|
จันทน์กะพ้อ บทที่ ๖
จันทน์กะพ้อลืมตาพร้อมกับเสียงดังจากโทรศัพท์ที่เธอตั้งเตือนไว้ตอนเช้าเพดานห้องไม่คุ้นตาเลยสักนิด เธอลุกขึ้นและเห็นสิริลักษณ์นอนหลับอยู่ข้างๆ เธอเหลียวหาโทรศัพท์มือถือก็เห็นวางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียงจึงหยิบมาดูเวลาเกือบเจ็ดโมงแล้ว ร่างโปร่งลุกจากเตียง เข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำเมื่อคืนเธอไม่ได้สนใจนัก รู้เพียงว่าเป็นห้องนอนของน้องชายเขตชลแล้วก็เป็นหลานรหัสของพะนอขวัญที่เธอเจอเมื่อวันก่อนเป็นห้องชุดที่มีห้องนอนสามห้องในคอนโดมิเนียมโครงการใหญ่ไม่อยากจะคิดถึงราคาห้องเลยทีเดียว แต่ก็เข้าใจได้...เจ้าของห้องนี้เป็นลูกๆของนักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่ของเมืองไทยแถมไม่แน่ว่าคอนโดมิเนียมนี่อาจจะเป็นโครงการของอังสนากรุ๊ปก็เป็นได้ จันทน์กะพ้อล้างหน้าพอให้สดชื่นขึ้นแต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้ เพราะเมื่อคืนก็นอนทั้งชุดเดิมนั่นแหละ เธอปล่อยให้เพื่อนสาวนอนต่อแล้วออกจากห้องห้องโถงกว้างเงียบสนิท สิ่งที่ดึงดูดสายตาก็คงจะเป็นเปียโนหลังงามหากตอนนี้ไม่มีร่างสูงนั่งอยู่หน้าเปียโน ภาพของเขตชลกับเปียโนยิ่งดูเข้ากับฉายาที่เพื่อนๆตั้งให้ แล้วนี่คุณชายหายหัวไปไหนล่ะ เธอเอ่ยกับตัวเองหากก็มีเสียงดังตอบมา ลงไปซุปเปอร์ข้างล่างน่ะ พะนอขวัญโผล่มาจากห้องครัวกวักมือเรียกให้เพื่อนสาวเข้าไปหา ห้องครัวนั้นใช้เคาน์เตอร์บาร์เป็นตัวกั้นเขตแต่ก็ยังสามารถใช้งานเชื่อมกับพื้นที่ห้องโถงได้ ตื่นเช้านะแกจันทน์กะพ้อนั่งลงที่โต๊ะกลางห้องครัว ตรงข้ามกับเพื่อนสาว กวาดสายตามองรอบครัวการตกแต่งแบบครัวฝรั่งที่คุ้นตาครบครันหากด้วยวัสดุคุณภาพดีเหมือนกับห้องโถงที่ดูเรียบๆแต่หรูหรา ชินน่ะ...ไอ้โมล่ะพะนอขวัญตอบและถามหาสิริลักษณ์ ยังไม่ตื่น...ไอ้เนตรเหมือนกันล่ะสิ ปล่อยนอนไปก่อน เดี๋ยวค่อยปลุกพะนอขวัญพยักหน้าก่อนจะเอ่ยต่ออย่างขำๆ ดีนะที่เมาแล้วหลับ ไม่ได้อาละวาด จันทน์กะพ้อหัวเราะ คนเราเมาแล้วมีหลายแบบบางคนเมาแล้วร้องไห้ก็ยังมี หากก็เลิกคิ้วเมื่อเห็นเพื่อนสาวจ้องหน้าเธอแล้วยิ้ม อะไรของแก...เมาค้างเหรอ ก็ไม่ได้เมา...เหมือนแกเหมือนคุณกลางนั่นแหละ จันทน์กะพ้อหรี่ตา คำพูดของเพื่อนสาวดูมีเลศนัย เกี่ยวอะไรกับ...หรือว่าเมื่อคืนพะนอขวัญได้ยินที่เธอกับเขตชลคุยกัน หึ..