The best and most beautiful things cannot be seen or even touched, they must be felt with the heart.
Group Blog
 
 
พฤษภาคม 2553
 
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
12 พฤษภาคม 2553
 
All Blogs
 

ฟิคฉลองวันสงกรานต์ ?? 3..



ตอนที่.3...*^_____^*


ก้องตื่นขึ้นเมื่อฟ้ายังไม่สางดี หันมองคนนอนข้างก็ยิ้มน้อยๆ มือเรียวค่อยๆขยับท่อนแขนที่พาดไว้บนเอวของเขาออก ..พยายามเคลื่อนไหวร่างกายให้ช้าและเงียบที่สุด

...เพราะไม่อยากให้คนที่ยังหลับ ตื่นเร็วกว่าเวลาอันควร

ก้อง อาบน้ำเรียบร้อยแล้ว....กำลังสำรวจตัวเองอยู่หน้ากระจก

“นี่ kiss mark มันชัดขนาดนี้เลยหรือ”

...มือเรียวลูบไปที่ “รอยรัก” ที่พีฝากไว้... อย่างแผ่วเบา...เหมือนกลัวมันจะจางหายไป...

หน้าขาวใสเปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อขึ้น... แอบอมยิ้มให้คนในกระจก คว้าเสื้อคลุมสีอ่อนมาสวมไว้

เตรียมออกจากห้องน้ำ ใบหน้ายังเปื้อนยิ้ม...ปลดล็อค...

ประตูห้องน้ำถูกเปิดออกทันที !!!

พีก้าวผ่านเข้ามาและล็อคกลอนกลับ ยิ้มกริ่มตรงเข้ามาหาก้อง ส่งยิ้มละลายน้ำแข็งขั้วโลกมาอีกแล้ว

“ยิ้มอะไรครับก้อง”

ก้องตกใจ...แต่ถอยหนีต่ออีกไม่ได้ หลังติดเคาวเตอร์อ่างล้างหน้าแล้ว

พีใช้สองแขนกั้นไว้ไม่ให้ก้องหนี ทำให้ขณะนี้เขายืนเผชิญ หน้ากับพี ห่างแค่เพียงคืบเท่านั้น

“เอ้ยยย..พี.. ให้ผมออกไปก่อน ผมอาบน้ำเสร็จแล้ว”

ก้องพยายามเบี่ยงตัวหลบพี ที่ตั้งใจยืนขวางเขาอยู่ พีไม่ยอมหลีกแถมยังโอบเอวก้องไว้ให้ตัวชิดกับเขามากขึ้น

“หือ...ก้องครับ..จะรีบไปไหน..ยังเช้าอยู่เลย”

พูดไปก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนก้องต้องเอี้ยวตัวหลบเป็นพัลวัน

“พี..คุณอย่าแกล้งผมได้มั้ย...พอเถอะ... ปล่อยผม ... ผมจะไปแต่งตัว”

ก้องเอาน้ำเย็นเข้าลูบ...ไม่อยากหาเรื่องเหวี่ยงพี..ในตอนนี้

พีรวิชญ์ยิ้มเจ้าเล่ห์ มือใหญ่จับไปที่สาบเสื้อคลุมที่ก้องสวมอยู่...พยายามแยกมันออก...

แต่ก้องรีบรวบมันไว้ให้แน่นขึ้น หงุดหงิด ที่พีรุ่มร่ามแต่เช้า คิ้วเรียวขมวดมุ่น แต่ก็พยายามทำใจเย็น เอามือดันอกพีไว้

“...ปล่อยผมก่อนนะพี...สายแล้ว...วันนี้ต้องไปบ้านแม่นะ ...วันครอบครัวไงครับ”

ก้องพยายามเบี่ยงประเด็น หันเหความสนใจของพีไปที่อื่น

“ก็ได้..แต่...ก้องครับ ผมขอดูอะไรนิดนึงสิ...ของที่ผมฝากคุณไว้...เมื่อคืน”

