เซ็ง!

หวัดดีเตง

เตงเป็นไงบ้างอ่ะ ไม่ได้คุยกันเลยนะ แต่คิดว่าก็คงสบายดีแหละ เค้าไม่ควรขึ้นต้นจดหมายด้วยคำถามโง่ๆแบบนี้เลยเนอะ

ส่วนเค้าพักนี้ก็นอนไม่ค่อยหลับ คงเป็นเพราะไม่ได้ทำงานร่างกายเลยไม่ล้า แต่ก็รู้สึกแย่มากพอสมควรเวลาที่ต้องตื่นแต่เช้า ยิ่งพักนี้อากาศก็แปรปรวนเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว

เมื่อคืนก็นอนไม่หลับพลิกตัวไปมาจนเกือบหกโมงเช้าแน่ะ แปดโมงต้องรีบตื่นไปทำงานอีกบ้านนึง โหหหหห แทบลุกไม่ขึ้นแน่ะเตง แต่เลือดนักสู้อย่างเค้าก็ทำได้อย่างไม่ยากเย็นนัก และก็เป็นที่น่าเศร้าใจที่วันนี้ทำแว่นกันแดดจรเข้หาย เสียดายจังเลยอ่ะ เค้าเพิ่งหยิบออกมาใส่ได้ไม่ถึงอาทิตย์ ไม่รู้ว่าทำตกที่ไหนตอนพาเบบี๋ไปเดินเล่น

เศร้าใจจริงๆ ต้องแหกขี้ตาตื่นตั้งแต่แปดโมงเช้าไปทำงานสามชั่วโมงได้เงินมาไม่เท่าไร แถมทำแว่นกันแดดหายอีก สรุปวันนี้ก็เหมือนทำงานฟรี เพราะค่าจ้างที่ได้มาก็พอๆกับราคาแว่นแหละ เฮ้อออออเซ้งเลย กลับมาบ้านเลยรีบนอนเพราะไม่ไหวจริงๆ ปวดตาสุดๆๆ

ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ฟ้าสลัวละ พลอยให้คิดถึงเตงขึ้นมาอีก แต่ความหิวก็ทำให้พอลืมๆไปได้บ้าง รีบเข้าครัวจัดการทำข้าวต้ม ทอดปลาเค็ม แล้วก็ผักกาดดองหนึ่งกระป๋อง หุหุๆๆ เค้าเพิ่งรู้ตัวว่าเค้าไม่มีพรสวรรค์ทางด้านทำอาหารจริงๆ ทำข้าวต้มใหม้ ปลาเค็มก็ไม่ได้ล้าง(อันนี้ไม่รู้ว่าเค้้าต้องล้างกันก่อน)ทอดออกมาเลยแข็งโป๊ก กลายเป็นปลากรอบซะงั้น ส่่วนผักกาดดองที่ว่าไม่ต้องทำอะไรนั้น ก็ยังซื้อมาผิดอีก แต่ก็โชคดีที่รสชาติไม่ต่างกันมาก เลยพอกินกล้อมแกล้มแก้หิวไปได้บ้าง เฮ้ออออ ก็เค้าไม่เคยทำจริงๆจังๆคนเดียวซักทีนี่นา เคยแต่มีคนทำให้กิน แล้วตัวเค้าก็แค่เป็นลูกมือช่วยนั่นนี่นิดหน่อย คิดถึงจริงๆนะ คิดถึงคนทำกับข้าวให้กิน นี่แหละมั้งที่เค้าเรียกว่าหลงเสน่ห์ปลายจวัก หุหุหุ ยิ่งคิดก็ยิ่งเศร้าที่ได้รู้ว่าเตงไปทำกับข้าวให้คนอื่นกิน ปล่อยให้เค้าหุงหาเองตามมีตามเกิด

ข่าวร้ายอีกหนึ่งเรื่อง...แม่เด็กตัดสินใจอยู่ต่อกับคุณยายที่ต่างเมืองสรุปว่าเค้าต้องหยุดอีกหนึ่งวีคเต็มๆ โอ้ววววววววววววววว อยากจะบ้า ขาดรายได้ไปอีกแล้ว แงๆๆๆ แต่มันก็ไม่ถึงกับแย่ไปซะหมด อีกบ้านยังคงเรียกใช้วันละสี่ห้าชั่วโมง และตอนนี้เค้าก็ได้ทำงานกะบ้านคนไทยแถว Roosvelt ใกล้ๆกันนี่ด้วย แต่ว่าชั่วโมงอาจจะถูกไปซักเล็กน้อย แต่ก็เอาเหอะ ยังดีกว่าไม่ได้เลย นี่เค้าก็กำลังโพสหางานวีคเอนทางเครกลิสต์อยู่ ยังไงคงต้องรีบเก็บตังค์เพราะที่บ้านยื่นคำขาดเหมือนกันว่าให้กลับสิ้นปีนี้

ฉบับนี้ไว้แค่นี้่ก่อนนะ เดี๋ยวเค้าทำไรต่อสักพักแล้วคงกินยานอนอ่ะ เพราะไม่รู้สึกง่วงเลยแม้แต่น้อย เดี๋ยวจะพลอยไม่ได้นอนกันอีก

เฮ้อออ ป่านี้เตงคงอยู่ในอ้อมกอดของอีนั่นแล้วสิ...เค้าคิดถึงเตงนะ

Create Date : 14 พฤษภาคม 2553		2 comments
Last Update : 14 พฤษภาคม 2553 11:58:48 น.
Counter : 210 Pageviews.
Share Tweet