(◕‿◕✿) ของขวัญวันเกิด & นน. ลดไป 4 ปอนด์ แร้ว เย้ !!

อีป้าหายหัวไปหลายวัน เพราะมัวแต่ไปยุ่งวุ่นวายกับการค้าขายน่ะ อีป้าเริ่มเป็นผู้ขายอีเบย์มั่งแล้วนะ หลังจากซื้อของมามากมายก่ายกอง ตอนนี้เป็นช่วงของการถอนทุนคืนบ้างละ ขายของออกไป 3 อย่างแล้ว โอ๊ย ดีใจ อิๆ นอกจากจะไปทำมาค้าขายแล้ว อีป้าก็ยังไปเอาตำราสอบใบขับขี่มาอ่านด้วย ช่วงนี้ก็เลยทุ่มเทเวลาอ่านหนังสือสอบใบขับขี่กันหน่อย ถ้ามันเป็นภาษาไทยมันก็คงไม่ยากหรอก บังเอิญว่ามันเป็นภาษาอังกฤษนี่สิ เลยต้องทั้งอ่าน ทั้งแปล โอ๊ย จะบร้าตาย

อีป้ามีความยินดีที่จะแจ้งให้ทราบว่าตอนนี้อีป้าได้ใบ work permit มาครอบครองเรียบร้อยแล้ว แต่ข่าวร้ายก็คือ ได้มาก็แค่นั้น ไม่ได้ไปทำงานทำการอะไร ที่ไหน กับเค้าหรอก แบบว่าผัวหวงมากมาย อย่าหวังว่าจะได้ออกไปทำงานเลย อีลุงกลัวว่าอีป้าจะไปมีชู้ คนบร้าอะไรฟระ ไม่เชื่อใจกันมั่งเลยง่ะ ช่างเป็นเวรกรรมของคนหน้าตาดีจริงๆ (-_-") 5555 อีป้าอ้อนแล้วอ้อนอีก มีน้องคนไทยที่อีป้ารู้จักในเมืองด่วนฯ นี่ ชีไปทำงานร้านอาหาร แต่ลุงบอกอีป้าว่า เมินซะเถอะ อย่าหวังว่าจะได้ไปทำ ลุงเล่าว่าเมื่อก่อนคนข้างบ้านมีเมียสวยมาก ปล่อยเมียไปทำร้านอาหารเมียไปมีชู้ซะ เทอรี่เพื่อนลุงฟังลุงเล่าแล้วก็บอกว่า "นั่นมันผิดที่คน ไม่ใช่ผิดที่งาน" พูดอีกก็ถูกอีก ถูกของเทอรี่มันจริงๆ (เพิ่งรู้สึกว่าตาเทอรี่พูดดีมีเหตุผลก็วันเนี้ย แอบเกลียดฮีมาตั้งนาน) หลังจากวันที่ไปเจอเทอรี่เพื่อนลุงมา อีป้าก็นั่งอ้อนลุง บอกลุงว่า ถ้ามีงานออฟฟิศ แบบทำงานพาร์ทไทม์ อาทิตย์ละสองสามวันงะ ขอไปทำได้มะ แบบว่าเซ็งง่ะ อยู่กับลุงเห็นหน้าลุงทุกวัน ไม่ได้เห็นหน้าประชาชีคนอื่นเลย มาอยู่อเมริกาเนี่ย ได้ยินว่าคนเยอะ ประเทศกว้างใหญ่ แต่ไปๆ มาๆ อีป้ากลับเจอแค่หน้าลุงอยู่คนเดียว จนนึกว่าประเทศนี้มีประชากรอยู่คนเดียวอยู่แล้วเนี่ย 555

คราวที่แล้วบอกว่าจะอวดของขวัญวันเกิด ปีนี้ได้เครื่องเล่นเกมส์ Nintendo DSI สีชมพูจากลุงมาเครื่องนึง ซื้อจากวอลมาร์ท $169 แต่ได้บัตรของขวัญวอลมาร์ทแถมมาอีก $30 เลยประหยัดตังค์ไปเยอะ อีป้าให้ลุงเอาบัตรของขวัญไปออกรถให้อีป้าขี่หนึ่งคัน แถ่ม แทม แท๊มมมม !! นี่ก็คือ โฉมหน้ารถที่ลุงใจดีถอยมาให้อีป้าขี่ (-_-")