ก้มลงกระซิบเบาๆที่ข้างหู แกล้งให้จมูกลากผ่านแก้มคนตาโต ก่อนจะมาหยุดที่ริมฝีปากอิ่มเนิ่นนาน

พีถอนปาก เสื้อคลุมถูกแหวกออกโดยเร็ว เผยให้เห็นอกขาวของก้องที่มีรอยแดงจาง เหนืออกด้านซ้าย

...รอยรัก...ที่เขาบรรจงแต้มให้ก้อง

พียิ้มอย่างยินดี ลูบมือไปที่รอยนั้นแผ่วเบา มองคนหน้าสวยที่ยืนตกตะลึงทำอะไรไม่ถูกในตอนนี้ ก็ยิ้มพอใจ

ก่อนที่ก้องจะทัดทานอะไรได้ทัน พีก็บรรจงฝังรอยรักอีกครั้ง ณ..จุดเดิม

ริมฝีปากหนักๆถูกกดลงไป

ก้องสะดุ้งเฮือก...เขาไม่เจ็บ...แต่เกิดความรู้สึกประหลาด...

แผ่ซ่านไปทั่วร่างต่างหาก...ความสุข...ความสุขที่แสนหวาน...สุขจนเหมือนตัวลอยๆ

เสื้อคลุมที่สวมอยู่ถูกพีปลดไปติดตรงไหล่เกือบจะหลุดลงอยู่แล้ว

พียังคงลูบไล้ริมฝีปากไปทั่วแผงอกขาวสะอาดของก้อง พยายามใช้น้ำหนักตัวกดก้องให้นอนลงบนเคาเตอร์

ก้องพยายามเรียกสติที่กำลังจะเตลิดกลับคืนมา เกร็งตัวขืนแรงพีไว้ พยายามต่อต้านสุดฤทธิ์

“พี” ก้องเริ่มเสียงดังขึ้น

ตกใจมากที่พีทำอย่างนี้ นิ้วเรียวเผลอจิกไปที่ไหล่ของพีโดยไม่ได้ตั้งใจ

“โอ๊ย...ก้องอ่า...แกล้งผมเหรอ” พีหยุด...แล้วปล่อยมือจากตัวก้อง



ก้องพลักพีออกไปเต็มแรง โกรธและอายปนกัน รีบวิ่งออกไปทันที

ตอนนี้ก้องหน้าแดง ตัวแดงไปหมดแล้ว
.
.
.
..
ออกจากคอนโด พีขับรถไปในทิศทางตรงข้ามกับทางไปบ้าน

ก้องสงสัย..แต่คิดไปเองว่าพีคงจะไปทางลัด ไม่ได้ว่าอะไร

ขับไปนาน ก็ไม่มีวี่แววว่าพีจะเข้าสู่เส้นทางที่คุ้นเคยสักที จนอดถามไม่ได้

“พี ใช่ทางไปบ้านผมแน่นะ ”...ก้องมองหน้าคนขับรถหรูนิ่ง คิ้วเรียวเริ่มขมวดอีกครั้ง

พีจะแกล้งอะไรอีกเนี่ย... ผมชักจะหิวข้าวแล้วนะ...

ก็เพราะเขามัวแต่โกรธพี...เลยไม่ได้ดื่มกาแฟที่พีชงให้...เพื่อไถ่โทษ…เรื่องเมื่อเช้า..

“ก็ผมกำลังจะพาคุณไปหาแม่ฟองอยู่นี่ไงคร๊าบ”

พีส่งยิ้มมาให้ ก่อนที่ก้องจะถามอะไรๆอีก พีก็ชิงบอกเสียก่อน

“คืองี้ครับก้อง ผมกับพี่ปอวางแผนกันไว้ว่า วันครอบครัวปีนี้อยากให้พวกเราไปสนุกกันที่บ้านที่ระยอง...

ตอนนี้พี่ปอพาพี่แก้ว คุณแม่ พี่ตุ่ม เจ๋ง ไปที่ระยองกันแล้ว..

