ตอนที่ 27 – ผ่าตัดใส่พอร์ต (Port-A-Cath)

วิ่งเรื่องผ่าตัด (อีกแล้ว)

พอเราตัดสินใจ จะผ่าตัดใส่พอร์ต ดูก็ต้องมาวิ่งเรื่องคิวอีกละค่า ตอนที่ไม่กล้าทำ ก็ลืมไปว่า ถ้าจะทำต้องเผื่อเวลา เข้าคิวด้วยจ้า ซึ่งในขณะนั้นเรานอนแอดมิด อยู่ที่ ศิริราช อยู่แล้ว แต่ทว่า คิวที่เราได้ ดันเป็นคิวแทรก แบบว่าถ้าห้องผ่าตัดว่างทีมว่าง ถึงได้ผ่ากัน เพราะใช้เวลาแค่ 1-2 ชม ในการผ่าแฉยๆ ไม่ซับซ้อนมาก ตอนแรกก็ นัดกันไว้ ว่าจะ ผ่า กันภายใน พฤ นี้ พอ ถึง วันพุธ ก็โดนเลื่อน อีกที ไปเป็นอาทิตย์หน้าและอาทิตย์หน้า ก็ไม่แน่นอนอีก มีสิทธิ์โดนยกเลิกอีก เท่ากับว่า รอเป็นอาทิตย์ รอไปเรื่อยๆไม่มีกำหนด เคสเรา อาจไม่เป็นเคส ที่ต้องผ่าตัดเร่งด่วน แต่เป็นเคสสำคัญที่ต้องแข่งกับเวลาเพราะ ว่า อัตราการโตของก้อนเนื้อในหัวใจ คือ 1.2 CM : 1 อาทิตย์ และปัจจุบันนี้คือ ก้อนนั้นงอกเงยออกมา 5 CM แล้ว จ้า นอกจากนี้ พยาบาลที่วอร์ด ยังบอกว่า ถ้าใส่พอร์ตมา พยาบาลไม่สามารถแทงเข็มคีโม ให้ได้เลย ต้องรอเพิ่มอีก 1 อาทิตย์ ให้แผลข้างในแห้งก่อนเค้าถึงปักเข็มให้ เป็นกฏระเบียบของเค้า ถ้าจะผ่าตัดใส่พอร์ตวันนี้แล้วพรุ่งนี้จะให้ยาเคมีบำบัดเลย ก็ต้องให้ หมอที่ผ่าตัด ปักเข็มต่อท่อมาให้เลย และพยาบาลจะแค่ มา ต่อสายยางให้ยาเอาเอง แบบนี้อ่ะ ทำได้ !!

ผ่าตัดใส่พอร์ต รอห้องผ่าตัด และไม่รู้จะได้แน่ๆรึเปล่า (ประมาณ 7 วัน) >>>>ปักเข็มให้ยา (รอแผลแห้ง 7 วัน) = 14 วัน

คือ กว่าจะให้ยาได้ อย่างต่ำก็ประมาณ 2 อาทิตย์ แต่ด้วยกรณีของเรา ช้าไปกว่านี้ แค่วันเดียว ป๊าก็ยอมไม่ได้ เพราะต้องการให้เรา ได้ยาเคมีบำบัดให้เร็วที่สุดเป็นการแข่งกับเวลา แข่งกับมะเร็ง ป๊าเลยให้เราถามหมอศัลย(นักเรียนแพทย์) ที่ขึ้นมาประเมินอาการและคุยกับเรา ปรากฏ ว่า หมอศัลยพูดว่า หมอไม่ปักให้ค่ะ พอเราได้ยินอย่างงั้น ก็อ่าว แทนที่เราจะประหยัดเวลาหนึ่งอาทิตย์ ถ้าคุณแค่แทงเข็มมาให้ ข้างบน เค้าจะได้ให้ยาต่อกันได้ ทำไมแค่ปักเข็มลงที่พอร์ต นี่ ไม่เห็นจะยากอะไร ไหนๆ ก็ฉีดยาชาบริเวณเดียวกันอยู่ละหนิ พอหมอศัลย (นักเรียนแพทย์) บอกไม่ปักเข็มให้ ป๊าก็เลยมาคุยกับพยาบาลตรงๆ ว่า ปกติผ่าตัดใส่พอร์ตมันซับซ้อนยุ่งยากหรอ คุณพยาบาลที่อยู่ที่นี่มานานก็บอกว่าไม่ยากหรอกคะ คุณหมอที่นี่เก่ง แต่ในกรณีของ เรา เป็นเคสค่อนข้างที่ทำยาก เพราะฉะนั้นอาจารย์ต้องอยู่คุมด้วย ซึ่งคนที่ลงมือทำ ก็เป็นนักศึกษาแพทย์ คนไข้บางคน ทำแล้ว ก็มีปัญหา ต้องมาแก้กันใหม่ก็มี ป๊าฟังแล้วก็อึ้งๆ ไปนิดนึง ก็เลยมีแผนสำรองในใจที่จะไปใส่พอร์ตที่อื่นที่ไม่ใช่ศิริราช ด้วยสองเหตุผลหลัก คือ (คิว และ ความชัวร์)