ตอนแรกลุงบอกจะซื้อจักรยานให้เป็นของขวัญวันเกิด แต่อีป้าจะเอาเกมส์ไปเล่นตอนไปอยู่ป่าที่แทนซาเนียเฟ้ย (ปีนี้ต้องไปอยู่ป่าอีก 3 เดือน) ก็เลยได้มาสองอย่างเลย ทั้งเกมส์ NDSi กะจักรยาน 555 ยังมีของที่อีป้าอยากได้อีกอย่างนึงคือ จักรเย็บผ้า ตอนนี้กะลังขายของอีเบย์เก็บตังค์ซื้อจักรอยู่เลยเนี่ย ตอนแรกขอลุงลุงถามว่า "จะเอามาทำไม" ถามโง่ๆ เนอะ ก็เอามาเย็บผ้าสิยะ จักรเย็บผ้าไม่เย็บผ้าจะซื้อมาทำพ่อรึงาย กร๊ากๆๆ คือ ลุงง่ะเป็นคนแบบว่าถ้าซื้ออะไรมาแล้วไม่ใช้ก็จะไม่อยากซื้อให้ เหมือนจักรยาน กว่าจะซื้อให้ได้ก็ต้องคุยกันยาวนาน เพราะลุงบอกว่า "แม่ชั้นบอกว่า แฟนแม่เคยซื้อจักรยานให้ แม่ขี่ได้สองหนก็จอดไว้ในโรงรถ ไม่ขี่อีกเลย ชั้นกลัวว่าเธอก็จะเหมือนกันน่ะสิ" อีป้าเลยเถียงไปว่า "เออน่า ซื้อให้ชั้นเถอะชั้นจะจดใส่ปฏิทินไว้เรย ว่าวันไหนชั้นเอาไปขี่บ้าง รับรองว่าเกิน 2 ครั้งแน่นอ" 5555 (กวนตรีนซะมิมีเนอะ อีป้าเนี่ย) สุดท้ายลุงก็เลยซื้อให้ แล้วอีป้าก็ขี่มากกว่า 2 ครั้งแล้วด้วย

ส่วนคุณแม่ลุงส่งของขวัญมาให้อีป้าทางไปรษณีย์ เป็นสร้อยคอทองคำเส้นยาว พร้อมจี้หัวใจ กับกำไลมรกต แม่อุตส่าห์ไปสืบเสาะมาว่ามรกตเป็นพลอยประจำราศีของอีป้า



อีป้าไม่รู้จะเอาอะไรมาเป็นหุ่นถ่ายรูปดี เห็นพี่หมีตั้งอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง เลยเอาพี่หมีมาเป็นนายแบบซะเรย 555 คุณแม่เล่าว่าประกันของไป $800 แต่มูลค่าจริงคือ $1000 ขอให้อีป้าเก็บรักษาไว้ให้ดี พอลุงเห็นก็บ่นอุบอิบว่า "ชั้นไม่เคยมีทองหยองใส่กับเค้ามั่งเลย", "แม่ชิงตัดหน้าซื้อจี้หัวใจให้เธอซะแล้ว ชั้นกะจะซื้อให้เธอเหมือนกัน" ชิ... อย่าดีแต่พูดเลยย่ะ ลุง จะซื้อก็รีบไปซื้อมาเรยไป๊

ส่วนทางเมืองไทยพ่อส่งกางเกงแม้วมาให้ (ไม่ใช่กางเกงไอ้หน้าเหลี่ยมนะ อย่าเข้าใจผิด อิๆ) แม่โอนตังค์ให้ไปซื้อของที่อยากได้เอง อีป้าก็เลยซื้อเสื้อคาร์ดิแกนไหมสีดำ ตรงปกเป็นขนกระต่ายเทียมลายเสือมา งามมั่กๆ เอาไว้ถ้ามีโอกาสจะใส่ให้ดูก็แร้วกันนะ ดีใจมากเรยอ้ะ ปีนี้มีแม่เพิ่มมาอีกคนนึง เลยมีคนให้ของเยอะแยะ ป้ากับลุงของลุงก็ส่งการ์ดวันเกิดมาให้อีป้าด้วย ลุงทำเป็นตื่นเต้นตอนเห็นการ์ด ลุงบอกว่า "ได้ตังค์แน่เลยๆๆ ไหนดูซิได้เท่าไหร่" ไอ้บร้า ซองการ์ดวันเกิดเฟร้ย ไม่ใช่อั่งเปานะยะ จะมีตังค์ได้ไงล่ะ อีป้าบอกลุงว่าเค้าให้มาเยอะแยะแล้วตอนไปฟลอริด้าน่ะ เค้าไม่ส่งเงินมาให้อีกชั้นก็ไม่ว่าเค้าหรอก

