึกดีที่ไม่ได้ดู 5555 อู๋ซิน พี่มามิอ่านแล้วเมื่อไร มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ อยากรู้ว่าต่อไปอู๋ซินจะเจอรักแท้อย่างเยวี่ยหยาอีกไหม แล้วที่สำคัญคือ ไป่หลิวหลีกะอู๋ซิน มีที่มาเป็นไง ทำไมมารู้จักสนิทกันขนาดนี้ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: หลงเม่ย IP: 14.207.187.77 13 พฤศจิกายน 2558 16:48:17 น.

ใช่ค่ะ เช็คเน็ตอย่างเดียวไม่ได้ แต่เราเลือกเช็คจากแหล่งที่เชื่อถือได้ เช่น องค์กรของรัฐ หน่วยงานที่เชี่ยวชาญเรื่องนั้น ๆ หนังสือที่พิมพ์ออกมาเป็นเรื่องเป็นราว (ของสำนักพิมพ์ที่เชื่อถือได้) มีพี่คนหนึ่งมีชื่อเสียงพอสมควร แกอยากได้หนังสือ "ชีเสียอู๋อี้" ต้องของสำนักพิมพ์ ซันหมิน เท่านั้น ที่อื่นก็จะไม่เอาเลย เพราะบางทีความน่าเชื่อถือยังไม่ได้ หลงเม่ยก็เช็คจากแหล่งที่น่าเชื่อถือค่ะ เดี๋ยวนี้จะอ่านหนังสือก็ต้องคิดหนัก พี่ก็มีชื่อในหัวที่ไม่อ่านเลยเหมือนกัน ส่วนใหญ่ก็จะถามพี่คนข้างบนว่าของใครควรอ่านของใครไม่ควรอ่าน เรื่องเช็คเน็ตนี่น่ากลัวมาก บางทีเป็นความเชื่อส่วนตัวของคนเขียน แต่ความจริงแล้วกลับไม่ใช่ เรื่องนี้ลำบากมาก แล้วเราจะถามผู้รู้ที่ไหนล่ะ? เรื่องนี้ยังยากอยู่ หากหลงเม่ยจะเช็คจากเน็ตก็ตั้งข้อสังเกตให้มากหน่อย เดี๋ยวนี้ความรู้หากันง่ายแถมยังไม่ต้องพิมพ์ แค่ก๊อปมาก็จบแล้วรายงานหนึ่งเล่ม จ้ะ หลงเม่ย ข้างบนสิ่งที่พี่คิด เหว่ยจวงเจอะ อยากดู ๆ ๆ แต่อย่างเพิ่ง ๆ เดี๋ยวตายในวังวน อดทน อดทน ป้าหยูโดนฟ้อง ก๊อปงานเรื่อง "กงสั่วเหลียนเฉิง" ก๊อปเรื่องอะไรของฉงเหยา พี่ลืมชื่อเรื่องไปแล้ว อ่านนานแล้ว ตัวละครซ้ำ เหตุการณ์คล้าย ถึงเหมือน ป้าแกเลยฟ้อง หยูเจิ้งแพ้คดีค่ะ ชดใช้เงินจำนวนมาก พี่ได้ดูมังกรหยกของป้าแกค่ะ แต่ไปไม่รอดค่ะ ดูไม่จบ ดูแล้วรู้สึกว่าน่ารำคาญมาก แต่ดูนี่ค่ะ ดูทุกคำพูด ทุกฉากเลย เรื่องนี้ดี "หลางหยาป่าง" ใคร ๆ ว่าเป็นวาย พี่ไม่รู้สึกเลย อ้อ หนังนะคะ หนังสือไม่ได้อ่าน แต่หลงเม่ย จะยอมดูอีกเรื่องที่พี่แนะนำไหม พี่ว่ายากที่น้องจะดู "หงโหลวเมิ่ง" ที่หยางหยางเล่นน่ะค่ะ คนสมัยใหม่เขาคงไม่ดูกัน พี่ยังทนเกือบไม่ได้เลย แต่เป็นการปูพื้นฐานวรรณคดีที่ดีมาก เราไปอ่านเองคงเบื่อตาย หงโหลวเมิ่ง 1 ใน 4 วรรณกรรมเอกของจีนเลยนะคะ เรื่องนี้ทำไมดัง ไม่สิ ดังมาก แต่บ้านเราเงียบฉี่เลย หนังก็นานแล้วเหมือนกันค่ะ เพราะมันดูแล้วไม่สนุกนั่นเอง แต่ทรงคุณค่าค่ะ เรื่องเปิดเผยเกี่ยวกับสังคมไฮโซของจีนในสมัยราชวงศ์ชิง ทำให้เรารู้เลยว่าความฟุ้งเฟ้อ ฟอนเฟะมันขนาดไหน "อู๋ซินฝ่าซือ" พี่ยังไม่ได้อ่านเลย ตอนนี้อ่านเรื่อง การจัดบ้านของคอนโดะ มาริเอะอยู่ค่ะ หลงเม่ยอ่านอะไรอยู่ ดูอะไรอยู่คะตอนนี้?   โดย: mamiya 16 พฤศจิกายน 2558 0:57:40 น.