อ้อ!!คุณผึ้งกับคุณธันวา ก็จะตามไปถึงตอนเย็นๆด้วย”

“เหรอ...ไม่เห็นคุณปรึกษาผมเลย”..ก้องหันมองไปนอกรถ เริ่มงอนๆ..ที่เดี๋ยวนี้พีชักจะมีความลับบ่อยๆ

...แต่ก็ยังสงบปากสงบคำไว้ ...ไม่เหวี่ยง.....

“ก็ที่ผมโทรหาคุณเมื่อวานไง หลังกลับจากไปพบลูกค้าแล้ว พี่ปอโทรคุยกับผมอยู่นาน วางแผนกันจนแบตมือถือใกล้จะหมด...ผมรีบโทรหาคุณ...แต่..

คุณก็งอนไม่รับสายผมซะที แบตฯผมเลยหมดจนได้...และตอนนั้นผมก็ขับรถอยู่ด้วย เลยโทรได้แค่ครั้งเดียวเอง..คุณโกรธผมหรือเปล่าครับ”

หันมามองคนข้างๆ ... เริ่มสงสัยที่ก้องไม่เหวี่ยงเขาเหมือนก่อน

ก้องยังเงียบและไม่ยอมหันกลับมามองเขา… พีก็เลยอธิบายต่อ

“เมื่อคืน...ผมก็ตั้งใจว่าจะบอกคุณแล้วเชียว ...แต่ฝีมือการนวดระดับนักกายภาพบำบัดดีเด่น ...มันสบายซะจนผมหลับไปก่อน ..

...แล้วเราก็มัวแต่...เลยเถิดมาจนถึงเช้า...” พีส่งสายตากรุ้มกริ่มมาให้...ตั้งใจยั่ว..ให้ก้องเหวี่ยงเขา

...แต่...

ก้องยังคงนั่งเงียบ...พยายามไม่ต่อปากกับพี แต่ในใจนั้นโกรธ และอายระคนกันไปหมด รู้สึกอึดอัดที่โดนพียั่วเย้าแต่เอาคืนไม่ได้

“เฮ้อออ...การเป็นก้องบดินทร์เวอร์ชั่นไม่เหวี่ยงไม่วีนนี่มันลำบากชะมัด”
... ก้องเลยหลับตาและนิ่งเฉย....ใช้ความสงบสยบความเคลื่อนไหว

“ก้อง...ก้องคุณเป็นอะไรหรือเปล่า ...ทำไม เงียบอย่างนี้ คุณก้องบดินทร์ครับ...ตอบผมหน่อยครับ”

ก้องยังไม่ยอมตอบ และไม่ยอมลืมตา...แกล้งทำเป็นหลับ

พีจอดรถข้างทาง หันมามองหน้าก้อง รู้สึกไม่ชอบใจอาการนิ่งเงียบแบบนี้

ก้องบดินทร์จอมเหวี่ยงของเขาหายไปไหน???

“ก้อง...คุณโกรธผมมากขนาดไม่อยากพูดกับผมเลยเหรอครับ”

พีเอื้อมมือมาจับไหล่แล้วประคองใบหน้าสวยของก้องให้หันมามองหน้าเขา จ้องไปในดวงตากลมโตนั้น

“พี...คุณไม่ชอบเหรอ...ที่ผมไม่เหวี่ยง ไม่วีนแล้วเนี่ย”

ก้องหน้าตึงๆแต่ก็พยายามฝืนยิ้มให้พี พีสังเกตได้ถึงความผิดปกตินี้ทันที

“ต่อไปนี้ผมจะ...ไม่งอนคุณ...ไม่วีน ... ไม่เหวี่ยงคุณ.. อีกแล้วนะ”

“ทำไมอ่ะ...ถ้าคุณไม่พอใจคุณก็แสดงออกได้...ทำไมเหรอก้องเกิดอะไรขึ้น”

