คนเรานี้นะ เศรษฐีเก่าถ้าประมาทมันก็หมดทุนเหมือนกันเนาะ 

พยายามมีความสุขในการที่จะเดินตามพระพุทธเจ้า มีความสุขกับการรักษาศีล มีความสุขกับการทำงาน พยายามควบคุมตัวเอง ให้ได้ดีในปัจจุบันเนาะต้องควบคุมตัวเองให้ได้ดีในปัจจุบัน คนเราต้องมีความสุขนะ ความสุขในการทำความดีมีความสุขในการเสียสละ รับผิดชอบ

คนเรามันก็ต้องมีสิ่งที่ไม่ได้ตามใจทั้งวันทั้งคืนเราใจอ่อนไม่ได้ เราต้องตั้งไว้ในศีลในธรรม เพราะทางอื่นไปไม่ได้หรอก ต้องทำอย่างนี้แหละ

ในโลกนี้น่ะไม่มีอะไรได้ตามใจ   ร่างกายก็ไม่ได้ตามใจ พ่อแม่ก็ไม่ได้ตามใจ ทำไมถึงว่าพ่อแม่ไม่ได้ตามใจไม่อยากให้ท่านแก่ท่านก็แก่ ไม่อยากให้ท่านเจ็บท่านก็เจ็บไม่อยากให้ท่านตายท่านก็ตายสิ่งที่ไม่ได้ตามใจจะทำให้เราเข้าถึงความสงบความดับทุกข์นะ

การที่รู้จักทำใจให้สงบเหมือนมีความสุขกับการปลูกต้นไม้ ให้น้ำ ให้ปุ๋ย ให้อากาศ ให้ออกซิเจนคนเรามันไม่อยากสร้างเหตุสร้างปัจจัย . . . ใช่มั้ย

คนเรามันมักง่าย พืชผักสวนครัวก็ไม่อยากทำ. . . เอาง่าย คนเรามันต้องสร้างเหตุสร้างปัจจัย และรักษาศีลให้ดี . . .ไม่ใช่ปรัชญา ถ้าปรัชญามันไม่เข้าถึงภาคปฏิบัติ อย่างลูกศิษย์หลวงปู่มั่นไม่เคยรู้หนังสือแต่บรรลุกันเพราะท่านรักษาศีลดี ข้อวัตรดี มันมีภาคบังคับเยอะเนาะเราเก่งเท่าไรก็ไปนั่งฟังอยู่นั่นแหละ ท่านด่าก็นั่งเฉยอยู่นั่นแหละสุดท้ายก็ได้บรรลุเนาะ

ต้องมีความสุขในการทำงานนะมีความสุขในบ้านในสังคม อย่าคิดว่าธรรมะมันอยู่ที่วัด ไม่ได้อยู่ที่วัดหรอกอยู่ในตัวของทุกๆ คนเนาะ เราต้องเข้าถึงสวรรค์เข้าถึงพระนิพพานในชีวิตประจำวันให้มากที่สุด ไม่ต้องรอตาย . . . มันนานเกิน

ถ้าเรามีศีลพร้อม มีสมาธิพร้อม มีปัญญาพร้อมกันตลอด 

ถ้าเรามีศีลอย่างเดียวมันก็ไม่ได้นะ ต้องมีสมาธิด้วย มีปัญญาด้วยถึงจะเข้าภาคประพฤติปฏิบัติ มันถึงจะควบคุมตัวเองได้ ต้องผ่านอย่างนี้นะ

คนเรานี่ปัจจุบันนี้สำคัญอุบัติเหตุก็ขึ้นอยู่กับปัจจุบันนะ เราทำอะไรผิดพลาดก็ปัจจุบัน ต้องคิดให้ดีก่อนเดี๋ยวมันค่อยมีความสุข ถ้าเรามีความสุข มันจะฉลาดขึ้นนะ

คนเราเวลาจะตาย เวทนาก็มาก บางทีเวทนามากสู้เวทนาไม่ไหว จิตใจก็ล่องลอย . . .ใช่มั้ย บางทีหลวงพ่อว่า ทนไม่ไหวให้มอร์ฟีน(ตามแพทย์สั่ง) เพื่อจะให้ใจสงบจะได้คิดอะไรบ้าง ปล่อยให้ทุกข์มากเกินเดี๋ยวคุมไม่อยู่ เพราะว่าไหนๆ ก็จะตายอยู่แล้ว

โอวาทธรรม หลวงพ่อกัณหา สุขกาโม

วัดป่าทรัพย์ทวีธรรมาราม