สรุปแล้ว ช่างยากเย็นยิ่งนัก ที่จะหาคำแปล/ข้อมูลที่ถูกต้องได้ ต้องอาศัยประสบการณ์สินะคะ T_T ของไทยนี่มีสมาคมนักแปลไทยจีน บ้างไหมอ่ะคะ หลงเม่ยจะไปสมัคร ความจริง ทีแรกคิดว่า การแปลภาษาจีนนี่คงจะง่ายนิดเดียว เพราะภาษจีนกับภาษาไทย ไวยากรณ์มันใกล้กัน แต่...ในความเป็นจริง มันง่ายนิดเดียว (แต่ยากมาก ๆ...แฮ่..) อักษรตัวเดียว บางทีคลุมความหมายไปเยอะแยะ เราที่อ่านมาน้อย ดูมาน้อย พอเจอเข้า ก็แปลไม่ถูก ไปไม่เป็นแล้ว ถ้าไม่ได้คนที่เก่งหรือเชี่ยวชาญคอยช่วย คงเข้ารกเข้าพงไปนะคะ บางทีแปลออกมา ไม่ได้เข้ากะบริบทของเรื่องเลย อ่านแล้วก็งงเอง ยิ่งพวกกลอน ร่าย ของจีนนี่ เอิ่ม...ยากแค้นยิ่งนัก เวิ่นเว้อมายืดยาว แต่ก็ต้องอดทน แปลต่อไป ทำไงได้ ตอนนี้ตกหล่มซีรี่ส์จีนไปแล้ว จะรอคนใจดีแปลซับ....ก็ไม่ทันใจวัยสะรุ่น เลยต้องอาศัยชุดประดาน้ำ ดำดิ่งมันลงไป หวังว่าอ่านซับไตเติ้ลจีนมาก ๆ จะช่วยให้เราเข้าใจภาษาจีนได้มากขึ้น ๆ ๆ พี่มามิถามว่าตอนนี้อ่านอะไร ดูอะไร ไม่กล้าดูอะไรเลยค่า กลัวงานเสร็จไม่ทัน ฮือ ๆ ๆ Y_Y มีหนังที่อยากจะดูอีกหลายเรื่อง แต่ติดไว้ก่อนนะ...ไว้เคลียร์งานก่อน ฮึ่มๆ ๆ (ทั้งหนังของหู และหนังของฮั่ว อยากดูไปซะทั้งโม๊ดดดดด) จำได้ช่วงที่ติดเว่ยจวงเจอะ กะหลางหยาป่าง ขุ่นพระ...ราวกับติดยาบ้า วันหนึ่ง ๆ ต้องรีบมาเช็ค ว่าเขาอัพลงเดลิโมชั่นหรือยัง ถ้ายังก็ขอไปดูตอนเก่าที่เคยดูมาแล้วก็ยังเอา ถือซะว่าฝึกฝนความเชี่ยวชาญด้านภาษาไปพลาง ๆ ก่อนจะดูตอนถัดไป 555555 พี่มามิต้องใจแข็งไว้นะคะ อย่าเพิ่งพลงวนเข้าไปดูเว่ยจวงเจอะตอนนี้ ไม่งั้นจะตกลงไปในหลุมใหญ่มาก ๆ ที่ชื่อว่า ตระกูลหมิงแห่งเซี่ยงไฮ้ 5555555555 เรื่องนี้ เขาเล่นดีกันจริง ๆ ทั้งหมิงโหลว (จิ้นตง) หมิงไถ(หูเกอ) หมิงเฉิง (หวังข่าย) หมิงจิ้ง (จำชื่อไม่ได้ แฮ่....) หลางหยาป่าง....อย่างที่เคยบอกไปนะคะ ว่าเป็นอะไรที่พีคสุด ๆ สำหรับซีรีส์ที่ดูมาในปีนี้ ดีกว่าลำนำทะเลทราย ดีกว่าฮวาเชียนกู่ อย่่างที่หูเกอบอกนะคะ ต้องยกย่องทีมงานทุกคน ที่ทำผลงานออกมาเนี๊ยบขนาดนี้ นี่ยังคิดว่าถ้ามีดีวีดีแบบซับไทย คงจะซื้อมาเก็บไว้ชื่นชม วกมาป้าหยู อ่อ...