ไอ้อ้าย...ฉันว่าแกรู้จักเขาดีกว่าฉันนะ เหอะ...ฉันก็ไม่ได้รู้จักดีหรอก จันทน์กะพ้อยักไหล่แต่ก็ยืนยันสิ่งที่คิด พะนอขวัญน่าจะได้ยินเรื่องเมื่อคืนนั่นแหละ ซึ่งเธอก็ไม่แน่ใจว่าตัวเองคิดยังไงเรื่องเมื่อคืนนี้ เธอก็เคยคิดล่ะน่ะว่าถ้าเจอกันอีกครั้งจะเป็นยังไง แต่ที่ไม่คิดก็คือ... เป็นเพื่อนด้วยเป็นแฟนด้วย ใช่ว่าเขตชลไม่เคยพูดอะไรแบบนี้...แต่เป็นทำนองล้อเล่นเสียมากกว่าไม่อย่างนั้นคงไม่มีข่าวล่ำข่าวลือว่าเธอเป็นแฟนของเขตชล มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่าวะ... จันทน์กะพ้อสบตาเพื่อนสาวมองเห็นและสัมผัสความเป็นห่วงได้ เธอถอนหายใจก่อนจะเอ่ย ถ้าจู่ๆ วันนึง ฉันก็หายหัวไปเป็นปีไม่ติดต่อแกเลย แกจะทำยังไง พะนอขวัญเลิกคิ้ว อืม...มีเรื่องตีกันก่อนไหมล่ะ ไม่มี งั้น...ถ้าแกหายไปนาน ฉันก็โทรหาแกสิ เผื่อแกเป็นอะไรไปถึงหายเงียบไปพะนอขวัญอ่านสายตาของเพื่อนสาวแล้วยิ้มน้อยๆ จำได้ไหมตอนแยกกันไปเรียนมหาวิทยาลัยใหม่ๆ ตั้งเป็นเดือนที่ไม่ได้ติดต่อกันแกยังโทรมาหาฉันก่อนเลย จันทน์กะพ้ออึ้งไปเล็กน้อยกับเพื่อนคนอื่นเธอไม่ลังเลที่จะโทรศัพท์หา แต่เขตชลที่หายเงียบไปเธอกลับลังเลไม่แน่ใจความคิดตัวเองว่าทำไมไม่โทรไปเค้นถามเขาว่าเกิดอะไรถึงจู่ๆ ก็หาย เดี๋ยวนะ...สรุปว่าพอเรียนจบแกกับคุณกลางก็ไม่ติดต่อกันแล้วเพิ่งมาเจอกันวันนี้ พะนอขวัญพยายามเดาจากคำพูดของเพื่อนสาว แล้วที่เธอได้ยินทั้งสองคุยกันเมื่อคืนนี้ก็แสดงว่า... เธอพอจะมองอะไรออกรางๆ แล้ว ก็...อือ จันทน์กะพ้อยอมรับ
เขตชลหิ้วถุงซึ่งซื้อมาจากซุปเปอร์มาเก็ตที่ชั้นล่างของคอนโดมิเนียมเพื่อเตรียมออฟชั่นเสริมที่บอกพะนอขวัญไว้พอเข้ามาในครัวก็ยิ้มเมื่อเห็นจันทน์กะพ้อมานั่งอยู่กับพะนอขวัญ ตอนที่เขากำลังจะออกจากห้องเจอพะนอขวัญออกมาพอดีแต่ยังไม่เห็นอีกสองสาว หิวกันหรือยัง...รอเดี๋ยวเดียวจริงสิ...กาแฟก่อนไหม เขาวางข้าวของลงบนโต๊ะกลางห้องครัวไม่รอให้สองสาวตอบก็หันไปเปิดลิ้นชักเคาน์เตอร์ครัวหยิบถ้วยกาแฟออกมาแล้วไปยังเครื่องทำกาแฟอัตโนมัติ กดปุ่มให้เครื่องทำงานทุกอย่างมีพร้อมแล้วเพราะเขาดื่มกาแฟบ่อยๆ อะไรคะเยอะแยะเชียว พะนอขวัญถาม อาหารเช้าครับ ก็พวกขนมปัง แฮม ไส้กรอกครับทานง่ายๆ เบาๆ นะครับ เขตชลหันมาตอบ แล้วกลับมาหยิบของออกจากถุง เพื่อเตรียมทำอาหารเช้า ให้ช่วยไหมคะ พะนอขวัญถาม เธอยังไม่เคยเห็นเขตชลทำอาหารแต่ดูท่าทางแล้วไม่น่าเป็นห่วงเหมือนแดนดิน ไม่เป็นไรครับ...