ไม่รู้เป็นความโชคดี ในความ โชคร้าย อีกหรือไม่ ที่พอถึงเวลาคับขัน ก็จะมีตัวเอกของเรื่องโผล่มาช่วยเสมอ น้องสาวเราได้บังเอิญเดินเจอ คุณหมอสุวรรณา ซึ่งเป็นหนึ่งในทีมหมอ ที่ช่วยผ่าตัดหัวใจเรา บังเอิญมากเดินป๊ะกันที่หน้า รพ เลย น้องสาวเราก็เลยเล่าเรื่องกลุ้มใจให้คุณหมอ ฟัง คุณหมอ ท่านก็เลย แนะนำ ศัลยแพทย์มือฉมังอีกท่าน โดยคุณหมอ สุวรรณา ก็โทรสายตรงrefer ให้เลยค่า ดีใจมากคุณหมอ ที่จะผ่าตัดใส่พอร์ตให้เรานั้น ชื่ออาจารย์ ธัญเดช นิมมานวุฒิพงษ์ มีออกตรวจ แถวนี้ คือ ที่ รพ ศิริราชปิยมหาการุณย์(SIPH) และ รพ ธนบุรีด้วย. น้องสาวกับป๊าก็เลยทำการนัดแนะ จะเข้าไปคุยเลย ในตอนเช้าของวันพรุ่งนี้ตอน 11 โมง พอวันรุ่งขึ้น ป๊า กับน้องสาว ได้เจอคุณหมอ ก็เล่าเรื่องสั้นๆ ถึงประวัติ ของเรา พร้อมกับถือผลเลือด ไปด้วย เพื่อประกอบการพิจารณา คุณหมอกับป๊า ก็นัดแนะวันผ่าตัดให้เสร็จ ว่า เป็นวันอาทิตย์เช้าเลยละกันนะ คุณหมอเองก็ใจดีมาก แบบว่า ได้ไปที่รถหยิบตัวอย่างพอร์ตให้ป๊าเราดูเลย กลัวเจ้าของไข้ไม่เห็นภาพ และก็คุยกันเรื่องปักเข็มที่พอร์ตแบบว่าพร้อมให้ยาวันต่อมาเลย ซึ่งอาจารย์หมอก็ไม่มีปัญหายินดีทำให้เลย พอตกลงกันได้ปุ๊ป ป๊าก็เรียกเจ้าหน้าที่ เข้ามา เคลียร์เรื่องราคาค่าใช้จ่ายกระบวนการ โน่นนี่นั่น เจ้าหน้าที่ดันเสียงแข็งบอกว่าถ้าจะผ่าที่ รพ ศิริราชปิยมหาการุณย์ (SIPH) ต้อง Discharge หรือ เชคเอ้าท์ ออกจากศิริราชฝั่งเก่าก่อนและมานอนที่นี่อย่างน้อย 1 คืน ป๊า ก็บอกว่าไม่ได้ พอผ่าตัดเสร็จต้องกลับไปให้ยา ที่โน่นวันรุ่งขึ้นเลย ถ้าออกจากศิริราช มาเป็นคนไข้ที่นี่ ก็ต้องวิ่งเรื่องห้องที่ฝั่งเก่าอีกรอบ ซึ่งอาจารย์ ก็ยินดี บอกว่า ไม่จำเป็นต้อง Discharge จากที่โน่น เพราะการผ่าตัด ใช้เวลาแค่ 1-2 ชม. ให้เป็นคนไข้ OPD ก็ได้ ไม่ต้องแอดมิด แต่เจ้าหน้าที่ไม่ยอมยืนกรานว่าไม่ได้ คุณหมอ เลย บอกป๊าว่า ถ้างั้นคุณไปผ่าที่ รพ.ธนบุรีกับผมแล้วกัน โดยคุณหมอน่ารักมากๆ ประสานงานเองให้ด้วยเลย คุณหมอ โทรไปจองคิวให้ และกำชับ บอกพยาบาลว่า ช่วยอำนวยความสะดวกให้คนไข้ด้วย แค่นี้เค้าก็ทุกข์มากพออยู่แล้ว ทำให้เรียบร้อย อย่าให้ต้องไปเขกหัวที่นั่นนะ ณ เวลานั้น คือ เที่ยง วันพฤหัส คุณหมอบอกว่า มีคิวผ่าเย็นนี้ ตอนประมาณ ทุ่มนึงตอนบ่ายแก่ๆ ยังว่างอยู่ ก็เลยขอ นัดเราผ่าวันนี้เลยละกาน เจอกันประมาณ สามโมง OMG ! ตอนที่ป๊าโทรมาบอกเรา ให้เรางดน้ำงดอาหาร ก็ เที่ยงกว่าๆละ ผ่าบ่ายสาม นี่ แบบ เร็วมาก ตั้งตัวไม่ทัน บทจะได้คิว ก็ได้คิวเร็วเกินรู้ตัวล่วงหน้า แค่ 3 ชม เพราะจริงๆการผ่าตัดใส่พอร์ต มันต้องงดน้ำงดอาหาร ประมาณ 4-6 ชม กันคนไข้สำลักระหว่างผ่า แต่คุณหมอบอกว่าชิวๆไม่เป็นไร กินมาก็ได้ เพราะไม่ได้วางยาสลบ อ่าว นี่คือต้อง ผ่าสด แบบมีสติ หรือไง ?

