(◕‿◕✿) เผชิญหน้าแม่สามีที่ฟลอริด้า

อีป้ามาแร้วจ้า หายหัวไวใสเหม่งไปซะหลายวัน เพราะว่ามัวแต่ยุ่งกับการทำโน่นทำนี่ เมื่ออาทิตย์ที่แล้วโดนทาง uscis ขอเอกสารเพิ่มเติมเรื่องกรีนการ์ด ก็เลยมัวแต่วุ่นทำเอกสาร แล้วก็ไปพิมพ์ลายนิ้วมือมาเรียบร้อยแร้ว ผ่านไปด้วยดี

วันนี้อีป้าจะเล่าเรื่องที่อีป้าไปพบแม่สามีที่ฟลอริด้าเมื่อปลายเดือนกพ. ให้ฟังก็แร้วกันนะ อีป้าบินไปหาคุณแม่ตั้งแต่วันที่ 19 กพ. ไปกันตั้งแต่เช้าตรู่ บินทั้งวัน ต่อเครื่องสามตลบกว่าจะถึง รวมๆ เวลาแล้วเท่ากับบินไปเมืองนอกเลยทีเดียว เมื่อยตรูดมากมาย เมื่อยขาอีกต่างหาก เพราะดันกระแดะใส่รองเท้าส้นสูงปรี๊ด 3 นิ้วไป ตอนต่อเครื่องเดินช้ายิ่งกว่าเต่าตาย (ก็เต่าตายมันเดินได้ซะที่ไหนล่ะ 55) ลุงก็บ่นว่า "ชั้นไม่เข้าใจว่าเธอจะใส่รองเท้าคู่นี้มาทำไม" อีป้าก็เลยเถียงไปว่า "ก็ชั้นอยากดูดีตอนเจอแม่เธอนี่"

ไปถึงฟลอริด้าราวๆ ห้าโมงเย็น ลุงเดินจ้ำอ้าว เพราะคิดว่าแม่คงมารอแล้ว และแถวๆ นั้นจอดรถนานไม่ได้ เลยต้องให้โจ พ่อเลี้ยงลุงขับรถวนไปมา ทันทีที่อีป้าลงบันไดเลื่อน ลุงก็ตะโกนขึ้นมาว่า "นั่นไง แม่มารอแล้ว" แล้วผละจากอีป้าไปกอด จูบ แม่ใหญ่ หลังจากนั้นแม่ลุงก็กอด จูบ รับขวัญอีป้า ราวกับรู้จักกันมาแต่ชาติปางไหน แม่บอกว่า "ในที่สุดก็ได้พบกันซะที ชั้นรอวันนี้มาเป็นปีแล้ว" (T-T) โฮๆๆๆ ซึ้งจริงๆ เลย หลังจากได้กระเป๋าเรียบร้อย ลากกระเป๋าออกมาข้างนอกก็เจอโจที่มาจอดรถรออยู่พอดี โจเข้ามาทักทายจับมือกับอีป้า แล้วเปลี่ยนให้ลุงขับรถพากลับบ้าน

บ้านแม่เป็นบ้านเดี่ยวหลังเล็กๆ ในเขตหมู่บ้านจัดสรร สิ่งที่อีป้าสังเกตเห็นก็คือ ฟลอริด้านี่สะอาด แล้วก็ดูดีกว่าเมืองด่วนฯ มากมาย รถราจะเต็มไปด้วยรถเก๋งสวยๆ รถเปิดประทุน เบนซ์, บีเอ็ม (ดับบลิวนะ ไม่ใช่X) (-_-") รถเท่ห์ๆ เห็นแล้วยากนั่งจัง แต่เปลี่ยนใจหารถใหม่ กับคนขับใหม่ก็ไม่ได้ซะแร้ว เดี๋ยวไอ้ลุงจะเตะก้านคอเอา (-_-") ร้านอาหารไทยก็เยอะ คนไทยก็แยะ คิดไปคิดมาอีป้าคิดว่า ตอนหาแฟนฝรั่งทำไมกรูไม่ดูโลเคชั่นเลยฟระ กรูถึงต้องมาลำบากตรากตรำ เป็นหมูอยู่ในตู้เย็นที่เมืองด่วนฯ แบบนี้ไง (เมืองด่วนฯ นั้นโคตรจะหนาว เค้าว่ากันว่าหนาวกว่าอะลาสก้าซะอีก) เลิกบ่นดีฝ่า บ่นไปก็ไม่มีไรดีขึ้น เล่าต่อละนะ....