ที่แท้เรื่องกงสั่วเหลียนเฉิง ก็อปงานฉงเหยาหรือเนี่ย ความจริงหลงเม่ยว่าเจ๊หยูแกก็อปตั้งกะกงสั่วจูเลี่ยนแล้วล่ะ หลงเม่ยนั่งดูในช่องเอชดี เห็นชัดเจน ว่าไปก็อปปู้ปู้จิงซินมาอย่างเยอะเลย ดูแล้วก็นึกเสียดายนะ เจ๊แกลงทุนกะดารา กะเสื้อผ้าไปเยอะ ทำไมไม่ยอมลงทุนกะบทดี ๆ บ้าง ไปลอกพล็อตปู้ปู้มา แต่ก็ทำได้ไม่ถึงเขา นี่เป็นอีกเหตุผลที่ไม่ยอมดูหวินจงเกอ กะลูกมังกรหยก(เอี้ยก้วย-เซียวเหล่งนึ่ง) ยกเว้นว่าป้าหยูไปลากเอาหูเกอมาเล่น หรือเอาฮั่วเจี้ยนหัว มาเล่นได้อีก ถึงค่อยยอมทนดู (พระเอกหล่อ ....) เรื่องอ่านอะไร ตอนนี้หลังจากผ่านงานมหกรรมหนังสือมา พี่มามิคงทราบนะคะ ว่าดองค่ะ...ดองหนังสือที่ซื้อมาไว้เป็นตั้ง ๆ ไม่กล้าเปิดอ่านจริง ๆ สักเล่มเลย กลัวติดแหง็ก นี่มีคนใจดีให้ยืมชุดเพชรยอดคธา เพชรยอดขุนพลมาด้วย ก็ได้แต่แอบ ๆ เปิดนิดหน่อย แต่ยังไม่กล้าลุย กลัวติดหนึบ ไหนจะหลางหยาป่าง บุรุษบูรพาคนนั้น หลงเม่ยถึงกะไปยื้อแย่งเพื่อให้ได้โปสเตอร์ปฏิทินมาเลยทีเดียว ได้มาแล้วก็...วางไว้ก่อน ไม่กล้าเปิดอ่านอีกแหละ ส่วนหงโหลวเมิ่ง ที่หยางหยางเล่น หลงเม่ยกำลังจะหาลิงค์อยู่เลยค่ะ พี่มามิมีลิงค์ไหมคะ อยากดูอ่ะ เรื่องนี้เคยอ่านแล้วแต่ของไทยเป็นฉบับย่อความ ไม่ใช่ฉบับเต็ม (เข้าใจว่าฉบับเต็มมันอาจจะเยิ่นเย้อ ตามแบบวรรณกรรมจีนยุคโบราณ คนแปลก็เลยย่อ ๆ เอาแต่เนื้อ ๆ มา) อยากเห็นหยางหยาง เขาว่าน่ารักมาก อยากดูหลินไต้อวี้ ว่าะสวยขนาดไหน เซี่ยเป่าไช่อีก อยากดูหลาย ๆ คนเลย รบกวนพี่มามิแปะลิงค์ให้หน่อยนะคะ อู๋ซิน ฯ หลงเม่ยยังรอเฉลยอยู่นะคะ ว่าทำไมไป๋หลิวหลีกะอู๋ซินถึงได้คบหากันได้สนิทสนม มันต้องมีเบื้องหลัง ใช่ไหมคะ อากาศตอนนี้ตลกมาก ฝนตก ครึ้ม ร้อน นี่ใช่หน้าหนาวแน่ป่ะเนี่ย พี่มามิดูแลสุขภาพด้วย   โดย: หลงเม่ย IP: 14.207.203.57 17 พฤศจิกายน 2558 11:29:40 น.