พีไม่เข้าใจ ...ก้องบดินทร์เป็นอะไรไปแล้ว.... สงสัยอากาศคงร้อนเกินไป…

ก้องเอื้อมมือมาลูบแก้มคนรักตรงหน้า ยิ้มน้อยๆ

พีกุมมือนั้นไว้แน่น สายตายังจับจ้องใบหน้าสวยของคนข้างๆอย่างไม่วางตา

“พี...บางครั้งผมก็เหวี่ยง วีน..อย่างไม่มีเหตุผล...ใช่มั้ย”

“ก็มีบ้าง” พีอ้อมแอ้มตอบ

“คุณเหนื่อยใจ... หนักใจ...เวลาที่ผมเป็นแบบนั้นมั๊ย”

“ก็...บางครั้ง”

“งั้น...ผมจะเป็นก้องบดินทร์คนใหม่นะ...คนที่เชื่อฟังคุณทุกอย่าง ... ทำตามใจคุณทุกอย่าง

จะไม่งอนคุณ....ไม่วีน ไม่เหวี่ยงคุณ...ดีมั๊ยครับ”

“ไม่ง่ะ ผมชอบก้องบดินทร์คนเดิม คนที่เหวี่ยงได้ทุกที่ทุกเวลา ”

พีบอกด้วยสีหน้าจริงจัง ...ไม่ได้ต้องการยั่วก้องเลยในคราวนี้ …

“เพราะอะไร” ก้องขมวดคิ้วไม่เข้าใจพี

“ ก็เพราะ...ผมรักคนๆนั้น”

พีหลุดประโยคกระชากใจออกมา ก้องหน้าแดงจัด อ้าปากค้างพูดอะไรไม่ออก

“ผมรู้...ว่าที่คุณวีน คุณเหวี่ยงก็เฉพาะกับผมเท่านั้น...เพราะคุณแคร์ผม..และรักผมไม่ใช่เหรอ...

ถ้าคุณเลิกวีนเลิกเหวี่ยงแสดงว่าคุณไม่สนใจผมแล้วสิก้อง ... คุณจะเลิกรักผมแล้วเหรอครับ”...

“เปล่า..พีผมรักคุณนะ...แต่ก็กลัวว่าคุณจะรำคาญที่ผม..ไม่ค่อยมีเหตุผลและออกจะงอนมากไปหน่อย...ก็เท่านั้น”

พีประคองแก้มใสของคนตรงหน้าไว้ จ้องตาพูดช้าและชัดเจน

“ก้องครับ...คุณไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงอะไรเพื่อผมนะ...ผมรักที่คุณเป็นคุณ ..

ถ้าก้องบดินทร์ไม่เหวี่ยง..ไม่วีน...ก็ไม่ใช่...ก้องบดินทร์”

“และถ้าพีรวิชญ์ ...ไม่ช่างแกล้ง...ช่างยั่วเย้าก็ไม่ใช่พีรวิชญ์... จริงมั้ยครับ”

ก้องต่อให้ แล้วทั้งสองคนก็หัวเราะขึ้นพร้อมกัน



………………………………………….




หลังจากรดน้ำดำหัวแม่ฟองกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พี่ตุ่มกับเจ๋งก็ชวนให้พีกับก้องเล่นน้ำทะเลด้วยกัน

พีไม่ลังเลรีบเปลี่ยนชุดเป็นกางเกงขาสั้นทันที …แถมไม่ใส่เสื้อด้วย...เปลือยอก...ซะงั้น...

“ก้อง..เร็วๆสิ ผมอยากเล่นน้ำแล้ว” พีเร่งเมื่อเห็นก้องยังลังเล...

.ใจเขาก็อยากลงเล่นน้ำใจจะขาด...แต่อาย...ที่พีถอดเสื้อต่อหน้าเขา...ตอนกลางวันแสกๆ...เลยทำอะไรไม่ค่อยถูก..

“เปลี่ยนกางเกงขาสั้นกับเสื้อสิผมเตรียมมาให้แล้ว”...

...ก้องพยักหน้า เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า..