วันแรกที่มาถึงแม่ทำอาหารเย็นให้กินเป็นมีทโลฟ กับสลัด กินข้าวเสร็จแม่ก็เริ่มให้ของขวัญชิ้นแรกเป็นกล่องจิวเวอรี่, ผ้ากันเปื้อน, ผ้าเช็ดปาก, เสื้อยืดที่ป้าไวโอเล็ทซื้อฝากมาให้ ส่วนวันต่อมาแม่จัดงานปาร์ตี้ฉลองแต่งงานให้ที่ร้านอาหารใกล้ๆ ท่าเรือ เชิญญาติพี่น้องมาหมดโคตรตระกูล เพื่อแนะนำให้อีป้ารู้จัก แต่ก่อนจะไปดินเนอร์ที่ร้านอาหารวันนั้น แม่ก็พาอีป้าไปบ้านลุงวอลลี่ กับป้าจินนี่ก่อน เพราะวันแรกที่อีป้ามาถึงแม่ก็แจกสร้อยทองจี้รูปกุญแจรับขวัญ แต่สร้อยมันบางมาก แม่ทำขาดเฉยเลย เลยต้องเอาไปให้ลุงวอลลี่ซ่อมให้ ลุงวอลลี่เป็นช่างทำจิวเวอรี่ เมื่อก่อนฮีเคยมีร้านจิวเวอรี่ใหญ่โตทีเดียว

พออีป้าไปถึงบ้านแกอีป้าก็ได้สร้อยพลอยบราซิลกับทับทิมรับขวัญ ดีจังเรยเว้ย.. ไม่รู้มาก่อนเลยว่าญาติโยมลุงจะเป็นผู้ดีมีอันจะกิน แล้วก็ใจดี ใจป้ำมากขนาดนี้ ถ้ารู้แบบนี้มาหาตั้งนานแระ (-_-")



"ถ่ายที่หลังร้านที่แม่จัดงานปาร์ตี้ให้ เสื้อโค้ทตัวนี้ชุดเก่งเรยนะเนี่ย ดูไฮโซมากมาย แต่รู้มั๊ยซื้อมา 700 บาทเอง โฮ่ๆ ที่มันถูกเพราะเป็นไซส์ S คนแถวนี้ใส่กันไม่ค่อยได้ เลยได้ลดราคามา"

หลังจากนั้นตอนเย็นก็ไปกินเลี้ยง แม่ไปเอาขนมเค้กสตอเบอรี่สดที่ซุปเปอร์ แล้วก็มุ่งหน้าไปที่ร้านอาหาร พอไปถึงก็เจอญาติเอย เพื่อนแม่เอย อีป้าละทักทาย กอดจูบ กันแทบไม่หวาดไม่ไหว ได้เช็คของขวัญ กับสร้อยข้อมือพลอยสีๆ มาอีกหนึ่งเส้น จากป้าไวโอเล็ท



"ข้างบนกับญาติๆ ลุง ภาพที่สองกับป้าไวโอเล็ตและสตีเฟ่นลูกพี่ลูกน้องลุง"



"กับญาติโยม ขนมเค้ก คนที่อีป้ากอดคอคือ โจ พ่อเลี้ยงลุง"

อีป้าอยู่บ้านแม่ลุงสิบวัน ทุกวันตอนกลางวันแม่จะพาไปกินอาหารทะเลข้างนอก ส่วนตอนเย็นก็จะทำอาหารกินเองในบ้าน กิจวัตรประจำวันคือ ตื่นนอน แม่ทำอาหารให้กิน กินข้าวเช้าเสร็จอีป้าก็ออกไปเดินออกกำลังกายหนึ่งรอบคลับเฮ้าส์กับลุง กลับถึงบ้านก็อาบน้ำแต่งตัว ออกไปกินอาหารกลางวัน กลับมาก็นอนกลางวัน อีป้ากับโจถูกคอกันมาก เพราะชอบนอนกลางวันเหมือนกัน แต่แม่ลุงกับลุงจะชอบบ่น แม่ลุงบอกลุงว่าให้พาอีป้าไปเช็คร่างกายซิ ทำไมยังสาวแท้ๆ แต่ชอบนอนเหลือเกิน อีป้าไม่ได้เป็นไรซะหน่อย (แค่ขี้เกียจเอง) อีป้าเถียงลุงไปว่า "ไม่เห็นเป็นไรเลย โจยังนอนกลางวันเลย ทำไมชั้นจะนอนไม่ได้ละ" ลุงก็บ่นว่า "ก็โจอายุ 80 แล้ว จะขี้เกียจชอบนอนก็ไม่แปลก" ไม่เห็นจริงเลย เด็กเพิ่งเกิดก็นอนทั้งวัน การนอนไม่เกี่ยวกับอายุสักหน่อยเนอะ