จบเรื่องของขวัญวันเกิด ต่อด้วยการทำสวน อีป้าเอาทานตะวันที่ปลูกไว้ในบ้านเมื่อเดือนที่แล้วลงดินไปหกต้น ถูกกวางกินจนกุดไป 3 ต้น นี่คือ โฉมหน้าอาชญากร



นังมัฟฟี่ หน้าซื่อ ตาใส แต่ใจร้าย อีป้าให้ขนมปังกินทุกวัน ยังมีหน้าจะมากินต้นทานตะวันน้อยๆ ของอีป้าอีกแน่ะ ชั้นรู้นะยะ ถึงชั้นไม่เห็นคาตาว่าแกกิน แต่ชั้นแน่ใจมั่กๆ เพราะมีกวางแค่ 3 ตัวที่มันเชื่องแล้วก็ใจกล้าเดินไปที่สนามหน้าบ้านอีป้าน่ะ กวางตัวอื่นมันจะวิ่งเล่นหากินแถวหลังบ้าน แต่นังมัฟฯ กับลูกๆ นี่มันชินแล้วว่าอีป้าไม่ทำร้ายมัน มันเลยเดินเล่นสบายใจเฉิบ บางทีมันก็ไปนอนอยู่ข้างๆ ชิงช้าอีกแน่ะ (ดีนะมันไม่ขี่ชิงช้าเล่น) (-_-") ไม่ใช่แค่ทานตะวันของอีป้าที่มันกินนะ ตอนแรกเลยมันกินต้นไลแลคที่ลุงซื้อมาจนกุด จนอีป้าต้องไปเอารั้วมาล้อม ต้นทานตะวันอีป้าล้อมไว้ 3 ต้น เพราะรั้วหมด อีกสามต้นเห็นว่าลุงจอดรถไว้แถวนั้น กวางไม่น่าจะกล้าเดินมา สุดท้ายตื่นมายอดกุดเลย กลายเป็นต้นไม้พิการ ลุงยังแก้ตัวว่า คงไม่ใช่มัฟฟี่หรอก คงเป็นกระต่ายน่ะ อีป้าเลยเถียงไปว่า แล้วไลแลคล่ะ สูงจะตาย กระตายมันจะกระโดดขึ้นไปกินไลแลคด้วยไหมล่ะ ลุงถึงยอมเชื่อว่านังมัฟฟี่นี่แหละ ที่มาแอบกิน



นี่คือ ต้นไม้ที่หลงเหลืออยู่ตอนนี้ ผักบุ้ง, ผักโขม,มะเขือเทศ,ทานตะวัน,ชวนชม



ดาวเรือง เจอเรเนี่ยม ทิวลิป (ทิวลิปสีม่วงสวยมาก แต่ดอกโรยหมดแล้ว)

ต่อไปเล่าความคืบหน้าการลดนน. ก็แล้วกันนะ หลังจากเดือนเมย. ที่กลับจากลาสเวกัส อีป้าก็ได้เริ่มลดความอ้วน นน. ตอนแรกคือ 119 ปอนด์ ตอนนี้หลังจากที่กินเฮอบาไลฟ์แทนอาหารสองมื้อ และกินแอลคาร์นิทิน นน. ก็ลดลงไปเหลือ 115 ปอนด์แล้ว อิๆๆ เป้าหมายของอีป้าก็คือ 110 ปอนด์ อีกไม่นานเกินรอ อีป้าก็จะได้ผอมสมใจแล้ว โฮะๆ



