Bloggang.com : Mabe : ที่ซุกหัวนอน

ที่ซุกหัวนอน

หวัดดีคนสวย

ขึ้นต้นจดหมายด้วยสรรพนามสุดเลี่ยนอีกแล้ว จริงๆก็ไม่ได้เลี่ยนเท่าไรหรอกนะ เพราะคิดว่าเตงคงได้ยินเค้าเรียกเตงจนเบื่อแล้วหละ แต่ขอบอกไว้ว่าคนเรียกไม่เคยเบื่อ เพราะเค้ารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ สำหรับเค้าแล้วผู้หญิงในโลกนี้ก็สวยอยู่แค่เตงคนเดียวแหละ ฮ่าๆๆๆ

จากที่ได้เคยสัญญาไว้ในเมลว่าจะส่งรูปห้องใหม่ไปให้ดู แต่มาคิดๆดูแล้วก็เปลี่ยนใจซะงั้น เหตุผลก็นานัปการ ด้วยเกรงว่าเตงจะไม่ยอมเปิดอ่านเมลเค้าบ้าง หรืออาจจะเปิดอ่านโดยที่มีคนอื่นมานั่งอ่านอยู่ข้างๆบ้าง อะไรบ้าง เลยคิดว่าเขียนไว้ในบล็อกแล้วค่อยส่งให้เตงดูวันหลังน่าจะเป็นการดีกว่า

มาถึงห้องเค้าก็เริ่มจากการเก็บขยะและก็ปัดกวาดเช็ดถูตามซอกมุมต่างๆเล็กน้อย ก็พอดีมีพี่นุนมาช่วยนิดหน่อย (เออ เค้าลืมบอกไปนะว่าห้องใหม่เค้าเป็นห้องเก่าพี่นุ่น พี่นุ่นก็ทิ้งข้าวของเครื่องใช้ต่างๆไว้ให้บ้าง) จากนั้นเค้าก็เริ่มใช้จินตนาการที่มีอยู่อย่างสูงส่ง วาดภาพห้องว่าจะจัดอะไร ยังไง เนื่องจากว่าสภาพห้องเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้า ทำให้จัดยากนิดนึง ทำให้เค้าต้องใช้เวลาในการจินตนาการนานพอสมควร

สรุปเมื่อได้มุมที่ถูกใจ ก็มาติดเรื่องทิศอีก ตอนนี้เค้าก็หันหัวนอนไปทางทิศตะวันตก ซึ่งคนไทยเราถือนัก แต่ก็ทำไงได้เมื่อมุมนี้มันเหมาะนี่ เค้าก็ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่า ที่นี่เมกานะและอีกอย่างคนวัยรุ่นหนุ่มสาวอย่างเราไม่ถือเรื่องอะไรพวกนี้อยู่แล้ว ฮ่าๆๆ แต่ถึงกระนั้นก็เล่นเอาเค้านอนไม่หลับทีเดียวเชียว ทั้งยังไม่ชินกับสถานที่บ้าง กลัวคนแปลกหน้าบ้าง ไรบ้าง และที่สำคัญเรื่องทิศของการหันหัวนี่แหละทำเอานอนผวาทั้งคืน ฮ่าๆๆ ก็เป็นที่รู้กันอยู่ว่าเค้าน่ะกลัวในสิ่งที่มองไม่เห็น

เกริ่นนำมาซะยาวนาน ถึงคราวที่ต้องโชว์รูปบ้างแล้ว เริ่มจากตรงไหนก่อนดีล่ะ อืมมมมมมมมมมมมมมมม ที่ซุกตัวและหัวเลยละกันนะ
......................................o......................................

ข้าวของในมุมนี้ที่เป็นของเค้าจริงๆแทบจะไม่มีอะไรเลย ฮ่าๆๆ เสื่อผืนหมอนใบจริงๆ

เริ่มจากตู้มุมห้อง=ของพี่เบียร์ สังเกตบนหลังตู้เค้าจะวางพระ กับออมสินที่พี่รัชซื้อให้ ส่วนตุ๊กตาตัวดำๆนั้นให้พี่นุ่นคืนไปละ

ทีวี=ของพี่นุ่นพอดีพี่แกซื้อใหม่ก็เลยทิ้งอันเก่าไว้ให้

ส่วนที่่นอนกับผ้าห่ม=ของเตงไงแม้แต่เสื้อสีแดงที่วางอยู่บนหมอนก็ของเตง จำได้เตงเอาเข้าไปให้เค้าวันสุดท้ายที่เราได้มีโอกาสอยู่ด้วยกันก่อนที่เตงจะทิ้งเค้าไปอย่างไม่มีวันกลับ

สรุปของเค้าจริงๆก็เห็นจะมีแต่กีตาร์แล้วก็หมอนสองใบ(รวมหมอนเขียวด้วย)กับใจเหงาๆ อิ๊อิ๊ ยังแอบเสี่ยวได้อีก