นอกจากจะออกไปข้างนอกกินข้าวกลางวันทุกวันแล้ว บางวันแม่ก็จะนัดลุงๆ ป้าๆ แวะไปกินข้าวกับป้าๆ ลุงๆ ตามร้านอาหาร แล้วก็แวะเวียนไปเยี่ยมบ้านแต่ละคนอีก



"ภาพข้างบนไปกินข้าวที่ร้าน crab house มีลุงนอร์แมน กับป้าไวโอเล็ท เป็นเจ้ามือ"

บ้านลุงวอลลี่กับป้าจินนี่ก็อยู่คนละหมู่บ้านกับแม่ แต่อยู่ใกล้ๆ กัน บ้านหลังใหญ่กว่าบ้านแม่ และมีสระว่ายน้ำในบ้าน ส่วนบ้านลุงนอร์แมนกับป้าไวโอเล็ท จะอลังการดาวล้านดวงกว่าบ้านอื่นๆ เข้าบ้านไปเจอแต่งานศิลปะ ชุดน้ำชาชีก็อลังการสุดๆ ราวกับผู้ดีอังกฤษ เพิ่งกินอาหารกลางวันมาหยกๆ ชีก็ยกเค้กทีรามิสสุ เค้กสตอเบอรี่ ผลไม้ เยลลี่ ชา กาแฟ โอ๊ย สารพัดเอามาเลี้ยง แล้วก็คะยั้นคะยอให้กินอยู่นั่นแหละ ลุงแอบบอกอีป้าว่าก่อนกลับบ้านชียังเอาเงินยัดใส่มือลุงแล้วบอกให้พาอีป้าไปกินข้าวเย็นหรูๆ อะไรกันฟระ เห็นอีป้าผอมอดอยากนักรึไงมิทราบ (-_-") นี่อ้วนจะตาย5 แร้วเนี่ย ตั้งแต่มาอยู่ใกล้แม่ๆ ป้าๆ ลุงเนี่ย



"ภาพข้างบนไปกินข้าวร้าน sailor returnอาหารอร่อยและบรรยากาศดีมากมาย"

ญาติๆ ลุงใจดีกับอีป้ามาก ดูแลอีป้าราวกับเด็กน้อย เพราะทุกๆ คนอายุเกือบจะ 100 ปีกันแร้วทั้งนั้น อีป้าได้เงินทอง ของข้าวมามากมายเรยทีเดียว ได้เช็คของขวัญมา $1700 แล้วก็ได้สร้อยเพชรคุณหญิงย่า (อันนี้ลุงบอกว่า เอามาทำไม เชย โบราณ) แต่พออีป้าทำท่าไม่อยากได้ แม่ก็ทำหน้าเสีย เพราะว่าเป็นของสำคัญของแม่ แม่อุตส่าห์ให้แล้ว อีป้ายังจะแอ๊คไม่เอาได้ไงเนอะ (จริง ๆ ไม่อยากได้เรยนะเนี่ย กร๊ากๆ ) แล้วก็ให้กำไลทอง แม่บอกว่า แพงมากกกกก ห้ามทำหายโดยเด็ดขาด ชีบอกว่า อันละ $2000 เลยทีเดียว ชีบอกอีป้าว่า ให้เป็นของขวัญวันเกิด (ยังไม่ถึงเลยแม่ขา อีกตั้งหลายเดือนแน่ะ แต่หนูก็รับไว้ เดี๋ยวคุณแม่จะเสียน้ำใจ อิๆๆๆ) ลุงแอบบ่นอีป้าว่าทำไมไม่เอาสร้อยข้อมือเพชร เอากำไลเรียบๆ มาทำไม ไอ้บร้าเอ๊ย ไม่ใช่ไม่อยากได้เว้ย แต่กรูใส่ไม่ได้ จะเอามาทำไม แบบว่าอีป้าข้อมือเล็กเท่าแมวเองน่ะ (ถึงขาจะหญ่ายส์ แต่แขนและข้อมือเล็กนะยะ) เลยเลือกกำไลไว้ก่อน เป็นเคล็ด ใส่แร้วจะได้มีกำไรไง กร๊ากๆ ลุงก็ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย สร้อยเพชรคุณหญิงย่าถึงจะเก่าๆ โบราณๆ แต่เพชรก็เม็ดละ 1 กะรัตเชียวนะเว้ย แถมมีตั้ง 3 เม็ด ไอ้สร้อยข้อมือเพชรนั่นเพชรยิบๆ หลายๆ เม็ดก็จริง แต่เพชรเม็ดยิ่งใหญ่มันก็ยิ่งแพงเฟร้ยไอ้ลุง ไม่รู้อะไรซะบ้างเล๊ย