ผมจัดการได้แป๊บเดียว แหม...พ่อบ้านพ่อเรือน พะนอขวัญอดแซวไม่ได้ ผมถูกเทรนมาดี เขตชลยิ้ม เมื่อก่อนเขาก็ไม่เคยคิดจะทำอาหารมาก่อนแต่ตอนไปเรียนต่างจังหวัดก็ทำให้ได้ทำอะไรหลายอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อนอย่างเช่นการทำอาหารนี่แหละ พะนอขวัญเลิกคิ้วก่อนจะยิ้มเพราะสายตาของเขตชลมองไปที่เพื่อนสาวข้างๆ เธอ ฝีมือแกเหรอ จันทน์กะพ้อยักไหล่ หากเหลือบมองร่างสูงที่เคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่วจะว่าไปเขตชลก็มีพรสวรรค์ด้านการทำอาหารอยู่ด้วยนั่นแหละ เทียบกับเพื่อนคนอื่นๆในกลุ่มรวมทั้งตัวเธอเองถือว่าเขตชลฝีมือดีที่สุด กลุ่มเธอนั้นส่วนใหญ่เป็นผู้ชายเรื่องกินแบบล้างผลาญนี่ถนัดนัก ถ้าไม่ใช่ร้านแบบบุพเฟต์มีหวังใช้เงินไม่ชนเดือนกันแน่ๆเพราะฉะนั้นการทำอาหารกินเองเวลาเฮฮาปาร์ตี้เป็นตัวเลือกที่ดีกว่าแล้วห้องคอนโดมิเนียมของเขตชลก็กว้างขวาง เป็นที่สถิตของเพื่อนๆ ดังนั้นทุกคนต้องหัดหยิบจับทำอาหารให้เป็นบ้างเล็กๆน้อยๆ ก็ยังดี บางคนไม่ไหวจะเยียวยาก็รับหน้าที่ล้างจานไป งั้นแพงไปปลุกสองคนนั้นดีกว่า...อ้ายแกอยู่ช่วยดีกว่าจะได้เร็วขึ้นพะนอขวัญลุกขึ้นและรีบบอกเมื่อเพื่อนสาวจะลุกตาม เขตชลหัวเราะเบาๆ รู้ว่าพะนอขวัญเปิดโอกาสเขาหันไปหยิบถ้วยกาแฟและโถน้ำตาลมาวางตรงหน้าจันทน์กะพ้อ ปกติตอนเช้าเจ้าตัวดื่มกาแฟดำใส่น้ำตาลนิดหน่อยส่วนเวลาอื่นๆ นั้นไม่แน่นอน แล้วแต่อารมณ์ขณะนั้น เดี๋ยวทำเฟรนซ์โทสด้วย...อ้ายยังชอบอยู่หรือเปล่าหนึ่งในอาหารเช้าง่ายๆ ที่เมื่อก่อนเขาลองหัดทำดู แล้วจันทน์กะพ้อก็ชอบมาก บางอย่างก็ชอบอยู่เหมือนเดิมล่ะ...จันทน์กะพ้อเหลือบมองคนที่ยิ้มทั้งตาทั้งปาก รู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมาทีเดียวแต่เวลาเปลี่ยน...อะไรๆ ก็อาจจะไม่เหมือนเดิมก็ได้ เขตชลยิ้มกว้างยิ่งกว่าเดิม งั้นก็มาเรียนรู้กันเพิ่มก็ได้...ยังไงก็ต้องอยู่ด้วยกันทั้งชีวิตอยู่แล้ว ปากดี... จันทน์กะพ้อทำเสียงในลำคอแทบอยากยกนิ้วจิ้มตาคมวาววับนั่น เขตชลทำตัวเป็นปกติอย่างน่าหมั่นไส้ ขณะที่เธอเองกลับไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี หน้าตาก็ดีด้วยนะเขตชลกลั้นหัวเราะจนไหล่กระเพื่อมเมื่อถูกอีกฝ่ายค้อนให้ไม่ค่อยจะได้เห็นจันทน์กะพ้อค้อนแบบสาวๆ คนอื่นง่ายๆ หรอก