และเค้าก็คิดว่าจะหาซื้อโต๊ะเล็กๆมาตั้งไว้ที่หัวเตียงเพื่อวางแลปท็อป และเผื่อใช้เป็นโต๊ะเขียนหนังสือแล้วก็กินข้าวด้วย ฮ่าๆๆ เอนกประสงค์จริงๆ

ส่วนกีต้าร์ปัจจบันไม่ได้ตั้งตรงนั้นแล้ว เอาไปตั้งไว้ข้างๆโต๊ะแจกันข้างทีวี เนื่องจากกว่าซื้อขาตั้งกีต้าร์มา ดูไฮโซขึ้นเยอะเลยหละ และก็ขอเล่านิดนึงว่าเค้าได้กิฟการ์ดจากกีต้าร์เซ็นเตอร์มายี่สิบเหรียญ คืออยู่ดีๆทางร้านก็โทรมาแต่เค้าไม่ได้รับเลยฝากข้อความไว้ว่าเค้าได้กิฟการ์ดสโตร์ยี่สิบเหรียญแค่นำไอดีไปแสดงต่อเจ้าหน้าที่ เค้าเลยโทรกลับว่ามีค่าธรรมเนียมใดๆหรือป่าว ปรากฏว่าได้มาฟรี เค้าเลยแบกไอ้หัวเหม่งไปที่สโตร์ ณ บัดนั้นเลย และพอเลิกงานก็ไปซื้อขาตั้งมาท้นทีในราคา 19.99 สรุปเค้าก็จ่ายแค่แทกซ์ไปเหรียญกว่าๆเอง เหมือนรู้เลยนะว่าเค้ากำลังอยากได้ เพราะก่อนหน้านี้สองสามวันเค้าก็เสิร์ชหาในอีเบย์อยู่ ดีนะที่ไม่ใจร้อนซื้อไปซะก่อน หุหุ ว่าไปชีวิตหลังอกหักเค้าก็ไม่ได้เลวร้ายไปซะหมดนี่นา จริงมะ ฮ่าๆๆๆ
......................................o......................................

โต๊ะแจกันข้างทีวีที่ว่า พอดีพี่นุ่นเค้าไม่ได้เอาไปด้วยก็เลยได้ทีวางแจกันเลย ไม่รู้ว่าเค้าเคยบอกเตงรึป่าวว่าเค้าอยากซื้อดอกไม้มาใส่แจกันไว้ในห้อง แต่ห้องเราก็ไม่เหมาะเหลือเกินที่จะวาง ครั้นจะวางห้องรับแขกก็รู้สึกว่าไม่เป็นการส่วนตัวยังไงไม่รู้ พอมีห้องเป็นของตัวเองก็เลยเอาซะหน่อย แล้วก็มีไวน์ซื้อมาไว้กะจิบก่อนนอนแต่ก็ยังไม่มีโอกาสเพราะตั้งแต่ย้ายมาบ้านใหม่ก็กินข้าว(และเหล้า)นอกบ้านตลอด หุหุหุ
......................................o......................................

อีกมุมนึงที่ปลายเตียงก็ได้อนิสงฆ์จากพี่นุ่นอีกนั่นแหละเจ๊แกทิ้งตู้กะฉากกั้นไว้ให้เลยใช้ซะหน่อย(แก้วน้ำเตง เค้าแอบขโมยมาเพราะรุ้ว่าเตงไม่เอาไปชัวร์ )
......................................o......................................

ถัดมาอีกใกล้ๆกันก็จะเจอคลอเซ็ท ซึ่งอันนี้ยังไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไร(ปัจจบันเรียบร้อยแล้วนะ) มีฉากกั้นเหลืออีกหนึ่งอันไม่รุ้จะกั้นตรงไหนเลยพับเก็บไว้ตรงนี้ ตะกร้านี้ก็ทิ้งไปแล้วเพราะสภาพแบบว่าไม่ไหวจริงๆ

ตอนนี้ก็ยังขาดของใช้อีกนิดหน่อยแต่ก็ยังไม่ได้จัดการหาซื้อเข้ามา เพราะรู้สึกไม่ค่อยสบาย กะว่าจะนอนเร็วแต่สุดท้าย ก็มีคนมาแซะออกไปทุกคืนๆกว่าจะได้นอนแต่ละไม่เคยต่ำกว่าตีสาม ป่วยประชดซะเลย ฮ่าๆๆๆ

เป็นไงบ้าง ห้องนอนจนๆแบบนี้ ห้องที่เปิดไว้เพื่อรอเตง วันนี้รู้แล้วว่าเตงไม่มีวันเข้ามาอยู่กับเค้าแน่ๆ แต่อย่างน้อยเจ้าของห้องจนๆคนนี้ก็ยังคงรอ...รอด้วยความหวังเล็กๆว่าจะได้มีโอกาสต้อนรับเตงก่อนที่เตงจะกลับไทย

ด้วยรักและผูกพัน
นีน่า

Create Date : 08 พฤษภาคม 2553

Last Update : 9 พฤษภาคม 2553 8:23:34 น.

0 comments

Counter : 830 Pageviews.