"จี้รูปกุญแจ, สร้อยเพชรคุณหญิงย่า,สร้อยข้อมือที่ป้าไวโอเล็ตให้, ปิดท้ายด้วยสร้อยข้อมือเงินที่แม่ให้มาใส่เล่นๆ"



"สร้อยพลอยบราซิลที่ลุงวอลลี่ทำให้ , กำไลทอง $2000 ของคุณแม่, สร้อยไข่มุก"

ไม่ใช่คุณแม่จะให้อีป้าแค่นี้นะ ยัง !! ยังไม่หมด พอลุงออกไปข้างนอก แม่แอบเอาแหวนเพชรใส่นิ้วก้อยมาให้อีป้าอีกวง พอลุงเข้ามาก็บ่นแม่ว่า "แอบให้อะไรอีกละ บร้ารึเปล่าเนี่ย ให้ทุกๆ 5 นาที แน่จริงก็ซื้อรถซื้อบ้านให้ไปเลยซิ" ไอ้นี่ตัวขัดลาภตรูจริงๆ ตรูอุตส่าห์มาเจอขุมทองอะลาสก้าแล้วทีเดียว (จริงๆ มันคือ ขุมทองฟลอริด้า ขุมทองแห่งใหม่ที่ค้นพบโดยอินเดียนป้าโจรรรร (ญาติห่างๆ ของอินเดียน่าโจนส์น่ะ กร๊ากๆ ) แล้วอีป้าก็ไม่ได้โลภเลยนะ (ไม่ค่อยเลยเนอะ 555) แบบว่าถ้าอะไรใส่ไม่ได้อีป้าก็ไม่ได้เอาซะหน่อย



"ภาพข้างบนไปกินข้าวร้าน thai bistro อาหารอร่อยมากกก เจ้าของร้านก็ใจดี๊ใจดี พี่เค้าใจดีซะจนอีป้ากลับมาทำเว็บไซต์ร้านให้เค้า ตอบแทนความใจดี"

แม่เล่าให้อีป้าฟังว่าโคตรเหง้าตระกูล คุณตาของแม่เป็นหมอเป็นชนชาติเปอร์เซีย แม่มาอยู่ที่นี่ตอนอายุ 16 คุณหญิงย่ามาเปิดร้านจิวเวอรี่ที่นี่ ด้วยเหตุนี้ชีจึงมีเครื่องเพชร ทองหยอง เก็บไว้หลายหลากมากมาย แม่ลุงพูดบอกอีป้าเป็นนัยๆ ว่า "ชั้นหวังว่าเธอจะอยู่กับลูกชั้นไปนานๆ นะ" จ้ะ แม่ ..ถ้าไม่อยู่หนูก็อดสิเนอะ 5555 อีป้าตอบชีไปในใจ ใครจะไม่อยู่ละเคอะ คุณแม่มีไอ้ลุงเป็นลูกคนเดียวนินา อีป้าก็ต้องคอยดูแลลุงนะสิ จริงมั๊ยๆ เพราะถ้าแม่ลุงตาย ลุงตาย ก็สบายอีป้า 5555



"ตะโขง ที่โจนาธาน ดิ๊คคินสันปาร์ค"



"นกหัวขวานกับนกอะไรก็ไม่รู้ ลุงบอกแล้วจำไม่ได้ ที่โจนาธาน ดิ๊คคินสันปาร์ค"