ตอนที่รู้จักจันทน์กะพ้อแรกๆคนมักสงสัยว่าเจ้าตัวเป็นทอมหรือเปล่า ชุดนักศึกษาที่เห็นเป็นประจำคือเสื้อตัวหลวมกับกระโปรงพรีทยาวถึงข้อเท้าและรองเท้าผ้าใบตั้งแต่ปีหนึ่งถึงปีสี่ชุดไปรเวทก็ไม่พ้นกางเกงยีนกับเสื้อยืดหรือเสื้อเชิ้ต แถมยังชอบเล่นบาสอีกต่างหาก ทำให้มีสาวๆตามกรี๊ดจันทน์กะพ้ออยู่ไม่น้อย ก็ไม่เกี่ยงนะ...ถ้ามันจะคลิก...ผู้หญิงก็ได้ผู้ชายก็ได้ จันทน์กะพ้อเคยพูดไว้แบบนั้น เจ้าตัวไม่เคยแอนตี้เรื่องเพศที่สามหรือสี่หรือห้าแล้วก็เคยมีทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชายมาจีบ งั้นเดี๋ยวทำอะไรที่หน้าตาดีแถมอร่อยเหมือนคนทำให้ชิมอ้ายจะได้อารมณ์ดี เขตชลเอ่ยกลั้วหัวเราะ แล้วหันมาเตรียมของที่ต้องใช้ไม่ได้มีอะไรยุ่งยาก เขาเปิดเครื่องดูดควัน หยิบกระทะขึ้นมาวางบนเตาไฟฟ้าที่อยู่หัวโต๊ะกลางครัวกระทะใบหนึ่งต้มน้ำรอไว้ต้มไส้กรอกกับแฮมแล้วก็หั่นขนมปังเป็นชิ้นสามเหลี่ยมสำหรับทำเฟรนซ์โทสก่อนจะตอกไข่ใส่ชามเทนมลงไปแล้วก็โรยเกลือนิดหน่อยตีให้เข้ากันไว้แล้วตั้งกระทะอีกใบใส่เนย จันทน์กะพ้อจิบกาแฟและมอง คนหน้าตาดีทำอาหารอย่างคล่องแคล่วทำไปยิ้มไปเหมือนเขตชลที่เธอรู้จักดีมือใหญ่หยิบขนมปังใส่ลงในชามชุบไข่ที่ตีไว้ให้ชุ่มแล้วเอาใส่ลงกระทะทอดแล้วก็หันไปกดปุ่มเครื่องทำกาแฟ...สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมก็นี่ล่ะมั้งสมัยก่อนกินกาแฟสำเร็จรูปหรือไม่ก็กาแฟกระป๋องประทังชีวิตกันตลอด ภาพเก่าๆเริ่มเข้ามาซ้อนทับ...แม้จะยังทับกันไม่สนิท แต่ก็ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาก เขตชลเปิดลิ้นชักเคาน์เตอร์หยิบจานขึ้นมาจัดโต๊ะสลับกับดูกระทะที่ยังทอดขนมปังไปเรื่อยๆ จนหมด แม้ว่าจะอยู่กันสามพี่น้องแล้วยังไม่ค่อยจะอยู่พร้อมหน้ากันแต่ในห้องครัวก็มีข้าวของเครื่องใช้ครบทุกอย่างจานชามเข้าชุดที่เพียงพอสามารถจัดปาร์ตี้ขนาดย่อมได้แต่ห้องนี้ก็ไม่ค่อยมีแขกสักเท่าไรอย่างมากก็แค่เพื่อนหรือรุ่นน้องของแดนดินเท่านั้น เขาและพี่ชายคนโตไม่เคยพาใครมาที่นี่ เขาเหลือบไปมองจันทน์กะพ้อ ก็เห็นว่าเจ้าตัวมองอยู่ก่อนแล้ว ยิ้มอะไร...ทำไปสิ เขตชลไม่หยุดยิ้มแต่ก็หันไปตักแฮมกับไส้กรอกใส่จานแล้ววางที่กลางโต๊ะ เฟรนซ์โทสสีเหลืองส่งกลิ่นหอมหยิบพวกซอส กระปุกแยมและน้ำผึ้งมาวางข้างๆ เอาขนมปังใส่เครื่องปิ้งขนมปังและเริ่มทอดไข่ดาวสลับกับมองหญิงสาวที่นั่งจิบกาแฟ