ถ่ายตอนออกไปขี่จักรยานวันนี้เอง ข้างๆ บ้านจะมีที่ดินเปล่าของใครก็ไม่รู้ แต่ที่สวยมาก อีป้าชอบขี่จักรยานไปสูดอากาศเล่น โคตรจะเหนื่อยเลย เพราะที่มันมีแต่เนิน ขึ้นๆ ลงๆ ด้วยเหตุนี้แหละมั้ง หลังจากซื้อจักรยานมา นน. ก็ลดลงเร็วหน่อย ถ้าอดอาหารอย่างเดียว นน. ลดช้ามากมาย อีป้าคิดว่าเหลืออีก 5 ปอนด์ ที่ต้องลดนน. ประมาณเดือนหน้าอีป้าก็คงลดได้ตามเป้าแล้ว โฮะๆๆ ดีจายอ้ะ



อันนี้หน้าโรงรถ (รู้สึกขาจะยังไม่ค่อยเล็กเท่าไหร่ คงต้อรอให้ลดได้ 110 ปอนด์) ข้างหลังเป็นรถ chevy สปอร์ต ลุงมีรถสองคันเป็นกะบะ dodge อีกคัน ตอนนี้ลุงกะลังจะขายรถ chevy เสียดายจังเลยงะ อีป้าขับไปสองครั้ง ยังไงๆ ลุงน่าจะรอให้อีป้าสอบใบขับขี่ผ่านซะก่อน ค่อยเปลี่ยนรถใหม่ เพราะรถ chevy มันเปิดประทุนได้ ตอนสอบขับรถเวลาถอยหลัง ถอยจอดมันจะไม่มีจุดบอดไง ทำให้ขับง่าย



chevy ลูกแม่ (T-T) เสียดายจังเรย ต้องถูกขายไปถูกๆ เร็วๆ นี้ สิ้นปีนี้รถกะบะก็ขาย แล้วออกใหม่ รถเก๋งก็ออกใหม่ อีป้าห้ามไงก็ไม่ฟัง บอกว่าซื้อกะบะคันเดียวพอ เพราะไปไหนก็ไปด้วยกัน แต่อีลุงบอกเผื่อลุงขี้เกียจขับรถ ต้องซื้อรถเล็กอีกคันให้อีป้าขับได้ สรุป คือ ฮีจะซื้อ chevy สปอร์ตอีกคัน อีป้าบอกให้ลุงซื้อรถเต่าให้อีป้าขับลุงก็ไม่ยอมซื้อ บอกว่าบ้าบอ ปัญญาอ่อน ลุงไม่กล้าขับ รถเต่ารุ่นใหม่ที่นี่ถูกมาก เริ่มต้นที่ $5000 เท่านั้นเอง (มือสองนะ) อยากได้ๆ



ช่วงนี้อากาศเริ่มดีแล้ว หลังจากอาทิตย์ที่แล้วหิมะตกครั้งสุดท้าย ตอนนี้อากาศดี ใส่กางเกงขาสั้น เสื้อแขนกุดออกไปข้างนอกได้แล้วละ เริ่มมีดอกไม้ ผีเสื้อ ออกมาให้เห็นเยอะแยะเลย ที่บ้านอีป้ามีแต่่ต้นพลัมที่ออกดอกแล้ว แต่ถ้าขับรถเข้าไปในเมืองจะเห็นต้นเชอรี่ ต้นแอ๊ปเปิ้ล ออกดอกสวยเลยแหละ บ้านอีป้าก็มีต้นแอ๊ปเปิ้ลเหมือนกัน แต่ว่าบ้านอีป้าอยู่สูง เลยออกดอกช้า