วันสุดท้ายก่อนจะกลับเมืองด่วนฯ ลุงพาอีป้าไปเที่ยวดูโจนาธาน ดิ๊คคินสัน ปาร์ค ดูสิงสาราสัตว์ ของถนัดของลุงเค้า คืนวันสุดท้าย แม่ยังไม่วายเอาสร้อยไข่มุก, สร้อยข้อมือเงิน น้ำหอมมาให้อีป้าอีก บอกให้อีป้าเอาไปใส่เล่นๆ ชีให้แหวนเงินมีพลอยเม็ดเบ้งอีป้ามาอีกวง แต่อีป้าลองใส่นิ้วโป้งยังหลวม (-_-") เลยคืนชีไป เห็นป่าวว่าอีป้าไม่ได้งกเลยนะเว้ย อะไรใส่ไม่ได้อีป้าไม่เคยเอาเลยนะจะบอกให้ พออีป้าเล่าให้พ่อกับแม่ฟัง แม่อีป้ายังบอกว่า "เค้าใจดีกับเรามากนะ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ที่เราจะให้เงินทองมากมายขนาดนั้นกับใครสักคน ถ้าเค้าไม่รักนะ" อีป้าก็คิดเช่นนั้น แต่ยังปากแมวย้อนถามแม่ไปว่า "สมมุตินะ สมมุติ ว่าแม่มีลูกสะใภ้เงี้ย แม่กล้าป่าวล่ะ ที่จะให้ทองชีสักสองบาท" แม่บอกว่า "ให้ แต่ให้หนเดียว" (คงประมาณสินสอดแหละมั้ง) อื้ม... ถ้าอีป้ามีลูกชาย อีป้าคงไม่ให้อะไรลูกสะใภ้หรอก กร๊ากๆ (เกลือยิ่งกว่าเกลือจริงๆ อีป้าเมิง 555) ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าแม่ลุงนี่ดีกับป้าราวกับลูกในไส้จริงๆ

เป็นความรู้สึกดีๆ ที่มีแม่สามีที่แสนจะรักและหลงใหลอีป้ามากเยี่ยงนี้ ไม่ใช่เพราะว่าคุณแม่ให้เงินทอง ของข้าว กับอีป้ามากมายนะ แต่แม่ดีกับอีป้าเหมือนแม่จริงๆ คือ ทำกับข้าวให้กิน ดูแล ซักเสื้อผ้าให้แม้แต่กกน. ก็ยังซักให้ได้เลย อีป้าก็เลยรักและพยายามตอบแทนเท่าที่จะทำได้ พอกลับมาถึงเมืองด่วนฯ อีป้าก็เลยสั่งพิมพ์อัลบั้มแต่งงานเล่มเล็กๆ ส่งไปให้แม่เล่มนึง (แบบว่าเว็บมันมีโปรฯ พิมพ์ฟรีน่ะ ใครๆ ในโลกนี้อย่าหวังจะได้กินเงินอีป้าง่ายๆ เล๊ย อิๆๆๆ) แล้วก็วาดรูปหมากับแมวคู่กัน ด้วยสีอะครีลิค เป็นครั้งแรกในชีวิตที่อีป้าหัดวาดกับสีอะครีลิคนะเนี่ย ที่อีป้าวาดรูปนี้เพราะลุงบอกว่าแม่ชอบรูปประมาณนี้ รูปหมากับแมว สามัคคีชุมนุมกันน่ะ



"แถ่ม แทม แท๊มมมมม !!! และนี่ก็คือ ผลงานภาพเขียนสีอะครีลิค ตอบแทนทองหยอง ของข้าว บุญคุณข้าวแดง แกงร้อง ขนมปังทุกก้อน ที่คุณแม่เลี้ยงดู"