ขั้นตอนการผ่าตัดใส่พอร์ท
พอถึงเวลาขึ้นเขียง เอ้ย! ขึ้นเตียงผ่า ไปถึงห้องเตรียมผ่า ก็ต้องเข้ากระบวนการตรวจร่างกายทั่วไป อาทิเช่น วัดไข้ วัดความดันซักประวัติ เปลี่ยนชุด เป็นชุดเตรียมผ่า โดยต้องถอดชั้นในกางเกงใน ออกให้หมด แต่ตอนนั้น เรามีเมน เลยขอใส่กางเกงในไว้ ซึ่ง พยาบาลก็ถามกลับมาว่า เป็นกางเกงในผ้าฝ้าย รึป่าวคะ ในใจคิดว่า เอ๊ะ ! เกี่ยวอะไร เพราะถ้าเป็นผ้าไนลอน หรือ ชนิดอื่น เวลาหมอ ชาร์ทปั๊มหัวใจขึ้นมา กระแสไฟฟ้าจะทำให้เป็นรอยไหม้ เอิ่มม ประโยคนี้ ทำอึ้งไปนิดๆ แค่ผ่าตัดใส่พอร์ต นี้ ต้องเผื่อชาร์ทหัวใจตรูเลยหรอ แต่ พยาบาลก็ยิ้มๆบอก คงไม่เป็นไรคะ เพราะมีประจำเดือนพอดี และ ณ เวลานั้น เราก็ไม่รู้ด้วย ว่ากางเกงในเราเป็นผ้าประเภทไหน