ช่วงหน้าร้อน พวกฝรั่งจะออกมาปิ้งบาร์บีคิวกินที่สวนหลังบ้าน เตาปิ้งบาร์บีคิวบ้านอีป้าอยู่บนเทอเรซหลังครัว เมื่อวานนี้ลุงเปิดอ่างจากุซชี่หลังบ้านให้ดู กะว่าจะเติมน้ำแล้วก็จะได้ลงแช่กันแบบสปาซะหน่อย แต่เปิดออกมาราตรึม เลยต้องไปจ้างคนมาล้างอีก ตอนแรกอีป้าไม่เข้าใจ ว่าทำไมลุงต้องบ่นให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วย อีป้าเห็นมีรากับน้ำในอ่างจิ๊ดเดียวเอง เลยบอกลุงว่า ก็ล้างสิ... แต่ฝรั่งอะเนอะ เค้าจะไม่ทำอะไรเองกันเลยรึไงฟระ เค้าบอกไม่ล้างหรอก ต้องมีน้ำยา มีเครื่องดูด เป่าแห้งนะ อีป้าแอบคิดในใจว่าถ้าเป็นบ้านกรูเนี่ย กรูลงไปขัดไปล้างเองแล้ว เห็นราแค่นี้ทำเป็นเรื่องใหญ่ เตาปิ้งบาร์บีคิวเสีย ลุงบอกเปิดแล้วเหมือนแก๊สรั่วที่สาย อีป้าใช้ให้ซื้อสายมาเปลี่ยน ลุงก็ไม่ซื้อ บอกจะซื้อเตาใหม่ กรูจะบร้า (-_-") อีป้าเลยถามว่า ทำไมของที่นี่เวลาเสียเค้าไม่ซ่อมกันรึไง ฮีบอกว่า ซ่อมก็ไม่คุ้ม สมมุติซ่อมเสียเงิน $100 เงี้ย เธอจะซ่อมเหรอ? ซื้อใหม่ดีกว่า (ซื้อใหม่ราวๆ $300 - $400) อีป้าเลยถามว่าแล้วเตานี้จะเอาไปไหนละ? ลุงบอกก็เข็นไปทิ้งไว้หน้าบ้าน เดี๋ยวรถขยะก็มาเก็บไป แมร่งบร้าจริงๆ คิดแล้วอีป้าอยากจะไปเรียนช่างซ่อมจริงๆ ท่าทางจะเงินดี เรื่องที่อีป้าอยากได้จักรเย็บผ้าก็เพราะอีป้าจะเอามาเย็บขากางเกง (ขาสั้น ซื้อเกงไรมาต้องเอามาตัดขาตลอด) จ้างเค้าตัดก็แพง รอนานด้วย เพราะประเทศนี้มันไม่ค่อยมีคนซ่อม ตัด ปะ เสื้อผ้ากันเลย อีป้าเลยอยากได้มาซ่อมเองนี่แหละ

บล๊อกหน้าไม่รู้จะเขียนอะไรดี เพราะตอนนี้ไม่ค่อยได้ไปไหนแล้ว (อาจจะเอาเรื่องแทนซาเนียปีที่แล้วมาลง เพราะยังไม่ได้เล่าเลยเนอะ) ของที่ซื้ออีเบย์ ตอนนี้ก็ไม่ค่อยซื้อแล้ว (ซื้อจนหมดตูดแระ อิๆ) เสื้อผ้าหน้าร้อนใส่เสื้อผ้าที่เอามาจากไทย ซื้อไปจิ๊ดเดียว ที่นี่ส่วนมากจะหนาว อีป้าเลยเน้นซื้อแต่เสื้อโค้ท ตอนนี้ไม่ค่อยได้ทำอะไร ชีวิตแม่บ้านธรรมด๊า ธรรมดา ตื่นเช้าเก็บที่นอน ทำอาหารกลางวัน ดูต้นไม้ ขี่จักรยาน เลี้ยงกวาง เลี้ยงไก่งวง ชีวิตเรียบง่ายจริงๆ รอไปผจญภัยอีกทีเดือนสค. ไปแทนซาเนีย ไปอยู่อีก 3 เดือน ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าชีวิตพอมีทุกอย่าง ไม่ต้องดิ้นรนทำมาหากินแล้ว มันก็เหมือนไม่มีอะไรเลยจริงๆ คือ ไม่ต้องคิดอะไร ไม่ต้องกังวลอะไร แค่หาอะไรทำให้หมดวันนึงวันนึงไปรอให้หมดอายุขัยก็พอแล้ว (-_-")

Create Date : 24 พฤษภาคม 2553 Last Update : 24 พฤษภาคม 2553 6:17:53 น. Counter : 1965 Pageviews.		19 comments
Share Tweet