ตอนที่ 20 : เพื่อนๆ
" ท่านหญิงคะทำไมถึงพูดแบบนั้นกับท่านกาอาระละคะ อย่าดื้อกับท่านนักเลยนะคะ " คนมีอายุพูดเปรยขอร้อง " เราเปล่าเริ่มก่อนนะท่านป้าก็เห็น คนอะไรขวางโลก " อีกฝ่ายดูท่าจะไม่ยอมแพ้ " ท่านกาอาระของท่านป้า ยังไม่เคยพูดดีกับเราสักครั้งแล้วจะให้เราพูดดีด้วยรึ " " โถ่ท่านหญิง ท่านก็รู้ว่าท่านกาอาระ.... " " ทำงานไม่ได้พักผ่อน ทำทุกอย่างเพื่อหมู่บ้าน " เธอต่อให้ " ทำไมท่านป้าไม่ว่าท่านกาอาระของท่านป้าบ้าง " เธอยกคนต้นเหตุให้เป็นของคนตรงหน้าไปเสียแล้ว " ว่าไม่ได้คะ ท่านทำทุกอย่างเพื่อทุกคนในหมู่บ้านจริงๆ เพราะท่านรักหมู่บ้านแห่งนี้ยิ่งกว่าชีวิตท่าน หากท่านหญิงแต่งงานกับท่านกาอาระก็ควรต้องทราบเรื่องนี้นะคะ " น้ำเสียงจริงจัง " เรื่องอะไรคะ ท่านป้า " เธอถาม ตอนนี้สนใจจะรู้มามากกว่าต่อล้อต่อเถียง เมียวกะเล่าเรื่องราวต่างๆของเขาตั้งแต่เกิดมาเพื่อถูกใช้เป็นพลังสถิตย์ร่าง ถูกคนในหมู่บ้านตัวเองรังเกลียด แม้แต่ท่านพ่อสั่งให้คนไปลอบสังหาร ทุกคนคิดว่าเขาเป็นภัยต่อหมู่บ้าน เป็นชีวิตที่ไม่ควรจะมีอยู่ ในภารกิจต่างๆเค้าถูกใช้เป็นเครื่องจักรสังหาร เขาปิดตัวเองมาตลอด เมื่อพวกระดับสูงรู้ว่าไม่สามารถควบคุมกาอาระได้ก็คิดจะสังหารทิ้ง เพราะเป็นอาวุธที่อันตรายต่อหมู่บ้าน เป็นแค่สมบัติในอดีตที่ควรกำจัด คนสูงวัยกว่าเล่าเรื่องราวทั้งหมดของเขาที่เกิดขึ้น เขาพยายามมาแค่ไหนจนได้มาเป็นเขาในทุกวันนี้ หญิงสาวตั้งใจฟังที่คนตรงหน้าพูด นึกเสียใจไม่น้อยที่ต่อว่าเขาไปต่างๆนานา เพราะความไม่รู้ ยิ่งคิดยิ่งได้ฟังเรื่องของเขามือตัวของเธอสั่นเบาๆ ไม่คิดว่าคนๆหนึ่งจะต้องมาเจอเรื่องราวอะไรแบบนี้ เขาจะต้องใช้ความอดทนและความพยายามขนาดไหนกัน " ทำเพื่อหมู่บ้าน รวมถึงเรื่องแต่งงานนี้ด้วยสินะ " เสียงเบาพึมพำไม่วายคิดน้อยใจในโชคชะตาของตัวเอง หน้าบางสลดเล็กน้อย ' รักงั้นรึ คำๆนั้นมันคงหายไกลสำหรับเราไปแล้ว จะมาหวังอะไร กับสิ่งที่ไม่มีวันได้พบอีก ต่อแต่นี้ คงมีเพียงคำว่าหน้าที่ ที่แบกรับไว้บนบ่า ' " เป็นอะไรคะ กลัวท่านหรือทำไมถึงทำหน้าแบบนั้น " " เปล่าคะท่านป้า แค่รู้สึกว่าพอเอามาเทียบกับตัวเราเองแล้วเทียบกันไม่ได้เลย " " อย่างไรคะ " เมียวกะส่งสัย " ไม่มีอะไรหรอกคะ ช่างเถอะ อ่อ ไม่ต้องรายงานเขานะคะว่าเล่าเรื่องพวกนี้ให้เราฟัง เพราะมันเป็นอดีตไปแล้ว ตัวเขาคงไม่ชอบเท่าไหร่ที่มีคนเอาเรื่องของเขามาพูดแบบนี้ " หญิงสาวย้ำ " รบกวนท่านป้าอีกอย่างจะได้มั้ยคะ คือเราอยากจะฟังเรื่องราวต่างๆของหมู่บ้านนี้ให้มากกว่านี้อยากจะให้ท่านป้าเล่าให้ฟังบ่อยๆ " " เข้าใจแล้วคะ " เมียวกะยิ้มน้อยใจความเห็นอกเห็นใจของหญิงสาว " แต่ตอนนี้ต้องลองชุดที่จะใส่พรุ่งนี้คะ ชุดพิธีการ ชุดงานเลี้ยงกลางวัน แล้วก็ชุดงานเลี้ยงการคืนคะ " " ทำไมมีงานเลี้ยงถึงสองรอบละคะ " " ช่วงกลางวันจะมีบุคคลสำคัญมาร่วมงานคะ ช่วงกลางคืนจะมีแค่เพื่อนสนิทของท่านกาอาระเท่านั้น ช่วงบ่ายวันนี้องค์หญิงจะมาคะ " " คะ " เธอยิ้มๆ ช่วงบ่ายการจัดเตรียมงานต่างๆเป็นไปด้วยดี ทั้งการซักซ้อมพิธีการที่ทางองค์หญิงคิริทสึโบเป็นผู้จัดเตรียมมาทั้งหมดเพราะไม่อยากให้โฮชิที่มีศักดิ์เป็นถึงองค์หญิงต้องเสียเกียรติ จึงจัดเตรียมงานต่างๆให้ฐานะ แรกนั้นจะทำพิธีแบบราชสำนัก แต่ก็ถูกคนเป็นสวามีห้ามเสียก่อนเพราะดูทางการและยุ่งยากจนเกินไป ทรงขอให้จัดพิธีแบบตระกูลนักรบแทน " เหนื่อยมั้ยคะ " เมียวกะเดินเข้ามาถามคนที่นั่งเอนตังลงบนฟูก " ไม่เหนื่อยหรอกคะ แต่ไม่ชอบ " " ทำไมละคะ ท่านพี่ของท่านหญิงอุส่าห์เตรียมมาให้ขนาดนี้" " แต่งการเมือง " อีกคนไม่ได้ยิน เพราะเสียงเบาเเทบหายเข้าไปในลำคอ " แต่ท่านกาอาระดูจะตั้งใจมากนะคะ " " คะ " ' เพราะเป็นหน้าที่ ' เธอหลับตาลงช้าๆ เพราะความเหนื่อย สายลมเบาพัดผ่านเข้ามาทางประตูระเบียงที่เปิดอยู่ ' ตอนนี้ทำอะไรไม่ได้แล้วสินะ จะปล่อยให้เป็นแบบนี้จริงๆหรือ ถ้าคะซึอยู่ก็คงจะพูดว่า ' อยู่กันไปก็รักกันเองแหละเจ้าคะ ' ที่พูดเพราะต้องการตัดรำคาญคนขี้บ่นอย่างเธอที่งอแงเสียจนไม่รับฟังเหตุผล หากครั้งไหนที่เธอไม่ยอมขึ้นมา จะเอ่ยมาออกมาทันที ' ดื้อนักละ ท่านหญิงน่ะ ' เพราะตอนนั้นที่รู้ว่าตนเองต้องแต่งออกไปอยู่เอโดะ ทำให้ชอบพูดบ่นกับคะซึทั้งวัน ว่าแบบนั้นควรทำอย่างไร แบบนี้ควรทำอย่างไร คนหลับตายิ้มน้อยๆ "คิดถึงคะซึ นะรู้มั้ย" ร่างบางผล็อยหลับไป น้ำตาใสหยดอาบแก้มไม่รู้ตัว เสียงแววของคนคุยกันเข้ามาในหู ทำเอาคนตัวเล็กที่นอนอยู่บิดตัวไปมา ก่อนลืมตาจึงขอเหงี่ยงหูฟังก่อนว่าต้นเสียงที่ได้ยินกำลังพูดอะไรกัน " ท่านหญิงเพิ่งหลับไปเมื่อครู่เองคะ " เสียงเมียวกะพูดกับบ้างคนอยู่ " จะให้ปลุกเลยหรือคะ วันนี้ท่านดูเหนื่อยมากนะคะ" " ปลุกให้ตื่น ทุกคนรออยู่ " เสียงของคนเผด็จการที่เธอค่อนว่าไปเมื่อเช้านั้นเอง " แค่นี้ก็ทำเป็นสำออยแล้ว ไม่รู้จักอดทน " " ท่านกาอาระ อย่าเสียงดังสิคะ " " ฉันตั้งใจพูดให้ได้ยิน " เขายืนกอดอกพิงประตูทางออก " ตื่นอยู่ ก็ลุกขึ้นมาได้แล้ว " คนที่หลับตาฟังอยู่ลุกขึ้นนั่ง แล้วหันไปทางเมียวกะ " ท่านป้า ช่วยบอกท่านกาอาระของท่านป้าทีว่าเราจะลงไปเดี๋ยวนี้หลังแต่งตัวเสร็จ " " คะๆ " เอาอีกแล้วคราวนี้เอาเธอเป็นตัวกลางเสียอีก จะเเต่งงานกันอยู่แล้วยังปั่นปึงใส่กันไม่เลิก " เอาอย่างนี้ดีกว่า เดี๋ยวป้าขอตัวนะคะ " เธอโค้งน้อยๆ แล้วออกจากห้องลงไปชั้นล่างทันที
" เฮ้....กาอาระ " เสียงของใครหลายคนดังมาจากด้านล่าง " กาอาระ....เร็วๆหน่อยซี่ " นารูโตะนั้นเอง " เสียมารยารจริงๆนายเนี่ย " ซากุระใช้ศอกกระทุ่งหน้าท้องนารูโตะที่ยืนข้างๆ เขามองลงไปส่ายหน้าน้อยๆ หน้าคนคุ้นเคยยืนเงยมองเขามาจากโถงด้านล่าง " แต่งตัวเสร็จรึยัง " เขาหันไปถามคนที่อยู่ในห้อง เธอเดินออกมาด้วยชุดสีขาว เทมาริบอกว่าเธอแต่งตัวแบบนี้ดีกว่าเพราะช่วงกลางวันของที่นี้จะอากาศร้อนมาก แล้วก็ทำให้เดินเหินจะสะดวกกว่ากิโมโนที่ใส่อยู่ แถมทิ้งท้ายอีกว่า เข้ากับชุดของกาอาระดี จะได้ไม่ต้องมาคอยหาชุดที่เข้ากันใส่ เวลาจะไปไหนมาไหนด้วยกัน ' ยังมีที่ตัดอยู่อีกนะ ไว้เสร็จแล้วคนที่ร้านตัดเย็บจะส่งมาให้ ' เหมือนจะบอกเปรยๆว่าเธอต้องใส่ กาอาระยืนนิ่งสายตาจดจ้องไปที่ร่างบางอยู่ชั่วขณะหนึ่ง เธอหน้าแดงน้อยๆเพราะไม่เคยแต่งตัวด้วยชุดแบบนี้ กลัวว่าจะแปลกประหลาด " คุณเทมาริ เอ่อ บอกว่าใส่แบบนี้ดีกว่าน่ะ " เสียงพูดของเธอตะกุกตะกักเพราะความประหม่า บวกกับสายตาที่อีกฝ่ายจ้องมา " อืม เหมาะกับเธอดี ไปกันเถอะเพื่อนฉันรออยู่ " เขารีบเบื้อนหน้าหันไปอีกทางทันที เพราะรู้สึกร้อนที่หน้ากลัวคนที่ยืนอยู่จับอาการได้ ทั้งคู่เดินลงมาที่โถง เพื่อนๆของกาอาระไปนั่งล้อมวงกันอยู่แล้ว
" โอ้โห เจ้าสาวของคุณสวยมากเลยครับ " ลีชูนิ้ว แล้วยิ้มให้จนเห็นฟันขาวครบ 32 ซี่ " ช้าจังนะ กาอาระ " คันคุโร่พูดขึ้นข้างๆเขามีผู้หญิงผมสีน้ำตาลที่เธอคุ้นตาดี ร่างบางชะงักเล็กน้อย ' คนรักของเขา ' เธอหันมองเขาที่เดินมาด้วยกัน " ต้องขอโทษด้วยที่ฉันกับท่านหญิงมาสาย " เขาแปลกใจที่เห็นมัทสึรินั่งอยู่ตรงนั้นด้วย " เป็นยังไงบ้างกาอาระ ช่วงนี้ไม่มีโอกาสได้เจอกันเลย " คนผมทองตัวสูงพูดขึ้น " ฉันสบายดี นารูโตะ เห็นว่าช่วงนี้นายมีภารกิจเยอะ " เธอจำได้คนนี้เองที่เมียวกะพูดถึง เขาเป็นเพื่อนสนิทของกาอาระมองการสนทนาโต้ตอบไปมาของทุกคน เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นได้ยินอะไรแบบนี้ ทุกคนนั่นเสียงดังมากเหมือนแยกกันพูดทำให้คนฟังจับความไม่ค่อยได้ " ฉันมาเพราะต้องมารับยัยนี่ ถึงจะน่ารำคาญก็เถอะ " นารา ชิกามารุ พี่เขยเขานั้นเอง ก็บ่นแบบนี้ประจำ " ว่าใครน่ารำคาญกันหะ " เทมาริดึงหูคนเป็นสามี " กาอาระ นายน่าจะเลี้ยงเนื้อย่างนะ " " นั้นก็กินอยู่ไม่ใช่เหรอ ยังจะเรื่องมากอีกนะโจจิ " คนพูดหันไปมองคนตัวใหญ่ที่นั่งอยู่ข้างภรรยา " เอาน่าๆคุณอิโนะ " ซาอิห้ามภรรยาด้วยท่าทีเกรงๆ หญิงสาวมองทุกคนแล้วยิ้มน้อยๆ 'เพื่อน' เธอไม่เคยมีเพื่อนแบบนี้ หันไปมองคนด้านข้างที่กุมมือเธอไว้ตลอดตั้งแต่ตอนที่เข้ามานั่ง โดยมีสายตาคู่หนึ่งที่จับจ้องเธอและเขาตลอดเวลา " ท่านหญิง เงียบจังนะคะ " คนถามคือคนผมสีกลีบซากุระ ที่นั่งติดกับเธอ " คะ ... " โฮชิหันไปยิ้มน้อยๆ " ฉันชื่อ ซากุระคะ แล้วนี้สามีฉัน อุจิวะ ซาสึเกะ " เธอแนะนำตัวแล้วหันไปกอดแขนคนเป็นสามี "ไม่คิดเลยว่า กาอาระจะแต่งงานเห็นไม่สนใจใคร นึกว่าจะครองโสดอยู่แบบนี้ เนอะคุณเท็นเท็น " " ใช่เเล้วละ สาวในหมู่บ้านนินจากริ๊ดจะตายทั้งหล่อ ทั้งเก่งแถมเป็นถึงคาเงะอีก " คนถูกโยนตอบ " นี่น้อยๆหน่อยคุณ " เสียงนั้นเดาได้ไม่ยากน่าจะเป็นสามีของเธอ " ยังไงฉันก็รักคุณที่สุดอยู่แล้ว คุณเนจิ " เธอหันไปอ้อนคนเป็นสามี " สาวๆถึงกับเปิดห้องรอเลยนะ อิอิ " อิโนะทำท่าเขิลน่าแดง โฮชิได้แต่นั่งยิ้มเพราะไม่รู้จะตอบอะไร เพราะตัวเธอแทบจะไม่รู้จักเขาเลยด้วยซ้ำ ตอนนี้ทั้งวงมีแต่เสียงพูดของเหล่าผู้หญิง ส่วนผู้ชายนั้นจะนั่งดื่มเงียบๆค่อยฟังแล้วหัวเราะตามเสียมากว่า " กาอาระ นายนี่ร้ายไม่เบา เห็นเงียบๆแต่จะแต่งงานก่อนฉันซะอีก " " ใครจะไปเหมือนนายละคิบะ " ชิโนะพูดขึ้นเรียบ " เหมือนฉันแล้วเป็นยังไงหะ พูดให้ดีๆหน่อยนะชิโนะ " " พอเถอะ ชิโนะคุง คิบะคุง " คนที่นั่งติดกับนารูโตะ ห้ามนั่งเอามือกุมท้องที่โตขึ้นมา " เอาน่าฮินาตะ " คิบะยิ้มหน้าทะเล้น " กาอาระคืนนี่นายต้องปรึกษานารูโตะอย่างจริงจังแล้วแหละ ดูสินำหน้าคนอื่นๆไปไกลแล้ว คนที่ 2 แล้วนะเนี่ย" พูดจนทั้งกลุ่มก็พากันหัวเราะยกให้ เว้นแต่คู่ที่กำลังจะแต่งงานกาอาระนั้นทำหน้ายิ้มๆส่วนหญิงสาวหน้าแดงไปถึงไหนต่อไหน " ตามให้ทันล่ะกาอาระ เดี๋ยวจะไม่ทันใช้ " นารูโตะพูดพร้อมตบไหล่เขาเบาๆ " คนอื่นๆนำนายไป 1 ส่วนฉันนี้ 2เลยนะ 5555+ " หัวเราะอย่างภูมิใจ กาอาระหันมามองคนข้างๆ สังเหตุเห็นว่าหน้านั้นแดงไปถึงใบหู " เป็นอะไร ไม่สบายรึเปล่า " เขาถาม คนถูกถามไม่ได้ตอบ " ไม่สบายอะไรเล่า ท่านหญิงนะเขินจะหน้าแดงแล้ว " ซากุระแทรกคล้ายล้อเลียทั้งคู่ ทำให้พากันหัวเราะเข้าไปอีก เวลาผ่านไปสี่ชั่วโมงกว่าแล้ว ดูเหมือนว่าทุกคนจะเริ่มเต็มที่เพราะหลังๆมาจะคุยกันหนักไปทางเรื่องงานภารกิจเสียมากกว่า " พวกนายจะกลับกันเมื่อไหร่ " กาอาระถาม " ก็อยู่จะถึงงานประชุมห้าคาเงะละนะ เพราะฉันต้องคอยอารักษ์ขาท่านรุ่น 6 ส่วนชิกามารุก็เป็นที่ปรึกษา " นารูโตะกอดอกยืด " จะได้ให้นารูโตะเรียนรู้งานไปในตัว " ชิกามารุนั่งยันแขนเอนไปข้างหลัง " ฉันว่าพวกเรากลับที่พักกันเถอะดึกแล้ว นายจะได้พักผ่อนด้วย " ซาสึเกะคนที่ดูเงียบพอๆกับกาอาระพูดขึ้น จนโฮชิแอบคิดในใจว่าสองคนนี้เหมือนกัน ทุกคนลุกออกจากมาที่ประตูแล้วและจะขอตัวกลับ " จริงสิ ลืมบอกเรื่องสำคัญพรุ่งนี้พวกเราจะมาเป็นเพื่อนเจ้าสาวนะคะ " ซากุระเดินเข้ามากุมมือยิ้มอย่างยินดี " นั้นสิเกือบลืมสนิทเลย " อิโนะเดินเข้ามาอีกคน เลยกลายเป็นว่าเธอถูกบรรดาเพื่อนผู้หญิงขอเขารุมล้อมไปเสียแล้ว " นี่ถ้าแต่งหน้าอีกนิดจะสวยขึ้นอีกมากๆเลยละ " คนโดนรุมได้แตยิ้ม " แต่นี่ไม่ได้แต่งเลยนี่ " เท็นเท็นสำรวจ " จริงด้วย โหขนาดไม่แต่งก็ยังสวย " การพูดคุยของสาวๆออกรสจนคำพูดบางอย่างทำเอาหนุ่มๆที่ยืนรอถึงกับอาย โดยเฉพาะว่าที่เจ้าบ่าวยิ่งแล้วใหญ่ ยืนกอดอกตีหน้านิ่งแก้เขินอยู่ไม่ขยับ จ้องคนถูกรุมไม่ละสายตา ทั้งที่คำพูดพวกนี้ได้ยินออกบ่อยเวลาได้นัดเจอกันคงเพราะไม่ใช่เรื่องของตัวเอง เลยไม่ได้รู้สึกอะไร ทุกคนออกไปหมดแล้วเหลือเพียงมัทสึริกับคันคุโร่ " กาอาระ ฉันกับนัทสึมิจะกลับวันพรุ่งหลังเสร็จงาน พักหลังๆแนวชายแดนเริ่มมีบางอย่างผิดปกติ " เขาเดินมาแตะบ่าคนเป็นน้องชาย " อื้ม ยังไงก็รายงานมาเรื่อยๆละ " " เข้าใจแล้ว บอกไว้ก่อนน่ะ เผื่อพรุ่งนี้นายคงจะยุ่ง ไปละ " เขาก้าวเดินออกไปโดนมีมัทสึริเดินตามหลัง หญิงสาวมาหยุดตรงโฮชิครู่หนึ่ง " ฝากท่านกาอาระไว้กับท่านหญิงก่อนนะคะ " โฮชิไม่ทันได้หันไปทางต้นเสียง ร่างก็นั้นเดินตามคันคุโร่หายไปในความมืดแล้ว
| Create Date : 25 พฤษภาคม 2560 |
| Last Update : 25 พฤษภาคม 2560 20:20:34 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 256 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