ก่อนเข้าห้องไปผ่าจะมีห้องเตรียมตัว ที่นอนรอ ก่อนเข็น เข้าไป อีห้องนี้แหละ ที่ทำให้จิตตกมากที่สุด เพราะจะเป็นห้องรวมคนไข้ ก่อนผ่า และ มีเฉพาะคนไข้ ไม่มีญาติ แต่ละเตียงก็ส่งเสียง ระงมกับ ความเจ็บปวด เช่น เตียงอากง เตียงคุณยาย นี่ขนาดยังไม่ผ่าแกยังร้องขนาดนี้ ด้วยความเจ็บหรือปวดอะไรมาก็ไม่รู้ ขนาดเราจิตแข็งๆ คิดว่าไม่มีอะไร ยังจิตตกได้ ส่วนระยะเวลาผ่าตัดใส่พอร์ต ทำประมาณ แค่ สอง ชมเอง แต่ถ้ารวมเวลา รอดูอาการหลังผ่า ด้วย ก็ประมาณ สาม ชม. ถือว่า ไม่มากไม่น้อย การผ่าตัดจะไม่มีการวางยาสลบ แต่แค่จะฉีดยาชาไปเรื่อยๆ เราจะมีสติ ได้ยินเสียงหมอเย็บ ได้กลิ่นหนังตัวเองไหม้ๆเพราะว่า หมอใช้เครื่องมือ จี้หนัง เพื่อยัดพอร์ต ได้ยินเสียงเครื่องมือ ผ่าตัด ด้ามเหล็กกระทบได้ยินเสียงคุณหมอ เรียกขออุปกรณ์จาก ผู้ช่วยทุกอย่าง ทุกขั้นตอน แม้แต่ตอนที่คุณหมอ ดุผู้ช่วย ว่าอย่าส่งมีดข้ามหน้าคนไข้สิโดยก่อนที่จะเริ่มลงมือผ่าคุณหมอจะเอาผ้ามาปิดบริเวณตา แต่เปิดไว้เฉพาะ ช่องรูจมูก และปาก ให้เราหายใจ คุณหมอจะบอกก่อน ทุกขั้นตอน ก่อนลงมือทำอะไรใดๆกับร่างเรา ไม่ว่าจะเป็น การจัดท่านอนผ่าเรา โดยเราเพิ่งผ่าตัดเปิดหน้าอกมา แผลข้างนอกอาจจแห้งแล้วแต่ข้างในกระดูกยังไม่ติดกัน เพราะยังไม่ถึงสามเดือน คุณหมอเลยให้เรา นอนแบบไม่ต้องเอาหัวต่ำกว่าตัวมากจะได้ไม่แอ่นมาก (ปกติจะเป็นท่านอน แบบหัวต่ำกว่าตัว ให้อกเชิดๆเล็กน้อย) และคุณหมอจะพูดตลอดก่อนที่จะลงมือทำอะไรกับตัวเรา อาทิเช่น “เริ่มฉีดยาชาแล้วนะ” “ไม่ต้องเกร็งนะ” “หมอกดตรงนี้รู้สึกมั้ย” “หมอจะยัดท่อเล็กๆเข้าไปละนะ” “จะเจ็บนะร้องออกมาได้ ” “หมอจะใส่พอรต์ลงไปละนะ” “โอเค เก่งมากใส่ได้แล้วนะ” ซึ่งบางทีเราก็ต้องแยกให้ออก ระหว่างความปวดที่โดนยัดท่อเข้าไป หรือ ความเจ็บบนพื้นผิวหนังชั้นนอกคือ ถ้าเจ็บ แผลด้านบน หมายถึงยาชาใกล้จะหมดฤทธิ์ ก็ต้องบอกหมอไปว่า มันเริ่มเจ็บๆแล้วคะ หมอก็ฉีดยาชาเพิ่มให้ ในห้องผ่าตัดแบบมีสตินั้น บอกเลยว่าเครียดมาก จ้าและต้องใช้เวลาอยู่อย่างนั้น ต้อง สอง ชม คะ โคตรเครียด !! แต่คุณหมอท่านก็ใจดี แบบอารณ์ดี มีร้องเพลง ฮัมเพลงระหว่างผ่าตัด ทำให้เราร้องในใจตามไม่เครียด ความรู้สึกเหมือน คุณหมอกำลังทำครัวอยู่มือแบบพริ้วมากๆ (กรีด เย็บ ยัด) และชั้นเหมือนเป็นหมูบนเขียงจริงๆ (ที่เห็นว่ามือพริ้ว เพราะตอนวางผ้าปิดตาวางไม่ตรงเลยเห็นแว๊ปๆ) พอชั่วโมงหลังๆ เริ่มชิน จิตเริ่มแข็ง ก็เลยชวนคุณหมอเม้าท์ไปเลย เริ่มจากเล่าประวัติ โน่นนี่นั่น ว่ามาจากอังกฤษอะไรยังไง ป่วยได้ไง เข้าศิริราชได้ไง เรื่อยมาจนมาคุยจริงๆจังๆ มีสาระ ก็เรื่องทำพอร์ต นี่แล