เสื้อที่พีเตรียมให้เป็นเสื้อยืดคอยูสีเทาตัวค่อนข้างใหญ่

พีเห็นก้องใส่แล้วดูเหมือนมันจะไม่พอดีตัวออกจะโคร่งมากไป

“อืมมม..ก้อง...ไม่ต้องใส่เสื้อก็ได้... แบบผมเนี่ย” พูดจบก็เอามือตบอกโชว์กล้ามเนียนสวย...

“ไม่..ผมจะใส่เสื้อ”ก้องร้องเสียงหลงเมื่อพีจับชายเสื้อเขายกขึ้น
.
.
.

ลงเล่นน้ำดำผุดดำว่ายกันอย่างสนุกสนาน

จังหวะที่ก้องลุกขึ้นยืน เสื้อตัวโคร่งคอถ่วงคล้อยลงตามน้ำหนักของน้ำทำให้เห็นอกของก้อง...

....พี่เจ๋งตาโต …

“น้องก้อง!!!...ถูกแมลงกัดเหรอ...เป็นรอยแดง ตรงอกซ้ายน่ะ”

ก้องตกใจรีบเอามือกอดอกทันที ...หน้าแดงจัด...

พีก็ตกใจ... ออกอาการอายอยู่เหมือนกัน...ที่เป็น “ต้นเหตุ”...ให้เจ๋ง..เข้าใจผิด

“...ที่คอนโดมีแมลงด้วยเหรอพี....น้องก้องเขายิ่งแพ้แมลงอยู่ด้วย...

ไม่ไหวเลย.. ขึ้นเถอะก้อง ..เดี๋ยวให้พี่แก้วหายาทาให้…พี่แก้ววววว....”

....เจ๋งวิ่งหน้าตั้งขึ้นฝั่งไปแล้ว…

“หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้นะ..พี...พี๊...” พียังหัวเราะเสียงดัง ....ขำจนตัวงอ

ก้องซึ่งอายมากๆ....ก็เหวี่ยงใส่ ฟาดน้ำตรงหน้าพีแรงๆแล้วผลักพีล้มลง...

วิ่งหนีเข้าฝั่ง…พยายามจะตามพี่เจ๋งให้ทัน

...จะตอบคนที่บ้านว่าไงเนี่ย ...

...พี่เจ๋งรอก่อนสิ......อย่าเพิ่ง...ไปบอกใครนะ....

…..The End…..




 

Create Date : 12 พฤษภาคม 2553
5 comments
Last Update : 6 เมษายน 2554 7:05:47 น.
Counter : 1631 Pageviews.

 



น้องก้องโดนแมลงพี กัดเป็นรอยร้ากกกกกกกกก

 

โดย: tipjang 23 พฤษภาคม 2553 20:56:45 น.  

 

ตอนนี้ยิ่งน่ารัก..น้องก้องน่ารักมากๆๆๆๆ
อ่านไปนึกถึงหน้าน้องก้องไปด้วย..อย่างนี้เรียกว่าอ่านด้วยอินเนอร์มั้ยอ่ะ..
ชอบนะคะ..รักน้องดาจัง..

 

โดย: ไข่มุกดำ IP: 110.49.109.245 25 เมษายน 2554 0:32:23 น.  

 

น่ารักจังเลยยยย

 

โดย: mn IP: 124.121.43.251 13 เมษายน 2555 3:01:11 น.  

 

น่ารักมากๆๆๆๆเลยค่ะ

 

โดย: ยิ้มละไม ใจละมุน 25 กรกฎาคม 2555 23:01:05 น.  

 

เขินแทน 5555

 

โดย: flippyn13 IP: 203.144.144.172 9 ตุลาคม 2557 20:44:32 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


womam in love
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]




...อยากให้รัก...หมุนรอบตัวฉันและเธอ...ตลอดไป..
http://i485.photobucket.com/albums/rr213/yamiejung16/ui20.gif
New Comments
Friends' blogs
[Add womam in love's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.