หลงเม่ยลองดูที่ลิงค์นี้ค่ะ https://www.youtube.com/watch?v=XheVEtzGuJ0&list=PL3C25F0CADBE1AA9B   โดย: mamiya 18 พฤศจิกายน 2558 22:17:15 น.

ต๊ะไว้ก่อนนะจ๊ะ หยางหยาง ตอนนี้งานท่วมหัว เด๋วจะเอาตัวไม่รอด แฮ่... ต๊ะไว้หลายเรื่องเกิ๊น ทั้งศาสตราจารย์ฮั่ว ทั้งเชฟหู นี่ติดหยางหยางไว้อีกคน จะได้ดูเมื่อไรเนี่ย ขอบคุณพี่มามิสำหรับลิงค์นะคะ   โดย: หลงเม่ย IP: 171.6.185.72 21 พฤศจิกายน 2558 17:24:04 น.

จ้า พี่ก็ท่วมเหมือนกัน ไปทำงานกันต่อ แล้วค่อยกลับมาคุยอีกทีนะคะ ขอบอกว่าอยากดู "เหว่ยจวงเจอะ" มาก ๆ ๆ ตามที่หลงเม่ยแนะนำ   โดย: mamiya 21 พฤศจิกายน 2558 22:20:47 น.

ไปฟังหานตงจวินท่องกลอนกัน ภาษาอังกฤษจ้า //vdisk.weibo.com/s/iDY2g7x_MaGB   โดย: mamiya 17 ธันวาคม 2558 22:32:38 น.

ขอบคุณครับ ที่นำมาฝากจะหามาดูบ้างครับ สนใจเรื่องดวงชะตาอ่านเพิ่มเติมได้ที่นี้   โดย: ไกรศรี (ไกรศรี ) 18 กุมภาพันธ์ 2559 15:48:23 น.

แปลเนื้อเพลง หนังอู้ซินอีกเพลงได้มั้ยค่ะ   โดย: แนน IP: 182.232.97.237 10 ธันวาคม 2560 15:14:24 น.

พี่มามิยะ อยากถามเรื่องอู๋ซิน อู๋ซินเป็นใคร ค่ะ อ่านครบ 3 เล่มยังค่ะ มี FB ไหมค่ะ หรือตอบใน ziiz_k@hotmail.com   โดย: ซีซี่ IP: 182.232.53.236 22 มกราคม 2561 22:08:35 น.

สนุกมาก   โดย: muster 24 เมษายน 2561 22:09:02 น.