เรา : คุณหมอคะ ที่ฝังไปนี่ ใช้วัสดุ อะไรหรอคะ
คุนหมอ : อ่อ เป็นไทเทเนียม Size เล็กจ่ะ
เรา : แล้วถ้าหนูตัวใหญ่ขึ้น น้ำหนัก ขึ้น ต้องมาผ่าตัด เปลี่ยน Size มั้ยคะ
คุนหมอ : ฮ่าๆๆ ถ้าขึ้นลงไม่ถึง 10 Kg ก็ไม่ต้องจ่ะ
เรา : แล้ว ถ้าหนูเกินต้องปั๊มหัวใจ ขึ้นมาจริงๆ ใส่พอร์ต ไม่เป็นไรใช่มั้ยคะ
คุนหมอ : คุณหมอเงียบไป นิดนึง แล้วก็บอกว่า ไม่เป็นไรครับ
เรา : แล้วถ้า หนูไปเดินตามทุ่งนา แล้วฟ้าผ่าฟ้าร้อง หนูจะเสียวๆ หรือ มีสิทธิ์โดนฟ้าผ่าคนแรกรึป่าวคะ
คุนหมอ : อันนี้ คุณหมอขำ แล้วบอกว่า ก็ไม่น่านะ ครับ (คงคิดในใจ อีนี่จะไปเดินเล่นกลางทุ่งทำไม)
เรา : แล้วถ้าหนูขึ้นเครื่องบิน มันจะร้องตื๊ดๆ ที่ตอนเดินผ่าน ซุ้ม ตรวจกระเป๋ามั้ยคะ
คุนหมอ : เออ อันนี้ เป็นคำถามที่ดี มันจะร้องครับ แต่ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวหมอ มีการ์ดเป็นบัตรใบเล็กๆ ให้พกไป
เรา : ดีเลยค่ะ คุณหมอ จะได้ ไม่ต้อง เปิดอกกันดู ฮ่าๆๆ

พอซักถามกันเสร็จ ก็ถึงเวลาชักภาพ หรือ ถ่ายรูป คุณหมอ บอกว่าถ้า นับ 1 ถึง 3 ให้เราสูดหายใจเข้าเต็มปอดแล้วกลั้นหายใจประมาณ สาม วินาที จนกว่าจะถ่ายภาพเสร็จ

คุนหมอ : เอาละนะ 1 2 3 ! แชะ
เรา : ทำตามที่บอก และ ก็ยิ้มกว้างมากด้วยจ้า ^_________^
คุนหมอ : ตะโกนสั่ง ผู้ช่วย เอ้า “ ปริ้นออกมาเลยๆ ”
เรา : ในใจคิด โอ้โห เป็น โพลาลอยด์ ด้วยหรอ นี่ (ห้องผ่าคลอดที่นี่ ไฮเทคจัง มีเครื่องถ่ายภาพด้วยจ้า มโนไปไกลมาก เพราะใช้ห้องคลอด ผ่าใส่พอร์ต) และเรากำลังจะขอภาพคุณหมอ ใบนึง แบบว่า ชิคมาก มีภาพถ่ายตัวเองยิ้มตอนผ่าตัด

คุนหมอ : หนูจะยิ้มทำไม
เรา : อ่าว คุณหมอ ไม่ได้ถ่ายหน้าหรอคะ
คุนหมอ : ช่าย ผมจะถ่ายหน้าคุณทำไมผมถ่ายรูป แบบ รูป x-ray ปอดคุณ ว่าพอร์ต มันฝังตัวอยู่ตรงไหน
เรา : T_T มโนไปไกลมากก เอกมโน โทหรรษา
คุนหมอ : ขำเบาๆ

ค่าใช้จ่ายในการทำพอร์ต
ถ้าเป็นที่ รพ ศิริราชปิยะมหาการุณย์อยู่ที่ประมาณ 100,000 บาท ที่ รพ ธนบุรี 44,000 ( แบบไม่แอดมิด ราคานี้รวมตัวพอร์ทเป็นวัสดุไทเทเนียมประมาณ 22,000 บาท) ที่ รพ ศิริราช คิดแต่ค่าอุปกรณ์ ประมานราคาอยู่ที่ 10,000-20,000 กว่าบาท แต่คิวค่อนข้างยาว (งานนี้ก็ใช้เงินซื้อเวลาอีกแล้ว โดยไปใส่พอร์ต ที่ รพ เอกชน แทน)

หมายเหตุ
1.ต้องไปล้างพอร์ต (Flushed port) ที่ รพ ทุกๆเดือน หลังจาก ใส่พอร์ตแล้วอันนี้สำคัญมาก โดยการล้างพอร์ต ก็คือการปักเข็มลงที่แป้นพอร์ต ใช้น้ำเกลือ ฉีดเข้าไป แล้วต่อด้วยฉีด Heparin เป็นยาที่ฉีดเข้าไป เพื่อล็อคพอร์ทไว้ ไม่ให้อุดตัน 
2. อย่าให้พอร์ตติดเชื้อเด็ดขาด เพราะมันจะเจ็บมากเวลาเลาะเจ็บกว่าตอนใส่ค่ะ

Create Date : 11 กันยายน 2557		9 comments
Last Update : 11 เมษายน 2559 12:10:00 น.
Counter : 17485 Pageviews.
Share Tweet