อรุณสวัสดิ์ครับเขตชลเอ่ยเมื่อพะนอขวัญเข้ามาในห้องครัวพร้อมกับเพื่อนสาวอีกสองคน แล้วเชิญให้สาวๆนั่งที่เขาจัดจานไว้เรียบร้อย แล้วหยิบเหยือกน้ำมารินใส่แก้วให้แต่ละคน โอ๊ย...นี่มันฝันเป็นจริงเลยนะนี่ตื่นมาแล้วก็มีหนุ่มสุดหล่อทำอาหารเช้าให้ สิริลักษณ์ทำตาโตและท่าทางปลื้มสุดๆต้องการภรรยาที่ทำอาหารไม่เป็นแต่กินเยอะมากไหมคะเขตพูดจบก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังกันประสานทันที รวมทั้งเขตชลเอง ตั้งแต่เมื่อคืนเขาก็ถูกพวกเพื่อนๆของจันทน์กะพ้อแซวตลอด ผู้หญิงรวมกันเยอะๆ นี่อานุภาพทำลายล้างสูงทีเดียว เขตชลเดินกลับไปดูเครื่องชงกาแฟ ให้สาวๆคุยกันตามสบาย คุณสมบัติเลิศมากเพื่อนฉัน เนตราแทบตบโต๊ะ อ่ะ...แน่นอน เพื่อนแกเพอร์เฟกต์ออกอย่างนี้สิริลักษณ์ยิ้มกว้าง ก่อนจะหันไปยังเพื่อนสาวอีกคน แกล้งป้องปากพูดแต่ระดับเสียงยังเท่าเดิมอ้าย...ฉันจีบเพื่อนแกได้ไหม อือ...ลองดูสิ จันทน์กะพ้อตอบทันที อะไร...แกไม่หวงเพื่อนเลยเหรอ จันทน์กะพ้อยักไหล่รู้ว่ามีสายตาคมบางคู่เหลือบมองมา บางทีอ้ายมันอาจจะคิดว่าอย่างแกคงจีบเขตเขาไม่ติดไงไอ้โมเนตราเอ่ยกลั้วหัวเราะ สรุปแล้วพวกเธอก็นับญาติกับเขตชลทางจันทน์กะพ้อด้วยการเรียกว่าเขต...ไม่ใช่คุณกลางแบบพะนอขวัญ แบบนี้...แซวสนุกกว่า อ๋อ...อย่างนี้สินะ สิริลักษณ์ลากเสียงแหม...เขารู้ใจกันดี สมแล้วที่เป็นเพื่อนสนิทกัน...แกว่าไหมแพง นั่นสินะ พะนอขวัญผสมโรงแต่จันทน์กะพ้อก็ยังคงสีหน้าปกติไม่ออกท่าทางเขินเลยสักนิด ไอ้อ้ายนี่...แซวไม่มันเลยว่ะสิริลักษณ์ส่ายหน้า แล้วจะหยุดไหมล่ะ จันทน์กะพ้อถาม ไม่หยุดสิริลักษณ์ตอบทันทีแล้วหันไปตีมือกับเนตราอย่างชอบใจ ไม่ว่าความสัมพันธ์จริงๆจะเป็นแค่เพื่อนหรือเกินกว่านั้นพวกเธอก็ยังจะแซวอยู่ดีนั่นแหละ เขตชลอมยิ้ม วางถ้วยกาแฟตรงหน้าพะนอขวัญ รับกาแฟกันไหมครับ เขตชลถามสองสาวที่เหลือทั้งคู่พยักหน้า รอแปบเดียวครับทานอย่างอื่นกันไปก่อนเลย...อยากได้อะไรเพิ่มก็บอกนะ อยากได้แบบเขตนี่แหละ...ห่อใส่กล่องกลับบ้านให้ด้วยสิริลักษณ์ยิ้มหวาน เขตชลหัวเราะ หันกลับไปจัดการกาแฟให้สองสาว เออ...แกกลับพรุ่งนี้ใช่เปล่าอ้ายเดี๋ยวไปลั่นล้ากับฉันต่อ เนตราเปลี่ยนเรื่องมาถามเพื่อนสาวเธอเองก็จะกลับโรงพยาบาลวันพรุ่งนี้ วันนี้ฉันเวรบ่าย...เซ็งอ่ะ สิริลักษณ์แทรกขึ้นเดี๋ยวเธอต้องกลับไปเตรียมตัวทำงานแล้ว แกล่ะแพง เย็นนี้ต้องไปขายของหรือเปล่า เออ...