คิดถึงเธอทุกทีที่อยู่คนเดียว ตะวันลับฟ้าเมื่อตอนเย็นๆ ช่างเป็นเวลาที่ใจหาย ปลายท้องฟ้ากับแดดรำไร ฉันเหมือนใจจะขาด ยังกังวลห่วงใครบางคน ที่ไม่อาจพบและเจอ คิดถึงเธอทุกทีที่อยู่คนเดียวววววววว หวัดดีเตง วันนี้เค้าเอาเพลงเพราะๆมาฝาก จริงๆกะจะไปวางไว้ในหน้าของ "สถานีเพลง สถานีใจ" แต่ก็ไม่รู้ทำไมจึงเลือกที่จะมาเขียนไว้ในหน้านี้ "จดหมายถึงเพื่อน" เพลงนี้ถูกจัดอยู่ในรายการเพลงโปรดของเค้ามานานมากแล้วหละ ไม่คิดเหมือนกันว่าวันนี้ฟังแล้วมันจะอินได้มากมายขนาดนี้ เสียงแซ็กโซโฟน ตอนอินโทร ฟังแล้วบาดอารมณ์ และกระตุ้นต่อมความเหงาให้ทำงานอย่างหนัก บวกกับน้ำเสียงที่มีพลังของเจ๊คิ้ม ที่ฟังแล้วชวนให้คิดถึงใครบางคนได้มากซะจริงๆ เคยได้ยินใครหลายๆพูดมา(อย่าถามว่าใครเพราะไม่ได้จำ แต่ขอบอกว่าหลายคนจริงๆ) ว่าช่วงที่เหงาที่สุดของวัน ก็เห็นจะเป็นตอนโพล้เพล้ พระอาทิตย์ใกล้ตกดินนี่แหละ อืมมมมมม ฟังแล้วก็แอบจินตนาการตาม...เออ แสงสลัวๆของดวงอาทิตย์นี่มันชวนให้เหงาใจได้ดีจริงๆ แต่สำหรับเค้าแล้ว เค้าคิดว่ามันช่างโรแมนติกจริงๆ และคิดว่าคงจะเป็นการดี หากครั้งนึงในชีวิตได้มีโอกาสนั่งดูแสงสุดท้ายของดวงอาทิตย์แห่งวันกับคนที่เค้ารัก แอบคิดเล่นๆว่ากลับไทยไปจะชวนเตงไปนั่งตากลมห่มรักกันที่แหลมพรหมเทพ ฮ่าๆๆๆ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ เค้าเองตอนนี้ไม่ค่อยได้มีโอกาสสัมผัสกับแสงอาทิตย์ยามเย็นซักเท่าไร เพราะเป็นช่วงเวลาที่เดินทางกลับบ้าน อยู่ใน Subway แต่พอกลับเข้ามาในบ้านเท่านั้นแหละ ความมืดของห้องก็ฉุดดึงให้ใจเข้าไปคลุกคลีกับความเหงาโดยอัตโนมัติ พยามไม่คิด ไม่จมอยู่กับมัน รีบเปิดไฟหาอะไรทำ อาบน้ำบ้าง ทำกับข้าวบ้าง แต่ความเงียบมัันก็ทำให้อดคิดถึงคนคุ้นเคยไม่ได้ เลยต้องรีบเปิดทีวี หรือไม่ก็เปิดเพลงเพื่อทำลายความเงียบที่เป็นบ่อเกิดของความเหงา และหนึ่งในเพลงที่ได้ยินก็เป็นเพลงที่เค้าเกริ่นมาข้างต้นนั่นหละ 1 เดือนแล้วสินะที่เราไม่เคยได้เจอกัน ไม่เคยรู้เลยว่าชีวิตเตงตอนนี้เป็นไงบ้าง โทรหาก็ไม่สะดวก ถามคำไรไปก็ตอบได้ไม่มากนัก เมลไปก็เงียบ เค้าเองก็ได้แต่ถามข่าวคราวเตงจากเพื่อน และพอรู้ข่าวว่าเตงจะกลับไทยเร็วๆนี้ ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น รู้ดีว่าเตงไม่มีปัญหาอะไร เพราะเค้าเองก็มั่นใจว่าอีนั่นมันดูแลและเทคแคร์เตงได้ดี(ดีกว่าเค้า) แต่ถึงกระนั้นเค้าก็ยังอยากเจอ อยากพูดอยากคุย อยากให้เตงเป็นคนพูดให้เค้าฟังมากกว่า...บอกเค้าได้มั้ยคนดี คิดอะไรอยู่เหรอ ถึงได้ตัดสินใจแบบนี้? ร้อยพันคำถามผูดขึ้นมาในหัว แต่ก็ไม่มีโอกาสได้พูดคุยซักถามอย่างคนที่ห่วงใย พยามไม่คิด ไม่ใส่ใจแต่มันก็อดไม่ได้ที่จะน้อยใจ จากแฟนกลายเป็นเพียงเพื่อนสนิท จากเพื่อนสนิทกลายเป็นแค่คนรู้จัก และวันนี้คำว่า "คนอื่น" มันคงนิยามความสัมพันธ์ระหว่างเราได้ดีกว่าคำไหนๆ หากเข้าไปใกล้มากไปก็จะกลายเป็น "ล้ำเส้น" เส้นอะไรเค้าไม่รู้หรอก รู้แต่ว่ามันเป็นเส้นที่เค้าไม่เคยขีดขึ้นมาเลยตั้งแต่รู้จักกับเตงมา...ใครนะที่เป็นคนขีด และมันเริ่มมีมาตั้งแต่เมื่อไร เอาเป็นว่าเค้าเป็นห่วงนะ และสัญญาว่าจะเป็นห่วงอยู่หลังเส้นเส้นนั้นอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว...พักนี้อากาศเย็นลงนะ ไงก็รักษาสุขภาพด้วย ออกจากบ้านก็แต่งตัวอุ่นๆ อย่าโป๊เปลือยให้มันมากนัก เข้าใจ๊ คิดถึงจริงๆ ด้วยรักและผูกพัน นีน่า   Create Date : 13 พฤษภาคม 2553 3 comments Last Update : 17 พฤษภาคม 2553 2:20:16 น. Counter : 301 Pageviews. Share Tweet

อรุณสวัสดิ์ต้อนรับเช้าวันใหม่ ขอให้ทำงานอย่างมีความสุขนะคะ ^__^   โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว 13 พฤษภาคม 2553 10:06:35 น.

ชอบนะคะเพลงนี้ บางทีเนี่ยนั่งฟังเราก็ยังนั่งยิ้ม ละเมอ เพ้อฝันไป อิอิอิ ทำไปได้นะคนเรา มันเป็นจริงๆนะ ถ้าเราได้ใช้เวลาอยู่กับตัวเองมมากๆจนบางครั้งเนี่ย ฟ้งซ่านไปเลย   โดย: ภายใต้ 13 พฤษภาคม 2553 12:29:14 น.

แวะมาฟังเพลงเพราะๆ..หลังกลับจากไปเที่ยวค่ะ   โดย: ในความอ่อนไหว 13 พฤษภาคม 2553 13:23:14 น.