ไม่นึกไม่ฝัน ว่าจะได้กลับมาวาดรูปอีกครั้ง ตอนอยู่แค้มป์ที่แอฟริกาอีป้า drawing เล่นๆ แก้เหงา แต่ว่าตอนนี้อีป้าเริ่มบ้าคลั่ง อยากจะวาดรูปอีกแร้วละ ช่วงนี้อีป้าอยู่บ้านก็ทำหน้าที่แม่บ้านเต็มที่ อีป้าทำขนม Baklava สำเร็จแล้ว แล้วก็ทำคอร์นเบรดไว้กินแทนอาหารเช้า เมื่อวานทำคัสตาร์ดเลม่อนพุดดิ้ง วันนี้เดี๋ยวเขียนบล๊อกเสร็จจะขึ้้นไปอบบานาน่าเบรดอีก ไม่น่าเชื่อเลยใช่ม๊า คนที่ดูเหมือนจะสวยแต่รูป (ใครบอกว่าเมิงสวยวะ (-_-")) จูบไม่หอมคนเนี้ย จะเคยเป็นล่ามที่แสนเก่ง (ใครบอกเมิงวะเนี่ย) แล้วพอมาเป็นแม่บ้านก็เก่งกาจ ทำบ้านสะอ๊าด สะอาด แถมยังทำอาหาร ทำขนมเก่งอีกแน่ะ แต่น่าเสียใจก็คือ เวลาทำขนมอร่อย หรือทำกับข้าวอร่อยทีไร แทนที่ลุงมันจะชมว่าทำเก่ง มีพรสวรรค์ กลับบอกว่า "เธอได้สูตรดีและทำตามสูตรได้ถูกต้อง" ไอ้ผัวบร้านี่ คนทำตามสูตรแล้วเททิ้งมีเยอะแยะไปเว้ย ! นี่อีป้าเป็นผู้มีพรสวรรค์นะ ไม่รู้จักชมให้เมียชื่นใจบ้างเลย (เพราะลุงมันรู้ไต๋ว่าเมียมันโคตรจะหลงตัวเอง555) จริงๆ แล้วป่าวเพิ่งหัดทำหรอก ทำขนมมาตั้งแต่สมัยม. 3 แร้ว เพื่อนข้างบ้านแม่ชีเป็นครูสอนคหกรรม อีป้าเลยไปหัดทำขนมมาจนมือหงิกแร้ว ด้วยเหตุนี้เอง ขนมอีป้าถึงไม่เคยเจ๊ง อิ๊ๆๆๆ นอกจากจะทำกับข้าว ทำขนมเป็นเหมือนผู้หญิงธรรมดา (ที่ไม่บร้าแล้ว) ก็ไม่น่าเชื่อใช่มะ ว่าบร้าๆ แบบเนี้ย จะวาดภาพเป็นกะเค้าด้วย โฮะๆ นั่นก็ไม่ใช่เพราะพรสวรรค์หรือพรนรกอะไรหรอก ตอนอยู่อนุบาล 2 อีป้าก็วาดภาพประกวดแร้ว ตอนป. 5 ก็วาดภาพทำหนังสือนิทาน ตอนม.ปลายถึงได้เป็นศิษย์มีครู สอนให้อีป้า drawing กับวาดภาพสีน้ำแหละ ครูของอีป้าตอนนี้ฮีเป็นศิลปินชื่อดังไปซะแร้ว มีคนมาจ้างวาดภาพเป็นเงิน 7 หลักทีเดียว เมื่อก่อนตอนครูไปสอนอีป้าที่รร. ครูยังเป็นแค่คนภาพปกหนังสือนิตยสาร writter อยู่เลย ตอนนี้มีแกลอรี่ภาพเขียนเป็นของตัวเองแร้ว ดีใจกับครูด้วยนะคะ อีป้าจะตั้งใจวาดรูปเอาไปขาย หากินก๊อกแก๊กไปก่อน ในเมื่อไม่สามารถเป็นล่ามฟรีแลนซ์ ใช้ปากหากินได้อีกแล้ว ก็ต้องใช้มือหากินนี่แหละคร้า !!!



"ขนม baklava ขนมกรีก ข้างในเป็นไส้วอลนัท ราดด้วยน้ำผึ้งผสมผิวส้ม หอมมากๆๆ อร่อยมาก อีป้าทำเองนะเนี่ย กร๊ากๆ"

ตอนต่อไป... อีป้าจะไปเที่ยวลาสเวกัสอีกรอบแร้วจ้า กร๊ากๆ คนอาไรช่างโชคดีมีบุญญาธิการ ลุงจะไปดูมวย Evander Holyfield ต่อยเดือนเมย. อีป้าเลยได้ติดตามไปดูด้วย ดีใจจัง ได้ไปเดินเล่นถ่ายรูปอีกรอบ แล้วอีป้าจะมาอัพเดทใหม่นะ แต่ก่อนไปลาสเวกัส อีป้าจะไปเก็บเขากวางที่อีโก้บิวท์อีกรอบ (เมืองที่อีป้าแสนจะเกลียด) แต่ก็ต้องไป เพราะว่าถ้าเก็บเขากวางได้เยอะๆ ก็เอาไปขาย ได้กะตังค์ กร๊ากๆ (เขากวางมันหล่นตามพื้นน่ะ ไม่ต้องไปฆ่าไปแกงกวางด้วย ไม่บาปๆ)

Create Date : 24 มีนาคม 2553 Last Update : 24 มีนาคม 2553 9:01:38 น. Counter : 1479 Pageviews.		23 comments
Share Tweet