เดี๋ยวเช็กกับเพื่อนก่อนช่วงนี้ตลาดมีปัญหาปิดบ่อย พะนอขวัญถอนหายใจเบาๆนอกจากงานประจำแล้วเธอกับเพื่อนสนิทที่เรียนสาขาเดียวกันนั้นไปขายเสื้อผ้าเพนต์มือที่ตลาดนัดกลางคืนที่เน้นงานทำมือแห่งหนึ่งแต่ช่วงนี้มีปัญหาเรื่องหน่วยงานเจ้าของพื้นที่จะเรียกคืนอาจจะต้องปิดตลาดตรงนั้นไปแต่ระหว่างนี้เธอกับเพื่อนจึงเปิดเพจเพื่อขายทางออนไลน์ไปด้วย คือว่า...ฉันต้องกลับวันนี้แล้วล่ะจันทน์กะพ้อเพิ่งได้เอ่ย เมื่อคืนพี่นารีโทรมาขอให้ไปช่วยดูโครงการที่อุดรให้สักสองสามวันน่ะ เขตชลหันขวับ มองจันทน์กะพ้อที่ยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู นี่เลขาพี่เค้าจองไฟลท์สิบโมงให้ พอเธอตอบตกลงนารีก็ให้คนจัดการจองตั๋วเครื่องบินให้เธอจังหวัดอุดรธานีเป็นจังหวัดใหญ่จึงมีเที่ยวบินทั้งวัน อ้าว...งั้นเหรอ...หา...สิบโมง สิริลักษณ์อุทานเพราะมันก็แปดโมงแล้ว ไฟลท์สิบโมงสิบห้า...อะไรวะ จันทน์กะพ้อมองเพื่อนเหรอหราไม่ใช่แค่สิริลักษณ์แต่รวมอีกสองสาวและเขตชลด้วย ทุกคนมองเธอเหมือนจะหัวเราะ ไอ้อ้าย...แกจะมาเป็นคนกรุงเทพฯอย่างแรกเลย...อย่าไว้ใจการจราจรกรุงเทพฯ พะนอขวัญตอบไม่รู้จะหัวเราะหรือถอนหายใจดี
===================== สุขสนุกสดใสปลอดภัยตลอดสงกรานต์นะคะ ============
ปล. ตอบคุณ sugar นะคะ เรื่องการเรียกชื่อ ระหว่างแพงกับคุณกลาง (เคยเขียนไว้ในพะนอขวัญ) ทั้งคู่บอกให้เรียกชื่อกันธรรมดา เพราะอายุเท่ากัน แต่เขตชลคาดอยู่ว่าแพงอาจจะมาเป็นพี่สะใภ้ ก็เลยเรียกว่าคุณแพง เพื่อให้เกียรติแล้วก็แอบล้อนิดๆ ด้วย ส่วนพะนอขวัญก็เรียกคุณกลางตอบ แต่ในตอนที่แล้วเป็นการแนะนำเพื่อนให้รู้จักเพื่อนก็เลยเรียกชื่อเล่นกันเฉยๆ เหมือนปกติค่ะ ^^
| Create Date : 13 เมษายน 2558 |
|
7 comments |
| Last Update : 13 เมษายน 2558 9:22:00 น. |
| Counter : 7970 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 84 คน [
แหม่ พาเขตกับอ้ายมาส่งในวันหยุดแบบนี้ ขอบคุณจริงๆค่า
มาส่งเช้า บ่าย เย็น จะเป็นการดีมากๆเลยค่ะ สำหรับคนที่อยู่บ้านจะได้ฟินคอยลุ้นคู่นี้
พูดถึงเรื่องจราจรเมืองกรุงนี่ เซ็งทุกวันเลย ระยะเวลาที่ใช้เดินทางจากบ้านไปที่ทำงาน เท่ากับการเดินทางจากบ้านไปต่างจังหวัดในภาคกลางเลยทีเดียว
อึม แล้วอ้ายจะตกเครื่องไหมคะ? แต่ เอ๊ะไปไม่ทันเดี๋ยวเขตไปส่งถึงอุดรเองชิมิ อิอิอิ